BladeRunner1992

Καταξοδεύτηκα για τα καλά, αλλά το ευχαριστήθηκα. Πήρα τους πέντε τόμους της σειράς Fatale των Ed Brubaker και Sean Phillips, καθώς και τον δεύτερο τόμο της σειράς Descender, των Jeff Lemire και Dustin Nguyen (πριν τρεις μέρες πήρα τον πρώτο, τον διάβασα και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος). Image Comics φυσικά!

Το ωραίο αυτό κόμικ μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον από τότε που εκδόθηκε (Νοέμβριος του 2015), αλλά έπρεπε να περάσει τόσος καιρός από τότε για να το αγοράσω και να το διαβάσω τελικά. Γιατί; Μάλλον κυρίως λόγω του συνδυασμού μεγέθους και τιμής. Τελικά το αγόρασα με την γερή έκπτωση γνωστού βιβλιοπωλείου, και δεν το μετάνιωσα! Η κεντρική ιδέα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και η εκτέλεση, αν και όχι άριστη, σίγουρα πολύ καλή. Η ιστορία κυλάει στρωτά, το κείμενο είναι καλογραμμένο και δένει τέλεια με τα σχέδια που είναι πραγματικά πολύ καλά. Επίσης μου άρεσε αρκετά και ο χρωματισμός. Απλά νομίζω ότι η ιστορία θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη σε μέγεθος, για να μας δείξει ο συγγραφέας κάποια περισσότερα πράγματα για τον διαφορετικό αυτό Σούπερμαν. Βέβαια, υποθέτω, θα υπήρχαν και κάποιοι περιορισμοί λόγω του ότι το κόμικ βασίζεται σ'ένα διήγημα άλλου συγγραφέα. Πάντως γενικά έμεινα ικανοποιημένος, είναι ένα κόμικ που ευχαρίστως θα ξαναδιάβαζα. 8/10

Τρία graphic novels επιστημονικής φαντασίας: 01. Ηλίας Κυριαζής - Elysium Online (Web Comics) 02. Κάουα/Ματζίρης - Übermensch! (Jemma Press) 03. Lemire/Nguyen - Descender Vol. 1 (Image Comics) Χαλάλι τα 26 ευρώ!

Μέσα Ιουνίου ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τον Μίστερ Νο και τους... άλλους, διαβάζοντας τα τρία πρώτα τεύχη της σειράς. Τώρα διάβασα μαζεμένα τα επόμενα τρία τεύχη (#4, #5 και #6) και οι εντυπώσεις μου παραμένουν απόλυτα θετικές. -Καινούργια περιπέτεια για τον Μίστερ Νο, η οποία ξεκινάει στο τεύχος #4 και ολοκληρώνεται με συγκλονιστικό και ικανοποιητικό τρόπο στο τεύχος #6. Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία που διάβασα στα τρία πρώτα τεύχη μου άρεσε γενικά λίγο περισσότερο, μιας και οι ιστορίες φυλακής αλά "Πεταλούδας" πάντα μου τράβαγαν το ενδιαφέρον, αλλά και αυτή μου κράτησε πολύ καλή παρέα, μου πρόσφερε μπόλικη δράση, εκπλήξεις, αγωνία και ωραία σκηνικά, οπότε το μόνο σίγουρο είναι ότι έμεινα ικανοποιημένος. Το σχέδιο και πάλι εξαιρετικό, τα χρώματα απόλυτα ταιριαστά και ωραία. -Οι τρεις ιστορίες με ήρωες τον Ντίλαν Ντογκ και τον απίθανο συνεργάτη του, μου φάνηκαν εξίσου πολύ καλές και ενδιαφέρουσες με τις προηγούμενες που διάβασα στα τρία πρώτα τεύχη. Σκοτεινές, ατμοσφαιρικές και καλογραμμένες, με ωραία σχέδια σε γενικές γραμμές και καλά χρώματα. Κατά σειρά προτίμησης: "Το βαμπίρ των χρωμάτων" (#4), "Το μαύρο παραμύθι" (#6), "Εχθροί για πάντα" (#5). -Και στο τέλος κλασικά έχουμε γουέστερν και Τεξ, με τις εντυπώσεις μου να είναι και πάλι θετικές, αν και η αλήθεια είναι ότι σε γενικές γραμμές μου άρεσαν λίγο λιγότερο από τις προηγούμενες. Όπως και να 'χει δεν πρόκειται να απογοητεύσουν τους λάτρεις των γουέστερν. Κατά σειρά προτίμησης: "Μεταλλικά αστέρια" (#5), "Συνάντηση στην Τουλαρόζα" (#6), "Η ιερή κοιλάδα" (#4). Αυτά. Η ποιότητα παραμένει σε άκρως ικανοποιητικά επίπεδα, οι φαν αυτού του είδους των κόμικς θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι, τόσο από τις ιστορίες όσο και από τα σχέδια/χρώματα. Λογικά μέσα στον Ιούλιο θα διαβάσω μαζεμένα τα επόμενα τρία τεύχη.

Τσίμπησα το ολόφρεσκο τεύχος #10 (τίτλος: Διεθνής Πλεκτάνη) του Mister No και οι...άλλοι.

Κανένα νεότερο για το "Sin City 7: Για Κόλαση αλέ ρετούρ"; Υποτίθεται θα κυκλοφορούσε 15 Ιουνίου και έχουν περάσει 10+ μέρες από τότε...

Διάβασα μονορούφι τον τόμο και δηλώνω απόλυτα ικανοποιημένος... Στην πρώτη ιστορία, με τον τίτλο "Η χώρα των ονείρων", που είναι και η μεγαλύτερη σε έκταση και το κυρίως πιάτο του τόμου (σελ. 5-110), ο Μίστερ Νο θα δουλέψει σαν πιλότος για λογαριασμό ενός μεγάλου επιχειρηματία στον τομέα των κινουμένων σχεδίων, των κόμικς και της διασκέδασης, ο οποίος είναι έτοιμος να δημιουργήσει ένα θεματικό πάρκο στο Ατλάντικ Σίτι, ονόματι "Dreamland". Όμως ο επιχειρηματίας αυτός φαίνεται ότι έχει ένα σκοτεινό παρελθόν και κάποιοι θέλουν το κακό του. Ο Μίστερ Νο πάλι θα μπλεχτεί σε περιπέτειες, θέλοντας και μη... Πολύ ωραία και άκρως ψυχαγωγική ιστορία, γεμάτη μυστήριο, δράση και ανατροπές, με το σχέδιο να είναι πραγματικά πολύ ωραίο και τα χρώματα εξαιρετικά. Η δεύτερη ιστορία έχει τον τίτλο "Αμαζονία αγάπη μου" και είναι σχετικά μικρή σε μέγεθος (σελ. 111-126), όμως έχει πραγματικά την πλάκα της. Με ωραίο και έξυπνο τρόπο σατιρίζει τους τύπους που το παίζουν εξερευνητές και λάτρεις της περιπέτειας. Κλασικά το σχέδιο και τα χρώματα είναι σε πολύ καλό επίπεδο ποιότητας. Και, τέλος, υπάρχει και μια ολιγοσέλιδη ιστορία (σελ. 127-130), με τον τίτλο "Το μέλλον", που λειτουργεί περισσότερο σαν ένα κοινωνικό μήνυμα για το περιβάλλον αλλά και τις ανθρώπινες ανάγκες. Γενικά, πρόκειται για έναν σούπερ τόμο, ό,τι πρέπει για τους λάτρεις του συγκεκριμένου ήρωα κόμικς, όπως εγώ. Πολύ καλή κίνηση από τις εκδόσεις CC Publications και τον Ελεύθερο Τύπο αυτές οι Ειδικές Εκδόσεις, με Μπλεκ, Ζαγκόρ και τώρα Μίστερ Νο. Ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια με τους ίδιους ήρωες, αλλά και με άλλους...

Σήμερα παρέλαβα τους 28 τόμους Mister No, με την προσφορά των 44,90€. Και το ασπρόμαυρο σχέδιο έχει την χάρη του, χώρια που θα χορτάσω περιπέτεια...

Χθες παρέλαβα την παραγγελία μου με τα 9 τεύχη του περιοδικού αυτού και ήδη διάβασα τα τρία πρώτα. Πριν τα αγοράσω καν ήμουν σίγουρος ότι θα μου αρέσουν (μια τα καλά σας λόγια, μια τα σκίτσα και οι χαρακτήρες), μετά την ανάγνωση του πρώτου κιόλας τεύχους επιβεβαιώθηκα πανηγυρικά. Έφαγα κόλλημα. Με αυτά τα τρία τεύχη που διάβασα ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή και με τους τρεις χαρακτήρες και μπορώ να πω ότι τους συμπάθησα όλους (καθώς και τον κόσμο τους). Όσον αφορά τις ιστορίες αυτές καθαυτές: -Αυτή του Μίστερ Νο (που ξεκινάει στο πρώτο τεύχος και ολοκληρώνεται στο τρίτο) μου φάνηκε άκρως απολαυστική και χορταστική, γεμάτη με δράση, μυστήριο και εκπλήξεις, με το σχέδιο να είναι πάρα μα πάρα πολύ καλό -τα τοπία, τα σκηνικά, οι χαρακτήρες και οι εκφράσεις των προσώπων τους, οι σκηνές δράσης, όλα αυτά-, και τα χρώματα απλά εξαιρετικά. Είμαι σίγουρος ότι ο Μίστερ Νο θα εξελιχθεί σ'έναν από τους αγαπημένους μου ήρωες κόμικ. -Οι ιστορίες με τον Ντίλαν Ντογκ και τον απίθανο συνεργάτη του μου άρεσαν και αυτές πολύ, έπαιζαν ανάμεσα σε αρκετά είδη του τρόμου και της φαντασίας και θετική εντύπωση μου έκανε ο συνδυασμός σκοτεινής ατμόσφαιρας και όρεξης για πλάκα, καθώς και τα διάφορα easter eggs. Τα σχέδια μου άρεσαν επίσης σε μεγάλο βαθμό (σε κάθε ιστορία ο σχεδιαστής είναι διαφορετικός), όπως και τα χρώματα. Αν έβαζα τις ιστορίες σε σειρά προτίμησης: "Εκτός ζωτικού χρόνου" (#2), "Ο μπόγιας των ονείρων" (#3), "Ο Ντίλαν στην Χώρα των Θαυμάτων" (#1). -Τέλος, θετικά λόγια έχω να πω και για τις ιστορίες του Τεξ. Όντας λάτρεις των γουέστερν ταινιών αλλά και μυθιστορημάτων, θα ήταν μάλλον απίθανο να μην μου αρέσει έστω και λίγο ο Τεξ, που είναι από τους πιο γνωστούς ήρωες του είδους. Οι ιστορίες αυτές θα έλεγα ότι είναι αρκετά αρχετυπικές για το είδος, συνάμα όμως είναι καλογραμμένες και ενδιαφέρουσες, με δράση και εκπλήξεις. Και εδώ σε κάθε ιστορία ο σχεδιαστής είναι διαφορετικός, πιστεύω ότι και οι τρεις έκαναν καλή δουλειά. Τα χρώματα επίσης πολύ καλά. Αν έβαζα τις ιστορίες σε σειρά προτίμησης: "Φωλιά άγριων ζώων" (#2), "Ο λάθος άνθρωπος" (#1), "Ο τελευταίος στη λίστα" (#3). Αυτά τα λίγα είχα να πω για τα τεύχη #1, #2 και #3, σε λίγες μέρες θα προχωρήσω στην ανάγνωση των τριών επόμενων.

Σήμερα παρέλαβα την παραγγελία μου... 9 τόμοι Mister No και οι... άλλοι, καθώς και το graphic novel Ο Τετρακοσάρης.

Σήμερα τσίμπησα τέσσερα τεύχη της σειράς αυτής (#539, #572, #790, #801) και διάβασα το ένα, το #572, με τον τίτλο "Πέτρα του κακού", για να δω τι λέει. Πρώτη μου επαφή με την συγκεκριμένη σειρά και μπορώ να πω ότι πέρασα καλά όση ώρα κράτησε. Μου άρεσε αρκετά το "βρόμικο" σχέδιο, η ιστορία μου φάνηκε καλούτσικη και ενδιαφέρουσα (αν και χωρίς πολύ βάθος λόγω μεγέθους), η ατμόσφαιρα σούπερ. Φαντάζομαι ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που ήταν παιδιά τα χρόνια κυκλοφορίας των κόμικς αυτών, θα περίμεναν πως και πως κάθε βδομάδα ένα καινούργιο τεύχος. Για να μην πάθω overdose (και για να μην βαρεθώ από την επανάληψη) θα διαβάζω ένα τεύχος ανά δυο βδομάδες (ή κάτι τέτοιο). Επίσης έχω τρία τομάκια "Έφοδος" που με περιμένουν, τα οποία φαντάζομαι θα είναι της ίδιας αισθητικής.

Αυτή την Κυριακή ο Ελεύθερος Τύπος μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω για πρώτη φορά τον Ζαγκόρ, τον οποίο είχα ακουστά αλλά δεν είχε τύχει ποτέ να διαβάσω έστω και μια ιστορία του όταν ήμουν παιδί. Διάβασα αυτό το κόμικ τώρα και έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Ο τόμος περιέχει μια αυτοτελή ιστορία, με τον τίτλο "Το παρελθόν του Τζίμμυ Κιθάρα", μια ωραία, ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη ιστορία με γουέστερν στοιχεία, όπου μαθαίνουμε το παρελθόν ενός φίλου του Ζαγκόρ και πως το παρελθόν αυτό τον κυνηγάει μέχρι στο "σήμερα", με τον Ζαγκόρ βέβαια να είναι εκεί για να τον βοηθήσει. Η πλοκή πολύ ωραία, με δράση, ένταση και λίγες εκπλήξεις, νομίζω ότι θα αφήσει ικανοποιημένους τους λάτρεις των γουέστερν ιστοριών. Το σχέδιο μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ -από τα σκηνικά και τους χαρακτήρες μέχρι τις σκηνές δράσης-, και τα χρώματα τα βρήκα πραγματικά εξαιρετικά. Θα ήθελα πάρα πολύ να κυκλοφορήσει στο μέλλον ένα αυτόνομο περιοδικό με ιστορίες του Ζαγκόρ και των συντρόφων του, μιας και μου άρεσε τόσο ο ήρωας αυτός όσο και ο κόσμος του. 8/10

Εγώ τσίμπησα στην τύχη τρία τομάκια Έφοδος (#84, #89, #94) και τέσσερα τεύχη Κράνος (#539, #572, #790, #801). 9€ κόστισαν όλα αυτά. Η κατάστασή τους ικανοποιητικότατη! Αν μείνω ευχαριστημένος, θα τσιμπήσω και άλλα στο μέλλον. Επίσης πήρα τον Ελεύθερο Τύπο με το Ζαγκόρ...

Η τιμή 1,50€ ανά τεύχος είναι φυσιολογική ή τσιμπημένη; Βρήκα σήμερα στο Μοναστηράκι κάμποσα από αυτά, αλλά συγκρατήθηκα. Η ιστορία κάθε τεύχους είναι αυτοτελής ή μπορεί και να συνεχίζεται σε κάποιο επόμενο; Γενικά αξίζουν;

Διάβασα με προσοχή όλα τα σχόλια (+ κάποιες παρουσιάσεις στο https://comicstrades.me) και πείστηκα ώστε να παραγγείλω και τους 9 τόμους που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, χωρίς να έχω καμία απολύτως επαφή, τόσο με τον Μίστερ Νο, όσο και με τους Ντίλαν Ντογκ και Τεξ. Φυσικά μου τράβηξαν την προσοχή και τα πολύ ωραία σχέδια, καθώς και τα χρώματα. Από Δευτέρα θα έχω τα κόμικς στα χέρια μου (θα τα είχα από σήμερα αλλά έλειπα όταν ήρθε ο κούριερ ). Κάτι μου λέει ότι θα φάω κόλλημα.

Να ρωτήσω κάτι; Οι ιστορίες που περιέχονται σε κάθε τόμο είναι αυτοτελείς; Ή μπορεί μια ιστορία να συνεχίζεται σε επόμενο τόμο;

Την είδα χθες με παρέα στην γεμάτη αίθουσα VMAX στο Mall και απόλαυσα καφρίλα, δράση, τρέλα, σόκιν ατάκες και σκηνές. Τι να πει κανείς, όλη η αίθουσα κατουρήθηκε στα γέλια. Και στο τέλος έπεσε πολύ χειροκρότημα. Από τους... τίτλους έναρξης καταλαβαίνει κανείς τι θα επακολουθήσει. Η πλοκή δεν χρειάζεται καμία ανάλυση, είναι αυτή που είναι, όχι κάτι το τρομερό, αλλά σίγουρα έχει το ενδιαφέρον της. Εδώ που τα λέμε, όμως, δεν πας να δεις την συγκεκριμένη ταινία για την πλοκή της, έλεος, πας για την καφρίλα, τις γαμάτες σκηνές και τις απίστευτες ατάκες. Όλοι οι ηθοποιοί ταίριαξαν εξαιρετικά με τον ρόλο τους, με τον Ryan Reynolds να δίνει ρέστα. Η δράση μπόλικη και απολαυστική μέσα στις υπερβολές της και η μουσική επένδυση απόλυτα ταιριαστή με το ύφος της ταινίας. Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, η ταινία προσφέρει ΤΟ γέλιο, αρκεί να είναι κανείς δεκτικός σε καφρίλες, βωμολοχίες και σόκιν ατάκες.

Δεν ξέρω πόσο σπάνιο είναι, αλλά σήμερα τσίμπησα το Η πόλη που δεν υπήρξε, των Christin και Bilal (εκδ. Ars Longa). 5€ ξόδεψα, με πιάσανε κότσο ή όχι;

Πολύ ωραίο και ιδιαίτερα ξεχωριστό graphic novel, με ενδιαφέρουσα και αρκετά συγκινητική ιστορία και εξαιρετικά όμορφο σχέδιο, το οποίο ήταν απόλυτα ταιριαστό με το ύφος και τους σκοπούς της ιστορίας. Ο συγγραφέας και σχεδιαστής είπε να γράψει μια ιστορία με έντονα αλληγορικά στοιχεία, με αφορμή τον θάνατο ενός παιδιού και την επίδραση που έχει ένα τέτοιο τραγικό γεγονός στους γονείς του. Ακόμα και να μην πιάσετε την αλληγορία πίσω από την ιστορία, θα απολαύσετε σίγουρα την παραμυθένια αφήγηση, την περιπέτεια και την ένταση των χαρακτήρων για να γλιτώσουν από τις τρεις σκιές. Σαν βιβλίο διαβάζεται πολύ γρήγορα και μονοκοπανιά, μιας και δεν χωρίζεται σε κεφάλαια για να πεις ότι θα κάνεις ένα διάλειμμα και, άλλωστε, είναι τόσο ενδιαφέρον που δεν είναι εύκολο να το αφήσεις. Προτείνεται άνετα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να βρεθεί με ένα δεκάρικο σε γνωστό βιβλιοπωλείο της Αθήνας. 8.5/10

1. Bernet/Trillo - Η ωραία και το τέρας (εκδόσεις Βαβέλ). 1,50€ 2. Gilbert Hernandez - Αγάπη μέσα στις σκιές (εκδόσεις Inkpress). 9€ 3. Cyril Pedrosa - Τρεις σκιές (εκδόσεις Ηλίβατον). 10,20€

Ξέρει κανείς από πότε θα είναι διαθέσιμο σε Πολιτεία ή Πρωτοπορία; Μου έχει κινήσει για τα καλά το ενδιαφέρον! edit: Υπάρχει από σήμερα στην Πολιτεία, οπότε θα το τιμήσω λίαν συντόμως!

Μετά από τρία χρόνια που το ζαχάρωνα, το αγόρασα τελικά σε καλή τιμή από το φετινό Comicdom Con και το διάβασα χαλαρά μέσα σε μιάμιση ωρίτσα. Είναι το πρώτο κόμικ τέτοιου είδους που διαβάζω από Έλληνα δημιουργό και οι εντυπώσεις μου είναι οπωσδήποτε θετικές, μιας και η ιστορία μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και ιντριγκαδόρικη και το σχέδιο ικανό από μόνο του να μου τραβήξει την προσοχή. Από την μια πλευρά έχουμε τον Τζερόμ, που σκότωσε την γυναίκα του και φυλακίστηκε σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας χωμένη κάπου στα βουνά και από την άλλη τον Άλεξ, έναν άντρα με τραγική μοίρα, που τα τελευταία οχτώ χρόνια ζει απομονωμένος σε μια καλύβα λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. Οι δρόμοι των δυο αντρών θα συναντηθούν στο Τελευταίο Καταφύγιο, εν μέσω βίαιων συγκρούσεων κάθε είδους. Πρόκειται για ένα σκοτεινό και αρκετά βίαιο κόμικ, που συνδυάζει ιστορία φυλακής και αστυνομική περιπέτεια, με τρόμο και στοιχεία του υπερφυσικού. Από την αρχή μέχρι το τέλος υπάρχει δράση, βία και ένταση και δύσκολα το αφήνεις από τα χέρια σου. Η πλοκή είναι καλοδουλεμένη και έχει έναν σωστό, γρήγορο ρυθμό, δίχως κοιλιές και βαρετές στιγμές. Οι διάλογοι είναι πειστικοί με βάση τους χαρακτήρες και αυτά που γίνονται. Το σχέδιο είναι πραγματικά ιδιαίτερο, "σκληρό" και αρκετά σκοτεινό, που στην αρχή ίσως φανεί κάπως βαρύ στο μάτι, γρήγορα όμως συνηθίζεται και καταλαβαίνεις ότι ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία. Σίγουρα δεν είναι αριστούργημα, είναι όμως ένα αξιολογότατο και χορταστικό περιπετειώδες κόμικ, με προσεγμένη ιστορία και ωραίο, καλοδουλεμένο σχέδιο. Προτείνεται χαλαρά σε όσους θέλουν να διαβάσουν μια σκοτεινή αστυνομική περιπέτεια που ν'αγγίζει έντονα και τον υπερφυσικό τρόμο. Με τις βίαιες σκηνές και την σκληρή γλώσσα ίσως να μην είναι για όλα τα γούστα, πάντως εκατό τοις εκατό αξίζει μια ματιά. Πολύ ευχαρίστως θα έβλεπα μια ταινία βασισμένη σ'αυτό. 8/10

Από Comicdom Con, με περιορισμένο μπάτζετ δυστυχώς: 1. Terry Moore - Echo: Η λίμνη του φεγγαριού (εκδόσεις Jemma Press). 3,50€ 2. David Lloyd - Kickback (εκδόσεις Jemma Press). 6,50€ 3. Χρήστος Μαρτίνης - Τελευταίο καταφύγιο (εκδόσεις Jemma Press). 9€

Τρίτο κόμικ της σειράς Vertigo Crime που διαβάζω, το οποίο όμως ξεφεύγει από τα στενά όρια του αστυνομικού, μιας και πρωταγωνιστής είναι ο John Constantine, ή αλλιώς Hellblazer, ένας ντετέκτιβ παραφυσικών φαινομένων με ξεχωριστές δυνατότητες. Η αλήθεια είναι ότι παίζει να είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, μιας και στο παρελθόν δεν έτυχε να διαβάσω κάποιο κόμικ με αυτόν πρωταγωνιστή και δεν έχω δει καν την ταινία με τον Keanu Reeves. Θα επανορθώσω όμως! Δεν θα πω και πολλά για την πλοκή, για να μην χαλάσω κάποιες ωραίες εκπληξούλες, απλώς έχουμε ένα διαφορετικό τηλεπαιχνίδι, στο οποίο συμμετέχουν κάποιοι νέοι, που υποτίθεται ότι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και οι οποίοι, όντας κλεισμένοι σε μια μεγάλη έπαυλη, χωρίς επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, καλούνται να αντιμετωπίσουν τα διάφορα περίεργα που συμβαίνουν στο σπίτι. Ο καθένας από αυτούς έχει από ένα τρομακτικό μυστικό και φαίνεται ότι το σπίτι το γνωρίζει. Οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού δεν ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει, γι'αυτό και καλούν έναντι αμοιβής τον John Constantine, να συμμετάσχει στο παιχνίδι και να ανακαλύψει τι γίνεται. Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται... Ούτε Ian Rankin είχα διαβάσει μέχρι τώρα (αν είναι δυνατόν!), ούτε κόμικ με ήρωα τον John Constantine, παρ'όλα αυτά το απόλαυσα πραγματικά. Η ιστορία μου κίνησε το ενδιαφέρον από την αρχή και το κράτησε μέχρι το τέλος, μιας και η πλοκή είχε αρκετό μυστήριο και ωραίες αποκαλύψεις, ενώ και ο χαρακτήρας του Constantine ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρων, κυνικός και σαρκαστικός. Το σκίτσο μου φάνηκε αρκετά καλό και απόλυτα ταιριαστό με το ύφος της ιστορίας, με απλά και καθαρά ασπρόμαυρα σχέδια, δίχως αχρείαστες λεπτομέρειες και σκιές. Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα ωραίο, ευκολοδιάβαστο και χορταστικό κόμικ, που πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει τόσο τους φαν του συγκεκριμένου ήρωα όσο και αυτούς που θέλουν να διαβάσουν μια ιστορία μυστηρίου με μπόλικα υπερφυσικά στοιχεία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο άμεσο μέλλον θα πιάσω κάποια από τα πιο γνωστά έργα με ήρωα τον John Constantine (ακούω προτάσεις!) και εννοείται ότι θα διαβάσω επιτέλους και βιβλία του Ian Rankin. 8/10

Sin City 2: Θανάσιμη γοητεία Το 2010 διάβασα τον πρώτο και τον τέταρτο τόμο της σειράς και από τότε, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, δεν έπιασα κανέναν από τους υπόλοιπους τόμους. Το πήρα απόφαση όμως και διάβασα μονορούφι τον δεύτερο τόμο, για να αναπληρώσω τον χαμένο χρόνο. Πραγματικά εξαιρετικό αστυνομικό νουάρ κόμικ, με σκίτσο εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα, ιδιαίτερα ξεχωριστό και μοναδικό, και με ιστορία που θυμίζει καλό παλπ παλαιότερων δεκαετιών. Ο Ντουάιτ ΜακΚάρθυ πέρασε τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να σταθεί ξανά στα πόδια του, να ξεχάσει τις νύχτες που ήταν τύφλα στο μεθύσι και δεν ήξερε τι έκανε και, πάνω απ'όλα, να ξεχάσει την πρώην γκόμενα του, την Άβα, η οποία του ξερίζωσε την καρδιά και τον παράτησε σαν σκουπίδι για κάποιον άλλο. Τώρα η Άβα επιστρέφει ξανά στην ζωή του, ζητώντας του βοήθεια, και σαν καλός μαλάκας που είναι ο Ντουάιτ θα δεχτεί να την βοηθήσει και θα μπλεχτεί σε απίθανους μπελάδες. Αυτά. Απλή πλοκή που κρατάει όμως το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος, με την δράση και τις ανατροπές της. Η γραφή είναι πολύ καλή, με τους σωστούς διαλόγους και τις ενδιαφέρουσες σκέψεις του πρωταγωνιστή. Το σκίτσο είναι από άλλο πλανήτη και ο βασικός λόγος που κάνει την συγκεκριμένη σειρά να ξεχωρίζει. Αυτός ο μοναδικός συνδυασμός του λευκού και του μαύρου, τα καρέ, που άλλες φορές είναι λεπτομερή και άλλες εντελώς αφαιρετικά, δίνουν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα στην ιστορία, τέρμα νουάρ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο άμεσο μέλλον θα προχωρήσω και στους υπόλοιπους τόμους της σειράς και σίγουρα θα ξαναδιαβάσω τον πρώτο και τον τέταρτο, γιατί πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια από τότε που τους διάβασα για πρώτη και μοναδική φορά και η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα. Και είναι κρίμα. 9.5/10