alagt17

Τα μισά τορρεντάδικα είναι κλειστά. Έκλεισε και το blue white...τι να λέμε τώρα, αν νομίζουν οτι θα σταματήσει η διακίνηση ψηφιακού υλικού έτσι είναι ανόητοι. Από τη στιγμή που ένα αντίγραφο είναι απολύτως όμοιο με τα πρωτότυπα, παύουν να υπάρχουν πρωτότυπα, παύουν (λογικά) και να έχουν υψηλό κόστος. Το να συνεχίζεις να πουλάς τα αντίγραφα σε κόστος πρωτότυπου είναι νομοτελειακά καταδικασμένο...καμία κατασταλτική μέθοδος δεν μπορεί να διατηρήσει μια νοσηρή κατάσταση σε μια ελεύθερη αγορά. Είναι γνωστές οι θέσεις μου για την οικονομία της αγοράς αλλά δεν γίνεται να ζητάς να κερδίζεις με άναρχο καπιταλισμό και να προστατεύεσαι με κρατική παρέμβαση. Οικονομία της αγοράς = βγάλτα πέρα μόνος σου, γίνε ανταγωνιστικός ή πέθανε.

Όχι άλλη κουλτούρα!! (ναι, έχει δίκιο ο θείος!!!)... όχι άλλες βαρύγδουπες αναλύσεις!! Γιατί δεν μπορεί να γράψει κανείς κάτι σαν το "Μεγάλο Ρεμάλι" ή το "Colombo"; να το φχαριστηθούμε και να γελάσει και το χειλάκι μας που μας έχουν ρημάξει στη φάπα από παντού.... Άλλο ένα κόμικ για κουλτουριάρηδες 3ης κατηγορίας. Θα προτιμήσω κανέναν Μπλεκ ή Τιραμόλα και άσε τον Λεβι Στρως και τον Βερνάν να κουρεύονται...αρκετά χρόνια απο τη ζωή-μου έφαγα με τις παρλαπίπες τους.

Θέλω πρώτα απ΄όλα να καταγγείλω όποιον/όποιους εξανάγκασαν τον θείο σε αυτολογοκρισία και σε διαγραφή ενός απο τα καλύτερα ποστ που γράφηκαν στο φόρουμ αυτό Δηλαδή: "Κακώς το γράφω αυτό τώρα με αυτή τη ψυχοσύνθεση... Κανονικά στην παρουσίαση αυτής της σειράς θα άξιζε ένα tango του Gardel, ένα ραδιάκι που στριγγλίζει ένα απομεσήμερο κάτω από τον καυτό ήλιο, ένας σκύλος να κοιμάται στην άκρη του δρόμου, 2 "κοπέλες" μπροστά από ένα σπίτι να σε καλούν μέσα, μια Μαργαρίτα με λιωμένο τον πάγο λίγο πριν φτάσει τα όρια του βρασμού, ένα σιδερένιο κρεββάτι να τρίζει, 5 βρωμιάρηδες ψωραλαίοι νοτιοαμερικάνοι στρατιώτες σε μια καντίνα, λίγδα, αξυρησιά, ζέστη και μια χυμώδης θεά ξεκάλτσωτη με βεντάλια." Και επειδή πολύ με παίδεψε η μουσική υπόκρουση σε αυτό το σενάριο, τώρα που τη βρήκα πάρτε την: https://www.youtube.com/watch?v=v6fjCDxc26k

Pavlov's Dog - Late November Oh, she wants, she wants it badly And I, I can't believe all she said Because she's cool, yeah she's cool She's just like lightening Take her home, keep her warm in I can't say why she's so strange now Why did I always believe all she said She's came down, held me close Came down from night skies Take her home, keep her warm in late November She just goes to show you never know What's in your heart, what's in your soul She just goes to show you never know What's in your heart, what's in your soul She's home now, but far away she flies But she don't know how she came Or how she leaves 'Cause she's cool, yeah she's cool She's just like lightening Take her home, keep her warm in late November She just goes to show you never know What's in your heart, what's in your soul

Ο φτωχός ΓΓ αφιέρώνει στη μικρή του Erma Luxemburg με την ευχή να εκατοστήσει τα 17α της γενέθλια Μπλουζάκι χίπικο και παντελόνι τζην και στην καρδιά ζωγραφισμένος ο Γκεβάρα Στα πορνοστάσια με ουίσκι και με τζιν παίζουν αλέγκρο την καρδιά μου σε κιθάρα. Άει, , τι σου΄χω φυλαγμέναπάνω στο κάρο σ'είδα στα εννιακόσια εφτά Εγώ τότε κοιμόμουνα στο φως του εικοσι ένα κι εξήντα χρόνια αργότερα σε βρήκα στα χαρτιά. Φυλλάδες κίτρινες και πράσινη χολή τα νιάτα σου, τα νιάτα μου κι οι εμπόροι Χρυσό πουλάκι δίχως το κλουβί για σένα κάνουν τον Αγώνα οι τζογαδόροι.

ΤΡΥΠΕΣ - Η ΓΙΟΡΤΗ Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο πάνω απ' τη στάχτη Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο πάνω απ' τη στάχτη Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Χρόνια πολλά γερόλυκε και από μένα. Α και ένα τραγουδάκι επίκαιρο για την ηλικία σου παππού... (εγώ ακολουθώ τη Σταματία και μικραίνω). Να ζήσουν οι παλαβοί!

Όταν έκαναν εμένα ΜΟΜ, πίστεψα ότι το φόρουμ έπιασε πάτο. Τώρα βλέπω οτι είχα άδικο.

Για την περίπτωση του Leonard Peltier δείτε και αυτό: http://archive.enet.gr/online/ss3?q=Leonard+Peltier&a=&pb=0&dt1=&dt2=27/09/2009&r=0&p=0&id=93371544

Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένο το 1948

Κριτήρια GreekComics 1. Διαβάζεις κριτική θείου (Ένας Είναι Ο Θείος) "Υπέροχο, φοβερό ασύλληπτο αδιανόητο, το 8ο θαύμα των παπ...εε..του κόσμου....τι, δεν το έχεις ακόμη; καλά ζεις ή πέθανες και δε σου το είπαν; θα έπρεπε να ντρέπεσαι ρε που δεν έχεις διαβάσει το Μπαλαδόρος τεύχος 198...και που σου μίλησα πολύ σου είναι..."Καταντροπιασμένος βάζεις λυτούς και δεμένους να το βρεις και όταν το αποκτήσεις και το διαβάσεις βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο. 2. Διαβάζεις κριτική bonadrug: "Καλό, άλλαααα...μπάζει η υπόθεση, η πλοκή μάπα, τα καρεδάκια φλου, οι ατάκες για τα μπάζα....πάρτο άμα είσαι κορόιδ...εε...συλλέκτης εννοώ" Εσύ από αντίδραση πας και το παίρνεις...για να διαπιστώσεις αφού το διαβάσεις (και φρίξεις) οτι τελικά η κριτική του bonadrug θα μπορούσε να θεωρηθεί και ευνοϊκή... 3. Παρουσίαση Βαλτάσαρ: Στοιχεία, τεύχη, χρώματα, σελίδες για δείγμα...σε φτιάχνει και το ψάχνεις αλλά....στο ζητάνε 5.347,567 ευρώ. "Άσε", σου λέει ο Βαλτ, "θα στο βρω εγώ μεταχειρισμένο με 9,99 ευρώ". Και το βρίσκει. Και εσύ από τη χαρά σου παίρνεις άλλα 10 τεύχη. Και μόνο αφού συνέλθεις από τη συγκίνηση (καμιά βδομάδα μετά και βάλε) ανακαλύπτεις οτι ποτέ δε σε ενδιέφερε η Πάττυ και το μικρό της πόνυ ή οτι τα Ταρατατά δεν τα διάβαζες ούτε στο στρατό που όσο ναν'ναι υπήρχε και ένα ζόρι... 4. Παρουσίαση Έρμας: Τάδε ερωτικό τεύχος με το σπέσιαλ αυτοκρατορικό κολονάτο στην παραλλαγή "και οι δύο πάνω" Επιπλέον μαστιγώματα με μαστίγιο από δέρμα μπλε κροκόδειλου και πυγοραπίσματα από αυστηρή αγγλίδα γκουβερνάντα. "Ουάου, το θέλω" αναφωνείς, το αποκτάς, το διαβάζεις στην παρανομία, το βρίσκει η Γκεστάπο (aka σύζυγος) - γιατί όπου και να το κρύψεις ο διάολος έχει πολλά ποδάρια- και γίνεται το μπλοκο της Κοκκινιάς στο σπίτι σου. Τελικό συμπέρασμα: γουστάρεις Κόμικς; μακρυά από GreekComics γιατί προκαλεί εξάρτηση και μαθαίνεις σε κακές παρέες.

Μουσική: Μαρίζα Κώχ Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Θά μεταλάβω μέ νερό θαλασσινό στάλα τή στάλα συναγμένο ἀπ' τό κορμί σου σέ τάσι ἀρχαῖο, μπακιρένιο ἀλγερινό, ποῦ κοινωνοῦσαν πειρατές πρίν πολεμήσουν. Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα. Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα. Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα. Πῶς τή λένε; Πανί δερμάτινο, ἀλειμμένο μέ κερί, ὀσμή ἀπό κέδρο, ἀπό λιβάνι, ἀπό βερνίκι, ὅπως μυρίζει ἀμπάρι σέ παλιό σκαρί χτισμένο τότε στόν Εὐφράτη στή Φοινίκη. Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα. Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα. Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα. Πῶς τή λένε; Φάτα Μοργκάνα. Σκουριά πυροχρωμη στίς μίνες τοῦ Σινᾶ. Οἱ κάβες τῆς Γερακινῆς καί τό Στρατόνι. Τό ἐπίχρισμα. Ἡ ἅγια σκουριά πού μᾶς γεννᾶ, Μᾶς τρέφει, τρέφεται ἀπό μας, καί μᾶς σκοτώνει. Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα. Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα. Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα. Πῶς τή λένε; Φάτα Μοργκάνα.

....του μίτου ναι, μα το κουβάρι ξετυλιγόταν ολοένα, στροβιλιζόταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ξετυλιγόταν, ώσπου στο τέλος αποκάλυψε μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα. Η έκρηξη που ακολούθησε ταρακούνησε ως και τα μακάρια πλάσματα του πλανήτη Κουτ - Σουνα Ρι που έντρομα πετάχτηκαν στα εναέρια μπαλκόνια τους ψάχνοντας να βρουν τι συνέβη. -Τι συνέβη εδώ; ρώτησε επιταχτικά ο Αl - Agti, μόνιμος επικριτής της κυβέρνησης του πλανήτη, τον Ger-Ma Nik, μέγα αρχιερέα που κατέφθανε μαζί με τον Β Onik, το Διοικητή ασφαλείας. -Έγινε αυτό που φοβόμασταν εδώ και 666 χρόνια, ψιθύρισε έντρομος ο Ger-Ma Nik. Είναι Αυτή.... -Αυτή; Αποκλείεται, είναι μύθος για να κρατάτε σε φόβο τον κοσμάκη και να τον δουλεύετε είπε εκνευρισμένος ο Αl - Agti. Αλλά μέσα του δεν ήταν πια και τόσο σίγουρος... -Τα σημάδια δεν ψεύδονται ποτε Αl - Agti, απάντησε ο αρχιιερέας. Ένα χρόνο τώρα τα φασολάκια βγαίνουν πορτοκαλί με φουξί ανταύγειες και δε βράζουν ούτε σε 4 μέρες. Οι γάτες γεννούν μόνο μια φορά στα 2 χρονια γατιά με πράσινες ρίγες που μιλούν στη γλώσσα μας και λένε μόνο μία λέξη: το όνομά της. Το μωβ κουβαρι του μίτου που ξετυλίχτηκε. Και αν αυτά δε σου φτάνουν, κοίτα εδώ είπε και τράβηξε ψηλά με μια γρήγορη κίνηση το μανίκι στο αριστερό χέρι του Β-Οnik. Φάνηκε τότε λίγο πάνω απο τον καρπό του ένα μεγάλο μπλε παπί, διογκωμένο ελαφρά, να καλύπτει σχεδόν το 1/3 απο το χερι του. Ο Αl - Agti το άγγιξε: δεν έμοιαζε με αποτέλεσμα κάποιας χειρουργικής επέμβασης ούτε βέβαια τατουάζ -Είναι η προφητεία, είπε τότε ο Β Onik αργά κοιτάζοντας το ξίφος που κρεμόταν στα αριστερά του "Το μπλε παπι πάνω στο χέρι με το μαχαίρι/ θα είναι το σημάδι που την Κόρη θα φέρει" Ήλθε λοιπόν. Ήλθε στον κόσμο Η ΑΡΙΑΔΝΗ!

Εχμμ...γκουχ γκουχ...αγαπητή μου Σταματία είμαι ένα ταπεινό, άθλιο, ποταπό και ελεεινό σκουλήκι που ξέχασα να σπεύσω να ευχηθώ για την ονομαστική σου εορτή. Το μόνο που ζητώ, αφού υποβάλω ταπεινά τις ευχές μου, είναι να μη με μαστιγώσεις με το φουξί μαστίγιο αλλά με το κόκκινο. Τουλάχιστον να κρατάμε τα ιδεολογικά προσχήματα. Α, και το πάτημα με τις κόκκινες 12αποντες γόβες στιλέττο παρακαλώ.

Ρε για κοίτα...η ιστορία του Διονύση είχε γίνει κόμικ και δεν το ήξερα...απίστευτη ιστορία, από τις πιο καλές του Μπόρις Βιαν.

Όλα τα Αλιξ που λείπουν από ελληνική έκδοση (είναι κάμποσα) και τα δύο από τα τρία που έβγαλε ο Σαμούχος (που δε βρίσκονται ούτε μεταχειρισμένα) Να εκδοθούν τα υπόλοιπα Σερλοκ Χολμς. Να εκδοθούν οι προκηρύξεις μου με την πρέπουσα εικονογράφηση σε ποιότητα και χαρτί αλα Στορμ.

Βρε για κοίτα ο μικρός έχει γενέθλια....καλά πότε γύρισε από Κούβα και δεν ειδοποίησε; Πέρνα βρε τεμπέλαρε από το γραφείο να πιάσεις δουλειά που όλο στα θηλυκά και στα μέταλλα το μυαλό σου. Αντε μπας και βγω στη σύνταξη...τώρα που δεν είναι ο Yoshi global με τι κουράγιο να συνεχίσω;

Α, ωραία. Μετά από τόσες θετικές απαντήσεις μπορώ να πω κι εγώ ελεύθερα οτι την έβλεπα ανελλιπώς (αλλά δεν το έγραφα για να μην αρχίσετε την καζούρα)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%B1%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%82

Και το ομώνυμο παιγνίδι σε XBOX360 (απέκτησα ένα) καλό είναι

Αν τα κονομήσετε ρε Γιώργο θέλω καινούργια γραφεία. Με έχετε χωμένο εδώ σε μια τρύπα τρία χρόνια τώρα (με ένα μικρό φωτεινό διάλειμμα). Και δεν πολυσυμπαθώ τα ποντίκια (μόνο τις πάπιες). ΟΚ, δεν ξανάδα τόση εσωστρέφεια. Ναι, έχει παραγίνει το κακό με τις διαγραφές και το κόψε ράψε. Θα πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη προσοχή σε αυτό, ειδικά αν αφορά δουλειά ημερών, όπως λέει ο frequently_attitudes. Τουλάχιστον κάποια συνεννόηση με το μέλος που πόσταρε...όχι μπαμ και κάτω. Επιπλέον, είτε το θέλουμε είτε όχι υπάρχει μια de facto διαφοροποίηση των μελών σε μέλη της λέσχης και μη. Και εδώ απαιτείται μια κάπως πιο ξεκάθαρη θέση για τη σχέση φορουμ-Λέσχης: δηλαδή πρόκειται για δύο ανεξάρτητες δραστηριότητες ή πέρα από τα κοινά πρόσωπα υπάρχουν και άλλα πράγματα. Μη με παραπέμψετε στην ανακοίνωση της ίδρυσης και τα ανάλογα με αυτό θέματα. Τα έχω διαβάσει. Δεν θεωρώ οτι υπάρχει σνομπάρισμα απλώς διαπιστώνω οτι κάποιοι άρχισαν να θεωρούν μάλλον πάρεργο το φόρουμ και κυρίαρχο γεγονός τη Λέσχη (όχι Valt, δε λέω εσένα). Δικαίωμα του (οποιοδήποτε σκέφτεται έτσι) όπως δικαίωμά μου να πιστεύω το αντίθετο. Σε αυτό το τελευταίο δε χωρά άλλη συζήτηση νομίζω. Εκεί που χωρά συζήτηση είναι στο παλιό θέμα: αναλογία δουλειάς/ χαβαλέ στο φόρουμ. Μένει το παλιό "πάρε ό,τι θέλεις όσο θέλεις" ; Ή μήπως πια, για κάποιους πάντα, ιθύνοντες και μή, (κάτσε κάτω ρε Γιώργο, είπαμε δεν είναι για σένα) αυτό έχει αλλάξει εις βάρος του χαβαλέ και πρέπει να περάσει σε όλους το μήνυμα; Δεν ξέρω, μπορεί να πάσχω από έμμονες ιδέες, μπορεί και να χάνω επεισόδια λόγω απόστασης αλλά έτσι τα βλέπω (καλά, έχω τις άκρες μου, ους πληροφοριοδότες μου, ας μην κλαίγομαι πια...) Υ.Γ: Yoshimitsu; κάτι μου λέει αυτό το όνομα....καλά δε βγήκε στη σύνταξη ακόμη; τόσο καιρό τον ανεχόμασταν...

Συγχαρητήρια! επιτέλους θα μπει μια τάξη, θα καθαριστούν τα γραφεία, θα ταχτοποιηθούν στοίβες έγγραφα και κόμικ, θα συμμαζευτεί η χαβούζα των παπιών.. όλα αυτά υποτίθεται οτι έπρεπε να γίνουν τον προηγούμενο μήνα αλλά σιγά μην άφηνα τις εκλογές να τρέχω με τη σκούπα. Καλό κουράγια - και ξεσκόνισε πρώτα τη σκούπα, έπιασε αράχνες

Φοβερή έλλειψη φαντασίας. Η εικόνα που ψηφίζεται πρέπει να δείχνει πώς θέλει ο εργαζόμενος της Γκρικομιξ τον φοβερό τρομερό (και καλά...) γκλόμπαλ. Όχι αυτό που είναι. Η πρώτη εικόνα νομίζω οτι εκφράζει πλήρως τις επιθυμίες της πλειοψηφίας (του αντρικού πληθυσμού τουλάχιστον)

Όλο νόμοι κι αστυνόμοι και σπανίως υπονόμοι το κακό παραμονεύει και τη χώρα υπονομέυει Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει μας διοικεί μας τυραννά μας γονατίζει μας χαλά κι αυτή μας ανασταίνει Πέστε να 'ρθουν σεισμολόγοι είναι σοβαροί οι λόγοι γιατί μπήκες στην καρδιά μου θα συμβεί σεισμός βαθιά μου Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει μας διοικεί μας τυραννά μας γονατίζει μας χαλά κι αυτή μας ανασταίνει