GeoTrou

Ένα στριπ με τον γνωστό μας Βίκινγκ, δια χειρός Chris Browne, που δημοσιεύτηκε το 2015...

Δεν το είχα πάρει χαμπάρι. Ενδιαφέρον project δείχνει

Εδώ και μερικές ημέρες έχουν ανακοινωθεί οι τελικές λίστες για τα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς. Καλύτερο Κόμικ The Working Dead Shark Nation The 3isters Στα Μυστικά του Βάλτου Ο Συλλέκτης: Έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο Καλύτερο Σενάριο Ο Συλλέκτης: Έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο Shark Nation Στα Μυστικά του Βάλτου 1800: 1. Πατέρας Οι Νύφες του Δράκουλα #1: Νουρ Καλύτερο Σχέδιο Οι Νύφες του Δράκουλα #1: Νουρ Πολικός Παλαιστής #1 Οι Νύφες του Δράκουλα #2: Σντένκα Στα Μυστικά του Βάλτου Μητρόπολη του Χρυσού #2: Ο Αλχημιστής Καλύτερο Εξώφυλλο Στα Μυστικά του Βάλτου Πολικός Παλαιστής #1 Οι Νύφες του Δράκουλα #2: Σντένκα Ο Συλλέκτης: Έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο Μητρόπολη του Χρυσού #2: Ο Αλχημιστής Καλύτερη Αυτοέκδοση Sketchophrenic Πολικός Παλαιστής #1 Στα Βαθιά Ρέματα Τα Κρουασανάκια δεν είναι τα ίδια Ψυχαλάστρας Πόναν ο Μάρμαρος #2: Η Επέλαση των Μαρμάρων Καλύτερη Καλλιτεχνική Επιμέλεια Στα Μυστικά του Βάλτου Belzebubs Ο Συλλέκτης: Έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο Βαλκυρία #2: Ο Δέκατος Κόσμος Αλεξάνδρεια Καλύτερη Μεταφρασμένη Έκδοση Βαλκυρία #2: Ο Δέκατος Κόσμος Ντύλαν Ντογκ: Η Ιστορία του Ντύλαν Ντογκ Κόρτο Μαλτέζε: Κάτω από τον Ήλιο Του Μεσονυκτίου Belzebubs Ο Άγνωστος – Τόμος II Καλύτερο Διαδικτυακό Κόμικ Κουραφέλκυθρα: Παίχτε Πανκ! ComicSoap The Working Dead… and… Μυστήρια Πράματα Ψηφιδωτό Καλύτερο Ένθετο Ο Κομπάρσος (Μπλε Κομήτης) X εις τον Ψ (Εφημερίδα Των Συντακτών) Μεφίστο (Εφημερίδα των Συντακτών) Άρπη (Μπλε Κομήτης) Scary Tales (Εφημερίδα των Συντακτών) Για το Βραβείο Κοινού, ακολουθήστε τον σύνδεσμό. Τις υποψηφιότητες (και αργότερα και τους νικητές) μπορείτε να δείτε κι εδώ.

Από το δωδέκατο Ραντανπλάν (αγνώστου σκαναριστή), σε σενάριο των Vittorio και Bob de Groot και σχέδιο του Morris

Βάσει των συζητήσεων που έχω κάνει με τον GCF μίλησα για τα Τρία Στίγματα. Πάντως εγώ οσονούπω θα ξαναδιαβάσω το Ηλεκτρικό Πρόβατο και μετά προς ολοταχώς για Ubik. Επίσης, παρότι είναι εξαντλημένο, να έχεις το νου σου τον Χρυσαφένιο Άντρα. Εκπληκτική συλλογή διηγημάτων.

Με μια πρώτη σκέψη, δεν υπάρχει σειρά. Εγώ τα δύο πρώτα που διάβασα ήταν το Ηλεκτρικό Πρόβατο και Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο, απλά επειδή έτυχε να τα πετύχω σε κάποιο παζάρι. Καλό για ξεκίνημα είναι επίσης Ο Αντιστροφος Κόσμος, αν και απέχει αρκετά από τα πολύ καλά του. Νομίζω ότι αυτό που δεν πρέπει να πιάσεις είναι το Τα τρία στίγματα του Πάλμερ Έλντριτζ. Δεν το έχω διαβάσει, αλλά πρέπει να είναι το πιο δύσκολο του.

Ένα στριπάκι υψηλής μαγειρικής από τη Σμαρ

Βασικά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, έχουμε ιερό καθήκον για την παρουσίαση. Να αποτρέψουμε όσους περισσότερους μπορούμε!

Ποιος θα αναλάβει την παρουσίασή της όμως; Εγώ δεν προτίθεμαι

Μπορείτε να βρείτε τον Agent Graves στο παρακάτω καρέ; Από το Batman #621 (arc "Broken City") των Azzarello και Risso

Ο James Jean είναι ο arch-nemesis του Johnson. Τα περισσότερα Eisner που έχασε για τα 100 Bullets, πήγαν στον Jean για το Fables

Μια σελίδα με το ακραίο χιούμορ του Douglas Paszkiewicz, από το Δηλητηριώδες Νανούρισμα

Με αφορμή την ανακοίνωση για τον Dave Johnson στο ερχόμενο The Comic Con, αλλά και το ότι αυτή τη στιγμή ξεκινάω το Book IV του 100 Bullets, είπα να μαζέψω μερικά από τα καλύτερα εξώφυλλα που έχει κάνει ο κύριος. Έτσι, για ένα ντουζάκι των ματιών μας. Πράγμα όχι εύκολο γιατί εκτός από τα εκατον-τόσα εξώφυλλα για το 100 Bullets (τα τεύχη συν τις συγκεντρωτικές εκδόσεις), έχει επίσης ξεδιπλώσει το ταλέντο του σε τίτλους όπως The Punisher MAX, Detective Comics, Deadpool, Lucifer, The Spaceman, Superman: Red Son (στο οποίο έκανε και τα μολύβια) και σε αρκετά κόμικς στο σύμπαν του Hellboy. Συνολικά, δηλαδή, βάσει του Comic Vine (και με πολύ μικρό σφάλμα για υπερεκτίμηση), ο Johnson έχει φιλοτεχνήσει περίπου 1000 εξώφυλλα. Ας το πάρουμε από το γνωστότερο εγχείρημά του, το 100 Bullets. Όταν το ξεκίνησα, «ήξερα» ότι θα μου αρέσει. Πρώτον γιατί γνώριζα τι να περιμένω στο εσωτερικό σχέδιο (Risso ) και δεύτερον λόγω της επιμονής ατόμων των οποίων το γούστο εμπιστεύομαι. Έτσι, λοιπόν, αυτό που πραγματικά με εξέπληξε, ήταν τα εξώφυλλα του Johnson. Όταν άρχισα να τα παρατηρώ καλύτερα, έμεινα σέκος. Όχι απαραίτητα γιατί η γραμμή του είναι άψογη, αλλά για την ευρηματικότητα του στησίματος, τον συνδυασμό των χρωμάτων και τα διαφορετικά στιλ. Δυσκολεύτηκα να διαλέξω ποια θα ποστάρω εδώ, αλλά κατέληξα σε δέκα: Μπορείτε να τσεκάρετε και τα εκατό, εδώ. Η πρωτοτυπία του Johnson υπάρχει επίσης και σε τίτλους που δίνουν εκ φύσεως τη δυνατότητα πειραματισμού. Όπως αυτοί με τον τρελάκια Deadpool (Deadpool, Spider-Man/Deadpool, Deadpool kills the Marvel Universe Again κ.ά.), που παράλληλα είναι πιο συμβατικοί Εξαιρετική είναι επίσης η δουλειά του Johnson στα εξώφυλλα του Detective Comics. Εξάλλου, το Eisner Award for Best Cover Artist που του απονεμήθηκε το 2002, αναγνώριζε όχι μόνο τα όσα έκανε για το 100 Bullets, αλλά και τα εξώφυλλα για το Detective Comics. Για τη σειρά αυτή, ο Johnson σχεδίασε 18 εξώφυλλα, από τον Απρίλιο του 2000 ως και τον Οκτώβριο του 2001. Το 2009, ο Johnson ανέλαβε τα εξώφυλλα της σειράς Unknown Soldier των Joshua Dysart και Alberto Ponticelli. Η σειρά εκδιδόταν από την Vertigo και αυτός ίσως να είναι ο λόγος που το στιλ αυτών των εξώφυλλων (#7-25) θυμίζει αρκετά 100 Bullets. Πραγματικά εντυπωσιακό και disturbing artwork: Για φινάλε παραθέτω ένα ποτ-πουρί από τα εξώφυλλα που έχει κάνει ο Johnson για τα Batman, Lucifer, Hellboy and the B.P.R.D. 1956, Lobster Johnson: The Burning Hand (καλέ συνονόματοι ) και Abe Sapiens: The Devil does not Jest and other Stories... Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ ανυπομονώ να στηθώ στην ουρά και να του δώσω κάτι παλιο-trades για τζίφρα. Μέχρι τότε, όμως... Excelsior and eat your broccoli!

Δηλώνω κι εγώ συμμετοχή. Κι ένα μεγάλο για όλους αυτούς τους διαγωνισμούς που τρέχουν τελευταία. Μήπως να κάνουμε ξεχωριστή ενότητα;

Το Κινητό (Stephen King, Bell) Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου αυτού είναι δημιουργός κόμικς και η ιστορία ξεκινάει με τον ίδιο να φεύγει από μια συνάντηση όπου είχε μόλις πουλήσει το «πρώτο του μυθιστόρημα κόμικ» Τέλος πάντων, το μυθιστόρημα βρίθει αναφορών σε κόμικς και κινούμενα σχέδια: σελ. 19: Σκόπευε να περάσει από το Κόμικς Σουπρίμ για να αγοράσει στο γιο του το τελευταίο τεύχος του Σπάιντερ-Μαν σελ. 20: Στον Κλέι θύμιζαν χαρακτήρες από καρτούν της κυριακάτικης παιδικής ζώνης, τις Πάουερπαφ Γκρελς, ίσως σελ. 44: Χτύπησε το γουόκι τόκι που κρεμόταν από τη ζώνη του, απέναντι από το όπλο. Ο Κλέι, μανιακός με τα κόμικς από τότε που έμαθε να διαβάζει, σκέφτηκε φευγαλέα τη φανταστική ζώνη εφοδίων του Μπάτμαν σελ. 143: Νευρικότητα και αγωνία για την παρουσίαση που είχε να κάνει στους ανθρώπους της Νταρκ Χορς Κόμικς σελ. 172: «Εγώ δε θα έτρεχα κοντά τους φωνάζοντας κέμο σάμπε*, μόνο αυτό σας λέω» *Χαρακτηριστική φράση από το κόμικ του Λόουν Ρέιντζερ. Έτσι χαιρετά ο Ινδιάνος Τόντο τον ήρωα (Σ.τ.Μ.) σελ. 222: «Δεν είναι ώρα να παίξετε Μπάτμαν και Ρόμπιν», τους μάλωσε αυστηρά «Γιατί; Εγώ μια ζωή ήθελα να γίνω το Παιδί-Θαύμα», είπε ο Τομ ψευδίζοντας στ' αστεία [...] σελ. 224: Προσπαθούσε να δείχνει άνετος, αλλά η φλέβα στο πλάι του λαιμού του χτυπούσε δυνατά. «Εσύ Μπάτμαν, εγώ Παιδί Θαύμα» σελ. 238: Το βλέμμα της ήταν κάτι το απερίγραπτο. Ο Κλέι είχε δει κάτι παρόμοιο μόνο σε φωτογραφίες και σε κάποια από τα εμπνευσμένα κόμικς από τις δεκαετίες του '50 και του '60. Θυμήθηκε μια φορά που είχε πάει σε ένα συνέδριο κόμικς, παιδάκι ακόμη τότε ο ίδιος, και είχε ακούσει τον Γουόλας Γουντ να μιλάει για τις προσπάθειές του να ζωγραφίσει κάτι που το αποκαλούσε Μάτι Πανικού σελ. 292: Η ακατάσχετη φλυαρία του θύμισε στον Κλέι το σκυλάκι που είχε για είδωλό του τον Σπάικ, στη γνωστή σειρά κινουμένων σχεδίων Προς το τέλος (σελ. 400φεύγα) έχει και μια αναφορά στην ταινία Dumbo της Disney, αλλά τώρα επέστρεψα το βιβλίο στη βιβλιοθήκη και δεν γίνεται να το βρω

Και εγώ θα πρόσθετα «ούτε να ελπίζεις»

Όντως δεν υπάρχει

Ο μικρός Lio πάει τη γάτα του στον κτηνίατρο... Αφιερωμένο στην @imacmaria

Εγώ δε θέλω κάποιο κόμικ, θέλω να είμαι στο καφεδάκι σας

Τότε μάλλον δεν είναι και πολύ καλή κρυψώνα

Μόλις ολοκλήρωσα το δεύτερο trade του run της Wilson (#6-11), με τα οποία κλείνει η ενότητα που αφορά τον εν λόγω κακό, που αποδεικνύεται ότι είναι Γενικά το βρήκα ένα κλικ κατώτερο από τον πρώτο τόμο, αλλά ακόμη κι έτσι είναι πολύ διασκεδαστικό κόμικ. Μου άρεσε αρκετά το κοινωνικό σχόλιο που περιείχε. Το σχέδιο του Alphona κυμαίνεται στο ίδιο περίπου επίπεδο και είχε να επιδείξει μερικά εξαιρετικά στιγμιότυπα. Επίσης το στυλ του Jacob Wyatt, που σχεδίασε τα τεύχη 6 και 7, είναι ταιριαστό στην όλη ατμόσφαιρα. Υ.Γ.: Στην Kamala αρέσει πολύ ο γύρος

Ένα στριπάκι από τον επονομαζόμενο «νονό των ολλανδικών κόμικς» Henk Backer, από το μακρινό 1940

Μερικά σχέδια ακόμη από Σκλαβενίτη, Βούλα Χατζοπούλου και Τόνυ Τζανουκάκη

Pickles του Brian Crane, μεταφρασμένο από την αφεντιά μου