x for xepeta

Το είδα και γω και φρίκαρα. Είπα να μην το ποστάρω γιατί πάλι διαστημόπλοια θα ορμούσανε. Το περίεργο είναι ότι δε λέει τι έχει το πακέτο. Μυστήριο καλύπτει την αγορά.

Ορμώμενος από το θάνατο του Stan Lee o κωμικός παρουσιαστής Bill Maher κατηγόρησε τα κόμικς και τις ταινίες τους ως ανώριμα προϊόντα και άγαπες ανθρώπων που αρνούνται να ωριμάσουν. Το συγκεκριμένο ποστ του είχε πολλές αρνητικές αντιδράσεις, με τους περισσότερους να εστιάζουν στο θέμα ότι πρόσβαλε την ημέρα του νεκρού που ήταν από τα πιο παραγωγικά άτομα του χώρου. 35.000 χρήστες τον έσβησαν. "Να πάτε να γίνετε φίλοι με το Γιόγκι Μπέαρ" απάντησε. Ε συνέχισε και ξεσπάθωσε στην επομπή του. Δεν μπορώ να πω. Έχει το κάτι. Μερικά του σχόλια ήταν πετυχημένα. Και μερικά κομικσοσχόλια ήταν και αυτά πετυχημένα. Και σε πολλά είχε και δίκιο. Αλλά από κόμικς δε γνωρίζει. Ξέρει για αυτά που του επέτρεψε ο γονιός του να διαβάσει όταν ήταν παιδί. Εγώ θα του έλεγα το απόλυτο ενήλικο επιχείρημα: Έχει λεφτά η βοιμηχανία των κόμικς. Πολλά λεφτά, αν έχεις ταλέντο. Εδώ άνθρωποι σαν του λόγου του βγάζουν εκατομμύρια λέγοντας χαριτωμένες μπούρδες. Σα να διαβάζεις κόμικς δηλαδή!

Είπα και γω... Δε θα το ποστάρει αυτό κάποιος;

Βγήκε το Naomi #1 του Brian Michael Bendis, που είναι η αρχή του Wonder Comics, του νέου εφηβικού imprint της DC Comics. Αφού απότυχαν παταγωδώς όλες οι νέες σειρές του New Age of Heroes (ήταν καταδικασμένα), είπαν να δοκιμάσουν κάτι σε πιο νεανικό-σουπερηρωικό. Κλασικότατα μοτίβα χαρούμενων σεναρίων 15χρονων σουπερηρώων. Η Naomi είναι μια υιοθετημένη κοπέλα που λατρεύει το Superman. Λίγο πιο παθιασμένος οπαδός από το συνηθισμένο, και έχει και κάτι σημεία που ταυτίζεται μαζί του. Και γι' αυτό το λόγο βλέπει και ψυχολόγο-ψυχίατρο. Καλά οι αμερικάνοι βλέπουν ψυχολόγο αν τους γαβγίζει σκύλος ή αν ξεχνούν το γάλα στο ψυγείο μέχρι να λήξει. Στη μικρή πόλη που μένει τίποτα δε συμβαίνει, ώσπου έχει μια μικρή περιπέτεια ο ίδιος ο Superman. Και αρχίζει να ρωτάει τι ξέρει ο κόσμος μέχρι που φτάνει στο στοιχείο ότι Και τελειώνει το τεύχος! Δεν μπορώ να πω, μας δίνει στοιχεία αλλά καθόλου ζουμερά. Και το cliffhanger δείχνει πόσο σεναριακά φτωχό ήταν ολόκληρο το πρώτο τεύχος. Έχει το γούστο του. Η ηρωίδα είναι πολύ Bendis. Και οι διάλογοι είναι πολύ Bendis. Ίσως ό,τι πιο δικό του έχουμε δει μέχρι στιγμής. Τα διάφορα Superman δεν ήταν έτσι, και μάλλον καλά έκανε. Δείτε μερικές σελίδες για να καταλάβετε τι εννοώ. Τέλος ένα κλασικό καρέ του τωρινού τρόπου γραψίματος: "Σκέφτεσαι να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο;" Φράσεις που πετάγονται σαν περιεχόμενο από μούλτι κόφτη χωρίς καπάκι. Να και μια συνέντευξη των δημιουργών για το κόμικ και για τα επόμενα σχέδιά τους.

Και σε μένα έχουν καθυστερήσει διάφορα πακέτα από διάφορους προορισμούς για 2+ μήνες. Ένα γενικό κακό είναι αυτό. Δεν πειράζει, δεν μπαγιατώνουν. Αντέχουμε να διαβάσουμε τα προηγούμενα.

Ο 9χρονος ανηψιός μου γράφει ποιήματα. Ορίστε "ο αετός και το ποντίκι". Δεν καταλαβαίνω Χριστό, άρα το έχει.

Ένα άρθρο που εξηγεί πώς η σειρά Rocky & Bullwinkle Rights βοήθησε να δημιουργηθεί ο Darkwing Duck. Λίγο άσχετο με το Darkwing Duck, αφού τελικά δε δίνει και σοβαρές εξηγήσεις το άρθρο. Το άρθρο ξαναδίνει το παρακάτω λινκ, που έχει τουλάχιστον πιο νόημα:

Raúl Allén (THE IMMORTAL IRON FIST, SECRET AVENGERS, HAWKEYE, WONDER WOMAN) Patricia Martin (WONDER WOMAN, BLOODSHOT REBORN, NINJAK, SECRET WEAPONS) Dan Watters (LIMBO, LUCIFER, THE SHADOW, ASSASSIN’S CREED) Stefano Zanchi (TOPOLINO, DONALD QUEST) Το περιμένατε; αλλάζουν ρώτα; Raúl Allén Αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών στη Σαλαμάνκα και στη συνέχεια μετακόμισε στη Βοστώνη, για να σπουδάσει illustration και design. Σήμερα ζει στην Ισπανία. Υποψήφιος πολλαπλών βραβείων Harvey, ο Allén άρχισε να ασχολείται με τα comics, στο πλευρό του David Aja, με συγγραφείς όπως ο Matt Fraction και ο Ed Brubaker, στο THE IMMORTAL IRON FIST, με τον Warren Ellis στο SECRET AVENGERS και πάλι με τον Matt Fraction στο HAWKEYE. Ο Allén έχει επίσης συνεργαστεί με τον El Torres για το DRUMS και πρόσφατα, στη Valiant Comics, με τον Jeff Lemire, τον Matt Kindt, τον Peter Milligan, τον Robert Venditti και τον Eric Heisserer, σχεδιάζοντας τη σειρά SΕCRET WEAPONS, αλλά και για τη DC Comics, στα WONDER WOMAN #54 και #55 (σενάριο Steve Orlando). Ως εικονογράφος, ο Allén συνεργάστηκε με τον Quentin Tarantino, και τα PLAYBOY, ROLLING STONE, BILLBOARD, BLOOMBERG BUSINESSWEEK, WASHINGTON POST, WALL ST. JOURNAL, EL PAIS και ADIDAS, μεταξύ πολλών άλλων. Το έργο του βραβεύτηκε από τις Society of Illustrators of NY 49th Annual Exhibition, Illustration West 43, 3?3 Magazine of Contemporary Illustration, και The National Drawing Award Gregorio Prieto. Έργα του έχουν εκτεθεί στη Νέα Υόρκη, τη Βοστώνη, την Ουάσιγκτον, τη Ρώμη, το Βερολίνο, τη Στοκχόλμη, το Μπουένος Άιρες, τη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη. Η επίσκεψή του πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Θερβάντες. Patricia Martin Υποψήφια για πλήθος Harvey Awards, η Patricia Martin είναι comic artist, illustrator και letterer. Γεννημένη στην Ισπανία το 1985, ένιωθε ανέκαθεν την ανάγκη να επικοινωνεί είτε μέσω του γραψίματος, είτε του σχεδίου. Η Martin ξεκίνησε την καριέρα της στη βιομηχανία των comics, σε εταιρίες όπως οι Oxford, El Jinete Azul και Barbara Fiore Editora, ενώ δούλεψε και στο lettering και τον σχεδιασμό της ισπανικής μεταφοράς των βιβλίων HILDA του Luke Pearson, καθώς και σε εκείνα των Jimmy Liao και Suzy Lee. Στη συνέχεια, μεταπήδησε στην εικονογράφηση και τη βιομηχανία των comics, όπου τα τελευταία τέσσερα χρόνια εργάστηκε στα WONDER WOMAN #54 και #55 (σε σενάριο του Steve Orlando), το BLOODSHOT REBORN #5 (σενάριο Jeff Lemire), το NINJAK #6 (σενάριο Matt Kindt), το WRATH OF ETERNAL WARRIOR του (σενάριο Robert Venditti) και το SECRET WEAPONS (σε συνεργασία με τον σχεδιαστή Raul Allen, σε σενάριο Eric Heisserer) για τη Valiant Comics. Η επίσκεψή της πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Θερβάντες. Dan Watters Ο Dan Watters είναι συγγραφέας comics με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο. Το πρώτο του βιβλίο, LIMBO, κυκλοφόρησε από την Image Comics, το 2016. Από τότε, έχει γράψει το THE SHADOW για τη Dynamite Comics και τα ASSASSIN’S CREED και WOLFENSTEIN για την Titan Comics. Αυτή την εποχή, γράφει το relaunch του LUCIFER για το νεοσύστατο Sandman Universe της Vertigo, καθώς και το DEEP ROOTS για τη Vault Comics. Είναι βαθιά ριζωμένος στην πόλη του Λονδίνου. Stefano Zanchi Γεννήθηκε το 1990 στην Ιμπέρια, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Όταν γνώρισε έναν σχεδιαστή της Bonelli, ενώ ακόμα ήταν στο Γυμνάσιο, αποφάσισε να κάνει το πάθος του για το σχέδιο, επάγγελμα. Μετά την αποφοίτησή του, το 2009, φοίτησε στη Διεθνή Σχολή Comics στο Τορίνο. Μεταξύ των διαφόρων επαγγελματιών καθηγητών-cartoonists, η συνάντησή του με τον Paolo Mottura, σχεδιαστή της Disney, ήταν καθοριστική. Υπό την καθοδήγησή του, ξεκινά η περιπέτειά του στον κόσμο της Disney, όταν και το 2012 εκδόθηκε η πρώτη ιστορία του “Paperino e il tassello numero uno”. Από τότε μέχρι σήμερα, έχει συμμετάσχει – μεταξύ άλλων – σε δεκάδες τεύχη του ιστορικού τίτλου TOPOLINO, καθώς και στη μίνι σειρά DONALD QUEST, που κυκλοφόρησε και στα ελληνικά, με τον τίτλο ΝΤΟΝΑΛΝΤ: ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή comic cons, όπως το Lucca Comics, τα Comicons της Νάπολης, το Cartoomics στο Μιλάνο, το Eyecon στην Κύπρο και το FACTS στο Βέλγιο. Από τον Οκτώβριο του 2018, διδάσκει στη νέα Διεθνή Σχολή Comics στη Γένοβα. Αυτοί είναι οι καλεσμένοι. Το λινκ λέει guest list 1, άρα μάλλον έχουμε και άλλους.

Είδα τη δεύτερη σεζον. Δεν άλλαξε τί-πο-τα! 13 ώρες και οι σχέσεις τους έκαναν πισωγυρίσματα, γίνανε επιθέσεις απαγωγές γνωριμίες, ξεγίνανε όλα, και είμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο. Εξέλιξη καμία! Τέλειοι σεναριακοί κύκλοι που εν κατακλείδι δεν είχαν καμιά επίπτωση! ακόμη και κάποιος σημαντικός που πέθανε ήρθε πίσω ξανά! Υπάρχει ένας συγγραφικός κανόνας που λέει ότι το σενάριο περνάει από κάποια στάδια με το τελευταίο σημείο να ταυτίζεται με το πρώτο. Υποθέτω για να μη δημιουργήσει αγχος για άγνωστα νερά στον επόμενο συγγραφέα. Ε, αυτό ακριβώς έχουμε. Όλα όπως ήταν! Οι μικροδιαφορές δείχνουν ασήμαντες για μένα.

Δυο παλιές του συνεντεύξεις εδώ και εδώ. Λέει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα. Δεν έχω ιδέα τι είναι το Elektronomicon, και δε βρίσκω και πολλά γι' αυτό στο ίντερνετ.

Σε πολλούς Πήρα το Leopard of Lime Street. Σειρά έχουν τα Misty.

Μια ταινία είπα να δω και την κάνατε θέμα. Δεν περίμενα η χθεσινή μίνι παρουσίασή μου για το Μετρόπολις να δώσει τροφή για τα σχόλια του Μπλέκ. Ούτε κατά διάνοια. Εκεί πέρασε απαρατήρητη εκτός τους 2-3 που μου βάζουν λάικ σε ό,τι γράψω Πάντως το ό,τι υπάρχει ένας Δικαστής Ντρεντ στην εποχή μας είναι άθλος. Ναι, θα ήθελα να δω νέες προτάσεις πράγμα που έκανε ο παλιός Ανεμοδουράς, ο Μπαζίνας, ο Καμπανάς κλπ. Αλλά Ντρεντ;; Ποιος τόλμησε να δείξει Ντρεντ μετά από τόσα χρόνια; Τέλος να πω ότι υπάρχει ένα διαφορετικό υπόστρωμα στο σάιτ τους τελευταίους μήνες, αλλά αυτά είναι για συζήτηση με το μεγάλο κεφάλι Θα τα πούμε τον Απρίλιο

Το τηλεοπτικό πρίκουελ :)

Bohemian Rhapsody Για μένα οι Queen είναι το Radio Gaga που πρωτοάκουσα και είδα στο Μουσικόραμα. Μαζί πακέτο πήγαινε και το Love kills του Freddy Mercury, αφού δανείστηκαν εικόνες για να ντύσουν τα βιντεοκλιπ από την ίδια ταινία. Το Metropolis. Η ταινία Bohemian Rhapsody είναι η πορεία του συγκροτήματος μέχρι την απόλυτη δικαίωση, τη συναυλία LIVE AID 1985. O ηθοποιός Rami Malek είναι ο Freddy Mercury. Στα πάντα. Η δουλειά του στο ρόλο είναι εξαιρετική. Αρκετή μουσική στην ταινία χωρίς να είναι μια ατέλειωτη συναυλία τύπου Bodyguard. Νομίζω κανένα τραγούδι δε ολοκληρώνεται στην ταινία. Οι συναυλιακές σκηνές είναι καλοδουλεμένες, αλλά δε γνωρίζω αν είναι του Bryan Singer, αφού τα παράτησε τις τελευταίες μέρες (ψάξτε περισσότερα σε άλλες σελίδες). Υπάρχει ο συνδημιουργός Brian May, αλλά μην περιμένετε σημαντικούς ρόλους για τα άλλα δύο μέλη του συγκροτήματος. Η μάνα είναι ένας ακόμη ρόλος που λάμπει. Αξιόλογη ταινία. Δίπλα σε αυτήν είδα συναυλίες, ντοκιμαντέρ και συνεντεύξεις του συγκροτήματος. Χόρτασα Queen. Έχουν και αυτά την αξία τους να τα παρακολουθήσετε. Σκέψου να υπήρχαν σα συγκρότημα άλλα 10-15 χρόνια. Θα είχαμε άλλους τόσους δίσκους τους. Όχι, δεν είναι όλα τα τραγούδια τους τραγούδια. Το Delilah δεν από αυτά που θα ξανακούσω. αλλά θα είχαμε περισσότερο Queen! Και πάμε στο Metropolis: METROPOLIS "Κοιτάξτε, αυτά είναι τα αδέλφια σας!" Η ταινία του Fritz Lang. Εκείνο το θαύμα του Κινηματογράφου. Πρώτη φορά την είδα πριν το 1995 σε ένα τοπικό κανάλι με ποπ μουσική του 1985. Σήμερα είδα τη βερσιόν των 2,5 ωρών. Ένα διαμάντι που μιμήθηκαν και άγγιξαν πολλοί. Όλα τα προβλήματα του μεσοπολέμου, πολιτικές και θρησκευτικές ανησυχίες, ο ανθρωπισμός και η απογοήτευση της Ευρώπης (η Αμερική είναι σε άλλη ήπειρο) σε μια ταινία. Η Μητρόπολη είναι η πόλη του 2026 (φτάνουμε), φουτουριστική και ουτοπική που για να υπάρξει απαιτείται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Νομίζω ο Αριστοτέλης έλεγε δε γίνεται να υπάρξει μια μεγάλη κοινωνία 5000 ανθρώπων που να αντέξει χωρίς έγκλημα. (μπορεί να είναι και λόγια άλλου). "Ήθελα να δω τα πρόσωπα των ανδρών, των οποίων τα παιδιά είναι τα αδέλφια μου..." "...και που είναι οι άνδρες, πατέρα, των οποίων τα χέρια ανύψωσαν αυτή την πόλη;" "Εκεί όπου ανήκουν... " "Σε τι κόσμο ανήκουν...;" "... στον υπόγειο...;" "Και τι θα κάνεις εάν αυτοί από τα έγκατα στραφούν εναντίον σου μια μέρα;" Οι εργάτες και η άρχουσα τάξη δε γνωρίζει ιδιαίτερα ή δεν ασχολείται η μία με την άλλη. Η γνώση ότι υπάρχει η άλλη πλευρά μόνο προβλήματα μπορεί να φέρει. Ο γιός του άρχοντα μαθαίνει για τη ζωή των εργατών και δεν το αντέχει. Και ξεκινάει μια αλυσιδωτή αντίδραση επαναστάσεων, μαχών, σχέσεων για να ανατραπεί το ολοκληρωτικό καθεστώς. Τα πλάνα, τα σκηνικά είναι απίστευτα. Εφέ πρωτόγονα αλλά τόσο ποιητικά, ρεαλιστικά και λειτουργικά που είναι άξια θαυμασμού. Το σενάριο, αν και βουβός κινηματογράφος, είναι πολύ γεμάτο. Γίνονται τόσο σημαντικά πράγματα με ελάχιστες λέξεις και οι «διάλογοι», όσοι υπάρχουν, είναι τόσο δουλεμένοι που θέλουν άλλη τόση ώρα να αναλυθούν. O πύργος της Βαβέλ ως σύμβολο καταπίεσης εργατών. Η Αποκάλυψη ως οδηγός μελλοντικών γεγονότων. Ούτε τα μισά δεν πήρα χαμπάρι! Το κεφάλι και τα χέρια θέλουν να ενωθούν,αλλά δεν έχουν την καρδιά για να το κάνουν.. Ω συνδετικέ κρίκε! Δείξτους πως να το κάνουν! O συνδετικός κρίκος μεταξύ του μυαλού και των χεριών πρέπει να είναι η καρδιά. Η ταινία είναι μια μεγάλη μάχη της εργατιάς με το κεφάλαιο. Κάτι που απασχόλησε πάρα πολύ τον 20 αιώνα. Και εκεί που τα διάφορα πολιτεύματα δε δώσανε ποτέ λύσεις αλλά εχθρούς, ο σκηνοθέτης προτείνει ομόνοια. Το είπε και ο Κουστουρίτσα και τον θαυμάσαμε. Που να θυμάται ο κόσμος ότι το πρότεινε άλλος χρόνια πριν. Υπέροχη. Ο σκηνοθέτης φχαριστήθηκε την παραγωγή της ταινίας αλλά όχι το αποτέλεσμα. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο εκκεντρικό από αυτόν.

Με αφορμή τη νέα ταινία έχουμε και πάλι μια limited σειρά (ευτυχώς) του Thanos. Θεωρώ την προηγούμενη μέτρια, με τα τελευταία τεύχη εκτρώματα. Το να απασχολήσουν το Thanos με το να του φαντασιώσουν ότι μπήκε στους Avengers και έγινε αποδεκτός σαν αμερικανοποιημένος ήρωας είναι ένα σενάριο που βρίσκω... άτοπο. Ο νέος διαστημικός Ghost Rider έχει ένα από τα πιο ανόητα ιστορικά, και ο χαρακτήρας του είναι εκτός χαρακτήρων που τον "φιλοξενούν". Στη νέα σειρά θα έχουμε τον Ariel Olivetti ως σκιτσογράρφο, ικανότατο και ταιριαστό στο χαρακτήρα. Αργεντίνος γαρ. Σενάριο της Tini Howard, μιας γυναίκας με πλούσιο βιογραφικό. Διαδραματίζεται στο παρελθόν και θα έχει ως θέμα τη σχέση Thanos - Gamora. Θα το αγοράσω. Είναι πέρα από τις δυνάμεις μου να αρνηθώ το Thanos.

Εδώ κούνησες το φλίπερ και έχασες βολή. Κόβω τα κείμενά σου για οικονομία, όχι για λογοκρισία ή κάτι παρόμοιο.

Ας το πω αλλιώς. Βάλε εδώ μέσα αγγελία και γράψε ότι θέλεις εξτρά 1,50-2 ευρώ, όπως ο τύπος, για τη διαδικασία του πακεταρίσματος και της ταλαιπωρίας σου που θα πάς και θα στηθείς στο Ταχυδρομείο.

Ακριβώς για τους λόγους ότι θέλει να πληρωθεί για την αναμονή του στα ΕΛΤΑ αρνήθηκα να ολοκληρώσουμε την αγοραπωλησία. Ντροπή του δις, και όποιος βάλει τέτοιο καπέλο στις αναγραφόμενες τιμές του τρις ντροπή του. Μην το ξεκινάτε, μην ασχολείστε. Αν πιστεύετε ότι χάνετε χρόνο, και στις τιμές σας βάζετε εξτρά έξοδα τύπου κούραση και αναμονή στα ΕΛΤΑ, να μην πάτε, να μην το ξεκινήσετε. Βρίσκω τη διαδικασία αδιαφανή και εκτός αντίληψης του παρόντος σάιτ και αυτά που μας μαθαίνει.

Μου έλεγε ο (κάποιος) ότι χρησιμοποιώ τόσο πολύ τσιρότο που η συσκευασία θυμίζει σαδομαζοχιστικη φετιχιστική πορνοταινία. <---ξαναχοροπήδα!

Το βρήκα χολοσκασμένο και αρνήθηκα. Για 4 περιοδικά magazine size και λεπτά παλιά αλμπουμάκια της Ars Longa βγάζει τα ταχυδρομικά 4 ευρώ. Μερικοί χρεώνουν όγκο, διαδικασία συσκευασία, ταχυδρομείο και αναμονή. Ε όχι. Ας χρεώνουμε και γνωριμία! Σαν κοσομασιόν δηλαδή. <--- Πήδα κιτρινάκι μου γιατί χανόμαστε!

Έντεκα χρόνια μετά και έχω την ίδια γνώμη. Κρίμα, δε διορθώνομαι.

Πολλά διάβασα, σκόρπια πράγματα, αλλά ολόκληρη δουλειά διάβασα τον πρώτο μεγάλο τόμο Hellboy Library. Υπέροχη έκδοση, πρέπει να προσέχω να μην αγγίζω τις μαύρες σελίδες γιατί μένουν δαχτυλιές . Το θέμα είναι ότι δεν είναι και πολύ σπουδαίο... Δε με ενθουσίασε, και ήθελα να με ενθουσιάσει. Η ιστορία είναι λίγο βαρετή. Μου δίνει την εντύπωση ότι ήταν τύπου όπου μας βγάλει. Είχε τις ιστορίες SEED OF DESTRUCTION και WAKE THE DEVIL. Ατμοσφαιρικός ο MIKE MIGNOLA αλλά τα σενάρια του JOHN BYRNE ήταν πολύ συνηθισμένα. Ίσως επειδή μου βγήκαν 350$ cover price. Σίγουρα θέλει δεύτερη ανάγνωση. Πάω να διαβάσω τους επόμενους τόμους.

Είδα με τ' ανήψια το "E.T. o Εξωγήινος". Του μεγάλου του άρεσε, ο μικρός ξενέρωσε. Παράγωγο της εποχής του. Δύσκολα να επιβίωνε στην εποχή μας. Σίγουρα όχι αν δε ρετουσαριζόταν αρκετά. Καλό ήταν. Δεν το είχα δει στην εποχή του αλλά 10 χρόνια αργότερα, ίσως και γι' αυτό δεν το θεώρησα ποτέ ταινιάρα. Πλάκα είχε να βλέπεις την Ντρου Μπάριμορ τόσο μικρή. Μαζί μεγαλώσαμε

Φαντάσου να βάλω τα τευχάκια της Marvel.