soloup

Ποντίκι » ΠΟΝΤΙΚΙ ART » COVER STORY (ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “Π” ΣΤΙΣ 07-07-11) Ευγένιος Τριβιζάς: «Το παραμύθι έγινε μνημόνιο» Συνέντευξη στον Soloup Ευγένιος Τριβιζάς. Θέλει πολλές συστάσεις; Ψάξτε όλες τις παιδικές βιβλιοθήκες της επικράτειας κι αν δεν βρείτε τουλάχιστον ένα βιβλιαράκι του, να μου τρυπήσετε τη μύτη. Κι όχι μόνο της επικράτειας. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές χώρες του κόσμου, (πρόσφατα μάλιστα και στα Τουρκικά ), θεατρικά έργα, τηλεοπτικές παραγωγές ή κινούμενα σχέδια έχουν στηριχτεί στα παραμύθια του, ενώ τα «Τρία Μικρά Λυκάκια» έφτασαν ακόμα στη δεύτερη θέση των αμερικάνικων παιδικών best sellers. Η ιστορία βέβαια που μεγάλωσε γενιές και γενιές νεοελλήνων, είναι η θρυλική «Φρουτοπία». Το έργο που, αν δεν το ξέρετε, είναι εκτός των άλλων και η μεγαλύτερη ελληνική σειρά κόμικς. Με 50 τεύχη και 1700 σελίδες! Ας δούμε τι λέει για όλα αυτά ο ίδιος ο δημιουργός. Κύριε Τριβιζά όταν γράφετε, απευθύνετε σε παιδιά ή και στους γονείς τους; Γιατί έχετε εξ’ ίσου φανατικούς και ενήλικες αναγνώστες. Απευθύνομαι και στους δυο. Ο Zohar Shavit προσπαθώντας να ερμηνεύσει την επιτυχία βιβλίων τα οποία είναι εξ ίσου δημοφιλή σε ενήλικες και παιδιά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για αμφίσημα κείμενα με διττή υπόσταση. Θα τα παρομοίαζα με πολυπρισματικές «μαγικές εικόνες» που αλλάζουν όψη ανάλογα με την οπτική γωνιά προσέγγισης. Γι’ αυτό το λόγο επιδέχονται πολλαπλές αναγνώσεις. Μπορεί να τα απολαμβάνει τόσο ο μικρός, όσο και ο μεγάλος αναγνώστης, ο καθένας προσλαμβάνοντας κάτι διαφορετικό. Και ο ίδιος μικρός αναγνώστης μεγαλώνοντας μπορεί να ανακαλύπτει νέες πτυχές και νέους τρόπους ανάγνωσης. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι σε μια εκδήλωση στον «Ελευθερουδάκη» μια κυρία μού ζήτησε να της γράψω στο βιβλίο μου «Η Ζωγραφιά της Χριστίνας» μια αφιέρωση για τον «Δημήτρη που λατρεύει τα βιβλία σας». Όταν την ρώτησα «πόσο χρονών είναι ο Δημήτρης», μου απάντησε «Σαράντα πέντε. Είναι ο σύζυγος μου. Γναθοχειρουργός το επάγγελμα!» Αρχικά τα παιδιά, τα περιτυλίγουμε με μια γαλάζια ή ροζ «αθωότητα» αλλά σε ανύποπτο διάστημα, αρχίζουν να βομβαρδίζονται από παιχνίδια και εικόνες που ξεχειλίζουν από βία. Παιδαγωγικά αυτό δεν είναι σχιζοφρενικό; Και σχιζοφρενικό και εξωφρενικό και ό,τι άλλο θέλετε. Το θέμα έχει πολλές πτυχές. Θα επικεντρωθώ σε μια από αυτές. Με καταθλιπτικά λίγες εξαιρέσεις, η πολιτιστική δίαιτα των παιδιών κυμαίνεται από το βαρετό στο τοξικό, από το ανούσιο στο ψυχοφθόρο , ένα βραδείας δράσεως κοινωνικό δηλητήριο, όπως είχε πει ο Philip Pullman. Κι αυτό, επειδή υποτιμάμε την πολιτιστική μας παραγωγή για τα παιδιά. Ενώ ετοιμάζουμε λουκούλλεια πολιτιστικά γεύματα για τους εαυτούς μας, ρίχνουμε και μερικά πενιχρά ψίχουλα στα παιδιά. Μετά αγανακτούμε όταν ανακύπτουν τα πάσης φύσεως κοινωνικά προβλήματα. Μιλώντας ως εγκληματολόγος είμαι πεπεισμένος ότι πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε το τίμημα του εγωισμού και της αδιαφορίας μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτείται μια δραστική και κατεπείγουσα πολιτιστική μετάγγιση δυνάμεων, κονδυλιών και ταλέντων από το χώρο των ενηλίκων στο χώρο των παιδιών. Η επικαιρότητα σάς επηρεάζει στο γράψιμο; Ναι, αλλά την αποδίδω με συμβολικό και αλληγορικό τρόπο .Επίσης, προσπαθώ να εντάσσω στο μύθο διάφορες τεχνολογικές εξελίξεις. Για παράδειγμα, στο παραμύθι μου «Η μάγισσα Φουφήχτρα» η μάγισσα διαθέτει ιπτάμενη ηλεκτρική σκούπα με την οποία ρουφάει τα θύματά της, εφοδιασμένη, μάλιστα, με GPS για να τα εντοπίζει σε παιδικές χαρές και σε κάποιο άλλο παραμύθι μου, ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός ο τρίτος επικοινωνεί μονό με φαξ και καταδικάζει σε θάνατο τους ταχυδρόμους. Στους «Δραπέτες της σκακιέρας» η αφιέρωσή σας ξεκινά με την φράση «Σε όλους όσους αρνούνται να γίνουν πιόνια». Υπάρχει στα παραμύθια σας η πολιτική ματιά με την ευρύτερη έννοια; Με την ευρύτερη έννοια σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό τα κείμενα μου έχουν και πολιτική διάσταση. Για παράδειγμα, η “Φρουτοπια” , μια χώρα που τα φρούτα προσπαθούν να απαλλάξουν από το ζυγό της εκμετάλλευσης των μανάβηδων και των πολυεθνικών εταιριών (όπως η «Λεμονοστιφέν» και η «Κομποστάλ», οι οποίες επιδιώκουν να τα κάνουν αναψυκτικά και κομπόστες αντίστοιχα ) έχει από τη φύση της πολιτικό χαρακτήρα. Πάντα θα υπάρχουν κολοκυθάκια που ονειρεύονται να δείρουν μανάβηδες , υπουργικά συμβούλια που απαρτίζονται από σπουδαία λαχανά, επίδοξοι καρπουζοκράτορες, βλίτα που επιδιώκουν να γίνουν υπουργοί παιδείας και υποβαθμισμένες γειτονιές κατοικούμενες από λεμονόκουπες. Aς μην ξεχνάμε ότι πολλά κλασσικά έργα που διαβάζονται από παιδιά όπως «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» ή «Η Άλικη στη Χωρά των θαυμάτων», παράλληλα με το μυθοπλαστικό τους περιεχόμενο, έχουν και την πολιτική τους διάσταση. Σατιρίζουν καυστικά θεσμούς, καταστάσεις και συμπεριφορές της εποχής τους. Η «Φρουτοπία» πως γεννήθηκε; Η ιδέα χρονολογείται από την εποχή που έγραφα στο παιδικό περιοδικό «Το Ρόδι», το οποίο εξέδιδε η Δροσούλα Έλιοτ. Εκεί πρωτοδημοσιευτηκε μια συνέντευξη μου με ένα μήλο ονόματα Αιμίλιο, το οποίο καταγόταν από το μήλο που είχε πέσει στο κεφάλι του Νεύτωνα και παραπονιόταν για την ευνοϊκή μεταχείριση των ροδιών από το περιοδικό. Η συνέντευξη αυτή άρεσε στον τότε διευθυντή του παιδικού προγράμματος της ΕΡΤ, ο οποίος έτυχε να την διαβάσει και μου ζήτησε να γράψω μια σειρά από παρόμοιες συνεντεύξεις με φρούτα και λαχανικά. Για να μην είναι ξεκάρφωτες οι συνεντεύξεις αποφάσισα να τις συνδέσω μεταξύ τους δημιουργώντας μια μυθική χωρά, τη Ουτοπία, και ένα δημοσιογράφο, τον Πίκο Απίκο. Έπρεπε, όμως, να επινοήσω ένα λόγω για την επίσκεψη του Απίκου στη Φρουτοπία και αυτός ήταν ο πανικός που προκαλεί στη Φρουτοπια η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός μανάβη. Ο Αιμίλιος το μήλο ήταν το ξεκίνημα. Σιγά-σιγά προετέθησαν γύρω στους ογδόντα ακόμα κύριοι και δευτερεύοντες χαρακτήρες με αποτέλεσμα η Φρουτοπια να εξελιχθεί στο πιο περίπλοκο και πολυπρόσωπο απ’ όλα μου τα έργα , ένα αλληγορικό κωμικό ‘έπος’ χιλίων εφτακοσίων συνολικά σελίδων . Από ένα σημείο και μετά η συγγραφή της απαιτούσε ενδελεχή αποδελτίωση γεγονότων, καταστάσεων και σχέσεων, ούτως ώστε να είμαι σε θέση να θυμάμαι και να παρακολουθώ τα αβυσσαλέα μίση, τις αποτρόπαιες προδοσίες και τις καταχθόνιες συνωμοσίες που διαδραματίζονταν στα μανάβικα, τις φυλακές, τα μέγαρα και τις απόμερες γειτονιές της μυθικής αυτής χώρας. Αυτός είναι ο λόγος που υστέρα από δεκαετίες, τώρα μόλις ολοκληρώνεται, επιτελούς, το έργο με την κυκλοφορία σε δυο μήνες περίπου, του ογδόου τόμου των συλλεκτικών τευχών της Φρουτοπιας από τις εκδόσεις Modern Times. Έχετε δουλέψει με πλήθος αξιολογότατων εικονογράφων όπως ο Μαρουλάκης, ο Παυλίδης, η Helen Oxembury και τόσοι άλλοι. Πως είναι συνήθως η συνεργασία σας; Γράφοντας ας πούμε μια ιστορία, σκέφτεστε σε ποιον θα ταίριαζε καλύτερα να την εικονογραφήσει; Όταν γράφω, ξεκινάω από φανταστικές εικόνες τις οποίες εκφράζω με λέξεις. Ο καλλιτέχνης, ο οποίος αναλαμβάνει την εικονογράφηση, πρέπει να δεχτεί το λόγο και να τον μετουσιώσει πάλι σε εικόνα. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Σε ένα από τα βιβλία της σειράς «Παραμύθια με αριθμούς» που κυκλοφορεί με τον τίτλο «Η Φίφη και η Φωφώ, οι φαντασμένες φάλαινες» και στο οποίο τα παιδιά διδάσκονται μέσα από μια διασκευαστική ιστορία πολλαπλασιασμό και διαίρεση, η εικονογράφος έπρεπε να ζωγραφίσει μια λαίμαργη φάλαινα η οποία έχει φάει πέντε αεροπλανοφόρα που το καθένα τους έχει μέσα δώδεκα αεροπλάνα και το κάθε αεροπλάνο έχει δυο πιλότους, εννιά αεροσυνοδούς, εφτά Γιαπωνέζες και έξι Ινδούς φακίρηδες. Το ρεκόρ, όμως, χρόνου εικονογράφησης το έσπασε ο Αλέξης Κυριτσοπουλος με τα τέσσερα βιβλία του Λούκουλου, του λαίμαργου ελέφαντα, τα οποία τα εικονογραφούσε γύρω στα επτά χρόνια ώσπου να μείνει ευχαριστημένος με το ελέφαντα και να τελειοποιήσει την ουρά του ελικοπτεροκροκόδειλου. Τον ίδιο περίπου χρόνο πήρε η εικονογράφηση του βιβλίου «Τα τρία μικρά λυκάκια» από τη Helen Oxenbury. Η επιλογή του εικονογράφου γίνεται ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κειμένου και το ταλέντο του κάθε καλλιτέχνη. Διαφορετικό εικονογράφο απαιτεί ένα λυρικό από ένα χιουμοριστικό κείμενο, ένα κείμενο στο οποίο πρωταγωνιστούν ζώα από ένα κείμενο στο οποίο πρωταγωνιστούν άνθρωποι. Το …Μνημόνιο θα μπορούσε να γίνει παραμύθι; Μάλλον το παραμύθι έγινε μνημόνιο και μάλιστα πριν από πολλά χρόνια. Στο βιβλίο μου ‘Τα μαγικά μαξιλάρια’ οι κάτοικοι μιας μυθικής χωράς είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν ολοένα και πιο εξαντλητικά στα αδαμαντωρυχεία και τα κλωστήρια συρματοπλεγμάτων. Για να αυξηθεί η παραγωγικότητά τους, ο άρχοντας της χώρας καταργεί τα πάρτι γενεθλίων, τις Αποκριές, τα διαλείμματα των σχολείων και τις Κυριακές που τις μετονομάζει σε Προδευτέρες και δεν διαφέρουν στο παραμικρό απο τις κανονικές Δευτέρες. Με τη βοήθεια τριών αυλικών , του καγκελαρίου Τύλιου Ξεφτύλιου, του αρχιμάγου Σαυρίλιου Βρισελιέ και του αρχηγού της βασιλικής φρουράς Βουλίμιου Βλήμα προσπαθούν να τους στερήσουν ακόμα και τα όνειρά τους. Είναι αλήθεια πως για να κατεβάζετε ιδέες, τρώτε λουκουμάδες με μέλι από χρυσάνθεμα; Και όχι μόνο. Tρώω, επίσης, αστροσάντουιτς και χρυσανθεμοσαλάτα και πίνω πορτογαργαλάδα και βυσσινάδα με παγάκια από δροσοσταλίδες.

Πραγματικά κρίμα. Ήταν ένα μαγαζί με πολύ μεράκι,απο΄αυτά που απουσιάζουν στις μέρες μας. Όλα, ράφια, χώροι, φτιαγμένα στο χέρι. Όμως ο ιδιοκτήτης του πρέπει να είναι περίφανος γι' αυτό που τόλμησε. Και μέχρι εκεί που έφτασε ήταν πάρα πολύ. Για τον ίδιο και για τους Λαρισέους που τον στήριξαν Καλή συνέχεια σε ό,τι καταπιαστεί. Με το μεράκι, φίλε, ποτέ δεν χάνεις.

Συμφωνώ με τον Πρασινομύτη κι επαυξάνω

To έχω, το θυμάμαι. Είναι ΠΠ αλλά θα χρειαστούν ανασκαφές.. Θα περιμένετε λιγάκι εκτός αν προλάβει και το βρει κάποιος άλλος..

Είναι όντως δύσκολο κομμάτι. Είχαν κυκλοφορήσει 2 ίδια με διαφορετικά εξώφυλλα. Το ένα του Αρχέλαου και το Αλλο του Χριστοδούλου. Το συγκεκριμένο είναι του Χριστοδούλου. Το άλλο το έχω φωτογραφήσει από τη γυναίκα του σκιτσογράφου τώρα που είχαμε κατέβει για το αφιέρωμά του στην Κύπρο. Με πρώτη ευκαιρία θα το ανεβάσω. Περισσότερα για το "Γελάτε" έχω γράψει και παραπάνω στο κείμενο του ΩΣ3

Πριν πολλάαα πολλά χρόνια υπήρχε κι ένα μπαράκι με λάιβ τζαζιές στη Θεσσαλονίκη. Είχα περάσει κάποια εξαιρετικά βράδια εκεί. Μήπως υπάρχει ακόμα; Εσύ Θανάση, το έχεις ακουστά; Παραρλάμα. Καταπληκτική λέξη και καταπληκτικός τίτλος...

Είναι ένα άλμπουμ που το περιμένω από καιρο. Εύγε και καλή σας επιτυχία!!

Είχα ακούσει την παρουσίαση του πρασινομύτη στη Μυτιλήνη όπως διάβασα επίσης την τότε εκδοχή της εργασίας και θα έλεγα πως είναι εξαιρετική και πρωτότυπη δουλειά. Επίσης είναι πολύ κοντά στην δική μου οπτική για τα ελληνικά κόμικς οπότε αυτό μου δίνει πρόσθετη χαρά. Εύγε Πρασινομυτάκο και εις ανώτερα

Στη Λήδρας, τον κεντρικό πεζόδρομο της παλιάς πόλης,καμια 100στη μέτρα πριν το οδόφραγμα των κατεχόμενων,ενα στενάκι δεξιά. Όπου και να ρωτήσεις για τη στοά Παπαδόπουλου ή την Φανερωμένη , θα σου πουν.

Το ανακάλυψα κι εγώ πριν λίγο καιρό. Θα έλεγα πως δεν απουσιάζει μονο ο Disney. Tο ενδιαφέρον του στρέφεται κυρίως στα υπερηρωϊκο-φάντασυ και απουσιάζουν όλα τα άλλα. Έχει όντως και ελληνικές εκδόσεις αλλά απουσιάζουν οι έλληνες δημιουργοί.Για τα δικά μου γούστα (δυστυχώς), μεγαλύτερο ενδιαφέρον βρήκα στην υπόλοιπη πανέμοφρη και ολοζώντανη στοά -δρομάκι Παπαδόπουλου: Παραδίπλα υπάρχουν τρια μαγαζάκια, ένα με ψιλοακροβατικά, ένα με φανταστικές χειροποίητες κουκλίτσες (το "Γαταπού") και ένα ακόμα με ρούχα και κούκλες. Ακριβώς απέναντι υπάρχει ένα από τα ωραιότερα (ξεχασμένα) καφέ που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια. Τα "καλά καθούμενα". Αν πάτε Λευκωσία (και ταιριάζουν τα γούστα μας), πιείτε ένα καφεδάκι και για μένα...

Οι "Βαρελόφρονες" όπως και ένα αδελφάκι αλμπουμάκι με τις πληθωρικές "γυναίκες" του Χριστοδούλου, κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα, ήταν όμως έτοιμα από το φθινόπωρο του 2010 και απλά καθυστέρησε η έκδοσή τους. Τα βιβλία τα επιμελήθηκε πράγματι ο ίδιος και αποτελούν ουσιαστικά το κύκνιο άσμα του μεγάλου δημιουργού. Τους "Βαρελόφρονες" πρόλαβε και τους είδε σε δοκίμια για τις τελικές διορθώσεις ενώ το άλλο δεν το πρόλαβε στο τσάκ. Δεν πρόκειται για τους "κλασσικούς" βαρελόφρονες της δεκαετίας του '60 αλλά για τελείως νέες δουλειές. Οι "βαρελόφρονες" είναι αδημοσίευτη δουλειά ενώ τα σκίτσα από το άλλο αλμπουμάκι δημοσιεύονταν στην εφημερίδα "Βραδυνή" τα τελευταία χρόνια. Η έκδοση είναι πράγματι πολύ καλή μιας και είναι η δουλειά των ανθρώπων που την ανέλαβαν. Πρόκειται ουσιαστικά για νέο εκδοτικό που δραστηριοποιήθηκε ειδικά γι' αυτά τα βιβλιαράκια για τον ...κυρ Βασίλη. {Το Π-Σ-Κ (11/13-02-2011) ήμουν στην Κύπρο για το φιλολογικό ...μνημόσυνο του Βασίλη Χριστοδούλου όπου έγινε ένα πολύ σημαντικό αφιέρωμα . Οι οργανωτές εκεί (Παρασκευάς Σαμαράς, Σότος Βοσκαρίδης)έκαναν τρομερή δουλειά ενώ προσκεκλημένη ήταν και η γυναίκα του. Σύντομα θα σας έχω αναλυτικότερη παρουσίαση.}

Να ρωτήσω κάτιτίς τεχνικό; Τα τεύχη του πρώτου κύκλου κυκλοφόρησαν όλα μέσα στο 2005 ή και στο 2006 και ποιά; Γιατί δεν αναγράφεται στα τεύχη...

Αγαπητέ κύριε Comicsking,προφανώς δεν θα καταλάβατε πως έκανα πλάκα. Από μικρός είχα ιδιαίτερη σχέση με τα ζώα, Και όχι μόνο εγώ αλλά και τα ζώα είχαν ιδιαίτερη σχέση μαζί μου. Όταν ήμουν στο δημοτικό, ίδρυσα κοτέτσι στην ταράτσα μου τα οποία με το περας των χρόνων γέμισε και από κουνέλια. Μια πάπια μάλιστα που είχα στην αυλή μου, ήταν τρελά ερωτευμένη μαζί μου κι όταν έφυγα φαντάρος, αυτοκτόνησε.(Για του λόγου το αληθές, παίζει και στον Μήτσο Κυκλάμινο στον "Σούπερ Μήτσο").Για χρόνια κάθε άνοιξη αγόραζα ένα αγριοπούλι, (κατά προτίμηση σπίνο) και το άφηνα ελεύθερο. Κάτι σαν τις αμερικανιές δηλαδή που κάνει ο Ομπάμα με τις γαλοπούλες. Άλλωστε αν διαβάζατε το βιογραφικό μου θα μαθαίνατε πως όλα τα γαϊδούρια είναι ξαδέλφια μου (Και από μάνα και από πατέρα). Ευχαριστώ και για τις πληροφορίες της Φρουτοπίας. Η απορία μου ήταν ακριβώς αυτή. Γιατί τα μετέπειτα άλμπουμς δεν τα είχα συναντήσει πουθενά αυτόνομα πριν τον Επενδυτή.

Μπορεί κάποιος να μου πει γιατί έχω μπερδευτεί; Ο πρώτος κυκλος της Φρουτοπίας αν θυμάμαι καλά κυκλοφόρησε την δεκαετία του '80 και ο δεύτερος το '90. Τα υπόλοιπα που είναι και τα πιο πολλά πότε κυκλοφόρησαν; Αυτόνομα ή κατ'ευθείαν με τον Κόσμο του Επενδυτή;

Μπράβο παιδιά. Εξαιρετική δουλειά!

Στο Ποντίκι που κυκλοφορεί, υπάρχει το παρακάτω κείμενο με μια επισήμανση για το λάθος μας με τον DeSaad : Έκθεση και απονομή βραβείων του διαγωνισμού κόμικς «Ξένοι στην ίδια πόλη». Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά. Με πολλά κόμικς και πολλά χαρούμενα πρόσωπα. Με την τέχνη στο προσκήνιο και μάλιστα την τέχνη με περιεχόμενο και νόημα, με άποψη και ευαισθητοποίηση πάνω στο πρόβλημα του ρατσισμού και της συνύπαρξης. Το Σάββατο 2 Οκτωβρίου στο υπέροχο νεοκλασικό της Σχολής Ορνεράκη πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης κόμικς με τα βραβευθέντα και διακριθέντα έργα του Διαγωνισμού «Ξένοι στην Ίδια Πόλη» που διοργάνωσε το «Π». Παράλληλα έγινε η απονομή βραβείων, επαίνων και διακρίσεων στους νικητές του διαγωνισμού και παρουσιάστηκε η έκδοση-προσφορά του «Π» με τα έργα που ξεχώρισαν σύμφωνα με την ετυμηγορία της κριτικής επιτροπής. Ο εκδότης του Ποντικιού, Αντώνης Δελλατόλας παρέδωσε στους νικητές των τριών πρώτων βραβείων τις επιταγές με τα χρηματικά ποσά που κέρδισαν. Ο γελοιογράφος Σπύρος Ορνεράκης, απένειμε στην συνέχεια τις τρεις υποτροφίες στα τμήματα φοίτησης της Σχολής ενώ τις διακρίσεις απένειμαν τα μέλη της κριτικής επιτροπής Τάσος Παυλόπουλος, Αλέκος Παπαδάτος και οι εκδότες -χορηγοί που παραβρεθήκαν στην εκδήλωση. Όλα τα βραβεία συνοδεύτηκαν από βιβλία κόμικς που συγκέντρωσε το «Π» από τις γενναιόδωρες χορηγίες των γνωστών εκδοτικών οίκων: Ένατη Διάσταση, Anubis, Babelart, Comicdom, Jemma, Κορμοράνος-Inkpress, ΚΨΜ, Μαμούθ, Zoobus. Συνολικά απονεμήθηκαν 370 βιβλία (!) και κάθε νικητής έφυγε με δυο φορτωμένες σακούλες με ποιοτικά κόμικς της πιο πρόσφατης παραγωγής. Στην έκθεση εκτός από τα διακριθέντα, παρουσιάστηκαν ακόμα έργα των Γιάννη Νικολούζου (που εκ παραδρομής δεν αναφερόταν στο ταμπελάκι της έκθεσης) και Ευγενίας-Μαρίας Τριανταφύλλου, Δανάης-Χριστίνας Κηλαηδόνη, Γιάννη Αντωνόπουλου, Τατιάνας Αγγελίδου, Μαρίας Μανουρά, Μανώλη Ζουλάκη, Περικλή Καλαϊτζόπουλου, Αλέξανδρου Σχισμένου, Κωνσταντίνου Σχίζα, Στέργιου Ρουμελιώτη, Ιωάννας Φιλίππου, Στέλλας και Φώτη Παπαστεφάνου, Γιώργου Μπούκα, Σταυρούλας Ανθηροπούλου, Κωνσταντίνου Τόλιου και Σοφίας Σπυρλιάδου. Η βραδιά που από… Ξένοι γίναμε Φίλοι στην Ίδια Πόλη τέλειωσε με κρασάκι, μεζέδες και ατέλειωτες συζητήσεις πάνω στα κόμικς αλλά και την υπόσχεση του «Π» ότι θα βρίσκεται πάντα δίπλα στους καλλιτέχνες και θα στηρίζει τους νέους δημιουργούς που μετουσιώνουν τις αγωνίες τους σε τέχνη.

Έχεις απόλυτο δίκιο. Τα ονόματά σας αναγράφονται και στον φάκελο και στις σελίδες της ιστορίας. Το λάθος είναι απόλυτα δικό μου τη στιγμή που κατέγραφα τα ονόματα για τα ταμπελάκια της έκθεσης και ζητώ (και από εδώ) συγνώμη. Είναι μεγάλη μ@κ@κια να μην βλέπεις το όνομά σου σε μια δουλειά που έχεις φτιάξει με τόσο κόπο. Θα προσπαθήσουμε να επανορθώσουμε στην πρώτη ευκαιρία.

Ευγενία, δεν έγινε τυπογραφικό λάθος αλλά απ' όσο θυμάμαι, δεν υπήρχε άλλο όνομα στο έργο ή στα χαρτιά της συγκεκριμένης συμμετοχής. Θα ανοίξω ξανά τον φάκελο αύριο για να το διασταυρώσω. Όπως και να χει όμως, είναι κρίμα που δεν αναφέρθηκε το όνομα του συγκεκριμένου δημιουργού. Φυσικά δεν υπήρχε κανένας δόλος.

Πράγματι, η έκθεση και οι βραβεύσεις πήγαν πολύ καλά. Είχε ιδιαίτερο κόσμο, αρκετά καλή διάθεση και πολλά …καναπεδάκια με τυρί και κρασάκια στην αυλή. Ακούσαμε γενικότερα καλά λόγια και πολλές ευχές για συνέχεια. Ευχαριστούμε όλους όσοι συμμετείχαν στον διαγωνισμό, ανεξάρτητα από το αν πήραν ή όχι διάκριση. Επίσης ευχαριστούμε όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους στην συγκεκριμένη εκδήλωση. Τελικά το θέμα του διαγωνισμού ( παρά τις κασάνδρες πριν κάποιους μήνες), μάλλον λειτούργησε θετικά στην έμπνευση και τα σενάρια των δημιουργών. Οι δουλειές που έμειναν εκτός της έκδοσης ήταν πράγματι πολλές. Για την ακρίβεια διπλάσιες. Αρχικά σχεδιάζαμε με τον Γιάννη (Κουκουλά) δύο ισόπαχους τόμους με αυτόν που είδατε. Μετά έπεσε η ιδέα για μια έκδοση 200 σελίδων και μέχρι τελευταία στιγμή το παλεύαμε , αλλά μας… έφαγε το ΔΝΤ και το Μνημόνιο. Τις ελλείψεις που επισημάνατε αρκετοί στα ποστάκια σας, (πχ ποιότητα χαρτιού) τις συμμεριζόμαστε κι εμείς και οι αρμόδιοι του Ποντικιού, αλλά έπρεπε να κινηθούμε σε ρεαλιστική βάση και το σημαντικότερο ήταν η δημοσίευση τουλάχιστον όλων (και ολόκληρων) των διακριθέντων έργων. Τα έργα που δεν βραβεύτηκαν αλλά ήταν αξιόλογα, ήταν πάρα πολλά. Ο επάνω όροφος είχε αυτήν ακριβώς τη λογική. Αφού (τουλάχιστον σε πρώτη φάση) δεν μπορέσαμε να δημοσιεύσουμε κάποιες τέτοιες δουλειές, να υπάρχουν στην έκθεση για να φανεί και το …βάθος του πάγκου, πίσω από τα διακριθέντα έργα. Τα βιβλία που δόθηκαν στα βραβεία , στις διακρίσεις και τους επαίνους , ήταν πράγματι πάρα πολλά. Μετρήσαμε σε μια καταμέτρηση με τον Γιάννη πάνω από 370! Όλα άκρως αξιόλογα και όχι δεύτερης διαλογής. Τα περισσότερα καινούριες εκδόσεις, φετινές ή των τελευταίων 2-3 χρόνων. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ από εμάς, το «Ποντίκι», και κυρίως από τους νικητές που έφτιαξαν μπράτσα στο κουβάλημα, σε όλους τους εκδοτικούς οίκους(9η Διάσταση, Anubis, Babelart, Comicdom, Jemma, Κορμοράνος-inkpress, ΚΨΜ, Μαμούθ, Zoobus) που συμμετείχαν και που προσέφεραν όλοι τους με μεγάλη χαρά τα βιβλία τους. Και φυσικά στη Σχολή Ορνεράκη για τις πολύτιμες υποτροφίες αλλά και την πολύ ζεστή φιλοξενία. Επι του πρακτέου τώρα, όσοι είχαν στείλει πρωτότυπα έργα, μπορούν να επικοινωνήσουν με το «Π» για να δούμε με ποιο τρόπο είναι ευκολότερο να επιστραφούν. Μπορούν να τα πάρουν και οι ίδιοι οι συμμετέχοντες από τα γραφεία της εφημερίδας, αρκεί να κλείσουν πρώτα ένα τηλεφωνικό ραντεβού για σιγουριά. Για τους εκτός Αθήνας δημιουργούς, θα τα στείλουμε μάλλον ταχυδρομικά. Και πάλι συγχαρητήρια στους διακριθέντες και όπως έγραψε και ο Παπαδάτος στο σημείωμα της κριτικής επιτροπής… Ζήτω τα κόμικς!

Ες αύριον τα... σπουδαία. Μαζί με το Ποντίκι, 16 ιστορίες κόμικς 19 δημιουργών σε 96 σελίδες. Και το Σάββατο οι απονομές στη "Σχολή Ορνεράκη". Ελάτε να τα πούμε με τυράκια και κρασάκι..

Δεν μας έφταναν οι πακιστανοί και οι αράπηδες, τώρα έχουμε και τα γατιά. Αμάν πια. Υπάρχει τελος πάντων και η ευθανασία(στην καλύτερη περίπτωση)

Το "Χαμογελάτε Ελληνικά" θα πρέπει να είναι όντως αρκετά σπάνιο. Μου το είχε δώσει ο Αρχέλαος, ο έτερος μεγάλος μιας εποχής που θριάμβευε η "κοινωνική" γελοιογραφία σε περιοδικά όπως ο "Θησαυρός" και το "Ρομάντζο". Πρόκειται για ένα μικρό βιβλιαράκι με σύντομες αστείες βιογραφίες σκιτοσγράφων και χιουμοριστών κειμενογράφων της εποχής. Η κάθε αναφορά σε πρόσωπο, συνοδεύεται από ένα αντίστοιχο σκιτσάκι του . Περισσότερα θα σας γράψω όταν το έχω μπροστά μου. Ο Χριστοδούλου ήταν (μέχρι προχθές) "ζωντανός" θρύλος. Αξιαγάπητος άνθρωπος και με πολύ χιούμορ. Να προσθέσω επίσης, πως παρά τα διάφορα που έχουν συμβεί και ακουστεί (με ενδογελοιογραφικές παρεξηγήσεις), έστελνε με πείσμα κάθε χρόνο πρωτότυπες γελοιογραφίες του στην έκθεση των ερασιτεχνών γελοιογράφων στο Λαφίστι.

Βάιε, η παρουσίαση στο forum είναι απο τις αξιοπρεπέστερες και τις ουσιαστικότερες. Τα θρεντάκια σου (τουλάχιστον για 'μένα) είναι από τα πιο ενιδαφέροντα και οταν βλέπω την υπογραφή σου μπαίνω , τα διαβάζω και μαθαίνω από τις καταχωρήσεις σου. Το φόρουμ (παρά την καταλητική προσφορά διαφόρων σε αυτό) δεν είναι ιδιωτικό. Είναι δημόσια συζήτηση. Κι εφόσον υπάρχει έστω κι ένας (ας πούμε εγώ) που θεωρεί σημαντικότατη την διαδικτυακή κουβέντα μαζί σου, πιστεύω πως πρέπει να αναθεωρήσεις την άποψή σου. φιλικά και με εκτίμηση S.

Αδελφάκι!

Θα είναι κάποιο τεύχος αποχαιρετιστήριο, με κάποιες εξηγήσεις και τέτοια από την διεύθυνση ή την σύνταξη;