Η αλήθεια είναι πως σε τρυφερές ηλικίες η καλύτερή μου παρέα αποτελούνταν από ανυπότακτους Γαλάτες, μοναχικούς καουμπόηδες (σουρεάλ και μη) και Βέλγους δημοσιογράφους με λευκά φοξ τεριέ...
Μεγαλώνοντας ωστόσο, οι επιρροές πολλαπλασιάστηκαν και οι συγκινήσεις μεγάλωσαν αφού έκανα πιά παρέα με κάτι τύπους σαν τον - ιδιοφυώς - σκοτεινό Moebius, ανακάλυπτα τον αισθησιασμό επί χάρτου μέσα από τα σκίτσα των Manara και Serpieri και σάλπαρα για εξωτικούς προορισμούς παρέα με μποέμ καπετάνιους, εξερευνώντας το μαγικό σύμπαν του Pratt...
Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για προτίμηση διότι νομίζω πως με τα κόμικς μου συνέβη ότι μου συνέβη και με την μουσική: μεγάλωσα με ροκ, και μετά έμαθα πως υπάρχει η τζαζ, η σόουλ, η φανκ, τα ρεμπέτικα και πάει λέγοντας...
Ευχαριστώ όλους για το καλωσόρισμα, εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε!