Μετάβαση στο περιεχόμενο

TonyMousta

Members
  • Περιεχόμενο

    37
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

Όλα όσα δημοσιεύθηκαν από TonyMousta

  1. Γιατί να μην το κάνουμε κλειστό κλαμπ και να σνομπάρουμε όσους θέλουν να γραφτούν ; Τι νόημα έχει να φτιάχνεις κλαμπ όταν όλοι γράφονται ; Τροφή για σκέψη
  2. TonyMousta

    ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ

    Ελεγα του Lunatic στο τελευταίο μήτινγκ ότι μιλώντας για παλιές μεταφράσεις στα πρώτα τεύχη του «Γέλιο και Χαρά» τα ανήψια λεγόντουσαν Χιούι, Ντιούι και Μάκης
  3. Το πιο ενδιαφέρον βιβλίο που έχω διαβάσει για την αμερικανική αριστερά είναι το : The radical soap opera: An impression of the American left from 1917 to the present by David Zane Mairowitz. Εκτός του ότι «τρέχει» γιατί το παλικάρι ξέρει να γράφει έχει και μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Οτι η αμερικανική αριστερά έχει το σύνδρομο του μάρτυρα. Οτι περισσότερο από την επιτυχία γούσταρε την δημιουργία μαρτύρων που θα λατρευόντουσαν από τους αριστερούς. Και τώρα το bonus Kafka by David Zane Mairowitz and Robert Crumb. Εχει γράψει βιογραφία του Κάφκα με εικονογράφηση του Crumb.
  4. Οποιος δοκίμασε revival παλαιών σειρών 100 άτομα έμεναν εκστασιασμένα και αυτός έμπαινε μέσα μέχρι τα μπούνια. Αποδείχθηκε με τον Μικρό Ηρωα και με την Μάσκα. Το πρόβλημα είναι ότι κάθε εποχής τα παιδιά έχουν διαφορετική αισθητική. Το ίδιο συνέβαινε για παράδειγμα όταν έβγαινε στην πρώτη έκδοση ο Μικρός Ηρωας και οι γονείς προσπαθούσαν να επιβάλουν την «Διάπλαση των Παίδων» που ήταν προπολεμικό παιδικό ανάγνωσμα. Τους γράφαμε κανονικά και αν θέλανε να διαβάζουνε Διάπλαση μαγκιά τους. Εμείς διαβάζαμε Μικρό Ηρωα, Υπεράνθρωπο και Μάσκα και ας χτυπιόντουσαν.
  5. Επειδή έχω προλάβει σχεδόν τα πάντα, επειδή ο θείος μου ο Αντώνης μου αγόρασε τους «Αθλιους» στην πρώτη έκδοση του 1951 και μου τους διάβασε έχω συνολική εμπειρία από την ιστορία των κόμικ στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα είναι θέμα κρίσης. Δεν θα αναλύσω όλο το φάσμα των ελληνικών κόμικ, που σηκώνει βιβλίο. Θα αναφερθώ σε ένα μόνο σημείο. Τα «κόμικ» ή «βιβλιαράκια» που τα λέγανε πολύ παλιά ανήκαν στα «επιμορφωτικά» όπως τα Κλασσικά, τα «παιδικά» όπως τα Μίκυ Μάους και τα «περιπέτειας» όπως οι «Μικροί Ηρωες» και οι «Μάσκες». Τα πρώτα επειδή αναφερόντουσαν σε «αριστουργήματα της λογοτεχνείας» ήταν επιτρεπτά στο σπίτι. Τα δεύτερα επίσης. Μόνο που θεωρούντο χάσιμο χρόνου και ηλικιακά περιορισμένα. Οταν το παιδί γινόταν 14-15 ετών και άρχισε να γκομενίζει το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν η υποψήφια να τον δει να διαβάζει τον «Τζόκο και την τζοκίτα». Οπότε πηγαίνανε στο πατάρι και στο πρώτο καθάρισμα ή μετακόμιση τζους και φύγανε. Τα «περιπέτειας» πλην του Μικρού Ηρωα, που ο Ανεμοδουράς την γλύτωνε γιατί αναφερόταν στον αγώνα κατά των Γερμανών ήταν απαγορευμένα στο σχολείο και το σπίτι. Ο Μαγγανάρης είχε προσπαθήσει να κάνει την «Μάσκα» αποδεκτή με το κείμενο στην τελευταία σελίδα, που ανέφερε ότι πάντα το έγκλημα τιμωρείτο και ότι ο κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Μεταξάς είχε πάει μια φορά σε δεξίωση με την «Μάσκα» στην κωλότσεπη αλλά οι νοικοκυραίοι δεν θέλανε «γκανγκστερικά αναγνώσματα» και λέγανε την φράση «Τι θέλεις να γίνεις ; Γκάνγκστερ ;». Το αποτέλεσμα είναι ορισμένες κατηγορίες να διασωθούν περισσότερο από άλλες. Τα κόμικ γίνανε της μόδας στην δεκαετία του '70, με την στροφή αρχικά στον καραγκιόζη και την μαγεία της λαϊκής κουλτούρας. Για αυτό όταν διαβάζετε Κάσση θα παρατηρήσετε ότι εξυμνεί τα «Ταρζάν, Γκαούρ», τον «Μικρό Ηρωα» αλλά κυρίως τον «Κουρσάρο» που εικονογραφημένος από τον Μποστ έμοιαζε σε τεχνοτροπία με τον Καραγκιόζη. Και τώρα σταματάω γιατί πρέπει να δουλέψω. Δηλαδή να γράψω
  6. Και τώρα θα πρέπει να περάσεις τις τελετές ένταξης στο site. Πρώτα θα πρέπει να μεταφράσεις όλα, επαναλαμβάνω όλα, τα Μίκι Μάους από τα ελληνικά στα τούρκικα. Αν δεν ξέρεις τούρκικα ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις. Μετά... Μετά με το που τελειώσεις την μετάφραση κάνε την post και θα σου πω.
  7. Συμπληρωματικά να γράψω ότι ο Κώστας Καββαθάς είναι δημοσιογράφος με βασική καριέρα στα «Νεα». Οχι ο εκδότης και διευθυντής των 4Τ, «Κώστας» Καββαθάς που στην πραγματικότητα μάλλον ονομάζεται «Βαγγέλης» όπως είχε φανεί από το ψηφοδέλτιο του Δήμου Αθηναίων όταν είχε βάλει υποψηφιότητα με τον Τρίτση. Τώρα τι του ήρθε και το «Βαγγέλης» να το κάνει «Κώστας» άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου... Μια αντίστοιχη περίπτωση είναι το «Χάρη» Ξύδη πρώην διευθυντή του Sportime που βαφτίστηκε Χαράλαμπος και μικρό τον φωνάζανε «Μπάμπη». Υποπτεύομαι ότι αμφότεροι το έκαναν επειδή έβρισκαν τα κανονικά τους ονόματα λαϊκά. Μια προσφορά των εκδόσεων «Οτι θυμάμαι χαίρομαι» Υ.Γ. Το post είναι σχετικό μόνο ως προς το θέμα του εκδότη. Για το βασικό θέμα του επιφυλάσσομαι.
  8. Μια εντελώς κουφή πληροφορία για το Argyle είναι ότι εκτός ονόματος clan και σκοτσέζικου σχέδιου για ύφασμα κιλτ με το όνομα του clan είναι και το μισό του ονόματος ενός μαύρου group της δεκαετίας του '60. Οι Hollywood Argyles που αν θυμάμαι καλά είχαν παίξει το Alley Oop από όπου και το κόλπο στο μπάσκετ. Αυτά από μνήμης και αν ψάξει κάποιος στο internet θα βρει τις λεπτομέρειες.
  9. Θα κοιτάξω να σας αγοράσω αν βρω αύριο στην εφημερίδα. Να βάλω στις προσφορές το βιβλίο ;
  10. Οταν άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία ήμουνα βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα εμφανιζόταν ένας αλβανός μάνατζερ ποδοσφαίρου. Το κανονικό του όνομα θα ήταν Αντονι Μούστα (σχεδον όλα τα αλβανικά επίθετα είναι δισύλλαβα) αλλά για να το εκμοντερνίσει δεν θα ξεπούλαγε το τιμημένο όνομα της φάρας των μουσταίων αλλά θα έκανε το μικρό Τόνι. Φυσικά δεν υπήρξε τέτοιο πρόσωπο αλλά προς τιμήν του επερχόμενου προφήτη του ποδοσφαίρου υιοθέτησα το nick. Το avatar είναι από το πόστερ του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που δείχνει τον Lord Kitchener να επικαλείται τον πατριωτισμό των Αγγλων για να πάνε εθελοντές.
  11. TonyMousta

    ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΒΑΛΙΑΝΤ

    Είναι κόμικ της δεκαετίας του '30. Πρώτη φορά στην Ελλάδα ο Prince Valiant εμφανίστηκε στο «Πρώτο» στις αρχές της δεκαετίας του '60. Το «Πρώτο» ξεκίνησε σε φορμάτ εφημερίδας με κόμικ, που ανάμεσα τους υπήρχε ο Mandrake ο Μάγος και χωρίς να είμαι βέβαιος ότι σίγουρα θυμάμαι είχε και Flash Gordon. Μετά από μερικά φύλλα εφημερίδας το «Πρώτο» άλλαξε μορφή και κόπιαρε τον «Θεατή». Το Prince Valiant διαδραματίζεται σε μια περίοδο που ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Στην περίοδο που ακολούθησε την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και σε εμάς δεν διδάσκεται αφού ασχολούμαστε με το Βυζάντιο. Για του Γερμανούς όμως είναι μια σημαντική περίοδος, αφού κατέληξε στην ενθρόνιση του Καρλομάγνου. Ως εκ τούτου το Prince Valiant ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στην Γερμανία. Το κούρεμα του πρίγκηπα, έδωσε την ονομασία του σε ένα δημοφιλές κόψιμο μαλλιών στις πιτσιρίκες της πρώτης μεταπολεμικής εποχής στην Δυτική Γερμανία, που ονομαζόταν Prinz Valiant. Στρατιωτάκια εμπνευσμένα από τον Prince Valiant έβγαλε η γερμανική Elastolin στα 55 mm, από σκληρό πλαστικό. Ηταν μια ακόμα προσφορά των εκδόσεων «Οτι θυμάμαι χαίρομαι»
  12. Το μεγαλύτερο όνομα στους αναρχικούς πριν από 100 χρόνια. Ανεφέρεται σαν ο τρόμος των μπουρζουά αφού έβαζε μόμβες με καρφιά στα καφέ, σκοτώνοντας στην τύχη. Ετσι επειδή το όνομα του πάντα προσπαθώ να το θυμηθώ και συνέχεια το ξεχνάω. Υ.Γ. Αγαπημένο μου πάντως πολιτικό κόμιξ είναι το Luis Riel.
  13. TonyMousta

    ΕΛ ΤΖΟ

    Καλως ήρθες και πρέπει να είμαι ο πλέον γέροντας του site. Για να καταλάβεις έχω γνωρίσει τον Ανεμοδουρά τον πατέρα στην Λέκκα. Το γράφω για να δεις ότι υπάρχουν όλες οι ηλικίες.
  14. Για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι παλιότεροι. Ο εκδότης της σειράς Νότης Πιτσιλός είναι Ο ΠΙΤΣΙΛΟΣ !!!. Ο μουστάκιας που εμφανιζόταν στα αριστουργήματα του Μεγάλου Μπερτό, όπως «Το παλαμάρι του Βαρκάρη», που μόνιμα κρυβόταν πίσω από βράχια, βάρκες και τα σχετικά και έπαιρνε μάτι το ζευγάρι, κάνοντας... Κάνοντας ότι το ακροατήριο της τσόντας στο σινεμά, το οποίο είχε την δυνατότητα του identify itself with Pitsilos. Μια μέρα θα το δημοσιεύσω στο Cahier de Cinema.
  15. Ετσι με προσπάθεια. Γιατί στην ζωή δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν γ...έται. Που λέγανε και οι παλιοί δάσκαλοι
  16. Οχι. Αυτός είναι ο Koyuncu ζωντανός. Η σκηνή με το τραγούδι είναι στην αρχή και το τέλος όταν επισκέπτεται ο πρωταγωνιστής τον πατέρα του που ζει στην Μαύρη Θάλασσα. Το τραγούδι ακούγεται στο βενζινάδικο που σταμάτησε για να γεμίσει και να πάρει κάτι να πιει.
  17. Οποιος είδε το «Στην άκρη του ουρανού» θα θυμάται το κομμάτι. Kazim Koyuncu το αηδόνι στης Μαύρης Θάλασσας που πέθανε σε μικρή ηλικία το 2005. Οποιος το ακούσει ας δώσει βάρος στην ενορχήστρωση. Μπορεί να παρατηρήσει πόσο ελεγχόμενη είναι σε σχέση με την πανηγυριώτικη ανατολική «ελληνική» μουσική. Και όποιος γουστάρει αυτού του τύπου την ενορχήστρωση ας την ψάξει στην τούρκικη αυτοκρατορική μουσική του 19ου αιώνα.
  18. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Κοίτα τώρα τι εξώφυλλο γουστάρω. Δεν έχω σκάνερ να στείλω το πρώτο που είναι το αγαπημένο μου αλλά όλη η σειρά έτσι πάει.
  19. Το θέμα είναι γιατί χαμογελάμε... Συνήθως γιατί βλέπουμε την φωτογραφία και σκεφτόμαστε πόσο σίγουροι είμαστε για κάτι που σήμερα μοιάζει γελοίο. Συνήθως με τις παλιές φωτογραφίες μου γελάω. Με τα παλιά κόμιξ είναι μια άλλη ιστορία. Νομίζω ότι ακόμα και σήμερα το πιο σωστό μάθημα που πήρα για τις σχέσεις με το άλλο φύλλο είναι η αντίδραση του ποιητή όταν παντρεύεται την Εσμεράλντα στην «Παναγία των Παρισίων» και τον αφήνει στα κρύα του λουτρού. Για περισσότερες λεπτομέρειες read the comic. Παρ' όλο που στο όνομα του αμερικάνικου πουριτανισμού έχουν αλλάξει το τέλος. Στο βιβλίο κρεμάνε την Εσμεράλντα και ο Κουασιμόδος μπαίνει στο κενοτάφειο της και κρατάει το πτώμα αγκαλιά μέχρι και αυτός να πεθάνει. Καλό το γκραν γκινιόλ ; By the way καλώς ήρθες.
  20. Χμμμ... Τώρα αν στα κόμιξ δεν συμπεριλαμβάνονται οι Μικροί Ηρωες, ο Υπεράνθρωπος του Αστρίτη, ο Υπεράνθρωπος με τον Σέρινταν, το Ταρζάν - Γκαούρ, το Γκαούρ - Ταρζάν και το Γκρέκο ο Ηρως των Γηπέδων, ούτε μια φορά δεν έκλεψα κόμικ από περίπτερο
  21. Ειχα πάει στην Βιέννη με την καλή μου. Κοίταζε λοιπόν τις τσάντες στις βιτρίνες. Μου λέει «Τις τσάντες τις αγοράζουμε για να βλέπει η μία την τσάντα της άλλης και να ζηλεύει». Λοιπόν επειδή και τα κόμιξ για τον ίδιο λόγο τα έχουμε πάω να βρω την φωτογραφική μηχανή και να πλακωθώ να σκάσετε όλες από το κακό σας
  22. Επειδή έχω αρκετά μεγάλη πείρα από E Bay (400 άστρα) και γενικά από δημοπρασίες, όπως π.χ. του Σπανού στην Ενωση Ξένων Ανταποκριτών, να πω μια γνώμη. Ο Ελληνας δεν έχει φτιαχτεί για την δημοπρασία. Οτιδήποτε έχει το υπερεκτιμά. Για να έχει νόημα μια δημοπρασία πρέπει να μετέχουν πολλά άτομα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη γνώση του αντικειμένου και το αντικείμενο να ξεκινάει από την μισή τιμή της αγοράς. Εδώ είναι «λίγα σπίτια, κακό χωριό». Ρίξτε μια ματιά σε αυτή την κατάρα που λέγεται ελληνικά site δημοπρασίας. Τρία άτομα βγάζουν 1500 κόμιξ σε τιμές που είναι να γελάς. Ιδιαίτερα ένας «Ssotos» πρέπει να βγάζει τα ίδια κόμιξ εδώ και τρία χρόνια. Εκατοντάδες σχεδόν όλα σαβούρα και τα λίγα που τρώγονται σε κωμικές τιμές. Ενας άλλος έχει ένα έρμο σετ από αμερικάνικα κλασσικά το ξεκίνησε από έαν χιλιάρικο στο γκαραντί και τώρα μετά από δυόμιση χρόνια το έχει φτάσει στα 1800 ευρώ. Δηλαδή μέχρι που μου έρχεται να του γράψω να δώσω τα λεφτά για να το σκίσω. Τέλος πάντων για να υπάρχουν δημοπρασίες πρέπει και οι πωλητές να καταλάβουν ότι σε μερικές θα βγάλεις πολλά και σε άλλες θα έρθεις μία η άλλη. Αλλά ότι για να υπάρχει τζόγος θα το πάρεις το ρίσκο. Είναι και ο λόγος που έλεγα στον Valtasar να οργανώσουμε μια δημοπρασία ζωντανή σε μαγαζί ή οργάνωση όπως η Ενωση. Για να προσδιορίζονται σιγά- σιγά οι τιμές του κόμικ στην Ελλάδα. Ελπίζω να βοήθησα για να αξιολογηθεί η τιμή των Μίκι Μάους.
  23. Επειδή αγοράζω μεταχειρισμένα από του γνωστού Αγίου ανήμερα μπορώ να πω ότι από τα μαγαζιά το κουγιέικο είναι η αδυναμία μου. Οι άλλοι είναι τρία πουλάκια κάθονται και όπου τον δαγκώσουμε τον μ..ακα που έκανε το λάθος και μπήκε. Χθες είχα περάσει από τον Πειραιά και είπα να πάω στο μόνο μαγαζί που αναφέρεται. Ο άνθρωπος είναι εξυπηρετικός αλλά με ορισμένα που κάνει σου έρχεται να τον κοπανήσει. Το μαγαζί τακτοποιημένο μια χαρά. Γυρίζω και βλέπω ένα «Πανόραμα» κόμικ της δεκαετίας του '60. Οχι σπουδαίο αλλά μέτριας σπανιότητας. «Πόσο θέλεις μάστορα ;». «Τέσσερα ευρώ». «Φέρτο». «Μάστορα ψάχνω κάτι Βαβέλ». «Τι νούμερα ;». Τώρα τι νόημα έχει η ερώτηση ; Τέλος πάντων του λέω νούμερα, μου τα χρεώνει 2 ευρώ το κομμάτι. Τιμή αξιοπρεπής. Από το ταβάνι, σε σπάγγους κρεμόντουσαν κάτι Μαμούθ, Ιζνογκούντ και τα σχετικά. «Τιμή ;». «Πέντε και έξη». «Ρε μάστορα για σένα το λέω να μην γίνεσαι ρεζίλι. Καινούργια από το μαγαζί κάνουνε 4 και κάτι.». «Αλλά όταν οι πελάτες μου αγοράζουν βιβλία από την γιορτή του βιβλίου στο Πασαλιμάνι και τους λείπει ένα κομμάτι εγώ τους βαράω». Τώρα με το χέρι στην καρδιά. Τον βαράς και εσύ ; Για τα μαγαζιά της Ιπποκράτους το πρώτο προς Αλεξάνδρας στα αριστερά, Ιστώρ νομίζω ότι λέγεται, είναι φαρμακείο. Εχει πάρει το μολυβάκι, έχει ανοίξει την πρώτη σελίδα και πυροβολάει ασύστολα. Το δεύτερο κοντά στην Καλλιδρομίου και στα δεξιά είναι πιο οργανωμένο αλλά δεν έχει πράμα. Παλιά όταν το είχε ο γέρος, που έχασε τον γιο του και είχε την φωτογραφία του εκλιπόντος πίσω από το ταμείο στο πένθιμο να ευθυμείς, όλο και κάτι είχε. Κυρίως Μάσκες αλλά δυστυχώς κομμένες επειδή κάποιος ήθελε να τις κάνει τόμους. Τώρα η καλή διάθεση υπάρχει αλλά με σκέτη διάθεση τρύπες σε συλλογές δεν κλείνουν... Και ένα τελευταίο. Οποιος ψάχνει βιβλία γιατί από κόμικ έχει ελάχιστα ας δοκιμάσει το μαγαζί στην Ασκληπιού μετά την Διδότου, απέναντι από την εκκλησία που είναι στα δεξιά του δρόμου. Ο πατέρας που ξεκίνησε το μαγαζί και ήταν αυθεντία στην ελληνική ιστορία μετά τον πόλεμο έχει πάθει εγκεφαλικό και απλά περνάει αλλά ο γιος είναι και ψαγμένο παλικάρι και ξέρει από restoring που στην Ελλάδα είναι σπάνια αρετή.
  24. Βάλε και ενα σπάνιο. «Διαμάντι» κάπου στα '50. Είναι καταγραμμένο από τον Κάσση, έχω ένα, αλλά δεν έχω scanner να το κοτσάρω
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.