Otis

Η σειρά που γράφτηκαν τα έργα είναι πάντα η καλύτερη στην ανάγνωση. 1) Όταν κάτι σε ενδιαφέρει καλλιτεχνικά και παρουσιάζει εξέλιξη, είναι ενδιαφέρον να την παρακολουθείς. Μπορείς να δεις τον δημιουργό να ακμάζει. 2) Το ίδιο ισχύει και στην παρακμή του δημιουργού. Όταν από ένα σημείο και μετά ο δημιουργός το χάνει ή ξεφτιλίζεται για τα χρήματα ή απλά πεθαίνει και αναλαμβάνουν οι κληρονόμοι, μπορείς να το διακρίνεις και να σταματήσεις να τον ακολουθείς ή να το διασκεδάσεις περισσότερο. 3) Ακόμα και στα prequel, ακολουθείς καλύτερα τη φυσική σειρά της σκέψης του δημιουργού και τις επιλογές του αν ακολουθήσεις τη χρονική σειρά. Μπορείς να κρίνεις πχ τις λύσεις που βρήκε για να πετύχει τη συνέχεια και τη συμβατότητα. Μια και η έκδοση έγινε αργότερα, το prequel δεν είναι προαπαιτούμενο. Το προγενέστερο χρονικά έργο που ακολουθεί στο timeline ήταν σαφώς ολοκληρωμένο και ανεξάρτητο. 4) Όταν το έργο περιπλέκεται με επιμειξίες με άλλη πνευματική ιδιοκτησία που κατέληξε στα ίδια εμπορικά χέρια, μπορείς να ξεκινήσεις κοντά στην ουσία του έργου αν επιλέξεις να κινηθείς με τη σειρά που γράφτηκε. Μετά ακολουθείς πιο εύκολα τον ψεύτικο εμπλουτισμό και την παραγωγή που γίνεται επειδή απλά υπάρχει η ιδιοκτησία ή σε απόπειρες να ανανεωθεί. Στην αρχειοθέτηση το πρόβλημα λύνεται με τα στοιχεία της έκδοσης, οπότε δεν υπάρχει ζήτημα.

Μη φοβάσαι. Ο Αρκάς φαίνεται να αγνοεί βασικά πράγματα όταν επιχειρεί να σχολιάσει το θέμα, παρά την ενασχόλησή του με το αντικείμενο, οπότε δε μπορεί να τον πάρει σοβαρά καμιά απ' τις δυο πλευρές.

Δεν είναι θεολογικό το έργο. Το μεγαλόπιασμα του Αρκά είναι, απ' την Κωμωδία του Dante Alighieri. Δάσκαλε, κάνω, τί ΄'ναι αυτό που ακούω; Και ποιοί 'ναι αυτοί που ο πόνος τόσο λιώνει; Κι αυτός: Εδώ τόσο φριχτά, μου λέει, οι θλιβερές ψυχές βογγούν εκείνων που δίχως ατιμιά και δόξα εζήσαν. Με τον κακό των άγγελων συσμίγουν χορό που ουδέ πιστοί μουδέ κι αντάρτες σταθήκαν του Θεού, μον' για δικού τους! Διώχνει τους ο ουρανός μην ασκημίσει και μήτε ο τρίσβαθος τούς δέχεται άδης, μην πάρουν κείθε δόξα οι κολασμένοι.

Ψάχνω για επαγγελματική στέγη οπότε διαβάζω αυτό το νήμα για να είμαι έτοιμος. Επενδυτικό=συλλεκτικό, ανακαινισμένο=σελοτέιπ, θεα σε αστικό τοπίο=καφές, κοκ.

Αγνοείς πολύ βασικά πράγματα για να κρίνεις τον Tom Cruise. Νομίζεις ότι δεν έχει διαίσθηση του δράματος; Το Maverick είναι πολύ καλή ταινία, ασκεί το είδος της αποτελεσματικά με τεχνικά κριτήρια, τη χάρηκε ο κόσμος και την πρότεινε. Δες τί πετυχαίνουν οι άλλοι που κάνουν ριμέικ με τα ίδια μέσα και βρες ποιος είναι καλός στη δουλειά του και ποιος δεν είναι.

1) Δε μπορείς να κάνεις επίθεση στο πρόσωπο με τέτοια τεχνική. Έχει την τέχνη του κι αυτό, όπως το σενάριο. 2) Η ταινία αποδεδειγμένα δεν άρεσε στον κόσμο που πλήρωσε να τη δει. Εκτιμώ το κριτήριο του κόσμου, ενώ εσύ δεν το εκτιμάς. Αυτή είναι η διαφορά μας. Αν καταλάβαινες τί έγραψα πιο πάνω, θα έβλεπες και τα επιχειρήματα της ερμηνείας μου για την αποτυχία, και ίσως είχες και κάποιο επιχείρημα.

Η παραγωγή τί να πει μετά από μια τέτοια αποτυχία. Για να πετύχει η συγκεκριμένη οικονομικά πρέπει να πετύχει πράγματα που δεν πέτυχε ποτέ καμιά ταινία, κι αυτό ενώ απέτυχε στο πιο σημαντικό τεστ με την καλύτερη δυνατή υποστήριξη. Variety 25 Απρίλη: "Box office experts estimate “The Northman” has to generate at least $140 million globally to cover its production budget. However, adding in the tens of millions in marketing means a movie like “The Northman” likely needs to make almost $200 million to break even in its theatrical run." Έκαναν πολύ ακριβή διαφήμιση και υπήρχε μεγάλη έμφαση στη διαφήμιση του σκηνοθέτη απ' τα μέσα. Αλλά τα μέσα σε τελική ανάλυση πληρώνονται για τις διαφημίσεις της ταινίας και το ίδιο και οι κριτικοί που δουλεύουν σ' αυτά. "Complicating finances, “The Northman” was heavily advertised through TV spots, as well as billboards plastered in populated areas like Times Square (some of which did not exactly go up as planned). With a massive price tag and mediocre ticket sales, “The Northman” is already looking like a substantial money loser for the studio, as well as a cautionary tale about budgets gone wild." Η ταινία έχει Β στο CinemaScore, δηλαδή το κοινό που πλήρωσε να τη δει δεν τη θεώρησε καλή. Οι δυο ταινίες πχ με τις οποίες συνέκρινα πήραν Α και Α+. Έκαναν τεράστιο άνοιγμα για ταινία του είδους μήπως πετύχει μεγάλο τζίρο τις πρώτες μέρες αλλά αυτό δεν πετυχαίνει συνήθως. Δεν είναι όλα marketing. Πρέπει ο κόσμος να την προτείνει. "In North America, box office sages predict “The Northman” will end its theatrical run with $30 million to $40 million. Though critics championed the film, a “B” CinemaScore from ticket buyers means word of mouth will only take it so far. (That’s probably why “The Northman” was released nationwide to start, rather than as a platform release, which is intended to slowly gain traction.)" Η βιομηχανία το παίρνει σοβαρά το κοινό γιατί το κοινό πληρώνει για όλα. Απ' την τσέπη μας τα βάζουμε τα λεφτά. Δεν είναι χορηγοί της διασκέδασής μας οι παραγωγοί. Κι όταν πετάνε λεφτά, λεφτά που τους δώσαμε σε άλλες ταινίες πετάνε συνήθως, που θα πήγαιναν σε κάτι καλύτερο. Και επιδοτήσεις δίνονται σε όλες τις ταινίες πλέον από κρατικές πηγές και με φοροαπαλλαγές. Τελικά έκανε Domestic Box Office $34,233,110, στο μέσο της πρόβλεψης. https://variety.com/2022/film/box-office/the-northman-box-office-flop-robert-eggers-1235239646/ Οι cult ταινίες δε βγάζουν 10δες εκατομμύρια. Χρειάζεται γενικό κοινό γι αυτούς τους μεγάλους προϋπολογισμούς. https://www.vulture.com/2022/04/the-northman-plot-untitled-posters.html

Ρητορική μικρού παιδιού. Δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά του να κάνεις τον κόπο να πας με τα παιδιά σου σινεμά και να πληρώσεις διάφορα για να δεις Disney με το να αγοράσεις το μέσο να το δουν δέκα φορές με τους φίλους τους; Η αίθουσα έχει έσοδα από πολλές μεριές και πολλές φορές έχει μόνο έσοδα που δεν προέρχονται απ' το εισιτήριο. Δεν ξέρεις πώς δουλεύει το σινεμά, δεν ξέρεις την ιστορία και την παράδοση της αίθουσας, και υποθέτεις ότι ο άλλος κάνει λάθος. Δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά του box office απ' τα έσοδα του βίντεο, και μπορεί να νομίζεις ότι το direct to video είναι τιμή αν πάει καλά στο βίντεο. Η αίθουσα παραμένει σημαντική. Η συγκεκριμένη ταινία δεν έκανε τίποτε ιδιαίτερο στο βίντεο. Δε θα μπορούσε άλλωστε, γιατί δεν ήταν καμιά ταινία που δεν είχε ευκαιρία στις αίθουσες για να την ανακαλύψει ο κόσμος στο βίντεο. Ξεκίνησε σε μεγάλο αριθμό αιθουσών. Διαφημίστηκε. Είχε κάποια γνωστά ονόματα. Κόστισε πολλά χρήματα. Είχε σκηνοθέτη που τον σπρώχνουν. Είχε απολογητές στα μέσα για την καλή και την κακή επίδοση και θεωρίες για το ότι μπορεί να πάει καλύτερα μετά τις πρώτες μέρες. Δεν άνοιξε άσχημα σε τελική ανάλυση ήταν και νούμερο 1 μια μέρα. Η διαφήμιση έκανε τη δουλειά της. Απλά δεν είχε πόδια γιατί δεν άρεσε γενικά στον κόσμο. Αυτό που λέω είναι πολύ συγκεκριμένο, μέχρι γραφήματα το κάνουν για να μην κάνεις υπολογισμούς. Σύγκρινε την πορτοκαλί γραμμή στα γραφήματα. Αν είναι ψηλά σε σχέση με το μέσο όρο αποδίδει καλύτερα απ' το marketing της. Τα απολυτα ποσά δεν είναι σημαντικά. Αν ανοίξει σε 10 αίθουσες αντί για 3000 και 4000, και πάλι το γράφημα δείχνει την αλήθεια. https://www.the-numbers.com/movie/Northman-The-(2022)#tab=box-office https://www.the-numbers.com/movie/Bad-Guys-The#tab=box-office https://www.the-numbers.com/movie/Top-Gun-Maverick-(2020)#tab=box-office

Συγκριτικά το κόστος είναι χαμηλότερο γιατί παίρνεις απεριόριστο αριθμό προβολών και για πολλούς θεατές. Στην Ελλάδα έχει ενδιαφέρον η ταινία Έτερος Εγώ. Αποτυχία στις αίθουσες παρά τη σύνδεση με το αστυνομικό ρεπορτάζ και την υποτιθέμενη απόσυρση τη στιγμή που ήταν ήδη τελειωμένη στις αίθουσες. Επιτυχία δωρεάν στο youtube. Καταξίωση; Δε νομίζω.

Δεν είναι θέμα χρημάτων και αριθμού θεατών. To box office είναι καταξίωση γιατί απαιτεί μεγάλη προσπάθεια απ' το κοινό, σχεδόν όση και το θέατρο στο θέμα του χρόνου, και πολύ σημαντική σε χρήμα. Αν είναι και αυξανόμενο, είναι ακόμα μεγαλύτερη καταξίωση, γιατί με 10 έως 30 εκατομμύρια σε marketing και καλό πακετάρισμα στο θέμα ηθοποιών/σκηνοθέτη/παραγωγού, μπορείς να ξεκινήσεις πολύ καλά στις αίθουσες, αλλά το να πουλήσει ο κόσμος στον κόσμο την ταινία δείχνει ότι έχει πραγματική αξία.

Να σχολιάσω και την κριτική στα σημεία. ΠΙΘΑΝΑ SPOILERS! Η ταινία χρησιμοποιούσε μονοδιάστατους χαρακτήρες και δραματικές εύκολίες, από ,μηχανής και αφήγηση αντί για δράση, ακόμα και στις περιπέτειες και τις αναγνωρίσεις. Οι περιφερειακοί χαρακτήρες ήταν εντελώς ανύπαρκτοι δραματικά. NPCs που λέει και η νεολαία. Ο σεναριογράφος έδειξε μεγάλη άγνοια. Η βία δε χρωματίζει τίποτε. Εύκολο exploitation είναι. Η βία ανήκει στο αριστοτελικό τερατώδες, δηλαδή αυτό που δε γεννάει συναίσθημα μέσα απ' τον χαρακτήρα, αλλά στον ίδιο τον θεατή κατευθείαν, πχ αποστροφή ή δέος. Το τερατώδες στην τραγωδία πχ, βρωμίζει την ψυχή αντί να την καθαρίζει. Ο κατάλληλος χαρακτήρας στην κατάλληλη κατάσταση κάνει το σκηνικό από παράδεισο μέχρι κόλαση. Η απεικόνιση της βίας δεν κάνει τίποτε χρήσιμο στο δράμα, γι αυτό την αποφεύγουν οι καλύτεροι του είδους. Δεν είναι αγιογράφηση του χαρακτήρα το να τον κάνεις λίγο άνθρωπο αντί για ανόητο κτήνος. Οι κανονικοί χαρακτήρες έχουν ανθρώπινα κίνητρα και βούλευση, δεν είναι στερεότυπα επίδειξης ενός πάθους που διαλέγει ο δραματουργός. Οι καλοί χαρακτήρες είναι και περίπλοκοι ανάλογα με το είδος και το κοινό τους. Κανείς δεν είχε ποτέ δίλημμα ανάμεσα στο μίσος και την αγάπη. Δεν είναι άσπρο μαύρο το συναίσθημα, όπως δεν είναι άσπρο μαύρο και τα ήθη. Υπάρχουν κινήσεις του συναισθήματος και του ήθους, και αυτές χρειάζονται γενικά στο δράμα και απαιτούν χρόνο. Στο δράμα πρέπει να τις απεικονίζεις και να μη τις υποκαθιστάς με αφήγηση. Κανείς χαρακτήρας δεν άλλαξε αποτελεσματικά απότομα. Αυτές οι ανατροπές και ιδίως οι ανατροπές φιλίας με ενημερώσεις, μόνο στις σαπουνόπερες υπάρχουν, εκεί που η μηχανή ψευδοπλοκής πρέπει να δουλεύει ακατάπαυστα. Το fantasy ωραίο είναι γενικά, με την έννοια του ασυνήθιστου, οπότε δεν είναι κακό. Δεν είδα όμως τίποτε πρωτότυπο. Τα συνηθισμένα κλισέ. Η εισπρακτική αποτυχία και οι κακές κριτικές απ το κοινό είναι βέβαιες σε μια ταινία που αποτυγχάνει στο ίδιο το είδος της. Το κοινό δεν ξέρει τη θεωρία αλλά έχει συνολικά πολύ καλή διαίσθηση, γιατί αποτελείται από πολλούς και εκφράζει τον μέσο άνθρωπο που χρειάζεται το σωστό δράμα γιατί τον ευχαριστεί, οπότε ξέρει να το εκτιμά. Καταλαβαίνει αν λειτουργεί πάνω του κι αν του δίνει αυτό που θέλει. Το σενάριο είναι σαν να το έχει γράψει πιτσιρικάς 10 ετών που σκέφτεται να πάρει αναβολικά, έχει έλλειψη ισχύος επειδή δεν ελέγχει τη ζωή του οπότε θαυμάζει την ισχύ και την επιβολή, φαντασιώνεται τη βία. δεν καταλαβαίνει τίποτε για τους ανθρώπους γενικά οπότε βλέπει το ήθος ως άσπρο μαύρο, και έχει μεσάνυχτα για τις γυναίκες ή τις θεωρεί κακές και άχρηστες γιατί του φαίνονται αδύναμες. Ξέρει ότι κάνουν σεξ και παιδιά βέβαια, οπότε χρησιμεύουν σε κάτι όπως οι γυναίκες της ταινίας. Η λεγόμενη τοξική αρρενωπότητα δεν είναι κάτι που επιδεικνύουν άντρες, αλλά το καταφύγιο ανώριμων παιδιών κάθε ηλικίας. Οι καλές κριτικές προέρχονται κάποιες φορές από ανθρώπους με εκπαίδευση στο θέμα του δράματος ή έστω ανθρώπους που πιστεύουν ότι γνωρίζουν κάποια πράγματα, αλλά η θεωρία του δράματος είναι πολύ περιορισμένη και πρόχειρη, δεν είναι μηχανική να τη σπουδάσεις ως επιστήμη. Δεν είχαμε καμιά πρόοδο απ' τον Αριστοτέλη πέρα απ' όσα ψέλλισε ο Tolkien για το παραμύθι χωρίς καμιά μέθοδο και κατεύθυνση. Στα αναμασήματα των αμερικάνων guru με την καριέρα του ενός βιβλίου και τα σεμινάρια δεν έχει νόημα να αναφερθώ. Η ημιμάθεια μερικές φορές είναι χειρότερη απ' την αμάθεια, και η πεποίθηση είναι πολύ καλό πράγμα. Πιο εύκολα κάνει λάθος ο κριτικός που είναι άτομο παρά το κοινό. Αν οι κριτικοί είχαν γνώση του δράματος, θα έγραφαν καλά δράματα, δε θα ήταν κριτικοί. Οι περισσότεροι κριτικοί μπερδεύονται εύκολα σε εξαιρετικές ταινίες όπως πχ το Ghost (1990), ίσως το καλύτερο από τεχνική άποψη σενάριο των τελευταίων δεκαετιών, μια ταινία που φέρνει εις πέρας τέσσερα διαφορετικά δραματικά είδη με απόλυτη επιτυχία, και απ' ό,τι φάνηκε απ' τη συνέχεια του δραματουργού, δεν προέκυψε από γνώση αλλά από τύχη και διαίσθηση. Ο κόσμος κατάλαβε πόσο καλό ήταν το Ghost. Το πρώτο σαββατοκύριακο δεν έκανε ούτε το 3% των συνολικών εισπράξεών του, οπότε δεν έπεισε τον κόσμο το marketing αλλά η ποιότητά του δράματος. Το δεύτερο σαββαροκύριακο έκανε τριπλάσιες εισπράξεις. Οι κριτικοί δεν έδωσαν καλές κριτικές. Η Ακαδημία του έδωσε το Όσκαρ σεναρίου αλλά τη βοήθησε το ότι ισοπέδωσε στο κοινό τον ανταγωνισμό. To Northman έχει ήδη πεθάνει γιατί δε λειτουργεί ως καλό δράμα στο κοινό. Έκανε καλές εισπράξεις το πρώτο σαββατοκύριακο, πριν επικοινωνήσει ο κόσμος την ποιότητά του. Το επόμενο σαββατοκύριακο έκανε τις μισές και μετά έσβησε.

Πολύ κακή ταινία, ακατάλληλη για παιδιά και ενήλικες και άχρηστη στους εφήβους. Στο είδος εκ των πραγμάτων είναι ηθοπλασία. 1) Το σενάριο ήταν στερεότυπο τραγωδιάς. Η ηθοπλασία όμως έχει άλλες απαιτήσεις. Δεν είναι το πάθος το ζητούμενο αλλά η εξέλιξη του χαρακτήρα. 2) Οι χαρακτήρες ήταν μονοδιάστατοι έως ανόητοι όπως σε ένα κακό παραμύθι. Η ηθοπλασία και πάλι έχει άλλες απαιτήσεις. Δεν ταιριάζουν ακραίοι χαρακτήρες, ούτε απλά πάθη ως κίνητρα. Πώς γίνεται η σωστή ηθοπλασία: Ένας χαρακτήρας λίγο πάνω απ' το κανονικό σε ικανότητες, βάζει έναν στόχο, εξελίσσεται σε κάτι πολύ καλύτερο με προσωπικό αγώνα και τον πετυχαίνει. Όλη η ουσία του είδους είναι στην εξέλιξη που θα εμπνεύσει τον έφηβο. Δεν ξεκινάς μονάρχης και διάδοχος. Δε γίνεσαι απ' τη μια στιγμή στην άλλη θηρίο. Δεν είσαι υπεράνθρωπα δυνατός και άτρωτος. Το κίνητρό σου δεν είναι το πάθος. Δεν είναι όλα άσπρο μαύρο στα ήθη. Η τραγωδία είναι για μεγαλύτερες ηλικίες και θέλει χαρακτήρες με βάθος και όχι ακραίους. Το παραμύθι είναι για παιδιά και θέλει άλλα ήθη για τον πρωταγωνιστή και άλλη εκτέλεση. Αυτή την ταινία την έγραψε σεναριογράφος 10 ετών. Η δραματική του ηλικία τόσο περίπου είναι. Σαν παραγωγή ήταν καλή αν και όλα ήταν δανεικά στο σχεδιασμό παραγωγής. 2/10 Τη μανητα, θεά, τραγούδα μας του μπουνταλά berserker.

Επί προσωπικού: Τα Παναγιώτης/Παναγιώτα αμφισβητώ ότι προέρχονται απ' την Παναγία. Κατ' αρχάς, την έλεγαν Μαριάμ την Παναγία και το όνομα Μαρία έμεινε σε εκπληκτικά υψηλή συχνότητα. Η Παναγία είναι απλά ένας χαρακτηρισμός που έγινε όνομα μόνο για μια χρήση. Παρατηρώ ότι: 1) Ο Παναγής/Παναής μεταφέρεται ως Παναγής στους άντρες και Παναγιώτα στις γυναίκες, αλλά τελευταία και ως Παναγιώτης στους άντρες. Δεν είναι αρκετά σικ ο Παναγής μάλλον. 2) Η Παναγιώτα μεταφέρεται ως Παναγιώτα στις γυναίκες και Παναγιώτης στις γυναίκες. Η κληρονομικότητα είναι λοιπόν φυλοσύνδετη. Παναγής είναι φυσικά αρχαία ελληνική λέξη. Για την εμφάνιση ως όνομα δεν έχω στοιχεία. Ή δεν ήταν δημοφιλές, ή δεν ήταν για πολλές διακρίσεις ένας Παναγής. Υπάρχει πάντως και ως επίθετο. Ο Παναγής χάνεται σταδιακά, και απ' την επίδραση της μετάδοσης στο άλλο φύλο, και γιατί δεν αρέσει σε κάποιους το όνομα. Την Παναγία ως όνομα δε την έχω συναντήσει. Προέρχεται απ' τον πανάγιος. Το άγιος είναι μεν αρχαίο και μεταγενέστερο του άγος/αγής, αλλά το πανάγιος είναι ακόμα μεταγενέστερο και χριστιανικής απόχρωσης όπως και η υπερβολή παναγιότατος. Το άγος μπερδεύτηκε και ως έννοια κάποια στιγμή μια και σήμαινε δυο αντίθετα και το άγιο είναι πιο συγκεκριμένο. Σε κάθε περίπτωση θα μου φαινόταν πολύ περίεργο να αποδοθεί χαρακτηρισμός με τη βαρύτητα και τη σημασία της Παναγίας από χριστιανούς σε γυναίκα. Το όνομα Παναγής/Παναγιώτης/Παναγιώτα είναι ένα ακόμα όνομα, αλλά μου αρέσει να βλέπω τα θετικά: 1) Αν είσαι άντρας και γίνεις δεσπότης δεν θα βρεθεί κάποιος σε άσχημη θέση αν σε πει με το παλιό σου όνομά. 2) Αν είσαι γυναίκα και κάνεις αλλαγή φύλου, μπορείς να εκμεταλλευτείς την εμφατική συνυποδήλωση του Παναγή.

Sitcom με τον Χάρι Πότερ να δουλεύει στην ίδια ασφαλιστική με τον Ντράκο, να μένει δίπλα στον Χάγκριντ και στον πάνω όροφο απ' τον Βόλντεμορτ. Κάνει παρέα με τον Ρον που προσπαθει να γίνει ηθοποιός και την Ερμιόνη που δουλεύει στον οίκο μόδας του Σνέιπ. Ο Ρον συζεί με τον Ρόκι Μπαλμπόα αν καταφέρουμε να πάρουμε τα δικαιώματα γιατί ο Σταλόνε τα παρέδωσε ως αφελής νέος, και μπορεί να έχουν καταλήξει στη Disney, αν και δεν τον έχουμε δει ποτέ με τα Στρουμφάκια.

Η συλλεκτική αξία είναι πάντα κάλπικη. Δεν αναφέρεται στην πραγματική αξία, ούτε στην ίδια τη σπανιότητα του συγκεκριμένου έργου. Αναφέρεται σε περιστάσεις που είναι άσχετες με το έργο, ή σε δημοφιλία που προέκυψε από άλλα έργα.

Ωραίο είναι. Να βρείτε έναν cowboy να σας κοιτάει όπως ο Κάλβιν το Λούκι.

Ντροπή να το αντικαταστήσει το τούβλο. Εδώ φαίνεται το πρόβλημα της διαφοράς ύψους: http://www.sysflow.com/wp-content/uploads/2013/12/book.jpg

Αν είχαν βάλει το χαρτί με τα νερά σωστά και τη σωστή κόλλα με τη σωστή τεχνική, θα άνοιγε μια χαρά. Είχα κάνει με 20 πόντους ράχη παλιότερα. Άνοιγε σε οποιοδήποτε σημείο άψογα, σαν ένα μπλε τετράδιο λίγων φύλλων, αλλά έπρεπε να βάλεις βιβλία από κάτω απ' τη μια πλευρά για να κάθεται οριζόντια η σελίδα απ' την πλευρά με τις λιγότερες σελίδες και το τραπέζι να είναι κάπως χαμηλό. Το συγκεκριμένο θα μπορούσε να διαβάζεται στο πάτωμα με ένα τρίποδο ρυθμιζόμενου ύψους να στηρίζει τη μια πλευρά.

Δεν ξέρω αν ανακοινώνουν ενδιάμεσες στάσεις. Δε θα πήγιανε το μυαλό μου εκεί.

Ο Αριστοτέλης που το εξάντλησε το θέμα της κριτικής σε ένα μικρό βιβλίο, λέει τα εξής για το ψευδές και τα αδύνατο: Το δικαιολογεί αν βοηθάει την ποιητική το ψευδές ή αδύνατο της άλλης τέχνης, δεν το δικαιολογεί αν δεν ήταν απαραίτητο, δεν το θεωρεί όμως το ίδιο μεγάλο σφάλμα με το σφάλμα της Ποιητικής. Δικαιολογεί το ψευδές και το αδύνατο και αν είναι καλύτερο απ' την πραγματικότητα, ή πιστεύουν πολλοί ότι έτσι είναι στην πραγματικότητα. Τα ψευδή και τα αδύνατα τα δικαιολογεί σε άλλο σημείο και αν παρουσιαστούν πριν ξεκινήσει η ιστορία, πχ ΕΣΤΩ ότι ανασταίνονται οι νεκροί και θέλουν να μας φάνε τον εγκέφαλο, αλλά από εκεί και πέρα πρέπει να έχει λογική και συνέπεια η υπόθεση.. Δεν υπάρχει μετάφραση της Ποιητικής με σωστή ερμηνεία αυτού του σημείου. Η Ποιητική είναι ένα ακόμα άριστο έργο διαλεκτικής σύμφωνα με την αριστοτελική μέθοδο, με άψογη εκτέλεση όπως και όλα τα άλλα, αλλά το θεωρούν απλά σημειώσεις επειδή είναι τόσο τεχνικό που δε μπορούν να το παρακολουθήσουν. Για τους περίεργους, αυτό είναι το σημείο που επιτρέπει οτιδήποτε πριν την αρχή του έργου, αλλά έχει απαιτήσεις συνέπειας μέσα στο έργο. Εδώ δίνεται σαφώς η διαφορά της αρχής απ' το μέσο που ακολουθεί: ἀρχὴ δέ ἐστιν ὃ αὐτὸ μὲν μὴ ἐξ ἀνάγκης μετ’ ἄλλο ἐστίν, μετ’ ἐκεῖνο δ’ ἕτερον πέφυκεν εἶναι ἢ γίνεσθαι· τελευτὴ δὲ τοὐναντίον ὃ αὐτὸ μὲν μετ’ ἄλλο πέφυκεν εἶναι ἢ ἐξ ἀνάγκης ἢ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, μετὰ δὲ τοῦτο ἄλλο οὐδέν· μέσον δὲ ὃ καὶ αὐτὸ μετ’ ἄλλο καὶ μετ’ ἐκεῖνο ἕτερον. Εκεί που κόβει κεφάλια ο Αριστοτέλης είναι στα υπόλοιπα προβλήματα. Στο κακό σύμφωνα με την ίδια την ποιητική τέχνη σύμφωνα με τον ορισμό, στο άλογον (είπε ή έκανε κάτι που δε θα έκανε λογικός άνθρωπος, δεν υπήρχε ανάγκη), στις αντιφάσεις, και στα βλαβερά για τα ήθη του κόσμου. Σε κάποια απ' αυτά αναφέρεται και στο κεφάλαιο για τις αναγνωρίσεις (ας τις πούμε αποκαλύψεις), γιατί όσο πιο πιο βολικές είναι για τους κακούς ποιητές, τόσο χειρότερες απ' την πλευρά της κριτικής. Φαντάσου να έβλεπε ένα σημερινό κακό horror που έχει συνήθως όλα τα προβλήματα μαζεμένα!

Μοιάζει με κτελ. Δεν ακούγεται κάτι περίεργο. Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία το factchecking σ' αυτές τις περιπτώσεις, γιατί δεν είναι της συγκεκριμένης τέχνης οι σχετικές λεπτομέρειες.

Οι τιμές καρτών γραφικών προσγειώθηκαν αρκετά, οπότε συμφέρει πάλι η συναρμολόγηση. Η RTX3060 που ανταγωνίζεται Playstation 5 όταν συνδυαστεί με 8πύρηνο, είναι σχετικά προσιτή.

Δεν είναι συνεπής η μετάφραση, αλλά την έφτιαξα: Μπάτμαν: Ο Χάχας. Σταμάτα βλογημένε, θα με πεθάνεις!

Σ' αυτό που ονομάζεις παρωδία πάντως ίσως να είναι ο μόνος που είναι straight. Σκέψου το:)

Υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται υπεραναπλήρωση και είναι σχετικό με σκληροτράχηλους διαφόρων ειδών. Η μοναξία στο θέμα της γυναίκας ήταν ανάγκη στο επάγγελμα. Κάνανε την ανάγκη φιλότιμο; Σχολίασα τον Λούκυ Λουκ για να δω αν θα αντιδράσεις ανάλογα και σ' αυτό το ζήτημα. Το θέμα απασχόλησε και τον Ralf Konig που έβγαλε το Choco-Boys. Βγήκε με την άδεια αυτών που έχουν τα δικαιώματα και δεν του επέτρεψαν να τον παρουσίασει ως ομοφυλόφιλο.