Μετάβαση στο περιεχόμενο

mihor_fego

Members
  • Περιεχόμενο

    19
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

Σχετικά με το μέλος mihor_fego

  • Γενέθλια 10/27/1979

ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

  • Website URL
    http://

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΦΙΛ

  • Πόλη
    Καλλιθέα
  • Χώρα
    Greece

mihor_fego's Achievements

Μόλις μπήκα

Μόλις μπήκα (1/9)

20

Συνολική φήμη στο GC

  1. Yes! Περίμενα ένα τέτοιο topic πως και πως... Και τώρα δυσκολεύομαι να διαλέξω μόνο 10 ταινίες... ας είναι! Η παρακάτω λίστα είναι καθαρά υποκειμενική - δεν δίνω δεκάρα για την κινηματογραφική αξία παρά μόνο για την επίδραση αυτών των ταινιών σε μένα... 01 - Lost in translation - Με την μουσική του Kevin Shields και την φατσούλα της Scarlett δεν μπόρεσα να μην ερωτευθώ αυτή την ταινία (και την ηθοποιό...) Ο Murray ήταν πάντα υποτιμημένος στην Ελλάδα και ευτυχώς με αυτή την ταινία πολλοί επανεκτίμησαν τις ικανότητές του. Μετά το Virgin Suicides η αλήθεια είναι δεν περίμενα κάτι ιδιαίτερο από την Coppola μιας κι εκείνο ήταν μεν στυλιστικά τέλειο, δεν στηριζόταν όμως σε ιδιαίτερο σενάριο. Όταν άκουσα πως εδώ το σενάριο ήταν δικό της ανησύχησα, όμως με διέψευσε απόλυτα. Ο τόπος είναι μόνο η πρόφαση, καθώς οι χαρακτήρες είναι αποξενωμένοι από την ίδια τους την ζωή... 02 - Mulholland dr. - Την πρώτη φορά που είδα την ταινία την αντιμετώπισα σαν ένα προκλητικό γρίφο και απογοητεύτηκα από την ομοφυλοφυλική σχέση των ηρωίδων που θεώρησα, αν και ευχάριστη οπτικά, ένα εμπορικό τρικ. Όταν όμως ξεπεράσα το εμπόδιο της κατανόησης και μπόρεσα να αντιμετωπίσω την ταινία ως ένα έργο καθαρά δραματικό, η εμπειρία της ήταν πληρέστερη και πολύ πιο δυνατή... 03 - Todo sobre mi madre - Διατηρώντας όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις ταινίες του ο Almodovar εδώ δημιούργησε ένα πιο "mainstream" δραματικό έργο όπως μόνο αυτός θα μπορούσε... 04 - Hana-Bi - O Kitano αποφασίζει να ξεφύγει απ' τα συνηθισμένα ως τότε γι' αυτόν μονοπάτια και δημιουργεί μια minimal ταινία-ποίημα... 05 - Festen - Όταν πρωτάκουσα για το Dogma '95 είχα αρκετή περιέργεια και όταν είδα αυτή την ταινία ενθουσιάστηκα! Δυστυχώς καμμιά άλλη υπό το δόγμα μου άρεσε, αν και περίμενα από τον Trier κάτι καλό. Εδώ όμως έχουμε ένα low-budget σκανδιναβικό δράμα χαρακτήρων που μου δημιούργησε προσδοκίες για ένα νέο Bergman... (μόνο που το σκέφτηκα ήταν ιεροσυλία αλλά η συνέχεια του Vinterberg με συνέφερε) 06 - La haine - Η πλευρά της Ευρώπης που δεν γνωρίζαμε πριν ο Kassovitz μας την παρουσιάσει ωμά... όχι μακριά απ΄την δική μας πραγματικότητα όπως πολλοί θα νομίζουν... 07 - Akira - Ναι, είναι anime, όμως στα δικά μου μάτια τοποθετείται στην κορυφή των sci-fi ταινιών. Σενάριο που θα ζήλευε κάθε "κανονική" κινηματογραφική παραγωγή και αισθητικό αποτέλεσμα που κάνει τις συνήθεις ταινίες του είδους να μοιάζουν αστείες προσπαθώντας να αποδώσουν "ρεαλιστικά" αυτά που ξεπερνά κι η ίδια η φαντασία... 08 - The big Lebowski - Η αγαπημένη μου των αδελφών Coen, με τον Bridges στον αγαπημένο μου ρόλο - πρότυπο! Το "χαλαρά" σε όλη του την μεγαλοπρέπεια! 09 - Before sunrise - Μου αρέσουν πολλά έργα του Linklater όμως αυτό είναι ξεχωριστό: Το αγαπημένο μου love story... 10 - Smoke - Δεν είναι γνωστό, δεν είναι ο καλύτεροι ρόλοι των ηθοποιών (ο Keitel μετά τον Ιούδα δεν ξανάφτασε εκεί), όμως μέσα στην απλότητά της αυτή η ταινία με συνεπήρε. .. Γκρρρ... είναι πόσες ακόμη...
  2. mihor_fego

    Τα Desktop σας!

    Συνήθως είναι έτσι συμμαζεμένο... μόνο ό,τι είναι σε εκκρεμότητα βρίσκεται εδώ πάνω, και η εικόνα είναι η ίδια εδώ και 3 χρόνια περίπου... (δική μου...μολύβι, ραπιδογράφος, χρωματισμός σε photoshop).
  3. Οι κατηγορίες thriller, horror και splatter διαφέρουν αρκετά μα συνήθως έχουν κοινούς fan. Δεν μπορώ να πω πως είναι το αγαπημένο μου ο τρόμος μιας και έχω αρκετές απαιτήσεις από το σενάριο ενώ σπάνια βρίσκει κανείς καλά δείγματα... Αν θεωρηθεί (συμφωνώ κι εγώ) το Alien τρόμου, είμαι μέσα πως είναι από τα καλύτερα του είδους. Τι να μας πουν οι διάφοροι ψυχοπαθείς που κυκλοφορούν και σκοτώνουν με ό,τι βρήκαν πρώτο μέσα στο general store; Εδώ ο δολοφόνος είναι άγνωστου είδους, ο τρόπος σκέψης του δεν έχει τίποτα κοινό με μας και δεν χρειάζεται παρά το ίδιο του το σώμα για να σκοτώσει οτιδήποτε κινείται... Πιτσιρικάς ήμουν φανατικός του Nightmare on Elm Street, και προτιμούσα μακράν τον Freddy, έναν villain που στοιχειώνει τα όνειρα, από τον ξενέρωτο Jason του Friday the 13th που τα'χε βάλει με όλους τους χαζοφοιτητές στα cabins εκεί στα δάση (or something like that). Ακόμη πιστεύω πως το πρώτο της σειράς αξίζει ένα καλό remake με σοβαρό budget αλλά και σοβαρή αντιμετώπιση από την εταιρία παραγωγής στην επιλογή σκηνοθέτη και ελευθερίας που θα του δωθεί... Αλλιώς θα καταλήξει σαν ένα μάτσο ταινίες "τρόμου" για "εφήβους" (με την κακή έννοια του target group στα αμερικανικά δεδομένα)... Το Night of the Living Dead είναι υπεράνω σχολίασης... Για thriller θα πρέπει να πω πως το Rosemary's Baby είναι το πιο ανατριχιαστικό που έχω δει, και δεν είναι τυχαίο πως ο δημιουργός του είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης... Το Shining επίσης ξεχωρίζει για τον ίδιο ακριβώς λόγο... Το πρόβλημα είναι πως έχουν πάψει να τολμούν οι δημιουργοί στην εποχή μας να αγγίζουν αυτό το είδος μιας και οι εταιρίες στηρίζουν τέτοιες παραγωγές μόνο κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις δυναμικής στο box office... Πάλι καλά που υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις... Το A Scanner Darkly του Linklater (από το βιβλίο του Phillip. K. Dick), είναι πολύ περισσότερο ψυχολογικό thriller παρά sci-fi...
  4. H ανάγνωση comic είναι ιερή στιγμή! Η όλη τελετή του διαβάσματος απαιτεί ξάπλα, απομόνωση, την κατάλληλη μουσική υπόκρουση και τα απαραίτητα: καφέ και τσιγάρα... Φυσικά δεν παίζει τριγύρω φαγητό και άλλα επικίνδυνα για την κατάσταση του comic ενώ διπλώματα και άλλες κακοποιήσεις απαγορεύονται αυστηρά. Όσο για τους δανεισμούς, όλοι την έχουμε πατήσει σε κάποια φάση της ζωής μας... τώρα όμως γνωρίζω καλύτερα και είμαι πολύ επιλεκτικός σε τι χέρια θα παραδώσω τα comics μου...
  5. 01 - Pavement - "Brighten the corners" (1997): Lo-fi ? Έτσι είχαν αποφασίσει να ονομάσουν αυτό το είδος τα indie περιοδικά στις αρχές των '90s. Σίγουρα είναι κακόφωνες οι στραβοκουρδισμένες κιθάρες, ο Stephen τραγουδά σαν ο απόλυτος slacker, πρίν ακόμη εμφανιστεί ο όρος generation X και λοιπές αηδίες που προσπάθησαν να χωρέσουν μια ολόκληρη γενιά κάτω από εμπορικές ταμπέλες... κατά τα άλλα, υπέροχα indie-pop διαμάντια με witty στίχους που δεν έχουν τίποτα να διδάξουν παρά μόνο να σαρκάσουν... 02 - Tool - "Aenima" (1996): Όταν αυτοί οι τύποι σκάσαν μύτη, ο όρος nu-metal δεν είχε ακόμη εφευρεθεί και έθεσαν δυστυχώς τη βάση για μια σειρά από μπάντες με μόνο λόγο ύπαρξης ένα συμβόλαιο με την adidas ή κάτι παρόμοια ανόητο... Metal όγκος, μα δεν υπήρτχε τίποτε άλλο που να συνδέει αυτούς τους τύπους με την σκηνή. Στρυφνοί στίχοι, μυστικιστικές αναφορές, ηχητικός πειραματισμός, σκοτερινή ατμόσφαιρα, όλα δίχως τις συνήθεις metal macho φανφάρες... 03 - Jeff Buckley - "Grace" (1994): Η μεγάλη φωνή της γενιάς μου... ο πιο αδικοχαμένος καλλιτέχνης των '90s. Δεν σημαίνει αυτό ότι υποτιμώ τον Kurt, μα εκείνος είχε ήδη δώσει ό,τι είχε, ενώ ο Jeff μας άφησε με ένα μεγάλο χρέος. Όποιος έχει ακούσει αυτό τον δίσκο δεν μπορεί παρά να τον κατατάξει σε αυτό τον μικρό χώρο στη μουσική που χωρούν οι singers-songwriters όπως ο πατέρας του, ο Cohen και κάποιοι άλλοι εκλεκτοί... Η φωνή του παλληκαριού δεν περιγράφεται, βιώνεται... 04 - The Afghan Whigs - "Gentlemen" (1993): Ένα από τους "καταραμένους" των '90s και αυτός εδώ ο κύριος Dulli, μόνο που δεν ήταν ποτέ μέρος της όλης grunge φούσκας. Soul και σκληρές κιθάρες και η εξομολόγηση μιας ψυχής όπως λίγοι ποτέ τόλμησαν, ο gentleman εδώ τολμά να απογυμνώσει τον εαυτό του στο απόλυτο ναδίρ, παραμένοντας sexy ακόμη κι όταν "σπάει"... 05 - The Pixies - "Surfer Rosa" (1988): O κύριος Black μπορεί να μην είχε φανταστεί τι ξεκινούσε εδώ... το πέρασμα του indie από τα πρώτα βήματά του στα '80s σε μια νέα εποχή διαδραματίστηκε όταν ηχογραφήθηκε αυτός ο δίσκος. Ηπερηχητικά κοφτερά θορυβώδη εκρηκτικά 2λεπτα τραγούδια που αποτέλεσαν τον μπούσουλα για ένα μάτσο μπάντες των '90s... 06 - Kyuss - "Sky valley" (1994): Την εποχή που κυκλοφόρησε αυτό το album δεν υπήρχε ακόμη ο όρος stoner. Οι ίδιοι σε μια συνέντευξη είχαν ορίσει τον ήχο τους ως tequila metal! Bαρύς ήχος, ψυχεδέλεια, παιχνιδίσματα με το tempo, groοve και sabbathικά riff... Οι μπάντες που ξεπήδησαν από την διάλυσή τους ακόμη και αν επεκτάθηκαν μουσικά όπως οι Queens of the stone age, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν αυτό εδώ το album. 07 - Pulp - "His n' hers" (1993): Κάποια στιγμή πρέπει να αφήσουμε και τον ήλιο να μπεί στα δωμάτιά μας, και αυτό ακριβώς ήταν αυτός ο δίσκος. Χαρούμενες pop μελωδίες με στίχους σαν κλεμμένους από το ημερολόγιο μιας ιδιοφυίας στη μετεφηβία, τραγουδισμένες από τον χαρισματικό μποέμ δανδή Jarvis. 08 - Puressence - "Puressence" (1996): Και εδώ το ακριβές αντίθετο με το παραπάνω. Υγρό, σκοτεινό, σπαρακτικό. Ένα συκρότημα που μόνο στη χώρα μας γνώρισε την επιτυχία... Έχουμε φαίνεται την τάση στα down μας να ταυτιζόμαστε με την αντίστοιχη μουσική. Με τον τρόπο που τραγουδούν εδώ "I suppose that I'm alright now..." δεν έχεις επιλογή... 09 - Crowded House - "Together alone" (1993): Τα αδέλφια Finn είναι κορυφαίοι τραγουδοποιοί κι εδώ το αποδεικνύουν σε έναν απόλυτα μελωδικό pop δίσκο με κρυστάλλινο ήχο. Για νυχτερινές ώρες και βελούδινα πρωινά στην αγκαλιά της αγαπημένης σου... 10 - Hefner - "The fidelity wars" (1998): OK, αυτή η μπάντα είναι ψιλοάγνωστη. Το όνομα το πιάνετε από που προέρχεται φαντάζομαι, όσο για ήχο κάτι ανάμεσα σε Violent femmes και brit pop. Ύμνοι για την ερωτική ζωή, από την απογοήτευση, το καλοκαιρινό flirt, την σχέση εξάρτησης... ότι βιώνουμε μια ολόκληρη ζωή... ... αν και δεν μπορω να πω ότι είμαι ικανοποιημένος με το να στριμώξω 10 μόνο album σε μια τέτοια λίστα. Είναι πολύ πράγμα που μένει απ' έξω...
  6. To Blankets του Craig Thompson, το οποίο έχει κυκλοφορήσει και σε ελληνική έκδοση λίγο καιρό πριν... Θα το βρείτε στα κεντρικά βιβλιοπωλεία. Από τα πιο ευαίσθητα και συναισθηματικά graphic novels εκεί έξω... Το 2004 κέρδισε 4 βραβεία Ηarvey και 2 Εisner... και τα άξιζε!
  7. Kapelakis, για να μην παρεξηγηθώ ως προς το "μειώνουν" που ανέφερα παραπάνω, στο μυαλό μου είχα το ό,τι ο σεβασμός στη γυναίκα δεν ορίζεται με το να αυτοπεριορίζεις τις εκφράσεις σου απέναντί της, γιατί θεωρώ πάνω απ' όλα πως η υποκρισία (ακόμη και στον τρόπο έκφρασης) υποτιμά τον άλλο. Αν και πιστύω ότι συμφωνούμε...
  8. Δεν έχω ακόμη προλάβει να δω την κατηγορία ανεκδότων, ώστε να γνωρίζω για τι συζητάμε πρακτικά, μα μπορώ φαντάζομαι να έχω μια γνώμη. Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή μπορεί να είναι πλούσια σε υβριστικό λεξιλόγιο και οι αναφορές που μπορεί να κάνουμε σε ειδικές ομάδες ατόμων για να προξενήσουμε το γέλιο δίχως καμία πρόθεση του να θίξουμε αυτές πραγματικά, δεν έχουν χώρο σε ένα forum. Τα fora δεν είναι chat rooms για κουβεντούλα και όσο κι αν νοιώθουμε οικεία ανήκοντας σε μία κοινότητα εδώ, ο λόγος ύπαρξης ενός χώρου σαν κι αυτόν είναι πρωτίστως για να έχουμε ένα βήμα έκφρασης της αγάπης μας προς τα comics, ελπίζοντας πως ίσως έτσι θα μπορέσουμε να προσφέρουμε σε περισσότερο κόσμο ό,τι γνωρίζουμε για αυτά. Να βοηθήσουμε κι άλλους να γνωρίσουν ίσως κάποια comics που μπορούν να τους προσφέρουν ψυχαγωγία, να παραληρήσουμε για τις comic εμμονές μας (να εκτονωθούμε όταν δεν υπάρχουν πολλοί που θα μιλάγανε 3 ώρες για αυτά γύρω μας). Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση πουριτανός ή ηθικολόγος, στην καθημερινή μου ζωή ίσως να είμαι και παραπάνω από το επιτρεπτό αθυρόστομος, μα εδώ χρησιμοποιούμε τον γραπτό λόγο και η "χυδαιότητα" βρίσκει την θέση της σε αυτόν δύσκολα. Ο προφορικός λόγος είναι κάτι το εφήμερο, εδώ ό,τι έχουμε να πούμε μένει "για πάντα". Μπορεί ο χυδαίος λόγος να έχει τη θέση του στην λογοτεχνία π.χ., μα είναι διαφορετικό να διαβάσω Ηenry Miller κι άλλο να "μπινελικώνω"... Η ύπαρξη νέων ή γυναικών στο forum δεν πρέπει να είναι η δικαιολογία μας για να αυτοπεριοριζόμαστε στις εκφράσεις μας. Τα παιδιά σήμερα από πολύ μικρή ηλικία χρησιμοποιούν λεξιλόγιο που σοκάρει τους μεγαλύτερους. Όσο για τις γυναίκες, στο χώρο ειδικά που δουλεύω έρχομαι σε επαφή με πολλές στα φοιτητικά τους χρόνια και, πιστέψτε με, ορισμένες φορές μιλούν πιο "χύμα" από εμάς τους άντρες. Μην τις προσβάλλουμε κατ' αυτό τον τρόπο μειωνοντάς τες σε "αθώες υπάρξεις" που περισσότερο ζούν στην αντρική φαντασία παρά εκεί έξω. Το νόημα είναι να είμαστε σωστοί στην έκφρασή μας για εμάς τους ίδιους και όχι για να μην θίξουμε άλλους ή γιατί "απαγορεύεται"...
  9. Ακόμη εξερευνώ τα forums... αλλά δεν έχω πρόβλημα, έχω όρεξη να γράφω για ώρες... Το avatar... κι εμένα μου θυμίζει violator, αλλά δεν είχα σκοπό να κάνω αναφορά στο spawn... αυτή η σειρά με απογοήτευσε όταν συνειδητοποίησα γύρω στο 12ο τεύχος πως θα τράβαγε for ever... αν το πήγαινε ο Todd για limited θα ήταν αριστούργημα... Απλά με εκφράζει αυτό το χαμόγελο... ΟΧΙ δεν είμαι σαδιστής ή τίποτα τέτοιο... μην παρεξηγηθώ! Αν όλα πάνε καλά... θα αρχίσω να κυνηγώ να μεταφράσω και το SiP αν δεν είναι πιασμένη η θέση...
  10. Ορίστε ένα wallpaper με από ένα τμήμα ενός comic strip μου...daydreamer.bmp
  11. Επειδή είμαι γραφίστας, να σας πω πως Photoshop, Illustrator, InDesign και μια καλή γραφίδα με ταμπλέτα είναι τα απαραίτητα πέρα από το κλασσικό σχεδιαστήριο, το μολύβι και το πενάκι/πινέλο για μελάνωμα... Σχεδιάζεις, μελανώνεις, σκανάρεις, διορθώνεις/επεξεργάζεσαι και χρωματίζεις (αν θες). Χωρίς χέρι δεν γίνεται τίποτα! Η τεχνική μαθαίνεται, το έμφυτο ταλέντο μετράει ώστε να είναι ευκολότερη η αρχή, μα επειδή ονειρεύομαι χρόνια να κάνω δικά μου comics, πρέπει να πω πως ό,τι χρειάζεται περισσότερο είναι εξάσκηση! Πρέπει να 'σαι μέρα-νύχτα με ένα skechbook στο χέρι και να λιώσεις την μισή ετήσια παραγωγή της Faber-Castell για να τα κατεφέρεις! Το δυσκολότερο δεν είναι να κάνεις μια εικονογράφηση, μα η επανάληψη των χαρακτήρων να είναι σωστή, να μάθεις ανατομία, φωτοσκιάσεις, κτλ. Δεν μιλάμε για να μπλέξεις με ακουαρέλλες, αερογράφους, κτλ γιατί εκεί χάνεται η μπάλα... Επίσης, χρειάζεται φαντασία, δημιουργικότητα, ικανότητα στο γράψιμο, καλή γνώση της γλώσσας. Το κείμενο είναι συνήθως πολύ σημαντικότερο από το σχέδιο και αν κανείς θεωρεί ότι η συγγραφή comic είναι έυκολη... απατάται οικτρά! Σε ένα λογοτεχνικό κείμενο όπως ένα μυθιστόρημα, δεν σε περιορίζει κανείς στο πως να κινηθείς. Η αμερικανική μοντέρνα λογοτεχνία έσπασε κάθε φραγμό και μας προσέφερε αριστουργήματα όπως το Gravity's Rainbow του Thomas Pynchon... Στο comic όμως δεν θα έχεις 1000 σελίδες να αναπτύξεις την ιστορία σου. Θέλει τέλεια οικονομία λόγου, και ο καλύτερος δάσκαλος είναι το Θεατρικό ή Κινμηατογραφικό σενάριο... Ξέφυγα από το θέμα, ε; Adobe είναι η απάντηση στο software, μα ο υπολογιστής είναι μόνο το τελευταίο στάδιο...
  12. Τα καλά comics δεν χάθηκαν, εδώ είναι, οι Ελληνικές εκδόσεις λείπουν... Όταν όμως οι γονείς πια "χώνουν" τα πιτσιρίκια να μάθουν Αγγλικά από την 1η Δημοτικού, οι λύσεις υπάρχουν στις αγγλόφωνες εκδόσεις! Δεν πιστεύω ότι όλοι όσοι απαρτίζουμε αυτή εδώ την κοινότητα δεν θα προσπαθήσουμε να εμφυσήσουμε (και ΟΧΙ να επιβάλλουμε) την αγάπη μας για τα comics στα παιδιά μας... Το πρόβλημα με τις Ελληνικές εκδόσεις είναι γενικό φαινόμενο και τα κόμικς είναι μία κατηγορία από τις πολλές που υποφέρουν. Ο περιοδικός τύπος είναι αξιόλογος; Παρακολουθείται σωστά η παγκόσμια λογοτεχνία; Ελπίζω αυτός ο χώρος να γίνει μια αφετηρία ώστε κάποιοι που έχουμε το μεράκι να τολμήσουμε στο μέλλον να συνεχίσουμε αυτό που ο Καμπανάς ή η Μαμούθ Κόμιξ κάποτε άρχισαν... Η αισθητική της εποχής μας έχει αλλάξει, μπορεί η τεχνολογία να αφαιρεί από την φαντασία, αλλά κι εμείς δεν πρέπει να είμαστε παρελθοντολάγνοι. Μπορεί να βρίσκω τον Μπομπ το Σφουγκαράκη (και όλα τα cartoon της Nickelodeon) αντιαισθητικά, όμως προτιμώ χίλιες φορές ένα παιδί σήμερα να γνωρίσει μέσα από αυτά ένα μαγικό κόσμο, παρά από την άθλια Ελληνική τηλεοπτική παραγωγή σήριαλ... Αν και... το Mad ή ή Βαβούρα αντιαισθητικά δεν ήταν;... Μου λείπει to Αγόρι και το Captain Harlock, αλλά τουλάχιστον με το internet και τα (thank God for this) torrents, μπορούμε να διασώσουμε πολύ υλικό και να το κάνουμε μέρος του παρόντος και του μέλλοντος!
  13. mihor_fego

    LEGOLAND [ μιας και ειδα τα PLAYMOBIL ]

    Είδα ένα παλιότερο topic με τα playmobil, και θυμήθηκα τα lego! Τώρα έχουν κυκλοφορήσει lego Star Wars σκάφη κτλ, όμως εκεί γύρω στα '89 - '90 έπαιζα με τα συναρμολογούμενα lego τα καλοκαίρια στην Ζάκυνθο ιστορίες των X-Men! Είχα διαλύσει τα "ανθρωπάκια" και είχα φτάξει τους χρωματικούς συνδυασμούς των στολών των X-Men, με μικρές επεμβάσεις από μαρκαδόρους... μόνο που οι μάσκες ήταν όλες στο ίδιο σχήμα! Μέχρι και το Blackbird είχα... Τι τρέλλα κι αυτή, αράδιαζα μια κούτα τουβλάκια και του 'δινα και καταλάβαινε... Πρόσφατα βρήκα κάποια παλιά φυλλάδια κατασκευής που είχαν στα κουτιά, λιωμένα από τον χρόνο... Δυστυχώς έμειναν για πάντα εκει, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να τα φέρω πίσω στην Αθήνα. Και θα ήθελα πολύ να είχα μια τέτοια παιχνιδοκληρονομιά να αφήσω στα παιδιά μου (όταν... ακόμη νωρίς είναι για τέτοια!).
  14. Nausicaa of the valley of wind... τετράτομο είναι, αλλά ενιαίο, πιάνει; @#&!* το SiP δεν χωρίζεται σε κομμάτια για να το έλεγα όλο, και κανένα storyline δεν μπορώ να το ξεχωρίσω, οπότε... η Ναυσικά κερδίζει... ναι, αν έμενε ένα comic στον κόσμο, αυτό θα ήθελα να ήταν. Εκεί πιστεύω οι Ιάπωνες μας φάγανε τους δυτικούς.
  15. Ευχαριστώ για το καλοσώρισμα! Τι γίνεται που είμαι του Gin και όχι της μπύρας; Το μαρτύριο δέχεται παραλλαγές; Η αλήθεια είναι πως είμαι πολυλογάς, αλλά τι να κάνουμε, όταν βρίσκει κανείς ευκαιρία να μιλήσει για τις εμμονές του (=comics), είναι λογικό να παραληρεί ώρες-ώρες... Το scanάρισμα θα καθυστερήσει ως που να δω τι παίζει στον tracker γιατί μας βλέπω πολλούς παθιασμένους εδω μέσα, οπότε φαντάζομαι έχετε σηκώσει αρκετό υλικό...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.