Το πρώτο (αλλά και τα επόμενα) κόμικ που διάβασα ήταν Μίκυ Μάους, μέσα δεκαετίας του 70. Τότε έβλεπες πολλά τεύχη κρεμασμένα στα περίπτερα, όχι μόνο το τελευταίο. Διάλεγες ποιο εξώφυλλο σου άρεσε και μαγευόσουν από αυτό που έβλεπες, οπότε δεν έβλεπες την ώρα να το κάνεις δικό σου και κλαιγόσουν ανελέητα μέχρι η μαμά/μπαμπάς/γιαγιά/θεία που σε κρατούσε από το χέρι εκείνη τη στιγμή, στο αγόραζε!!
Θυμάμαι ότι τα είχα παντού μαζί μου... Στο σπίτι, στο σχολείο, στο τραπέζι, στις επισκέψεις που με έπαιρνε μαζί της η μαμά μου... Καθόμουν σε μια γωνία και γινόμουν αόρατη, χανόμουν μέσα στις περιπέτειες του Μίκυ, του Ντόναλντ και όλων των ηρώων του Disney.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω, ήταν όταν ο πατέρας μου μου έφερε από τα ξαδέλφια μου μια κούτα γεμάτη Μίκυ Μάους, όταν ήμουν γύρω στα 7. Η χαρά μου ήταν τόση που για καμιά 20ριά μέρες δεν μιλούσα καν!!! Κλεινόμουν στο δωμάτιο και ξεχνούσα να φάω, να πιω, να παίξω... Τα περισσότερα κόμικ από εκείνη την εποχή τα έχω ακόμη και σήμερα, γυρνάω στις σελίδες τους και ξαναγίνομαι το παιδί που ήμουν τότε!