x for xepeta

Οκ, το δεύτερο για σένα. Τερμα, δεν υπάρχουν άλλα. Την άλλη φορά παιδάκια.

Τι εννοείς; Ένα ακόμη υπάρχει αν θες. εννοείς διαφορετικά annuals? Βγήκαν 3-4 αλλά μόνο αυτό έχω για δώσιμο.

Σοβρακά; Δε μετρήσανε τα διάφορα limited που είχανε εκδώσει; Ήταν γύρω στα 15-20 τεύχη μετά το #275. Αλλού και αλλού τα μετρήσανε. Τι γελοία διαδικασία...

Μάλλον μπορώ να πάρω μερικά από τη δική σου λίστα.

Έχω μπόλικα από αυτά. Υπάρχουν για όλους. Συμβαίνουν. Βρετανικό Thundercats Hardcover Annual. Oversized μέγεθος, περιέχει δυο ιστορίες από εποχή Marvel. Κατάσταση σχετικα Very Fine Minus. Ένα χτυπηματάκι στις γωνίες το έχει. 10 euro έκαστον. Τα δύο θα δοθούν.

Καλέ μου άνθρωπε, και μεταφορά γνώμης να έκανε, γιατί να παραθέσει και άλλες γνώμες; Αυτή διάβασε, αυτή του έκανε εντύπωση. Εκατοντάδες θα υπάρχουν στον πλανήτη. Πρέπει να βρούμε και τις υπόλοιπες; Δεν είναι διπλωματική πανεπιστημίου.

Ο Αη Βασίλης μου έφερε το Δωδεκάτομο Deluxe Watchmen τύπου Omnibus. Και μέσα σε κούτα! Το πρώτο που θα κάνω είναι να διαβάσω είναι απομονωμένα την ιστορία του Κουρσάρου.

Ένα θαυμάσιο κόμικ τεσσάρων τευχών από τις εκδόσεις Boom Studios. Η ιστορία του Ιούδα μετά την αυτοκτονία του και η πορεία του στην Κόλαση. Προδομένος από την αποστολή που του ανατέθηκε χωρίς να ρωτηθεί, προσπαθεί να βρει ισορροπία, όση μπορεί να βρει κάποιος στο μετά θάνατο Κάτω κόσμο. Εκεί ο Διάβολος, ως επαναστάτης και προσωποποίηση της ανατροπής και αμφισβήτησης, του παρουσιάζει το έργο του Θεού από μια οπτική ματιά που φαίνεται ελαττωματικό. Η πιο ωραία ιστορία του Κόσμου είναι προβληματική στην εκτέλεσή της. Και ως έσχατο πρόβλημα του παρουσιάζει έναν ένοικο της κόλασης που δε θα έπρεπε να είναι εκεί. Τον ίδιο τον Ιησού. Ο Ιούδας προσπαθεί να καταλάβει τους κανόνες του παιχνιδιού και να βρει μια λύση ώστε να εξιλεωθεί για τα αμαρτήματά του. Και, τι ανατροπή, δεν είναι αυτός το πρόβλημα! Η ιστορία είναι παραπάνω από υπέροχη. Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις, οι σκέψεις και οι αναλύσεις των ηρώων είναι δουλεμένες, και δείχνουν από άνθρωπο που και γνωρίζει τι γράφει η Βίβλος, και ξέρει τα προβλήματα των Αγίων κειμένων, και εν κατακλείδι τη σημασία και το πραγματικό μήνυμα των Ευαγγελίων. Δεν προσβάλει τα χριστιανικά πιστεύω, αντίθετα τα ενισχύει μέσα από τις ατέλειες του κειμένου. Όχι, δε γράφω ό,τι μου κατέβει, είμαι δίκαιος στις σκέψεις του συγγραφέα. Όσο με εκνευρίζουν θρησκευόμενα άτομα που απομονώνουν φράσεις για να στηλιτέψουν το γείτονά τους, που συνήθως είναι κατώτεροι από αυτόν, εδώ τα τιμά για τη στάση ζωής τους όταν αξίζει να τιμάς κάποιον για τη στάση ζωή τους. Μιλώ για το τι σημαίνει συγχώρεση και ποιος αξίζει να την πει και να τη δεχτεί. Εδώ όμως θα σταματήσω την ανάλυση γιατί οτιδήποτε θα δώσει στοιχεία του επιλόγου που αξίζει να τα πρωτοδιαβάσει ο αναγνώστης μέσα στο βιβλίο. Το μείον του κόμικ είναι οι μεγάλοι μονόλογοι σε πολλές σελίδες, που ενώ έχουν την αξία τους είναι πάρα πολύ σκόρπιοι. Και πάλι συγχωρείται αφού δίνει και στοιχεία που βοηθούν την πορεία της ιστορίας. Ο συγγραφέας δεν είναι καινούριος. Ξέρει τι κάνει. Και ποιος είναι ο συγγραφέας; Είναι ο Jeff Loveness, ένας πολυπράγμων άνθρωπος, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας με πορεία σε αρκετές σατυρικές εκπομπές, καθώς και στα κείμενα των παρουσιαστών των Όσκαρ. Στην MARVEL έχει γράψει ιστορίες των Spider-man, Nova και Groot. Στο σκίτσο έχουμε μία σχετικά στιβαρή γραμμή με πολύ όμορφα δουλεμένα χρώματα. Ας πούμε ότι θυμίζει δουλειές Vertigo αλλά στα πολύ καλύτερά του. Ο Jakub Rebelka δε φαίνεται να έχει μεγάλο βιογραφικό, αλλά εδώ η δουλειά του αξίζει να προσεχθεί. Το συγκεκριμένο πόνημα αξίζει να το διαβάσετε. Δεν πρόκειται να προσβάλει τις πεποιθήσεις σας, αντιθέτως θα σας βάλει να σκεφτείτε κάποια πράγματα για τον Ισκαριώτη. Πολλοί άνθρωποι στην εποχή μας έχουν εκφράσει τις αμφιβολίες τους για πολλά θρησκευτικά θέματα όπως παρουσιάστηκαν στα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Ο κόσμος της εποχής εκείνης δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύστροφος και σκεπτόμενος όπως στη δικιά μας. Καλή ανάγνωση. Επίσημη σελίδα του σεναριογράφου. Σελίδα του σεναριογράφου στο IMDB. Συνέντευξη του δημιουργού για το συγκεκριμένο κόμικ. Μια μικρή λίστα δημιουργιών του σκιτσογράφου.

Λοιπόν, είδα και την 4η σεζόν. Αφού αλλάζει ρότα (και καλά κάνουν) προσπαθούν να χτίσουν ένα νέο κεντρικό σενάριο. Εκεί που πήγαινε να κοντέψει το Walking Dead, κάνει στροφή τελευταίο επεισόδιο, και με πρωταγωνιστή πια τον Morgan, έναν πολύ σούπερ χαρακτήρα με πληθωρική προσωπικότητα απροσδιορίστων κουλ στοιχείων. το καλό είναι ότι βλέπουμε κάτι διαφορετικό, και κάπως ηρέμησαν με τις σιχαμερές σκηνές. Η ιστορία του σίριαλ κίλλερ ήταν ενδιαφέρουσα. Κάτι έχει να πει. Ο νέος μπάτσος είναι ίσος από τους πιο αξιαγάπητους χαρακτήρες που έχω δει τον τελευταίο καιρό.

Κάνω λάθος ε; Ε, είδα τις γρατζουνιές στη μάπα της και λέω αυτή είναι. Ένας παλιότερος χαρακτήρας και όχι κάτι καινούριο. Να τι λέει το Wikipedia: Pandora first appears in Flashpoint #5 (October 2011), the conclusion to the "Flashpoint" event. She is responsible for causing the Flash to merge three separate timelines (the DC Universe, the Wildstorm Universe and select Vertigo titles) in order to create a new universe that is seen in the publications of The New 52. Following, she had made a cameo appearance in the first issue of each initial New 52 title. Pandora was not named until January 2012, when Bob Harras posted a teaser on DC Comics' blog, stating "Her name is Pandora".[3]

Heroes in Crisis #1-3 Τόσα βγήκαν από τον Tom King, που όσο με ενθουσίασε στα πρώτα Batman, τόσο βρίσκω τα σενάριά του παράγωγα φρικτού εγκεφαλικού επεισοδίου. Μεταφέρω ένα σχόλιο που διάβασα "ο συγγραφέας δε νοιάζεται η ιστορία του να έχει νόημα, αρκεί να λάβουν χώρα οι φράσεις και σκηνές τύπου "εξυπνάδες". Και αυτό πράγματι συμβαίνει. Πχ. η Harley Queen παίζει χαρτιά με έναν πιγκουίνο μόνο και μόνο για να του πει στο τέλος "go fish". Αν κατάλαβα καλά σκοτώθηκαν ήρωες σε μια απομονωμένη αγροτική περιοχή που λειτουργούσε σαν καταφύγιο ( ίσως και άσυλο; ) σουπερηρώων. Τώρα τι ακριβώς βοηθούσε αυτή η "κλινική" δεν προσδιορίζεται. Βασικοί ύποπτοι είναι η Harley Queen και ο Booster Gold. Οι προσωπικότητες των χαρακτήρων είναι ένα ξένο στοιχείο για μένα. Ασχέτως αν διαβάζω DC Comics από το 1986. Και τι εννοώ με αυτό; Λατρεύω να βλέπω συγγραφείς να τσιτώνουν το χαρακτήρα σε άγνωστα επίπεδα. Απορώ πώς κάποιος δε γράφει τον Batman σα να είναι o Spider-man. Να ξεστομίζει φοιτητικές σαχλαμάρες ανάμεσα στις κλοτσοπατινάδες του και να φλερτάρει με τους κακοποιούς όσο τους δίνει μπουνίδια. Τέτοιοι μονόλογοι υπάρχουν σε όλα τα τεύχη, με τρελά ξεσπάσματα των χαρακτήρων και απίθανες μπουρδολογίες. Δεν ξέρουμε σε ποιον μιλάνε, κακοί και καλοί. Σε ένα σημείο μιλάνε για Therapy Computer, χωρίς να προσδιορίζεται τελικά σε ποιον και γιατί εξομολογούνται. Για το σενάριο να πω ότι πριν ξεκινήσει το κόμικ έχει δολοφονηθεί ο λευκός Wally West Flash. Αυτό δεν είναι spoiler, αυτό υπήρχε στις ανακοινώσεις των solicitations του τίτλου. Πολλοί αντιδράσανε γι' αυτό. Αμφιβάλλω αν πέθανε γιατί φαίνεται να είναι σημαντικός χαρακτήρας για το μεγάλο χάος του New52 - Rebirth. Αυτό καθιερώθηκε στους τίτλους των Batman, Flash και στο εισαγωγικό DC Rebirth #1. Το περίεργο είναι ότι υπάρχουν σκηνές στο κόμικ από τη ζωή του πριν το New52. Να αναφέρω ότι το New52 δημιουργήθηκε για να συγχωνευτούν τα Dc και Wildstorm σύμπαντα για να αντιμετωπίσουν ένα πολύ μεγαλύτερο εχθρό. Aυτό το κατάφερε η Zealot των Wildcats, και μάλιστα είχε έκτακτες εμφανίσεις και στα 52 νέα #1 τεύχη το Σεπτέμβριο του 2011. Το σενάριο και η πλοκή αυτή παρατήθηκε, η Zealot ξεχάστηκε, και όλοι σχεδόν οι Wildstorm χαρακτήρες εξαφανίστηκαν για να τους αναλάβει ο συγγραφέας Warren Ellis . Τώρα με το Rebirth μας λένε ότι αυτό το ανακάτεμα έγινε από κάποιο μεγάλο κακοποιό στοιχείο (μάλλον από τον Ozymadias των Watchmen - αναμένουμε γι' αυτό) για να αποδυναμώσει τους δεσμούς των ηρώων και να μη συνεργαστούνε αρμονικά και τον σταματήσουν.

Τόσα χωροχρονικα ταξίδια έγιναν μεταξύ κάποιων σειρών και αυτό θα σε πειράξει; Μη φοβάσαι, μετά ο καθένας στον πάγκο του. Οι φετινές ιστορίες διεκόπηκαν μια χαρά για το μεγάλο crossover, και φαντάζομαι θα συνεχίσουν κανονικά από κει που σταματήσανε το Γενάρη. Δεν είναι ανάγκη να ενωθούν όλα τα σίριαλ. Μπορεί ένα-δύο μόνο (πχ. μόνο το Supergirl). Όσο για τα διαφορετικά στούντιο έχουμε δει να συνεργάζονται μια χαρά στον κόσμο της MARVEL (Sony και Universal). Προβλήματα δεν υπάρχουν. Φασαρία και χαμός στην οθόνη για 1-2 βδομάδες. Αλλά θέλει δουλειά και κότσια. Πίστεψέ με εμείς θα περνούσαμε καλά.

Η σειρά ήταν πολύ καλή. Έδειχνε λίγο "οικονομική" αλλά στα τελευταία επεισόδια ανοίχτηκαν. Η δράση πολύ καλή, το ξύλο είναι χορταστικό, η υπόθεση έχει ενδιαφέρον, λίγο με ξένισε ο αλμυρός λόγος με το πολύ βρισίδι. Δεν το χρειαζόταν για να την πάρουμε στα σοβαρά. Οι ίδιοι οι δημιουργοί παίρνουν στα σοβαρα τους χαρακτήρες τους και δεν είναι το γνωστό μετεφηβικό σενάριο προβληματικών νέων. Παίρνουν στα σοβαρά τους χαρακτήρες τους και τους εκτιμούν. Και φαίνεται στο αποτέλεσμα. Το 12 επεισόδιο δεν προβλήθηκε αλλά υλικό του θα χρησιμοποιηθεί στην επόμενη σεζόν. Οι παραγωγοί θεώρησαν ότι φτάνει ό,τι μας παρουσιάσανε, το υπόλοιπο του χρόνου. Βλέποντας τον νέο Cyborg στο Doom Patrol βλέπω ότι δεν έχει σχέση με το continuity των ταινιών. Ούτε καν με το Arrowverse (απ' όσο κατάλαβα). Batwoman και Robins του Titans δύσκολα να κοντέψουν. Wonder Woman δεν αναφέρθηκε πουθενά. Θα έχει πλάκα το Crisis of Infinite Earths να τους μπερδέψει όλους! Όλες τις σειρές να τις αγγιξει το μεγάλο crossover του 2019. Τότε θα έχουμε κάτι σπουδαίο.

Στη θέση νο6 είναι το Logicomix, που το λαμβάνει ως μη ελληνικό (με την ευρεία έννοια) αφού έκανε καριέρα πρώτα στο εξωτερικό. Το περίεργο είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι (αν και τα βραβεία προμοτάρονται ως κάτι μεγαλύτερο από τη Συντακτική ομάδα του comicdom) ψήφισαν ως καλύτερο κόμικ το Logicomix και ως καλύτερο σεναριογράφο τον Απόστολο Δοξιάδη. Κατά τη γνώμη μου δικαίως είναι όχι απλά υπερεκτιμημένο, αλλά ένα απαίσιο και κακό κόμικ. Η χαρά μου όταν το διάβασα ακολούθησε μια απογοήτευση, η οποία στην τρίτη ανάγνωση (ναι, τα κάνω κάτι τέτοια) έγινε οργή. Το κόμικ έγινε γνωστό λόγω του Δοξιάδη και του μηχανισμού προώθησης που έχει. Το θέμα, πιασάρικο και με τίτλο ακόμη πιο φανταζί, είχε τα φόντα να πετύχει. Το άρθρο βέβαια δε λέει γιατί είναι υπερεκτιμημένο, αλλά λέει μόνο ότι είναι υπερεκτιμημένο με πολλούς διάφορους τρόπους, συντακτικούς και γραμματικούς. Ένα comic που θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο, κατά την ταπεινή αλλά αυστηρή μου γνώμη, λοιπόν, δε μπορεί να είναι ένα τόσο καλό comic. Και σίγουρα δεν είναι ένα comic που επεκτείνει τις δυνατότητες του Μέσου. Έτσι και το LOGICOMIX δε μπορεί να είναι ένα τέτοιο comic (συγγνώμη, graphic novel), όσο κι αν έχει χιλιοτραγουδιστεί από τους ανθρώπους που αποτέλεσαν το βασικό κοινό του. Άμα βγάλετε νόημα πείτε το και σε μένα. Ας το αφήσουμε αυτό όμως. Ας ασχοληθούμε με το ίδιο το κόμικ. Η ιστορία δεν κυλάει, δεν καταλαβαίνεις γιατί γίνονται όλα αυτά, δεν σε νοιάζουν οι ανησυχίες του ήρωα, δεν καταλαβαίνεις τι ποθεί ο ήρωας. Κάτι ασαφές που δίνει την εντύπωση του σπουδαίου. Που τελικά δεν το αναλύει, αφού αρκείται να μας πει ότι τελικά εκδόθηκε η μελέτη του. Σαφώς τέτοια θέματα δεν είναι για πολλούς. Έχουν γραφτεί εκλαϊκευμένα βιβλία για την ιστορία των Μαθηματικών (Το θεώρημα του παπαγάλου, το θεώρημα του Φερμά) τα οποία χωρίς να πέφτουν χαμηλά είναι υπέροχα, έχουν ενδιαφέρον και πονάς για τις ανησυχίες, επιτυχίες και αποτυχίες του ήρωα. Και τις καταλαβαίνεις! Εδώ κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Το σκίτσο το θεωρώ παραπάνω από αξιοπρεπές, πράγμα που ο αρθρογράφος δεν. Ένα παράδειγμα του γραψίματος. Εδώ ο Δοξιάδης βγάζει βόλτα το σκύλο του (φέρτε μου ένα μαντολίνο) που βασικά θαέλεγακατιαλλαασεειναιμεσημερι και μονολογεί. Τα μπαλονάκια διακόπτονται με αποσιωπητικά στη μέση της πρότασης. Ε, αυτό κάνει τόσο προβληματικό το διάβασμα που ξεχνάς την αρχή της πρότασης. Βασικά είναι τέσσερα μπαλονάκια για ΜΙΑ πρόταση. Δε σχολιάζω τι λέει. Ακόμη και η σύνταξη έχει πρόβλημα. Λυπάμαι, αλλά τι θέση έχει στο κόμικ ο σκύλος του Δοξιάδη, το σπίτι του, η κουζίνα του, ο κήπος και οι σκηνές που δουλεύουν; Το κόμικ δε διαβάζεται. Βασικό κείμενο που δε γράφεται με υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο, δευτερεύουσες προτάσεις στη σωστή σειρά είναι ένα κουτάκι πρόζακ. Με κοκακόλα, τσιγαριλίκι και άλλα διάφορα.

Για τις ομιλίες που είπε κάποιος πριν, έχω να πω ότι είχαν μεγάλο ενδιαφέρον και θα ήθελα και γω να τις ξαναδω. Κάπου κάπου ποστάρουν βιντεάκια στη σελίδα τους στο Facebook, αλλά δεν νομίζω να δημοσίευσαν ολόκληρη ώρα. Το περίεργο είναι ότι σπάνια βλέπω γνωστούς έλληνες δημιουργούς σε αυτές τις ομιλίες. Θα μου πεις προμοτάρουν εκείνη την ώρα τη δουλειά τους. Στην ομιλία του Mark Waid του είπα ότι θεωρώ αυτόν υπεύθυνο για την προσωπικότητα του Deadpool, και με ευχαρίστησε. Ναι, μας είπε, αυτός έχτισε το στιλ του. Στο μυαλό του είχε τον Μπαγκς Μπάνι, και προσπάθησε να τον κάνει κάτι διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο. Η αλήθεια είναι ότι οι προηγούμενοι συγγραφείς δεν έκαναν και πολλά μαζί του. Στην ομιλία της Sanapo οδηγήθηκε κάπου περίεργα η συζήτηση και υπεύθυνος ήμουν εγώ . Όσο μας έκανε μάθημα για το πώς ζωγραφίζουνε μια όμορφη κοπέλα τη ρώτησα πώς και ακολουθεί τη σχολή της Image του 1992. Χυμώδεις αφύσικα ερωτικές γυναίκες, ενώ η Marvel προωθεί λιγότερο θηλυκές γυναίκες. Ms Marvel, Captain Marvel, Monckingbird, new Wasp και άλλες που έχουν πολύ λιγότερο σώμα φωτομοντέλου πια. Πέρασαν οι εποχές που έμοιαζαν με πορνοσταρ. Τώρα οδηγούνται σε πιο εφηβικές χωρίς μεγάλο στήθος ακόμη το κορίτσι του μπαμπά Τρίτωνα κοπέλες. Μας απάντησε ότι αυτό είναι το στιλ που προωθεί και επιβάλλει η DISNEY για τα νέα κορίτσια (Ήταν που η DISNEY δε θα επιβαλλόταν στην MARVEL καλλιτεχνικά). Εκείνη τη στιγμή πετάγεται μια κοπέλα και της κάνει παρατήρηση ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει. Ότι δηλαδή προωθεί πρότυπα γυναικών αφύσικα και δημιουργεί προβλήματα σε κορίτσια που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτά. Η Sanapo απάντησε ότι θέλει να πουλήσει, και σαν γυναίκα της αρέσει ο Brad Pitt. Eκεί κάπου ανταλλάξανε και άλλες κουβέντες αλλά πολύ γρήγορα η συζήτηση αυτή έλαβε τέλος και συνεχίστηκε σχολιάζοντας άλλα πράγματα. Τι να πω. Μακάρι ο επόμενος James Bond να είναι κοντός και χοντρός σαν εμένα και να φλερτάρει με χοντρές και κοντές. Βέβαια θα το δω μόνο εγώ. Μπα, ούτε εγώ θα το δω. Ίσως στους ολυμπιακούς να κερδίσει κάποιος στα 100 μέτρα που να είναι χοντρός και κοντός σαν εμένα. Άντε γιατί σκάσαμε με τους σωματαράδες!

Άντε παπιά σας έχω αδημοσίευτη χριστουγεννιάτικη ιστορία του Barks. Λογοκρίθηκε ως πολύ... βίαιη. Καλά, μπορεί και να δημοσιεύτηκε. Τουλάχιστον κάνει μια ανάλυση για το τι συνέβει.

Επειδή είμαι αυτός με τα Green Arrow δε νομίζω ότι θα έπρεπε να συνεργαστούμε για νέα αγοραπωλησία.

Παραμονές Χριστουγέννων και ήθελα να ποστάρω ένα καρέ του Νίκου Γιαλούρη. Είμαστε στη δεύτερη ιστορία του δεύτερου τόμου (θα περιέχει και αυτός δύο ιστορίες) και προχωράμε. Θέλει μεγάλη προσπάθεια να είμαστε έτοιμοι πριν το Πάσχα. Υπολογίζω ότι περάσαμε τους 20 πρωταγωνιστές. Το μαγαζί μπορεί να το πετύχετε στη γειτονιά του Ψυρρή. Είμαστε παιδιά της Σκληρής Γενιάς.

The Rose Tattoo Είδα Tennessee Williams και είπα να δοκιμάσω. Το A Streetcar Named Desire δεν το συμπάθησα. Ο επίλογος που φάνηκε τελείως άσχετος. Δε φαινόταν να πηγαίνει προς τα κει. Αυτή η ταινία είναι πιο συμπαθητική και ανάλαφρη. Ιταλίδα μάνα χηρεύει (η αρκετά χυμώδης Anna Magnani) και προσπαθεί να επιβληθεί στην κόρη της και να την καταδυναστεύσει. Της πασάρουν έναν σαχλό σαραντάρη (τον να λυώνουν όλοι και όλες γι' αυτόν Burt Lancaster) που της θυμίζει τον άντρα της, αλλά στο πιο σαχλό. Μέχρι και ίδιο τατουάζ με τον άντρα της κάνει ο ανόητος και την εκνευρίζει. Δροσερό. To have and have not Το χειρότερο βιβλίο του Ernest Hemingway που έβαλαν στοίχημα με το σκηνοθέτη αν μπορεί να γίνει ταινία. Η ταινία είναι ένα χάλι, που αντιγράφει ένα άλλο χάλι, το Casablanca. Εδώ ο Humphrey Bogart ερωτεύεται στα γυρίσματα την Lauren Bacall και φαίνεται, αφού από ένα σημείο και μετά κοιτάζονται στα μάτια και χαμογελούν σα να έχει ξημερώσει μόνο γι' αυτούς. Καπετάνιος ψαροκάικου στην απομονωμένη Martinique αναγκάζεται να βοηθήσει Γάλλους πατριώτες που πολεμούν το Ράιχ. Κάνει παράνομες μεταφορές ανθρώπων, και έρχεται η ώρα να βοηθήσει στον πόλεμο. Κάτι ανόητες στιγμές που μπαινοβγαίνουν στα δωμάτιά τους σα να βλέπεις κωμωδία κρεβατοκάμαρας, κάτι διάλογοι χωρίς νόημα. Πήρε ένα 8, τρομάρα τους. Der Totmacher Γερμανική τανία του 1995. Κατα συρροή δολοφόνος του μεσοπολέμου ανακρίνεται από ψυχίατρο που προσπαθεί να καταλάβει αν έχει σώας τα φρένας ή αν είναι πραγματικά τρελός. Είναι ένας δίωρος διάλογος. Κουραστικό, αλλά η ηθοποιία είναι να ανατριχιάζεις. Οι λεπτομέρειες που δίνει ο θύτης σε καθηλώνουν. Δεν είναι για δεύτερη φορά. Όλο βλακείες βλέπω το τελευταίο διάστημα.

Το τεύχος Amazing Spider-man #4 μπορεί να έχει μια αδιάφορη ιστορία, θα καταφέρει όμως να ταράξει τα νερά. Σε αυτό υπάρχει ένα καρέ που λογοκρίθηκε, και τροποποιήθηκε για την 2η έκδοση και όποια έκδοση trade ή hardcover θα ακολουθήσει. Σε αυτό ο σχετικά αμοραλιστής Spider-man (διαβάστε το σενάριο, είναι τύπου ή σάχλα της εβδομάδας) πουλιέται σε διάφορες πολυεθνικές εταιρίες και φοράει τα σήματά τους για διαφημιστικούς λόγους. Ένα από αυτά προμοτάρει σελίδα του ίντερνετ που δυσφημίζει τους Μορμονους. Άσχετο με το τι κάνει ο ήρωάς μας, αλλά ας υπάρχει εκεί. Ο σκιτσογράφος ζήτησε συγνώμη και παραδέχεται ότι η οικογένειά του και πολλοί γνωστοί του ακολουθούν αυτήν τη θρησκεία. Δεν είχε σκοπό να προσβάλει τους Μορμόνους αλλά το περιέλαβε για προσωπικούς λόγους και αποφάσεις περί θρησκείας που αφορούν μόνο αυτόν. Η Marvel δεν έδειξε ανοχή σε τέτοια κρυμένα μηνύματα. Η σελίδα διαφημίζει ένα βιβλίο που είναι ένα κατηγορώ στην ιστορία, στις μεθόδους και πρακτικές της συγκεκριμένης θρησκείας.

Είναι σαν πορνοστάρ σε ψυχεδελική τσόντα.

Θεέ μου,... κατέστρεψες την ελληνική βιομηχανία των κόμικς!

Νομίζω ότι ένα άρθρο με τα 100 υπερεκτιμημένα ελληνικά κόμικς θα ήταν μια υπέροχη ιδέα. Θα γινόταν χαμός. 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος, με διαστημόπλοια, λέιζερ, ενεργούς άνθρακες και ιούς εμπόλα 2.0. Τα πτώματα στο διάβα του θα μύριζαν για μέρες.

Ορίστε και οι διαφημίσεις των παιχνιδιών Secret Wars. 1, 2, 3. Να αναφέρω ότι αργότερα είχαν ψηφιστεί νόμοι που απαγόρευαν κινούμενα σχέδια σε διαφημίσεις παιχνιδιών, πχ. από τα διάφορα καρτούν, ως παραπλανητικές. Διαφήμιση των G.I.Joe εκείνα τα χρόνια είχε κινούμενα σχέδια, αλλά διαφήμιζαν ταυτόχρονα τα παιχνίδια το κόμικ και τα καρτούν.

Να αναφέρω ότι τις λίστες τις διαβάζουμε για να διασκεδάσουμε, και να αποφύγουμε ή να διαλέξουμε κάποιο κόμικ. Ακόμη να αναφέρω ότι στο Secret Wars είδαμε για πρώτη φορά (άντε και αργότερα στο Uncanny X-Men) έναν Magneto που δικαιολογείται για το στιλ του και το ταπεραμέντο του. Παρουσιάστηκε ως ακτιβιστής και πολέμιος των φυλετικώ διακρίσεων των μεταλλαγμένων. Στα μάτια του Beyonder και αργότερα σε μας. Η προσωπικότητά του πήρε ένα υπόβαθρο και ξεπέρασε την κακιασμένη του σατανική ψυχοσύνθεση. Ο Shooter σε αυτά ήταν μανούλα και προσπαθούσε να το μεταφέρει στους συγγραφείς του: "Δουλέψτε τους ήδη υπάρχοντες χαρακτήρες και μη δημιουργείτε άλλους". Το έκανε και με τη Wasp, και αλλού με τον Hank Pym, κάποιοι άλλοι κάτω από την ομπρέλα του έχτισαν έναν πιο ολοκληρωμένο και αξιόλογο Sandman. Άλλαξε την ομάδα των 4 Φανταστικών προσθέτοντας την She-Hulk που έφερε μια φρεσκάδα και ένα γυναικείο μπρίο στο κόμικ. Παρουσίασε πιο απομονωμένους τους X-Men από το πάνθεον των σουπερηρώων, δείχνοντας ότι και οι ίδιοι είναι κάτι διαφορετικό (είχανε κανα δυο μάχες με τους Avengers και Spider-man). Και βέβαια έναν Doctor Doom τόσο εγωκεντρικό, έξυπνο και υπέροχο που εκτέλεσε το πιο υπεράνω όλων των χαρακτήρων και επιθυμιών σχέδιο. Να εκπληρώσει την απόλυτη επιθυμία του ανθρώπου και να την χρησιμοποιήσει τόσο ρηχά. Και στο τέλος να τα χάσει όλα από τα χέρια του. Γι' αυτούς τους λόγους το Secret Wars είναι ένα πολύ καλό κόμικ. Τώρα όσον αφορά ότι οι αλλαγές στην πάροδο του χρόνου έσβησαν, αυτό γίνεται στα 99,99% των αμερικάνικων (Και Ντισνεϊκών, δε σας ξέχασα εσάς! Να δείτε τι θα πούν για το Βίο και Πολιτεία σας!) Πω!... Μου πήρε ούτε δέκα λεπτά!