BladeRunner1992
-
Περιεχόμενο
345 -
Εγγραφή
-
Τελευταία επίσκεψη
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Ενότητες
Blogs
Events
Γκαλερί
Καταχωρήσεις δημοσιεύτηκε από BladeRunner1992
-
-
Πριν λίγα λεπτά τελείωσα την ανάγνωση του τρίτου τόμου και εξακολουθώ να δηλώνω άκρως ικανοποιημένος, τόσο από την ιστορία και το σχέδιο, όσο και από την όλη ποιότητα της έκδοσης. Πιθανότατα θα συνεχίζω να γράφω και από ένα μικρό σχόλιο για τον κάθε τόμο ξεχωριστά, γιατί προσφέρουν πολλά πράγματα στον αναγνώστη και σίγουρα αξίζουν λίγα καλά λόγια. Στον τρίτο τόμο ο Ερίκ Καστέλ συναντάει αρκετές δυσκολίες (και κατ'επέκταση όλη η ομάδα), ενώ βλέπουμε τον μικρό Παμπλίτο να εξελίσσεται. Φυσικά η ρομαντική διάθεση απέναντι στον κόσμο του ποδοσφαίρου εκείνης της εποχής παραμένει αισθητή. Το σχέδιο είναι εξαιρετικό και ο χρωματισμός φοβερός, ειλικρινά σας λέω ούτε ξέρω πόση ώρα μετά το τέλος της ανάγνωσης έκατσα και χάζευα μερικά από τα καρέ (τόσο τα μεγάλα όσο και τα μικρά). Μιλάμε για τρομερό.... οφθαλμόλουτρο. Δεν βλέπω την ώρα να πιάσω τον τέταρτο τόμο, που κυκλοφορεί το επόμενο Σάββατο.
-
14
-
-
Τίτλος: Fantastic Four, Οι Οραματιστές
Παράλ. Τίτλος/Τίτλος Πρωτοτ.: Fantastic Four Visionaries
Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ
Εκδότης: Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε.
ISBN: 978-960-436-528-9
Γλώσσες: Ελληνική (gre)
Ημ/νία Παραχώρησης: 26/12/2017-
13
-
3
-
-
Αποκτήθηκε και διαβάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και ο δεύτερος τόμος της σειράς και μου φάνηκε εξίσου ενδιαφέρων, νοσταλγικός και απολαυστικός με τον προηγούμενο. Ήδη άρχισα να γίνομαι ένα με τον παικταρά και πολύ συμπαθητικό Ερίκ Καστέλ, αλλά και με τους πιτσιρικάδες που παίζουν μπαλίτσα στην αλάνα και "αλητεύουν" σε παραλίες και όρμους. Το ανέφερα και στην μίνι κριτική για τον πρώτο τόμο: Όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το κόμικ, δεν ήμουν ούτε καν ιδέα στο μυαλό των γονιών μου, που δεν είχαν γνωριστεί ακόμα. Αλλά δεν ξέρω, νιώθω και εγώ μια νοσταλγία διαβάζοντας το κόμικ. Αν όχι νοσταλγία για την δεκαετία του '80 που δεν έζησα, ίσως νοσταλγία για τα παιδικά μου χρόνια. Γιατί πρόλαβα και εγώ να παίξω μπαλίτσα σε τσιμεντένια/ασφαλτωμένα προαύλια σχολείων (πόσες φορές έγδαρα γόνατα και χέρια!), αλλά και σε αλάνες με χώμα. Βλέπετε, τα 5χ5 ήταν πιασμένα από τους "μεγάλους" και εμείς βολευόμασταν έτσι. Τέλος πάντων, ξεφεύγω. Το σχέδιο είναι εξαιρετικό και λεπτομερές -από τις απεικονίσεις των δρόμων, των κτιρίων και των γηπέδων μέχρι τις κινήσεις των χαρακτήρων εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων- και τα χρώματα ζωντανά. Ειδικά, το ολοσέλιδο σχέδιο στην σελίδα 24 είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης από μόνο του! Η έκδοση παραμένει ποιοτική σε κάθε επίπεδο και αποτελεί κόσμημα για τον κάθε συλλέκτη κόμικς. Ανυπομονώ για τον τρίτο τόμο.
-
15
-
1
-
-
Από τις 11 Δεκεμβρίου που σχολίασα τελευταία φορά στο τόπικ, είδα τις παρακάτω ταινίες:
Bone Tomahawk. (2015). Είχα ακούσει τόσα πολλά για την συγκεκριμένη ταινία, οπότε το πήρα απόφαση και επιτέλους την είδα. Ουάου! Γουέστερν με κανίβαλους και σπλατεριές. Δεν είναι κάτι που βλέπεις κάθε μέρα. Απολαυστική ταινία, αλλά σίγουρα όχι για όλα τα στομάχια (και ούτε για όλα τα γούστα). Δεν αμφιβάλλω ότι ο σκηνοθέτης έχει δει και λατρέψει πολλές από τις ταινίες του Tarantino. Πέρασα πολύ καλά με το σκληρό αυτό γουέστερν (ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα), αν και σε μια σκηνή τα είδα όλα και χάρηκα που δεν έτρωγα τίποτα, γιατί πιθανότατα θα ξερνούσα στον καναπέ. Έχω κατεβάσει και την δεύτερη ταινία του συγκεκριμένου τύπου (Brawl in Cell Block 99), και ανυπομονώ να την δω και αυτήν. 8/10
Planes, Trains & Automobiles. (1987). Πολύ ευχάριστη και ιδιαίτερα απολαυστική κωμωδία, χαρακτηριστικό δείγμα του είδους και της εποχής της (δεκαετία του '80). Δεν ξέρω πως θα φανεί στους λάτρεις των κωμωδιών και ούτε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, πάντως προσωπικά πέρασα πολύ ωραία την ώρα μου, και αυτό μου αρκεί. Γέλασα και έγινα ένα με τους δυο τυπάδες που πέρασαν τα πάνδεινα για να φτάσουν στον προορισμό τους. Έχω και άλλες ταινίες του συγκεκριμένου σκηνοθέτη (π.χ. Uncle Buck, Ferris Bueller's Day Off και The Breakfast Club) και κάτι μου λέει ότι θα περάσω τέλεια και μ'αυτές. 8/10
Sweet Smell of Success. (1957). Λοιπόν, η συγκεκριμένη ταινία είναι μάλλον μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Βλέποντας την σχετική βαθμολογία της στο IMDB και διαβάζοντας εμπεριστατωμένες κριτικές από δω και από κει, περίμενα ότι θα είναι τουλάχιστον καλή. Επίσης, διαβάζοντας πράγματα για την πλοκή, ήξερα ότι θα είναι πολύ κοντά στα γούστα μου. Όμως, δεν ήμουν προετοιμασμένος για ένα τέτοιο μαύρο αριστούργημα. Είναι οπωσδήποτε μια από τις δέκα καλύτερες ταινίες που είδα φέτος, αλλά και γενικά μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει μέχρι σήμερα. Δεν μπορώ να εξηγήσω με σαφήνεια τι ακριβώς με ενθουσίασε. Είναι, μάλλον, κάτι πιο εσωτερικό για να το εκφράσω με λόγια. Γίνεται μια τρομερή μελέτη χαρακτήρων και παρουσιάζονται κάποιες από τις ανθρώπινες αδυναμίες με τον πλέον ωμό και ρεαλιστικό τρόπο. Η σκηνοθεσία είναι αριστουργηματική, οι ερμηνείες εξαιρετικές και η φωτογραφία μοναδική. Η ατμόσφαιρα πιο-νουάρ-πεθαίνεις. 9/10
The Set-Up. (1949). Η ταινία με το ζόρι διαρκεί περισσότερα από 70 λεπτά και τα όλα σκηνικά περιορίζονται σε μια κλειστή αρένα για αγώνες μποξ, ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και ελάχιστα λεπτά έξω στον δρόμο. Η ταινία είναι λιτή και απέριττη, όμως περνάει με ιδιαίτερα ρεαλιστικό τρόπο όλα τα μηνύματα που ήθελε να περάσει. Μιλάμε για ένα μικρό και μάλλον άγνωστο διαμάντι, του τρομερού Robert Wise, ο οποίος αποδεικνύει ότι και με περιορισμένα μέσα μπορεί να γυριστεί μια μοναδική ταινία, με βάθος και ουσία. 8/10
J. Edgar. (2011). Ο Clint Eastwood είναι ένας από τους πέντε αγαπημένους μου σκηνοθέτες, ο Leonardo DiCaprio ένας από τους ηθοποιούς που συμπαθώ ιδιαίτερα, ενώ και ο J. Edgar Hoover ήταν μια τεράστια και άκρως ενδιαφέρουσα προσωπικότητα της εποχής του. Με βάση όλα αυτά, περίμενα πολλά από την συγκεκριμένη ταινία. Όμως, δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Σίγουρα μου άρεσε γενικά σαν ταινία και πέρασα καλά (αυτό έλειπε!), όμως κάτι της έλειπε. Η σκηνοθεσία μου φάνηκε μια χαρά, οπότε το πρόβλημα είναι μάλλον στο σενάριο: Δεν θα το χαρακτήριζα και ιδιαίτερα σφιχτοδεμένο. Η φωτογραφία είναι, φυσικά, εξαιρετική, ενώ και οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές. Τέλος πάντων, καλούτσικη, αλλά μάλλον αργόσυρτη και όχι για όλα τα γούστα. 7/10
1922. (2017). Η ταινία αυτή βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα του Stephen King, που μπορεί να απολαύσει κανείς διαβάζοντας την εξαιρετική συλλογή διηγημάτων Full Dark, No Stars ("Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα", εκδόσεις Bell). Τον Απρίλιο του 2012 είχα διαβάσει την συγκεκριμένη νουβέλα (και όλη την συλλογή, εδώ που τα λέμε), αλλά θυμόμουν αρκετές λεπτομέρειες της ιστορίας. Δεν είχε σημασία όμως, γιατί και η ταινία αυτή καθαυτή κατάφερε να με συνεπάρει. Σε καμία περίπτωση δεν είναι στο ίδιο επίπεδο ποιότητας με την νουβέλα, όμως σαν ταινία είναι αρκούντως ικανοποιητική. Ωραία φωτογραφία και σκηνικά (για μένα παίζουν σημαντικό ρόλο σε μια ταινία), καλές ερμηνείες, κάπως σκοτεινή ατμόσφαιρα... 7/10-
7
-
-
Πλέον μπορεί να βρει κανείς το "Εκουατόρια" και στην Πρωτοπορία, με 30% έκπτωση! Το πέτυχα σήμερα στο βιβλιοπωλείο της Αθήνας και υπήρχαν πολλά αντίτυπα! Επίσης υπάρχει και στην Πολιτεία, αλλά με 20% έκπτωση.
-
13
-
1
-
-
Εγώ πιστεύω ότι η μετάφραση έγινε από τα Γαλλικά. Το λέω αυτό γιατί η μεταφράστρια (Κατερίνα Φράγκου) έχει μεταφράσει κάποια βιβλία Γάλλων συγγραφέων. Εκτός και αν πρόκειται για συνωνυμία, οπότε πάω πάσο.
-
8
-
2
-
-
Όντας νέος σε ηλικία και μεγαλωμένος με άλλα περιοδικά και κόμικς, δεν ήξερα και πολλά πράγματα για τον Ερίκ Καστέλ. Αλλά μόλις έμαθα ότι θα κυκλοφορούσε κάθε Κυριακή ποδοσφαιρικό κόμικ της Γαλλοβελγικής σχολής, ε, δεν χρειάστηκε και πολλή σκέψη για το αν θα τιμήσω την σειρά ή όχι. Τσίμπησα λοιπόν την εφημερίδα με τον πρώτο τόμο (αφού έψαξα σε δυο-τρία ψιλικατζίδικα της περιοχής), τον οποίο και διάβασα εν ριπή οφθαλμού. Το κόμικ κατάφερε να με ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, σε μια εποχή που ήμουν αγέννητος ακόμα, και να μου δείξει πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα τότε στον χώρο του ποδοσφαίρου (και όχι μόνο). Πολύ συμπαθητικός τύπος ο Ερίκ Καστέλ, ένας αυθεντικός παικταράς, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Το σενάριο απλό και στρωτό αλλά ενδιαφέρον, το σχέδιο εξαιρετικό, τα χρώματα φοβερά. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αναγνώστες πιθανολογώ ότι θα νιώσουν μια κάποια νοσταλγία για τα παιδικά τους χρόνια, ενώ οι μικρότεροι θα έχουν την ευκαιρία να ρίξουν μια ματιά σε μια άλλη εποχή. Ήδη ανυπομονώ για τον δεύτερο τόμο, με τον τίτλο "Η ρεβάνς", που θα κυκλοφορήσει στις 23/12 (Σάββατο δηλαδή).
-
20
-
1
-
-
Τσίμπησα με 3€ την συλλεκτική κασετίνα με τους τέσσερις τόμους του επικού κόμικ Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν, των εκδόσεων Helm. Το Public μ'έκανε να καταξοδευτώ αγοράζοντας το συγκεκριμένο κόμικ, αλλά τι να κάνουμε;
Ντράπηκα λίγο στο ταμείο, αλλά δεν φταίω εγώ που το πουλάνε τόσο!
-
13
-
1
-
3
-
-
-
Μετά από κάτι βδομάδες αναμονής, έχω επιτέλους στα χέρια μου το Kings In Disguise, των James Vance και Dan E. Burr. Για μένα η θεματολογία του κόμικ αυτού είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ενώ τρομερό είναι και το ασπρόμαυρο σχέδιο. Δεν βλέπω την ώρα να το διαβάσω.
-
19
-
-
@PhantomDuck Ω, συμφωνώ απόλυτα! Και εγώ το ίδιο κάνω με πολλά βιβλία. Αυτά που με "καίνε" τα αγοράζω με το που κυκλοφορήσουν και ας ξέρω ότι σε δυο χρόνια θα έχουν έκπτωση 30% (ή και παραπάνω).
Στο μεταξύ, το παρήγγειλα και εγώ το "Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν" και ελπίζω να έχει μείνει τίποτα, γιατί πέσατε όλοι σαν τις ακρίδες
Η τιμή είναι από άλλο πλανήτη.
-
6
-
-
Από τις 3 Δεκεμβρίου που σχολίασα τελευταία φορά στο τόπικ, είδα τις παρακάτω ταινίες:
Logan. (2017). Ένα μικρό σχόλιο, εδώ.
The Founder. (2016). Πολύ ωραία και καλογυρισμένη ταινία, η οποία παρουσιάζει την ιστορία του Ray Kroc, ενός πλασιέ που πήγαινε από πολιτεία σε πολιτεία για να πουλήσει κάθε είδους προϊόν, ο οποίος στα 52 του χρόνια ανακάλυψε ένα πρωτοποριακό και ξεχωριστό εστιατόριο, αυτό των αδερφών McDonald's, μια ανακάλυψη που αποτέλεσε την αφετηρία για την δημιουργία μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας στον χώρο του φαγητού. Βρήκα τις ερμηνείες ικανοποιητικότατες, την φωτογραφία εξαιρετική, την παρουσίαση της εποχής εκείνης επιτυχημένη και την ατμόσφαιρα πολύ ωραία. Όμως, δεν ξέρω, κάτι έλειπε στην ταινία για να κάνει την μεγάλη διαφορά. 7/10
Dunkirk. (2017). Πριν γράψω το οτιδήποτε, πρέπει να σας αναφέρω ότι ο Nolan είναι ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Έχω δει όλες του τις ταινίες και δεν έχω βρει κάποια που να με έχει απογοητεύσει (σίγουρα κάποιες είναι πιο αδύναμες από άλλες). Οπότε δεν μπορώ να είμαι και απόλυτα αντικειμενικός με το έργο του. Λοιπόν, το Dunkirk μου άρεσε πάρα πολύ. Ας πούμε ότι το σενάριο είναι απλό και οι ερμηνείες ικανοποιητικές μεν, τίποτα το ιδιαίτερο δε. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πλοκή ούτε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για κάποιον χαρακτήρα. Όμως: Ο Nolan περνάει με αξιοσημείωτη μαεστρία στον θεατή την αγωνία και την ένταση των νέων στρατιωτών που είναι εγκλωβισμένοι στην Δουνκέρκη, προσωπικά ένιωσα μια αίσθηση κλειστοφοβίας από τις πρώτες κιόλας σκηνές. Από τεχνικής απόψεως, η ταινία είναι άψογη: Ο ήχος φοβερός, η φωτογραφία απίστευτη, τα διάφορα σκηνικά τρομερά, η μουσική επένδυση εξαιρετική. Είμαι σίγουρος ότι θα τσιμπήσει κάποια Όσκαρ σ'αυτούς τους τομείς. Επίσης μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό η μη γραμμική αφήγηση και, φυσικά, η έντονη ρεαλιστικότητα. Πάντως ο ίδιος ο Nolan λέει ότι το Dunkirk δεν είναι ένα πολεμικό έργο, αλλά πάνω απ'όλα μια ιστορία επιβίωσης με στοιχεία σασπένς. Συμφωνώ μαζί του. Μπορεί η βαθμολογία που θα βάλω να φανεί υπερβολική ή ακατανόητη σε αρκετούς, όμως έτσι νιώθω για την συγκεκριμένη ταινία: 9/10
Καζαντζάκης. (2017). Τίμια προσπάθεια, αλλά κατά την γνώμη μου μια χαμένη ευκαιρία. Φυσικά πρέπει να λάβει κανείς υπόψιν τους περιορισμούς στο μπάτζετ, κάτι εξαιρετικά σημαντικό για τέτοιου βεληνεκούς έργα. Ο Καζαντζάκης ήταν μια τεράστια προσωπικότητα, εκτός από τεράστιος συγγραφέας. Έκανε ταξίδια, γνώρισε ανθρώπους, έζησε έντονες στιγμές, το να μεταφέρεις την ζωή του στην οθόνη είναι μια δουλειά απαιτητική και πολυσύνθετη. Όμως κάποια πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν και καλύτερα: Η παρουσίαση των διαφόρων γεγονότων από την μια περιεκτική από την άλλη όχι και τόσο "δεμένη", οι ερμηνείες δεν με ικανοποίησαν στον βαθμό που θα έπρεπε (τον Παπασπηλιόπουλο τον βρήκα αρκετά καλό και επαρκή, πάντως), τα αστικά σκηνικά μου φάνηκαν μέτρια (οι περιορισμοί στο μπάτζετ που λέγαμε), το μακιγιάζ όχι και τόσο καλό... Βέβαια μου άρεσε αρκετά η φωτογραφία και η μουσική επένδυση. Με βάση πολλά σχόλια κριτικών και θεατών περίμενα κάτι χειρότερο, αλλά και πάλι, είχε τα φόντα για κάτι ξεχωριστό. 6/10
Silence. (2016). Πριν κάτι μήνες διάβασα το ομότιτλο μυθιστόρημα του Shûsaku Endô, ένα από τα καλύτερα βιβλία που είχα την τύχη να διαβάσω την φετινή χρονιά, και ανυπομονούσα να δω την μεταφορά του στην οθόνη, από έναν από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες ανεξαρτήτως είδους, του φοβερού Martin Scorsese. Λοιπόν, μπορώ να πω ότι η ταινία αγγίζει την δύναμη και την ποιότητα του βιβλίου. Η φωτογραφία είναι πολύ καλή, τα σκηνικά εξαιρετικά, η ατμόσφαιρα φοβερή, οι ερμηνείες ικανοποιητικότατες (οι Ιάπωνες μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση!). Ναι, είναι μια αργόσυρτη ταινία, κάποιος μπορεί να την χαρακτηρίσει βαρετή ή και μονότονη, όμως ένιωσα ότι έχει μια εσωτερική δύναμη, μια ξεχωριστή ομορφιά. 8/10-
10
-
-
Πριν λίγες μέρες είδα την ταινία στην τηλεόραση. Καλή για το είδος της, ψυχαγωγική και αρκετά συναρπαστική, γεμάτη με βία, σπλάτερ εικόνες και κάποια ωραία σκηνικά. Η σκηνοθεσία μου φάνηκε ικανοποιητικότατη, οι ερμηνείες επαρκείς και η φωτογραφία ωραία. Βέβαια, δεν είμαι φανατικός οπαδός των ταινιών X-MEN γενικότερα ή των ταινιών με τον Wolverine ειδικότερα, μιας και ζήτημα να έχω δει δυο-τρεις ταινίες, και αυτές κατά τύχη. Έτσι, δεν έχω καθαρή εικόνα για την χρονολογική σειρά των διαφόρων γεγονότων στο σύμπαν των X-MEN και ούτε μπορώ να πω ότι έχω δεθεί με κάποιον ήρωα συγκεκριμένα. Πάντως, προσωπικά, έκατσα και είδα την ταινία Logan για την δράση, την ένταση και την ατμόσφαιρα, και όχι για να συγκινηθώ ή να απολαύσω βαθύτερα νοήματα. Δηλαδή, όντας αρκετά ανοιχτοχέρης, μπορεί να βάλω ένα 8/10, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι την κατατάσσω στο ίδιο επίπεδο με άλλες ταινίες που τους έβαλα τον ίδιο βαθμό.
-
5
-
-
Χθες το μεσημέρι παρέλαβα το κόμικ και αργά το βράδυ το ξεκίνησα, χωρίς να έχω σκοπό να το τελειώσω με την μια. Όμως δεν μπόρεσα να αντισταθώ, το καταβρόχθισα εν ριπή οφθαλμού. Σ'αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρω ότι το "Εκουατόρια" είναι η πρώτη ιστορία με τον Κόρτο Μαλτέζε που διαβάζω. Αν και στην βιβλιοθήκη μου έχω πέντε από τους τόμους που δημιούργησε ο Ούγκο Πρατ, οι καημένοι παραμένουν ακόμα αδιάβαστοι. Τέλος πάντων, δεν έχει και τόση σημασία πια, επιτέλους γνώρισα και 'γω τον Κόρτο Μαλτέζε, και ας μην είναι ο... αυθεντικός. Έχουμε να κάνουμε με ένα αρκετά όμορφο, ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό κόμικ, το οποίο ταξιδεύει τον αναγνώστη σε διάφορα όμορφα και συναρπαστικά μέρη και του προσφέρει δράση και πολύ ωραίες εικόνες. Κάτι τέτοιες ιστορίες, που (λίγο έως πολύ) διαδραματίζονται σε εξωτικά μέρη και είναι γεμάτες περιπέτεια, είναι ιστορίες που πάντα περνάω καλά όταν τις διαβάζω. Ταξιδεύω στον χώρο και τον χρόνο και ξεχνιέμαι. Η πλοκή είναι αρκετά καλογραμμένη και κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, απλά ίσως χρειάζονταν λίγες παραπάνω σελίδες σε ορισμένα σημεία, για να είναι πιο... ομαλή η εξέλιξη των γεγονότων. Το σχέδιο μου φάνηκε πολύ καλό και προσεγμένο -από τους χαρακτήρες μέχρι και τα σκηνικά-, ενώ τα χρώματα σίγουρα πολύ ζωντανά. Η έκδοση είναι ένα στολίδι για την βιβλιοθήκη του κάθε λάτρη των κόμικς, από την μετάφραση, τα αφιερώματα και την επιμέλεια του κειμένου, μέχρι το χαρτί και την εκτύπωση, η όλη δουλειά δείχνει ότι έγινε με πολύ μεράκι.
8.5/10
-
23
-
1
-
-
1. Canales/Pellerejo - Κόρτο Μαλτέζε: Εκουατόρια (Μικρός Ήρως). 14€
2. Recchioni/Carnevale - Dylan Dog: Mater Morbi (Epicenter). 14,80€
3. Ed Brubaker/Sean Phillips - Kill or Be Killed Vol. 1 (Image). 6,99€-
20
-
-
Τον Ερίκ Καστέλ να τον περιμένουμε από την επόμενη Κυριακή, με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ.
-
17
-
-
7 λεπτά πριν, laz33 είπε:
Να πω την αλήθεια περίμενα κάτι καλύτερο όταν ο φλοκ έγραφε πως μετά τον Κόρτο Μαλτέζε ακολουθεί κι άλλος πολύ δημοφιλής ήρωας
Μάλλον το ένα δεν έχει σχέση με το άλλο. Τούτο δω φαίνεται να είναι περιοδικό, ενώ ο δημοφιλής ήρωας που θα ακολουθήσει θα είναι σε αυτόνομο τόμο. Αυτό ανέφερε ο φλοκ, δηλαδή.
-
6
-
-
Από το isbn.nlg.gr...
Τίτλος: Ερίκ Καστέλ : Greece
Κύριος Τίτλος: Ερίκ Καστέλ
Τύπος Μέσου: Εντυπο
Συχνότητα Εκδ. Εβδομαδιαίο
Συντελεστές: Κωνσταντίνα Φατούρου, Συγγραφέας ; Ελευθέριος Ταρλαντέζος (1973), Συγγραφέας
Εκδότης: Παλλήνη [GR] : Εκδόσεις Μικρός Ήρως Ε.Ε.
Έτος Έκδοσης: 2017
ISSN: 2585-3376
Γλώσσες: Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου: Γαλλική (fre)
Ημ/νία Παραχώρησης: 07/12/2017
WWW: http://www.mikrosiros.gr-
12
-
2
-
-
Το κόμικ κυκλοφορεί εδώ και κάμποσα χρόνια στα ελληνικά, αλλά εγώ στα μέσα του περασμένου Νοέμβρη αποφάσισα να το αγοράσω, με κάτι λιγότερο από 9€. Και είπα να το διαβάσω σήμερα, γιατί ήθελα κάτι το διαφορετικό. Χμ, από την μια μου άρεσε και από την άλλη όχι και τόσο. Το όλο σενάριο είναι λίγο φευγάτο, αλλοπρόσαλλο, χωρίς πολλά γιατί και πως, ενώ επίσης δεν μπορώ να πω ότι συμπάθησα κάποιον από τους χαρακτήρες. Εδώ που τα λέμε, μάλλον ούτε καν ενδιαφέρθηκα. Από την άλλη, μου άρεσαν ορισμένες ιδέες, η διαφορετική ματιά και άποψη για τους σούπερ ήρωες, κάποια κωμικά στοιχεία, αλλά και το γενικότερο setting. Νομίζω ότι αυτό που κάνει την όλη ιστορία υποφερτή και, εν τέλει, διασκεδαστική, είναι το ιδιαίτερο σχέδιο του Gabriel Bá -που από την αρχή μου τράβηξε την προσοχή και τον θαυμασμό-, αλλά και τα φοβερά χρώματα. Η όλη σκηνοθεσία των καρέ και η παρουσίαση είναι φοβερή. Εντάξει, τελικά το γενικό πρόσημο είναι θετικό και η αγορά του κόμικ κρίνεται επιτυχημένη (ειδικά με την συγκεκριμένη τιμή). Όμως δεν είναι για όλους.
7.5/10
-
14
-
-
Τίτλος: Ο θάνατος του Στάλιν
Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ
Εκδότης: Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε.
ISBN: 978-960-436-519-7
Γλώσσες: Ελληνική (gre)
Ημ/νία Παραχώρησης: 05/12/2017Δεν βλέπω την ώρα να κυκλοφορήσει πάντως. Θέλω να δω και την ταινία...
-
12
-
3
-
-
Σχολίαζα σε άλλο φόρουμ για ταινίες και σειρές που έβλεπα, τώρα θ'αρχίσω να σχολιάζω εδώ. Γενικά βλέπω πάρα πολλές ταινίες κάθε χρόνο και μου αρέσει να γράφω και από ένα σχόλιο για την καθεμία. Ίσως φτιάξω topics για αγαπημένες ταινίες που προτείνω για κάθε είδος και από κάθε δεκαετία (αν δεν υπάρχουν ήδη δηλαδή), γιατί μου αρέσει να βοηθάω κόσμο και να... μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις μου
Τώρα ας μιλήσω για τις 5 τελευταίες ταινίες που είδα:
Thor: Ragnarok. (2017). Την είδα την πρώτη μέρα προβολής της στο σινεμά, με καλή παρέα. Ωραία και διασκεδαστική σούπερ χίρο ταινία, ό,τι πρέπει για να περάσει ευχάριστα και γρήγορα η ώρα, χωρίς πολλή σκέψη. Μπόλικη δράση, θεαματικά εφέ, ωραία σκηνικά, ατάκες που βγάζουν αβίαστα γέλιο... Η αλήθεια είναι ότι ναι μεν περνάω καλά με τις περισσότερες ταινίες του είδους αυτού (Marvel και DC), αλλά ελάχιστες από δαύτες μπαίνουν στην λίστα με αγαπημένες ταινίες. 7/10
In The Line Of Fire. (1993). Ένας σκηνοθέτης που σέβομαι το έργο του και έχω περάσει καλά με αρκετές ταινίες του (Wolfgang Petersen), σκηνοθετεί μια ταινία που ανήκει στο είδος που απολαμβάνω πάρα πολύ, όπου πρωταγωνιστεί ένας τιτάνας, ο αγαπημένος μου Clint Eastwood. Και το αποτέλεσμα, αν και δεν είναι αριστουργηματικό, κατά την γνώμη μου είναι άκρως ικανοποιητικό. Είναι μια πολύ ωραία ταινία, που διαθέτει όλα εκείνα τα καλούδια του είδους και της εποχής που γυρίστηκε και που πάντα με ξετρελαίνουν. Δράση, ένταση, "σκληράδα", ωραία σκηνικά και πολύ καλές ερμηνείες. 8/10
Wind River. (2017). Αυτή είναι η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του σεναριογράφου Taylor Sheridan, ο οποίος έδωσε ρέστα με τα σενάρια των ταινιών Sicario και Hell Or High Water, δυο ταινίες που απόλαυσα στο έπακρο (ειδικά την δεύτερη). Λοιπόν, και τώρα έδωσε ρέστα ο άνθρωπος. Πολύ καλό neo-noir δράμα με στοιχεία Γουέστερν, η ιστορία του οποίου διαδραματίζεται σ'έναν Ινδιάνικο καταυλισμό στο Γουαϊόμινγκ, μέσα στο καταχείμωνο. Η ιστορία περιέχει μυστήριο, κλιμακούμενη ένταση, ρεαλιστικές σκηνές βίας και μαυρίλα, ενώ η όλη ατμόσφαιρα είναι αρκούντως μουντή και κατά κάποιον τρόπο κλειστοφοβική. Φυσικά η φωτογραφία είναι πάρα πολύ καλή και τα τοπία γεμάτα άγρια ομορφιά. 8/10
Hacksaw Ridge. (2017). Είχα καιρό να δω μια πολεμική ταινία και αυτή η συγκεκριμένη του Mel Gibson με άφησε ικανοποιημένο. Βασίζεται σε αληθινή ιστορία και νομίζω ότι ο Gibson πέρασε με επιτυχία στον θεατή, τόσο την όλη προσωπικότητα του πρωταγωνιστή, όσο και το χάος, την αιματοχυσία και την παράνοια μιας πολεμικής σύγκρουσης. Η ταινία προσφέρει δράμα, ένταση και σκηνές γραφικής βίας. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι και ως ένα σημείο Αμερικανιά και ότι "πάσχει" σε μερικά σημεία, αλλά είναι μια πολεμική ταινία που αξίζει να δει κανείς. 8/10
Killer's Kiss. (1955). Αυτή είναι η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του τεράστιου Stanley Kubrick, σ'ένα είδος που προσωπικά με ξετρελαίνει αφάνταστα: Αυτό των κλασικών αστυνομικών νουάρ. Η ταινία διαρκεί με το ζόρι 70 λεπτά, όμως προσφέρει όλα εκείνα τα καλούδια ταινιών του συγκεκριμένου είδους: Ρεαλιστικές σκηνές βίας, βρώμικη ατμόσφαιρα, μαύροι χαρακτήρες και αγωνία για την κατάληξη της ιστορίας. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι και ένα άγνωστο διαμαντάκι, αν και σε καμία περίπτωση δεν φτάνει το επίπεδο κορυφαίων ταινιών του είδους, ούτε φυσικά των αριστουργημάτων του μεγάλου αυτού σκηνοθέτη. 7/10-
4
-
-
Σήμερα παρέλαβα το "ξεχασμένο αριστούργημα" του Ούγκο Πρατ, μετά από τρεις-τέσσερις βδομάδες αναμονής, και αποφάσισα να το αρχίσω άμεσα προς ανάγνωση, παρότι διαβάζω και ένα βιβλίο ταυτόχρονα. Λοιπόν, το κόμικ αυτό αποτελεί την πρώτη μου επαφή με το έργο του Πρατ. Στην βιβλιοθήκη μου έχω πέντε κόμικς της σειράς Κόρτο Μαλτέζε, καθώς και το μυθιστόρημά του "Άνεμος από μακρινές στεριές", αλλά πάντα κάτι άλλο με άφηνε μακριά τους.
Όχι πια! Διαβάζοντας την λιτή και περιεκτική αλλά συνάμα επική και ποιητική ιστορία του "Ιησουίτη Τζο", μπορώ να πω ότι γνώρισα έναν πολύ μεγάλο δημιουργό. Φυσικά είχα ακούσει τα καλύτερα για το έργο του Ούγκο Πρατ, αλλά είναι διαφορετικό να το διαπιστώνει κανείς από μόνος του. Το συγκεκριμένο διαμάντι δεν προτείνεται για πρώτη γνωριμία με τον Πρατ, αλλά εγώ είμαι ανάποδος και κάτι μου έλεγε ότι έπρεπε να διαβάσω πρώτα αυτό. Αμέσως μόλις έμαθα για την κυκλοφορία του στην Αγγλική γλώσσα, διάβασα σχόλια, πείστηκα (μόνο για ελάχιστα λεπτά δίστασα για το οικονομικό κόστος), και το παρήγγειλα. Και τώρα που το διάβασα και το απόλαυσα όσο δεν πάει, νιώθω εκστασιασμένος.
Υποθέτω ότι αν το δει κανείς αντικειμενικά, τόσο η ιστορία όσο και το σχέδιο, ίσως να μην είναι αρίστης ποιότητας. Μπορεί. Η ιστορία ίσως να μην είναι σφιχτοδεμένη, κάποια πράγματα να μην εξηγούνται, και να μην υπάρχει οριστική κατάληξη. Το σχέδιο, πάλι, είναι αρκετά αφαιρετικό και λιτό, οι λάτρεις της λεπτομέρειας να κοιτάξουν αλλού. Όμως! Τα παγωμένα σκηνικά του Καναδικού Βορρά, η αιματοβαμμένη περιπλάνηση του πρωταγωνιστή προς κάποιου είδους Αναζήτηση (πνευματική ή υλική), οι γραφικές σκηνές βίας, η περίεργη ατμόσφαιρα, όλα αυτά συνθέτουν ένα βίαιο και κυνικό έπος - έστω και... μίνι διαστάσεων, λόγω μεγέθους.
Τι να σας πω: Το σχέδιο δεν θα το χαρακτήριζα άριστο ούτε για όλα τα γούστα, και ο τρόπος που εξελίσσονται τα γεγονότα ίσως να μην ξετρελάνει τους περισσότερους... όμως νιώθω ότι διάβασα ένα αριστούργημα. Δεν μπορώ να μην βάλω πέντε αστεράκια στο Goodreads. Διαβάζοντας την ιστορία και θαυμάζοντας το σχέδιο και τα χρώματα, κάτι έκανε κλικ μέσα μου. Φυσικά δηλώνω λάτρης των Γουέστερν και των βίαιων περιπετειών σε άγρια μέρη, όμως δεν είναι μόνο αυτό: Ο Πρατ με μάγεψε. Έτσι απλά, χωρίς πολλά λόγια.
Υ.Γ. Φυσικά μου άρεσε πολύ και η έκδοση της IDW. Περιέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες, σκίτσα αναφοράς και storyboards, ενώ η όλη έκδοση είναι προσεγμένη και εμφανισιακά πανέμορφη. Χαλάλι τα 24€...
9/10
-
10
-
-
Τρία διαμαντάκια...
1. Hill/King/Matheson - Road Rage (εκδόσεις IDW). 17,99€
2. Hugo Pratt - The Man From The Great North (εκδόσεις IDW). 23,99€
3. Adrian Tomine - Killing And Dying (εκδόσεις Faber & Faber). 14,91€Και ελπίζω από βδομάδα να έρθουν και άλλα τρία κόμικς που περιμένω...
-
15
-
2
-
-
Από Πρωτοπορία το πρώτο, από Public Συντάγματος τα υπόλοιπα τρία...
1. Frank Miller - 300 (εκδόσεις Anubis). 8,94€
2. Frank Miller/Geof Darrow - Hard Boiled (εκδόσεις Dark Horse). 19,99€
3. Bryan Talbot - Grandville: Mon Amour (εκδόσεις Jonathan Cape). 12,99€
4. Ed Brubaker/Sean Phillips - Kill or Be Killed Vol. 2 (εκδόσεις Image). Ουσιαστικά τσάμπα.Ποια είναι η πλάκα τώρα. Το τελευταίο υποτίθεται ότι είναι "προσωρινά εξαντλημένο", ενώ πέτυχα δυο αντίτυπα. Και ακόμα περιμένω το Vol. 1, που θα μου κοστίσει 6,99€. Επίσης, δεν ξέρετε πόσο ξετρελάθηκα που πέτυχα το "Hard Boiled" (σκληρόδετη έκδοση μέσα σε ζελατίνα). Φοβερό διαμάντι.
Θα γινόταν πραγματικό μακελειό αν ίσχυε το περσινό -50%, αλλά και πάλι, δεν με χάλασε κιόλας. Πήρα τρία κόμικς που ήθελα.
-
22
-
ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ/ΣΕΙΡΑ ΕΙΔΑΤΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ;
σε ΤΑΙΝΙΕΣ/ΣΕΙΡΕΣ ΕΚΤΟΣ ΚΟΜΙΚΣ
Δημοσιεύτηκε
Από τις 24 Δεκεμβρίου που σχολίασα τελευταία φορά στο τόπικ, είδα τις παρακάτω ταινίες:
The Hill. (1965). Και να που στο τέλος της χρονιάς, έμελλε να δω ένα πραγματικό αριστούργημα. Από την αρχή μέχρι το κυνικό φινάλε, η ταινία τα σπάει. Ωμή, βασανιστικά ρεαλιστική, δυνατή, ενδιαφέρουσα, ακριβώς του γούστου μου. Από την μια ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής (Sidney Lumet και Sean Connery, αντίστοιχα), από την άλλη η θεματολογία και η ιστορία, είναι δυνατόν να μην ξετρελαθώ; Προσθέστε επίσης τις πολύ καλές ερμηνείες των περισσότερων ηθοποιών, τα τρομερά σκηνικά και την πραγματικά εξαίσια φωτογραφία, και έδεσε το γλυκό. Πάντως, να ξέρετε, παρόλο που σ'έναν μήνα γίνομαι 26, έχω μια λόξα με τις παλιές ταινίες (ειδικά των δεκαετιών του '60 και του '70), γι'αυτό και ενθουσιάζομαι πιο εύκολα με δαύτες και ίσως μερικές φορές να μην είμαι και 100% αντικειμενικός. 9/10
Arlington Road. (1999). Για αρκετό καιρό πίστευα ότι κάπου, κάποτε την είχα δει την συγκεκριμένη ταινία, μέχρι που χάζεψα μερικά τρέιλερ και δεν μου έλεγε τίποτα απολύτως. Ναι, ένα τόσο κλασικό θρίλερ των 90's κατάφερε να διαφύγει της προσοχής μου. Όμως, τελικά, έκατσα και την είδα. Και ξετρελάθηκα. Έχουμε να κάνουμε μ'ένα δραματικό θρίλερ, με αργούς και σταθερούς ρυθμούς, με σωστή ατμόσφαιρα και ένα πραγματικά συγκλονιστικό και ανατριχιαστικό φινάλε - δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα κιόλας. Επίσης οι ερμηνείες είναι πάρα πολύ καλές και η σκηνοθεσία υποδειγματική. 8/10
Radio Days. (1987). Παίζει να είναι η έβδομη ή η όγδοη ταινία του Woody Allen που βλέπω και για ακόμη μια φορά δηλώνω ικανοποιημένος. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κωμική και νοσταλγική ματιά στην Χρυσή Εποχή του ραδιοφώνου στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την ιστορία να επικεντρώνεται κυρίως σε μια συνηθισμένη αλλά και συνάμα ιδιαίτερη οικογένεια Εβραίων, καθώς και σε κάποιους συντελεστές/καλλιτέχνες του ραδιοφώνου. Εντάξει, μπορεί να μην είναι για όλα τα γούστα η συγκεκριμένη ταινία (ή γενικότερα ο Woody Allen), προσωπικά όμως πέρασα εξαιρετικά. Γέλασα και ένιωσα νοσταλγία για μια εποχή που δεν έζησα (κάπως θα εξηγείται αυτό, δεν μπορεί). Επίσης συμπάθησα πολύ την τρελή οικογένεια. 8/10
Αυτές ήταν οι τελευταίες ταινίες της χρονιάς. Φέτος πρέπει να είδα γύρω στις 109 ταινίες. Και, φυσικά, είδα κάμποσες σαιζόν από διάφορες σειρές (Quarry, Gotham, Blindspot, Timeless, Stranger Things, The Wire, Outcast, The Deuce, Absentia). Καλά ήταν!