nikolas12

Τόμος 3: Το Έπος των Κλώνων Τρίτος τόμος και επιστροφή στα 70s θυμίζοντας αρκετά τη Radnet και τις ρετρό ιστορίες της. Προσωπικά θεωρώ ότι ο Spider-Man ήταν μακράν η καλύτερη από τις σειρές που κάλυψε η Radnet αλλά ήθελα να δούμε κι άλλους συγγραφείς εκτός Lee, όπερ και εγένετο με μια ιστορία της εποχής Conway. H Gwen Stacy επιστρέφει και αυτό από μόνο του είναι τεράστιο Λοιπόν, ας τα πιάσουμε ένα ένα. Αυτός ο τόμος είναι από τους πολύ πλούσιους, αφού έχει εννιά ολόκληρα τεύχη, καλύπτοντας όλη την ιστορία από την αρχή έως το τέλος. Βασικός κακός είναι ο Jackal, ένας τύπος που δε γνωρίζουμε την ταυτότητα του και ο οποίος έχει βάλει στόχο ζωής να καταστρέψει τον Spider-Man. Στο πρώτο τεύχος που είναι ουσιαστικά και prequel της κύριας ιστορίας και έχει βγει κάμποσο καιρό πριν, ο Jackal συνεργάζεται με τον Punisher για την εξολόθρευση του Spider-Man, αλλά ο ήρωας μας πείθει τον Frank Castle ότι έχει φάει παραμύθι από τον Jackal, αλλά πιο πριν μας έχουν χαρίσει πολύ πλούσια δράση. Η ιστορία μας ουσιαστικά ξεκινάει με δύο τεύχη όπου ο Peter έχει πάει στο Παρίσι και μάχεται όσους έχουν απαγάγει τον J Jonah Jameson, αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε ότι υπάρχουν τα teasers για την κύρια ιστορία, αφού η θεία May παθαίνει σοκ όταν βλέπει την Gwen Stacy. Τα τεύχη στη Γαλλία είναι πολύ όμορφα, αλλά παίρνουμε μπρος μετά την επιστροφή του Peter ο οποίος εκπλήσσεται όταν ξαναβλέπει την Gwen ξανά ζωντανή και φυσικά προκαλούνται προβλήματα και στη σχέση του με την Mary Jane που έχει πρωτοξεκινήσει. Γρήγορα μαθαίνουμε ότι ο Jackal βρίσκεται πίσω απ' όλα και συμμαχεί και με άλλους κακούς του Spider-Man όπως τον Scorpion και τον Tarantula προκειμένου να εξουδετερώσει τον ήρωα όπως η Gwen. Εκεί επικεντρωνόμαστε στην προσπάθεια του Peter να αποκαλύψει ποιος είναι ο Jackal και γιατί έκανε ό,τι έκανε και φυσικά το καλογραμμένο σενάριο οδηγεί και σε μια υπέροχη αποκάλυψη και ένα τρομερό φινάλε. Αυτό που με εντυπωσίασε στον τόμο ήταν η γραφή του Conway. Καλός και σπουδαίος ο Stan Lee, αλλά αυτά τα τεύχη Spider-Man πέραν την κλασικής ρετρίλας είχαν ένα βάθος που μου έλειπε σε προηγούμενες ιστορίες. Βλέπουμε τον Peter διαλυμένο, πονεμένο, σε μια κακή κατάσταση, να τρελαίνεται με την επιστροφή της Gwen, να αποκαλύπτει τι συμβαίνει και τελικά να μάχεται ως ήρωας. Ακόμα και το subplot με την MJ δεν είναι καθόλου μελό ως γραφή, είναι ώριμο, έξυπνο, βλέπουμε κόντρες και θυμό όπως ένα πραγματικό ζευγάρι. Δεν ξέρω αν το έπος στον τίτλο δικαιολογείται 100%, αλλά ο Conway έχει μια πραγματικά υπέροχη πένα που σε αγγίζει. Ο Ross Andru είναι ένας πολύ υποτιμημένος Spider-Man σχεδιαστής Όταν αναφέρουμε σχεδιαστές Spider-Man από τα πρώτα τεύχη του, πάντα θα σκεφτούμε τον Ditko, τον Romita Sr. ίσως και τον Gil Kane, αλλά το όνομα του Ross Andru δεν αναφέρεται συχνά και κατά τη γνώμη μου κακώς. Η δουλειά που κάνει ο Andru στον τόμο είναι φανταστική. Τα πρόσωπα είναι καλοσχεδιασμένα και εκφραστικά, οι κακοί έχουν πολύ ωραία designs στις στολές και κυρίως η δράση είναι εξαιρετική και καλοσχεδιασμένη με πολύ μεράκι. Μου άρεσαν πολύ και οι τοποθεσίες όπως το Παρίσι, αλλά κυρίως οι μάχες με τους κακούς που ήταν πολύ έντονες. Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται Για μένα είναι must αν είστε της Radnet φάσης του Spidey, αλλά και γενικότερα αν θέλετε ένα καλό ρετρό κόμικ ίσως για να το διαβάσετε ως διάδοχο του Death of the Stacys, τότε αυτό θα σας κρατήσει πολύ καλή συντροφιά. Όπως προείπα έχει ώριμο σενάριο, εξαιρετικό σχέδιο, ένα ωραίο αφιέρωμα, αλλά προειδοποιητικά στην επιμέλεια έχουμε αρκετά θέματα, καθώς και αμετάφραστα μπαλονάκια σε περίπτωση που η γραμματοσειρά ήταν πιο έντονη και είχε κάποιου είδους ηχητικό εφέ. Αλλά αυτό μπροστά στην ποιότητα της ιστορίας, δεν είναι τίποτα. Καλό διάβασμα σε όλους.

Όντως το λάθος που επισημαίνει ο @ LEFNAT το παρατήρησα κι εγώ διαβάζοντας τον τόμο. Απλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ανεξαρτήτως επιμέλειας, υπάρχει κι αυτό που λέμε πακέτο. Τι εννοώ; Πριν κάποια χρόνια που ο ΑΝΤ1 πήρε το Euro, έκανε τις μεταδόσεις και στο πακέτο των δικαιωμάτων δεν είχε αγοράσει τον πίνακα του σκορ και το χρονόμετρο. Φυσικά το να βλέπεις ποδόσφαιρο εν έτει 2021 χωρίς να έχεις ανά πάσα στιγμή στην οθόνη το σκορ είναι πρόβλημα ανεξαρτήτως αν μπορείς να μπεις online να το δεις αμέσως. Κοινώς το πακέτο δεν ήταν ολοκληρωμένο (και μετά από κράξιμο αγόρασαν τον πίνακα). Αυτό ένιωθα πιο πολύ με τη συλλογή της Hachette. Με 10 και μετέπειτα 11 ευρώ, είχες καλή μετάφραση, σωστή επιμέλεια, έξτρα υλικό, σχέδιο στη ράχη, αρίθμηση και ένα πολύ καλό συνολικά πακέτο. Όσο και να αγαπάω τον Spider-Man (και πιστέψτε με, δε θα χάσω τόμο της συλλογής), συνολικά βλέπω πως και να βάλω την επιμέλεια στην άκρη, η "γαρνιτούρα" της συλλογής δεν τη βοηθάει να φαίνεται πιο ολοκληρωμένη. Επαφίεται καθαρά στην ποιότητα των ιστοριών και του σχεδίου και οκ το υλικό είναι φανταστικό. Απλά είναι κρίμα να μην υπάρχει κάτι πιο ολοκληρωμένο γιατί το αξίζουμε.

Διαβάζοντας το Έπος των Κλώνων, παρατήρησα ότι πραγματικά έχει αρχίσει και με ενοχλεί το ότι η Radnet μεταφράζει μόνο τα μπαλονάκια. Το να έχεις μεταφρασμένο τον τίτλο και την εισαγωγή στην πρώτη σελίδα ή και άλλα πιο μικρά πράγματα, συμβάλλει σε πιο ολοκληρωμένη και πιο όμορφη εμπειρία διαβάσματος ασχέτως αν δίνεις σημασία σε αυτές τις λεπτομέρειες ή όχι.

Μπαντιλίκια #2 Το διάβασα σήμερα και το δεύτερο άλμπουμ της σειράς πριν αποφασίσω σιγά σιγά να προμηθευτώ το τρίτο. Νομίζω ότι είναι αρκετά καλύτερο από τον προκάτοχό του και κυρίως πιο στοχευμένο και με καλύτερη συνοχή. Ο Αλεξάκης δίνει τη βάση του κυρίως σε δισέλιδες ιστορίες που έχουν περισσότερα καρέ και καλύτερο ρυθμό από τις πολλές μονοσέλιδες του πρώτου άλμπουμ και ταυτόχρονα οι χαρακτήρες γίνονται πιο γενικοί, πιο αόριστοι και στη θέση τους πρωταγωνιστούν οι απλές καθημερινές καταστάσεις που ζει ένας οδηγός μοτοσικλέτας. Το χιούμορ είναι αισθητά καλύτερο και πλέον μου είναι προφανές ότι είναι αρκετά επηρεασμένο από τους Μηχανόβιους της Οξύ, αλλά γίνεται αρκετά πιο "ελληνικό" για αυτό και σε κερδίζει. Ανυπομονώ για το τρίτο πλέον.

Το Ινκαλ Μέρος Πρώτο Διάβασα το πρώτο μέρος από τα δύο που έβγαλε η Anubis και ξεκινώντας πρέπει να πω ότι είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα και "διαφορετικά" αναγνώσματα που έχω διαβάσει κι ας έχει βγει δεκαετίες πίσω. Το Ινκαλ είναι 100% ιστορία επιστημονικής φαντασίας, η οποία δένει το δυστοπικό περιβάλλον και τεχνολογικό μέλλον με ζητήματα φιλοσοφικής φύσεως και όχι μόνο. Οι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και η πλοκή εξελίσσεται αργά αν και το pacing της ιστορίας και οι ξαφνικές εντάσεις της ήταν λόγος να βάλω ένα ερωτηματικό. Πάντως πέραν του σεναριακού που θα μπορώ να πω περισσότερα αφού ολοκληρώσω την ιστορία, αυτός ο τόμος είναι eye candy για ένα και μόνο λόγο. Moebius στο σχέδιο. Δεν ξέρω τι να πω πραγματικά. Λεπτομέρεια, εκφραστικότητα, φαντασία, ανατομία και κυρίως α-ρ-χ-ι-τ-ε-κ-τ-ο-ν-ι-κ-η, το έχω ξαναπεί ότι κανείς δεν σχεδιάζει κτήρια και πόλεις όπως ο Moebius αλλά ακόμα και όταν το σενάριο γέρνει περισσότερο στο τεχνολογικό ή το fantasy κομμάτι, ο Moebius είναι πάλι εκεί να μας μαγέψει. Κάθε του καρέ είναι οριακά για πίνακα. Ο πλούσιος χρωματισμός ενισχύει τα σουρεαλιστικά στοιχεία του σπουδαίου δημιουργού. Ό,τι και να πεις, η επιρροή αυτού του κόμικ στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Ανυπομονώ να διαβάσω το δεύτερο μέρος για να δω πως ολοκληρώνεται η ιστορία, αλλά κυρίως για να χαζέψω ακόμα περισσότερο τη δουλειά του Moebius.

Τόμος 118: Rocket Raccoon - Μια Ιστορία Κυνηγιού Θυμάμαι πόσο buzz είχε γίνει στην πρώτη εξηντάδα για να βγει ένας τόμος με ιστορία του Rocket Raccoon και τελικά όσοι ζητούσαν κάτι τέτοιο, εισακούσθησαν αφού προς το τέλος η Hachette έβαλε και μια σχετικά πρόσφατη ιστορία από το μέλος των Guardians of the Galaxy. O Rocket τρέχει να ξεφύγει από κάθε πιθανό και απίθανο δράστη Ο Skottie Young αποφασίζει να προσεγγίσει την ιστορία με έναν πιο ενήλικο τόνο παρά το γεγονός ότι το σχέδιο του είναι αρκετά παιδικό. Έτσι λοιπόν βλέπουμε τον Rocket να βρίσκεται ξαφνικά καταζητούμενος για έναν φόνο που ο ίδιος δεν έχει διαπράξει, αλλά όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι εκείνος είναι πίσω απ' όλα. Μέσα σε αυτό, έχουμε και ένα subplot που δένει με την κύρια ιστορία, στην οποία ο Rocket σαν άλλος Μάνθος Φουστάνος έχει τάξει έρωτα σε ουκ ολίγες κορασίδες και μετά την έχει κάνει από την πίσω πόρτα που αποφασίζουν να πάρουν εκδίκηση. Έτσι έχουμε από τη μία τον Rocket να τρέχει να ξεφύγει από το σώμα επιβολής του νόμου, ενώ προσπαθεί μέσα από τις γνωριμίες του με τον υπόκοσμο να βρει ποιος είναι ο πραγματικός δολοφόνος και από την άλλη ένα πραγματικά ευρύ τάγμα αποτελούμενο από πρώην του, οι οποίες αποζητούν εκδίκηση. Προφανώς οι δύο ιστορίες θα ενωθούν και ο Young ισορροπεί μεταξύ μυστηρίου και χιούμορ πολύ όμορφα. Τα άλλα τεύχη δε μπορώ να πω ότι με κέρδισαν ιδιαίτερα και οι ιστορίες δεν είχαν καμία τρομερή συνοχή. Το σχέδιο όπως προείπα είναι κάπως παιδικό, αλλά ταιριάζει στο vibe της ιστορίας, ενώ είναι πάρα πολύ πλούσιο σε χρώματα. Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται Είναι μια feelgood ιστορία από την αρχή έως το τέλος με χιούμορ και παρδαλούς χαρακτήρες και μια στο τόσο χρειαζόμαστε μια τέτοια για να σπάει η ρουτίνα. Δεν ξέρω αν θα κερδίσει και άλλους, αλλά ο συγκεκριμένος τόμος χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, σου αφήνει ένα θετικό πρόσημο. Καλό διάβασμα σε όλους

O @ constantinople στην περιγραφή

Δυνατή η εκθεσούλα, κάνεις το ταξιδάκι σου εκτός Αθήνας και εκτός από την έκθεση, τρως και τα περίφημα σουβλάκια της πόλης.

-Ρε Μήτσο ξεχάσαμε αρίθμηση στη ράχη -Πωωωωωωω πόσοι τόμοι έχουν τυπωθεί; -Καμία ντουζίνα -Χμμμμμ για βάλτο πάνω από το barcode και είμαστε πένα

Από το superheronews.gr: Μετά την επιτυχία του Batman: The World, η DC Comics ανακοίνωσε ένα νέο ανθολογικό graphic novel που θα επικεντρώνεται στον The Clown Prince of Crime και θα έχει τον τίτλο "Joker: The World". Το Joker: The World, το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στην Αμερική στις 17 Σεπτεμβρίου, θα αποτελείται από 184 σελίδες και θα περιέχει ιστορίες από τους Geoff Johns, Satoshi Miyagawa, David Rubin, German Peralta, Alvaro Fong Varela, Jason Fabok κ.α. Δικό μου σχόλιο: Θα ήταν ωραία επιλογή για ελληνική εκδοτική οποιοδήποτε από τα δύο.

Τόμος που θα θυμίζει αρκετά Radnet ο συγκεκριμένος που έρχεται με τον φοβερό Ross Andru στο σχέδιο, ο οποίος είναι αρκετά υποτιμημένος ως σχεδιαστής του Spider-Man. Από εκεί και μετά ο Conway είναι σημαντικός συγγραφέας και η ιστορία θα τοποθετείται μετά τον θάνατο της Gwen Stacy, οπότε όχι μόνο γυρνάμε σε ρετρό ιστορία Spider-Man, αλλά ρετρό που δεν έχουμε δει στις άλλες δύο συλλογές και με διαφορετικούς συντελεστές. Αυτό είναι και ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που θα μας προσφέρει η συγκεκριμένη συλλογή.

Και εγώ αυτό πιστεύω γενικά. Να αρχίσουμε από τώρα να ψάχνουμε την επόμενη συλλογή και αν θα είναι X-Men ή καμία DC;

Πάνε κάποια χρόνια από τότε που διάβασα το The Long Halloween στα αγγλικά (μια από τις καλύτερες αγορές μου) και όσοι με θυμούνται από παλιά, ξέρουν ότι όπου σταθώ και όπου βρεθώ, λέω τα καλύτερα για αυτήν την ιστορία. Η έκδοση της Anubis στα ελληνικά μου έδωσε μια νέα ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω, αλλά και να θυμηθώ γιατί ενοχλήθηκα τόσο πολύ με τις αλλαγές που έκαναν στις animated ταινίες που βασίζονταν σε αυτήν την ιστορία. Τελειώνοντας το, φυσικά δεν έπαθα το ίδιο σοκ με την πρώτη φορά που το διάβασα, αλλά και πάλι παραμένει το καλύτερο Batman μυστήριο και η καλύτερη ιστορία του φοβερού διδύμου Loeb-Sale. Η ιστορία επικεντρώνεται στη μαφία του Gotham και τις γνωστές οικογένειες Falcone και Maroni με τους Batman, Gordon και Dent να δίνουν το καλοκαίρι μια υπόσχεση ότι θα ρίξουν τον Falcone που έχει την πρωτοκαθεδρία χωρίς να παραβούν τους νόμους, αλλά παίζοντας στα όριά τους. Το Halloween, ένας δολοφόνος χτυπά ένα μέλος της οικογένειας Falcone και σύντομα θα ονομαστεί σε Holiday, αφού στις διάφορες γιορτές μέσα στη χρονιά σκοτώνει σημαίνοντα πρόσωπα των οικογενειών Falcone και Maroni, αλλά και διάφορα άλλα πρόσωπα που ενδέχεται να αποκαλύψουν την ταυτότητα του ως δολοφόνου. Οι Batman-Gordon-Dent κάνουν συνεχείς ενέργειες και παίρνουν συμβουλές από τον Calendar Man, αλλά δεν μπορούν να τον πιάσουν με τίποτα. Είναι ιδιαίτερος ο τρόπος που ο Loeb ενσωματώνει Bat κακούς στην ιστορία, κάτι που έκανε εξαιρετικά και στο Hush. Αν και εδώ, η ιστορία είναι πιο επικεντρωμένη στους ρεαλιστικούς χαρακτήρες της μαφίας, ο συγγραφέας βρίσκει τρόπους να βάλει στο παιχνίδι τον Joker ως κακό που θέλει να σκοτώσει τον Holiday για να μη χάσει τα πρωτεία του παρανοϊκού δολοφόνου, την Poison Ivy ως συνεργάτιδα του Falcone για να υπνωτίσει τον Bruce Wayne και να τον έχει με το μέρος του, τους Scarecrow και Mad Hatter επίσης ως πιόνια του μεγαλομαφιόζου και εντέχνως και την Catwoman ως συνεργάτιδα και ταυτόχρονα εχθρός του Batman. Για το σχέδιο ξέρω ότι υπάρχουν ενστάσεις επειδή είναι περίεργο και χωρίς λεπτομέρεια, αλλά το Long Halloween χρειαζόταν σε μεγάλο βαθμό noir σχέδιο, αχνά χρώματα, πολλά μελάνια και αυτό ο Sale μπορεί να το υπηρετήσει. Παρατηρήστε ότι όσο ο Dent γέρνει προς την κακή του μεριά, το μισό του πρόσωπο σταματάει να απεικονίζεται και αντικαθίσταται κυρίως από μελάνι. Αυτές είναι μικρές λεπτομέρειες που με το άψογο σενάριο του Loeb μετατρέπουν το Long Halloween σε μια από τις πιο αγαπημένες μου ιστορίες. Το προτείνω ανεπιφύλακτα εννοείται.

Πρώτο teaser που δε δείχνει πολλά, αλλά η ατμόσφαιρα και το στυλ είναι 100% στο πνεύμα του The Batman, οπότε πιστεύω ότι κάτι καλό θα δούμε.

Αν και το Umbrella Academy δημιουργήθηκε και μεγάλωσε ως κόμικ στα 00s, έφτασε 2018 για να βγάλουν οι Way και Ba την τρίτη σειρά περιπετειών της ομάδας με αφορμή την επικείμενη κυκλοφορία της live action σειράς στο Netflix. Μάλιστα, το Hotel Oblivion δεν αντιστοιχεί σε κάποια σεζόν της σειράς, αλλά κάποια στοιχεία του συμπεριλαμβάνονται στην τρίτη σεζόν, η οποία έχει τη βάση της κυρίως στην τέταρτη σειρά περιπετειών της ομάδας, το Sparrow Academy που εδώ και χρόνια βρίσκεται στα σκαριά. Τέλος πάντων το Hotel Oblivion πιάνει τους ήρωες από εκεί που τους άφησε το Dallas και πιο συγκεκριμένα διασπάει την Umbrella Academy ακόμα περισσότερο. Μέσω αυτού μαθαίνουμε τι ακριβώς είναι το Hotel Oblivion, ένα μέρος σε έναν μακρινό πλανήτη όπου ο Sir Reginald Hargreeves φυλάκιζε παρελθοντικούς εχθρούς της Umbrella Academy. Μάλιστα, εδώ μαθαίνουμε και ότι ο Hargreeves δεν είναι στην πραγματικότητα άνθρωπος αλλά ένα εξωγήινο ον για αυτό και είχε δυνάμεις ώστε να φτιάξει το Hotel Oblivion. Μάλιστα στο Apocalypse έχουμε μια αναφορά στο ξενοδοχείο αυτό. Τα μέλη της Ακαδημίας για ακόμα μία φορά έχουν χωρίσει τους δρόμους τους με τον Five να είναι πληρωμένος δολοφόνος, τον Spaceboy να περνάει περιπέτειες στο Tokyo, την Rumor να προσπαθεί να βοηθήσει την Vanya να ξεπεράσει επιτέλους τους τραυματισμούς της ενώ παράλληλα διαλύεται ο γάμος της και γενικότερα κάθε μέλος βρίσκεται σε διαφορετική φάση ζωής. Ώσπου ο John Perseus X και η Perseus Corporation βρίσκουν τρόπο να αποδράσουν όλοι οι φυλακισμένοι του Hotel Oblivion και στη City θα ξεσπάσει μια τεράστια μάχη. Μάλιστα εδώ έχουμε και το cliffhanger με την Sparrow Academy. Το σχέδιο του Ba συνεχίζει να κινείται σε εξαιρετικά επίπεδα, αλλά το storytelling του Way μου φαίνεται αισθητά χειρότερο από τα προηγούμενα δύο volumes. Περίμενα λίγο κάτι παραπάνω, περίμενα το full potential της Vanya και την ομάδα να έχει περισσότερες στιγμές μαζί και όχι τη διάλυση που είδαμε και στις αρχές του Dallas. Σε γενικές γραμμές είναι μια άρτια ιστορία, αλλά αισθητά πιο μεγάλη σε διάρκεια από αυτό που χρειαζόμασταν και με λιγότερες δυνατές στιγμές από τους προκατόχους της. Προσωπικά συνεχίζω να ανυπομονώ για το Sparrow Academy στα κόμικς και τη νέα σεζόν Umbrella Academy στο Netflix.

To είδα πριν από κανένα μήνα περίπου. Πάρα πολύ ωραία σειρά και ολίγη σχέση έχει με την ταινία που βγήκε. Σε μεγάλο βαθμό στο μέσο της σειράς, ο Scott είναι εξαφανισμένος και τα ηνία παίρνουν η Ramona και οι άλλοι χαρακτήρες που είναι πολύ ενδιαφέροντες. Το voice acting όλων των ηθοποιών είναι εξαιρετικό και πραγματικά από την αρχή έως το τέλος, η σειρά δε με άφησε με κανένα παράπονο. Το animation είναι κοντά στο anime με κάποια 8-bit στοιχεία και απέδωσε μια διαφορετική οπτική από αυτήν που είχαμε με την ταινία, πιο κοντά στο κόμικ. Το πρόσημο είναι θετικότατο και ελπίζω και σε συνέχεια προσωπικά.

Αυτά είναι! Ελπίζω αν έχει πάει καλά η σειρά, να τη συνεχίσει ο Αίολος, τους θεωρώ αξιόπιστη εκδοτική απ' όσα έχω δει.

Αμφιταλαντεύομαι για το αν θα πρέπει να ανοίξουμε θρεντ για αυτή τη σειρά στο φόρουμ!

Θέλω και νέα σειρά Punisher, δε γίνεται να μη συνέχισε αυτή η σειράρα. Ειδικά αν η Disney ικανοποιήσει το κοινό που θέλει περισσότερη βία και κάτι διαφορετικό στις ταινίες της (Deadpool) και τις σειρές (Daredevil, Punisher).

Και για μένα μπορούσαν να επιλέξουν καλύτερα τους τελευταίους δύο τόμους. Ίσως έγινε για μείωση κόστους από τη στιγμή που το υλικό ήταν έτοιμο, αλλά ρε γαμώτο μια δεύτερη εξηντάδα είχαμε ρε Hachette, βάλε όσο μεγαλύτερο πλήθος ιστοριών γίνεται.

Ακριβής φαίνεται στις αποστολές της αυτή τη φορά η Radnet. Πότε λέτε να αρχίσει να στέλνει περισσότερους από έναν τόμους;

Έχω μαζέψει κάμποσα που είδα τους τελευταίους μήνες, οπότε πάμε να τα δούμε σιγά σιγά. Έπιασα το Who Framed Roger Rabbit? και πραγματικά ενώ ήξερα ότι θα μου αρέσει, ήταν απλώς τέχνη ο τρόπος που animation και live action σκηνές παντρεύονται σε μια ταινία που βγήκε στα 80s. Πραγματικά εξαιρετική ταινία. Συνέχισα με το Big Vape, ένα ντοκιμαντέρ τεσσάρων επεισοδίων σχετικά με το άτμισμα και το προϊόν Juul που ανέβηκε πάρα πολύ γρήγορα κάνοντας τρελές πωλήσεις και τελικά τα λάθη της εταιρίας το οδήγησαν στην καταστροφή. Από τα ωραία ντοκιμαντέρ του Netflix σχετικά με εταιρίες. Αγαπώ Fincher, αλλά από το να έκανε το The Killer, χίλιες φορές άλλη μία σεζόν Mindhunter. Η ταινία ήταν αρκετά flat, o Fassbender τίποτα το τρομερό και θεωρώ πως θα μπορούσαν να την έχουν χειριστεί καλύτερα. Αντιθέτως το Captain of the World, ένα αθλητικό ντοκιμαντέρ σχετικά με την πορεία διαφόρων εθνικών ομάδων στο Μουντιάλ μέσα από τα μάτια των αρχηγών τους το βρήκα φανταστικό. Μιλάνε τεράστια ονόματα του ποδοσφαίρου και ξαναζούμε πολύ συγκινητικές αθλητικές ιστορίες μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών. Ξαναείδα το Αυστηρώς Κατάλληλο και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί ήταν, είναι και θα είναι κωμωδιάρα. Τελείωσα τη νέα σεζόν Break Point που ακολουθεί την πορεία μεγάλων σταρ του τένις την περσινή σεζόν, αλλά σε αντίθεση με την πρώτη σεζόν του, θεωρώ ότι είχε πολύ λιγότερους σταρ, λιγότερες ιστορίες να πει και δεν κάλυψε αρκετά τα τουρνουά που θα ήθελα. Χρειάζεται περισσότερα επεισόδια. Μέσα σε όλα είδα και το Barbie που έγινε χαμός και μου άρεσε σε γενικές γραμμές, ενώ το Man vs Bee μου θύμισε κάτι λίγο από Mr Bean με έναν ξεκαρδιστικό Rowan Atkinson από την αρχή έως το τέλος κάθε επεισοδίου. Τέλος μετά από 4 μήνες τελείωσα το Succession και κατά τη γνώμη μου, είναι μια από τις καλύτερες σειρές που έχω δει ποτέ. Δεν κάνει ποτέ κοιλιά και έχει απίστευτους χαρακτήρες και συγκλονιστικές ερμηνείες. Η ιστορία αφορά έναν πατέρα που διευθύνει έναν τεράστιο όμιλο επιχειρήσεων και σιγά σιγά κάποιο από τα παιδιά του πρέπει να τον διαδεχθεί. Ακούγεται βαρετό, αλλά τέτοια σειρά θα κάνουμε χρόνια να ξαναδούμε. Για να μην πω ότι δε θα ξαναδούμε. Το Succession είναι άψογο και το character work του πρέπει να διδάσκεται. Αυτά για τώρα και ελπίζω να μην αργήσει το επόμενο ποστ με τα υπόλοιπα

Δυνατός μήνας για τη Jemma! Ίσως το ορεκτικό για το επερχόμενο Comicdom όπου περιμένω ακόμα περισσότερες εκδόσεις.

Επικό βίντεο πραγματικά. Λυπάμαι την Τσέχα Κονιόρδου!

Εξαιρετική δουλειά! Επειδή έλειπα λίγες μέρες, πότε ανακαλύψαμε τις ιστορίες των Venom/Rhino και Prowler;