Ομολόγω ότι άργησα να επιστρέψω στην παλιά μου αγάπη,την ενασχόληση με τον χώρο του κομικ σύμπαντος...αλλά μαλλόν κάποια πράγματα στην ζωη περιμένουν να ωριμάσεις.Την ανάγνωση κομικ δεν την είχα εγκαταλειψει απλά αλλαζε η συχνότητα που διαβαζα.Από το Μπλεηκ,το Αγορι και τον λουκι λουκ εως το κορακι του James.O.Bar και τα DC/marvel universes τα κομικ ήταν μια τρόφη του νου και μια σταθερή συντροφια.Άλλοτε αφημένο σε ένα σκαλι παρεα με μια σοκολάτα,αλλοτε διπλα σε ένα μπουκαλι μπυρα ή κατω από ένα σακουλάκι πατατακια και μια μερα δίπλα στο κρανος του φανταρου(το κορακι διαβαζα τοτε,η μαυριλα στο τετραγωνο)ποιος δεν έχει εκτιμησει την απλότητα που σου προσφέρει το κομικ...Ένα σινεμα τσέπης,μια χαρτινη ονειρομηχανη που μπορεις να την κουβαλας μαζί σου!
Αυτό που με χαροποιεί είναι το μέγεθος της πάρεας σας και η προσπάθεια σας να βρει το κομικ την θέση που του αξίζει στη καθημερινότητα των συνανθρώπων μας(που έχει καταντήσει "καημερινοτητα" λόγω της καταστασης που βιωνουμε-κατι που κάνει πιο επιτακτικη την αναγκη του χιουμορ,της ανύψωσης του πνευματος αλλα και της καυστικής ματιάς που μπορεί να προσφέρει ένα "πενάκι" στην ζώη μας.
Ελπίζω και γω στο εγγυς μέλλον να προσφερώ το δικό μου λιθαρακι στο κεφαλαιο "Ελληνικά κομικ"...Μέχρι τότε ως "νέος" δημιουργός το ρητο μου είναι επιμονή και υπομονή...Καλώς σας βρήκα.
Υ.Γ.
...μια σελίδα απο κάτι που δουλευω αυτον τον καιρο...