GeoTrou

Από τα πολύ ωραία το Foxtrot

"I hate politics" Κάτι τέτοια βλέπεις και αναρωτιέσαι πώς υπάρχουν ακόμη αισιόδοξοι άνθρωποι

Το Fluide Glacial αποτελεί ένα από τα πλέον ιστορικά «εν ζωή» περιοδικά της γαλλοβελγικής σκηνής, ίσως πίσω μόνο από το Spirou. Ήταν εξαρχής αφιερωμένο αποκλειστικά στο (ενήλικο) χιούμορ και τη σάτιρα και αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία των ευρωπαϊκών κόμικς. Τα πρώτα χρόνια, το πλήρωμα είχε τον μεγάλο Gotlib στο τιμόνι και απαρτιζόταν από ονόματα όπως οι Binet, Daniel Goossens, Claire Bretécher, Alexis, André Franquin, Édika, François Boucq, Nikita Mandryka. Σιγά-σιγά, προστέθηκαν ο Vuillemin και ο Maëster και πιο πρόσφατα οι Charb, Manu Larcenet, Philippe Bercovici και Riad Sattouf, ενώ μεμονωμένα ή επαναλαμβανόμενα περάσματα έχουν κάνει επίσης οι Morris, Reiser, Wolinski, Moebius, Jacques Tardi και Lewis Trondheim... Στις σελίδες του Fluide Glacial έχουν τυπωθεί σκίτσα περισσότερων από τριάντα βραβευμένων με το Grand Prix de la ville d'Angoulême δημιουργών. Και μετά από αυτόν τον (παραδεχτείτε το, εντυπωσιακότατο και απίστευτα καλογραμμένο) πρόλογο, ας μπούμε στο ψητό. Παρότι η γαλλοβελγική σκηνή εν γένει δε φημίζεται για τα εξώφυλλα, το Fluide Glacial έχει να επιδείξει τα (κατ' εμέ) πιο αστεία και έξυπνα, τουλάχιστον σε σύγκριση με τα υπόλοιπα περιοδικά. Πολλά από αυτά δια χειρός του Gotlib, όμως και οι υπόλοιποι συντελεστές έχουν δημιουργήσει εμβληματικές εικόνες. Για να δούμε μερικά από αυτά και 2-3 λόγια για τους αντίστοιχους δημιουργούς... Ας ξεκινήσουμε με τον Gotlib, που στο Fluide Glacial είχε επιτέλους τον χώρο να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να καθιερωθεί ως ένας από τους μεγάλους του γαλλικού χιούμορ. Δε θα πω περισσότερα, γιατί τα έχω ήδη πει στην παρουσίαση και βαριέμαι να γράφω τα ίδια. Αριστερά, το πρώτο νούμερο του Fluide Glacial (1 Απριλίου 1975) ή αυτό που αποκαλώ «ο πιεσμένος φακίρης». Δεξιά, ο ίδιος, 285 τεύχη αργότερα, δηλαδή μετά από εικοσιπέντε χρόνια. Το καλύτερο είναι η γερασμένη πλέον πασχαλίτσα, η οποία διαμαρτύρεται εντόνως: «Αυτό είναι σκάνδαλο! Στην εποχή μου κόστιζε μόνο 7 φράγκα» Στο ενδιάμεσο, μερικά από τα χαρακτηριστικότερα εξώφυλλα του Gotlib, όπως αυτό με τον Άι Βασίλη που (sorry κιόλας) χέστηκε για τα γράμματα που του στέλνουμε... Σειρά έχει ο Daniel Goosseens, ίσως το δεύτερο ή τρίτο όνομα που έρχεται στο μυαλό κάποιου όταν ακούει τις λέξεις Incontinentia Buttocks Fluide Glacial και ο οποίος μέχρι σήμερα τελεί ακούραστος εργάτης του. Ο Goossens, βραβευμένος με το Grand Prix de la ville d'Angoulême το 1997, έχει σχεδιάσει περισσότερα από είκοσι εξώφυλλα για το περιοδικό. Μακράν το διασημότερο, είναι αυτό με τον Τεντέν, που κοσμεί και τη φωτογραφία εξωφύλλου του blog και το οποίο λατρεύω για την αυθάδειά του Δύο ενδεικτικά εξώφυλλα του Goossens με απόσταση πολλών ετών. Το πρώτο (#21, Μάρτιος 1978) προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις για τον «εξευτελισμό» του ιερού τέρατος των βελγικών κόμικς. Το δεύτερο (#366, Δεκέμβριος 2006) αποτελεί απλώς ένα tribute στον Gotlib και την πανταχού παρούσα πασχαλίτσα του, με ανεστραμμένα τα μεγέθη τους Binet, επίσης από τους πρωτεργάτες του εντύπου, από τα πρώτα του βήματα ως τις μέρες μας. Συμμετείχε κυρίως με τους Bidochon και τον σκυλάκο τους τον Kantor, αλλά έχει επίσης να επιδείξει πάμπολλα ακόμη στριπ και γύρω στα σαράντα εξώφυλλα. Για να δούμε μερικά από αυτά Τρία εξώφυλλα από το πενάκι του Binet: τεύχη 24 (Ιούνιος 1978, στο τίτλο της σελίδας αναγράφεται «Οι Ωραιότερες Ιστορίες μου» ), 106 (Απρίλιος 1985) και 124 (Οκτώβριος 1986). Ώρα για τον Solé, κι αυτός παραγωγικότατος, καθώς (μεταξύ άλλων) έχει δημιουργήσει 70+ εξώφυλλα από το 1975 μέχρι τούδε. Εμφανώς επηρεασμένος από τον Gotlib, ο Solé διακρίνεται για το ρεαλιστικό του σχέδιο, το οποίο μάλιστα συχνά γίνεται γραφικά βίαιο, στοιχείο μάλλον σπάνιο στα BD. Εξώφυλλα με τον Superdupont, προστάτη του γαλλικού τυριού και των προικισμένων Γαλλίδων (#44, Φεβρουάριος 1980), έναν ροκ ανθρωπίστα (#50, Αύγουστος 1980) και ένα φανταστικό πολυ-tribute στην ιστορία του περιοδικού (#360, Ιούνιος 2006) Και τώρα πάμε στον αγαπημένο Édika. Στα ογδοντατόσα εξώφυλλά του για το Fluide Glacial, βρίσκει κανείς ακριβώς και ό,τι μέσα σε αυτό. Τον πονηρούλη Clarke Gaybeul, υπερσεξουαλικές γυναίκες με μοϊκάνες και γενικά πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ (ανάσα) σουρεαλισμό... Απ' τα ζερβά προς τα δεξά: #143 (Μάιος 1988), #199 (Ιανουάριος 1993, «Αυτό είναι, τη βρήκα τη ρίζα»), #218 (Αύγουστος 1994) #435 (Σεπτέμβριος 2012) Ο Maëster ανήκει σε μια γενιά σκιτσογράφων που μπήκε στο Fluide Glacial, όχι ως φτασμένοι ή έστω έμπειροι δημιουργοί, αλλά ως ανερχόμενα ταλέντα. Για το περιοδικό αυτό, ο Maëster σκάρωσε την Αδελφή Marie-Thérèse, η οποία έχει κοσμήσει με την θρησκευτική της ευλάβεια αρκετά από τα εξώφυλλα του Fluide Glacial. Το εξώφυλλο στα αριστερά (#162, Δεκέμβριος 1989) οδήγησε το περιοδικό σε δίκη, μετά από μήνυση του Bernard Antony, μέλους του κόμματος του Jean-Marie Le Pen. Το εξώφυλλο στα δεξιά (#173, Νοέμβρης 1990) δεν προκάλεσε (απ' όσο ξέρω) παρόμοιες αντιδράσεις, γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν και πολλοί για το καημένο το άγαλμα Και για κλείσιμο, ένα ποτ πουρί από διάφορους δημιουργούς, περισσότερο ή λιγότερο γνωστούς: Τεύχος 20 (Φεβρουάριος 1978). Το συγκεκριμένο το θεωρώ ευφυές, καθώς αποτελεί μια κανονική σελίδα του Philippe Druillet, στην οποία μία και μόνο προσθήκη δημιουργεί τον συνειρμό ενός κλασικού (και πολυχρησιμοποιημένου) gag Τεύχος 70 (Απρίλιος 1982) δια χειρός Philippe Foerster Ένα από τα αρκετά εξώφυλλα που έχει κάνει ο Manu Larcenet (#304, Οκτώβριος 2001) Τεύχος 406 (Απρίλιος 2010) από τον Dutreix. Μα, με ποιους μοιάζουν... Αυτά λοιπόν. Όπως καταλαβαίνεις αγαπημένε μου αναγνώστη, άφησα πολλά ωραία στην απ' έξω γιατί η ώρα είναι περασμένες 3 και αύριο δε θ' ανοίγει το μάτι. Ελπίζω οι εικόνες και οι αράδες που τις συνοδεύουν, να σου φανούν το ίδιο διασκεδαστικές όσο φάνηκαν και σε εμένα. Ή έστω κατά το ήμισυ. Εντάξει, συμβιβάζομαι και με το 1/3... Τέλος, να σημειώσω ότι η κύρια πηγή για όλα τα παραπάνω είναι το www.bdoubliees.com, ένας πραγματικός θησαυρός για όσους ασχολούνται με τα γαλλόφωνα κόμικς. Μέχρι το επόμενο entry... Excelsior and eat your broccoli!

Διαβάστηκε στα «πεταχτά» στη Λέσχη. Ωραίο αλμπουμάκι, αν και ελαφρώς άνισο. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο εκτιμώ τον Reiser. Όχι μόνο για το έξυπνο και ανατρεπτικό του χιούμορ, αλλά και για το σχέδιό του, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό. Αν κάτσει και παρατηρήσει κανείς τη γραμμή του Reiser, θα δει πώς τόνιζε αυτά που ήθελε και «έσβηνε» αυτά που δεν τον ενδιέφεραν, με αποτέλεσμα (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια) να σχεδιάζει αυτό ακριβώς που ήθελε, όπως το ήθελε.

Τόσο πολύ τον πονάει η μέση του;

Απόψεις γι' αυτό;

Δε λέω για τις σελίδες, γι' αυτό και τις αφαίρεσα από την παράθεση

Μεταφέρθηκε στη Γενική Συζήτηση, όπου και ταιριάζει. Επειδή αυτό έχει γίνει υπερβολικά πολλές φορές, θα σε παρακαλούσα τις επόμενες φορές να προσπαθήσεις να κάνεις τη δημοσίευση στην ανάλογη ενότητα

Εδώ δείχνει να θεωρεί ένα run τα τεύχη 1-19 και από το #20 ξεκινάει νέα αρίθμηση. Ίσως επειδή αλλάζει ο σχεδιαστής; Δεν ξέρω. Γι' αυτό ρώτησα. Μήπως υπάρχει κάποια αφηγηματική ενότητα στα πρώτα δεκαεννιά και αλλάζει μετά

Το διάβασα λοιπόν με συνοπτικές διαδικασίες και θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με τον @leonidio. Πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα, που παίρνει τον εαυτό όσο σοβαρά χρειάζεται, για να μη γίνει βαρύγδουπο (κάτι που δικαίως μπορεί να φοβάται κάποιος λόγω του concept έφηβη-μουσουλμάνα-outsider κλπ). Καταρχάς το σχέδιο του Alphona είναι καταπληκτικό, ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στο καρτουνίστικο (που έχουν τα μακρινά πλάνα και τα καρέ με τις μεταμορφώσεις της Καμάλα) και στο πιο ρεαλιστικό. Και περιέχει πολλές αστείες λεπτομέρειες στο background, κυρίως εν είδει επιγραφών σε κτίρια, τίτλων σε εφημερίδες κ.λπ. Σεναριακά, σίγουρα δεν είναι το hardcore υπερηρωικό και σίγουρα δεν είναι αυτό που σου εντυπώνεται για καιρό στο μυαλό. Βγάζει όμως μια φρεσκάδα, που σε συνδυασμό με τον στρωτό ρυθμό, με έκανε να το διαβάσω σε δύο καθισιές. Κι εδώ ερχόμαστε στο αρνητικό της έκδοσης: η ιστορία δεν ολοκληρώνεται. Ο villain που περιμένεις εμφανίζεται σε ένα μόνο καρέ, αφήνοντας προφανώς υποσχέσεις για το επόμενο trade, το οποίο όμως προφανώς δε θα δούμε στα ελληνικά... Μπορεί εκεί έξω να υπάρχουν πολλά καλύτερα υπερηρωικά ή και κόμικς γενικά. Αλλά αυτό εδώ κυλάει τόσο ωραία, με χαλάρωσε τόσο, που μάλλον θα το αναζητήσω άμεσα στα αγγλικά edit: για όποιον ξέρει, το run της Wilson, πού ακριβώς τελειώνει; Στο τεύχος #19;

Ανάθεμα, με καταλάβατε τελικά... Ήδη αρχίζω να εξαϋλώνομαι

Και στα παραπάνω, θα προσθέσω το Atar Gull των Fabien Nury και Bruno @germanicus

Ε Μπαλάντα θα πω εγώ. Παρότι, τελικά, δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι η πρώτη έκδοση είναι πολύ καλύτερη

Ακόμη κι αν δεν υπάρχει στο Public, δε νομίζω να μην μπορείς να το παραγγείλεις και να στο φέρουν

Τι είναι Ντίνεϊ;

Ωραίος, δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι βγαίνει το Maggy Garrisson. Αυτό και το Smashed του Ito, θα τα ήθελα

Όταν ήμουν νιος και νόμιζα ότι 4-5 στενά ραφάκια θα μου έφταναν για όλη τη συλλογή, κάπως έτσι προσπαθούσα να τα βάλω. Ανά «εθνικότητα» Τέτοια Lego τα έδιναν δωράκι στο πρώτο AthensCon! Δεν ξέρω αν υπήρχαν κι άλλες φιγούρες, αλλά πρέπει να ήταν από την ταινία Lego

Ε BD δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και ο Bilal, ο Tardi, ο Trondheim, η Satrapi, ο Edika... Όσον αφορά τον Αστερίξ τα έχω διαβάσει δανεικά όλα (εκτός από τα 1-2 τελευταία) και τα μαζεύω σιγά-σιγά

Κάπου είχα διαβάσει (εδώ μέσα προφανώς) ότι μια καλή συλλογή είναι αυτή της οποίας ο κάτοχος θυμάται πώς απέκτησε το κάθε κόμικ. Τώρα, αυτή που θα θυμάται και ο φίλος του κατόχου, δεν ξέρω πόσο καλή είναι πχια

Έχω να ανεβάσω φωτογραφία εδώ και δυο χρόνια περίπου και πολλά έχουν αλλάξει έκτοτε. Μετά από μια πρόσφατη ανακαίνιση (στη βιβλιοθήκη, όχι στο σπίτι ), είπα να τη μοιραστώ μαζί σας Μια (σχεδόν) γενική εικόνα... Και ξεκινάμε από κάτω αριστερά προχωρώντας clockwise Η «γωνιά του Pratt», διάφορα ευρωπαϊκά (Humanoids, ο κύριος όγκος από Tardi, άλμπουμ της Βαβέλ κ.ά.) Ρίγη, υπερηρωικά, Alan Moore, μερικά τευχάκια, sketchbook, λίγα manga, τα ογκώδη πλαγιαστά και μια γεύση Baranko για το τελείωμα Τουρλού, από Joe Sacco και Jeff Lemire τέρμα αριστερά, ένα κομμάτι αφιερωμένο στον Carlos Trillo, Κουραφέλκυθρα κ.ά. Κάποια σχετικά βαριά, μαζί με Αρκά, μερικά πλαγιαστά και τα «μελέτης» (Κατανοώντας τα Κόμικς, ο Κατάλογος των Ελληνικών Εκδόσεων κ.ά.) Διάφορα κλασικά της Μαμούθ (Με φρουρά τους Οβελίξ και Ιντεφίξ ), τα καινούργια Κόρτο και ορισμένα ελληνικά Μπλε Κομήτης (έχουν μπει ξαπλωτοί προς το παρόν, για να μη τσαλακωθούν) και κάτι αφίσες Ο κύριος όγκος των φανζίν Και, τέλος, μόνα τους κάτω από τα βιβλία της σχολής, οτιδήποτε αναγράφει Moebius και τα 9 Αυτά Όταν πριν από πέντε περίπου χρόνια αγόραζα το πρώτο μου Κόρτο και ανέβαζα την πρώτη φωτογραφία της συλλογής μου, ούτε που μπορούσα να πιστέψω ότι θα έφτανα σε κάτι τέτοιο

Έβδομο τεύχος: εξώφυλλο από τον Kanellos Cob. Δεν το έχω διαβάσει ακόμη, αλλά μέσα είδα ωραία πράγματα, όπως τη συνέντευξη Vehlmann/Kerascoet και το πρώτο μέρος του Ασέληνον Όρος Προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

Γιατί το λες αυτό;

Καλώς ήρθες φίλε. Ψάξε τριγύρω, σίγουρα θα βρεις πολλά ωραία για DC και Marvel. Το ίδιο σίγουρο είναι ότι θα σου τραβήξουν το ενδιαφέρον και κόμικς που αγνοούσες και θα τα αγαπήσεις με τον καιρό. Για όποια απορία, εδώ είμαστε

Δεν ξεκινάς σιγά-σιγά, κι όπως θα παίρνεις τη στροφή, κάπου εκεί στους πρόποδες των Άλπεων, να πετάξεις και τον Ελβετό σ' ένα καφάσι πάνω;