zade

To χα πάρει όταν είχε βγει. Και δεν μου άρεσε. Δηλαδή μου άρεσε, αλλά όχι τόσο ώστε να μπορώ να το πω ότι άξιζε 100% τα λεφτά του. Όμως όταν είχε βγει, είχα άλλη αναγνωστική εμπειρία (πολύ μικρότερη) και επίσης άλλη ηλικία, οπότε δεν ξέρω πως θα μου φαινόταν αν το διάβαζα τώρα. Λες να το ξαναδιαβάσω;

Arrival Δεν αρκεί για να γκρεμίσει ακόμη το Lalaland από το νούμερο #1 για φέτος, είναι όμως σίγουρα το νούμερο #2. Σκεπτόμενο sci-fi που αν απέφευγε μια ευκολία και ήταν λίγο πιο ρεαλιστικό στο τέλος του θα μιλάγαμε για αριστούργημα. Ενώ το έχει πάει πολύ καλά σε όλη την ταινία, στο τέλος καταλήγει σε ένα συμπέρασμα του στυλ "το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο" και σε ξενερώνει. Έτσι πως το παρακολουθούσα, έλεγα ότι θα το πήγαινε τελείως αλλού και όχι εκεί. Μου θύμισε λίγο το interstellar και ίσως να είναι και λίγο καλύτερο από αυτό, αλλά όπως και με την ταινία του Νόλαν νιώθεις ότι κάπου δεν έφτασε εντελώς στην κορυφή. Αλλά έτσι είναι όλες οι ταινίες του Vileneuve. Πάντα τους λείπει κάτι που θα τις εξυψώσουν από το "πολύ καλό" στο αξεπέραστο.

Hacksaw Ridge. ΑΝΤΡΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ. Πολύ αντρική ταινία. Σαν αυτές που ελάχιστοι ξέρουν πλέον να φτιάχνουν. Αν και βαθιά προβληματική στον ιδεολογικό πυρήνα της , έχει τρομερές φιλμικές αρετές που υπερκαλύπτουν τα όποια ελαττώματα στο περιεχόμενο. Πριν το δω, αν με ρώταγες πού έχω δει τον καλύτερο κινηματογραφημένο πόλεμο, θα σου έλεγα με σιγουριά στο Ράμπο 4 (σοβαρά, δεν κάνω πλάκα). Τώρα που είδα και αυτό,δεν είμαι πλέον τόσο σίγουρος. Είναι από τις καλές ταινίες που είδα φέτος. Αξίζει, ιδιαίτερα για τους φίλους των πολεμικών ταινιών.

Διάβασα το master of KUNG FU MAX Series που είχε βγάλει η Μάρβελ το 2004 από τους ίδιους που έκαναν το MoKF κορυφαίο την δεκατία του 70', δηλαδή τον Moench και τον Gulacy. Δυστυχώς δεν είναι καλό. Ούτε κακό είναι. Είναι απλώς μέτριο και σε κανένα σημείο δεν νιώθεις ότι όντως διαβάζεις κάτι που να μην το έχεις ξαναδεί, ίσως και σε πιο καλή εκτέλεση παλιότερα. Είναι μόλις 6 τεύχη που δεν δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό mature readers ΄για κανέναν λόγο ,μιας και το μόνο ενήλικο στοιχείο ένα 5-6 fuck διάσπαρτα σε 6 τεύχη. Πέρα βρέχει δηλαδή... Δεν μπορώ να αιτιολογήσω γιατί συνέβη αυτό, πάντως θα το πρότεινα μόνο σε όσους έχουν καταβροχθίσει ό,τι άλλο υπάρχει σε MoKF και θέλουν απλά να έχουν πληρη την συλλογή του.

Μερικές φορές θα ήθελα η ζωή μου να είναι λίγο λιγότερο σουρεαλιστική. Έστω λίγο. Αλλά τελικά δεν γίνεται. Ιδού τι έγινε από χθες το μεσημέρι έως σήμερα το βράδυ. Χθες το βράδυ είχαμε διοργανώσει από κοινού ένα πάρτι με τον ξαδερφό μου και εμφανίστηκαν άνθρωποι που τους βλέπαμε για πρώτη φορά. Εντελώς πρώτη φορά. Ο ένας έφερνε το φίλο του, ο άλλος τον φίλο του φίλου κλπ και τελικά εκεί που είχαμε κανονίσει για 20 άτομα καταλήξαμε 50 άτομα μέσα σε ένα διαμέρισμα... Ξυπνάω λοιπόν σήμερα το πρωί και με έναν από αυτούς τους συνδαιτημόνες του πάρτι αποφασίζουμε να πάμε για καφέ. Εκεί που είμαστε στο κέντρο, βρίσκω στην τσέπη μου ένα φυλλάδιο -ξεχασμένο από ένας θεός ξέρει πότε- που διαφήμιζε ένα πακιστάνικο κουρείο στην Κυψέλη. Το βλέπει ο άλλος και μου λέει να πάμε. Χωρίς να το πολυσκεφτώ και χωρίς να χρειάζομαι στ αλήθεια κούρεμα αποφασίζουμε να πάμε. Αμ έπος αμ έργον λοιπόν και πάμε , το βρίσκουμε το κουρείο και τελικά μπαίνουμε μέσα και καταλήγουμε με πιαθνότατα τα πιο περιποιημένα και καλά κουρέματα που μας έχουν κάνει στη ζωή μας.... τελικά δεν πήγαμε για καφέ γιατί πέρασε η ώρα. Επιστρέφοντας λοιπόν στο σπίτι μου επειδή βαριόμουν να μαγειρέψω πάω σε ένα μαγειρείο όπου παραγγέλνω πατσά και μου τον φέρνουν αβγοκομένο και με λεμόνι , αντί για νερόβραστο και με σκορδοστούμπι όπως είναι ο κανονικός. Πρώτη φορά τον τρώω έτσι τον πατσά και δεν σκοπεύω να τον ξαναφάω. Δεν περνάω λέω και απ το σούπερμάρκετ; Και πάω λοιπόν και βλέπω σε προσφορά τα αλουμινόχαρτα. Χτυπάω λοιπόν κι εγώ τρία πακέτα για να έχω. Και αφού γυρίσω σπίτι τελικά διαπιστώνω ότι δεν είναι οι συσκευασίες των 30 μέτρων, αλλά οι επαγγελματικές των 100 οπότε έχω ούτε λίγο ούτε πολύ 300 μέτρα αλουμινόχαρτο. Απολογισμός διημέρου: Άνωστοι στο πάρτι μου, Πακιστάνικο κούρεμα στο κεφάλι μου, πατσάς αβγοκομμένος στο στομάχι μου και αλουμινόχαρτο για την υπόλοιπη ζωή μου. Χρειάζομαι ένα διάλειμμα από τον εαυτό μου για να ηρεμήσω λίγο...

Δυστυχώς για τα Γιάννενα μπορώ να το επιβεβαιώσω εγώ. Τα Χριστούγεννα που πήγα έκλεισε. Οπότε ναι είμαστε μειον ένα. Κρίμα.

να μου πεις κι εμένα. Με ενδιαφέρει κι εμένα.

Όχι ρε, έχει να κάνει με υπερφυσικό; Να πάρει. Δεν είχα διαβάσει καν την περίληψη, αλλά κρίνοντας από την προηγούμενη απόπειρα των δημιουργών στην συγκεκριμένη θεματολογία, μάλλον θα απέχω. Τουλάχιστον έως ότου ολοκληρωθεί.

Έπρεπε να έιχα έρθει. Όχι γιατί θα γινόταν ασύγκριτα πιο glamorous η διοργάνωση, απλά για να δω όλους εσάς. Την επόμενη φορά. Έτσι λέω πάντα.

Χθες άκουσα τον παρακάτω διάλογο μεταξύ ταμία στο σουπερμάρκετ και του πελάτη. Προφανώς τον έπιασα απ την μέση, αλλά όσα άκουσα αρκούσαν. -Και δε μου λες, ούτε διάλειμμα για τουαλέτα; -Όχι όχι, έχουμε διάλειμμα για τουαλέτα. -Εγώ όταν ήμουν στην Γερμανία ούτε για κατούρημα δεν μπορούσα να πάω. Δεν μας άφηναν, ούτε για κατούρημα. -Ναι ε; -Βέβαια, βέβαια. Ούτε για κατούρημα. Για το άλλο, ούτε λόγος. Γι αυτό όταν πηγαίνω τώρα, βουλώνω τις σωλήνες, οχοχοχοχοχο! -Άααα μάλιστα. καλή σας ημέρα κύριε. -Καλημέρα να'χουμε. Και πετάγεται η διπλάνη ταμίας και την ρωτάει: -Τον ήξερες; -πρώτη φορά τον βλέπω στην ζωή μου..... Άλλη μια σουρεαλιστική ημέρα στην Ελλάδα.

Δεν μπορώ να πω ακόμη ότι έχω ενθουασιστεί εντελώς, αλλά μοιάζει με "σκεπτόμενο" blockbuster . Και επίσης νομίζω πως θέλουν να κάνουν κάτι που ταιριάζει υφολογικά στις Γιαπωνέζικες ταινίες Lone Wolf & Cub που έχουν περίπου την ίδια θεματολογία (ενήλικας + πιτσιρίκι κυνηγημένοι από κάθε λογής κακούς) . Ίσως και να πάω να το δω κινηματογραφο. Ανάλογα τις κριτικές.

καλή περιοδικότητα είναι πάντως το "δύο τόμοι το χρόνο". Ειδικά εάν είναι κατανεμημένοι έτσι όπως πέφτουν τα cons ,δηλαδή με διαφορά τουλάχιστον 4 μήνες μεταξύ τους, θεωρώ (χωρίς να έχω ούτε ένα απτο στοιχείο βέβαια) ότι είναι βιώσιμη οικονομικά επένδυση.

ΛΕΜΕ: 1)Εάν το cancertown είναι αυτό με τις 180 σελίδες μου το κρατάς 2) Eάν το last mortal είναι η έκοδση με τις 160 σελίδες από minotaur/image μου το κρατάς 3) To BAJA όπως και δήποτε. 4) Tελικά και το god somewhere Στέλε μου ένα pm να μου πεις ποιά είναι διαθέσιμα.

Tα κόμικ δεν είναι δόγμα. το αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό είναι η αλήθεια, αλλά εάν προκύψει κάτι καλό, κέρδος θα είναι για όλους μας. Εάν προκύψει κάτι κακό, ε δεν χάλασε κι ο κόμος, οπότε μάλλον είναι μια τουλάχιστον ενδιαφέρουσα απόπειρα.

H πρώτη περίπτωση που μου έρχεται και εμένα στο νου είναι το Fatale. Δεν είναι ότι είναι κακό. Τουναντίον, είναι ένα πάρα πολύ καλό και προσεγμένο κόμικ. Απλά όταν ο ίδιος ο δημιουργός έχει θέσει το πήχη τόσο ψηλά με τις προηγούμενες δουλειές του και αυτή είναι χαμηλότερα από τα στάνταρ που ο ίδιος έχει θέσει, απογοητεύεσαι. Ως κόμικ εξακολουθεί να πιάνει κορυφές απάτητες για άλλους, αλλά όταν ο συγκεκριμένο δημιουργός έπαιζε πάντα "Έβερεστ" και αυτό είναι "Κιλιμάντζαρο" , νιώθεις ότι κάπου σου το χάλασε. Πάντως συνήθως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει με δημιουργούς πολύ υψηλού προφίλ και όχι με τους υπόλοιπους. Ήδη τα παραδείγματα που έχουν αναφερθεί αφορούν κυρίως μεγάλα ονόματα. Οπότε ίσως τελικά δεν είναι ότι μόνο αυτοί έχουν το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ίσως είναι ότι περισσότερο αυτούς βάζουμε στο μάτι και απ αυτούς έχουμ περισσότερες απαιτήσεις.

Σήμερα είχα μια λεκτική αψιμαχία με έναν παπά που κάθησε δίπλα μου στον ηλεκτρικό και προσπάθησε να μου μοιράσει φυλλάδια θρησκευτικού περιεχομένου. Περιττό να πω ότι τελικά σχεδόν όλο το βαγόνι είχε πάρει θέση επί του ζητήματος και ότι ο παπάς κατέβηκε εκνευρισμένος σε λάθος στάση από αυτή που ήθελε. Αγαπάτε αλλήλους ρε φίλε !

Μια δυό φορές ένα dixit. Κάπου έχω καταχωνιασμένα κάτι jenga, κάτι Μονόπολυ και κάτι άλλα, που αμφιβάλλω αν μπορώ πλέον να τα βρω.

Υπερηρωϊκά Αμερικάνικα: Λίγα και καλά. Ή όχι πάντα καλά. ούτε αναγκαστικά λίγα. BD : Άμα είναι μεταφρασμένα στα Αγγλικά και μου κινήσουν το ενδιαφέρον. Δεν τα κυνηγάω μανιωδώς. Disney : Μια φορά το χρόνο πλέον. Manga : Λιγότερο από μια φορά το χρόνο. θα ήθελα παραπάνω, αλλά είτε δεν θέλω αρκετά ώστε να μπω στην διαδικασία, είτε ξενερώνω με την θεματολογία τους. Αργεντίνικα: Η αλήθεια είναι ότι έχω διαβασει ελάχιστα, αλλά δεν διάβασα ποτέ κάποιο που να με απογοήτευσε, οπότε όποτε τα βρίσκω τα διαβάζω. Ελληνικά: Άμα και αν και ίσως. Alternative/ Underground : Σχεδόν ποτέ. Συνήθως είναι τόσο "δήθεν" που μου γυρνάν' τ' άντερα. Καναδικά: Ναι αμέ, γιατί όχι. Webcomics : Σπάνια, αλλά άμα τα πιάσω μπορεί να φάω και όλο μου το απόγευμα. Fumetti : Όχι. Άλλο: Διαβάζω καμιά φορά κανένα Κινέζικο , ίσα ίσα για να δω αν μπορώ να τα καταφέρω.

Το Accountant. Κλασική ταινία που η άποψη του κοινού την υπερτιμά υπερβολικά. Βλέπεις 7,5 στο ιμδβ , ψαρώνεις. Βλέπεις την ταινία, την μισή ώρα λες αυτό ήταν καλό, την άλλη μισή λές "καλά εντάξει άσε μας ρε φίλε". Ειδικά στο τέλος, είναι αδύνατο να μην γελάσεις με την ανατροπή. Εξακολουθώ πάντως να συμπαθώ τον Μπεν Άφλεκ. Θα μπορούσα άνετα να είχα παίξει εγώ όλους τους ρόλους του, ίσως και λίγο καλύτερα από ότι εκείνος , πάζει όμως πάντα τον μέσο άνθρωπο που θα πέρναγε απαρατήρητος, οπότε ποτέ δεν έχουμε απαιτήσεις. Είναι ίδια κατηγορία με τον Keanu Reeves. Ψάχνεις κάθε φορά να βρεις τι σεναριακό τρυκ θα σκεφτούν για να καλύψουν τις τεράστιες ερμηνευτικές του αδυναμίες. Λίγο καλύτερη από μέτρια η ταινία. Λίγο.

Μη λυπάσαι. Συμβαίνουν αυτά. Έτσι είναι η ζωή. Ποτέ δεν στεναχωριόμαστε. Διάβασα μετά τους τόμους από Judge Dredd που είχα αφήσει και κατάλαβα ότι περνάω τέλεια σε σχέση με τους πολίτες της Megacity One .

O Γλύπτης του McCloud. Και μετά χώρισα με την κοπέλα μου και επίσης έκαψα τον αντίχεριά μου. Ήδη λατρεύω το 2017!

To La La Land είναι κατά πάσα πιθανότητα ότι καλύτερο είδα φέτος. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά γιατί δεν έχω δει ακόμη arrival, manchester by the sea και silence αλλά από όσα έχω δει, είναι το καλύτερο. Και το λέει άνθρωπος που δεν του αρέσουν τα μιούζικαλ.

θα έρθω μάλλον. Διαφωνώ ιδεολογικά με τα "χριστιανικά" έθιμα όπως η κοπή της πίτας και γι αυτό δεν θα πάρω κομμάτι ,αλλά θα έρθω για να σας δω να τρώτε.

Χθες ξυπνησα και πήγα κατευθείαν για καφέ. Μετά με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος και πήγαμε για τσιπούρα Κατ ευθείαν έπειτα βρέθηκα με έναν αλλο και πήγαμε για δεύτερο καφέ αλλά τράβηξε και ήπιαμε και κρασί. Και τελικά πήγα με κάτι άλλους για μα πιούμε ουισκια. Παραγωγική μέρα.

Citizens, Διαβάζω μανιωδώς Judge Dredd προκειμένου να φτάσω την ελληνική έκδοση. Μα τον Ντροκκ είναι καλό. Είναι μια καλή διασκέδαση για όλους εμάς τους 800 εκατομμύρια πολιτες της Megacity 1.