Super Goofy 000

Κι εγώ παρατήρησα ότι είχαν φέρει μόνο 5 αντίτυπα Γούλβεριν στην γειτονιά μου, ενώ πριν έβλεπα 8 με 10. Υποθέτω γνωρίζουν πλέον σε ποια σημεία πουλάει καλύτερα (με βάση τις επιστροφές) και στέλνουν εκεί τα περισσότερα αντίτυπα. Εξάλλου υπάρχει και η δυνατότητα παραγγελίας. Είχα πάει να αγοράσω τον τόμο 11 μία βδομάδα μετά την κυκλοφορία του, αλλά είχε εξαντληθεί. Ο περιπτεράς το παρήγγειλε για μένα και σε τρεις μέρες το είχε φέρει.

Ναι, το Born again είχε δημοσιευθεί ξανά στο Κάπταιν Αμέρικα Β' περιόδου και μάλιστα ολόκληρο. Εκεί το είχα πρωτοδιαβάσει.

Τόμος 12: Τέσσερεις Φανταστικοί, Ασύλλυπτη παγίδα Μία πολύ ωραία αναμέτρηση των Τεσσάρων Φανταστικών με τον κορυφαίο τους αντίπαλο, τον Δρα. Ντουμ. Έχω διαβάσει ελάχιστες ιστορίες τους, ένοιωσα όμως ότι η συγκεκριμένη ήταν αρκετά πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα. Σίγουρα ένας από τους κορυφαίους τόμους μέχρι στιγμής. Με συγκίνησε ιδιαίτερα το πρώτο τεύχος, που εισάγει τον αναγνώστη στον τρόπο σκέψης και την ψυχοσύνθεση του Ντουμ, ενώ εμπεριέχει και μία τρομερή ανατροπή, που δίνει το έναυσμα για την δράση που θα ακολουθήσει. Ο συγγραφέας επίσης σωστά εστιάζει στην ομάδα των ηρώων ως μία οικογένεια, που θριαμβεύει ακριβώς επειδή νοιάζονται και αγαπάνε ο ένας τον άλλο. Ειδικά ο Μπεν Γκριμμ κλέβει την παραστάση ως η ψυχή της ομάδας, τόσο όταν ενθαρρύνει τον Μίστερ Φαντάστικ πριν την μάχη, όσο κι όταν παρηγορεί τον Φράνκλιν στα τελευταία τεύχη. Συνολικά, ήταν εξαιρετική η ανάπτυξη όλων των χαρακτήρων. Το σκίτσο μου άρεσε πάρα πολύ, διότι μεταδίδει μία παιχνιδιάρικη διάθεση, που πάντα θα ταιριάζει στους Τέσσερεις Φανταστικούς, σε αντίθεση με πιο μελαγχολικούς και σκοτεινούς ήρωες (π.χ. Τιμωρός). Πιστεύω ότι σε μια ιστορία με υψηλούς κινδύνους, όπου απειλούνται ακόμη και τα παιδιά των ηρώων, το συγκεκριμένο σκίτσο ήταν απαραίτητο για να νοιώσει υποσυνείδητα ο αναγνώστης την ελπίδα ότι οι 4Φ τελικά θα θριαμβεύσουν. Να αναφέρω επίσης τα οπτικά αστεία, που σε συνδυασμό με το λεκτικό χιούμορ δίνουν μία χαρμόσυνη νότα στην ιστορία και απαλύνουν το βάρος των βίαιων συγκρούσεων και μαχών. Τέλος να αναφέρω ότι οι Γουέιντ και Γουερίνγκο είχαν συνεργαστεί πρώτη φορά στον Φλας, σε μια σειρά τευχών που έχει βγει και στα ελληνικά και που είχα εκτιμήσει απίστευτα μικρός.

Year One, Prey και πολλές από τις ιστορίες του Denny O'Neil (Venom, Shaman, Demon Saga...). O O'Neil γράφει πολύ έξυπνες ιστορίες, όπου ο αναγνώστης καλείται να σκεφτεί τι συμβαίνει και πολλές φορές να λύσει αινίγματα πριν από τον Μπάτμαν.

Λογικά θα είναι κάποιος ήρωας σόλο (μην ξεχνάμε το μοτίβο solo-solo-team). Επίσης κάποιος από αυτούς που μας έχουν ήδη πει σε mail. Άρα προβλέπω Daredevil-Punisher-Dr. Strange. Και βλέπω κιόλας ότι αυτοί προηγούνται. Ψήφισα πάντως Punisher, γιατί θέλω πολύ να εκδώσουν το Welcome back Frank. Είναι και δύο τόμοι, άρα βολεύει να δούμε τώρα τον πρώτο και να μας υποσχεθούν τον δεύτερο γι αργότερα, όπως έκαναν και με τον Κάπταιν Αμέρικα.

Το λάθος των Ιταλών είναι το ό,τι δεν συμπεριλαμβάνουν το Death of Jean Dewolfe στη συλλογή από συνειδητή επιλογή. Ο υπεύθυνος της Ιταλικής σειράς, ο Lupoi, γράφει εισαγωγή σε κάθε τόμο. Γράφω εισαγωγή σημαίνει ότι έχω διαβάσει το κόμικ ή το βιβλίο για το οποίο την γράφω, δηλαδή γνωρίζω τι προσφέρω στον αναγνώστη. Άντε, να δεχτώ ότι ήθελαν να βγάλουν πρώτα τον Βένομ εξαιτίας της δημοφιλίας του. Γιατί όμως να μην περιλάβουν το Death έστω αργότερα; Και να πούμε ότι το Death of Dewolfe είναι μία μέτρια ή αδιάφορη ιστορία, τότε οκ, δεν μας νοιάζει καν. Αλλά είναι μία από τις κορυφαίες ιστορίες Σπάιντερ-Μαν. Αξίζει να συμπεριληφθεί στην ιταλική Συλλογή μόνο και μόνο επειδή είναι κορυφαία ιστορία. Δηλαδή, αν το είχε περιλάβει, τότε θα μπορούσαν οι δικοί μας να το εκδώσουν πρώτο, όπως έκαναν με το Κάπταιν Αμέρικα: Εκτός Χρόνου, που τοποθετείται χρονικά πριν τον Στρατιώτη του Χειμώνα. ('Η, στη χειρότερη, να το εκδώσουν αργότερα.) Είναι και τα δύο μέσα στη Συλλογή όμως. Δηλαδή μπορούμε εδώ να δούμε το Disassembled έστω και με καθυστέρηση. Ενώ το Death of Jean Dewolfe (που είναι και πολύ καλύτερη ιστορία) αποκλείεται να το δούμε. Θα προτιμούσα να το δω αργότερα, παρά να μην το δω καθόλου.

Τόμος 10: Σπάιντερ-Μαν, Η γέννηση του Βένομ Ένας πολύ ωραίος τόμος, για όσους θέλουν να διαβάσουν την πρώτη εμφάνιση του Βένομ στα κόμιξ. Όταν τα τεύχη κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά, κανείς δεν το περίμενε ότι αυτός ο τύπος θα γινόταν ένας από τους διασημότερους εχθρούς του Σπάιντερ-Μαν. Τα τεύχη αποπνέουν τον κόπο των δημιουργών να εισαγάγουν έναν νέο χαρακτήρα, τον Βένομ, χωρίς να υποψιάζονται το πόσο δημοφιλής θα γίνει αργότερα. Δυστυχώς η ιστορία έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα, που οφείλεται στην απόφαση του εκδότη, Jim Salicrup, να αλλάξει το σενάριο του επίμαχου τεύχους 300. Ο συγγραφέας, David Michelinie, επιθυμούσε ο Βένομ να είναι γυναίκα. Είχε επίσης σκεφτεί γιατί θα μισούσε τον Σπάιντερ-Μαν. Αυτή η γυναίκα θα ήταν έτοιμη να γεννήσει, ο άντρας της θα έτρεχε να φωνάξει ταξί, αλλά ο ταξιτζής θα τον χτυπούσε και θα τον σκότωνε κατά λάθος, επειδή θα παρατηρούσε αφηρημένα τον Σπάιντερ-Μαν να αναρριχάται με τους ιστούς του. Η γυναίκα από την λύπη της θα απέβαλλε το μωρό της και θα κατηγορούσε τον Σπάιντερ-Μαν για τις συμφορές της. Ο Salicrup δεν δέχτηκε αυτήν την ιδέα, γιατί θεώρησε ότι μια γυναίκα δεν θα φαινόταν απειλητικός αντίπαλος για τον Σπάιντερ-Μαν. Ο Michelinie αναγκάστηκε λοιπόν να σκεφτεί νέο origin (ιστορία προέλευσης) για τον Βένομ, εφόσον το προηγούμενο δεν ταίριαζε με έναν άντρα. Τον συνέδεσε με την ιστορία Death of Jean Dewolfe, πιθανώς επειδή δεν είχε χρόνο να σκεφτεί κάτι πρωτότυπο. Κι εδώ φτάνουμε στο μειονέκτημα που ανέφερα πριν. Στο τεύχος 300, όταν ο Βένομ διηγείται το παρελθόν του ως Έντι Μπροκ, στην ουσία μας δίνει άφθονα σπόιλερ για τον Θάνατο της Ντεγούλφ. Μία ιστορία κορυφαία και πασίγνωστη, που αξίζει να διαβαστεί χωρίς σπόιλερ. Επίσης, είναι και αστυνομική ιστορία, όπου ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει ποιος είναι ο μυστηριώδης δολοφόνος πριν μας το πει ο συγγραφέας. Η γνώση του ποιος είναι ο δολοφόνος από πριν καταστρέφει σε μεγάλο βαθμό την απόλαυσή της. Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί οι Ιταλοί της Πανίνι δεν δημοσίευσαν πρώτα τον Θάνατο της Ντεγούλφ. Ή έστω, αργότερα στη Συλλογή. Αφού ο εκδότης φαίνεται ότι τις διαβάζει τις ιστορίες, αν κρίνω από τις εισαγωγές του. Πώς τους ξέφυγε τέτοιο σφάλμα; Δηλαδή τώρα κι εγώ δεν ξέρω πόσοι αναγνώστες θα δούνε σπόιλερ, άθελά τους, για μια πολύ καλύτερη ιστορία. Πολύ κρίμα. Για μένα αυτή είναι και η αιτία που θεωρώ αυτόν τον τόμο τον χειρότερο μέχρι στιγμής. Τουλάχιστον ο Ντέντπουλ ή οι Εκδικητές δεν έδωσαν σπόιλερ για άλλες ιστορίες. Το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι να διαβάσετε από μόνοι σας τον Θάνατο της Ντεγούλφ στα αγγλικά. Ή να προσπεράσετε τις σελίδες όπου ο Βένομ σποϊλάρει ασύστολα. Από το σημείο δηλαδή που φανερώνει το πρόσωπό του στον Σπάιντερ-Μαν, έως τη στιγμή που ο Σπάιντερ-Μαν ορμάει για το υπερηχητικό όπλο. Στην τελική μόνο για το παρελθόν του μιλάει, δεν λέει τίποτε το ιδιαίτερο.

Είναι σχέδιο παλιάς σχολής. Δεν θα σου φανεί δηλαδή ουάου σαν το σύγχρονο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ποιοτικό. Το κόμιξ είναι η ιστορική πρώτη εμφάνιση του Βένομ. Αν σε ενδιαφέρει να δεις πως εμφανίστηκε πρώτη φορά στα κόμιξ, τότε αξίζει και με το παραπάνω. Θα δεις επίσης και κάποιες άλλες ιστορικές στιγμές στα κόμιξ του Σπάιντερ-Μαν Να ξέρεις βέβαια ότι υπάρχουν μεταγενέστερα κόμιξ, που εξηγούν καλύτερα την προέλευση του Βένομ, χωρίς να περιλαμβάνουν και δευτερεύουσες ιστορίες, που ελάχιστα συνδέονται με τον Βένομ. Όπως το Venom: Dark origin που έχει βγει στα ελληνικά.

Δυστυχώς στον κατάλογο της Βικιπαίδειας δεν αναφέρονται τα τεύχη των Χ-Μεν 9 4 Wolverine: Wolverine Wolverine #1–4 18 Apr 2012 10 36 Astonishing X-Men: Gifted Astonishing X-Men (Vol. 3) #1–6 2 May 2012

Τόμος 9: Φύλακες του Γαλαξία, Κοσμικοί Εκδικητές Μία ανάλαφρη, εισαγωγική ιστορία για τους Φύλακες. Το υπέροχο σκίτσο αναδεικνύει μοναδικά την ιστορία, με εξαίρεση το ένα τεύχος που αλλάζουν σκιτσογράφοι. Όχι ότι είναι κατώτερο. Απλά τα άλλα τέσσερα είναι κορυφαία. Και κάτι αστείο που παρατήρησα. Ο τόμος αυτός παρουσιάζει μία όμοια πλοκή με τον τόμο 3 των Εκδικητών. Βλέπουμε ότι και οι δύο ομάδες αιχμαλωτίζονται από τους αντιπάλους τους, που τους αφαιρούν όλα τους τα όπλα. Και στις δύο ιστορίες, ο κοινός αιχμάλωτος είναι ο Άιρον Μαν. Οι Εκδικητές ξεφεύγουν χάρη στον Άιρον Μαν, που ενεργοποιεί την πανοπλία του με φωνητικές εντολές και την στρέφει ενάντια στους κακούς. Αντίθετα στην ιστορία με τους Φύλακες, παραδέχεται ότι οι κακοί έχουν αποσυνθέσει την πανοπλία, ώστε να μην μπορεί να την χρησιμοποιήσει. Που οφείλεται αυτή η ασυνέπεια του Μπέντις, που έχει γράψει και τις δύο ιστορίες; Υποθέτω στην επιθυμία του ίδιου και των εκδοτών να ανυψώσουν τον Άιρον Μαν σε κορυφαίο ήρωα της Μάρβελ, από τριτοκλασάτο που ήταν μέχρι τα μέσα του 2000. Γι αυτό και ο Μπέντις, όταν ξεκίνησε να γράφει τους Εκδικητές (2005), έψαχνε συνεχώς ευκαιρίες να τονίσει πόσο κουλ και τέλειος είναι ο Άιρον Μαν, δίνοντάς του ηγετικό ρόλο σε πολλές σκηνές της ιστορίας. Από την άλλη, το 2013 που κυκλοφόρησε η ιστορία των Φυλάκων, ο Άιρον Μαν είναι ήδη διάσημος χάρη στις ταινίες. Άρα εμφανίζεται μεν στην ιστορία, αλλά δεν στερεί από τους Φύλακες την ευκαιρία να αποδείξουν ότι μπορούν απο μόνοι τους να κερδίσουν τον σεβασμό μας.

Έλεγαν για μια ιστορία που θα εμφανιστούν μαζί Ντέρντεβιλ και Τιμωρός. Αυτήν εδώ πρέπει να εννοούσαν, αν και μου φαίνεται ότι ο Τιμωρός δεν θα εμφανιστεί σε κεντρικό ρόλο.

Δεν μοιάζει και πολύ για ταινία τρόμου. Άραγε ο Σίμμονς (με τον άλλο ηθοποιό που δείχνουν έκπληξη στο τρέιλερ) θα έχουν σοβαρό ρόλο ή μία σκηνή μόνο ο καθένας;

Υπάρχουν και παλιότερες ιστορίες, που είναι πολύ πιο απλές και κατανοητές από τις σύγχρονες. Όπως το επερχόμενο Γούλβεριν (τόμος 13), που επειδή ακριβώς είναι μίνι σειρά τεσσάρων τευχών, αφηγείται μία πλήρη κι ολοκληρωμένη ιστορία. Τα περισσότερα υπερηρωικά, παλιά ή νέα, αποτελούν τμήμα ενός έπους/saga, μιας ιστορίας που εκτείνεται από 20 έως και 100 τεύχη μετά. Γι αυτό και είδαμε τόμους όπως Θορ, Εκδικητές και Χαλκ, όπου η ιστορία στην ουσία μας εισάγει στον κόσμο του κάθε ήρωα, αφήνει όμως διακριτικά και αναπάντητες ερωτήσεις για επόμενους τόμους

Διάβασα όλα τα τεύχη και μπορώ να πω ότι ήταν αξιόλογο. Το σκίτσο όμορφο κι ατμοσφαιρικό, έδωσε μια ιδιαίτερη νότα στην ιστορία. Μπόρεσαν μάλιστα να δείξουν και βίαιες σκηνές, οι οποίες χάρη στα σκοτεινά χρώματα δεν μου φάνηκαν έντονα σοκαριστικές. Ακόμη και η άσχημη κίτρινη στολή του Γούλβεριν αναδείχτηκε σε φοβερή στολή με αυτά τα χρώματα Η ιστορία τράβηξε έξι τεύχη, ενώ θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε δύο ή τρία. Πάντως ο συγγραφέας διατηρεί το ενδιαφέρον αμείωτο και φροντίζει να παρουσιάσει και διάφορους ήρωες για μια σύντομη εμφάνιση Μαθαίνουμε επίσης, έπειτα από πολλές νύξεις, πως ένας νέος εχθρός απειλεί τον Γούλβεριν. Η ιστορία κλείνει με την υπόσχεση ότι ο Γούλβεριν θα συγκρουστεί με αυτόν τον νέο εχθρό σε επόμενη ιστορία.

T'Challa = Τι (έτσι προφέρεται το αγγλικό γράμμα Τ) Τσάλλα = Τι Τσάλλα J'Son = Τζέι (το αγγλικό γράμμα J) Σον = Τζέι Σον (δηλώνει δηλαδή ότι είναι διαφορετικό από το όνομα Τζέισον=Ιάσωνας) Σε αυτό το βίντεο πάντως, ακούω Τζέι Σον (αν και το ι προφέρεται ανεπαίσθητα). Θεωρώ λοιπόν ότι Τζέι Σον έπρεπε να τον γράφουν.

Στα κόμικ ο πατέρας του Κουίλ είναι ο Αυτοκράτορας Τζ'Σον. Και στις ταινίες ο πλανήτης Εγώ. Είχανε ενημερώσει μάλιστα, πριν κυκλοφορήσει η δεύτερη ταινία, ότι ο πατέρας του θα είναι διαφορετικός στις ταινίες. Διατήρησαν έτσι την αγωνία του κοινού για το ποιος θα είναι τελικά ο πατέρας του Μάλιστα ο Τζ' Σον προφέρεται Τζέι Σον, μολονότι τον γράφουν αλλιώς οι έλληνες μεταφραστές. Βλέπεις, οι αμερικανοί βλέπουν το όνομά του ως J' Son και το προφέρουν Τζέι (το γράμμα J δηλαδή) Σον. Ενώ εμείς το πολύ να προφέρουμε το Τζ'Σον ως Τζι Σον Ο Τζ'Σον είχε εμφανιστεί και σε αυτήν εδώ την ιστορία της Κάπταιν Μάρβελ. Εμφανίστηκαν επίσης σε μικρό ρόλο και οι Φύλακες του Γαλαξία.

Έχουν επιβεβαιώσει σίγουρα το Marvel Zombies; Βλέπω ο Άνουβις το έχει διαθέσιμο ακόμη στην ιστοσελίδα του.

Σε ό,τι αφορά τον Ντουμ και το γυναικείο σώμα του Λόκι, πρέπει να διαβάσεις τα επόμενα 12-14 τεύχη, για να δεις τι συμβαίνει ακριβώς. Δυστυχώς η μόνη επιλογή είναι να τα διαβάσεις στα αγγλικά, διότι δεν περιέχονται στην πρωτότυπη έκδοση της Συλλογής. Η μόνη πιθανότητα είναι να κυκλοφορήσουν στα ελληνικά σε αυτόνομη έκδοση, εκτός Συλλογής (την οποία πιθανότητα προσωπικά θεωρώ πολύ χαμηλή). Όχι, συμβαίνουν κανονικά στην αρχή. Το τι συμβαίνει μετά το τέλος του έκτου τεύχους, το βλέπουμε στην αρχή του επόμενου, έβδομου τεύχους

Το θετικό πάντως είναι ότι δεν δημοσιεύουν το vol.1, που έχει ήδη μεταφραστεί στα ελληνικά (και από τους δύο τίτλους σε σενάριο Μπέντις)

Αγόρασα το τελευταίο τεύχος του Μπλεκ, περισσότερο από νοσταλγία, αλλά και από έκπληξη που είδα τον Ποπάυ στο εξώφυλλο Αφού μου λέει ο περιπτεράς "6€ ο Μπλεκ" και του απαντώ "Ποιος Μπλεκ; Ο Ποπάυ είναι αυτός!" Ακολουθεί μια σύντομη κριτική για τις ιστορίες. Μπλεκ, Παιδί Πάνθηρας: Όπως τους θυμόμουν από τα παλιά πολυθεματικά Μπλεκ. Ενδιαφέρουσες ιστορίες, κι ας φαινόταν η ηλικία τους. Ταρζάν: Πιστεύω το εξαίρετο σκίτσο του Τζο Κιούμπερτ θα αναδεικνυόταν καλύτερα ασπρόμαυρο, όπως στην σειρά του Δραγούνη. Στορμ: Εξαιρετικό ατμοσφαιρικό σκίτσο. Η ιστορία ενδιαφέρουσα και γεμάτη ανατροπές Κρίμα που δεν είναι αυτοτελές. Ποπάυ: Μία σύγχρονη ιστορία που ξεχωρίζει σε όλα τα επίπεδα (σκίτσο, σενάριο, χρώμα). Με εντυπωσίασε κυρίως το ότι ο μεταφραστής προσπάθησε να αποδώσει τον ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας του Ποπάυ και του Πόλντο στα ελληνικά Ο Πόλντο μιλάει με λόγιο τρόπο (π.χ. "Φρονώ πως θα απολαύσω τα μάλα τον θεατρικό μου βίο.") και ο Ποπάυ ως ένας άνθρωπος του λαού, που μπερδεύεται όταν προφέρει δύσκολες λέξεις (π.χ. "Είμαι ανακουσφιγμένος" ). Λάργκο Γουίντς: Τι αριστούργημα ήταν αυτό Θεωρώ το πιο δυνατό του σημείο ήταν η αρμονική συνεργασία σεναριογράφου-σκιτσογράφου. Μερικά παραδείγματα αναλυτικά σε σπόιλερ. Μερικές γενικές παρατηρήσεις: α) Πολύ καλή η βιβλιοδεσία με συνδετήρες. Απείρως ανώτερη από τα λίγα τεύχη του Νέου Μπλεκ που είχα αγοράσει. β) Στορμ ή Λάργκο πρέπει να δημοσιεύονται πλήρεις, όχι σε συνέχειες. Πώς θα αντέχουμε δυο μήνες για τη συνέχεια;

Θυμάμαι το συγκεκριμένο σημείο μου φάνηκε κι εμένα περίεργο. Βλέπω το πρωτότυπο αγγλικό, αλλά δεν μου λέει κάτι. Ανοίγω το Άνθρωπος Αράχνη #3 της Μαμούθ, όπου είχε μεταφραστεί επίσης αυτό το τεύχος του Χαλκ... Και ναι, είναι ένα από τα λίγα σημεία που η προηγούμενη μετάφραση της Μαμούθ είναι καλύτερη, επειδή διατηρεί το αρχικό νόημα Γενικά πάντως η νέα μετάφραση μου φάνηκε εξαιρετική. Άραγε να τους ξέφυγε και κάποιο άλλο λαθάκι;

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου για το τέλος της ιστορίας. Αποκαλύπτεται, λοιπόν, ότι ο μυστηριώδης εχθρός του Χαλκ είναι Σε πιο πρακτικό επίπεδο, πριν από αυτήν την ιστορία, είχαν γραφτεί πολλές ιστορίες του Χαλκ με μυστήρια που δεν ξεδιαλύθηκαν και αλλοπρόσαλλα, σχεδόν φανταστικά σενάρια. Ο συγγραφέας δεν διαχωρίζει με σαφήνεια την πραγματικότητα από την φαντασία, για να μην αναγκαστεί να κρίνει τους προηγούμενους συγγραφείς, να μην πει ποιες ιστορίες τους άξιζαν και ποιες όχι Κάτι άλλο που δεν είδα να θίγεται εδώ, αλλά σχετίζεται με το τέλος.

@Laz33 Όχι, ο Μπάνερ δεν είναι και οι δύο Χαλκ ταυτόχρονα. Άλλοτε μεταμορφώνεται στον γκρίζο και άλλοτε στον πράσινο. Τουλάχιστον στον συγκεκριμένο τόμο. Σε άλλες ιστορίες μεταμορφώνεται μόνο στον πράσινο, που είναι και ο πιο δημοφιλής

Ο Μπρους Μπάνερ είναι και ο Γκρίζος Χαλκ (ευφυής, λιγότερο δυνατός, γνωστός και με το παρατσούκλι "Τζο Φίξιτ") και ο Πράσινος Χαλκ (χαζούλης μεν, αλλά πολύ πιο δυνατός από τον Γκρίζο) Στην Εισαγωγή του τόμου αναφέρουν ότι ο Μπρους Μπάνερ μεταμορφώνεται πλέον τη νύχτα σε έναν ευφυή Χαλκ με το παρατσούκλι "Τζο Φίξιτ". Δεν εξηγούν όμως ότι ο νέος αυτός Χαλκ είναι γκρίζου χρώματος

Νομίζω η εικόνα στα δεξιά είναι είτε από το πρωτότυπο αμερικάνικο τεύχος του '90, όπου πρωτοδημοσιεύτηκε η ιστορία, είτε από σκανάρισμα εκείνου του τεύχους. Το χρώμα σε όλα τα υπερηρωικά κόμιξ, που είχαν εκδοθεί μέχρι και αρχές του 2000 περίπου στην Αμερική, ήταν πιο μουντό, επειδή η ποιότητα του χαρτιού ήταν πολύ κατώτερη. Αυτό ήταν και το μυστικό της επιτυχίας των εκδοτών: χαμηλή ποιότητα χαρτιού= λιγότερα έξοδα Μετά την σταδιακή επιτυχία των υπερηρώων στον κινηματογράφο, οι Αμερικανοί εκδότες άρχισαν να τυπώνουν τα τεύχη (και τους τόμους) σε καλύτερο, γυαλιστερό χαρτί. Γι αυτό και οι επανεκδόσεις των παλιότερων ιστοριών σε τόμους (τα περίφημα trade paperbacks) είχαν πιο έντονο και ζωηρό χρώμα, σε σχέση με τα τεύχη όπου πρωτοδημοσιεύτηκαν οι παλιότερες ιστορίες Άρα η εικόνα στα αριστερά είναι το ίδιο σκίτσο, με καλύτερη επεξεργασία χρωμάτων χάρη στο καλύτερο χαρτί εκτύπωσης της νέας έκδοσης