Μετάβαση στο περιεχόμενο

Θρηνωδός

Veterans
  • Περιεχόμενο

    6810
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Κερδισμένες ημέρες

    161

Όλα όσα δημοσιεύθηκαν από Θρηνωδός

  1. Συνεχίζοντας με το fables multiverse, διαβάστηκαν 3 ακόμα βιβλία σχετικά. Fables: The Complete Covers by James Jean - Δεν υπήρχαν εκπλήξεις εδώ. Θεωρώ τον James Jean από τους καλύτερους cover artists εκεί έξω, μπορεί και τον καλύτερο. Οι συνθέσεις του είναι εξαιρετικές, απίστευτες συλλήψεις και είναι φοβερός στο πως συνδέει τα θέματα και τους πρωταγωνιστές των εκάστοτε arc μεταξύ τους για τα gatefold εξώφυλλα των μαλακόδετων τόμων. Αυτό το βιβλίο δίνει την ευκαιρία να χαζέψεις τα εξώφυλλα με την ησυχία σου χωρίς τα γράμματα τίτλων και ονομάτων, ενώ κάθε εξώφυλλο για τα 81 τεύχη και τα ~10 πρώτα tpbs συνοδεύεται από pre-scetches, memorable ατάκες από το αντίστοιχο τεύχος και προσωπικές σημειώσεις του ίδιου. Σαν λεζάντα υπάρχουν και οι πληροφορίες με τι υλικά έγιναν τα μολύβια, τα μελάνια και ο χρωματισμός και σε τι χαρτί. Αξίζει τρελά σαν αγορά, από τα καλύτερα artbooks που έχω πιάσει. Η σειρά, αν και παρέμεινε εξαιρετική, έχασε ένα τσικ από την μαγεία της όταν έφυγε ο Jean από τα εξώφυλλα. Everafter 1&2 - Αν και ο πρώτος τόμος ξεκίνησε με μια ενδιαφέρουσα ιδέα που πιάνει το τέλος των fables και ακολουθεί μια διαφορετική, πιο μοντέρνα πορεία, ο δεύτερος ήρθε και έβαλε την ταφόπλακα που δικαίως οδήγησε στην ακύρωση της σειράς μόλις μετά το 12ο τεύχος. Ανέμπνευστα σενάρια, θύματα του fan service, πετσόκομμα ήδη well-established χαρακτήρων που συμπεριφέρονταν τελείως διαφορετικά από όπως είχαν δομηθεί από την προηγούμενη σειρά και κακοφτιαγμένα τέρατα - κακοί. Ο πρώτος τόμος είχε να πει 1-2 πράγματα και ίσως άφηνε και την υποψία ότι αν συνεχιζόταν στο ίδιο μήκος κύματος θα στεκόταν ως άξια συνέχεια. Ο δεύτερος του άλλαξε τα φώτα και έκοψε το εγχείρημα στην αρχή του. Λίγο φυσικό και επόμενο όταν αναλαμβάνεις έναν τόσο μεγάλο τίτλο και αρχίζεις να πειράζεις ότι τον έκανε πετυχημένο αντί να προσθέσεις την πινελιά σου και να τον εξελίξεις. Είναι από αυτές τις φορές που οι συνεχιστές (μιας και το everafter είναι από άλλους συντελεστές τελείως εκτός από τον letterer) τα έκαναν μαντάρα. Προσπεράστε το συγκεκριμένο, δεν χάνετε τίποτα.
  2. https://www.bleedingcool.com/2019/04/03/running-through-idws-artists-edition-plans-at-wondercon/?fbclid=IwAR3Ar8lKwm8EQcYACBms_dGlrvNhce9c_RWqtahdND8cX6BaBo7gVi2V3Sw αρθράκι με φωτογραφίες από την παρουσίαση των επερχόμενων artist editions της idw.
  3. πρώτη φορά το πετυχαίνω το συγκεκριμένο, δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί ξανά στο φόρουμ.
  4. Διαβάστηκαν και τα δύο mini-series με πρωταγωνίστρια την Cinderella, κοσμική φαντασμένη φραγκάτη πριγκίπισσα στα μάτια όλων, μυστική πράκτορας αλά James Bond στην πραγματικότητα. Οι σειρές ονομάζονταν "Cinderella - From Fabletown with Love" και "Cinderella - Fables are Forever". Αν και αυτοτελείς, χρονικά η μία ακολουθεί την άλλη, με την From Fabletown with Love να έρχεται πρώτη. Οι ιστορίες διαδραματίζονται μετά τα γεγονότα του 8ου τόμου οπότε δεν θα μπω πάλι σε λεπτομέρειες για να μην σποϊλάρω, απλά στον πρώτο τόμο βλέπουμε την Cindy να βρίσκεται στο επίκεντρο μιας μεγάλης ανακατανομής δύναμης και στον δεύτερο να στοιχειώνεται και να καλείται να αντιμετωπίσει φαντάσματα του κατασκοπικού της παρελθόντος. Ομοίως με το fairest, αν και όχι στον ίδιο βαθμό, τα δύο mini-series υπολείπονται της σπίθας που έκανε τα fables τόσο ιδιαίτερα. Σίγουρα είναι δύο ακόμα ιστορίες από το σύμπαν που γουστάρουν οι φαν της κύριας σειράς, οπότε σίγουρα δεν έχεις να χάσεις κάτι διαβάζοντάς τες. Απλά έχουν αυτή την ρετσινιά του ξεκάθαρου filler και του πειράματος "ας δούμε ποιος πρωταγωνιστής είναι αρκετά αγαπητός για να κρατήσει νέο spin-off μόνος του". Από διάφορες κριτικές, δεν έπιασε το πείραμα με την Cindy πάντως. Σημαντικό ρόλο είχε και το γεγονός ότι στους δημιουργούς δεν έπαιξαν καθόλου τα ονόματα των Willingham/Buckingham, ούτε καν σαν σύμβουλοι όπως έγινε με το fairest (και στα δύο ήταν ο Chris Roberson στο σενάριο και ο Shawn McManus στο σχέδιο). Συμπαθητικά αμφότερα αλλά μέχρι εκεί, ολίγον ανέμπνευστα και άχρωμα. Τους έβαλα 3/5 και 2/5 αντίστοιχα.
  5. Πολύ πιθανό λοιπόν να είναι αυτός ο λόγος, δεν ξέρω τόσες λεπτομέρειες σχετικά με τα δικαιώματα, ποσά και αν παίρνει εν τελεί τίποτα. Ίσως οι αριθμοί σαν αριθμοί να φαντάζουν μεγάλοι, για τον συγκεκριμένο όμως είναι πολύ νορμαλ. Μακάριοι όσοι πήραν την ζωγραφιά τους τσαμπε ολε στις καλές εποχές.
  6. Σχετικά με τον Ρόσα, αρχικά δεν νομίζω ότι έχει καμία σχέση η οικονομική κατάσταση της χώρας με το πόσο επιλέγει ο κάθε καλλιτέχνης να χρεώνει την δουλειά του. Το να αγοράσεις ένα σκίτσο είναι ξεκάθαρο είδος πολυτελείας και α) δεν πρόκειται (και πολύ λογικό) να κοιτάει ο κάθε δημιουργός από που είναι ο ενδιαφερόμενος για commission για να προσαρμόσει τις τιμές του στα οικονομικά δεδομένα της χώρας και β) δεν μπορεί να μπει ξεκάθαρη ταρίφα γιατί είναι τέχνη και είναι καθαρά υποκειμενικό τι αρέσει, σε ποιον αρέσει, πόσο του επιτρέπει η τσέπη του να φτάσει και μέχρι πόσα θα έδινε αν τα είχε. Τώρα, ο καθένας μας βλέπει και κρίνει σύμφωνα με τα γούστα του αν κάτι είναι ακριβό ή όχι. Προσωπικά μιλώντας και έχοντας μια τόση δα πλέον εμπειρία με original art και commissions, για δημιουργό επιπέδου Ντον Ρόσα που κουβαλάει από πολλούς τον τίτλο του "μεγαλύτερου εν ζωή ντισνεϊκού δημιουργού", οι τιμές δεν είναι εξωφρενικές. Άλλοι "μικρότεροι" (και τα εισαγωγικά γιατί το κοστολόγιο είναι προφανώς ανάλογο της διασημότητας και όχι του ταλέντου) χρεώνουν πολλά παραπάνω. Εμένα άλλο με βάζει σε σκέψεις. Είχα τις προάλλες μια συζήτηση με άτομα του χώρου για ακριβώς αυτό το θέμα, το πότε δηλαδή (ή αν) ένας δημιουργός σταματά να κάνει δωρεάν σκιτσάκια, έστω και ντουντλς, σε θαυμαστές του και αρχίζει και χρεώνει ένα χ,ψ ποσό. Η κουβέντα γύριζε πάντα γύρω από το ίδιο επιχείρημα πως, όταν πάρει γραμμή ότι τα σκίτσα του μοσχοπολιούνται στα σχετικά σάιτ, αισθάνεται λίγο μ@λ@κας και αναμενόμενα χρεώνει και ο ίδιος. Με τον Ρόσα όμως, το ότι άρχισε να χρεώνει για σχέδια, έστω και για αυτά του scetchbook ή ακόμα και έγχρωμα που θέλουν τον χρόνο τους, είναι σχετικά νέο μέτρο. Σίγουρα πολλοί θα επιβεβαιώσουν πως και το 2004 και το 2014 στην λέσχη έκανε σκίτσα (και μερικά πολύ elaborate μάλιστα) χωρίς να πάρει δραχμή. Δεν είναι να πεις ότι το '14 ήταν σχετικά άγνωστος και τώρα που έγινε γνωστός έπιασε την καλή. Μιλάμε για household name εδώ και 2 δεκαετίες. Αναρωτιέμαι γιατί τώρα μετά από τόσα χρόνια. Ίσως απλά κουράστηκε να βλέπει κοράκια να βγάζουν ακούραστα κατοστάρικα στην πλάτη του. Θα τον ρωτήσω αν μου δοθεί η ευκαιρία, με τον κατάλληλο τρόπο βέβαια.
  7. άσχετο-σχετικό με το δικό μας φεστιβάλ, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο σχετίζονται οι χρεώσεις για commissions με την πιο..ελιτιστική φύση του lake como art festival. Πάντως, έναν μπούσουλα για όσους ίσως ενδιαφέρονται για σκίτσο, τον δίνει.
  8. Θρηνωδός

    ASTERIX

    Ελπίζω στα ελληνικά να μην είναι έτσι ο τίτλος
  9. Ωραίο αφιερωματάκι μιας και που έρχεται κάτι παρόμοιο ετοιμάζω για τον James Jean, κάποια στιγμή θα ανέβει.
  10. Μετά από αρκετά μεγάλη παύση στο τέλος του 8ου τόμου, ξανάπιασα την σειρά και μέσες άκρες σε 10 μέρες διάβασα τους υπόλοιπους 7, φτάνοντας στο σύνολο των 150 τευχών και το τέλος της ιστορίας. Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες μιας και είναι τόσοι οι χαρακτήρες, οι επιμέρους ιστορίες που δένουν στην κεντρική και τόσες οι ανατροπές που δεν θα μπορούσα παρά να γεμίσω spoiler το ποστ ή να χαλάσω την σειρά σε όσους δεν την έχουν διαβάσει ακόμα. Θα αρκεστώ στο να επαινέσω τους δύο κύριους δημιουργούς Willingham/Buckingham. Τον πρώτο για την τρομερή του φαντασία και την εξαιρετική ιδέα που είχε να μαζέψει σε ένα multiverse όλα τα παραμύθια της ανθρωπότητας, τον δεύτερο για την συνεχή ποιοτική του δουλειά στο σχέδιο με έναν τόσο προσωπικό τόνο που έκανε την σειρά εν τέλει εξίσου δική του. Είναι από τις καλύτερες σειρές κόμικς εκεί έξω, έχει πάρει δικαιότατα μια αποθήκη βραβεία και πρέπει να διαβαστεί από κάθε κομιξοαναγνώστη που σέβεται τον εαυτό του. Ο τρόπος που παίζει με το μέσο, ή μάλλον οι τρόποι, είναι τόσοι που θα έτρωγα μια σελίδα ακόμα από το θέμα για να τους συζητήσω και πάλι δεν θα έφτανε. Πάντως, η σειρά χωρίς υπερβολή όχι απλά εξερευνά το μέσο με νέους τρόπους αλλά το προάγει κιόλας. Μην σας τρομάζει το μέγεθος της, σε κερδίζει τόσο γρήγορα και απόλυτα που δεν θα καταλαβαίνεις πότε καταπίνεις τον έναν τόμο μετά τον άλλο. Αγαπημένοι χαρακτήρες Bigby, Bellflower, Cinderella, Snow-white, Reynard, Clara, Mister Dark, Geppeto και μερικοί ακόμα που ξεχνάω τώρα (είναι και δεκάδες τα κύρια πρόσωπα, πάλι χωρίς να φορτώνεται καθόλου). Προφανώς είχα κάποιες ενστάσεις για το φινάλε και το πως έκλεισαν κάποια sub-plots αλλά όπως λέει και ο Buckingham, τα παραμύθια είναι ακριβώς αυτό: "Ιστορίες που ποτέ πραγματικά δεν τελειώνουν, απλά λέγονται ξανά και ξανά με διαφορετικούς τρόπους και παροτρύνω τον κάθε αναγνώστη να τα κάνει δικά του και να συνεχίσει την ιστορία από εκεί που την αφήνουμε εμείς". Οι deluxe εκδόσεις της βέρτιγκο τρελό vfm, ένα κάρο εξτραδάκια (νέοι πρόλογοι, treasures from the woodland vaults με scetchbooks και προσχέδια του Buckingham). Αν όπως ακούγεται βγουν τα fables σε absolute, το ξέρω από τώρα ότι μπατίρισα. Ένα στον Todd Klein για το lettering του από την αρχή μέχρι το τέλος της σειράς και στον Lee Loudridge για το coloring στα περισσότερα τεύχη. Άπειρα στον James Jean για τα εξώφυλλα του μέχρι το τεύχος #81. Από τα πιο καθηλωτικά artworks που έχω δει στην ζωή μου και εύκολα τα καλύτερα εξώφυλλα που παίζουν σε μια σειρά εκεί έξω. Ο Ruas που συνέχισε ως cover artist από το #82 καλός αλλά είχε τεράστια παπούτσια να γεμίσει. Άνετα με βλέπω να την ξαναπιάνω κάποια στιγμή, και δεν το λέω συχνά. Ειδικά για τόσο μεγάλες σειρές. ---------- Σήμερα τελείωσα και το spin-off Fairest. Είχα σκοπό να το παρουσιάσω ξεχωριστά στην αρχή αλλά τώρα που το διάβασα κατέληξα ότι μια αναφορά εδώ είναι αρκετή. Αυτό γιατί από τα 5+1 τομάκια (33 τεύχη η κύρια σειρά και ένα ανεξάρτητο graphic novel) μόνο τα δύο άξιζαν πραγματικά να σταθούν δίπλα στο main series. Άλλοι σεναριογράφοι και σχεδιαστές σε κάθε τόμο με μια απλή επίβλεψη από τον Bill Willingham είχαν ως αποτέλεσμα μια τύπου origins σειρά με πρωταγωνίστριες τις ομορφότερες κατοίκους της Fabletown και της Farm η οποία όμως είναι απογοητευτικά μέτρια. Το μόνο που έδωσε είναι μια ενδιαφέρουσα έξτρα πληροφορία για κάποιους αγαπημένους χαρακτήρες ( <3 Briar Rose και Goldilocks) αλλά με βαρετά σενάρια τα οποία έβγαζαν έντονα την εντύπωση ότι γράφτηκαν ως fillers και money-grabs. Το σχέδιο, καθαρά υποκειμενικά, δεν μ'άρεσε παρά σε 1-2 ιστορίες (στο vol.4 "Of Men and Mice" και στο graphic novel "Fairest: In All the Land"). Ειδικά το πως χειρίστηκαν το Japanese Fable Community με την Ραπουνζέλ ήταν μεγάλο κρίμα, εύκολα θα μπορούσαν τα ιαπωνικά fables να μπουν στην κύρια σειρά. Συνεχίζω με everafter, cinderella vol. 1+2 και Jack of Fables και βλέπουμε.
  11. Πω πρέπει να το κερδίσω αυτό count me in και θενκς για τον βομβαρδισμό με τους διαγωνισμούς
  12. Θρηνωδός

    MARINI ENRICO [ (1969) ]

    @Kurdy Malloy ηδονίσου
  13. εξώφυλλο του Μοέμπιους για το περιοδικό Taboo τεύχος 4. Περιεχόμενο σατυρικό-τρόμου, από τις πληροφορίες που βρήκα από δω και από κει στο νετ είχαν περάσει από τις σελίδες του ονοματάρες (Alan Moore, Moebius, Eddie Campell, Charles Burns). Η εκδοτική ονομαζόταν Spiderbaby Grafix & Publications. Βέβαια, η εικόνα αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως αφίσα για την γαλλική horror ταινία Les Chiens του 1979 και είχε γίνει παραγγελία στον Ζιρό από τον σκηνοθέτη Alain Jessua. Πρωταγωνιστούσε ένας πολύ νεαρούλης Ντεπαρτιέ.
  14. Ανυπομονώ να πιάσω το ψηφιδωτό έντυπο. Κρατιέμαι να συνεχίσω το ψηφιακό όπως όπως
  15. μετά την συνολική ανακοίνωση, αρχίζουν να βγαίνουν και ένα-ένα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.