Nikos Nikolaidis

Θα κρατήσω τις ευχές, όσο για το υπόλοιπο που έγραψες... Ένας μπήκε στον κόπο να σχολιάσει (εσύ δηλαδή), ίσα-ίσα για να... μου "την πεις"... Αυτό είναι κατάντια ολκής, εδώ μέσα. Να σας χαιρόσαστε... Κατάφερες χρονιάρα μέρα "να με φτιάξεις", μην έχεις παράπονο...

Χιουμοριστικό "καρέ" που θυμίζει κόμικς, το οποίο δημοσιεύθηκε σε πολιτική εφημερίδα εποχής, στο φύλλο της 31ης Δεκεμβρίου του 1968. ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ σε όλους και σε όλες, εύχομαι !!!

Βρήκα αυτή τη διαφήμιση της εταιρείας "Kodak" σε πολιτική εφημερίδα με ημερομηνία 31 Δεκεμβρίου του 1928 και αναρωτιέμαι αν η σχεδιαστική τεχνική του δημιουργού της αποτέλεσε ένα (μεταγενέστερο φυσικά) πρότυπο για τη διαμόρφωση της αντίστοιχης τεχνοτροπίας του σπουδαίου Σπύρου Ορνεράκη. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;

Από την εφημερίδα "Έθνος", στο φύλλο της 27ης Δεκεμβρίου του μακρινού (ακόμη και για εμένα τον παλαιό) 1957

Υπάρχει, βεβαίως και το γνωστό άσμα: "Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν, τον παιδικό μου φίλο..." κλπ

Εγώ πλακίτσα έκανα, γράφοντας για το "Ακίμ", αλλά εσύ έκανες φοβερή έρευνα, εύγε !!

Όχι, δεν είναι του Απτόσογλου, σίγουρα (έχω μελετήσει πολύ την τεχνοτροπία του). Το 'Βύρων' που γράφει επάνω είναι η επωνυμία της διαφημιστικής εταιρείας και όχι η υπογραφή του καλλιτέχνη.

Ίσως από αυτό το έργο, να εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί του περιοδικού "Ακίμ" Από δημοσίευμα της 20ης Δεκεμβρίου του 1948.

Δημοσίευμα: 20 Δεκεμβρίου (σαν σήμερα) του 1948.

Αυτό είναι μειονέκτημα, όντως... Σου έστειλα μόλις τώρα ένα μήνυμα.

Υπέροχο άρθρο, εύγε Ίωνα! Εγώ από τη μεριά μου, θα ελπίσω τώρα ότι η δεύτερη ιστορία που θα επιλέξει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς για το επόμενο graphic novel του "Ζαγκόρ", που, αν όλα πάνε κατ' ευχήν, μάλλον θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2019, να είναι η ιστορία με το βαμπίρ!!!

Διαφήμιση, εν είδη σκίτσου κόμικ-στριπ, της γνωστής, επιτυχημένης ταινίας. Δημοσιεύθηκε σαν σήμερα (10 Δεκεμβρίου) του 1955, δηλαδή πριν από 63 ολόκληρα χρόνια !!!

Ο δημοφιλής ηθοποιός με το απρόοπτο τέλος, του οποίου οι περιπέτειες -σε μορφή κόμικς- από τη θρυλική τηλεοπτική σειρά "Kung Fu" περιέχονταν στο ελληνικό περιοδικό "Ζαγκόρ", είχε γεννηθεί σαν σήμερα, στις 8 Δεκεμβρίου του 1936. R - I - P

Πρόσφατα απέκτησα μερικά από τα βιβλία του και προσωπικά έχω μείνει ενθουσιασμένος. Θα σου πρότεινα "Το καλοκαίρι του Φόβου". Τα βρίσκεις σε παλιο-βιβλιοπωλεία της Αθήνας, αλλά και στις εκδόσεις "Ατλαντίς" στη "Στοά του Βιβλίου" (Πεσμαζόγλου 5)

Ευχαριστώ πολύ!

Αναζητώ δύο παλαιές, πολεμικές ιστορίες, που περιέχονταν (ίσως και οι δύο μαζί, ίσως όχι) σε κάποιο τεύχος των κόμικς 'ΤΑΝΚΣ' ή 'ΚΡΑΝΟΣ' του εκδοτικού οίκου Δραγούνη, που είχα διαβάσει μικρός και δυστυχώς πετάχθηκαν σε κάποια μετακόμιση. Η μία αφορούσε σε μία ομάδα εγκληματιών ναζί, οι οποίοι είχαν καταφύγει στη Νότια Αμερική μετά το τέλος του Β΄Π.Π., με επικεφαλής κάποιον αξιωματικό ονόματι "Ρίχτλιγκερ", ενώ στην ιστορία έπαιρνε μέρος και ένας ντόπιος συνεργάτης τους ονόματι "Ροντρίγκεζ". Θυμάμαι ότι είχαν χαράξει με ξιφολόγχη στο στήθος του πρωταγωνιστή μία τεράστια σβάστικα, ενώ με είχε εντυπωσιάσει και ένα εκπληκτικών διαστάσεων θαλάσσιο σαλάχι, που επίσης συμμετείχε στην πλοκή! Η δεύτερη ιστορία που αναζητώ τιτλοφορούνταν "Ο Δειλός" (ή κάπως έτσι) και περιέγραφε την ιστορία τριών Αμερικανών φίλων, που είχαν πάρει μέρος στον πόλεμο, ο ένας εκ των οποίων έτρεμε, ήταν δειλός και οι δύο άλλοι τον βοήθησαν να ξεπεράσει τους φόβους του. Μετά τον πόλεμο όμως, ο πρώην δειλός έγινε ένας αμείλικτος δολοφόνος (γκάγκστερ) ενώ ο ένας του φίλος κατατάχθηκε στην Αστυνομία και μοιραία, κάποια στιγμή, υποχρεώθηκε να τον σκοτώσει... όποιος φίλος ή φίλη γνωρίζει κάτι, θα ήμουν ευγνώμων να με ενημέρωνε, ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέσατε να διαβάσετε όσα έγραψα.

Σας ευχαριστώ, από καρδίας !!!

Σωστά. Βασικά δεν πρέπει να κρίνουμε με βάση τα σημερινά δεδομένα και την γνώση που έχουμε. Εκείνη την εποχή, αρκετοί Έλληνες ήταν Γερμανόφιλοι, όπως μου είχε πει και ο συχωρεμένος ο πατέρας μου που έζησε την κατοχή από πρώτο χέρι. Η Βέρμαχτ είχε θριαμβεύσει παντού, ο Χίτλερ εκθείαζε στο Ράιχσταγκ την ανδρεία "του γενναίου Έλληνος στρατιώτου", είχε μάλιστα δώσει εντολές να μην συλληφθούν αιχμάλωτοι οι Έλληνες στρατιωτικοί μετά τη συνθηκολόγηση και, σε γενικές γραμμές, αφού κανείς δεν υποπτευόταν τι θα επακολουθούσε με τον τρομερό λιμό που ενέσκηψε μετά από μερικούς μήνες (χειμώνας 1940-41) υπήρχε μία ανακούφιση για τη λήξη των εχθροπραξιών. Τους Ιταλούς τους είχαμε νικήσει, κάτι που αναγνώριζαν και οι Γερμανοί και έτσι ο λαός αισθανόταν εθνική υπερηφάνεια παρά τη μεγάλη νύχτα που ξεκινούσε για αυτόν. Της οποίας την έκταση, δεν γνώριζε καν τότε...

Αυτό δεν το είχα, πραγματικά, υπόψη μου και σε ευχαριστώ για την επισήμανση. Οι Βρετανοί, προεξάρχοντος του εμμονικού για το σφοδρό αντικομμουνισμό του, Τσόρτσιλ, πραγματοποίησαν πολλαπλούς βομβαρδισμούς σε ΕΑΜοκρατούμενες κατά το Δεκέμβριο 1944 γειτονιές της Αθήνας, προκαλώντας εκατόμβες θυμάτων, μεταξύ των αμάχων. Κι αυτά σε μία πόλη που, όταν ήρθαν ως ελευθερωτές στις 18 Οκτωβρίου 1944, οι Ελληνίδες κοπέλες και οι νεαροί Έλληνες που τους υποδέχτηκαν τους σκέπαζαν με λουλούδια, ενώ Έλληνες πολίτες με κίνδυνο της ζωής τους, είχαν φυγαδεύσει και πάρα πολλούς Βρετανούς στρατιωτικούς από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Για όλα αυτά τα εγκλήματά τους, με στόχο την εξουδετέρωση του ΚΚΕ που, βλακωδώς, έπεσε στη μεγάλη παγίδα που του έστησαν οι παλαιοί πολιτικοί, "άκαπνοι" εντελώς το διάστημα 1941-1944, με τη σφαγή της 3ης Δεκεμβρίου στο Σύνταγμα, οι Βρετανοί δεν λογοδότησαν ποτέ. Εγκληματικά ασφαλώς ήταν όμως και τα λάθη του ΚΚΕ το ίδιο διάστημα, με τις προγραφές και τις αυθαίρετες και αθρόες εκτελέσεις από τους ακραίους φονιάδες της Πολιτοφυλακής του ΕΑΜ και της "ΟΠΛΑ" , αλλά και από τα "ανταρτοδικεία" που έστησαν στην πρωτεύουσα, για να τιμωρήσουν τους αστούς και τους "αντιδραστικούς", όπως αποκαλούσαν όσους δεν πήγαιναν "με τα νερά τους". Οι συνεργάτες των Γερμανών έπρεπε ασφαλώς να πληρώσουν για τη στάση τους αλλά όχι με τον τρόπο αυτό, που άτσαλα και προκλητικά επέλεξε η κοντόφθαλμη ηγεσία του ΚΚΕ, τότε. Έτσι το μόνο που πέτυχε με το λεγόμενο "Δεκεμβριανό Κίνημα" ήταν να συσπειρώσει τον αντικομμουνιστικό κόσμο, να προκαλέσει την αγανάκτηση πολλών δημοκρατικών πολιτών που έφριξαν με τα ανείπωτα αίσχη κατά δικαίων και αδίκων και εντέλει, να δώσει "συγχωροχάρτι" στις παρακρατικές ομάδες της άκρας -και εν ολίγοις δοσιλογικής- δεξιάς, που άρπαξε την ευκαιρία για να πάρει μία τρομερή ρεβάνς στα χρόνια που ακολούθησαν μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Δυστυχώς...

Πράγματι. Εκείνη την εποχή το κράτος δεν διέθετε πόρους για την κάλυψη των πολλών αναγκών που προέκυψαν από την εμπλοκή μας στον πόλεμο και βασιζόταν στην εθελοντική συνεισφορά του κόσμου.

Εμφαντικά δοσμένο σκίτσο (θα μπορούσε, ίσως, να έχει δημοσιευθεί σε τεύχος των "Κλασσικών Εικονογραφημένων", με θέμα τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940-41) που εμφανίσθηκε σε εφημερίδα εποχής, σαν σήμερα, στις 5 Δεκεμβρίου του 1940.

Ευφυέστατο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Όσον αφορά δε στο σίριαλ, ναι, θυμάμαι ότι είχε κάνει φοβερή εντύπωση, θεωρούνταν ιδιαίτερα ποιοτικό και μάλλον ήταν, ειδικά αν το συγκρίνουμε με σημερινά "σκουπίδια"

Τη συσκευή την έχω κρατήσει, για νοσταλγικούς λόγους. Θυμάμαι πως γύριζα στο στρογγυλό πλαίσιο ένα μικρό μοχλό, κάτω δεξιά, για να αλλάξω κανάλι, από το 5 στο 11