apetoussis82

Σου είναι εύκολο να καταχωρήσεις το εξώφυλλο αυτό στο inducks εδώ?

Η διασκευή υπάρχει, αλλά δεν έχει εκδοθεί στην Ελλάδα.

Φίλε Λαζ33, κάποιοι μπορεί να μην έχουν διαβάζει από 100 φορές την κάθε ιστορία, όπως εμένα κι εσένα, διά τούτο θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιείς το spoiler όταν αναφέρεις αποκαλυπτικά σημεία της πλοκής

Υπάρχουν δεύτερες εκδόσεις από τη Μαμούθ για τα τέσσερα τεύχη??

Σημείωση 1η: Το όνομα Claude Guylouis που αναφέρεται στη λίστα με τις ιστορίες στις αρχικές καταχωρήσεις είναι το ψευδώνυμο των Claude Klotz (ή Patrick Cauvin), Jean-Louis Robert και Guy Vidal (πηγή: γαλλικό wiki). Σημείωση 2η: Το πραγματικό όνομα του Dom Domi είναι Dominique Vandael και πιθανόν η ιστορία 'Ο Ζωγράφος' να βασίζεται σε δικό του σενάριο (όπως αναφέρει εδώ ο Γερμανικός!).

Θα άξιζε να αναφερθεί στην Παρουσίαση σου, αυτή η σπουδαία ιστορία των αδελφών Μπαρόσσο - ίσως η καλύτερη τους.

Δύσκολη επιλογή! Πιο εύκολο θα ήταν αν ζητούσες τα Τοπ50 ! Το Χαμένοι στις Άνδεις θα είναι μέσα πάντως. Μπορεί και το Σπαθί των Πάγων? Θα πρέπει να σκεφτώ και λίγο τα εκτός Ντίσνεϋ και θα επανέλθω....

Το τεύχος ΚΟΜΙΞ 265 - Στα ίχνη της αλεπούς περιέχει δύο εξαιρετικές ιστορίες. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί βρίσκεται στη λίστα σου. Για τα υπόλοιπα τεύχη μπορώ να αντιληφθώ το γιατί, αν και τα πλείστα τα θεωρώ απλώς αδιάφορα, όχι τα χειρότερα. Η λίστα του Rorshach είναι αρκετά πιο κατανοητή. Τα πρώτα 3, βλέποντας τα εξώφυλλα τους, θυμάμαι έντονα ότι είναι από τα τεύχη που δεν ήθελα να ξαναδιαβάσω (έστω και αν προσπάθησα μερικές φορές). Για τα εξώφυλλα, για μερικά συμφωνώ, ενώ για άλλα διαφωνώ.

Διάβασα μόνο το 1ο προς το παρόν. Το 2ο είναι στη στοίβα με τα "Προς Διάβασμα Στο Κοντινό ή/και Μακρινό Μέλλον".

Προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου να μην χρησιμοποιούν ψηφιακό χρωματισμό

Γιατί, δηλαδή, τι είχανε τα Μίκυ Μάους των '80s??? Πολύ καλύτερα στο σύνολο, και δεν φθείρονται και τόσο εύκολα όσο τα σημερινά!

SPOILER ALERT!!! Κάποιοι δεν διάβασαν τις ιστορίες ακόμη ωρέ!

Χμμ... Στο δικό μου inducks λέει 94.5% και ακόμα δεν έχω πάρει τα τεύχη 46 και 47 της Βιβλιοθήκης Ντίσνεϋ. !?!?! Η ιταλική σειρά εκδόθηκε το 2008. Υπάρχουν ιστορίες του Μπαρκς με τους Μικρούς Εξερευνητές που τις ξανασχεδίασε ο Ντάαν Γίππες μετά το 2008.

Κατ' ακρίβειαν, είναι η δεύτερη ανατύπωση σε Μίκυ Μάους της Β' περιόδου. Υπήρξε και ένα μονοσέλιδο της Ζίκε που είχε εμφανιστεί και επί Τερζόπουλου. Σε άλλες εκδόσεις της Καθημερινής υπήρχε επαναδημοσίευση εξωφύλλου σε Σούπερ Μίκυ, μερικές ιστορίες Καρλ Μπαρκς στο Κόμιξ Β' και διάφορα παιχνίδια/σπαζοκεφαλιές σε Ντόναλντ και Σούπερ Μίκυ. Και κοιτάξτε εδώ ψευτιά και παραπληροφόρηση: Και το κακό με τις μεγάλες εκδοτικές είναι ότι αν το κάνουν μια φορά, τότε το εφαρμόζουν όλο και πιο συχνά (βλέπε επιπλέον κέρδη λόγω χρήσης προηγούμενων μεταφρασμένων κειμένων, κλπ). Πριν μερικές βδομάδες άρχισαν με μια μονοσέλιδη, τώρα με μια τυχαία ιστορία του Τοπολίνο, και πριν να καταλάβει κανείς τι γίνεται μπορεί να έχουμε μια σειρά επανατυπώσεων στα τεύχη της βασικής έκδοσης των Ντίσνεϋ. Η γνώμη μου είναι ότι οι επανατυπώσεις δεν έχουν πλέον χώρο στις καινούριες εκδόσεις Ντίσνεϋ. Ούτε και μία. Φάγαμε με το ζόρι τόσες πολλές από την προηγούμενη εκδοτική τον καιρό που δεν υπήρχε το inducks και δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε ότι αγοράζουμε τις ίδιες ιστορίες πριν να διαβάσουμε ένα νέο τεύχος, που τώρα εγώ προσωπικά δεν θέλω να ξαναδώ ούτε μία επανατύπωση. Ούτε καν τις κλασσικές ιστορίες. Πόσο μάλλον, τυχαίες ιστορίες του Τοπολίνο. Και εάν κάποιος θέλει να βρει παλιές ιστορίες που εκδόθηκαν στην Ελλάδα πριν από 10 ή 20 χρόνια, υπάρχουν πλέον τόσοι πολλοί τρόποι να βρεθούν παλιά τεύχη με ιστορίες Ντίσνεϋ, που η οποιαδήποτε ιστορία μπορεί να βρεθεί αργά ή γρήγορα.

Η κύρια διαφορά είναι ότι, οι Μπαρκς - Ρόσα - Σκάρπα έγραφαν μόνοι τους σχεδόν όλα τα σενάρια που σχεδίαζαν και το έργο τους είχε μια αρκετά καλή συνοχή και επίσης δεν ήταν άμεσα εξαρτημένο από άλλους. Οι Ιταλοί δημιουργοί που αναφέρεις είναι είτε σεναριογράφοι (Μαρτίνα), είτε σχεδιαστές που αραιά και που έγραφαν και δικά τους σενάρια. Και για να λέμε την αλήθεια, συγκριτικά, οι καλές ιστορίες των Μπαρκς - Ρόσα - Σκάρπα είναι και πολύ καλύτερες και περισσότερες σε αριθμό, από τις αντίστοιχες καλές ιστορίες των άλλων σχεδιαστών. Από αυτούς που αναφέρεις, μόνο ο Μαρτίνα ξεχωρίζει, διότι μετά από αυτόν φάνηκε το μεγάλο κενό που δημιουργήθηκε στα ιταλικά σενάρια. Επιπλέον: αν δεν υπήρχε ο Μπαρκς δεν θα υπήρχε ο Σκρουτζ, η Λιμνούπολη, οι Λύκοι, ο Ρόμπαξ, η Μάτζικα, ο Κύρος, και τόσοι άλλοι, αν δεν υπήρχε ο Ρόσα δεν θα υπήρχαν οι συγκεντρωμένες πληροφορίες για τον Σκρουτζ όπως τις γνωρίζουν όλοι εδώ μέσα (και έξω), και αν δεν υπήρχε ο Σκάρπα δεν θα αναπτυσσόταν τόσο γρήγορα και τόσο πετυχημένα η ιταλική σχολή. Για τους λόγους αυτούς, θεωρώ ότι αυτοί οι τρεις είναι πιο γνωστοί στο ευρύ κοινό, και για να έχει απήχηση ένα ένθετο σε εφημερίδα, δεν μπορεί να παρά να περιέχει ιστορίες των τριών αυτών δημιουργών. Οι ιστορίες των υπόλοιπων, θα φαίνονταν στο ευρύ κοινό ως τυχαίες ιστορίες - είτε καλές, είτε μέτριες κοκ. Μόνο ο Γκότφρεντσον θα μπορούσε να τους αντικαταστήσει, αλλά για κάποιους λόγους είναι σχετικά άγνωστος στην Ελλάδα.

Φαίνονται εδώ. Χαλαρές σειρές για μικρούς (και μεγάλους? )

Όπως είπα και πριν... όλοι εναντίον ενός! Αυτά έχει η ζωή ενός φτωχού και μόνου καουμπόυ (και τη στιγμή αυτή, με το ένα χέρι πληκτρολογώ και με το άλλο νανουρίζω το νεογέννητο. Χμμ... μπορεί τελικά να μην μου ταιριάζει ο φτωχός και μόνος καουμπόυ )

Κρίμα! Είδαμε μερικές απλές αλλά ωραίες σειρές Ντίσνεϋ από την εκδοτική αυτή. Μήπως άκουσε κάποιος κάτι για ξεστοκάρισμα μετά το κλείσιμο?

όλοι εναντίον ενός! Μου αρέσουν οι προκλήσεις! Όπως είπα και πριν, τις Τηγανίτες και την Κληρονομιά τα αναφέρω ως guest-stars στα χειρότερα, διότι απλώς δεν μου άρεσαν τόσο πολύ εμένα προσωπικά όσο άλλες ιστορίες. Φυσικά και αναγνωρίζω ότι δεν είναι από τις χειρότερες. Όσο για το Τρυφερό Πόδι, ας μην ξεχνάμε ότι άρχισα την καριέρα μου στα Λούκυ Λουκ ως εξάχρονο. Στα πρώτα χρόνια, μου ήταν λίγο δύσκολο να κατανοήσω το χιούμορ της παρουσίας ενός 'εγγλέζου' στην Άγρια Δύση. Φαίνεται ότι αυτό με επηρέασε και στο μέλλον Όσο για τους Ντάλτον στα Χιόνια (ή τα 4 Κοθώνια - όπως προτιμάτε), την θεωρώ την λιγότερο καλή από τις ιστορίες της 'κανονικής περιόδου κυκλοφορίας' των ιστοριών (για το διαχωρισμό των 2 περιόδων που αναγνωρίζω, θέτω ως όριο την κυκλοφορία του 'Ντάλτον σε Γάμο'). Ελπίζω να έλυσα μερικές απορίες και να μην με θεωρεί ο φίλος GCF ως ακαλαίσθητο αναγνώστη χωρίς γούστο :)

Και επανέρχομαι εν τέλει με το Τοπ10 μου! Όχι απαραίτητα στην ακόλουθη σειρά, θα έλεγα τα πιο κάτω: - "Οι παράνομοι" (αφού τους θέλετε έτσι ) - Φιλ Ντέφερ - Μπίλυ ο τρομερός - Καλάμιτυ Τζέην - Τα ξαδέρφια των Ντάλτον - Η ταχυδρομική άμαξα - Νταίηλυ σταρ - Σύρματα στα λιβάδια - Εναντίον Τζος Τζέημον - Το σύρμα που τραγουδάει - Πατ Πόκερ (είναι Τοπ11 αλλά τι να κάνουμε...) Φυσικά η πιο πάνω λίστα είναι επηρεασμένη από τα παιδικά μου χρόνια. Τώρα θα μπορούσα να αντικαταστήσω τα περισσότερα, αλλά δεν πρόκειται να κάνω κάτι τέτοιο Μετά θα ακολουθούσαν πιθανότατα τα εξής: Το Κοράκι Κάνυον Απάτσι Το καραβάνι Το ελιξήριο Πόνυ εξπρές Το σιδερένιο άλογο Η πόλη φάντασμα Ο ελαφροχέρης Ο δικαστής και αρκετά με τους Ντάλτον Κατ'ακρίβειαν, κάποια με τους Ντάλτον θα έπρεπε να είναι στα Τοπ10 μου, αλλά δυσκολεύομαι να τα ξεχωρίσω τώρα. Και είμαι σίγουρος ότι και κάποια άλλα έχουν μείνει πίσω. Χμμ.... Για τις χειρότερες ιστορίες (χωρίς να λάβω υπόψη τα τεύχη με τις μικρές ιστορίες, τα Λούκυ Κιντ, και τους Ραντανπλαν) έχουμε και λέμε... 1. Ωραία Πρόβενς 2. Ο Θρύλος της Δύσης 3. Ο Προφήτης 4. Ο Ζωγράφος 5. Μάρσελ Ντάλτον 6. Οι Ντάλτον στα χιόνια και τα ακόλουθα δύο ως guest-stars: 7. Τηγανίτες για τους Ντάλτον 8. Η κληρονομιά του Ραντανπλαν (ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα αυτή η ιστορία για κάποιο λόγο) Ένα άλλο που βαριόμουν να διαβάζω συχνά τον παλιό καλό καιρό, ήταν το Τρυφερό Πόδι. Μάλλον όμως, δεν είναι και τόσο κακό. Επίσης, το τελευταίο ελληνικό τεύχος (Μοναχικός Καβαλλάρης) δεν με ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Για κανένα λόγο όμως δεν θα έβαζα στα χειρότερα μου αυτά που ανέφερε ο φίλος Λαζ33 πιο πάνω: - Νταίηζυ Τάουν - Η Μνηστή του Λούκυ Λουκ - Οι Ντάλτον σε Γάμο - Κυνήγι Φαντασμάτων Ειδικά το 'Κυνήγι Φαντασμάτων', μπορώ να πω ότι το έχω σε ψηλή θέση στη λίστα μου. Επίσης, τα πρώτα του Μορρίς μου αρέσουν αρκετά, παρόλο που το σχέδιο είναι πρώιμο και δεν θυμίζει το σπουδαίο σχέδιο που ανέπτυξε στην πορεία, και το σενάριο είναι σχετικά απλοϊκό. Αυτά για την ώρα.....

Αχά! Εδώ λέω το εξής: "κάποιες μικρολεπτομέρειες που λείπουν σχετικά με τις εκδόσεις του Στρατίκη/Ψαρόπουλου θα τις συμπληρώσω όταν ξεθάψω τα σχετικά τεύχη από το αρχείο της συλλογής". Επομένως, το είχα στα υπόψην, αλλά κάπου-κάπως-κάποτε μου διέφυγε στην πορεία (φαίνεται ότι η τρομερή μετάφραση του ονόματος του Καίσαρα μου δημιούργησε ψυχολογική σύγχυση)

Χμμ..... Μα γιατί είχα αφήσει με ερωτηματικό την έκδοση του Στρατίκη για την 8η ιστορία? Το λοιπόν..... Επανορθώνω: Μόλις τράβηξα το τεύχος 'Αριζόνα' έκδοση Αυγ. 1981, από το αρχείο και επιβεβαιώνω ότι η 8η ιστορία είναι αυτή με τον Καίσαρα Πουράκλα αλλά ονομάζεται «Λούκυ Λουκ Εναντίον "Σίγκαρετ Τσέζαρ"» Τρομερή Μετάφραση!!!!! Πάω αμέσως στη σχετική καταχώρηση του άλλου Θέματος να το διορθώσω! Ευχαριστώ για την επισήμανση και αν βρεις κι άλλα ενημέρωσε άμεσα!

Το Χρυσάφι στο Μπούφαλο Κρηκ περιέχει τις εξής ιστορίες (52 σελίδες μαζί με τα εξώφυλλα): - 'Χρυσάφι στο Μπούφαλο Κρηκ' - 'Ο Λούκυ Λουκ Βακέρο' - 'Ο Ανίκητος Μπελντέν' (ή Μπέλντεν - ανάλογα με τον τονισμό που χρησιμοποιάς) Πολύ σωστά αναφέρεις ότι η ομώνυμη ιστορία δημοσιεύθηκε στο 'Ροντέο' από τη Μαμούθ, αλλά όπως ανέφερα και εδώ, δεν είχε δημοσιευθεί σε μεταγενέστερες εκδόσεις του Στρατίκη. Οι άλλες δύο ιστορίες επαναδημοσιεύθηκαν και από τον Στρατίκη και από τη Μαμούθ. Οποίος ενδιαφέρεται, βρίσκει πληροφορίες εδώ με ένα ctrl-F (για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια που λέχθηκαν πέρσι). Επομένως, το τεύχος 'Το Χρυσάφι στο Μπούφαλο Κρηκ' είναι πράγματι πιο σπάνιο από άλλα τεύχη των εκδόσεων του Στρατίκη, αφού είχε κυκλοφορήσει μόνο στην 1η έκδοση της σειράς το Νοέμβριο του 1970. Όσοι δεν το πρόλαβαν τότε, περίμεναν 2-3 δεκαετίες για να το κυκλοφορήσει η Μαμούθ Υγ.: όποιος θέλει να διαβάσει το τεύχος του 1970, το βρίσκει εδώ (ευχαριστούμε τον CRC)

Οι "Εκτός Νόμου" του Στρατίκη είναι ένα από τα πρώτα τεύχη κόμικς που διάβασα, μπορεί πριν ακόμα να διαβάσω Μίκυ Μάους, μπορεί ακόμα και πριν να μάθω να διαβάζω γενικά Είναι ένα τεύχος που το έλιωσα στο διάβασμα και το έχω ακόμα. Πέρσι όταν έκανα την έρευνα για τις ιστορίες του Λούκυ Λουκ αγόρασα και το τεύχος της Μαμούθ για να συμπληρώσω όλα τα τεύχη αυτής της Εκδοτικής (αλλά δεν βρήκα τους "Παράνομους" στην 1η τους έκδοση από την Μαμούθ). Μια και ρώτησες για το δικό μου Τοπ10, να πω ότι μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, παρόλο που για αρκετά άλλα πράγματα-χόμπι έχω και Τοπ10 και Τοπ100 και Τοπ250. Φαίνεται ότι τις ιστορίες του Λούκυ Λουκ τις έβλεπα πάντα ως σύνολο, μέχρι την έκδοση του Οι Ντάλτον σε Γάμο. Από εκεί και πέρα τα επόμενα τεύχη μου φαίνονταν κάπως υποδεέστερα, μέχρι που αντίκρισα κάτι Προφήτες και κάτι Ζωγράφους και έφριξα. Φυσικά το αποκορύφωμα του πάτου (όπως λέμε rock bottom ένα πράμα) ήταν η Ωραία Πρόβενς. Τα χειρότερα μου τεύχη είναι εύκολο να τα ονομάσω. Για το Τοπ10 μου όμως, θα πρέπει να το σκεφτώ λίγο. Βλέπω τώρα αυτά που ψήφισα στη δημοσκόπηση πιο πάνω, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είναι αντιπροσωπευτικά ή αν είναι λίγο τυχαία. Θα επανέλθω αργότερα! Υγ.: μπορεί το Χρυσάφι στο Μπούφαλο Κρηκ να είχε ξεμείνει από τα τελευταία προς δημοσίευση από τον Ἀνδρεόπουλο/Στρατίκη, αλλά τώρα είναι από τα πλέον σπάνια τεύχη. Όλοι αυτό ψάχνουν.

Ε, μα δεν γίνεται να κάνεις λίστα με Top20 και να μην συμπεριλαμβάνονται "Οι εκτός Νόμου" και τα "Ξαδέρφια" τους!!!