Kira80

Έφυγα από την πλατεία Κλαυθμώνος με πέντε στρουμφάκια στα χέρια Τώρα μένει να βαφτούνε.

Εγώ επίτηδες αποφεύγω να μετρήσω σε τι νούμερο είμαστε και να κάνω τον αντίστοιχο πολαπλασιασμό γιατί θα τρομάξω... Έτσι κάνω ότι δεν είδα κάτι περίεργα νουμεράκια τύπου "50" που ξέφυγαν σε κάποια posts εδώ...

Κάτι πήρε το μάτι μου σε μια εφημερίδα το σαββατοκύριακο, ότι αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα στη διοργάνωση του Φεστιβάλ...

Όπως είπε και ο giannis8977, το κόμικ δεν είναι υπερ-ηρωϊκό... Χρησιμοποιεί μια βάση στην αρχή που παραπέμπει εκεί, όμως σίγουρα θα μπλέξει πολύ τα πράγματα στη συνέχεια... Όπως π.χ. στο Strangers in Paradise που είχε μέσα από ιστορίες αγάπης, μέχρι αστυνομικά θέματα και ότι μπορείς να φανταστείς. Ο Moore πλάθει πολύ καλά τις ιστορίες του και το καλύτερο είναι ότι δεν μπορείς να φανταστείς που το πάει μέχρι την τελευταία σελίδα.

Και για μένα το Κόμιξ έχει χάσει την αίγλη του εδώ και καιρό. Οι μόνοι λόγοι που δεν έχω σταματήσει να το αγοράζω είναι συναισθηματικής φύσης. Αλλά έχω την αίσθηση πως μόνο οι αναγνώστες μείναμε να το βλέπουμε συναισθηματικά το θέμα... Αναρωτιέμαι κατά πόσο έχουν επηρεαστεί οι πωλήσεις του... Πάντως απ' το να βλέπουμε αυτή τη καθοδική πορεία, και αν δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής στο προηγούμενο επίπεδο, θα προτιμούσα να σταματούσε να κυκλοφορεί. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα, περισσότερο κακό παρά καλό κάνει να συνεχίσει να βγαίνει.

Μετά το καταπληκτικό (κατά τη γνώμη μου και όχι μόνο!) Strangers in Paradise, ο Terry Moore επιστρέφει με ένα κόμικ που εκ πρώτης όψεως θυμίζει τυπικό αμερικάνικο κόμικ με απλή ηρωίδα που αποκτά υπερ-ηρωϊκές δυνατότητες. Ξέροντας όμως το στυλ του, σίγουρα τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά. Η υπόθεση έχει ως εξής: Ενώ τραβάει φωτογραφίες στην έρημο, η Τζούλι Μάρτιν γίνεται μάρτυρας της έκρηξης μιας στολής μάχης και της γυναίκας που τη φοράει. Η στολή τεμαχίζεται σε μικρές σφαίρες που πέφτουν στο έδαφος, κολλώντας πάνω στην Τζούλι και το αμάξι της. Η Τζούλι ανακαλύπτει πως δεν μπορεί να αφαιρέσει τα κομμάτια της στολής από πάνω της, τα οποία μάλιστα ενώνονται και καλύπτουν ένα μέρο του σώματός της. Οι γιατροί στο νοσοκομείο προσπαθούν να αφαιρέσουν την "στολή" αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ώστε στο τέλος πιστεύουν ότι η Τζούλι τους κάνει φάρσα. Στο μεταξύ, οι δημιουργοί της άκρως απόρρητης στολής επιβεβαιώνουν μέσω κάμερας την παρουσία της Τζούλι στο σημείο της έκρηξης και στέλνουν μια νεαρή γυναίκα, την Άιβι, για να την εντοπίσει. Ορίστε μια μικρή γεύση απ' το πρώτο τεύχος Έχουν κυκλοφορήσει ήδη 4 τεύχη και αναμένεται το 5ο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους! Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.terrymooreart.com/ Παρουσιαση της Ελληνικης Εκδοσης του Echo ΕΔΩ

Όπως δείχνει και το avatar μου, έχω μεγάλη αδυναμία και στο Blankets και στον Craig Thompson γενικότερα. Ότι καλό έχει γραφτεί για το έργο του, ισχύει 100%. Παρότι είναι ογκωδέστατο, το Blankets διαβάζεται μονορούφι και μετά σε προκαλεί να το ξαναδιαβάσεις. Μ' αρέσει και το σχέδιο και το σενάριο και ο τρόπος του Thompson να μεταδίδει τα συναισθήματά του. Δεν χάνονται τα graphic novels του, με τίποτα. Έχει και blog και μάλιστα απαντάει και σε ερωτήσεις Εδώ: http://blog.dootdootgarden.com/

Thanks Andstef, πολύ καλή δουλειά.

Σας ευχαριστώ όλους παιδιά, καλώς σας βρήκα!

Ααα, δικός μου άνθρωπος Ωραίο είναι και το τρέξιμο στα μαγαζιά αλλά το κακό είναι ότι δεν βρίσκεις την ίδια ποικιλία με αυτήν που υπάρχει στο internet - για να μη πω ότι οικονομικά, δεν συγκρίνονται. Πολλές φορές με τα ίδια λεφτά που παίρνεις μια φιγούρα από ένα μαγαζί στην Αθήνα, αγοράζεις δύο απ' το e-bay. Βέβαια, άλλη γλύκα να βλέπεις μπροστά σου τη φιγούρα και να μπορείς να την αγοράσεις αμέσως... Οπότε τα συνδυάζω

Δίκιο έχεις... Όντως ήταν ακριβό για την εποχή του.

Εγώ είχα μια άσχημη εμπειρία με το Public, όχι στα κόμικς βέβαια - δεν μου άλλαζαν ένα παιχνίδι για PC το οποίο είχα αγοράσει χωρίς σελοφάν και επέμεναν ότι το είχα ανοίξει εγώ :angry: Μετά απ' αυτό και επειδή όντως από ταξινόμηση δεν τα πάνε καλά, είμαι αρκετά αρνητικά προκατειλημμένη...

Το Camelot (και το Storm) το θυμάμαι να αραχνιάζει σε ένα μικρό μπακάλικο / περίπτερο της γειτονιάς μου τότε και κανείς να μην τα αγοράζει (δεν έχω ιδέα πώς έγινε αυτό). Θυμάμαι πως τότε διάβαζα αποκλειστικά Μίκυ Μάους (υπήρχε κι αυτή η εποχή, χαχα) και τα σνόμπαρα χαρακτηριστικά - εννοείται πως σήμερα ψάχνω να τα συγκεντρώσω... Και το μπακάλικο έκλεισε. Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα!

Πολύ ωραίο thread! Οι φιγούρες είναι κανονική μανία και από τη στιγμή που αγοράζεις την πρώτη, αρχίζει το τρέξιμο Να βρω και αυτή, να βρω και την άλλη, α κοίτα τι βγήκε... Να 'ναι καλά το ebay. Εγώ αυτό τον καιρό έχω κολλήσει με τις μουσικές φιγούρες, προσπαθώ να μαζέψω τους κιθαρίστες που έχουν κυκλοφορήσει. Μέχρι στιγμής νομίζω η πιο "πετυχημένη" φιγούρα είναι αυτή του Slash: Konata_Izumi, όντως όνειρο τα αγαλματάκια με τον θείο Σκρουτζ, αλλά όπως τα λες, απλησίαστα...

Xαχα, ευχαριστώ Dionik Απ' το avatar σου, βλέπω κι εσύ φανατικός με τα παπιά, ομοϊδεάτες