CaptainMarvel17

Οι Rachel Weisz και Rachel McAdams μιλούν για την ερωτική σκηνή των 6΄στο «Disobedience» που μάγεψε κριτικούς και κοινό. Μια γυναίκα επιστρέφει στην κοινότητα όπου μεγάλωσε και από την οποία αποβλήθηκε εξαιτίας της ερωτικής έλξης που ένοιωθε κατά τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια για την καλύτερή της φίλη. O γυρισμός της θα πυροδοτήσει την αναβίωση του έρωτα μεταξύ των δύο γυναικών, αμφότερες ορθόδοξες εβραίες- η μία μάλιστα είναι κόρη ραβίνου της Νέας Υόρκης- ενώ οι δύο τους καλούνται να εξερευνήσουν τα όρια της πίστης και της σεξουαλικότητας. Αυτή είναι υπόθεση της ταινίας «Disobedience» (Ανυπακοή) του σκηνοθέτη Sebastián Lelio η οποία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Naomi Alderman ενώ τις δύο κεντρικές ηρωίδες υποδύονται οι Rachel Weisz και Rachel McAdams. Η ταινία ήδη προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο κερδίζοντας πολύ καλές κριτικές για τον τρόπο που ο σκηνοθέτης, οι σεναριογράφοι και οι δύο ηθοποιοί προσέγγισαν ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Αυτό όμως που κέρδισε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο κοινό και κριτικούς ήταν μια συγκεκριμένη σκηνή 6 λεπτών: αυτή κατά την οποία οι δύο ηρωίδες κάνουν σεξ. Και οι δύο ηθοποιοί έχουν ερωτηθεί για το πώς γυρίστηκε αυτή η τόσο ξεχωριστή ερωτική σκηνή και από τις απαντήσεις τους αντιλαμβανόμαστε πώς προέκυψε αυτή η τόσο ξεχωριστή σκηνή. Όπως ανέφερε η Rachel Weisz μιλώντας στους Νew York Times, βοήθησε τον σκηνοθέτη στο μοντάρισμα, επισημαίνοντας του πως η αρχική εκδοχή της σκηνής είχε «πάρα πολλούς οργασμούς». Όπως εξήγησε, οι δύο ηρωίδες εμφανίζονταν να έρχονται σε οργασμό αλλά τελικά οι οργασμοί της ηρωίδας που υποδύεται η Weisz «κόπηκαν», κάτι που και η ίδια επιθυμούσε. «Η Εστι (η ηρωίδα που υποδύεται η McAdams) ήταν πιο σημαντική και (ο τρόπος με το οποίο είχε γυριστεί η σκηνή) δεν το αναδείκνυε αυτό», εξήγησε η Weisz, τονίζοντας πως η ερωτική σκηνή είναι πολύ δυνατή. «Νομίζω πως και οι δύο νιώσαμε πολύ εκτεθειμένες» αλλά «υπήρχε και κάτι το πραγματικά τρυφερό» ανέφερε και πρόσθεσε: « Δεν ξέρω εάν οι άνδρες ηθοποιοί κάνουν ποτέ αυτή την ερώτηση αλλά οι γυναίκες συνήθως το σκέφτονται: “Είναι πραγματικά απαραίτητη αυτή η ερωτική σκηνή;”. Σε αυτή την περίπτωση, είναι κρίσιμης σημασίας. Όλη η ιστορία τους που σχετίζεται με την καταπίεση, οδηγεί σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Νομίζω πως κυρίως για την Esti η απελευθέρωση αυτού του δυνατού οργασμού που είχε ήταν επίσης και μια στιγμή έντονης πνευματικότητας. Αφορά την ελευθερία». Και η Rachel McAdams, αν και αρχικά αρνιόταν να αναφερθεί στην ερωτική σκηνή αυτή, τελικά τη σχολίασε, τονίζοντας πως ήθελε να είναι από τις πιο κεντρικές αν όχι η πιο κεντρική, στην ταινία. «Συζητούσαμε για τα πάντα εκτός από αυτή τη σκηνή. Έτσι βρήκα το κουράγιο και είπα: “ΟK νομίζω πως πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για αυτή τη σκηνή» και «εξήγησα πως για μένα, ήταν η κορυφαία σκηνή της ταινίας». Όπως συμπλήρωσε δε, η σκηνή έπρεπε να είναι μακράς διάρκειας, με πολύ μελετημένες κινήσεις και πράξεις, για να περάσει στον θεατή η δύναμη της στιγμής αλλά και για να αναδειχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πραγματικά μοναδική αλλά και τολμηρή χωρίς να είναι φτηνή.

Εμένα αυτές οι εκδόσεις μου θυμίζουν τις ταινίες spoof που βγιαίνουν στο Hollywood. Films τύπου "Meet The Spartans" κλπ. που θεωρούνται σκουπίδια. Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια, όπως το πρώτο "Scary Movie" το οποίο είχε πλάκα. Πάντως εγώ δεν θα το έβαζα στην (μεγάλη) βιβλιοθήκη μου με τα κόμικς και τις συλλογές ούτε αν μου το έδιναν τζάμπα, αλλά αυτά είναι γούστα θα μου πείτε. To each his own που λένε και οι Αμερικάνοι. Προτιμώ να κρατάω αποστάσεις από κόμικς που τα θεωρώ (προσωπικά πάντα) κατώτερης ποιότητας. Τώρα αν αρέσουν σε άλλους, τι να κάνουμε. Γούστα είναι αυτά. Αισθητικά πάντως με απωθεί. Εμένα μ' αρέσουν τα Ζάκουλα που άλλοι τα θεωρούν trash και προιόντα υποκουλτούρας. Δεν γίνεται να συμφωνούμε σε όλα. Την άποψή μου για τα Ελληνικά κόμικς την γνωρίζετε άλλωστε. Να μην επαναλαμβάνομαι και γίνομαι κουραστικός.

Είδα το Kodachrome με τους Elizabeth Olsen, Jason Sudeikis, Ed Harris. Συμπαθητικό road movie, χωρίς όμως να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Θέλω πολύ να δω το "A Quiet Place" με την αξιόλογη Emily Blunt. Ολα τα μάτια αυτή την εβδομάδα είναι στραμμένα στους Avengers 3, που εμείς εδώ στο Ελλάντα θα το δούμε μία μέρα νωρίτερα από τα Αμερικανάκια.

Opinions are like a****les, everyone has one.

Ωραία θα ήταν να κυκλοφορούσαν αντίστοιχες εκδόσεις με τα κόμικς του Μισέλ Βαγιάν. Νομίζω ότι οι ιστορίες του στέκονται καλύτερα από τις ιστορίες του Roy που είναι κάπως ξεπερασμένες σήμερα. Ελπίζω να μην κυκλοφορήσουν το "Ποδοσφαιράκι του Μάικ".

Να δούμε εμάς ποιός θα μας προστατέψει από τις παρωδίες και τις κακές εκδόσεις γενικότερα.

Καλές τιμές έχει το κατάστημα (απ΄ότι βλέπω στο site). Είναι επίσης κοντά μου, αφού μένω στον Χολαργό. Εχω περάσει τόσες φορές από το πιο κεντρικό δρόμο της Αγίας Παρασκευής, και δεν το είχα προσέξει. Καλά, μιλάμε ότι είμαι πολύ παρατηρητικός. Πάω να βγάλω την μαρμελάδα από τα μάτια μου...

Δεν κρίνω από το σχέδιο, απλά μου φαίνεται ότι το χιούμορ είναι πολύ φθηνό. Επίσης δεν έχουν πάρει άδεια από την DC για να χρησιμοποιήσουν τον χαρακτήρα του Batman (έστω κι αν είναι παρωδία / καρικατούρα), κάτι που σημαίνει ότι αν το αντιληφθούν οι δικηγόροι της εταιρείας μπορούν να τους πάρουν και τα σώβρακα από μία επερχόμενη αγωγή. Αλλά φυσικά δεν θα το μάθουν ποτέ, αφού δεν παρακολουθούν την Ελλάδα, εκτός αν κάποιος κακοπροαίρετος τους το σφυρίξει. Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όλα είναι δυνατά. Υ.Γ. Κάποιες τέτοιες στιγμές εύχομαι να ήμουν ο Joker, να τους δείξω εγώ ναούμ'

Κορμί θανατηφόρο και μεγάλη αγάπη του Τσακαλώτου!

Υπάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν αυτό το πράγμα? Τι να πει κανείς.

Ξέρω πολλούς που θα ήθελαν να είναι σκλάβοι του σεξ για την Allison Mack. Πάντως το θέμα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στις ΗΠΑ τις τελευταίες μέρες. Where's Superboy when you need him?

Σοκ: «Έφυγε» από τη ζωή στα 28 του ο διάσημος dj Avicii Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία μόλις 28 ετών ο καλλιτέχνης, dj και παραγωγός Avicii, κατά κόσμον Τιμ Μπέργκλινγκ. Όπως ανακοίνωσε η εκπρόσωπός του, ο Σουηδός dj άφησε την τελευταία του πνοή, ενώ βρισκόταν στο σουλτανάτο του Ομάν. «Με θλίψη ανακοινώνουμε την απώλεια του Τιμ Μπέργκλινγκ, γνωστός ως Avicii. Βρέθηκε νεκρός σήμερα στο Μουσκάτ του Ομάν. Η οικογένειά του είναι συντετριμμένη και θα ζητούσαμε από όλους να σεβαστούν την ιδιωτική τους ζωή αυτή τη δύσκολη στιγμή. Δεν θα γίνουν επιπλέον ανακοινώσεις», αναφέρει η ανακοίνωση. Ο Avicii είχε αποσυρθεί από τις περιοδείες και τις live εμφανίσεις το 2016 επικαλούμενος προβλήματα υγείας. Αντιμετώπιζε εδώ και αρκετά χρόνια προβλήματα, όπως παγκρεατίτιδα, λόγω του εθισμού του στο αλκοόλ, ενώ είχε αφαιρέσει και τη χοληδόχο κύστη και τη σκωληκοειδή απόφυσή του το 2014.

Είδα το "Winchester" με την Helen Mirren. Θριλεράκι της σειράς. Η Ελενίτσα είναι σπουδαία ηθοποιός, αλλά η ταινία δεν λέει πολλά. Προσπέρασα το "Pacific Rim 2" (μακριά και αγαπημένοι που λέει και το τραγούδι της Δέσποινας Ολυμπίου), και έχω προγραμματίσει να δω σήμερα το "Red Sparrow" με το λαχταριστό κορίτσι που ακούει στο όνομα Jennifer Lawrence. A, είδα επίσης και ένα θρίλερ με την Liv Tyler με τίτλο "Wildling". Ετσι κι έτσι. Αυτό το genre δεν βγάζει καλές ταινίες πια, όπως παλιότερα που βλέπαμε αριστουργήματα όπως το αυθεντικό "Omen", το "Rosemary's Baby", το "Exorcist", το remake του "The Fly" ή σχετικά πιο πρόσφατα το "Sixth Sense". Κάθε πέρυσι και καλύτερα.

Εύχομαι να τα χιλιάσει...εεε εννοώ να τα εκατομμυριάσει! Από το ιστορικό τεύχος #1 του Action Comics ξεκίνησαν όλα. 80 χρόνια γεμάτα έντονες συγκινήσεις και χαρές. Here's to the next 80 years!

I like the comic adaptation of the Ecclesiazusae play. It's interesting and I like the artwork. Well done!

Θέλω να μετακομίσω εκεί. Θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Michigan. Μπορείτε να με βοηθήσετε?

« Ήμουν απλά ένας νεαρός απερίσκεπτος έφηβος όταν έγινα για πρώτη φορά ο άνθρωπος αράχνη. Αλλά τα χρόνια έχουν έναν τρόπο να γλιστράνε, να αλλάζουν τον κόσμο γύρω μας, και κάθε αγόρι αργά ή γρήγορα πρέπει να βάλει μακριά τα παιχνίδια του και να γίνει άντρας » --Peter Parker (Amazing Spider-man #50, Ιούλιος 1967) Η κλασική ιστορία "Spider-man No More" του Stan Lee σε σχέδιο του John Romita Sr. σηματοδότησε την ωρίμανση του νεαρού Πήτερ Πάρκερ, ο οποίος σε μία στιγμή αδυναμίας αποφασίζει να τερματίσει την καριέρα του ως μασκοφόρος εκδικητής προκειμένου να ζήσει μία πιο φυσιολογική ζωή όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. Ευτυχώς η κρίση αυτή δεν διήρκησε πολύ, και ο αγαπημένος ήρωας επέστρεψε γρήγορα στα καθήκοντά του όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον πανούργο Kingpin στο ίδιο τεύχος. Μέρος της ιστορίας αυτής μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο το 2004 στην ταινία "Spider-man 2" σε σκηνοθεσία του Sam Raimi. NEWSRAMA TOP TEN Δημοσιεύω την λίστα του Newsrama με τις 10 καλύτερες ιστορίες της Μάρβελ. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερες εκπλήξεις. 1 Infinity Gauntlet 2 Dark Phoenix Saga 3 The Night Gwen Stacy Died 4 Civil War 5 Age of Apocalypse 6 Secret Wars (1984) 7 Daredevil: Born Again 8 The Coming of Galactus 9 Annihilation 10 Days of Future Past

Αν και είμαι φανατικός της DC, δεν μ' άρεσε ποτέ το αρχικό "Crisis" του 1985 (ούτε τα μετέπειτα). Το έβρισκα χαοτικό, και δεν με ενθουσίασε το γεγονός ότι σκοτώθηκαν δύο από τους αγαπημένους μου ήρωες (Flash, Supergirl). Απλά η DC ήθελε τότε να κάνει ένα reboot των περισσότερων τίτλων της επειδή η Marvel της είχε πάρει τα σώβρακα (σε ότι αφορά τις πωλήσεις) και βρήκε το κατάλληλο φάρμακο για πάσαν νόσο και μαλακία. Για μένα κάπου εκεί τελείωσε το σύμπαν της DC (ως φαν της bronze age) και με εξαίρεση τον Batman ασχολήθηκα ελάχιστα με το Post-Crisis universe της DC. Η ιστορία του 1961, όπου ο Flash Barry Allen τρέχει τόσο γρήγορα που χάνει το συντονισμό με τον κόσμο του και περνάει σε μία άλλη διάσταση όπου συναντάει τον Jay Garrick και την JSA είναι αθάνατη πάντως. Σίγουρα την βάζω μέσα στις 100 καλύτερες ιστορίες ever της DC. Αριστούργημα!

Βλέπω στην λίστα του @rotagiatipino πως εκτός από τραγουδιστές, στο εν λόγω περιοδικό κοσμούσαν το εξώφυλλό του και ηθοποιοί της εποχής όπως η Lana Turner, η Ginger Rogers, η Ava Gardner και η Esther Williams. Ηταν ο πρόδρομος του περιοδικού "Τοπ Και Στίχοι" που ήταν το Νο.1 σε πωλήσεις μουσικό περιοδικό στην Ελλάδα το 1985 (και το οποίο έκλεισε το 1987). Δεν ξέρω πόσοι το θυμούνται, εγώ πάντως το διάβαζα. Ωραίοι οι ρετρό τραγουδιστές των 1940s. Η Στέλλα Γκρέκα, η Μαίρη Λω (που ζουν ακόμα μάλιστα), η Δανάη κλπ. Ο πατέρας μου άκουγε αυτά τα τραγούδια.

Ταινιάρες η "Φωλιά Του Κούκου" και το "Αμαντέους". Είχε κάνει και την κινηματογραφική μεταφορά του "Hair". Ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Δεν έχω την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται, όμως μ' αρέσει το artwork. Πολλά από τα (ο Θεός να τα κάνει) "μοντέρνα" κόμικς έχουν χάλια σχέδιο, ενώ ας πούμε ο ΠΑΓΟΔΡΟΜΟΣ που είναι αρχαίο κόμικ έχει ωραία αισθητική. Και το πιο πιθανό είναι ότι ο penciller θα είναι μάλλον παγκοσμίως άγνωστος, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. They don't make them like that anymore...

Μάλλον η χειρότερη. Το παίξιμο των ηθοποιών ήταν για γέλια και για κλάματα. Ελεος πια με τις αντιγραφές του Hunger Games. Νισάφι... Οσο για το Taken, το πρώτο φιλμ της σειράς ήταν καλό και διασκεδαστικό. Μετά όμως, ο Liam Neeson πήρε την κάτω βόλτα. "Οταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά" (Χάρις Αλεξίου).

Είμαι η Ζάκουλα, και είμαι καλά!

Τεστ Τεστ Τεστ

Η πρώτη και καλύτερη περίοδος του Πέτρου Κωστόπουλου στα τέλη της δεκαετίας του 80 (...και ναι, τον αντέγραψαν πολλοί τότε). Μετά ήρθε η Μύκονος και τελείωσαν όλα.