thunduckal

Ουδεμία σχέση με το ΚΟΜΙΞ. Είναι αυτοτελής έκδοση.

Οι νεότερες πληροφορίες που έχω για το τεύχος που θα κυκλοφορήσει σίγουρα αύριο. Θα ονομάζεται "ΒΡΑΖΙΛΙΑ 2014 - ΜΟΥΝΤΙΑΛ", είναι στο μέγεθος του ΚΟΜΙΞ με συνδετήρες, αποτελείται από 68 σελίδες και θα στοιχίζει 2,90€. Μάλλον δεν περιμένω κάτι ιδιαίτερο αλλά είναι το πρώτο τεύχος στη μετά Τερζόπουλο εποχή.

Η επανακυκλοφορία των Ντίσνεϋ δεν είναι απλά μια φήμη. Αποτελεί γεγονός ότι η άδεια πέρασε στα χέρια της Καθημερινής. Πάντως από θέμα προώθησης μάλλον δεν ξεκινά καλά το πράγμα. Έπρεπε να το έχουν κάνει ήδη βούκινο. Θα περιμένουμε την Παρασκευή, ελπίζω, να πιάσουμε στα χέρια μας το τευχάκι.

Από πολύ αξιόπιστη πηγή, έμαθα ότι είναι πλέον βέβαιο ότι ο όμιλος της Καθημερινής, δηλαδή ο Αλαφούζος, όντως πήρε την άδεια του Τερζόπουλου για τα Ντίσνεϋ στην Ελλάδα. Θα κυκλοφορήσει αρκετούς τίτλους, κάποιους αυτόνομους και κάποιους μέσα σε εφημερίδα. Κάποιοι τίτλοι θα κυκλοφορήσουν μέσα στον Ιούνιο. Έχω ακούσει και ορισμένα ονόματα τίτλων αλλά πρέπει να τα επιβεβαιώσω. Κατά πάσα πιθανότητα η αρχή μπορεί να γίνει την Παρασκευή που μας έρχεται με μια ειδική έκδοση αφιερωμένη στο Μουντιάλ. Με άλλα λόγια τα Ντίσνεϋ επιστρέφουν. :clap2: Αυτό σημαίνει ότι η Disney,από τότε που εγκατέλειψε ό Τερζόπουλος, όντως έψαχνε για νέο εκδότη και η η παρακάτω τυποποιημένη απάντηση που έδινε σε όποιον τη ρωτούσε δεν ήταν απλά μια απάντηση δημοσίων σχέσεων.

Μόλις έκανα την κατάθεση 75€ για 3 τόμους, για μένα και δυο φίλους εκτός κοινότητας, με το δικό μου όνομα. Κυρίως για να στηρίξω το εγχείρημα της πρόσκλησης του Ντον Ρόσα, αλλά και να υποστηρίξω τον κόπο και το χρόνο των παιδιών που επιμελήθηκαν την έκδοση. Τρεις τόμους, λοιπόν, ενυπόγραφους από τον Ντον, για μένα. Η ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ

Το ΚΟΜΙΞ, από πηγή, τους τελευταίους μήνες είχε πανελλαδικές πωλήσεις μεταξύ 8000-9000 φύλλα με την επαρχία ελαφρώς πιο μπροστά. Το Μίκυ Μάους είχε πωλήσεις κοντά στις 20000-21000 το μήνα πανελλαδικά με ισόποσες πωλήσεις Αθήνα και επαρχία. Οπότε διαιρούμενο το ποσό αυτό με 4 Παρασκευές σημαίνει περίπου 5000 φύλλα την εβδομάδα. Στα φύλλα αυτά δεν περιλαμβάνονται οι συνδρομές καθώς και οι πωλήσεις παλαιότερων τευχών από την ίδια την εταιρεία.

Στο παρακάτω άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τον ΔΟΛ, http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=388951 ο δημοσιογράφος αναφέρει και την απάντηση της Ντίσνεϋ για την Νέα Ακτίνα και τα περιοδικά της. Ίσως υπάρχει ακόμη ελπίδα.

Ένα αφιέρωμα του OUGH στο μεγαλύτερο Έλληνα συλλέκτη φιγούρων της WDCC : http://www.ough.gr/index.php?mod=articles&op=view&id=371

Κι εγώ που πέρασα σήμερα από το σημείο που έπαιρνα το ΚΟΜΙΞ στο κέντρο της Αθήνας, είχαν μείνει δυο τεύχη μόνο (όταν κυκλοφόρησε είχε κοντά στα 20 τεύχη). Δύο τεύχη υπήρχαν κι απο το Μίκυ Μάους. Ως τελευταίο τεύχος και το ΚΟΜΙΞ και το Μίκυ Μάους πούλησαν αρκετά. Ενώ συνήθως στα προηγούμενα τεύχη πάνω από τα μισά δίνονταν επιστροφή.

Η διακοπή των εκδόσεων Ντίσνεϋ είναι για μένα ένα πραγματικό πλήγμα. Οι αναμνήσεις μιας ζωής, η παιδική αθωότητα , η λαχτάρα για το επόμενο τεύχος, η διαδικασία αγοράς από το περίπτερο, νιώθω να χάνονται σε μια μόνο ημέρα. Το Μίκυ Μάους με συνόδευε στη ζωή μου τα τελευταία 31 χρόνια από το 1982 έως και σήμερα, το ΚΟΜΙΞ τα τελευταία 25. Τα Μίκυ Μάους μου γέννησαν το μικρόβιο του συλλέκτη. Θυμάμαι ακόμη και τώρα τον εαυτό μου να ψάχνω να βρω παλιά Μίκυ Μάους στο Μοναστηράκι στα μέσα της δεκαετίας του ’80 στα παλαιοπωλεία που τότε δεν είχαν οργάνωση – έψαχνες ολόκληρες στοίβες από διάφορα έντυπα για να βρεις κάτι που σε ενδιέφερε. Θυμάμαι ,10 χρονών, να πηγαίνω στο περίπτερο με αγωνία να αγοράσω το 1000ο τεύχος του Μίκυ Μάους, για να διαβάσω την πρώτη ιστορία του Μίκυ Μάους έχοντας μαζί μου 35 δραχμές, τόσο στοίχιζε το Μίκυ Μάους εκείνη την εποχή. Το παίρνω στα χέρια μου, δίνω στον περιπτερά τα χρήματα και καθώς πάω να φύγω το παίρνει από τα χέρια μου, λέγοντάς μου: «Αυτό κάνει 60 δραχμές». Έφυγα απογοητευμένος και τελικά το αγόρασα την επόμενη Πέμπτη, χρησιμοποιώντας επιπλέον το χαρτζιλίκι για το 1001, το οποίο δεν αγοράστηκε την επόμενη μέρα. Θυμάμαι όταν παρουσιάστηκε το πρώτο τεύχος του ΚΟΜΙΞ το καλοκαίρι του 1988. Έχοντας ήδη κλείσει 17 ημέρες από τη στιγμή που κυκλοφόρησε, έψαξα να το βρω σε όλα σχεδόν τα περίπτερα και ψιλικατζίδικα της γειτονιάς. Τελικά βρήκα ένα τελευταίο τεύχος σε ένα ψιλικατζίδικο μετά από τουλάχιστον 15-20 άκαρπες προσπάθειες. Θυμάμαι στις καλοκαιρινές διακοπές, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα ήταν να βρω σε ποιο σημείο υπήρχε ψιλικατζίδικο για να προμηθευτώ το καινούργιο τεύχος του ΚΟΜΙΞ, του Μίκυ Μάους ή των Κλασικών. Θυμάμαι το 2004, να περιμένω ώρες ατέλειωτες στην ουρά στην Ελληνοαμερικάνικη ένωση για μια υπογραφή του Ντον Ρόσα. Θυμάμαι την ευχάριστη έκπληξη που ένιωσα όταν κυκλοφόρησε η βιβλιοθήκη του Καρλ Μπαρκς και φανταζόμουν τους 48 τόμους στη βιβλιοθήκη μου, τη στιγμή που θα κυκλοφορούσε ο τελευταίος τόμος. Θυμάμαι τον εαυτό μου να αγοράζει κάθε μήνα έως και την προηγούμενη Παρασκευή το νέο τεύχος του ΚΟΜΙΞ σε κάποιο περίπτερο ή ψιλικατζίδικο της Αθήνας. Θυμάμαι την προηγούμενη Παρασκευή να προσπαθώ να βρω την αναγγελία του επόμενου τεύχους και να μην υπάρχει. Να διαβάζεις τον επίλογο των Τερζόπουλων και να νιώθεις ότι σε χτύπησε κεραυνός, ότι χάθηκε ένα κομμάτι από τη ζωή σου, ότι έχασες κάτι δικό σου. Αυτές οι στιγμές θα κάνουν τον καθένα στο μέλλον να αναπολεί τα περιοδικά Ντίσνεϋ της παιδικής του ηλικίας, γιατί αυτά σε λίγες ημέρες δεν θα υπάρχουν πια καινούργια στα περίπτερα. Το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι η προσπάθεια έκδοσης του μεγάλου έργου του Καρλ Μπαρκς θα μείνει ημιτελής. Το μόνο παρήγορο είναι ότι ο Τερζόπουλος άφησε πίσω του μια κληρονομιά περίπου 5000 τευχών Ντίσνεϋ στα 48 χρόνια κυκλοφορίας τους που τα περισσότερα από αυτά μπορεί να βρει κανείς εύκολα με σχετικά μικρό κόστος και να τα διαδώσει στην επόμενη γενιά. Ελπίζω να μη πούμε καλό ταξίδι στα ελληνικά περιοδικά Ντίσνεϋ. Εις το επανιδείν… ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Από το συναισθηματικό κομμάτι της υπόθεσης ας μιλήσουμε και για την ωμή πραγματικότητα. Γιατί η παρακμή και η μείωση των πωλήσεων δεν είναι κάτι που συνέβη από τη μια μέρα στην άλλη αλλά μια διεργασία που κράτησε χρόνια. Το 1966 όταν ο Χρήστος Τερζόπουλος ξεκίνησε το Μίκυ Μάους ήταν μια μεγάλη καινοτομία στον χώρο των κόμικς. Μικρό μέγεθος, προσεγμένη δουλειά, καλή ποιότητας εκτύπωση για την εποχή. Όλα γίνονταν στο χέρι και ο κόπος ανταμείφτηκε. Το Μίκυ Μάους έγινε το πιο δημοφιλές περιοδικό με τεράστιες πωλήσεις. Η εταιρεία απέκτησε άμεσα ιδιόκτητο λιθογραφείο στην Καλλιθέα για να καλύψει τη ζήτηση. Κυκλοφόρησαν σχεδόν αμέσως άλλοι δύο τίτλοι, το Μεγάλο Μίκυ και τα Κλασικά που γνώρισαν την ίδια επιτυχία. Όσο η διασκέδαση των παιδιών αποτελούσε μόνο η ανάγνωση ενός κόμικ, οι τρεις αυτοί τίτλοι έκαναν τεράστιες πωλήσεις τη δεκαετία του 70 ως και τα μέσα της δεκαετίας του 80. Το Μίκυ Μάους είχε φτάσει σε σημείο να πουλάει 200.000 φύλλα την εβδομάδα. Επιτυχία είχαν γνωρίσει και όλα τα άλλα έντυπα κόμικ της εποχής άλλων εταιρειών. Η εταιρία «Ε.Χ. ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ Εκδοτικαί Επιχειρήσεις Α.Ε.» μεταφέρει γραφεία, τυπογραφείο και αποθήκες στο Μαρούσι στην οδό Φραγκοκλησιάς 7 σε ένα χώρο 14 στρεμμάτων. Από το 1985 με τις παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων που παιζόταν στη δημόσια τηλεόραση είχε αρχίσει σιγά-σιγά το κόμικ να χάνει την πρωτοκαθεδρία στην διασκέδαση των παιδιών. Παρουσιάζονται οι πρώτες οικιακές παιχνιδομηχανές και οι πωλήσεις των κόμικς πέφτουν. Έτσι και την εκδοτική του Τερζόπουλου εμφανίζονται τα πρώτα μαύρα σύννεφα. Τα προηγούμενα χρόνια είχαν γίνει αρκετές επενδύσεις σε εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, ενώ τα δικαιώματα στη μαμά Ντίσνεϋ έπρεπε να πληρώνονται κανονικά. Το 1987 η εταιρεία αλλάζει όνομα σε «Γενική Εκδοτική Αττικής ΕΠΕ» και έχει έδρα την Κηφισιά στην οδό Δροσίνη 16 (ίσως για οικονομικούς λόγους; ) Ήδη από τις αρχές του 1980 η συλλογή κόμικς είχε αρχίσει να γίνεται στο εξωτερικό ένα δημοφιλές χόμπι. Έτσι ο Τερζόπουλος για να δώσει νέα πνοή στους τίτλους του το 1988 κυκλοφορεί το ΚΟΜΙΞ ένα περιοδικό που προορίζεται για συλλέκτες. Ο τίτλος με τις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς γνωρίζει απρόσμενη επιτυχία, παρασύροντας και τους άλλους τίτλους. Η έδρα της εκδοτικής το Μάρτιο του 1991 μεταφέρεται ξανά στο Μαρούσι και αρχίζει η κυκλοφορία και άλλων τίτλων. Όμως η τεχνολογία είχε αντίθετη άποψη για την εξέλιξη της εκδοτικής. Τα ιδιωτικά κανάλια φτάνουν στο ζενίθ τους με άπειρες παιδικές σειρές, οι παιχνιδομηχανές εξελλίσοταν με ταχείς ρυθμούς(Game Boy, Super Nintendo, Mega Drive, Game Gear κλπ) και τα παιδιά περνούν αμέτρητες ώρες μπροστά στην τηλεόραση. Τα κόμικς παίζουν δευτερεύοντα ρόλο στη διασκέδαση των παιδιών. Αντίστοιχα κόμικς της εποχής όπως ο Ποπάυ, ο Τιραμόλα, ο Σεραφίνο κλπ άλλων εκδοτικών παύουν να υφίστανται. Κατά πάσα πιθανότητα ξανά οικονομική στενότητα εμφανίζεται στην εκδοτική, οι τίτλοι της εκδοτικής ίσως από κάποιο περιορισμό από τη μαμά Ντίσνεϋ κυκλοφορούν σε λιγότερα αντίτυπα. Από το Μάρτιο του 1997 η εκδοτική αλλάζει όνομα σε Εκδόσεις Τερζόπουλος ΕΠΕ. Η εύρεση στρατηγικού επενδυτή ήταν αναγκαίο κακό για τον Τερζόπουλο. Έτσι τον Ιούλιο το 1999 ιδρύθηκε η εκδοτική «ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ Α.Ε.». Ιδρυτές της εταιρείας ήταν η «Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη ΑΕ», κατά 50,50% και οι «Εκδόσεις Τερζόπουλος ΕΠΕ» κατά 49,50%. Πλέον ο Χρήστος Τερζόπουλος δεν έχει τον πρώτο λόγο στην εκδοτική που είχε δημιουργήσει η οικογένειά του. Η εμφάνιση και εξέλιξη του διαδικτύου δυσχέραινε ακόμη περισσότερο την κατάσταση των κόμικς. Όμως παρά τις λιγοστές πωλήσεις η ομπρέλα του ΔΟΛ κάλυπτε τις εκδόσεις Ντίσνεϋ μια και η εταιρεία είχε έστω και λιγοστά κέρδη. Έτσι ο Τερζόπουλος από το 2004 και μετά στράφηκε ξανά στους συλλέκτες με την έκδοση σκληρόδετων πολυτελών εκδόσεων όπως ο «Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» τα «Χαμένα Επεισόδια» και η «Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ». Οι σχέσεις του Τερζόπουλου με τον Ντον Ρόσα έδωσαν νέα ώθηση στα κόμικς Ντίσνεϋ και από το 2004 έως το 2006 η εκδοτική εμφάνιζε σημαντικά κέρδη. Το Σεπτέμβριο του 2009 επιχειρεί ένα μεγάλο βήμα με την έκδοση της «Μεγάλης Βιβλιοθήκης του Καρλ Μπαρκς». Όμως το 2010 συνοδεύεται από τον κύκλωνα της οικονομικής κρίσης και την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ. Η εκδοτική τα τελευταία χρόνια παρουσίαζε ζημιές και τα δικαιώματα στη Ντίσνεϋ στοιχίζουν αρκετά. Είναι ουτοπικό εμείς ως αναγνώστες να ζητάμε καλύτερες ιστορίες και εξώφυλλα στο ΚΟΜΙΞ όταν η εταιρεία βρισκόταν σε τέτοιο τέλμα και πιθανόν η δημοσίευση ενός εξωφύλλου του Μπαρκς να στοιχίζει 10 φορές περισσότερο από ένα εξώφυλλο του Νάντροπ. Μέχρι το 2009 η Νέα Ακτίνα παρουσίαζε έστω και οριακά κάποια κέρδη. Από το 2010 είχε πάρει την κάτω βόλτα, το 2010 παρουσίαζε ζημίες ύψους 87.545,47 ευρώ, το 2011 ζημίες 100.505,82 ευρώ και το 2012 ζημίες 241.639,48 ευρώ και λογικά οι εκτιμήσεις για το 2013 θα είναι ακόμα χειρότερες. Οπότε μετά από ζημίες 4 συνεχόμενων ετών ο ΔΟΛ είπε τέλος… Ο ΔΟΛ μάλλον είχε προειδοποιήσει τον Τερζόπουλο για το κλείσιμο της εκδοτικής. Γι’ αυτό και ο Τερζόπουλος μιλάει για διαπραγματεύσεις από την αρχή του χρόνου. Ίσως η βιβλιοθήκη του Γκότφρεντσον όπου ζητούσαμε εμείς οι λίγοι αναγνώστες που έχουν απομείνει να ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσε ο ΔΟΛ στον Τερζόπουλο για ανάπτυξη. Γι’ αυτό και η παρουσίαση του βιβλίου στην Comicdom. Η εγχείρηση απέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε. Ο ΔΟΛ μαστίζεται από οικονομικά προβλήματα, γίνονται απολύσεις, οι εργαζόμενοι απλήρωτοι, το MEGA (που το 22% ανήκει στο ΔΟΛ) έχει προβλήματα, τα Ελληνικά Γράμματα ( 100 % ιδιοκτησίας του ΔΟΛ από το 2007), εκδοτικός οίκος που υπήρχε από το 1957, έκλεισε το 2010. Ο ΔΟΛ αποφασίζει για το κλείσιμο της Νέας Ακτίνας και δεν υπήρχε πια από τον Τερζόπουλο η ευελιξία να κάνει τις κινήσεις που έκανε στο παρελθόν. Όσο για την ανακοίνωση του Τερζόπουλου για τις διαπραγματεύσεις, νομίζω, μακάρι να κάνω λάθος, ότι εννοεί τις διαπραγματεύσεις με το ΔΟΛ που ολοκληρώθηκαν και λήφθηκαν οι αποφάσεις και όχι για διαπραγματεύσεις που γίνονται αυτή τη στιγμή. Για να επιζούσε η εκδοτική έπρεπε να στηριχθεί περισσότερο από εμάς τους αναγνώστες, όμως δυστυχώς ο Έλληνας δεν διαβάζει πλέον. Προτιμά την παθητική διασκέδαση, πόσο μάλιστα τα μικρά παιδιά. Οι σταθεροί αναγνώστες και αγοραστές κόμικς είναι λίγοι πλέον στην ελληνική κοινωνία. Και οι περισσότεροι είναι γραμμένοι σε αυτήν την κοινότητα. Οι περιστασιακοί αναγνώστες την περίοδο της κρίσης έκοψαν τα περιττά έξοδα. Τίτλοι όπως το Μίκυ Μάους που έφτασε να πουλάει περίπου 5000 φύλλα την εβδομάδα έπρεπε να στηριχθούν περισσότερο. Το ΚΟΜΙΞ με πωλήσεις κοντά στις 8000-9000 το μήνα δεν είναι σε καλύτερη θέση. Κι αυτό γιατί η κυκλοφορία του πρέπει να είναι πολλαπλάσια για να φτάσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Οι επιστροφές πάρα πολλές. Πριν την οικονομική κρίση οι πωλήσεις ήταν τουλάχιστον διπλάσιες με τριπλάσιες. Για παράδειγμα αν κάποιος πήγαινε σε κάποιο σταντ της Ομόνοιας για να δει πόσα ΚΟΜΙΞ είχαν περισσέψει λίγο πριν την απόσυρση του τεύχους και την κυκλοφορία του νέου, θα διαπίστωνε πάνω από τα μισά τεύχη σε επιστροφές. Και αυτό στο κέντρο της Αθήνας. Συγνώμη για το μακροσκελές και κουραστικό ποστ, αλλά ήθελα να εκφράσω τα συναισθήματά μου και τις προσωπικές εκτιμήσεις, παρατηρήσεις και σκέψεις μου, όντας 30 χρόνια αναγνώστης των εκδόσεων Ντίσνεϋ.

Ο αριθμός των 30 τεμαχίων, που αναφέρω, αφορά κυρίως την ηπειρωτική Ελλάδα. Στα μεγάλα νησιά, και συνεπώς πιο τουριστικά μέρη, όπως η Κέρκυρα, έφτασαν περισσότερα!

Τα νεότερα από το μέτωπο έχουν ως εξής. Πραγματικά σήμερα κυκλοφόρησαν περίπου 900 τεύχη Μικρά Μεγάλα Βιβλία στην επαρχία. Διανεμήθηκαν περίπου 30 τεύχη σε κάθε νομό της επαρχίας και κυρίως στα νησιά. Οπότε για να πετύχει κάποιος κάποιο τεύχος στο περίπτερο θέλει ψάξιμο και υπομονή. Το 90% των τευχών αποτελείται από τα τεύχη 1, 2 και 3. Το κάθε τεύχος είναι μέσα σε σακουλάκι, τιμάται στα 3 ευρώ και έχει αυτοκόλλητη τιμή 3 ευρώ (από κάτω από αυτή υπάρχει άλλο αυτοκόλλητο των 2 ευρώ ). Ιδού το πρώτο τεύχος που μου το βρήκε κάποιος συγγενής στην επαρχία, αλλά μετά από ΠΟΛΥ ψάξιμο σχεδόν σε 7-8 περίπτερα.

Έμαθα ότι προσφάτως βρέθηκαν ξεχασμένα σε κάποια αποθήκη σημαντική ποσότητα από τα Μικρά Μεγαλα Βιβλία. Όπως έμαθα αυτά διοχετεύθηκαν στην αγορά και από μεθαύριο θα τα βρούμε αναρτημένα στα περίπτερα της επαρχίας. Η τιμή τους νομίζω θα είναι 3 ευρώ. Δυστυχώς στην Αθήνα δεν θα κυκλοφορήσει τίποτε. Οπότε η ηρωική επαρχία ας έχει τα μάτια ανοιχτά.

Πραγματικά πολύ καλή συνέντευξη. Και από κάποιες προσωπικές αναφορές φαίνεται ότι όντως οι απαντήσεις είναι του Τερζόπουλου. Σε γενικές γραμμές ο Τερζόπουλος δίνει συνεντεύξεις όταν οι ερωτήσεις αναφέρονται σε κάποια ιστορική αναδρομή και γενικολογίες. Εξάλλου συνεντεύξεις του Τερζόπουλου με παρόμοιο περιεχόμενο έχουν δημοσιευτεί και κάποιες φορές σε παλιότερα τεύχη του ΚΟΜΙΞ. Νομίζω όμως ότι αν προσπαθήσεις να ρωτήσεις λίγο πιο καυστικά θέματα όπως πχ η πτώση του ΚΟΜΙΞ, η βελτίωση της ποιότητας του, οι ιστορίες που δημοσιεύει, τα παράπονα των αναγνωστών, η ρήξη με τον Ρόσα κλπ, δεν ξέρω εάν είναι διατιθεμένος να σου απαντήσει. Κι ΕΔΩ μια παρόμοια συνέντευξη ιστορικής αναδρομής που είχαν δώσει οι αδερφοί Τερζόπουλοι στην Καθημερινή τον Φεβρουάριο/2010.

Όντως το έχουν παρακάνει με τις τιμές και μάλιστα σε τέτοιους δύσκολους καιρούς. Μόλις πήγα να πληρώσω τη Ζωδιακή Πέτρα ο περιπτεράς μου είπε: "6,90 για ΑΥΤΟ;". "Κι όμως!" του απάντησα! Εκτός του ότι δεν σέβονται και τον αναγνώστη-καταναλωτή. Σχεδόν όλα τα αντίτυπα της Ζωδιακής έχουν σκίσιμο στις δυο άκρες της ράχης. Δεν μπορούν να κάνουν μια κοπή της προκοπής χωρίς να σημαδεύουν το τεύχος;

Κι εδώ ολοκληρωμένη η συνέντευξη του Βαγγέλη Περρή, όπως δημοσιεύτηκε στην «Espresso της Κυριακής» στις 23/05/2010:

Ο Περρής είναι συλλέκτης, που όσοι τον γνωρίζουν, ξέρουν το πάθος για τη συλλογή του. Εξάλλου κι ο ίδιος σε πολλές συνεντεύξεις του αναφέρει ότι είναι συλλέκτης και αναγνώστης κόμικς και ιδιαίτερα των Ντίσνεϋ . Πάντως νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που δείχνει δημοσίως τη συλλογή του . Αν κρίνω από τις αναλογίες ύψους-πλάτους του τεύχους καθώς και από το έντονο κόκκινο γυαλιστερό χρώμα του εξωφύλλου θα έλεγα ότι πρόκειται για την ανατύπωση. Εξάλλου ο αντίχειρας δεν αρκεί για να κρυφτεί η επιγραφή "Ε. Χ. ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ".

Κι εγώ δυσκολεύομαι να πετύχω φιγούρα στα περίπτερα. Δυστυχώς η σειρά δεν "πουλάει" και πολύ. Απ' ότι έμαθα η DeAgostini κάνει διανομή πολύ λίγα-μετρημένα στα δάκτυλα τεύχη και μάλιστα σε συγκεκριμένα περίπτερα που πούλησαν κάποια αντίτυπα από τα προηγούμενα τεύχη της σειράς. Η λύση είναι να παίρνουμε τα τεύχη από ένα συγκεκριμένο περίπτερο κάθε φορά. Δύσκολοι καιροί για συλλογές!!! Ελπίζω μόνο η σειρά να ολοκληρωθεί και να μη σταματήσει όπως η Disney παρέλαση. Τουλάχιστον στη Disney παρέλαση κυκλοφόρησαν τα 50 από τα 60 τεύχη της σειράς.

Σε γενικές γραμμές τα κακέκτυπα τεύχη δεν έχουν περισσότερη αξία από ένα κανονικό τεύχος. Πόσο μάλιστα εδώ στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό μπορεί να υπάρχουν άτομα που συλλέγουν τέτοια τεύχη αλλά αποτελούν μια μικρή μερίδα. Τα μοναδικά τεύχη που ίσως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν "συλλεκτικά" είναι τα τεύχη με περισσότερα από ένα εξώφυλλα. Εκεί βέβαια μπαίνει μια άλλη παράμετρος, ότι το πολλαπλό εξώφυλλο προστατεύει καλύτερα το τεύχος. Το τομάκι που παρουσίασα, όπως ίσως και τα τεύχη που αναφέρεις είναι σε ημιτελή κατάσταση και μπορούν να μετατραπούν σε κανονικά τεύχη. Όσο για τη "συλλεκτική αξία" που μπορεί να έχουν; Είναι ίσως μόνο η ικανοποίηση ότι έχεις στα χέρια σου ένα τεύχος μοναδικό, και τίποτε άλλο.

Τομάκι "Το Αίνιγμα του Τοτεμ" μια φάση πριν την ολοκλήρωσή του, την κοπή περιθωρίων, ευγενική προσφορά από ένα καλό φίλο και συλλέκτη. Έχει άκοπες σελίδες και περιθώρια που πρέπει να κοπούν.

Το Μίκυ Μάους από το τεύχος 1 ως το 777 είχε πάντα διαστάσεις 12 * 19 εκ. Από το 778 και μετά είχε τις γνωστές διαστάσεις διαστάσεις 13,5 * 18,5 εκ. Καλό θα ήταν να αλλάξουν στο αρχικό ποστ. Δεν ξέρω ο Κάσσης από που βρήκε τις διαστάσεις που αναφέρει. Πιθανόν είχε στην κατοχή του κάποια παραμορφωμένα τεύχη ή τεύχη κομμένα από τόμο. Το μόνο που άλλαξε στα πρώτα τεύχη του Μίκυ Μάους ήταν οι σελίδες του, οπότε και το πάχος του τεύχους, που από το τεύχος 30 και μετά είχε 68 σελίδες αντί 52.

H Ζωδιακή Πέτρα στην πρώτη έκδοσή της το Δεκέμβριο του 1991, ήταν ΠΟΛΥ ακριβή για την εποχή της. Συγκεκριμένα κόστιζε 750 δρχ, όταν το αντίστοιχο τεύχος ΚΟΜΙΞ της συγκεκριμένης εποχής στοίχιζε 180 δρχ, δηλαδή 4 φορές πάνω. Οπότε φυσιολογικό ήταν να μην πούλησε αρκετά και τα τεύχη που επιστράφησαν στην εκδοτική κατέληξαν πιθανόν για πολτοποίηση, μια και δεν έγινε αναδιανομή. Αυτός είναι ο ένας λόγος που τη χτυπάνε στην τιμή τα παλαιπωλεία. Ο άλλος λόγος είναι η μεγάλη ζήτησή της γιατί είναι αρκετά άτομα που την ψάχνουν μόνο και μόνο για την ίδια την ιστορία. Η επανέκδοσή της είναι ένα ευχάριστο γεγονός . Λογικά θα πουλήσει πολύ και η τιμή της πρώτης έκδοσης λογικά θα πέσει πολύ χαμηλά.

Σίγουρα είναι το τεύχος που αναφέρει ο MORIBUS, γιατί στις 22 Ιουλίου 1976 το τεύχος που κυκλοφόρησε ήταν το 161 και όχι το 151.

Το πρώτο μηχάνημα εκτύπωσης των Μίκυ Μάους του Τερζόπουλου είναι όντως μουσειακό. Το μηχάνημα αυτό είχε εκτεθεί το 2004 στην εκδήλωση για τα 2000 τεύχη του Μίκυ Μάους στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση. Στον ίδιο χώρο εκτίθονταν διάφορες λιθογραφίες του Μπαρκς στους τοίχους, βιτρίνα με τα 10 πρώτα τεύχη του Μίκυ Μάους, των Κλασικών και του Μεγάλου Μίκυ από το αρχείο του Τερζόπουλου, το αγαλματίδιο με το Ντόναλντ που είχε πάρει ο Τερζόπουλος ως βραβείο το 1968 από την Ντίσνευ κλπ. Ήταν η εποχή που ο Ρόσα ήταν καλεσμένος του Τερζόπουλου στην Ελλάδα. Περασμένα μεγαλεία.

Κι άλλη μια ανατύπωση του Μίκυ Μάους #1 σε κατάσταση "την πάτησε αυτοκίνητο" ΕΔΩ. Μόνο 250€. Προλάβετε!!!