Καλησπέρα σε όλους.Δεν είμαι καινούριος στο χώρο έχω εγγραφεί εδώ και αρκετά χρόνια ωστόσο πέραν από κάποια κουίζ δεν είχα άλλη ενεργό συμμετοχή στο φόρουμ παρότι μου άρεσε το περιεχόμενο και το κλίμα του κυρίως γιατί δεν έχω τις κατάλληλες γνώσεις. Ελέω άπλετου χρόνου καραντίνα γαρ και με την αγάπη μου για κόμιξ να έχει αναθερμανθεί εσχάτως είπα να βγω από το καβούκι μου και να κάνω την ερώτηση μου που περισσότερο κατάθεση σκέψεων-φλυαρία είναι αλλά τέλος πάντων, δεν ήξερα και που να ξεκινήσω το θέμα ελπίζω να το έβαλα σωστά στα γενικά.Ας πω για αρχή δυο πράγματα για τον εαυτό μου μιας και δεν έχω συστηθεί και για να καταλάβετε που το πηγαίνω.
Λοιπόν είμαι 22 χρονών και να διευκρινίσω ότι διαβάζω κόμιξ disney μόνο κοινώς ιστορίες με μικυ,ντοναλντ κτλ και οχι υπερηρωικά, φανατικά από τα τα 7 μου έως τα τα 13-14 δηλαδή μάζευα ότι κυκλοφορούσε από το 2005 έως το το 2011-12 περίπου λίγο πριν κλείσει ο Τερζόπουλος και φυσικά μάζευα και από προηγούμενα έτη ο,τι έβρισκα. Είχα μια καλή συλλογή εντάξει με την είσοδο στην εφηβεία και με τον περιορισμό του χρόνου μοιραία άλλαξε το επίπεδο ενδιαφέροντος άρχισα να αγοράζω όλο και πιο σπάνια ωστόσο σε αντίθεση με άλλους φίλους μου εμένα το μικρόβιο δεν έφυγε ποτέ και ακόμα και τώρα συχνά πυκνά θα διαβάσω κάποιο κόμιξ είτε από αυτά που έχω είτε σε pdf μορφή .Φυσικά δεν πέταξα τίποτα απλά με το πέρασμα των χρόνων γινόμουν ολοένα και πιο εκλεκτικός.Σταμάτησα να διαβάζω ιστορίες του σωρού και με συγκινούσαν πλέον ιστορίες από εξαιρετικά λίγους σχεδιαστές.Συγκεκριμένα τα ονόματα που όλοι μάλλον περιμένετε: Ρόσα ,φυσικά θείο Μπαρκς και θα έλεγα και Σκάρπα.Το πρόβλημα είναι ότι ο Ντον άφησε πολύ ποιοτικό έργο αλλά λίγο ποσοτικά με αποτέλεσμα να έχουμε διαβάσει όλοι τις ιστορίες του απο δέκα φόρες τη καθεμιά και κρίμα που μένουν αναξιοποίητα παραγωγικά του χρονιά. Ο Μπαρκς είχε πολύ μεγαλύτερο υλικό ωστόσο έχω την αίσθηση ότι και σε αυτόν έχω διαβάσει το μεγαλύτερο μέρος του,σίγουρα όλες τις πολυσέλιδες άντε να μου έχουν ξεφύγει λίγες κλασικές δεκασέλιδες με γκαγκ.Στον Σκάρπα έχω ελλείψεις για αυτό και αγοράζω την πολύ καλή εκδοσή της Καθημερινής αλλά κάπου εκεί τελειώνουν αυτά που βρίσκω προσωπικά ενδιαφέρονται και αναρωτιέμαι αν εγώ έχω το πρόβλημα ή γενικά υπάρχει μια ένδοια σε νέους σχεδιαστές. Βλέπω και το πως κατέληξε το πολυαγαπημένο μου κομιξ που καταφεύγει στην εύκολη λύση ανατυπώσεων Ρόσα και αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον που μου διαφεύγει. Πραγματικά πχ ο Βικαρ δεν με συγκινεί καθόλου τον θεωρώ μέτριο,για Βαν Χορν πατέρα και υιό βρίσκω και το στυλ σχεδίου και τα σενάρια αλαφροίσκιωτα,ενώ δεν σχολιάζω καν κάτι Δανούς και Νορβηγούς σχεδιαστές. Ο Ρότα είναι τίμιος αλλά νομίζω και σε αυτόν ο,τι πιο ποιοτικό έχει το έχω διαβάσει. Εδώ να πω ότι όσο μεγαλώνω γίνομαι πιο λιμνοπουλίτης,δεν σνομπάρω τον κόσμο του μίκυ σιτυ αλλά με συγκινεί ο μίκυ μόνο σε dark,νουάρ αστυνομικές ιστορίες τύπου μίκυ μυστήριο(ο αγαπημένος μου μίκυ όλων των εποχών).Κάστι και Ζίτσε παραδέχομαι ότι είναι καλοί αλλά έμενα δεν μου κάνουν κλικ το ξέρω είμαι ιδιότροπος. Γενικά είμαι λίγο παλιακός προτιμώ να διαβάσω καμία average ιστορία των 60ς-70ς παρά φρέσκια δεν ξέρω ίσως είναι τα παλιά απλοϊκά σενάρια με το λιτό σχεδιασμό με τις καθαρές γραμμές που με ελκύουν. Κάπου εδώ να πω ότι δεν θεωρώ καν canon τις ιστορίες με ντόναλντ πράκτορα και τον υπερηρωικό φάντομ ενώ ο πρωτόλειος φάντομ στην βίλα των ρόδων ή οι ιταλικές μπουρδίτσες με τους πράκτορες παπει μου άρεσαν. Ίσως είναι επειδή αυτά τα διάβασα μικρός και έχουν συνυφαστεί με ευχάριστες παιδικές αναμνήσεις και αθωότητα.
Για να μην μακρηγορώ άλλο ήδη έχω σεντονάκι,το(κάπως ασαφές παραδέχομαι) ερώτημα είναι σε έναν ενήλικα που έχει διαβάσει την αφρόκρεμα των σχεδιαστών όπως εγώ τι άλλο έχει να του προσφέρει η disney,εννοώ ποιο είναι το μέλλον των εκδόσεων και αν υπάρχει κάποιος ποιοτικός σχεδιαστής που αγνοώ ή τέλος πάντων τα παιδιά που γνωρίζουν τη διεθνή σκηνή(γιατί εγώ δεν έχω εντρυφήσει) αν υπάρχει νέο καλό σχεδιαστικό αίμα. Ευχαριστώ και πάλι συγγνώμη που θα αναγκάσω κάποιους να διαβάσουν το παραλήρημα μου.