nikolas12

Τι θα δούμε στον τόμο 119: The Amazing Spider-Man: Spider-Verse Προτελευταίο preview και επίσημα μπορώ να πω ότι με πονάει κάπως, αλλά ένα όμορφο ταξίδι τελειώνει και δη με μια από τις καλύτερες ιστορίες του Spider-Man. O Spidey μεγαλώνει (πολύ) τη μυθολογία του Σήμερα μέσα από την προβολή του σε ταινίες και (πολλές) ιστορίες, έχουμε κάπως δεδομένο το Spider-Verse, αλλά η αλήθεια είναι ότι δημιουργήθηκε μόλις πριν από δέκα χρόνια. Ήταν μία ακόμα προσπάθεια του σπουδαίου Dan Slott να επεκτείνει τη μυθολογία του Spider-Man και να παρουσιάσει τον Peter Parker της Earth-616 ως έναν πολύ ξεχωριστό και μοναδικό ήρωα. Η γενικότερη ιστορία αφορά τους Inheritors που έχουν ως αρχηγό τον Solus και παιδιά μεγάλους κακούς όπως ο Morlun, γνωστός μας και από τη συλλογή της Hachette. Στόχος των Inheritors να σκοτώσουν τον Spider-Man σε κάθε μα κάθε διαφορετική Γαία προκειμένου να εκπληρώσουν την προφητεία του είδους τους. Όπως προείπα, στο Spider-Verse και τις διάφορες σειρές του, η μυθολογία των δυνάμεων του Spidey και των δυνάμεων της Αράχνης επεκτείνονται πάρα πολύ σε γενικότερο επίπεδο. Το αποτέλεσμα της όλης ιστορίας είναι να βλέπουμε πολλές, διαφορετικές εκδοχές του Spider-Man από κάθε Earth να συσπειρώνονται με αρχηγό τον δικό μας Peter Parker της Earth-616 προκειμένου να πολεμήσουν τους παντοδύναμους Inheritors. Είναι μια ιστορία με πανέμορφο σχέδιο (μπορείτε να διαβάσετε το αναλυτικό μου review εδώ) από δύο εξαιρετικούς δημιουργούς όπως ο Coipel και ο Camuncoli, αλλά έχει το κλασικό θεματάκι μεγάλων ιστοριών στη σύγχρονη εποχή, δηλαδή καλή η κύρια ιστορία, αλλά χρειάζεσαι όλα τα tie-ins για να πιάσεις και την παραμικρή λεπτομέρεια της. Αν θέλετε πάντως να δείτε μια τεράστια ποικιλία Spider-Man και από που προήλθαν όλες αυτές οι περίεργες εκδοχές του που είδαμε στα Into και Across the Spider-Verse, τότε κοπιάστε. Η Hachette εντός εβδομάδας κυκλοφορεί μια από τις πιο σημαντικές ιστορίες του ήρωα.

Τόμος 2: Αντιλήψεις Καλή μας αρχή λοιπόν με τα reviews σε αυτήν την καινούρια συλλογή και σήμερα δε γυρίζουμε απλά πίσω, αλλά πάμε στα 90s και μια σειρά σε σενάριο και σχέδιο του τεράστιου Todd McFarlane. Ο Spidey τεστάρει τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο Σε αυτό το κόμικ έχουμε δύο διαφορετικές ιστορίες που αφορούν την συνεργασία του Spider-Man με έναν αντιήρωα για να νικήσουν τελικά τον μεγάλο κακό. Στην πρώτη έχουμε τη συνεργασία με τον Ghost Rider απέναντι στον Hobgoblin, ο οποίος έχει πάθει God complex και νομίζει ότι είναι ο καλός ενώ οι απέναντι του είναι διαβολικοί. Ο Spider-Man ευαισθητοποιείται από το γεγονός ότι ο κακός έχει επηρεάσει βαθιά ένα μικρό παιδί που κρατάει αιχμάλωτο και έρχεται σε σύγκρουση με τη μέθοδο δράσης και εξόντωσης αντιπάλων του Ghost Rider. Από την άλλη πλευρά έχουμε μια μεγαλύτερη ιστορία με τον Peter να βρίσκεται σε μια πόλη στον Καναδά όπου ένα μυστήριο πλάσμα σκοτώνει παιδιά. Με τη βοήθεια του Wolverine ανακαλύπτει ότι το Wendigo που κρύβεται στο δάσος δεν ευθύνεται για τους φόνους, αλλά κάποιος κάτοικος της πόλης και οι δύο ήρωες πρέπει να τον ανακαλύψουν κρατώντας τους ανθρώπους που κυνηγούν το Wendigo μακριά του προκειμένου να γλυτώσει και εκείνο, αλλά και αυτοί. Πραγματικά δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το πως προσεγγίζει αφηγηματικά την ιστορία ο McFarlane. Είναι μια από τις ιστορίες που έχουν τα περισσότερα αφηγηματικά layers που έχω διαβάσει. Το Perceptions ή στα ελληνικά Αντιλήψεις αφορά ακριβώς αυτό. Το πως βλέπουμε τα πράγματα. Γιατί ο Hobgoblin βλέπει τον εαυτό του σαν Θεό, τον Peter ως δαίμονα και τον Ghost Rider σαν Διάβολο. Πως αντιμετωπίζει ένα παιδί τον Hobgoblin όταν έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου και τον θεωρεί άκακο. Πως ο Spider-Man απορεί αν κάνει καλά που δεν αντιμετωπίζει τους κακούς τόσο απάνθρωπα όσο ο Ghost Rider. Και στη δεύτερη ιστορία αυτό γίνεται σημαντικά εντονότερο. Μέσα από το αργό χτίσιμο, ο McFarlane αναπτύσσει περισσότερες θεματικές. Πως οι άνθρωποι ρίχνουμε τα πάντα σε ένα τέρας και το κυνηγούμε. Πόσο μπορεί να επηρεαστεί μια κοινωνία από την ύπαρξη ενός διαφορετικού πλάσματος. Και κυρίως πως στο τέλος, το τέρας που ψάχνουμε, το τέρας που κυνηγάμε και θέλουμε να λοιδορήσουμε, το τέρας που έκανε τις απάνθρωπες πράξεις είναι στην πραγματικότητα μέσα μας. Ωραίες οι ιστορίες του Stan Lee για έρωτες, πανεπιστήμιο και ξύλο. Ωραίες οι σύγχρονες ιστορίες με το λεπτομερές σχέδιο και τα τεράστια καρέ. Αλλά οκ στο τέλος της ημέρας τι βαθύτερο μου άφησαν; Αρκετά πράγματα, αλλά καμία τους δε με άγγιξε όσο αυτή. Πρώτη φορά διαβάζω Spider-Man και προβληματίζομαι, σκέφτομαι, εμβαθύνω στους χαρακτήρες. Αυτή η σκοτεινίλα, αυτές οι dark θεματικές, αυτές οι διαφορετικές οπτικές και οι αντιλήψεις. Δεν ήξερα την ύπαρξη της ιστορίας πριν βγει η συλλογή. Πλέον κονταροχτυπιέται ψηλά στις προτιμήσεις μου. Σκοτεινό 90s σχέδιο Δε μας έφταναν όλα τ' άλλα είχαμε και τον McFarlane να κεντάει και εικαστικά εκτός από σεναριακά. Όπως είπα και στην κουβεντούλα, ανοίγοντας τον τόμο ήταν σαν να ανοίγω τεύχος της Modern Times αφού το σχέδιο βρωμάει 90ίλα και δεν μας χαλάει καθόλου μα καθόλου. Η κλασική στολή Spider-Man με τα υπερμεγέθη μάτια, ένας Peter που αν και παντρεμένος, μοιάζει πιο νέος από ποτέ, πολύ μεγάλα και σκοτεινά καρέ (ώρες ώρες γινόταν ένα μικρό τουρλουμπούκι), λεπτές γραμμές, έντονα μελάνια ανά σημεία. Απολαυστικό, αυτό που λέμε βρώμικο σχέδιο με την καλή έννοια πάντα. Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται Γουστάρεις Spidey; Οπωσδήποτε πάρτο. Γουστάρεις σκοτεινές ιστορίες; Οπωσδήποτε πάρτο. Γουστάρεις και τα δύο; Ρε τι είπαμε; Μιλάμε για τρομερή κομιξάρα. Από την αρχή έως το τέλος σε κοπανάει με σκοτεινές πλοκές, φιλοσοφικά ερωτήματα και προβληματισμούς, υπέροχες μάχες και ανατροπές και για μένα θα είναι ένα από τα κρυφά διαμάντια της συλλογής. Και επίσης είναι eye candy αν σου αρέσει το πιο παλαιού τύπου σχέδιο. Ανυπομονώ να διαβάσω και άλλες ιστορίες που δεν έχω διαβάσει προσωπικά. Καλό διάβασμα σε όλους

Το πήρα και ενώ μου αρέσει ο McFarlane και τον ήξερα ως σχεδιαστή, το σχέδιο μου προκάλεσε ένα καινούριο αίσθημα και με έκανε να νιώθω ξανά σαν παιδί που ανοίγω τεύχος της Modern Times αλλά σε πιο ωραία έκδοση και ολοκληρωμένη ιστορία. Θα προσπαθήσω να το διαβάσω σήμερα και να φέρω και review, αλλά ο ενθουσιασμός μου για τη συλλογή ανεβαίνει γενικά.

Χαίρομαι αλήθεια που σου αρέσουν και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά λόγια, έχω όντως κοκκινίσει Ελπίζω να βρω τον ρυθμό διαβάσματος για ακόμα περισσότερες παρουσιάσεις και κριτικές σε ελληνικές και ξένες εκδόσεις

Αυτή η αισιοδοξία σου ώρες ώρες

Τόμος 117: Ο Θάνατος του Γούλβεριν Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει και ο Θάνατος του Γούλβεριν είναι μια πραγματικά σημαντική και συγκινητική ιστορία που αν και είχε εκδοθεί πριν λίγα χρόνια από την Anubis, τελικά συμπεριλήφθη και από την Hachette. Ένας φόρος τιμής στον σπουδαίο ήρωα Ο Γούλβεριν κοσμούσε για χρόνια το avatar μου τον πρώτο μου καιρό στο φόρουμ και είναι μετά τον Spider-Man και τον Batman, ο αγαπημένος μου ήρωας, σε βαθμό που έχω διαβάσει πραγματικά πάρα πολλές ιστορίες του. Έτσι μπόρεσα σε μεγάλο βαθμό να καταλάβω 100% τι παίζει σε κάθε σημείο της ιστορίας, μιας και στον θάνατο του Γούλβεριν, ο Charles Soule δείχνει ότι αγαπάει πολύ τον ήρωα και αποτίει έναν φόρο τιμής στις διαφορετικές φάσεις και περιόδους του από το Weapon X μέχρι την περίοδο του στην Ιαπωνία. Ουσιαστικά μαθαίνουμε πως ο Γούλβεριν έχει χάσει την ικανότητα αυτοϊασης του και παρά την προσπάθεια σπουδαίων επιστημόνων, δε βρίσκεται λύση με αποτέλεσμα να αρχίσει να γερνάει, να μη μπορεί να γιατρέψει τα τραύματα του αλλά ταυτόχρονα το αδαμάντιο στο σκελετό του θα αρχίσει να του προκαλεί εσωτερικά προβλήματα. Μέσα σε όλα, δέχεται επιθέσεις από μεγαλοπρεπείς εχθρούς όπως ο Nuke και μαθαίνει ότι κάποιος τον έχει επικηρύξει, αλλά μόνο για ζωντανό. Έτσι ο Γούλβεριν βαδίζει σε μια τελευταία περιπέτεια που τον φέρνει αντιμέτωπο με παλιούς του εχθρούς, ξαναβλέπει τον Sabretooth, συνάπτει συμμαχίες με παλιούς του φίλους και τελικά τον βλέπουμε τόσο στην Avengers περίοδο, όσο και να επιστρέφει στην Ιαπωνία για να καταλήξει στις εγκαταστάσεις του Weapon X για να βρει τον δημιουργό του. Το τέλος είναι ιδιαίτερα συγκινητικό και δείχνει το πείσμα και την αυταπάρνηση του πρωταγωνιστή μας, ενώ γονατίζει και φεύγει από τη ζωή. Είναι μια όμορφη ιστορία και ο τόμος είναι μακράν του δευτέρου ο πλουσιότερος σε αφιερώματα με πάρα πολλές σελίδες προσχεδίων του McNiven και λόγια των συντελεστών για την ιστορία. Ο McNiven ξεδιπλώνει το ταλέντο του Το έχω ξαναπεί ότι ο Steve McNiven είναι από τους πιο υποτιμημένους σχεδιαστές της γενιάς του και ο Καναδός νιώθω ότι με δικαιώνει μέσα από το σχέδιο του σε αυτόν τον τόμο. Φαίνεται ότι του αρέσει ο Γούλβεριν και έχει μελετήσει προσεκτικά τους side characters κάθε ιστορίας προσδίδοντας έτσι λεπτομέρεια στις εκφράσεις, πολύ δυναμισμό στις φιγούρες και φυσικά κάποιες πολύ εντυπωσιακές μάχες παρά τον περιορισμό του Γούλβεριν να μη χρησιμοποιήσει τα νύχια του. Είναι από τους τόμους που το σχέδιο δένει τέλεια με το σενάριο. Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται Αγαπώ πολύ αυτήν την ιστορία, ακόμα και αν οι συνέχειες Hunt for Wolverine και Return of Wolverine δεν ήταν εξίσου εντυπωσιακές, Θεωρώ πως ένα τέλος σημαίνει πάντα μια αναδρομή στη ζωή σου και τι έχεις κάνει και ο Soule κάνει ακριβώς αυτό με τον Γούλβεριν. Αν είστε φαν του ήρωα, επιβάλλεται να το διαβάσετε και ας σας στεναχωρήσει. Ακόμα και περιστασιακούς αναγνώστες που έχουν διαβάσει λίγες ιστορίες του από τη συλλογή, μπορούν να το ακολουθήσουν. Για μένα είναι πραγματικά αγαπημένος τόμος και τον συστήνω οπωσδήποτε. Καλό διάβασμα σε όλους

@ LEFNAT Η παρουσίαση αν εννοείς το πρώτο ποστ, θα μείνει σταθερή με προσθαφαιρέσεις. Από εκεί και πέρα, για όσους τόμους διαβάσω θα έχουμε review-παρουσίαση όλης της ιστορίας όπως κάνω τόσα χρόνια με Hachette-Radnet

Φοβερά νέα @ constantinople . Λογικό το βρίσκω το μικρότερο τιράζ, οι Κλασικοί Υπερήρωες λειτούργησαν σαν πρώτο τεστ εκδοτικής προσπάθειας. Τώρα όσον αφορά το εβδομαδιαίο, δύσκολο να μπορούμε να διαβάζουμε κάθε εβδομάδα, αλλά θα δούμε πως θα πάει κι αυτό. Για σειρά DC και εγώ ενθουσιάζομαι, αρκεί να είναι ωραία σειρά με καλές επιλογές, σωστή επιμέλεια και πλούσια αφιερώματα τύπου Eaglemoss.

Δυστυχώς πάμε για ένα χρόνο μετά στην κυκλοφορία και συγκεκριμένα 2 Οκτώβρη 2026. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει δυστυχώς.

Διάβασα όλη την ιστορία και μπορώ να πω ότι τη βρήκα πολύ καλύτερη και λιγότερο πολύπλοκη από αυτό που περίμενα. Ουσιαστικά η ιστορία βασίζεται στα προηγούμενα Crisis και ιδιαίτερα το κλασικό Crisis on Infinite Earths, χωρίς όμως τον Monitor και τον Anti-Monitor να παίζουν ρόλο. Στη θέση τους έχουμε τον Pariah, έναν άλλον κακό που όχι απλά θέλει να αλλάξει τελείως το Πολυσύμπαν, αλλά έχει επηρεαστεί από τις σκοτεινές δυνάμεις και ως αποτέλεσμα έχει μολύνει και υπερκακούς όπως ο Deathstroke που παίζει εξαιρετικά κομβικό ρόλο. Η Justice League στο μεγαλύτερο μέρος της είναι απούσα, αφού ο Pariah την έχει απαγάγει και εκμεταλλεύεται την ενέργειά της κρατώντας την φυλακισμένη και έτσι η έμφαση δίνεται σε άλλους χαρακτήρες. Αυτό αποδεικνύεται εξαιρετικό, αφού οι Titans και ο Nightwing παίζουν κομβικό ρόλο, ενώ και ο Black Adam έχει ένα δικό του arc όσον αφορά το πως θέλει να εκπαιδεύσει τους νεαρούς ήρωες να είναι σκληρότεροι, τελικά απογοητεύεται αλλά στο τέλος δένεται μαζί τους και τους προστατεύει. Βλέπουμε πολλούς διαφορετικούς Flash, πολλούς Green Lanterns, γενικά ο χρόνος μοιράζεται εξαιρετικά μεταξύ ηρώων και όλοι έχουν τη στιγμή τους. Οι μάχες είναι τεράστιες και εντυπωσιακές και σε γενικές γραμμές το κόμικ σεναριακά μου άφησε πολύ καλύτερες εντυπώσεις όταν λιγότερο πολύπλοκο από αυτό που περίμενα. Σχεδιαστικά πολλοί διαφορετικοί σχεδιαστές βάζουν το λιθαράκι τους και κανένας δεν υστερεί αφού το σχέδιο μπορείς να το χαζεύεις για ώρες και χωρίς να διαβάζεις το κόμικ. Το μόνο αρνητικό είναι η έκδοση της Anubis που είναι πραγματική κοροϊδία. Δύο μικροί τόμοι των 120 και 108 σελίδων, σκέτοι χωρίς μισό αφιέρωμα έξτρα ή λίγα εναλλακτικά εξώφυλλα, στην τιμή των 32 ευρώ και με χρονική διαφορά στην έκδοση τους, προσωπικά το βρήκα απαράδεκτο. Χίλιες φορές να βγει όλη η ιστορία μια και έξω σε έναν μεγάλο τόμο 230-250 σελίδων και να βγει στα 26-27 ευρώ παρά αυτό το σπαστό μπας και πουλήσουμε λίγο το πρώτο και μετά πάρουν και το δεύτερο και να σκέφτονται ίσως και να μας βολέψει να τα πληρώσουμε λιγότερο αλλά σπαστά. Η συνολική επιβάρυνση είναι μεγαλύτερη και αυτή η λογική των δύο τόμων είναι οριακά ανεκτή σε μεγάλες ιστορίες τύπου Long Halloween και όχι εδώ. Ελπίζω σε αλλαγή αυτής της πολιτικής.

Που είσαι ρε Θοδωρή; Λογικό όσο περνάει ο καιρός να υπάρχουν περίοδοι που πιέζεσαι και δεν προλαβαίνεις να γράφεις, το έχω πάθει και εγώ ουκ ολίγες φορές, ελπίζω πλέον να έχεις περισσότερο χρόνο να γράφεις και να συμμετέχεις στις συζητήσεις μας!

Σύνοψη από την εκδοτική: Ολομόναχος στο λιβάδι, ένας άνδρας αντιμετωπίζει με θάρρος την οργή των Κομάντσι του Μαύρου Φεγγαριού! Εκείνος ο άνδρας είναι ο Αετός της Νύχτας! Στην Άγρια Δύση, όταν ο μύθος γίνεται πραγματικότητα, επικρατεί πάντοτε ο μύθος. Αυτή η διάσημη φράση του Τζον Φορντ σηματοδοτεί τον τρόπο με τον οποίο ένας μεγάλος δάσκαλος της 9ης τέχνης, ο Πάολο Ελεουτέρι Σερπιέρι, προσεγγίζει τον μύθο του αθάνατου Τεξ Ουίλερ! Ο Τεξ επιστρέφει ανανεωμένος, σε μία πανέμορφη ιστορία σε σενάριο και σχέδιο του Πάολο Ελεουτέρι Σερπιέρι Η ιστορία: Πριν από πολλά χρόνια, οι εκδόσεις Μικρός Ήρως ξεκίνησαν την έκδοση τεσσάρων σειρών σε μορφή graphic novel: Mister No, Ζαγκόρ που συνεχίζονται έως σήμερα και Τεξ, Ντύλαν Ντογκ που κόπηκαν. Η αλήθεια είναι ότι η διακοπή του πολυθεματικού περιοδικού ΜΠΛΕΚ άφησε ένα κενό στις πιο ρετρό και ιταλικές ιστορίες, οπότε ο Τεξ επιστρέφει και επίσημα ως μια ολοκαίνουρια σειρά άλμπουμ και αυτή είναι η πρώτη ιστορία του. Και ω ρε φίλε τι ιστοριάρα ήταν αυτή. Στα χέρια του Πάολο Ελεουτέρι Σερπιέρι, βλέπουμε τον ηλικιωμένο Κάρσον, φίλο του Τεξ να αφηγείται σε έναν Ιταλό δημοσιογράφο όσα θυμόταν από τον Τεξ. Γίνεται γρήγορα σαφές ότι ο Κάρσον έχει ασθενή μνήμη και καλείται να θυμηθεί πράγματα που συνέβησαν σχεδόν εξήντα χρόνια πριν. Ως εκ τούτου, βλέπουμε έναν διαφορετικό Τεξ, πιο νέο και κυρίως πιο βίαιο να μάχεται φυλές Ινδιάνων αντίπαλες των Ναβάχο στους οποίους ο ίδιος ανήκει. Δεν έχω διαβάσει πάρα πολύ Τεξ, αλλά νομίζω ότι αυτή είναι η πιο δυναμική και βίαιη εκδοχή του ήρωα, ο οποίος δε φοβάται στρατιές Ινδιάνων ή σαδιστές αντίπαλους αρχηγούς φυλών και έχει το θάρρος να αντιμετωπίζει όσους έκαναν κακό στη φυλή του. Το σχέδιο και ο χρωματισμός του Σερπιέρι παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αφού δεν χρησιμοποιεί μελάνια, αντιθέτως σχεδιάζει κάθε σελίδα και ύστερα τη χρωματίζει. Το σχέδιο είναι πραγματικά υπέροχο και ο Σερπιέρι αποτυπώνει μοναδικά τον πόνο και τη θλίψη τόσο του πρωταγωνιστή μας όσο και αυτών που θα βρει στο διάβα του, γιατί όλοι κουβαλάνε μια τραγική ιστορία. Είναι αρκετά πυκνογραμμένο με μεγάλα μπαλονάκια, αλλά διαβάζεται ευχάριστα, ενώ φυσικά μας επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις και μικρά easter eggs προς το τέλος του. Ποιος είναι ο Κάρσον και ποιος είναι ο Τεξ που έχει στον νου του; Διαβάστε το και δε θα χάσετε. Η έκδοση: Μεγάλο σχήμα, στο κλασικό 21 x 28 των εκδόσεων του Μικρού Ήρωα που βοηθάει πολύ το σχέδιο να αναδείξει κάθε πτυχή του, ενώ και το χαρτί είναι αρκετά καλό. Φυσικά έχουμε ένα πολύ μεγάλο και εκτενές αφιέρωμα στον Τεξ και την ιστορία γενικά, από τα μεγαλύτερα που θυμάμαι σε άλμπουμ του Μικρού Ήρωα. To μόνο που δε με κέρδισε είναι το εξώφυλλα που κλασικά είναι υπερβολικά γυαλιστερό και ίσως στο λευκό φόντο του Κόρτο να μην έχω θέμα, αλλά εδώ μου χτύπησε στο μάτι. Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα, γιατί η αρχή της νέας σειράς του Τεξ είναι εξαιρετική, με μια πραγματικά τρομερή ιστορία με όμορφο σχέδιο. Ελπίζω να περπατήσει περισσότερο από τα graphic novels γιατί το αξίζει

Ευχαριστούμε @ giork2 για τις φωτογραφίες των δύο τευχών Αν μπορούσες να μας τα σκανάρεις σε ανάλυση 300dpi και ύψος άνω των 2000px για να τα προσθέσουμε και στη βάση, θα ήταν υπέροχο

On fire η Anubis και με κόμικς και με περιοδικά. Παρά τις αυξημένες τιμές τόσο σε κόμικς όσο και γενικά σε προϊόντα, βγαίνουν συνεχώς νέες εκδόσεις και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι.

@ FOLOP NIK Έχεις κάνει τρομερή δουλειά, αλλά τα περισσότερα από τα οπισθόφυλλα έχουν λάθος προδιαγραφές. Είτε είναι 200dpi ή 96 dpi ή δεν τηρούν τα 2000px που έχουμε σαν απαιτούμενο ύψος για να προστεθούν στη βάση. Έχω ανοίξει τρία zip files (και ανάκατα μεταξύ τους) και δεν έχω βρει πάνω από τρία οπισθόφυλλα που να είναι οκ στις προδιαγραφές.

Από την εκδοτική: Σε αυτό το κόμικ αποτυπώνονται με χιούμορ ο ερασιτεχνισμός, οι γκάφες, οι μωροφιλοδοξίες, οι ίντριγκες, η αγνωμοσύνη, τα ευτράπελα, οι αυτοσχεδιασμοί, οι κουτοπονηριές, οι ζαβολιές, οι γκάφες, μέσα στις οποίες δημιουργήθηκαν οι πρώτες βουβές ταινίες μυθοπλασίας στην Ελλάδα. Και, προπάντων, κυριαρχεί η μορφή του Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. «Ήταν Κυριακή βράδυ και ο κόσμος είχε πλημμυρίσει το μεγάλο αθηναϊκό θέατρο όπου επρόκειτο να εμφανιστώ ως παλιάτσος. Ήρθαν να γλεντήσουν με έναν παλιάτσο που η καρδιά του αιματωνόταν και πονούσε. Ήρθαν για έναν παλιάτσο που πονούσε και ήταν έτοιμος να ξεσπάσει όχι σε γέλιο, για να κάνει και τους άλλους να γελάσουν, μα σε κλάμα, σε κλάμα σπαραχτικό. Γυρνώντας στην πλατεία, τους λέω: Γέλα, παλιάτσο! Ο κόσμος πληρώνει!» γράφει στην αυτοβιογραφία του.Αυτός ο Έλλην Σαρλώ, ο «Σαχλό» όπως τον επονόμασαν οι συγκαιρινοί του. Ο οποίος, μετά από έναν αιώνα, «ο διασημότερος των άσημων ηθοποιών», όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες, «ανασταίνεται» για πρώτη φορά μέσα σε αυτό το κόμικς. Πού να το φανταζόταν... Η ιστορία: Κάτι τέτοιες εκδοτικές προσπάθειες με κερδίζουν γενικά πολύ εύκολα και όταν είδα αυτό το κόμικ ήθελα αμέσως να το πάρω και να το διαβάσω. Αρχικά να πούμε ότι η εκδοτική ξεκινάει το κόμικ με ένα πολύ μεγάλο και ωραίο αφιέρωμα στο πως ξεκίνησε και αναπτύχθηκε ο ελληνικός κινηματογράφος και πως πήγαμε στις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 20. Μάλιστα εκεί αναφέρονται τα ονόματα διαφόρων ηθοποιών της εποχής που έμειναν σχετικά άγνωστοι αν και ξεχωρίζει της Γεωργίας Βασιλειάδου που κάνει την εμφάνισή της. Ο δημιουργός του κόμικ Δημήτρης-Κρις Αγκαράι διασκευάζει ουσιαστικά την παράσταση των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα που έκανε πρεμιέρα στις αρχές του 2024 και φέρνει στο φως περισσότερες λεπτομέρειες από τη ζωή και την καριέρα του Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, ενός κωμικού ηθοποιού που αν και γνώρισε τις δόξες του, τελικά είχε ένα άσχημο τέλος μακριά από τη δημοσιότητα. Το κόμικ απεικονίζει ουσιαστικά τη μετάβαση από το θέατρο και την ηθοποιία σε εποχές υψηλής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και πως σιγά οδηγηθήκαμε στις πρώτες βουβές ταινίες στην Ελλάδα. Άγνωστες ιστορίες, κόντρες, συζητήσεις ηθοποιών, τουπέ αρκετών εξ αυτών, οι δημιουργοί καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα χαρακτήρων παρά τη μικρή διάρκεια που χρειάζεται για να το διαβάσεις. Αποτυπώνει γλαφυρά και με χιούμορ μια εντελώς διαφορετική και σκοτεινή περίοδο όσον αφορά το κοινωνικό κομμάτι. Το σχέδιο είναι πολύ όμορφο και μου άρεσε πάρα πολύ η απόδοση των προσώπων και των εκφράσεων των ηθοποιών. Πρόκειται συνολικά για μια πολύ αξιόλογη δουλειά που μας μαθαίνει ποιος ήταν ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ και πως συνέβαλε στην ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου! Καλό διάβασμα σε όλους

Το Wonder Woman: Dead Earth έρχεται από τις Εκδόσεις Οξύ Οι Εκδόσεις Οξύ πρόκειται να βγάλουν κάποια στιγμή στο μέλλον στα ελληνικά την limited σειρά κόμικς της DC Black Label, Wonder Woman: Dead Earth, η οποία αποτελείται από τέσσερα τεύχη και κυκλοφόρησε το 2020. Ο Daniel Warren Johnson (Extremity, Murder Falcon) έχει γράψει το σενάριο και έχει κάνει την εικονογράφηση. Η υπόθεση επικεντρώνεται στην Wonder Woman που ξυπνάει από έναν κρυογονικό ύπνο αιώνων σ' ένα μετα-αποκαλυπτικό κόσμο. Από το superheronews.gr Και η καταχώρηση: (ISBN:978-618-236-002-6). Wonder Woman: Νεκρή γη Τίτλος : Wonder Woman: Νεκρή γη Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης: Περιστέρι [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. / Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ ISBN: 978-618-236-002-6 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης : 07/03/2024

Σύνοψη από την εκδοτική: ΤΟ ΜΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. Ήταν από εκείνες τις αποστολές που ο Μπάτμαν είχε αναλάβει χιλιάδες φορές. Από ψηλά επάνω από τους αποπνικτικούς δρόμους του καλοκαιρινού Γκόθαμ, ο Μπάτμαν θα συνόδευε τους αστυνόμους του ΑΤΓΣ, ενώ αυτοί μετέφεραν τον επικίνδυνο μετά-άνθρωπο εγκληματία, γνωστός ως Ε.Μ.Π., από ένα προσωρινό κελί κράτησης στο μόνιμο σπίτι του στη φυλακή Μπλάκγκεϊτ στο λιμάνι του Γκόθαμ. Οι ηλεκτρικές δυνάμεις του Ε.Μ.Π. είναι μια επικίνδυνη απειλή, αλλά η κατάσταση ήταν πλήρως υπό έλεγχο. Μέχρι που δεν ήταν. Τώρα όλα τα φώτα στο Γκόθαμ είναι σβηστά, η αστυνομία έχει αποδιοργανωθεί πλήρως και ένας τσακισμένος Μπάτμαν που αιμορραγεί πρέπει να πολεμήσει για να φτάσει στην Μπλάκγκεϊτ, τετράγωνο το τετράγωνο, κουβαλώντας στην πλάτη του τον Ε.Μ.Π. Δεν είναι, όμως, μόνο οι συμμορίες που θέλουν να κάνουν δύσκολη τη ζωή του Μπάτμαν. Οι σκοτεινές γωνιές του Γκόθαμ κρύβουν πολλές εκπλήξεις και ο Ε.Μ.Π έχει να προκαλέσει ακόμα πολλά ηλεκτροσόκ, προτού τελειώσει η νύχτα! Η ιστορία Αν θες σκοτεινό σχέδιο και DC, αλλά ειδικότερα Batman, το μυαλό σου θα περάσει σίγουρα και από τον Jock. Ο Βρετανός κομίστας έχει μια μοναδική ικανότητα στο να σχεδιάζει περίεργες και σκοτεινές ιστορίες του Batman όπως το Black Mirror και το The Batman Who Laughs και έτσι θα το σκέφτηκαν και οι ιθύνοντες της DC δίνοντας του όχι μόνο να σχεδιάσει αλλά και να γράψει μια ιστορία τριών τευχών για τον Batman και το DC Black Label. Δεν ήθελε όμως να κάνει μια ιστορία με κάποιον πολύ γνωστό villain, αλλά προτιμούσε μια πιο περίεργη ιστορία που θα εστίαζε στην ατμόσφαιρα. Καλοκαίρι λοιπόν, βραδινές ώρες και ο Batman έχει αναλάβει την επιτήρηση της μεταφοράς του metahuman Ε.Μ.Π από το Arkham στην Blackgate. Όπως βλέπουμε στον χάρτη τα δύο σημεία απέχουν μια ολόκληρη πόλη μεταξύ τους. Η μεταφορά είναι έργο της Ρίτα Βάσκεζ, η οποία έχει κάνει πολλά βήματα με το άσυλο Arkham αλλά παρά τη διαφωνία πολλών, επιμένει να γίνει η μεταφορά του Ε.Μ.Π. Ο συγκεκριμένος δεν είναι τόσο ένας κακός εγκληματίας, όσο ένας άνθρωπος που μπορεί να εκμεταλλευτεί τον ηλεκτρισμό και έχει τρομερές δυνάμεις χωρίς όμως να το θέλει ιδιαίτερα ή να είναι δαιμονικά κακός. Το πρόβλημα είναι ότι το φορτηγό που τον μεταφέρει, περνάει από όλες τις περιοχές του Γκόθαμ και αλλού υπάρχουν μέλη της συμμορίας του, αλλού μέλη αντίπαλων συμμοριών και όλοι έχουν στόχο να τον ξυπνήσουν. Προφανώς αυτό επιτυγχάνεται και ο Batman τον κυνηγά μέχρι που ο Ε.Μ.Π υπερφορτώνεται και ξαφνικά βραδιάτικα όλη η Gotham έχει black out. O Batman συνεννοείται μαζί του και τον παίρνει στις πλάτες του για να πάνε στη φυλακή, αλλά πρέπει να προσπεράσουν πολλούς φίλους και εχθρούς στον δρόμο τους, ενώ και η Βάσκεζ δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Το σενάριο είναι πολύ ωραίο και στρωτό και στο σχέδιο ο Jock κάνει παπάδες. Σκοτεινά χρώματα που δημιουργούν μια κλειστή και αποπνικτική ατμόσφαιρα, υπέροχες λεπτομέρειες όπως το αίμα, εντυπωσιακές μάχες και κυρίως πρόσωπα που βγάζουν μια αλητεία και μια επιθετικότητα που χρειάζεται σε ένα κόμικ τέτοιου είδους. Γενικότερα πέρασα πολύ όμορφα διαβάζοντας το και θα το πρότεινα αν είστε φαν του Batman και θέλετε μια ιστορία επικεντρωμένη σε αυτόν και όχι τους κακούς του, αν και έχουν ένα μερίδιο ευθύνης σε κάποια θέματα όσων αφορά τις εξελίξεις που συμβαίνουν. Η έκδοση Το DC Black Label θέλει μεγάλο μέγεθος και η Οξύ ξέρει πως να το χειριστεί. Φέρνει λοιπόν ακριβώς αυτό με ωραίο χαρτί και ικανοποιητικό μέγεθος που κάνει όλα τα πάνελ του Jock να φέρονται πιο ευκρινή, πιο όμορφα και σε παρασέρνει πολύ μαζί του σε όλο αυτό βάζοντας σε μέσα στην δράση όσο διαδραματίζεται. Με τον @ Loss εντοπίσαμε κάποια θέματα στη Λέσχη όσον αφορά την πλαστικοποίηση ειδικά στο εξώφυλλο. Σε γενικές γραμμές πάντως είναι ικανοποιητική έκδοση και όπως είπα και πριν την προτείνω αν δεν έχετε δει τι εστί Jock και να μάθετε

Το είχα χάσει αυτό το ποστ. Μας πετσόκοψε η Anubis! Τα θέλω όλα και προφανώς θα ξεπαραδιαστώ. Deadpool το περιμένω για να δω τι εμπνεύστηκε ο Liefeld. Χαίρομαι πολύ που συνεχίζει το Sandman η Anubis. Το Joker είναι κομιξάρα, από τα αγαπημένα μου του DC Black Label πραγματικά και ελπίζω να είναι έκδοση που συμπεριλαμβάνει και το one-shot Batman Smile Killer. Τα έχω κάνει και τα δύο κριτικές εδώ:

Τι θα δούμε στον τόμο 118: Rocket Raccoon Μια Ιστορία Κυνηγιού Φτάνουμε λοιπόν στο τέλος και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλά να πω για τους εναπομείναντες τόμους, αν και ο Rocket Raccoon είναι μια περιπτωσάρα αφού πολλοί ήθελαν να δουν ιστορία του στη συλλογή και η επέκταση έδωσε τελικά αυτήν την ευκαιρία. O Rocket κατηγορείται για φόνο Αν κάτι μου έκανε εντύπωση είναι ότι αυτή δεν είναι η πρώτη σειρά Rocket Raccoon που κυκλοφόρησε, αλλά η δεύτερη με την πρώτη να εκδίδεται το μακρινό 1985 σε σενάριο του Bill Mantio και σχέδιο του...Mike Mignola του Hellboy (ναι, και εγώ έπαθα σοκ). Το 2014 μετά και την επιτυχία του Guardians of the Galaxy, o ήρωας απέκτησε ξανά τη δική του σειρά, η οποία κράτησε μόλις ένα χρόνο και έκλεισε με το Secret Wars εκείνης της χρονιάς. Το Chasing Tail είναι η πρώτη ιστορία αυτής της σειράς δια χειρός Skottie Young. Το σενάριο είναι ιδιαίτερα έξυπνο, αφού βλέπουμε ότι ο Rocket απολαμβάνει μια γενικότερη καλή φήμη στον κόσμο που τον θεωρεί ήρωα λόγω και της παρουσίας του στους Guardians of the Galaxy, αλλά σύντομα θα κατηγορηθεί για φόνο που φυσικά δεν έχει διαπράξει. Κάποιος προσπαθεί και κατασκευάζει ένα αφήγημα σχετικά με τον ήρωα μας και είναι συνεχώς πολλά βήματα μπροστά. Ενώ οι Ex-Terminators, μια οργάνωση που αποτελείται από πρώην συντρόφους (!!!) του Rocket που είναι απογοητευμένες που τις παράτησε, με αρχηγού τη General Amalya και ο Macho Gomez τον κυνηγούν, ο Rocket ψάχνει τον πραγματικό δολοφόνο μαζί με τον Groot προκειμένου να καθαρίσει το όνομά του. Ο Skottie Young θεωρείται καλός δημιουργός και αν παρατηρείτε τα εξώφυλλα στο τέλος των τόμων έχει κάνει μπόλικα για σύγχρονους τίτλους Marvel, έχοντας ένα ελαφρώς πιο παιδικό σχέδιο. Η ιστορία έχει έξι τεύχη και από το πέμπτο, το σχέδιο το αναλαμβάνει ο Jake Parker που είναι παρόμοιας αισθητικής και ο Young μένει στο σενάριο. Θεωρείται μια ιστορία έξυπνη και με αρκετό χιούμορ και προσωπικά περιμένω να δω αν θα καταφέρει να με κερδίσει! Θα το δούμε στα περίπτερα τις επόμενες ημέρες.

Είχα καιρό να πιάσω ένα 90s κόμικ και το συγκεκριμένο το έχω σκληρόδετο από τη συλλογή της Eaglemoss γνωρίζοντας ότι αποτελεί το πρώτο volume ενός ευρύτερου run του μεγάλου Grant Morrison στη Justice League με το όνομα JLA. Η ιστορία H προσέγγιση του Morrison είναι εξαρχής αρκετά back to the roots, οπότε η Justice League αποτελείται από εφτά μέλη της original ομάδας ή συνεχιστές της ταυτότητάς τους, συγκεκριμένα τους Superman, Batman, Wonder Woman, Aquaman, Flash (Wally West), Green Lantern (Kyle Rayner) και τον Martian Manhunter. Η ιστορία μας είναι αρκετά απλή, αφού στο πρώτο τεύχος εμφανίζεται η Hyperclan μια ομάδα οντοτήτων με υπερδυνάμεις και η οποία δηλώνει ξεκάθαρα ότι ήρθε στη Γη με ειρηνικούς σκοπούς προκειμένου να τη σώσει από μια ενδεχόμενη καταστροφή όπως συνέβη στον τόπο τους. Οι ήρωες μας αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό τις κινήσεις και τις εξαγγελίες της Hyperclan, καθώς η ομάδα φτιάχνει έναν επίγειο παράδεισο στην έρημο Σαχάρα, αν και ο Superman έχει αντιρρήσεις ως προς τι οικολογικές ανισορροπίες ενδέχεται να δημιουργηθούν, την ίδια ώρα που η καινούρια ομάδα συλλαμβάνει και εκτελεί εγκληματίες, παίρνοντας την κοινή γνώμη με το μέρος της. Ωστόσο τα μέλη της JLA και ειδικά ο Batman έχουν ήδη καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά όταν βρίσκουν βάσεις τους κατεστραμμένες και καταλαβαίνουν πως η Hyperclan θα γίνει η νέα τάξη πραγμάτων, αν δεν τους βγάλουν οι ίδιοι πρώτοι από τη μέση. Η Λίγκα χωρίζεται για να αντιμετωπίσει σε ομάδες τα διαφορετικά μέλη της αντίπαλης ομάδας και τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά, αλλά τελικά οι αντίπαλοι τους έχουν αδυναμίες και φυσικά ο Batman τις έχει αντιμετωπίσει. Η Justice League Βρίσκει σιγά σιγά τον τρόπο να πολεμήσει τους αντιπάλους, αλλά κυρίως να μάθει την ταυτότητα τους και τους πραγματικούς τους σκοπούς και οδηγούμαστε σε μια φοβερή μάχη. Χωρίς να είναι εντυπωσιακό κόμικ σεναριακά, μπορώ να πω ότι σε πολλά σημεία με κέρδισε ο τρόπος ανάπτυξης της πλοκής του. Το σχέδιο Έχουμε Howard Porter και η εντύπωση που μου έδωσε γενικά είναι ότι μιλάμε για τυπικό 90s σχέδιο που προσωπικά το έχω συνδυάσει πάρα πολύ με τα τευχάκια της Modern Times, με την ιστορία να έχει κυκλοφορήσει και σε αυτά. Λεπτές γραμμές, αρκετή λεπτομέρεια, πολύχρωμο κόμικ και κυρίως αλλαγές στο design μικρές αλλά σημαντικές όπως το λίγο μακρύτερο μαλλί του Superman και ο αρκετά σκοτεινός και μαύρος Batman. Το ευχαριστήθηκα σε γενικές γραμμές, ειδικά στις μάχες ήταν απολαυστικό, αλλά σε κάποιες σελίδες μπουκώνονταν πολλά καρέ μαζί με κείμενο. Τελική σύνοψη Είναι γνωστό run αυτό του Morrison και πιστεύω ότι όσοι γουστάρουν Justice League θα θέλουν να το τιμήσουν όπως και την ενδεχόμενη συνέχειά του, γιατί μας αφήνει ένα cliffhanger. Overall, ένα ωραίο κόμικ για την Justice League.

Ο συγκεκριμένος κάνει όντως giveaway το πρώτο τεύχος; Άσχετο, αλλά ψάχνω τους συνδέσμους του @ Mandrake πιο πάνω με τις ξένες συλλογές και δεν ξέρω αν ήμουν βιαστικός ή αν φταίει η αυτόματη μετάφραση, αλλά δε μπορώ να βρω τους τόμους του Prowler και των Venom/Rhino να μάθουμε ποιες ιστορίες είναι αυτές. Έχω συμπεράνει ότι το Prowler είναι ή συρραφή παλιών τευχών με την πρώτη εμφάνιση του ήρωα ή η μίνι σειρά που βγήκε το 2016-17. To άλλο έκανα μια σύντομη έρευνα, αλλά δεν έχω βρει κάτι.

Αυτό δυστυχώς συμβαίνει λόγω μορφοποίησης στο dark και στο light mode. Το άλλαξα για να δω πως φαίνεται και έκανα κατάργηση μορφοποίησης για να δω πως βγαίνει. Αν δεν μας καλύπτει θα βρω άλλο τρόπο να περάσει το πινακάκι.

Ουσιαστικά αυτό γίνεται. Η σελίδα των συντελεστών μεταφέρει ουσιαστικά γενικές πληροφορίες της έκδοσης και όχι ανά τόμο όπως το κάνει η Hachette. Πραγματικά από τις πιο κακές ιστορίες που θυμάμαι, ευτυχώς από το Brand New Day ήρθε μεταξύ άλλων ο Slott και εκτός από πολύ καλές ιστορίες, μάζεψε λίγο το καταστροφικό αντίκτυπο του One More Day.

Καλή μας αρχή λοιπόν!