BladeRunner1992
-
Περιεχόμενο
345 -
Εγγραφή
-
Τελευταία επίσκεψη
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Ενότητες
Blogs
Events
Γκαλερί
Καταχωρήσεις δημοσιεύτηκε από BladeRunner1992
-
-
Ωραίος και ψυχαγωγικός και ο ενδέκατος τόμος, με λίγη ποδόσφαιρο, λίγο τένις, μια ληστεία τράπεζας και μια αγχωτική απαγωγή. Δεν μπορώ να πω ότι χόρτασα μπαλίτσα, αλλά όπως και να το κάνουμε η ζωή ενός ποδοσφαιριστή δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από την μπάλα και τους αγωνιστικούς χώρους (και, έτσι κι αλλιώς, εγώ απολαμβάνω την εξωαγωνιστική ζωή του Ερίκ Καστέλ). Το σχέδιο παραμένει άπαιχτο, με κάποια μεγάλα και χορταστικά καρέ που αναδεικνύουν το ταλέντο του σχεδιαστή να με εντυπωσιάζουν για ακόμη μια φορά. Ειδικά όταν μιλάμε για τοπία, κτίρια και γήπεδα, ο άνθρωπος δεν παίζεται (βλέπε Κάζα Μιλά, μεταξύ άλλων).
-
11
-
-
Μόλις τελείωσα το "Σέρλοκ Χολμς και η Λέσχη των Ακραίων Σπορ" και δηλώνω ικανοποιημένος, τόσο από την ίδια την ιστορία, όσο κυρίως από το σχέδιο. Έχω διαβάσει τρία βιβλία του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ με πρωταγωνιστές τους Σέρλοκ Χολμς και Δρ. Γουότσον και ήταν όλα τους σοβαρά αστυνομικά μυθιστορήματα, με έξυπνες πλοκές και σοβαρή γραφή (και ίσως με μικρές δόσεις Βρετανικού φλεγματικού χιούμορ). Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι εντελώς διαφορετικό, μιας και όλοι οι χαρακτήρες είναι λίγο έως πολύ καρικατούρες. Το χιούμορ είναι κάπως ιδιότροπο και εξεζητημένο και πιθανότατα όχι για όλα τα γούστα. Την ιστορία θα την διαβάσει κανείς για τις διάφορες τραγελαφικές καταστάσεις και όχι για το μυστήριο ή το σασπένς της. Το σχέδιο μου άρεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό, από τους χαρακτήρες και τις εκφράσεις των προσώπων τους, μέχρι τα διάφορα σκηνικά (κτίρια, δρόμοι κλπ). Η έκδοση της εφημερίδας "Νέα Σελίδα" που διάβασα μου φάνηκε αρκετά φτηνή, με πολύ λεπτό εξώφυλλο και χαρτί, σίγουρα δεν είναι για φανατικούς συλλέκτες κόμικς. Οπωσδήποτε θα διαβάσω και τα υπόλοιπα κόμικς (μεταξύ των οποίων και το πρώτο της σειράς), όμως μάλλον συμφέρει καλύτερα η κανονική έκδοση.
8/10
Off Topic: Αυτό με τον περιπτερά, που με 2€ μπορείς να πάρεις μόνο το κόμικ και όχι ολόκληρη την εφημερίδα, πως ακριβώς γίνεται; Εξαρτάται τον περιπτερά ή μπορεί να το κάνουν όλοι; Αν είναι να γλιτώσω κάνα φράγκο, γιατί η εφημερίδα πάει για ανακύκλωση κάθε φορά (άντε να διαβάσω κάνα ξέμπαρκο άρθρο).
-
12
-
1
-
-
Πρέπει να είναι καινούργιες εκδόσεις, γιατί έχουν βγει καινούργιοι κωδικοί isbn... Εδώ. Αλλά βλέπω ότι δεν έχει βγει isbn για τον πρώτο τόμο, με τον τίτλο "Δεν φοβάται τίποτα". Γιατί άραγε;
-
4
-
5
-
-
Την είδα χθες και σε γενικές γραμμές δηλώνω αρκετά ικανοποιημένος. Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα ιδιαίτερα από το σενάριο, που είχε βέβαια κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία αλλά γενικά δεν ξέφυγε από τα κλισέ και τα στερεότυπα του είδους (πάντως δεν με χάλασε κιόλας, ενώ σίγουρα μου άρεσαν οι δυο "κακοί"). Επίσης δεν πείστηκα απόλυτα από την ύπαρξη μιας τέτοιας χώρας στην Αφρική, με μια τέτοια τεχνολογία, χωρίς να το έχει μάθει όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Ίσως αν γνωρίζαμε περισσότερα για τον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης της χώρας αυτής, να μου φαινόταν κάπως πιο αληθοφανής η ύπαρξή της. Από κει και πέρα, μου άρεσαν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι διάφορες σκηνές μάχης και βίας, η αλήθεια είναι ότι χόρτασα δράση και ένταση. Και, φυσικά, μου άρεσαν πολύ τα φολκλορικά στοιχεία της όλης ιστορίας, με τη μουσική επένδυση, τα ρούχα και τα διάφορα έθιμα που μύριζαν Αφρική, να δίνουν έναν πιο εξωτικό τόνο σε μια κατά τ'άλλα κλασική superhero ταινία. Κατά τη γνώμη μου, ένα τίμιο 7/10.
-
4
-
-
19 λεπτά πριν, Kurdy Malloy είπε:
Έτσι για την ιστορία: Οι Σκορπιοί της Ερήμου, δεν είναι αυτοτελές.
Ναι, ανήκει σε μια σειρά, αλλά μια χαρά μπορεί να διαβαστεί και σαν αυτοτελές, μιας και υπάρχει ένα κάποιο τέλος και δεν αφήνει τον αναγνώστη ξεκρέμαστο (άλλο που θα ήθελα πολύ να διαβάσω και άλλες περιπέτειες των "Σκορπιών"). Και το ανέφερα χάριν ευκολίας στην πρόταση.
-
6
-
-
Α, ωραίο μαγαζάκι αυτό! Έχω πάρει κάμποσα βιβλία ΕΦ και Φαντασίας στα αγγλικά (να δω πότε θα τα διαβάσω), αλλά και διάφορα άλλα βιβλία στα ελληνικά που έψαχνα πολύυυυ καιρό, καθώς και δυο-τρία κόμικς. Όλα σε εξαιρετικές τιμές και σε πολύ καλές καταστάσεις, ενώ η όλη εξυπηρέτηση ήταν σαφώς εξαιρετική. Πρέπει να το επισκέπτομαι συχνότερα.
-
7
-
-
Τρίτο αυτοτελές άλμπουμ του Ούγκο Πρατ που διαβάζω, μετά το εξαιρετικό "The Man From The Great North" που διάβασα πέρσι και το καταπληκτικό "Οι Σκορπιοί της Ερήμου" που διάβασα φέτος τον Ιανουάριο, σίγουρα μου φάνηκε λιγάκι κατώτερο και των δυο, αλλά όπως και να'χει σε γενικές γραμμές το βρήκα ιδιαίτερα ικανοποιητικό και ποιοτικό. Το σχέδιο είναι πιο αφαιρετικό και όχι τόσο λεπτομερές όσο ήταν στο "Οι σκορπιοί της ερήμου" που είναι ακόμα φρέσκο στο μυαλό μου, όμως εντέλει με άφησε ικανοποιημένο (δεν είναι και λίγα τα καρέ που χάζεψα λίγη ώρα παραπάνω). Επίσης η ιστορία μου φάνηκε κάπως "μπουκωμένη" με τις τόσες αποστολές του Μόργκαν, όμως ευχαριστήθηκα δράση και δυνατά σκηνικά. Περιττό να αναφέρω ότι ο κυνισμός του Πρατ απέναντι στον πόλεμο και την πολιτική είναι αρκετά έντονος, αν κάτσει και το σκεφτεί κανείς. Τέλος, πρέπει κανείς να λάβει υπόψιν του ότι αυτό είναι το τελευταίο κόμικ του Πρατ, το οποίο έγραψε και σχεδίασε πιθανότατα όντας άρρωστος... Το πρόσημο είναι οπωσδήποτε θετικό!
7.5/10
-
13
-
-
Από τις 8 Φεβρουαρίου έχω δει τις εξής ταινίες:
Lonely Are The Brave. (1962). Πρόκειται για ένα πραγματικά εξαιρετικό και αριστουργηματικό δράμα με στοιχεία Γουέστερν, το οποίο μπαίνει στη λίστα με τις αγαπημένες μου ταινίες ανεξαρτήτου είδους. Το σενάριο λιτό και απέριττο, αλλά τόσο καλογραμμένο και ενδιαφέρον, γεμάτο μηνύματα και νοήματα. Η σκηνοθεσία εξαιρετική, τα σκηνικά φοβερά, η φωτογραφία άπαιχτη, οι ερμηνείες πάρα πολύ καλές. Έχω ακούσει ότι είναι ίσως η πιο αγαπημένη ταινία του Κερκ Ντάγκλας, που εδώ δίνει ρέστα με την ερμηνεία του. Αυτό λέει πολλά! Για λεπτομέρειες δεν του βάζω άριστα: 9/10
Moon. (2009). Πολύ ωραία και ιδιαίτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας, γεμάτο ιδέες και νοήματα, που θίγει και εξετάζει διάφορα ενδιαφέροντα και σημαντικά θέματα που άπτονται της ανθρώπινης ύπαρξης. Η πλοκή κινείται με αργούς και σταθερούς ρυθμούς μέχρι το δυνατό φινάλε, η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά εξαιρετική, ενώ ο Σαμ Ρόκγουελ μου φάνηκε αψεγάδιαστος. Όμως, τελικά, δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από το σύνολο: Κάπου τα είχα ξαναδεί όλα αυτά, είτε σε ταινίες, είτε σε βιβλία. Όμως, αναμφίβολα, είναι μια ταινία που αξίζει να δει κανείς, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να είσαι λάτρης της επιστημονικής φαντασίας για να την απολαύσεις. 7/10
Ensayo de un crimen. (1955). Πρώτη ταινία του Μπουνιουέλ που βλέπω, δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Σίγουρα δεν είναι ούτε από τις πιο γνωστές του και ούτε από τις πιο καλές του, όμως ήταν ένα πρώτο δείγμα. Είναι μια ταινία με διάφορα καλά στοιχεία, αλλά που κατά τη γνώμη μου δείχνει πολύ τα χρόνια της και που στο τέλος δεν μου άφησε κάτι. Εννοείται ότι στο μέλλον θα δω και άλλες ταινίες του μεγάλου αυτού σκηνοθέτη. 6/10
Rambo: First Blood Part II. (1985). Διαφορετική και κλάσεις κατώτερη σε σχέση με την πρώτη ταινία (που κατά τη γνώμη μου είναι ένα παραγνωρισμένο διαμαντάκι), εδώ έχουμε μπόλικο πίου-πίου, εκρήξεις, ξύλο, εκατόμβες νεκρών (ή σχεδόν), και όλα αυτά τα καλούδια που μια μπρουτάλ ταινία δράσης της δεκαετίας του '80 οφείλει να έχει. Τώρα, από σενάριο και ερμηνείες, μέτρια τα πράγματα. Πάντως πέρασα καλά. 6/10
The Fly. (1986). Πολύ ωραία ταινία τρόμου με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, με έξυπνη κεντρική ιδέα και πολύ καλή εκτέλεση από τον μαιτρ του Body Horror, Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Στην αρχή κινείται με κάπως αργούς ρυθμούς, αλλά μετά παίρνει για τα καλά μπρος και έρχονται οι εκπλήξεις και οι αηδιαστικές σκηνές η μια πίσω από την άλλη. Φοβερή ατμόσφαιρα, εξαιρετικό μακιγιάζ, ικανοποιητικές ερμηνείες. 8/10
Los ojos de Julia. (2010). Ωραίο θριλεράκι από την Ισπανία, με λίγο μυστήριο, αρκετό σασπένς, μια δυο εκπλήξεις στην πλοκή και οπωσδήποτε με σκοτεινή και κάπως υποβλητική ατμόσφαιρα. Σίγουρα υπάρχουν και καλύτερα Ισπανικά θρίλερ εκεί έξω, αλλά και αυτό μου φάνηκε μια χαρά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ώρα θα περάσει ωραία και ψυχαγωγικά. 7/10
Three Billboards Outside Ebbing, Missouri. (2017). Κρατούσα σχετικά μεγάλο καλάθι, ελέω διθυραμβικών κριτικών από δω και από κει (και ελέω επτά υποψηφιοτήτων για Όσκαρ), και ευτυχώς που οι προσδοκίες μου εκπληρώθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τρελές καταστάσεις, μαύρο χιούμορ, μπόλικο βρισίδι, αξιοπερίεργοι και υπερβολικοί χαρακτήρες, είναι μερικά στοιχεία που συνθέτουν την ταινία. Η σκηνοθεσία μου φάνηκε πολύ καλή, η φωτογραφία εξαιρετική, τα όλα σκηνικά της μικρής πόλης τρομερά, οι ερμηνείες άψογες. Απλά κάποια πράγματα στο σενάριο δεν με έπεισαν απόλυτα. Πάντως ασυζητητί είναι μιας από τις πολύ καλές ταινίες που είδα τον τελευταίο καιρό και πραγματικά την απόλαυσα από την αρχή μέχρι το τέλος. Πιστεύω θα τσιμπήσει κάνα δυο Όσκαρ (ίσως Α' Γυναικείου και Β' Αντρικού Ρόλου). 8/10
Last Train From Gun Hill. (1959). Κλασικό Γουέστερν, με λιτό σενάριο που καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, χάρη στη δράση, την όλη ένταση της πλοκής και το πολύ δυνατό φινάλε. 7/10-
6
-
-
Ωραίος και ο δέκατος τόμος, με την πολυπόθητη επιστροφή του Ερίκ Καστέλ στην ομάδα της καρδιάς του, την Μπαρτσελόνα. Ο Γάλλος παικταράς επιστρέφει σε γνώριμα λημέρια για "δουλειές", αλλά τελικά κλείνει και συμβόλαιο, κάνοντας έτσι έκπληξη στους οπαδούς της ομάδας, αλλά και τους Παμπλίτος. Επίσης σκοράρει και εκτός γηπέδων, με το ειδύλλιο με την Γαλλίδα τενίστρια να προχωράει με γοργούς ρυθμούς. Ελπίζω τώρα που γύρισε στη Βαρκελώνη, να μην την αφήσει πίσω. Τέτοια κελεπούρια δύσκολα βρίσκει κανείς! Το σχέδιο εξακολουθεί να είναι εξαιρετικό, με ορισμένα καρέ να είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών (βλέπε Μονή της Παναγίας του Μονσεράτ - τι υπέροχο μέρος!).
-
11
-
-
Επιτέλους, διάβασα τον ένατο τόμο. θα τον διάβαζα κανονικά την Κυριακή -όπως συνήθως-, αλλά μου έτυχε ελαττωματικό αντίτυπο και έπρεπε να περιμένω τόσες μέρες μέχρι να μου φέρει ο ψιλικατζής ένα κανονικό. Σήμερα μου ήρθε και το διάβασα μονορούφι. Πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα η ιστορία, με λίγη μπαλίτσα (και μια σημαντική πρόκριση της ΠΣΖ), αλλά και μια σούπερ νέα γνωριμία του Ερίκ Καστέλ με μια πανέμορφη ξανθιά τενίστρια. Βέβαια, η τελευταία, άθελά της, θα αγχώσει τον Καστέλ και τους αναγνώστες, λόγω της απώλειας των χειρογράφων και των κασετών του βιβλίου για το ποδόσφαιρο που ετοιμάζει ο Γάλλος παικταράς. Όμως όλα θα πάνε καλά, ενώ η εν λόγω τενίστρια είναι μπουκιά και συχώριο, οπότε πως μπορεί κανείς να της κρατήσει κακία; Φυσικά το σχέδιο και τα χρώματα είναι στο γνωστό υψηλό επίπεδο ποιότητας.
-
14
-
1
-
-
Παρέλαβα και το Different Ugliness, Different Madness του Marc Malès, και έτσι ολοκληρώθηκε η παραγγελία που είχα κάνει τέλη Ιανουαρίου. Πρόκειται για τη σκληρόδετη έκδοση της Humanoids.
-
13
-
-
Post στη σελίδα του Μπλεκ στο Facebook:
Ενώ πέτυχα και αυτά τα δυο στο isbn.nlg.gr
Τίτλος: Roy of the Rovers: Η επιστροφή του Ρόυ!
Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ
Συντελεστές: Ελευθέριος Βασίλειος Ταρλαντέζος (1973), Μεταφραστής ; Μαρίνα Πάνου, Σχεδιαστής βιβλίου
Εκδότης: Παλλήνη [GR] : Εκδόσεις Μικρός Ήρως Ε.Ε.
Έτος Έκδοσης: 2018
Σελιδοποίηση: 52
Μέγεθος: 21 Χ 28
ISBN: 978-618-82244-7-6
Τιμή: 4,9
Γλώσσες: Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου: Αγγλική (eng)
Ημ/νία Παραχώρησης: 14/02/2018
WWW: http://www.mikrosiros.gr-------------------------
Τίτλος: Roy of the Rovers: Ενωμένοι ξανά!
Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ
Συντελεστές: Ελευθέριος Βασίλειος Ταρλαντέζος (1973), Επιμελητής ; Μαρίνα Πάνου, Σχεδιαστής βιβλίου ; Κωνσταντίνα Εκτ. Φατούρου, Μεταφραστής
Εκδότης: Παλλήνη [GR] : Εκδόσεις Μικρός Ήρως Ε.Ε.
Έτος Έκδοσης: 2018
Σελιδοποίηση: 52
Μέγεθος: 21 Χ 28
ISBN: 978-618-82244-6-9
Τιμή: 4,9
Γλώσσες: Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου: Αγγλική (eng)
Ημ/νία Παραχώρησης: 14/02/2018
WWW: http://www.mikrosiros.gr-
21
-
1
-
2
-
1
-
-
Ναι, ρε παιδιά, το πήγα στο ψιλικατζίδικο λίγα λεπτά από τη στιγμή που το ξεφύλλισα, και θα μου φέρουν άλλο, όμως είχα μια συνήθεια να διαβάζω Ερίκ Καστέλ κάθε Κυριακή (και κάποιες Σάββατο, λόγω αργιών), και τώρα πρέπει να περιμένω... Φτου!
-
10
-
-
Να πάρει η ευχή να πάρει, μου έτυχε ελαττωματικό αντίτυπο. Οι πρώτες 18 σελίδες λείπουν, ενώ έχουν τυπωθεί δυο φορές κάμποσες άλλες. Φτου!
-
4
-
4
-
2
-
-
Από τις 30 Ιανουαρίου έχω δει τις εξής ταινίες:
Gallipoli. (1981). Τόσο λόγω της θεματολογίας, όσο και λόγω του σκηνοθέτη, ήμουν 100% σίγουρος ότι θα έβλεπα μια αν μη τι άλλο εξαιρετική ταινία. Δεν έπεσα έξω. Είναι μια από τις καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες που έχω δει, η οποία προσφέρει ουσία, θέαμα και λίγη τροφή για σκέψη. Η πλοκή απλή και λειτουργική και η όλη εξέλιξή της ρεαλιστικά δοσμένη, οι χαρακτήρες καθημερινοί αλλά ενδιαφέροντες, η φωτογραφία εξαιρετική και η όλη σκηνοθεσία αψεγάδιαστη (ή σχεδόν, τέλος πάντων). Είναι μια από τις ταινίες που θα δω και δεύτερη και τρίτη φορά. 9/10
High Noon. (1952). Θεωρώ ότι ο Fred Zinnemann έδωσε ρέστα με το εξαιρετικό αυτό δραματικό γουέστερν, μιας και απέδειξε ότι μια ταινία σχετικά μικρής διάρκειας και με σχετικά απλή πλοκή, μπορεί να είναι τόσο μα τόσο δυνατή, ενδιαφέρουσα και απολαυστική. Εξαιρετικά σκηνικά, ικανοποιητικές ερμηνείες, έξοχη φωτογραφία, γενικά ένα πολύ καλό και ιδιαίτερο γουέστερν. 8/10
Suburbicon. (2017). Διασκεδαστική ταινία μέσα στις υπερβολές και την τρέλα της, αλλά κάποια στοιχεία της πλοκής είτε δεν με έπεισαν, είτε με ενόχλησαν. Μου φάνηκε κάπως χοντροκομμένος ο σκηνοθέτης σχετικά με κάποια θέματα... Πάντως μου άρεσε πολύ η όλη ατμόσφαιρα των 50's σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ, τα διάφορα σκηνικά, η φωτογραφία κλπ. Θεωρώ ότι κάποια πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ, μα πολύ καλύτερα, με ένα τέτοιο σενάριο. Πάντως πέρασα καλά, και αυτό μερικές φορές αρκεί. 6/10
The Guard. (2011). Εντάξει, δεν είναι το αριστούργημα που περίμενα με βάση κάποια σχόλια από δω και από κει, όμως είναι μια αν μη τι άλλο διασκεδαστική, ψυχαγωγική και ιδιαίτερη ταινία, με μπόλικα στοιχεία μαύρης κωμωδίας, λίγη τρέλα, φοβερές ατάκες και εξαιρετικά σκηνικά. Και, ναι, ξετρελάθηκα και με τους διάφορους τύπους που συμμετείχαν. 7/10
Maze Runner: The Scorch Trials. (2015). Την τριλογία του James Dashner τη διάβασα το 2015, ενώ την πρώτη ταινία πρέπει να την είδα μέσα στο 2016. Από την πρώτη ταινία θυμόμουν αρκετά γεγονότα, ενώ ελάχιστα πράγματα θυμόμουν από το δεύτερο και το τρίτο βιβλίο. Τέλος πάντων, είδα στα γρήγορα τη δεύτερη ταινία, ώστε να ήμουν έτοιμος να δω την τρίτη στο σινεμά, μαζί με παρέα. Μέτρια πλοκή, χωρίς ζουμί και ιδιαίτερες εκπλήξεις, καλές σκηνές δράσης, λίγη ένταση, κάποια καλούτσικα εφέ, αλλά γενικά τίποτα το ιδιαίτερο. 6/10
Maze Runner: The Death Cure. (2018). Και εδώ τα πράγματα είναι μέτρια, αν και μάλλον κάπως καλύτερα σε σχέση με τη δεύτερη ταινία. Ατελείωτη δράση -μέσα στις υπερβολές και τις χρήσιμες ευκολίες/συμπτώσεις-, μπόλικη ένταση, μέτρια πλοκή με μπόλικες τρύπες και χωρίς ιδιαίτερες εξηγήσεις για τα "γιατί" και "πως", και πάει λέγοντας. Πάντως ευχαριστήθηκα κάποιες συγκεκριμένες σκηνές, αλλά γενικά πρόκειται για μια ταινία τίγκα στα κλισέ του είδους. Για ποπ κορν και κόκα κόλα είναι ό,τι πρέπει, όμως. 6/10-
7
-
-
Σαν παιδάκι και 'γω, πήρα τρία Αστερίξ και ένα Λούκυ Λουκ:
Τα τρία Αστερίξ είναι με σκληρό εξώφυλλο. Και τα τέσσερα κόμικς είναι από αυτά που κυκλοφόρησαν με το Έθνος. Συνολικά έδωσα 9€...
-
16
-
1
-
-
Άλλο ένα κόμικ από την παραγγελία που είχα κάνει τέλη Ιανουαρίου, είναι στα χέρια μου:
*Noah Van Sciver - Disquiet (Fantagraphics). 11,19€
Μάλιστα, στο Public το έχει ως paperback, ενώ αυτό που πήρα είναι hardcover!
Τώρα περιμένω το τελευταίο από τη συγκεκριμένη παραγγελία ("Different Ugliness, Different Madness", του Marc Males), το οποίο υποτίθεται σε δυο βδομάδες θα είναι στα χέρια μου. Και, γ@μώτο, ακόμα περιμένω το Western, των Jean Van Hamme και Grzegorz Rosinski, από παραγγελία που έκανα στις 2 Δεκεμβρίου. Ακόμα στην κατάσταση "Σε εκτεταμένη αναζήτηση" βρίσκεται...
-
14
-
-
CaptainMarvel17.
-
18
-
-
Ωραίος και ο περιβόητος όγδοος τόμος, με τον Ερίκ Καστέλ να αλλάζει ομάδα, και μάλιστα πριν από έναν πολύ σημαντικό αγώνα. Βέβαια έχω κάτι απορίες σχετικά με τη μεταγραφή και το όλο σύστημα των αγώνων εκείνης της εποχής, αλλά ίσως με λίγο ψάξιμο να τη βρω την άκρη. Επίσης, από άποψη γεγονότων ο τόμος μου φάνηκε λιγάκι παραφορτωμένος, μιας και παίχτηκαν κάμποσα ματσάκια και έγινε έτσι στα ξαφνικά η μεταγραφή του Καστέλ στην Παρί, γεγονότα που ίσως θα μπορούσαν να "απλωθούν" σε δυο τόμους. Κατά τ'άλλα όμως απόλαυσα μπαλίτσα, εικόνες και συναισθήματα. Και το σχέδιο παραμένει, φυσικά, εξαιρετικό, με ορισμένα μεγάλα καρέ γηπέδων και κτιρίων, να είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών.
-
12
-
-
Μετά από ένα χρόνο και βάλε που κυκλοφορεί στα ελληνικά το "Ο μποξέρ", αποφάσισα επιτέλους να το αγοράσω σήμερα και, τελικά, να το διαβάσω. Είναι η τρίτη μου επαφή με το έργο του Reinhard Kleist, μετά το "Κάστρο" που διάβασα το 2011 (κάποια στιγμή πρέπει να το ξαναδιαβάσω) και το "Αβάνα" που διάβασα το 2016, και μπορώ να πω ότι είναι το καλύτερο από τα τρία.
Η όλη ιστορία του Χέρτζκο Χαφτ είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα και συναρπαστική, αν και φυσικά οδυνηρή και σκληρή. Η παρουσίαση της ζωής του συγκεκριμένου μποξέρ, είναι αν μη τι άλλο ικανοποιητικά και ρεαλιστικά δοσμένη. Ίσως το σενάριο να μην ξεφεύγει από την πεπατημένη και από διάφορα κλισέ του είδους, όμως προσφέρει δυνατές εικόνες και συναισθήματα, και κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος. Όσον αφορά το σχέδιο του Kleist, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ταιριάζει με όλα τα γούστα: Άλλοι μπορεί να το βρουν βαρετό, άλλοι ίσως αδιάφορο, κάποιοι τρίτοι ίσως ακόμα και πρόχειρο, προσωπικά όμως εμένα μου αρέσει σε μεγάλο βαθμό. Δεν με ξετρελαίνει κιόλας, αλλά κάτι στις γραμμές, κάτι στο χρώμα, κάτι στα διάφορα καρέ, μου αρέσει και με ικανοποιεί. Είναι οπωσδήποτε λειτουργικό και κάνει μια χαρά τη δουλειά του.
Γενικά είμαι πολύ ικανοποιημένος από το συγκεκριμένο κόμικ, τόσο από το σενάριο όσο και από το σχέδιο. Επίσης η έκδοση είναι πολύ ωραία και προσεγμένη, με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο για την πυγμαχία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αν σκεφτεί κανείς ότι όλα κι όλα μου κόστισε εννιά ευρώ, η αγορά κρίνεται πλήρως επιτυχημένη.
8.5/10
-
8
-
-
Ένα και καλό σήμερα: Reinhard Kleist - Ο μποξέρ (Ηλίβατον). 9€
-
10
-
-
Η συγκεκριμένη ανθολογία ιστοριών αποτελεί τη δεύτερη επαφή με το σχέδιο του Tardi, μετά το πολύ ωραίο και ιδιαίτερο "Ομίχλη στη γέφυρα του Τολμπιάκ", που διάβασα το 2012. Εδώ, το επίπεδο μου φάνηκε λιγάκι ανώτερο, τόσο σχεδιαστικά, όσο και σεναριακά. Η πρώτη και μεγαλύτερη σε μέγεθος ιστορία, με τον τίτλο "Cockroach Killer", είναι ένα πραγματικό μαύρο αριστούργημα, εφάμιλλο αρκετών θρίλερ εκεί έξω. Περίεργη, σκοτεινή, ιδιαίτερη, μελαγχολική, κλειστοφοβική, είναι μερικές λέξεις που μου έρχονται εύκολα στο νου, για να περιγράψω και να χαρακτηρίσω την ιστορία. Σεναριογράφος και σχεδιαστής μου δημιούργησαν μια παράξενη αίσθηση και κατάφεραν ως ένα βαθμό να με αγχώσουν. Το σχέδιο φοβερό, αποτυπώνει με ρεαλισμό τη μαυρίλα, την ηθική κατάπτωση, τη μιζέρια των χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν στην όλη ιστορία. Επίσης, εξαιρετική μου φάνηκε η έμπνευση με το κόκκινο χρώμα. Από κει και πέρα, ακολουθούν τρεις σύντομες ιστορίες, με τους τίτλους "It's So Hard...", "Manhattan" και "Hung's Murderer", που ασχολούνται με θέματα όπως η μοναξιά, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, η εκδίκηση, η βία, γενικά το σκοτάδι που μπορεί να κρύβει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Πολύ ενδιαφέρουσες και με μπόλικο ψωμί οι πλοκές τους, ενώ το σχέδιο παραμένει φοβερό και τρομερό, αλλά σίγουρα ιδιαίτερο και μάλλον όχι για όλα τα γούστα. Γενικά, δηλώνω λάτρης των δραματικών ιστοριών νουάρ αισθητικής με στοιχεία εγκλήματος (που συνήθως ασχολούνται με δύσκολα και "ενοχλητικά" θέματα), και το συγκεκριμένο κόμικ με ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ουσιαστικά για λεπτομέρειες δεν του βάζω πέντε αστεράκια στο Goodreads. Η σκληρόδετη έκδοση της Fantagraphics μου φάνηκε άψογη, οπότε χαλάλι και τα σχεδόν εικοσιένα ευρώ που ξόδεψα για να την αποκτήσω.
8.5/10
-
6
-
1
-
-
Δυο από τα τέσσερα συνολικά που παρήγγειλα πριν λίγες μέρες. Ελπίζω και τα άλλα δυο να μην αργήσουν!
1. Tardi/Legrand/Grange - New York Mon Amour (Fantagraphics). 20,99€
2. Corgiat/Mastantuono - Elias The Cursed (Humanoids). 12,05€-
16
-
1
-
-
Από τις 13 Ιανουαρίου έχω δει τις εξής ταινίες:
John Wick: Chapter 2. (2017). Χμ, μέτρια πράγματα. Η πρώτη ταινία μου άρεσε σαφώς περισσότερο. Κάτι στο σενάριο, κάτι στις διάφορες υπερβολές και ευκολίες στην πλοκή, κάτι στις ερμηνείες, τέλος πάντων, κάτι δεν μου πολυάρεσε. Εντάξει, υπάρχουν κάποιες ωραίες και δυνατές σκηνές, καθώς και χορταστικό ξύλο και πιστολίδι, αλλά προσωπικά θέλω η ταινία δράσης να έχει και κάτι παραπάνω απ'όλα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι απορώ με τη βαθμολογία στο IMDb, αλλά και με τις πολλές διθυραμβικές κριτικές. Τέλος πάντων, στην πρώτη ταινία έβαλα ένα επταράκι, εδώ το έξι δεν το γλιτώνει... 6/10
Free Fire. (2016). Ψυχαγωγική και με στοιχεία μαύρης κωμωδίας ταινία δράσης και εγκλήματος, με μπόλικο πιστολίδι, διάφορες κουλές σκηνές, κάποιες καλές ατάκες και με πολύ ταιριαστή μουσική επένδυση. Απλό ταινιάκι, για να περάσει γρήγορα και ευχάριστα η ώρα. Όντας λιγάκι ανοιχτοχέρης: 7/10
Hrútar. (2015). Πολύ ωραία και ιδιαίτερη δραματική ταινία από την Ισλανδία, η ιστορία της οποίας διαδραματίζεται σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα κτηνοτρόφων, όπου δυο αδερφοί, οι οποίοι ζουν δίπλα-δίπλα και έχουν να μιλήσουν ο ένας στον άλλο σχεδόν 40 χρόνια, καλούνται να αντιμετωπίσουν μαζί μια επιδημία που χτύπησε τα αγαπημένα τους ζώα: τα πρόβατα. Η πλοκή είναι απλή και κυλά με αργούς και σταθερούς ρυθμούς, οι ερμηνείες είναι πολύ καλές και πειστικές, η φωτογραφία φοβερή και τα σκηνικά τρομερά. 7/10
Arachnophobia. (1990). Ψυχαγωγική και ολίγον τι κωμική ταινία τρόμου, με πολλές αηδιαστικές αράχνες να βολοδέρνουν δεξιά και αριστερά, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ. Ευχάριστη πλοκή, ωραία σκηνικά, ικανοποιητικές ερμηνείες και εξαιρετική 90's ατμόσφαιρα. Αντικειμενικά τίποτα το εξαιρετικά ιδιαίτερο, αλλά η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω. Και πέρασε ωραία. 7/10
Kong: Skull Island. (2017). Κλασική Αμερικανιά, αλλά μπορώ να πω ότι μου άρεσε και ότι πέρασα ωραία. Χόρτασα εξωτικά σκηνικά, τέρατα, δράση και υπερβολές, σίγουρα δεν θα έκλαιγα τα χρήματά μου αν την έβλεπα στο σινεμά. 7/10
Race With The Devil. (1975). Εξαιρετικά ψυχαγωγική ταινία δράσης με στοιχεία τρόμου, που προσφέρει κάμποσες δυνατές σκηνές, μπόλικο σασπένς και ένα κάποιο άγχος για το πως θα τελειώσει η όλη ιστορία. Καλούτσικες ερμηνείες (μου έσπασαν λίγο τα νεύρα οι τσιρίδες των γυναικών σε ένα σημείο), ωραία σκηνικά και σούπερ ατμόσφαιρα. 7/10-
7
-
ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ/ΣΕΙΡΑ ΕΙΔΑΤΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ;
σε ΤΑΙΝΙΕΣ/ΣΕΙΡΕΣ ΕΚΤΟΣ ΚΟΜΙΚΣ
Δημοσιεύτηκε · Επεξεργασία από BladeRunner1992
Από τις 18 Φεβρουαρίου έχω δει τις εξής ταινίες:
Manchester By The Sea. (2016). Ενδιαφέρουσα και καλογυρισμένη δραματική ταινία, με την πλοκή να κυλάει με αργούς και σταθερούς ρυθμούς, με ελάχιστες εξάρσεις αλλά με αρκετές συγκινητικές σκηνές και πικρό χιούμορ. Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά μουντή και βαριά, τα διάφορα σκηνικά και τοπία πολύ όμορφα, ενώ και η φωτογραφία είναι εξαιρετική. Επίσης, ο Casey Affleck έδωσε ρέστα με την ερμηνεία του και δίκαια πήρε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. 8/10
Black Panther. (2018). Σχόλιο εδώ. 7/10
Wonder Wheel. (2017). Φαίνεται ότι ο Woody Allen έχει αυτό το κάτι που με τραβάει σε ταινίες που κατά τ'άλλα δεν ανήκουν ακριβώς στο είδος των ταινιών που συνήθως απολαμβάνω. Έχω δει κάμποσες ταινίες του και όλες μου άρεσαν λίγο έως πολύ. Το ίδιο και αυτή. Ωραία ταινία με δραματικά και κωμικά στοιχεία, η φωτογραφία και η αποτύπωση/ατμόσφαιρα της δεκαετίας του '50 στο Coney Island σε εξαιρετικό επίπεδο, οι ερμηνείες ικανοποιητικές, οι οποίες θύμιζαν και λίγο από θέατρο. Σίγουρα έχει τα θεματάκια της και δεν είναι από τις πιο δυνατές στιγμές του σκηνοθέτη, αλλά προσωπικά με άφησε ικανοποιημένο. 7/10
Owning Mahowny. (2003). Πολύ ωραία δραματική ταινία με στοιχεία εγκλήματος, η οποία βασίζεται σε μια αληθινή και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Η σκηνοθεσία καλή και προσεγμένη, ενώ οι ερμηνείες είναι οπωσδήποτε ικανοποιητικές. 7/10
Mom And Dad. (2017). Υποθέτω ότι ο Nicholas Cage πέρασε πολύ ωραία στα γυρίσματα της συγκεκριμένης ταινίας τρόμου και έκανε την πλάκα του. Μου φάνηκε πιο τρελός από ποτέ. Δεν ξέρω αν μου άρεσε ή όχι, πάντως. Κατά τ'άλλα, η ταινία έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον σεναριακά, όμως μου φάνηκε αρκετά μέτρια ως τελικό αποτέλεσμα. Δεν μου άρεσε το όλο σκηνοθετικό στιλ, ενώ σίγουρα κάποια πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ μα πολύ καλύτερα. Οπωσδήποτε δεν είναι μια ταινία που παίρνει στα σοβαρά τον εαυτός της. 5/10
King Arthur: Legend Of The Sword. (2017). Ωραία και άκρως ψυχαγωγική περιπετειώδης ταινία με στοιχεία φαντασίας, γεμάτη με δράση και δυνατές σκηνές, σίγουρα μια διαφορετική ματιά στον όλο θρύλο του Βασιλιά Αρθούρου. Βέβαια, κάποια σημεία με κούρασαν με τα διάφορα υπερβολικά ειδικά εφέ, ενώ δεν ξεφεύγει από τα κλισέ ταινιών φαντασίας των τελευταίων ετών, πάντως βλέπεται πολύ ευχάριστα. 7/10
Braqueurs. (2015). Αρκετά μικρή σε χρονική διάρκεια Γαλλική ταινία δράσης, με απλοϊκό σενάριο αλλά μπόλικες δυνατές σκηνές έντασης. Σίγουρα ό,τι πρέπει για να περάσει γρήγορα και σχετικά ψυχαγωγικά η ώρα. 6/10