BladeRunner1992

Από το Public. Ήταν άμεσα διαθέσιμο και δεν κρατήθηκα. Στο Bookdepository είναι σαφώς φθηνότερο. Στο μεταξύ, αυτό διαβάζω τώρα!

Ωραίος ο έβδομος τόμος, διαβάστηκε και αυτός εν ριπή οφθαλμού. Είδαμε λίγη μπαλίτσα από μικρούς και μεγάλους, απολαύσαμε τον Ερίκ Καστέλ να θριαμβεύει εντός και εκτός γηπέδων και αγχωθήκαμε λίγο για τον μικρό Παμπλίτο, που έμπλεξε άθελά του σε μια επικίνδυνη ιστορία, αλλά έδειξε την αθωότητα και την καλοσύνη που τον διακατέχει. Σχέδιο και χρώματα σε εξαιρετικό επίπεδο ποιότητας για ακόμη μια φορά, το οφθαλμόλουτρο των διαφόρων καρέ μάλλον μου πήρε περισσότερη ώρα απ'ότι η ίδια η ανάγνωση του κόμικ. Την επόμενη Κυριακή πάλι!

Δεν ξέρω αν η ελληνική έκδοση κυκλοφόρησε με αφορμή την καινούργια ταινία του Armando Iannucci που βασίζεται στο συγκεκριμένο κόμικ, όπως και να'χει όμως ήταν μια από τις καλύτερες και πιο ευχάριστες εκπλήξεις που θα μπορούσε να ελπίζει ένας λάτρης των BD, αλλά και των κόμικς γενικότερα. Προσωπικά, από τη στιγμή που έμαθα ότι θα κυκλοφορούσε στα ελληνικά, δεν έβλεπα την ώρα να το πιάσω στα χέρια μου. Το αγόρασα πριν λίγες μέρες και σήμερα το διάβασα, χωρίς κανένα διάλειμμα. Μιλάμε για ένα πάρα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον κόμικ, που μεταφέρει στον αναγνώστη με γλαφυρό τρόπο την παράνοια που επικρατούσε στη Σοβιετική Ένωση, το διάστημα μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη ο "Πατερούλης" Στάλιν την 1η Μαρτίου του 1953 και τον θάνατό του που ακολούθησε λίγες μέρες αργότερα. Το όλο θέμα είναι, φυσικά, πάρα πολύ σοβαρό, αλλά ο τρόπος που αναδεικνύεται από τους δημιουργούς του κόμικ θυμίζει έντονα μαύρη κωμωδία και σάτιρα απέναντι στο Κομμουνιστικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης. Ο τόνος του κόμικ δεν είναι και τόσος αστείος, όσο αυτός που φαίνεται να είναι στην ομότιτλη ταινία, αλλά ο σκεπτόμενος αναγνώστης δεν μπορεί παρά να αναστενάξει από αγανάκτηση για την παράνοια εκείνης της εποχής στη Σοβιετική Ένωση, και τελικά ίσως να βάλει τα γέλια. Φυσικά υπάρχουν πολλά πράγματα στην πλοκή που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, καθώς και υπερβολές, όμως όλα αυτά υπογραμμίζουν τον παραλογισμό της σκληρής πραγματικότητας. Το σχέδιο είναι εξαιρετικό και αρκετά ιδιαίτερο, θεωρώ ότι ο σχεδιαστής έδωσε ρέστα με την αποτύπωση των προσώπων και των κινήσεων των διαφόρων πολιτικών και στρατιωτικών, που έλυναν και έδεναν εκείνα τα χρόνια στη Σοβιετική Ένωση. Μάλιστα, σε κάποιον μπορεί να θυμίσουν και καρικατούρες. Επίσης τα χρώματα μου φάνηκαν φανταστικά. Γενικά δηλώνω πολύ ικανοποιημένος, τόσο από την ιστορία, όσο και από το σχέδιο και τα χρώματα. Η ελληνική έκδοση είναι εξαιρετική: Μεγάλο μέγεθος, πολύ καλό χαρτί, ωραία εκτύπωση και πολύ προσεγμένη μετάφραση. Τώρα ανυπομονώ να δω και την ταινία! 9/10

Σήμερα παρέλαβα αυτό: Joe Kubert Presents (DC Comics) Ανθολογία 300+ σελίδων...

Εγώ το είχα ξεφυλλίσει... ιντερνετικώς, αλλά το πήρα έτσι κι αλλιώς γιατί οτιδήποτε έχει σχέση με τον πόλεμο του Βιετνάμ με ενδιαφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό, για έναν περίεργο λόγο. Επίσης, έχοντας μείνει πολύ ικανοποιημένος με το σχέδιό του στο "Τεξ: Ο μοναχικός καβαλάρης", είπα να τον τιμήσω αγοράζοντας κάποιες δουλειές του. Στην ίδια παραγγελία έβαλα και το Joe Kubert Presents, αλλά δεν το έχουν βρει ακόμα! Επίσης στο μέλλον θα πιάσω κάτι Jew Gangster, Tor κλπ...

Σενάριο: Frank Miller Σχέδιο: Geof Darrow Χρωματισμός: Dave Stewart Πως έτυχε και αγόρασα το "Hard Boiled": Νοέμβρης μήνας, Μαύρη Παρασκευή, και είχα ήδη στα χέρια μου δυο κόμικς και έψαχνα ένα τρίτο, για να ισχύει η προσφορά "τρία στην τιμή των δυο". Εκεί που έψαχνα, λοιπόν, το μάτι μου έπεσε στο συγκεκριμένο. Το καταπληκτικό εξώφυλλο, η σκληρόδετη έκδοση, ο τίτλος και η περίληψη της ιστορίας, αλλά και το γεγονός ότι συγγραφέας είναι ο Frank Miller, ε, ήταν μερικοί από τους λόγους που το άρπαξα αμέσως. Ήταν μέσα σε ζελατίνα, οπότε δεν μπορούσα να δω το εσωτερικό. Το ίντερνετ στο κινητό σουρνόταν, οπότε δεν μπορούσα να ψάξω στον Γούγλη για εικόνες, κριτικές και λεπτομέρειες. Γυρίζω σπίτι, αφήνω τα πράγματα στις θέσεις τους, κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου, σκίζω τη ζελατίνα, μυρίζω την καινουργίλα, και μένω με το στόμα ανοικτό, μόλις αρχίζω το ξεφύλλισμα. "Τι απίθανο σχέδιο είναι αυτό;", αμέσως αναφωνώ. Πριν μιλήσω για το σχέδιο, λίγα λόγια για την ιστορία: Βρισκόμαστε σ'ένα δυστοπικό Λος Άντζελες του κοντινού μέλλοντος και έχουμε τον Carl Seltz, ο οποίος είναι ένας ερευνητής ασφαλειών από τα προάστια, πιστός σύζυγος και αφοσιωμένος πατέρας, τον Nixon, ο οποίος είναι ένας μανιακός και δολοφονικός φοροεισπράκτορας που δεν κουράζεται να σκοτώνει ανθρώπους στο αρρωστημένο αστικό σφαγείο του Λος Άντζελες, και, τέλος, τον Unit Four, ένα ρομπότ, που είναι η απόλυτη δολοφονική μηχανή για μια ιδιωτική εταιρεία -αλλά και η τελευταία ελπίδα για το μέλλον των σκλαβωμένων μηχανικών υπηρετών. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι τρεις τυχαίνει να είναι το ίδιο πρόσωπο... Η συγκεκριμένη περίληψη ελάχιστα δίνει μια ιδέα για την τρέλα, την παράνοια και το μπέρδεμα που επικρατεί στην όλη πλοκή. Δεν ξέρω τι ουσίες και οινοπνεύματα κατανάλωσε ο Frank Miller για να σκαρφιστεί μια τέτοια παρανοϊκή και ιδιαίτερα βίαιη ιστορία, όμως δύσκολα θα μπορούσε να γράψει κάτι πιο ακραίο και παράξενο. Όμως, ρε παιδιά, όταν το σχέδιο είναι έτσι όπως είναι, τρομερά φανταστικό και φανταστικά τρομερό, πως μπορεί κανείς να επικεντρωθεί στην ιστορία και να ψάξει να βρει το νόημά της; Ειλικρινά, δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο πολύ με ξετρέλανε το σχέδιο του Darrow. Όλα τα καρέ είναι σκέτοι πίνακες ζωγραφικής. Από τους χαρακτήρες, τα πρόσωπα και τις κινήσεις τους, μέχρι τα κτίρια, τους δρόμους, τα οχήματα και όλα τα μικροαντικείμενα, το σχέδιο τα σπάει κανονικά! Είναι εξαιρετικά λεπτομερές, ζωντανό, μεταφέρει στον αναγνώστη με τον πλέον γλαφυρό και δυναμικό τρόπο την παράνοια του κόσμου της ιστορίας. Και, φυσικά, τα χρώματα είναι εξίσου φοβερά. Από άποψη κοσμοπλασίας και πλοκής, τα πράγματα είναι έτσι κι έτσι. Οι ιδέες είναι αρκετές και ιντριγκαδόρικες και τα σκηνικά αξιοσημείωτα, όμως το σενάριο δεν μου φάνηκε και πολύ σφιχτοδεμένο, ενώ σίγουρα δεν είναι για όλα τα αναγνωστικά γούστα (πάντως, σε γενικές γραμμές, το απόλαυσα). Όμως το σχέδιο είναι από άλλον πλανήτη και λειτουργεί σαν ένα πραγματικά απολαυστικό οφθαλμόλουτρο. Οπότε, ναι, γενικά είναι ένα κόμικ που προτείνω, για κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Όλα αυτά τα μεγάλα καρέ που αρκετές φορές πιάνουν μια ή και δυο ακόμα σελίδες, είναι από μόνα τους ένας καλός λόγος για να αποκτήσει κανείς το τρελό αυτό κόμικ. Σίγουρα η έκδοση της Dark Horse αποτελεί ένα από τα ομορφότερα στολίδια της συλλογής μου. 8.5/10

Τα έχω στα χέρια μου. Αλλά η φωτογραφική του κινητού είναι ολίγον τι για τα μπάζα, άσε που βαριέμαι να μπω στη διαδικασία να βγάλω μια ωραία φωτογραφία

1. Nury/Robin - Ο θάνατος του Στάλιν (Οξύ). 10,79€ 2. Hugo Pratt - Μόργκαν (Μαμούθ Κόμιξ). 10€ 3. Hergé - Τεντέν: Ο θησαυρός του Κόκκινου Ράκαμ (Πατάκης). 4€ 4. Jeff Lemire - The Underwater Welder (Top Shelf). 28,99€ 5. Manara/Pratt - Manara Vol. 1: Indian Summer and Other Stories (Dark Horse). 28,99€ 6. Joe Kubert - Dong Xoai, Vietnam 1965 (DC Comics). 22,99€ Πολύ πράμα και σήμερα. Έτσι όπως το πάω θα χρεοκοπήσω, αλλά χαλάλι

Συμπαθητικό τομάκι, ό,τι πρέπει για να περάσει γρήγορα και ευχάριστα η ώρα, χωρίς πολλή σκέψη και σκοτούρες. Οι ιστορίες μου φάνηκαν γενικά καλούτσικες και σχετικά ενδιαφέρουσες, αν και υποθέτω ότι θα υπάρχουν και καλύτερες εκεί έξω. Γέλασα λιγάκι, χαλάρωσα αρκετά, ενώ φυσικά θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, τότε που διάβαζα με το τσουβάλι Κόμιξ και Μίκυ Μάους. Η αλήθεια είναι ότι χάρη στο "Ούφο" που διάβασα πριν κάτι μέρες και το "Φαρ Ουέστ" που τελείωσα χθες, μπήκα στο τριπάκι για να διαβάσω περισσότερα κόμικς της Disney. Αλλά θέλει κάμποσο ψάξιμο για να βρω πραγματικά καλό υλικό. 7/10

Ε, τότε, μπορείς να φανταστείς πόσα βιβλία αγοράζω, από τη στιγμή που διαβάζω τόσα Αλλά τον τελευταίο καιρό με κολλήσατε και το μικρόβιο με τα κόμικς, και έχω τρελαθεί στις αγορές και τις αναγνώσεις!

Φαρ Ουέστ Συμπαθητικό τομάκι, ό,τι πρέπει για να περάσει γρήγορα και ευχάριστα η ώρα, χωρίς πολλή σκέψη και σκοτούρες. Οι ιστορίες μου φάνηκαν γενικά καλούτσικες και σχετικά ενδιαφέρουσες, αν και υποθέτω ότι θα υπάρχουν και καλύτερες εκεί έξω. Γέλασα λιγάκι, χαλάρωσα αρκετά, ενώ φυσικά θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, τότε που διάβαζα με το τσουβάλι Κόμιξ και Μίκυ Μάους. Η αλήθεια είναι ότι χάρη στο "Ούφο" που διάβασα πριν κάτι μέρες και το "Φαρ Ουέστ" που τελείωσα προ ολίγου, μπήκα στο τριπάκι για να διαβάσω περισσότερα κόμικς της Disney. Αλλά θέλει κάμποσο ψάξιμο για να βρω πραγματικά καλό υλικό. 7/10

Εγώ πήγα την πρώτη κιόλας μέρα και τσίμπησα κάμποσα βιβλιαράκια (Λογοτεχνικά, αλλά και Non-Fiction), ενώ από Τρίτη θα ξαναπεράσω γιατί άφησα κάποια και τώρα το μετανιώνω. Από το 2010 πηγαίνω κάθε χρόνο στο Παζάρι και πάντα φεύγω με τουλάχιστον 15 βιβλία. Για όσους δεν με ξέρουν, είμαι τρελός βιβλιοφάγος. Πάντως για τους φανατικούς των κόμικ, μάλλον ψόφια τα πράγματα.

Σήμερα κυκλοφόρησε ο έκτος τόμος και, φυσικά, τον άρπαξα και τον διάβασα με συνοπτικές διαδικασίες, όπως έκανα με τους προηγούμενους και όπως αναμένεται να κάνω και με τους επόμενους. Στον τόμο αυτό βλέπουμε ξανά τους γονείς του Καστέλ, παρακολουθούμε την εξέλιξη του μικρού Παμπλίτο στην παιδική ομάδα της Μπάρτσα, αλλά και την πορεία του ίδιου του Ερίκ Καστέλ στη μεγάλη ομάδα, με πολλά γκολ, νίκες και προκρίσεις. Επίσης, γινόμαστε μάρτυρες των πρώτων ποδοσφαιρικών βημάτων του Καστέλ. Η ιστορία προσφέρει ψυχαγωγία και συνάμα νοσταλγία, ενώ το σχέδιο παραμένει εξαιρετικό. Και σ'αυτό το τεύχος υπάρχουν κάμποσα μεγάλα καρέ, ό,τι πρέπει για ένα ωραίο και απολαυστικό οφθαλμόλουτρο. Τώρα, υπομονή μέχρι την επόμενη Κυριακή...

Ο Τεντέν στο Θιβέτ Το 2016 διάβασα ένα κόμικ της σειράς ("Το σπασμένο αυτί") και το 2017 τρία ("Το μαύρο νησί", "Το σκήπτρο του Όττοκαρ" και "Το μυστικό του Μονόκερου"), αλλά για κάποιο λόγο δεν μπήκα στον κόπο να γράψω σχόλια για τις πολύ ωραίες και άκρως ψυχαγωγικές αυτές περιπέτειες του Τεντέν. Τώρα, όμως, λέω να γράψω το κατιτίς μου για το "Ο Τεντέν στο Θιβέτ", γιατί πιθανότατα είναι το καλύτερο από τα οχτώ που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής (ίσως μαζί με το "Ο κάβουρας με τις χρυσές δαγκάνες", που όμως διάβασα προ αμνημονεύτων ετών). Τώρα, γιατί μου άρεσε περισσότερο από τα υπόλοιπα; Το όλο σκηνικό του Θιβέτ, με τα βουνά, το χιόνι, το κρύο, τον εξωτισμό του. Το κλασικό θέμα της εξερεύνησης σε δύσβατη περιοχή, μια εξερεύνηση γεμάτη περιπέτειες και απαράμιλλο θάρρος. Ο φοβερός χαρακτήρας του Καπετάνιου Χάντοκ -τον οποίο συμπαθώ πάρα πολύ-, όπου εδώ συμμετέχει από την αρχή μέχρι το τέλος και είναι σκέτη απόλαυση, γεμάτος ατάκες και τρέλα. Και, φυσικά, το σχέδιο, με την πολύ ωραία αποτύπωση των βουνών του Θιβέτ, των σκηνών δράσης, αλλά και των κάμποσων αστείων στιγμών. Ευχαριστώ τον Hergé για την αναγνωστική απόλαυση που μου προσέφερε για ακόμη μια φορά... 9/10

Διάβασα το τομάκι ονόματι Ούφο, η ανάγνωση του οποίου κράτησε δεν κράτησε μια ώρα. Καλούτσικες ιστοριούλες, ευχάριστες και ψυχαγωγικές, σίγουρα πέρασα ωραία όσο κράτησε και θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια (πω, σε λίγες μέρες γίνομαι είκοσι έξι και ήδη νιώθω γέρος, χαχα). Τίποτα το συνταρακτικό από άποψη περιεχομένου, αλλά σε γενικές γραμμές μια χαρά. Εντάξει, δεν έχω διαβάσει και πολλά κόμικ της Disney τα τελευταία χρόνια και δεν ξέρω πως θα φανούν στους φανατικούς της Disney οι συγκεκριμένες ιστορίες, πάντως έμεινα ευχαριστημένος. Βέβαια, δυο από τις έξι ιστορίες ("Ο ναυαγός του διαστήματος" και "Ο κόσμος του Βελκ") με άφησαν λίγο-πολύ αδιάφορο, αλλά οι υπόλοιπες μου φάνηκαν μια χαρά συμπαθητικές και ενδιαφέρουσες. Φυσικά θα τσιμπήσω τον επόμενο τόμο, μιας και λατρεύω τα Γουέστερν. Όταν θα είμαι στο ανάλογο mood, θα διαβάσω και το πρώτο τομάκι ("Μυθολογία"). Λογικά θα αγοράσω και όλους τους επόμενους τίτλους που θα κυκλοφορήσουν. 7.5/10

Χθες αγόρασα το τρομερό αυτό πολεμικό κόμικ και σήμερα το διάβασα μονορούφι, χωρίς να πάρω ανάσα. Απορώ γιατί τόσο καιρό όχι μόνο δεν το είχα διαβάσει, αλλά δεν το είχα καν αγοράσει! Ξέρω ότι έπαιζα με τη φωτιά, γιατί δεν θα ήταν παράλογο κάποια στιγμή να εξαντλούνταν, και μετά τρέχα γύρευε. Τέλος πάντων, το καθήκον μου το έκανα, και πόσο χαίρομαι γι'αυτό! Είναι χαλαρά ένα από τα πιο ωραία κόμικ που είχα την τύχη να διαβάσω. Είναι η δεύτερη δημιουργία του Hugo Pratt που διαβάζω μετά το καταπληκτικό "The Man From The Great North" που απόλαυσα τον περασμένο Δεκέμβριο (το "Κόρτο Μαλτέζε: Εκουατόρια" δεν το μετράω, φυσικά, γιατί είναι άλλων δημιουργών), και δηλώνω ακόμα περισσότερο μαγεμένος με το σχέδιο και την ιστορία. Ο τύπος έδωσε ρέστα. Το ασπρόμαυρο σχέδιο με τα τρομερά αυτά μελάνια, είναι καλύτερο οφθαλμόλουτρο ακόμα και από αυτό που μπορεί να απολαύσει κανείς σε μια παραλία γυμνιστών (εντάξει, που λέει ο λόγος!). Ο Pratt κατάφερε να με ταξιδέψει στην έρημο της Λιβύης, ανάμεσα σε Άγγλους, Ιταλούς και Αφρικανούς στρατιώτες και μισθοφόρους, ενώ με ιδιαίτερα ρεαλιστικό τρόπο αποτύπωσε το όλο σκληρό και κυνικό σκηνικό ενός βρώμικου πολέμου (όχι ότι υπάρχει καθαρός πόλεμος, αλλά κουβέντα να γίνεται), καθώς και ορισμένα πολύ ιδιαίτερα τοπία, γεμάτα άγρια ομορφιά. Γνώρισα πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες, χόρτασα δράση και "εξωτικά" σκηνικά, και πήρα μια ιδέα για το συγκεκριμένο κομμάτι του Β' Π.Π. στην Αφρική, που είναι γενικά σχετικά άγνωστο στους περισσότερους. Περιττό να πω ότι η ατμόσφαιρα είναι φοβερή και ότι το κόμικ θα ξετρελάνει τους λάτρεις των κλασικών πολεμικών περιπετειών. 9.5/10

Ένα και καλό... Σήμερα-αύριο θα το διαβάσω και θα γράψω και κριτική

Διαβάστηκε και ο πέμπτος τόμος και ήταν και αυτός στο ίδιο καλό επίπεδο ποιότητας με τους προηγούμενους. Μπορώ να πω ότι το αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι ήρθε σε δεύτερη μοίρα, μιας και είδαμε τις αλλαγές στη ζωή του μικρού Παμπλίτο με τη μετακόμιση στη Βαρκελώνη, ενώ επίσης μάθαμε περισσότερα πράγματα για την οικογένεια του Ερίκ Καστέλ, από τη στιγμή που γνωρίσαμε τους ενδιαφέροντες γονείς του. Όπως και να το κάνουμε, το "Ερίκ Καστέλ" είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό ποδοσφαιρικό κόμικ. Γνωρίζεις ενδιαφέροντες χαρακτήρες και γίνεσαι ένα με την καθημερινότητά τους, ενώ νιώθεις νοσταλγία για μια άλλη εποχή, είτε την έζησες είτε όχι. Γι'αυτό, άλλωστε, σαν κόμικ είναι τόσο αγαπημένο. Εντάξει, και το σχέδιο από μόνο του αρκεί για να λατρέψει κανείς το κόμικ, αλλά λέμε τώρα...

Από την 1η Ιανουαρίου έχω δει τις εξής ταινίες: The Hitch-Hiker. (1953). Ένα όχι και τόσο γνωστό νουάρ της δεκαετίας του ’50, σε σκηνοθεσία της Ida Lupino. Πρόκειται για ένα σύντομο δραματικό θρίλερ, με απλή πλοκή, λίγη ένταση και μια κάποια αγωνία για την κατάληξη. Αν και είμαι λάτρης των κλασικών νουάρ, το συγκεκριμένο δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε. Κάτι στην πλοκή, κάτι στις ερμηνείες, δεν ξέρω… Πάντως δεν πέρασα και άσχημα. 6/10 Thank You For Smoking. (2006). Έξυπνη κωμωδία, που σατιρίζει με έντονο κυνισμό τον τρόπο λειτουργίας εταιρειών και λόμπι, αλλά και διάφορες καταστάσεις της Αμερικάνικης πραγματικότητας. Ο Aaron Eckhart απολαυστικός στο ρόλο του κυνικού υποδιευθυντή του λόμπι των καπνοβιομηχανιών, που μάχεται για να κερδίσει την εύνοια του κοινού και των ΜΜΕ υπέρ του καπνίσματος. 7/10 Lion. (2016). Πολύ δυνατή δραματική ταινία, όπου αρχικά παρακολουθούμε την πορεία ενός μικρού Ινδού, από τη στιγμή που χάνεται στο χάος και τη φτώχεια της χώρας του, μέχρι που υιοθετείται από ένα άτεκνο ζευγάρι Αυστραλών. Στη συνέχεια, πολλά χρόνια μετά, βλέπουμε αυτόν τον Ινδό σε νεαρή ηλικία, να ψάχνει την οικογένειά του στην Ινδία. Το κομμάτι στο οποίο παρακολουθούμε την περιπέτεια του πιτσιρικά, είναι σαφώς και το πιο δυνατό κομμάτι της ταινίας. Η όλη απεικόνιση της φτώχειας που επικρατεί σε μεγάλο κομμάτι αυτής της χώρας, είναι έντονα ρεαλιστική. Επίσης η ερμηνεία του μικρού είναι εξαιρετική (οι ερμηνείες των υπόλοιπων ηθοποιών είναι απλώς ικανοποιητικές). Η σκηνοθεσία άρτια, η φωτογραφία πολύ καλή, γενικά είναι μια ταινία που αξίζει να δει κανείς. Απλά θέλει το χρόνο της. 8/10 The Big Red One. (1980). Κλασική πολεμική ταινία της δεκαετίας του ’80, στην οποία παρακολουθούμε την πορεία ενός λοχία και κάποιων συγκεκριμένων μελών της μονάδας του σε διάφορα πεδία μάχης του Β’ Π.Π., και την προσπάθειά τους να επιβιώσουν. Η συγκεκριμένη ταινία μου φάνηκε κάπως διαφορετική σε σχέση με άλλες πολεμικές ταινίες για τον Β. Π.Π. που έχω δει, και μάλλον έχει να κάνει με τη ματιά και το ύφος του σκηνοθέτη. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, αλλά σίγουρα έμεινα ικανοποιημένος. Είναι μια πολεμική ταινία που αξίζει να δει κάποιος που λατρεύει αυτό το είδος. 7/10 Adventures In Babysitting. (1987). Ωραία κωμωδία, γεμάτη δράση, υπερβολές, κουλές στιγμές και χιούμορ, σίγουρα είναι ό,τι πρέπει για να περάσει ευχάριστα η ώρα. Δεν μπορώ να πω, γέλασα κάμποσο και πέρασα καλά! 7/10 12 Angry Men. (1957). Μετά από αρκετό καιρό, βάζω άριστα δέκα σε μια ταινία, αν και σε δυο-τρεις περιπτώσεις πέρσι και πρόπερσι είχα φτάσει πολύ κοντά. Τώρα, όμως, δεν υπήρχε περίπτωση να μην ανταμείψω ένα τέτοιο αριστούργημα με τον καλύτερο δυνατό βαθμό. Τι να σχολιάσει κανείς; Το σενάριο, τις ερμηνείες, τους διαλόγους, την ατμόσφαιρα, την εξέλιξη της πλοκής, τη σκηνοθεσία, τον έμμεσο σχολιασμό της ανθρώπινης κοινωνίας; Όλα είναι στο ανώτερο επίπεδο ποιότητας. Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο κατεβατό για την απόλαυση που μου προσέφερε αυτό το αριστούργημα, αλλά τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Οπότε… 10/10

Πριν κάτι μέρες πέτυχα σ'ένα παλαιοβιβλιοπωλείο το συγκεκριμένο κόμικ και το τσίμπησα δίχως δεύτερη σκέψη. Έκδοση της Image, Grant Morrison στο εξώφυλλο (δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει πολλά έργα του, αλλά είναι μεγάλο όνομα στο χώρο), πολύ ωραίο σχέδιο, και συν τοις άλλοις η βάση για μια καινούργια σειρά, που μου τράβηξε αμέσως την προσοχή και έχω σκοπό να τη δω στο μέλλον (α, και με κόστος μόνο πέντε ευρώ!). Χμ, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα κιόλας. Η βασική ιδέα μου άρεσε και είναι σίγουρα κάτι το διαφορετικό στο είδος. Όμως η εκτέλεση μου φάνηκε έτσι κι έτσι. Κάπως βιαστική σε ορισμένα σημεία, ίσως και λιγάκι εξεζητημένη. Πολύ ανούσιο βρισίδι και μαυρίλα, που από ένα σημείο και μετά με κούρασαν κάπως. Νομίζω χρειάζονταν παραπάνω σελίδες για να απλωθεί πιο στρωτά η ιστορία, αλλά και να γίνει καλύτερη ανάπτυξη του πρωταγωνιστή, που από την μια είναι ενδιαφέρων και από την άλλη αντιπαθητικός. Το σχέδιο μου άρεσε και σίγουρα είναι από τα πιο δυνατά "χαρτιά" του κόμικ. Υπάρχουν κάμποσες σκηνές γραφικής βίας και είναι πολύ ωραία και δυναμικά σχεδιασμένες. Τέλος, μου άρεσε πολύ και ο χρωματισμός. Γενικά είναι ένα καλούτσικο κόμικ, όχι όμως για όλα τα γούστα! Θα του έβαζα τριάμισι αστεράκια στο Goodreads, αλλά μιας και δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, θα το φιλοδωρήσω με τρία. 7/10

Τίτλος: X-Men: Το έπος του μαύρου φοίνικα Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης: Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. ISBN: 978-960-436-530-2 Γλώσσες: Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης: 09/01/2018 Πρόκειται για το X-Men: The Dark Phoenix Saga.

Η πλέον αγαπημένη: Unforgiven Και ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής: Reservoir Dogs The Last Of The Mohicans Φυσικά δεν έχω δει κάτι ταινίες όπως οι The Player, Dracula, Scent of a Woman, Chaplin, My Cousin Vinny, A River Runs Through It, Glengarry Glen Ross, Sneakers, Of Mice and Men και Bitter Moon, αλλά αμφιβάλλω αν θα αλλάξει κάτι.

Πάει και ο τέταρτος τόμος. Πότε τον ξεκίνησα και πότε τον τελείωσα, ούτε που το κατάλαβα. Μιλάμε για πραγματικό εθισμό, όχι αστεία! Φυσικά εξακολουθώ να δηλώνω μαγεμένος από την ιστορία, τους χαρακτήρες, την ατμόσφαιρα και, πάνω απ'όλα, το σχέδιο. Αχ, το σχέδιο είναι τρομερό, δεν βαριέμαι να το λέω ξανά και ξανά. Και οι δημιουργοί του μου κάνουν τη χάρη να έχουν και μπόλικα μεγάλα καρέ, για ένα οργιαστικό οφθαλμόλουτρο. Τα γήπεδα, τα διάφορα κτίρια, τα τοπία... Παίζει να μου παίρνει περισσότερη ώρα το χάζεμα των διαφόρων καρέ μετά το τέλος της ανάγνωσης, παρά η ίδια η ανάγνωση! Βέβαια, κάτι που με ξένισε στον τόμο αυτό ήταν ένα χρονικό κενό, μιας και δεν είδαμε ούτε τον επαναληπτικό αγώνα με το Αμβούργο, ούτε πως και γιατί έγινε η αλλαγή προπονητή. Από την άλλη, έγιναν διάφορα ενδιαφέροντα πραγματάκια, οπότε μικρό το κακό... Τώρα, υπομονή μέχρι την επόμενη Κυριακή.

Η πρώτη μπάζα της χρονιάς! Τα τρία πρώτα από Public και τα υπόλοιπα από παλαιοβιβλιοπωλεία: 1. Thirault/Riou/vigouroux - Miss: Better Living Through Crime (Humanoids). 15,51€ 2. Wazem/Peeters - Koma (Humanoids). 10,34€ 3. Perrissin/Riboldi - Cape Horn (Humanoids). 10,34€ 4. Morrison/Robertson - Happy! (Image). 5€ 5. Azzarello/Risso - Jonny Double (Vertigo). 5€ 6. De Haven/Smith - Πράσινα κεριά (Modern Times). 4€. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! 7. Milo Manara - H.P. και Τζιουζέπε Μπέργκμαν (Βαβέλ). 6€ 8. Hugo Pratt - Κόρτο Μαλτέζε: Ο αετός της Βραζιλίας (Μαμούθ Κόμιξ). 10€

Ω, τι ωραία έκπληξη ήταν αυτή; Ευχαριστώ πολύ τον κύριο πρόεδρα και την Δ.Ο. για την τιμή που μου έκαναν, αλλά και όλους εσάς για τα καλά σας λόγια . Εντάξει, μου φτιάξατε τη μέρα . Δεν ήξερα καν ότι θα μπορούσα να γίνω MoM, με τόσα άλλα ενεργά μέλη τριγύρω. Πάντως, τώρα που κοιτιέμαι στον καθρέφτη, μια χαρά μου πάει το μοβ Φυσικά θα γίνω ακόμα πιο ενεργός τώρα, γιατί έχω βρει πολλά ενδιαφέροντα θέματα και μέλη σ'αυτό το φόρουμ και πάντα περνάω καλά όσο είμαι online. Τώρα υποθέτω πρέπει να πάρω και , έτσι; Μόνο καλλιόπες δεν καθαρίζω, σας το λέω υπεύθυνα! Και όσο για το θεριό , είτε ταϊσμένο και ποτισμένο είναι είτε όχι, δεν το φοβάμαι. Άλλωστε, είμαι ένας Blade Runner! Ευχαριστώ και πάλι!