Kurdy Malloy

3. (1) Το καταραμένο νησί (L'île maudite) H τρίτη ιστορία του Αλίξ ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 6/2/51 στο βέλγικο Τεντέν. Εκδόθηκε σε τόμο το 1957 και στην πορεία άλλαξε εκδότη (και εξώφυλλο) για να καταλήξουμε το 1984 στο εξώφυλλο που είχαμε και στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά αν και η προηγούμενη ιστορία τελείωσε μόλις στο προηγούμενο τεύχος, η νέα ιστορία ανακοινώθηκε με τον τίτλο της και αφιερωμένο εξώφυλλο. Γεγονός που μας δείχνει ότι πλέον έχουμε μπει καθαρά σε διάρθρωση βάσει ιστοριών και όχι όπως βγει και μίας αυξανόμενης δημοφιλίας του χαρακτήρα. Παρόλα αυτά η δομή είναι στη βάση της σελίδας και έχουμε κάτι σαν υποχρέωση να συμβαίνει κάτι "σημαντικό" κάθε σελίδα με την απαραίτητη αγωνία του κάτω δεξιά καρέ. Αυτό βέβαια βλάπτει το build up των υποθέσεων κατά τη γνώμη μου. Η ιστορία είναι και πάλι λίγο εμείς για αλλού τραβήξαμε κι αλλού η ζωή μας πάει. Ξεκίνησε ο Αλίξ να εξιχνιάσει μία περίεργη κατάσταση στη ρωμαϊκή πλέον Καρχηδόνα και καταλήξαμε να έχουμε πάρει μέρος σε έναν φοινικοαιγυπτιακό ανταγωνισμό σε κάποια νησιά που θυμίζουν τα Κανάρια και κάτι τέτοια. Εκεί φυσικά βρίσκουμε έναν ανταγωνιστή της Ρώμης που προσπαθεί με steam punk μέσα και τεχνικές να κατακτήσει τον κόσμο. Η υπόθεση είναι βασισμένη σε υπαρκτές εφευρέσεις ή ιδέες του Αρχιμήδη φυσικά με μπόλικη δημιουργική φαντασία, κανένα πρόβλημα εκεί. Εννοείται πως στη μέση του Ατλαντικού βρέθηκε ως βοηθός του ηγέτη των "κακών" ο Αρβάκιος. Δε χρειάζεται να σποϊλάρουμε την υπόθεση και την κατάληξη περεταίρω αν και το εξώφυλλο του τεύχους στα ελληνικά (το τρίτο κατά σειρά) είναι από μόνο του μέγα σπόιλερ To σχέδιο έχει σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την υπόθεση. Πλέον μιλάμε για ένα από τα κλασσικότερα έργα της καθαρής γραμμής. Αν και στο παραπάνω εξώφυλλο αυτό δε γίνεται άμεσα αντιληπτό, ειδικά προς το τέλος της ιστορίας, έχουμε όλα τα στοιχεία της τεχνικής αυτής. Καθαρά πρόσωπα, εξαιρετικά τοπία. Πολύ όμορφη εικονογράφηση αν και ακόμα δεν έχει ισορροπήσει, είναι αυτή τη φορά προς το απλοποιημένο. Τώρα όσον αφορά τους χαρακτήρες, ο Αλίξ παρουσιάζεται ως Αλίξ Γράκχος κανονικότατος Ρωμαίος αν και νεαρός. Ο Ενάκ παράτησε την Αίγυπτο μετά τον θάνατο του κηδεμόνα του και ήρθε να βρει τον Αλίξ για να ζήσουν μαζί από ότι υποθέτουμε. Και υπάρχει και ο ανταγωνιστής Αρβάκιος που μάλιστα στο τέλος της υπόθεσης παρουσιάζεται νεκρός. Προσοχή, δεν το άφησε αμφιλεγόμενο, τον παρουσιάζει πνιγμένο. Άλλοι χαρακτήρες δεν επανέρχονται. Επίσης υπάρχει ένας χαρακτήρας ο Απόλλων που έχει θέση comic relief για πρώτη φορά στη σειρά. A suivre

Δεν τα συνέκρινε κανείς, στο θέμα εξέλιξης χαρακτήρων όμως πρακτικά δεν υπάρχει και στο σχέδιο είναι προφανώς συγκρίσιμα. Βέβαια εγώ δεν περίμενω ούτε απαιτώ να εξελίσσονται οι χαρακτήρες σε a suivre παιδικό (κατά βάση) BD, αλλά αφού αναφέρθηκε.

Υπάρχει το μικρό μέγεθος και μετά στα BD υπάρχει το νορμαλ μέγεθος (Αστερίξ) και το Grand format (Lanfeust, Blake & Mortimer). O Blacksad είναι grand format κανονικά (το πρωτότυπο και της Ελευθεροτυπίας), νομίζω ότι του Μικρού Ήρωα είναι σε νορμάλ

Την Ελευθεροτυπία;

Θα ήθελα να τα αναπτύξω στην πορεία αλλά ας πούμε ορισμένα πράγματα. 1. Ο Μαρτέν έχει πολύ καλύτερο character development από όλους τους άλλους σύγχρονούς του. Τόσο ο Ερζέ, όσο και ο Γιάκομπς έχουν πρακτικά ανύπαρκτο, ο Μαρτέν έφτιαξε ενδιαφέροντες χαρακτήρες με αλληλεπιδράσεις. Τόσο ο Αξελ Μποργκ όσο και Αρβάκιος ήταν κάτι παραπάνω από rivals, o Αρβάκιος λιγότερο και για αυτό κόπηκε και σχετικά γρήγορα. Ο Αλίξ και ο Ενάκ είχαν τέτοια εξέλιξη που έφτασαν να θεωρούνται ως gay σύμβολο σε μία περίοδο σαφώς πιο δύσκολη. Οπότε δεν θα συμφωνήσω, με δεδομένο ότι μιλάμε για ένα BD a suivre σε παιδικό περιοδικό. 2. Τα σενάρια είναι αρκετά άνισα. Είναι λίγο hit or miss η σειρά. Αλλά οι ευκολίες και οι συμπτώσεις ήταν σε κάθε περίπτωση η νόρμα μέχρι τα 90ς ή έστω τα 80ς. Δεν είναι κάτι που το καταλογίζω σε αυτή τη σειρά ιδιαίτερα. Κάτι όμως που διάβασα και μου άρεσε είναι ότι ενώ ο Αλίξ είχε και εκπαιδευτικό χαρακτήρα και έδινε παράλληλα πολλές πληροφορίες για την εποχή (εξ ου και το spin off Τα ταξίδια του Αλίξ) δεν το κάνει δασκαλίστικα. Ο Αλίξ είναι ένας νέος που ανακαλύπτει τον κόσμο του και μαζί του τον ανακαλύπτουμε κι εμείς. Ή τον εξηγεί στον μικρότερο Ενάκ και μαζί και σε μας. 3. Τα τεύχη μεταξύ τους έχουν πολλές φορές άλματα ποιότητας από το ένα στο άλλο. Ο λόγος είναι ότι ο Μαρτέν έγραφε εναλλάξ Αλίξ και Λεφράνκ οπότε διαδοχικά τεύχη Αλίξ μπορεί να έχουν και 2 χρόνια εξέλιξης ανάμεσά τους.

Μπα, δε θα το έλεγα. Οι ιστορίες μου αρέσουν. Δε μου αρέσει η παλαιακή αφήγηση με τα ατελείωτα captions που εξηγούν αυτό που έτσι κι αλλιώς βλέπεις, αλλά αυτό είναι θέμα και των Blake et Mortimer. Και φυσικά μου αρέσει πάρα πολύ η ligne claire γι αυτό και οι πρώτες ιστορίες δε μου έκατσαν καλά. Γενικά θα ήθελα να έβλεπα τη συνέχεια στα ελληνικά, πολύ περισσότερο από κάτι Φάντομ ή Ελ Ζαμπάτο ή Κάπταιν Μίκι που είδαμε. Ειδικά γιατί η ligne claire είναι η πιο διαχρονική τεχνική της εποχής, διαβάζεις κόμικς των 40ς και είναι λες και βγήκαν πρόσφατα.

Ξεκίνησα πρόσφατα να διαβάζω πάλι αυτή τη σειρά με σκοπό να διαβάσω και ότι βγήκε ως τώρα (πρέπει να το έχω αφήσει στο 25). Από το 1. Τα 1 και 2 δεν είναι αυτής της έκδοσης οπότε τα διάβασα από τον Σαμούχο. Σιγά σιγά να γράψω 2 κουβέντες λοιπόν. Παμ! 1. Αλίξ ο Ατρόμητος & 2. Η Χρυσή Σφίγγα - Η σειρά ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο περιοδικό Tintin 16/9/48 στο Βέλγιο, ενώ βρισκόταν και στο πρώτο γαλλικό Tintin που ξεκίνησε περίπου ένα μήνα αργότερα. Για να πάρουμε μία ιδέα, στην πρεμιέρα του γαλλικού Tintin ξεκίνησε με Τεντέν στη χώρα του Μαύρου Χρυσού, Το μυστικό του ξιφία, Το Στρατόπλοιο Η22 και την Οδύσσεια του Κορεντέν Φελντοέ του Πολ Κυβελιέ. Και άλλες σειρές που ούτε εμένα ούτε σε κανέναν άλλο δε θα λένε κάτι. Αυτό που μου προξένησε εντύπωση είναι ότι πλέον μαζί με τον Ερζέ και τον Γιάκομπς, ο Μαρτέν θεωρείται από τους βασικούς εκφραστές της ligne claire, αλλά στην πρώτη του δουλειά δεν έχει καμία σχέση με αυτό το στυλ, περισσότερο θυμίζει τον Κυβελιέ και τον Κορεντέν. Επίσης παρά το ότι είχε έναν γενικό τίτλο η ιστορία, δε φαίνεται να έχει κάποια συνοχή. Υπάρχει μία γενική πλοκή που θα φέρει τον Αλίξ στη Ρώμη, αλλά αυτό είναι συρραφή μονοσέλιδων ή δισέλιδων περιπετειών μικρής συνοχής. Η πρώτη ιστορία δημοσιεύτηκε σε τόμο μόλις το 1956 άρα δεν υπήρχε αρχικά στο μυαλό του δημιουργού να βγει μία ιστορία με συνοχή. Η δεύτερη ιστορία μοιάζει να ακολουθεί το μοτίβο το ίδιο. Θα ήθελα να δω αν εξ αρχής δημοσιεύτηκε ως Χρυσή Σφίγγα γιατί οι πρώτες σελίδες περιγράφουν την μάχη της Αλέσιας (δεν ξέρω που είναι αυτό το μέρος) ώσπου ξαφνικά ο Καίσαρας αποφασίζει να στείλει τον Αλίξ στην Αίγυπτο να λύσει μία υπόθεση (τρέχα γύρευε). Από την Αίγυπτο και μετά η υπόθεση μοιάζει να συμμαζεύεται και αποκτά το κόμικ κάποια δομή. Η υπόθεση έχει τα χαρακτηριστικά της εποχής. Κάκιστοι κακοί, απίστευτες συμπτώσεις και ένας arch enemy ο οποίος έχει μερικά θετικά, όπως δηλαδή ότι έχει λόγο ύπαρξης και δεν είναι ο δαιμονικός και εμμονικός κακός που κάνει τη ζωή του πρωταγωνιστή δύσκολη. Ο Σαμούχος τον είπε Αρβάκιο, μετά Αρβασή (Arbaces το πρωτότυπο), η Μαμούθ κράτησε το πρώτο. Στη δεύτερη ιστορία ο Αλίξ γνωρίζει και τον Ενάκ, σύντροφο στις περιπέτειες ή και κάτι παραπάνω σύμφωνα με αρκετή κουβέντα την οποία δεν ξέρω πως θα αξιολογήσω, βρίσκω πιο λογικό να υπήρχε ένα sidekick στα πρότυπα της εποχής, όπως ο Μιλού, ο Ρόμπιν ή ο Μπάκι. Συμπέρασμα: Νομίζω ότι καλώς η Μαμούθ τα παρέλειψε αυτά τα 2 άλμπουμ, όσο και να με εκνεύριζαν οι παραπομπές σε αυτά στα επόμενα τεύχη. ΟΚ μαθαίνουμε πως ο Γαλάτης σκλάβος έγινε πλούσιος ρωμαίος, πως μπήκε στη ζωή του ο Αρβάκιος και πως ο Ενάκ, αλλά μέχρι εκεί. Προχωράμε από το 3.

Να ρωτήσεις για τον Λάργκο δε σημαίνει ότι ρωτάς για τον Λάργκο. Ο Λάργκο βγήκε 22/4/23 δηλαδή πριν από ένα ακριβώς χρόνο και δεν έχουμε κάτι ούτε καν στα προσεχώς. Και όταν λέμε Λάργκο τι εννοούμε; Ένα από τα ποιοτικότερα και πιο επιτυχημένα BD της ιστορίας. Και βλέπεις ότι δεν τσουλάει. Ενώ αντιθέτως μπορεί να πιστεύω ότι η αγάπη και επιμονή που έχει ο Μικρός Ήρως με τα φουμέτια είναι παθολογική και μεταφυσική, αλλά η λογική λέει ότι αν έβγαζε περισσότερα από τον Λάργκο ή τον Μισέλ Βαγιάν (βάζω τις δύο προσπάθειες για BD που έκανε) από ότι από τον Ζαγκόρ, θα έβγαζε περισσότερο Λάργκο και λιγότερο Ζαγκόρ. Ή έστω περισσότερο Λάργκο και το ίδιο Ζαγκόρ, αλλά περισσότερο Λάργκο σίγουρα. Και κάπου εδώ έρχεται και ο Μπλέικ με τον Μόρτιμερ. Πέρα από το ότι είναι η πιο ενεργή σειρά της Μαμούθ άρα σίγουρα δεν είναι κάτι παρατημένο όπως πχ ο Θόργκαλ (και άλλες 15 σειρές, ας μην τις αναφέρω) είναι σε ένα τομέα που ο οίκος προσεγγίζει με επιφυλακτικότητα, οπότε είναι άσκοπο να περιμένουμε κάτι. Άρα η ερώτηση που φαινομενικά είναι για τον Λάργκο έχει την εξής ανάγνωση: αν βγάλεις ένα 4τομο κάθε 6 μήνες, έχεις μία καλή βάση και για κάτι άλλο. Αν το πας στη διετία και βλέπουμε, μην περιμένετε. Ο Λάργκο είναι το καναρίνι του μεταλλωρύχου.

Η άβολη απάντηση είναι πάντα η ίδια. Εσείς δεν έχετε όλα τα δεδομένα, εμείς τα έχουμε. Αν πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να βγει κερδοφόρα έκδοση του Μπλούμπερι, του Θόργκαλ, των Μπλέικ & Μόρτιμερ, θα τη βγάζαμε. Γιατί δεν κάνετε μία πιο απλή ερώτηση που μπορεί να κρύβει πολλές απαντήσεις μη προφανείς; Η πιο απλή ερώτηση θα ήταν: Θα βγει ο επόμενος Λάργκο; Και αν ναι, πότε;

Από το Wayne Shelton - Son Altesse Honesty (2010) - σενάριο Van Hamme Στο πάνω καρέ λέει η γυναίκα στον Σέλτον ότι θα τη βοηθήσει άρα έχει τελικά αίσθηση καθήκοντος και τιμής για να απαντήσει ο Σέλτον στο κάτω ότι το κάνει για 2 εκατομμύρια δολάρια. "Δεν είμαστε στο Σκήπτρο του Οτοκάρ και εγώ δεν είμαι ο Τεντέν"

Δεν πιστεύω να αμφισβητείς ότι υπήρχαν πεταμένα σκάφανδρα στα σοβιετικά κελιά; Ή πριόνια στα αμερικανικά ταξί.

Δεν πιστεύω να αμφιβάλλεις ότι γίνεται να μιλήσεις ελεφαντίστικα με μία αυτοσχέδια καραμούζα!

Ξεκινάω από το τέλος. Ο μόνος χαμένος είναι κάποιοι βορειοελλαδίτες επισκέπτες του The Comic Con που δε θα έχουν την ευκαιρία να δούνε και να μιλήσουνε με αγαπημένους Έλληνες δημιουργούς και λιγότερο χαμένοι είναι αυτοί οι Έλληνες δημιουργοί αφού οι πωλήσεις στο τραπεζάκι τους, τους συμφέρουν απείρως περισσότερο από τις πωλήσεις στα βιβλιοπωλεία. Αλλά τολμώ να πω ότι οι Αθηναίοι εκτός από την επαφή με τον κόσμο δεν ξέρω αν κερδίζουν σε χρηματική άποψη, δηλαδή τα κέρδη υπερβαίνουν τα έξοδα (τραπεζάκι, ξενοδοχείο, μεταφορά, φαγητά κλπ). Οι δύο εκθέσεις δε νομίζω ότι θα έχουν κέρδη ή ζημίες, ελάχιστα θα επηρεαστεί η προσέλευση, πιστεύω. Τώρα αν έχουν beef ή pork δεν ξέρω (μέτριο χούμορ), ξέρω όμως ότι όπου υπάρχει ελληνική κοινότητα σε λίγο ή περισσότερο καιρό θα γίνει σχίσμα. Και εδώ δεν είμασταν πολλοί και τελικά γίναμε λιγότεροι; Τέλος επειδή μάλλον όπως γράφω δεν έχει γίνει σαφές. ΚΑΛΑ έκανε το Comicdom και έβαλε αυτή την ημερομηνία. Τότε ήθελαν, τότε την έβαλαν και καλά έκαναν. Εμένα δεν μπορώ να πω ότι με ενδιέφερε ποτέ σαν διοργάνωση που ήταν λίγο πάνω ή λίγο κάτω σε αντίκτυπο από μία Έκθεση Βιβλίου, ανεξαρτήτως ημερομηνίας. Που αυτή τη στιγμή που μιλάμε το πρόγραμμα εκδηλώσεων είναι άδειο και των guests επίσης. Προσπαθώ να υπογραμμίσω μόνο μερικά στοιχεία που όχι απλά συνηγορούν ότι δεν ήταν σύμπτωση, αλλά εμένα με έχουν πείσει ότι έγινε σκόπιμα. Γιατί; δεν ξέρω και δε με νοιάζει.

Η περίπτωση να μην ήξεραν ότι έχει εκείνες τις ημερομηνίες The Comic Con είναι μηδέν. Όχι σχεδόν μηδέν. Απολύτως μηδέν. Επειδή από περιέργεια είδα το ερχόμενο ΣΚ τι εκδηλώσεις έχει το Γκάζι. Να το πάρει το ποτάμι; Σωστά το μαντέψατε. Καμία. Με 2 μέρες διαφορά η ημερομηνία του 2022. Αυτό.

Δεν έχεις δίκιο. Το λες και το ξαναλές, αλλά δεν έχεις δίκιο. Η περίπτωση απλά να μην τους νοιάζει είναι πολύ μικρή. Το θεωρώ δεδομένο ότι θα συμπίπτουν στο εξής οι ημερομηνίες σχεδόν πάντα. Όλα τα άλλα κράτη σέβονται τις εκδηλώσεις που γίνονται εκτός πρωτεύουσας. Σέβονται το Κόμο, την Ανγκουλέμ, το Σαν Ντιέγκο. Βέβαια, βασικός υπεύθυνος είναι το ίδιο το The Comic Con από τη στιγμή που δεν έχει ανοιχτή επικοινωνία με τους Έλληνες επιχειρηματίες του χώρου ώστε να συντονιστούν καλεσμένοι, εκδόσεις και παρουσία, αλλά ακόμα κι έτσι παντού υπάρχει σεβασμός στις εκτός πρωτεύουσας καθιερωμένες εκδηλώσεις. Οι καλλιτέχνες ειδικά οι Αθηναίοι καλλιτέχνες κλήθηκαν να πάρουν μία πανεύκολη απόφαση, τι θες να σου πει ο Βαβαγιάννης; Θέλω να κάνω τις μισές πωλήσεις αρκεί να είμαι παραδίπλα από τον Μοτούρα; Αστεία πράματα.