lovcom

Ανταλλάσω τα εξής Ντίσνευ-Κλασικά και τα μεγάλα Ποπάυ με τεύχη Λούκυ Λουκ. Τα τεύχη είναι σε πολύ καλή κατάσταση, δεν έχουν υγρασία ή μούχλα, σημειώσεις καθώς και δεν έχει ξεκολλήσει η ράχη τους. Σαφώς βέβαια φέρουν την παλαιότητα του χρόνου. Αντίστοιχα τα τεύχη ΛΛ δεν με ενδιαφέρει να είναι άψογα, αρκεί να μην έχουν μούχλα, υγρασία, βρωμιές ή σημειώσεις. Ενδιαφέρομαι για κάθε έκδοση. Διευκρινίζω μόνο ότι το #148 έχει ένα μικρό σκίσιμο στο οπισθόφυλλο (φαίνεται και στην φωτογραφία), καθώς και στο #145, στην πρώτη σελίδα στον τίτλο της ιστορίας, δεν έχει γίνει καλή εκτύπωση. Δεν πιστέυω να είναι κάποιο αντίγραφο αφού το χαρτί είναι αρκετά παλιό. Παρόλα αυτά οφείλω να το διευκρινήσω. Όλα τα τεύχη τα έχω βρει εγώ εκ των υστέρων και κανένα απο αυτά δεν το είχα αγοράσει την ημέρα κυκλοφορίας του. Όσο αφορά την ποσότητα ανταλλαγής τευχών, επειδή δεν ξέρω το πόσο μπορεί να αξίζει το κάθε τεύχος, αφήνω και εμπιστεύομαι εσάς να μου κάνετε την πρότασή σας. Ιδανικά πάντως θα ήθελα να τα διώξω όλα οπότε θα προηγηθεί αυτός που θα ενδιαφερθεί για όλα τα τεύχη. Τα διάβασα οπότε απο κει και πέρα δεν μου λένε κάτι και δεν επιθυμώ να τα κρατήσω αλλα να τα δώσω σε κάποιον που ενδιαφέρεται. Αν δω τελικά ότι η αγγελία δεν προκαλεί το ενδιαφέρον κάποιου για ανταλλαγή, θα τα χαρίσω. Η συναλλαγή μπορεί να γίνει χέρι χέρι κάπου στην Αθήνα αλλά θα με βόλευε περισσότερο να γίνει με boxnow. Eγώ δεν έχω κάποιον λογαριασμό. Αν μπορεί να γίνει ανταλλαγή με boxnow έχοντας μόνο ο ένας λογαριασμό (και προφανώς ο καθένας πληρώνει τα αντίστοιχα έξοδα αποστολής), τότε θα το προτιμούσα. Ευχαριστώ. Τα τεύχη ΛΛ για τα οποία ενδιαφέρομαι, είναι τα εξής: Λευκός ιππότης, Τσίρκο, Σμιθ, Ντάλτον στους ινδιάνους, Ίχνη των Ντάλτων, Πόνυ εξπρές, Παρίσι, Κλοντάικ, Μπαλάντα Ντάλτον, Άλλοθι, Κυνήγι φαντασμάτων, Αμνησία Ντάλτον, Καταραμ ράντζο, Μαρσε, Αντιμέτωπος με Πατ Πόκερ, Κίτρινος πυρετός, Ροντέο, Αριζόνα, Επιστροφή Τζόε σκανδάλη, Συναργερμός στους γαλαζοπόδαρους.

Προς τους κατοίκους συγκεκριμένης κουλτουρας. Ότι συνεχώς τους νοιάζει ο ύπνος και ότι δεν τους καίγεται καρφάκι.

@ rolandofshire και καλά ότι είναι ρ ατσιστικό.

@ Manitou Iσχύει για την ιστορία που αναφέρεις. Εξαρχής έβγαζε κάτι σκοτεινό και τρομακτικό. Πόσο μάλλον αν αναλογιστείς ότι είναι και η μοναδική ιστορία του Μπαρκς που δείχνει και σκηνή θανάτου! Αν και η τρομακτικότητα της ιστορίας κάπως μετριάζεται με την -κυριολεκτικά - γελοία σκηνή όπου ο Ντόναλντ "τυχαίνει" να είναι σωσίας ενός Πρίγκηπα άλλων χιλιετιών, σίγουρα παραμένει μία σκοτεινή ιστορία του Μπαρκς. Ο Μπαρκς στην αρχή της καριέρας του, φαίνεται ότι ήθελε οι κακοί της ιστορίας του να είναι τρομακτικοί και όχι καρικατούρες. Φτιάχνω μια λίστα με αυτές και ελπίζω να μη με κυνηγήσει ο @ rolandofshire που βγήκα λίγο off topic Αν κάποιος θυμηθεί κάποια άλλη, ας πει. 1) Το δαχτυλίδι της μούμιας, 2) το παγωμένο χρυσάφι,3) το φάντασμα του σπηλαίου,4) ο Ντόναλντ μαχαραγιάς, 5) στην αρχαία Περσία, 6) κρυσφήγετο στη Χαβάη. Η τελευταία ιστορία δεν ανήκει στην δεκαετία του '40 και ίσως παραξενεύει κάποιους. Όμως αν θυμηθείτε, ήταν αρκετά "σοβαρή" ιστορία χωρίς χιούμορ, με τους Μουργόλυκους να είναι όντως κακοί και "τρομακτικοί" δίχως να θυμίζουν τις καρικατούρες που έπλασε στα μετέπειτα χρόνια ο Μπαρκς.

Ουσιαστικά δηλαδή επιλέγουμε ιστορίες απο την τρίτη 16αδα (15αδα για την ελληνόφωνη έκδοση) ο οποίες γράφτηκαν την περίοδο 1942-1949. Να πω κατ αρχάς πως ακόμα και αν αυτές οι ιστορίες είναι οι πρώιμες του Μπαρκς, εν τούτοις τις θεωρώ (αρκετές δηλαδή απο αυτές) ως ώριμες ιστορίες του ακόμα και αν δεν μοιάζουν με αυτές της δεκαετίες του '50. Η περίοδος αυτή έχει ωραία σενάρια, ιδιαίτερες -όσο αφορά το μετέπειτα διαμορφωμένο στυλ του Μπαρκς - ιστορίες αλλά και πολύ αστείες δεκασέλιδες. Όποιος αρέσκεται έστω και λίγο στο να διαβάζει ιστορίες-Ντίσνευ, νομίζω θα τις ευχαριστηθεί σε μεγάλο βαθμό. Ιστορίες όπως είπαμε διαφορετικές οι οποίες φέρνουν σε καρτουν με το υπέροχο σχέδιο του Μπαρκς αλλά και με άλλη "νοοτροπία" που θυμίζουν εποχές της δεκαετίας του '40. Έβγαλα ξανά τους τόμους μου και τους φυλλομέτρησα έναν - έναν οπότε θα κάνω μία πολύ επιλογή ιστοριών που τις θεωρώ καλύτερες. Δύσκολο να πω ότι είναι οι αγαπημένες μου πάντως είναι ιστορίες που εμένα τουλάχιστον μου αρέσουν. Θα φτιάξω όμως δύο λίστες: η πρώτη θα είναι με πολυσέλιδες, αλλά επειδή έχουν γραφτεί και ωραίες δεκασέλιδες, θα έχω και στο τέλος έναν κατάλογο με 5 αγαπημένες μου 10σελιδες ιστορίες. Αρχίζοντας με το Χρυσάφι του πειρατή, ενώ μεν είναι πολύ αγαπημένη μου ιστορία απο μικρός, δεν θα μπορούσε νομίζω να μπει στη λίστα αφού πρακτικά δεν πρόκειται για ιστορία του Μπαρκς. Προχωρώντας στον δεύτερο τόμο, θα βρούμε την πρώτη πολυσέλιδη περιπέτεια του Μπαρκς το Δαχτυλίδι της μούμιας μία ιστορία που εμένα προσωπικα μού θυμίζει κάπως περιπέτεια με τον Τεντεν..Ωραία ιστορία αλλά σίγουρα αρκετά ιδιαίτερη. Πιο κάτω αναφέρω μία ιστορία που αρέσει στον @ rolandofshire και είναι το Παγωμένο χρυσάφι. Είναι ιστορία που δεν μου άρεσε και παίρνω αφορμή απο σένα φίλε rolandofshire για να εκφράσω τη γνώμη μου. Είναι ιστορία αρκετά "βαριά" για παιδιά με κακούς να είναι πραγματικά κακοί καθώς και δυσάρεστες καταστάσεις. Παρόλα αυτά ενώ δεν είμαι τελείως αντίθετος στις τρομακτικές ιστορίες (αργότερα θα αναφέρω μία απο αυτές η οποία είναι καί μια απο τις αγαπημένες μου απο Μπαρκς), εν τούτοις η συγκεκριμένη θεωρώ πως ήταν και "τρομακτική" αλλά και όχι κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με τις ιστορίες του Μπαρκς όσο αφορά το σενάριο. Ειδικότερα ο λόγος που αγοράζουν το αεροπλάνο (χάρη σε αυτό δομείται η ιστορία), μού φάνηκε αρκετά αφελής. Δεν κάνω λόγο όμως για άλλους τόμους αλλά προχωράω σε πέντε αγαπημένες μου ιστορίες: Η Χώρα των ηφαιστείων Εξωτική και συνάμα αστεία περιπέτεια η οποία όμως σήμερα καταδικάζεται απο τους θασιώτες της πολ.ορθοτ. Ο Μαχαραγιάς Η ιστορία αυτή συν τοις άλλοις για μένα έχει μία ιδιαιτερότητα: πρόκειται κατα τη γνώμη μου για την πιο τρομακτική ιστορία που έχει γράψει ο Μπαρκς. Για αρκετούς άλλους τον τίτλο αυτό τον έχουν οι ιστορίες Το φάντασμα του σπηλαίου και Στην αρχαία Περσία αλλά εκεί νομίζω πως ο κακός ήταν εξαρχής φανερός. Εδώ τα πράγματα έρχονται ύπουλα και απρόσμενα. Η ιστορία βέβαια έχει ένα πολύ καλό χτίσιμο κρατώντας τον αναγνώση σε συνεχή αγωνία, ενω τα ανηψάκια απλά απολαυστικα. Τετραπέρατα χωρίς όμως να είναι οι φωτεινοί παντογνώστες της εκδοχής του Ρόσα, διατηρώντας συνάμα την παιδική τους αθωότητα, δείχνουν με ένα συγκινητικό τρόπο το πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν για να βοηθήσουν τον θείο του (πρβλ και το ότι σε κάποια στιγμή τον αποκαλούν και ως "φιλαράκι" τους). Χριστούγεννα στο βουνό της αρκούδας Η πρώτη εμφάνιση του σημαντικότερου ήρωα του Μπαρκς. Επίσης πρόκειται για ιστορία με πολύ πλάκα. Ο σερίφης της μαύρης κοιλάδας Αν και παρωδία γουέστερν, την απολαμβάνεις. Δεν ήταν προχειροδουλειά, είχε καλή ροή και δεμένο σενάριο. Η τύχη του Βορρά Μια πολύ ωραία Ντονάλντεια περιπέτεια στην Αρκτική. Εδώ αναφέρω εμβόλιμα τρεις επιπλέον ωραίες ιστορίες: Στην μαύρη ήπειρο (ωραία περιπέτεια), το μυστικό του παλιού κάστρου (αν και με χάλασε η φάση το ότι γινόταν με ένα σπρέι αόρατος.) καθώς και η κλασική ιστορία Χαμένοι στις Άνδεις. Την τελευταία ιστορία αν και δεν θεωρώ ότι αξίζει τόσο όσο λένε, μπορώ να πω πως είναι μία επίσης ωραία και εξωτική περιπέτεια. Πέντε επίσης αγαπημένες δεκασέλιδες ιστορίες: 1) Το Σιδηρόφρακτο παπί , 2) Για δέκα δολλάρια, 3) Μαγικά κόλπα, 4) Τρία καλά παπάκια, 5) Χειμερινά στοιχήματα.

Eγώ πάντως είμαι θετικά προκατειλημμένος και περιμένω ένα άλμπουμ που ακόμα και αν δεν είναι κάτι τοπ, θα είναι αρκετά ευχάριστο στην ανάγνωση. Για να δούμε.

Δεν σε καταλαβαίνω. Μετά το μπινγκ ψάχνουν να καταλάβουν πώς βγήκε η Μάτζικα έξω ("πέρασε μέσα απο τον τοίχο;" "πώς θα βγούμε απο το δωμάτιο;") Το ίδιο λοιπόν λέμε. Εγώ δεν το είδα έτσι. Μιας και είναι στο ίδιο καρέ, υπέθεσα λογικά ότι πρώτα ακούστηκε το μπινγκ (και ας το έχει δεξιά) και μετά το ηχητικό του κλεισίματος της πόρτας. Ο Ρόσα όντως δεν εστίαζε τόσο στις αστείες ιστορίες όσο στο στοιχείο της περιπέτειας. Ο Μπαρκς είχε πρωτίστως στο μυαλό του το χιούμορ. Ακόμα όμως κι έτσι, το χιούμορ του Ρόσα είναι πιο διάχυτο και πιο "κάφρικο" (βλέπε και τις έντονες εκφράσεις των χαρακτήρων του) με καλυτερο παράδειγμα απ' όλα, τον ίδιο τον Ντόναλντ. Ο Ντόναλντ του Ρόσα διέφερε αρκετά απο αυτόν του Μπαρκς. Στο σύμπαν του Ρόσα είναι ουσιαστικά ένας παλιάτσος - γελωτοποιός. Με άλλα λόγια είναι ένας άλλος Daffy Duck στα κόμικς. Και να είμαστε ειλικρινείς, βγάζει γέλιο. Του Μπαρκς είναι πιο αθώο το όλο χιούμορ. Όπως έχω ξαναπεί, κατα τη γνώμη μου, ο μοναδικός χαρακτήρας που κράτησε τα δομικά στοιχεία απο τον Μπαρκς, είναι αυτός του Σκρουτζ που απλά τον έκανε πιο σύνθετο απο τον Σκρούτζ του Μπαρκς. Πάντως όντως ήταν ωραία ιστορία αλλά δεν ξετρελάθηκα ποτέ να πω την αλήθεια σε αντίθεση με το "αδελφάκι" της το ζήτημα βαρύτητας.

Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα καλά τι θες να πεις. Εννοείς εδώ (στο δεύτερο καρέ) ότι πρώτα κλείνει η πόρτα και μετά ακούγεται το "μπινγκ"; Και όντως είναι να αναρωτιέσαι γιατί στην μετάφραση πρόσθεσαν το "και τον μαγικό ήχο μπινγκ". Αχρείαστο.

@ Kurdy Malloy και @ Laz33 ενδιαφέροντα αυτά που αναγράφετε σχετικά με τις πολιτείες και το πού ανήκουν. Μπήκα λίγο στο τρυπάκι να ψάξω. Κurdy σύμφωνα με τα λεγόμενά σου το old west με το wild west είναι κάτι διαφορετικό και να σου πω και εγώ έτσι το χα στο μυαλό μου με την έννοια ότι το wild west αναφέρεται μόνο στην μυθική εικόνα της ιστορικής άγριας δύσης, μέχρι που βρήκα αυτό το site και που συν τοις άλλοις αναγράφει και το εξής: The terms “Wild West,” “Old West,” and “Western frontier” will be used interchangeably throughout this story. Μήπως λοιπόν όλοι αυτοί οι όροι περιγράφουν το ίδιο πράγμα;

Aπο θέμα εμφάνισης αλλά και retro αισθητικής, νομίζω τα σαγρέ είναι τα καλύτερα. Επίσης πριν αρχίσω και εγώ να αγοράζω τεύχη, νόμιζα ότι το παλιό το χαρτί ταιριάζει καλύτερα αλλά τώρα έχοντας διαβάσει αρκετά τεύχη μέσω των εκδόσεων του Έθνους, πιστεύω ότι όντως το γυαλιστερό χαρτί δίνει μία καλύτερη εκτύπωση και μία καλύτερη αίσθηση. Όπως έχει ειπωθεί βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλα υπάρχουν και πολύ καλές εκδόσες. Αλλά και πάλι δεν δίνω τόσο βάση σε αυτά γι'αυτό και προσωπικά ακόμα και με την ανομοιογένια εκδόσεων, νιώθω κι εγώ την δική μου αίσθηση πληρότητας. Οι μόνες μου ενστάσεις είναι στο σκληρόδετο καθώς και στα μικρά που είχαν κυκλοφορήσει με το Βήμα. Σχετικά με την'εκδοση του Βήματος η διαφορά πραγματικά ήταν αρκετά διαφορετική αφού όντως απολαμβάνεις να διαβάζεις περισσότερο σε μεγάλου μεγέθους χαρτί. Όσο αφορά τα σκληρόδετα, θα επιμείνω στο ότι πρόκειται για ψιλοαχρείαστη πολυτέλεια μιας και κάθε τεύχος είναι μόλις λίγες σελίδες. Το σκληρόδετο χρειάζεται κυρίως σε μεγάλους τόμους για να κρατήσει την ράχη απο το να σκιστεί με τα πολλά διαβάσματα. Είμαι υπερ σε σκληρόδετα ΛΛ αλλά υπο την προυπόθεση να βγαίνουν μαζί αρκετά άλμπουμ πχ ανα 5. Τόμοι καλαίσθητοι που θα έχουν και πληροφορίες εποχής αλλά και πληροφορίες για την εκάστοτε ιστορία (σαν τα ξενόγλωσσα που είχε ανεβάσει ο Laz).

@ Manitou πολύ σωστός. Πριν λίγο τελείωσα και το "Ο άνθρωπος απο την Ουάσινγκτον". Δεν το θεωρω κανα φοβερό άλμπουμ αλλά εγώ πέρασα πραγματικά ωραία. Ωραίο σχέδιο, ωραίοι χρωματισμοί και ένα συμπαθητικό escort-mission σενάριο. Προφανώς έχουν γραφτεί καλύτερα αλλά και η συγκεκριμένη ιστορία - αν δεν έχετε απαιτήσεις- θα σας ψυχαγωγήσει. Επίσης είμαι σχεδόν σίγουρος ότι περιείχε πολλά inside jokes καθώς και πολλά πρόσωπα-καρικατούρες. Κάποια πρόσωπα μπόρεσα να τα διακρίνω αλλά σίγουρα έχασα πολλά "υπονοούμενα". Να πω εδώ λίγο το μικρό μου παράπονο πως δεν βρήκα ποτέ κάτι το αστείο στο να παρουσιάζονται ιστορικά πρόσωπα διάφορων εποχών τοποθετημένα στην λεγόμενη άγρια δύση. Αλλά αυτό είναι η άποψή μου. Πάντως για όλα αυτά τα "υπόγεια" μηνύματα, θα ήθελα να υπάρχει ένα επίμετρο που να τα εξηγεί όλα αυτά (οκ το ξέρω πως πολλά ζήτησα και το σταματάω εδώ). Πάντως να πω και κάτι αλλο: έχω την εντύπωση πως στις ιστορίες του Aσντέ, που οι ιστορίες είναι πιο "σοβαρές", πιο πεζές και γενικά πιο ρεαλιστικές, θα έπρεπε να είναι και περισσότερο πολυσέλιδες για να ξεδιπλωθούν καλύτερα. Με ιστορίες-παρωδίες που έγραφε ο Γκοσινί συνδυαζόμενες με το χιούμορ του, νομίζω αυτός ο αριθμός σελίδων είναι αρκετός για να καλύψουν αυτά που ήθελε να πει. Όμως την "σοβαρή" στροφή που έχει πάρει ο Λουκ (η οποία στροφή μού αρέσει), θεωρω πως θα χρειάζονταν λίγο παραπάνω σελίδες. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι μία απο αυτές που προτείνω απο Ασντε αλλά μην περιμένετε και κανένα αριστούργημα χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα ευχάριστο άλμπουμ.

Ισχύει πως όταν σημειώνεις πάνω στα βιβλία σου τίθεται το θέμα της μεταπώλησης οπότε πρέπει να το συνειδητοποιήσεις ότι αυτά θα τα έχεις για την προσωπική σου συλλογή και μόνο.

Eίναι μία τακτική που την κάνω και στα βιβλία μου. Ανέκαθεν μού άρεσε να σημειώνω εκεί πάνω ό,τι έχει να κάνει με την ιστορία γιατί όταν πάω να ξαναδιαβάσω κάτι, η πληροφορία είναι εκεί. Δεν το βλέπω ως "καταστροφή" του τεύχους· ίσα ίσα είναι κάτι που προτιμώ.

πχ για το ΟΚ. Kοραλ τι είναι αυτό, πώς προέκυψε ο τίτλος. Το ότι ήταν πρόκειται για μία μάντρα, για το ότι υπήρξε μία αληθινή μονομαχία, το ότι έγινε μετά ταινία και απο κει έγινε γνωστή αυτή η ιστορική στιγμή και για το ότι ο τίτλος στο κόμικ μας δίνει με επαναφήγηση μία δική της εκδοχή. Ή ας πούμε το οι Ντάλτον σε γάμο το ότι πρόκειται όσο αφορά την κεντρική ιδέα για μία επίσης επαναφήγηση. Για την Νταίζη τάουν ότι πρόκεται για διασκευή απο ταινία κτλ. Ουσιαστικά τέτοιες ιστορικού τύπου πληροφορίες.

Είναι και μερικοί που τις θέλουν Το μεγαλύτερο μέρος των τευχών που έχω μαζέψει απο ΛΛ, είναι σαφώς απο τις εκδόσεις Έθνους. Μπορούσα να ψάξω εξαρχής μόνο αυτές της Μαμούθ; Μπορούσα. Αλλά του Έθνους ήταν φτηνότερες και ευκολότερο στο να βρεθούν. Και δεδομένου ότι αρκετές ιστορίες, όπως έχει πει και ο Laz, είναι σε καλή ποιότητα εκτύπωσης, εμένα μου αρκεί. Απο τα 80 ΛΛ άλμπουμ (θα πω μετά γιατί λέω ότι είναι 80), μέχρι στιγμής έχω καταφέρει να μαζέψω τα 60. Ο μπαξές περιλαμβάνει σχεδόν όλες τις εκδόσεις. Έχω απο Έθνος (το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος), απο Μαμούθ με σαγρέ εξώφυλλο, απο Μαμούθ με γυαλιστερό εξώφυλλο, απο Μαμούθ με ματ εξώφυλλο (μόνο ένα έχω και δεν ήξερα ότι έβγαιναν με ματ εξώφυλλο), αλλά ακόμα και απο Ψαρόπουλου. Όλα βέβαια απο μία φορά. Δεν με ενδιαφέρει να έχω αρκετές εκδόσεις ενός τίτλου, δεν είμαι συλλέκτης, μου είναι αδιάφορο. Ενδιαφέρομαι μόνο για τις ιστορίες και πραγματικά διαβάζοντάς τες δεν μετανιώνω καθόλου που διάλεξα ό,τι πιο "φτήνια" υπάρχει για να αποκτήσω τη σειρά. Σκληρόδετα, συνειδητά δεν διάλεξα να πάρω γιατί μου αρέσουν (όσο αφορά τα ΛΛ) να τα έχω μόνο σε μαλακό εξώφυλλο. Επίσης κάποια τεύχη είναι αρκετά μεταχειρισμένα του στυλ να έχει στο εξώφυλλο αρχικά ονόματος ή ακόμα και απο μένα να έχω γράψει στην αρχική σελίδα πληροφορίες που βρίσκω εδώ ή αλλού για την ιστορία, και πραγματικά δεν το αλλάζω αυτό ακόμα και αν ξαναβγούν σκληρόδετα τα τεύχη Τα λάθη βέβαια όπως ειπώθηκε και πριν είναι πολλά (μεταφραστικά, επιμέλειας κτλ) οπότε είναι και κάτι επιπλέον να μη σε απασχολεί τόσο η έλλειψη αρίθμησης ή το κίτρινο πλαίσιο (που δεν με ενοχλεί). Δυστυχώς σε πολλά τεύχη μιλάμε ουσιαστικά για ανύπαρκτη επιμέλεια. Αν τώρα κάτι με χαλάει αισθητικά στις ράχες, δεν είναι τόσο η έλλειψη αρίθμησης (γιατί όπως έιπα και πριν, δεν με ενδιαφέρει η αρίθμηση της Μαμουθ αφού τα νούμερα είναι τυχαία ανακαταμένα), όσο στο ότι κάποιοι τίτλοι διαβάζονται απο τα αριστερά (Έθνος) ενώ άλλοι απο τα δεξιά (Μαμουθ) και σε εκνευρίζει λίγο όταν αρχίζεις να διαβάζεις τους τίτλους στις ράχες με τη σειρά ψάχνοντας για έναν τίτλο. Επειδή δεν μου αρέσει η αρίθμηση της Μαμούθ, ακολουθώ την συγκεκριμένη αρίθμηση η οποία πέρα απο το ότι ακολουθεί την σειρά της πρωτότυπης Γαλλικής έκδοσης, έχει αφαιρέσει κιόλας όχι μόνο τα εκτός σειράς, αλλά και τα Λούκι Κιντ τα οποία επίσης δεν τα μαζεύω. Η σειρά αυτή έχει βέβαια τα λαθάκια της (το Τσίρκο πχ έχει λάθος αριθμηση καθώς και το Πόνυ Εξπρές δεν υπάρχει) αλλα είναι η αρίθμηση που ακολουθώ. Γι'αυτό και σε κάθε άλμπουμ στο εξώφυλλό έχω κολλήσει ένα αυτοκολλητάκι με το αντίστοιχο νούμερο. Αλλά και εδώ "πρωτοτυπώ" κάπως αφού την "Αριζόνα" (όταν την βρω:Ρ ) την αριθμώ ως εξαίρεση ως το νο1 γιατί περιέχει την πρώτη ιστορία έβερ με τον Λουκ. ΥΓ: Διαβάζω τώρα το ο "Άνθρωπος απ΄την Ουάσινγκτον" και μπορώ να πω ότι απλά το απολαμβάνω ΥΓ2: Θέλω να βρω και να διαβάσω το ένας Καουμπόυ στο Παρίσι