Indian

Κι εγώ είμαι από αυτούς που θα το πάρουν,αλλά για τις ιστορίες του και σίγουρα όχι για το εξώφυλλο. Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο εξώφυλλο απωθεί τον οποιονδήποτε που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο να το αγοράσει ή όχι.

Κάποια ψυχή από εδώ μέσα,μόλις διαβάσει το ποστ σου θα φουσκώσει από υπερηφάνεια.

Από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες (και γείτονας όσο ζούσε). Έχει γράψει κορυφαία τραγούδια και πολλά σατιρικά.Προσωπικά στέκομαι περισσότερο στην μελωδία,παρά στους στίχους.Εύκολα αναγνωρίζεις την μουσική του Ζαμπέτα,ανάμεσα σε πολλά τραγούδια.Αν και δεν είχε γνώσεις της θεωρίας,παρόλα αυτά έχει συνθέσει αριστουργήματα. Ένα αφιέρωμα που του έχει κάνει η "Μηχανή του χρόνου". Και διάφορες γνωστές κι άγνωστες πτυχές της ζωής του,πάλι από την "Μηχανή του χρόνου".

Δεν ήξερα ότι υπάρχει αναθεωρημένο γενεαλογικό δέντρο των Ντακ.

Αν και δεν είναι του 2018,παρόλα αυτά η ΔΙΟΠΤΡΑ κυκλοφόρησε τον προηγούμενο μήνα ένα άλμπουμ/ημερολόγιο με γελοιογραφίες του βετεράνου ΚΥΡ. Το ημερολόγιο στο επίσημο site της εκδοτικής Το ημερολόγιο στο site του Public

Στο φετινό Athenscon πήρα αρκετά αυτόγραφα,αλλά και δύο όμορφα σκίτσα.Ας σας τα δείξω αναλυτικά. Από τον Γιάννη Ρουμπούλια Υπογραφή και σκιτσάκι από τον Ηλία Κυριαζή Ακολουθούν υπογραφές από τους περισσότερους καλεσμένους του Athenscon (με εξαίρεση τον Robert Kuntz που δεν τον βρήκα και τον Steve Cardenas που ήθελε ένα δεκάρικο για να βάλει την τζίφρα του ) Υπογραφές κι ένα σκιτσάκι από τον Claudio Sciarrone Υπογραφή και όμορφο σκίτσο από τον Βασίλη Ζήκο Και για το τέλος το Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΟ σκίτσο του Drazen Kovacevic

@GreekComicFan Τότε έχω σοβαρές ελπίδες να μου αρέσει.

Ακόμα μία φορά ξηλώθηκα κανονικά σε άλλο ένα Athenscon. Τα κόμικς που πήρα είναι τα εξής : Το χρίσμα του σκότους (μαζί με μία υπέροχη αφίσα του δημιουργού Βασίλη Ζήκου) Ζαγκόρ # 7 Μπλεκ # 49 Μπλεκ - Σίμπυλ και Βανέσα (δώρο από Ανεμοδουρά) Ταρζάν # 1 (δώρο από Ανεμοδουρά) Ημερολόγιο 2018 (δώρο από Ανεμοδουρά) Αφίσα Μπλεκ (δώρο από Ανεμοδουρά) Κόρτο Μαλτέζε - Εκουατόρια Γρα-Γρου (από την Λέσχη) Tasmar's Sketchbook Χαμένη παρτίδα Κάσπερ και η παρεΐτσα # 1 (δώρο από την Λέσχη ) Ο πανίσχυρος μεγιστάνας των νίντζα Dirk Gently - Ολιστικό πρακτορείο ντετέκτιβ Mezolith # 2 Ηρακλής Πουαρό - Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρες Batman - Σύγκρουση στο Γκόθαμ Marvel 1985 Αλμανάκο # 159,160,161,163,166,167,168,169,170,173 (από την Λέσχη) Batman (2008) (όχι ακριβώς από το con,αλλά από την προετοιμασία της Λέσχης για το con ) Μία μικρή φιγούρα του θείου Σκρουτζ Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό. Και μία συγκεντρωτική φωτογραφία. Τις υπογραφές και τα σκίτσα θα τα παραθέσω στο αντίστοιχο τόπικ.

Δεν έχω διαβάσει κάποια ιστορία του συγκεκριμένου χαρακτήρα και σίγουρα θα του δώσω μία ευκαιρία όταν κυκλοφορήσει.Αν όμως είναι του στυλ του Ρόι Ρέυς ή του τερματοφύλακα-γιατρού,τότε μάλλον θα προσπεράσω,μιας και δεν τα βρήκα με αυτούς τους κυρίους.

Καλώς όρισες στην όμορφη παρέα μας Δημήτρη. Σου εύχομαι καλές περιηγήσεις και να σε βλέπουμε όσο συχνότερα γίνεται.Για οποιαδήποτε απορία,μην διστάσεις να ρωτήσεις.

@Θρηνωδός Είμαι πολύ περίεργος να δω τι του απάντησες. Ήσουν ευγενικός?

Το τεύχος του μήνα έχει σαν κεντρική ιστορία το "Μυστικό του Ολλανδού",ένα έξτρα χαμένο επεισόδιο του Βίου και Πολιτείας που μας χάρισε ο μεγάλος Don.Η υπόθεση ξεκινάει (για την ακρίβεια συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε στο προηγούμενο τεύχος) στο θησαυροφυλάκιο,όταν ακόμα ένας χαμένος θησαυρός αποκαλύπτεται κι έτσι οι Ντακ αποφασίζουν να ακολουθήσουν τα ίχνη της ιστορίας για να τον κατακτήσουν.Έτσι ξεδιπλώνεται το κουβάρι για έναν από τους μεγαλύτερους κρυμμένους θησαυρούς,αυτόν που υπάρχει στο χαμένο ορυχείο του Ολλανδού.Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα είναι,λίγο-πολύ γνωστά.Πολλά εμπόδια μπαίνουν στον δρόμο τους,φυσικά και τεχνητά,καθώς επίσης και πονηροί τυχοδιώκτες.Ο Rosa μάς έδωσε άλλο ένα εξαιρετικό σενάριο,το οποίο περιέχει πολλά καλούδια.Από περιπέτεια και χιούμορ,μέχρι ιστορικές πληροφορίες κι έξυπνα κόλπα.Πραγματικά μία χορταστική ιστορία.Σχεδιαστικά είναι ένα ποίημα.Αναμενόμενο θα μου πείτε. Η "Δορυφορική πλοήγηση" ξεκινάει με μία κινηματογραφική σκηνή,σε μία πετρελαιοπηγή,η οποία τυλίγεται στις φλόγες.Ο υπεύθυνος (σαν άλλος Steven Seagal) αποφασίζει να προκαλέσει μία έκρηξη για να σταματήσει την επέκταση της πυρκαγιάς και ζητάει να του φέρουν επειγόντως τα υπερευαίσθητα εκρηκτικά.Δυστυχώς όμως το αυτοκίνητο που τα μεταφέρει καταστρέφεται κι αιτία είναι ο Ντόναλντ.Έτσι εκείνος αποφασίζει να τα μεταφέρει με το δικό του φορτηγάκι (και χωρίς να γνωρίζει το φορτίο) για να εξιλεωθεί.Η έλλειψη GPS και η ακατάσχετη ατζαμοσύνη του τον γυρνάνε σε διάφορα άσχετα μέρη,μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό του κι αυτό τυχαία.Η υπόθεση κάνει αναφορά στις νέες τεχνολογίες και το κατά πόσο αυτές επηρεάζουν την καθημερινότητά μας.Από εκεί και πέρα είναι αρκετά ανάλαφρη και το χιούμορ της τίποτα το εξαιρετικό.Γενικά πρόκειται για μέτρια δουλειά.Το σχέδιο του Rota είναι πολύ καλό. Στην επόμενη ιστορία ο Ντόναλντ παίρνει ανά χείρας την φωτογραφική του μηχανή,επιστρατεύει όλη του την αγένεια και την αδιακρισία και γίνεται ο "Πρίγκιπας των παπαράτσι".Κάθε φορά που ένα σημαίνον πρόσωπο κάνει την εμφάνισή του στην Λιμνούπολη,εκείνος καταφέρνει να τραβάει τις καλύτερες και πιο αποκαλυπτικές φωτογραφίες,κάτι το οποίο εξοργίζει τους,λιγότερο επιτυχημένους συναδέλφους του.Ένας λοιπόν από αυτούς,τον ακολουθεί κατά πόδας για να μάθει τα μυστικά της επιτυχίας του και όπως αποδεικνύεται δεν βγαίνει καθόλου χαμένος.Συμπαθητική ιστορία,με θέμα την show bizz,που παρωδεί τους δημοσιογράφους του κίτρινου τύπου και των κουτσομπολίστικων περιοδικών.Έχει πολλές σκηνές που επαναλαμβάνονται και θυμίζει αμυδρά κάτι από τις ιστορίες της "εύθραυστης δεξιοτεχνίας" του Ντόναλντ,χωρίς βέβαια να είναι αμιγώς τέτοια.Το φινάλε είναι κωμικό και δικαιολογημένα ο πρωταγωνιστής μας τραβάει αυτά που τραβάει. Το σχέδιο του αγαπημένου Vicar είναι πολύ όμορφο. Η μοναδική ιστορία με πρωταγωνιστή τον Μίκυ,που υπάρχει στο τεύχος έχει τίτλο "Η μεγάλη πλημμύρα".Μία μεγάλη θεομηνία ετοιμάζεται να πλήξει το Μίκυ Σίτυ κι ο αγαπημένος μας ποντικός έχει θωρακίσει το σπίτι του κατάλληλα.Δυστυχώς όμως κάτι δεν πάει καλά,με αποτέλεσμα να γίνει το σαλόνι του Αιγαίο Πέλαγος.Μέσα στον πανικό του συνειδητοποιεί ότι κανένας από τους γείτονές του δεν έχει προνοήσει για την επερχόμενη καταστροφή.Μήπως όμως τελικά δεν είναι έτσι τα πράγματα κι ο Μίκυ είναι λίγο υπερβολικός? Η συγκεκριμένη ιστορία δεν μου άρεσε.Για την ακρίβεια την βρήκα κακή,τόσο σε ροή και περιγραφές,όσο και σε σκηνοθεσία.Όλο το σενάριο είναι ακαταλαβίστικο και μέχρι το τέλος δεν κατάφερε να βγάλει νόημα.Τουλάχιστον σχεδιαστικά κράτησε μία αξιοπρέπεια. Στην "Επιστροφή του βετεράνου" βλέπουμε το θείο Σκρουτζ να παίρνει ένα τουριστικό φυλλάδιο,το οποίο τον εξοργίζει.Βλέπετε αρνείται να παραδεχτεί ότι τα χρόνια έχουν περάσει.Έτσι αποφασίζει να ξεμουδιάσει λίγο,πηγαίνοντας στο Ουάιτχορς για να δει εάν μπορεί ακόμα να τιθασεύσει μία άγρια αρκούδα.Το σύντομο αυτό σενάριο δεν έχει να μας πει κάτι.Απεναντίας το βρήκα κακό.Λες και δεν το έχει δημιουργήσει επαγγελματίας.Σε τέτοιο βαθμό που αν είχε περισσότερες σελίδες,πιθανόν και να μην ολοκλήρωνα την ανάγνωσή του.Ούτε το σχέδιο με ικανοποίησε. Στην συνέχεια ο Ντόναλντ γίνεται ένας "Άτυχος τυχεράκιας".Αυτός κι ο Γκαστόνε βρέθηκαν,ο καθένας για τους λόγους του,στο εργαστήριο του Κύρου,όταν η ακτίνα μίας εφεύρεσής του τους χτυπάει και τους αλλάζει ιδιότητες. Ο μεν από εξοργιστικά άτυχος γίνεται τυχεράκια κι ο άλλος χάνει την εύνοια της τυφλής θεάς.Ο αναγνώστης παρακολουθεί την αλλαγή της ζωής του Ντόναλντ,αλλά και πώς επηρεάζονται και οι ζωές των υπόλοιπων ατόμων που είναι δίπλα του.Σε αντίθεση με τον Γκαστόνε,εκείνος διαχειρίζεται σωστά την τύχη του και γίνεται ένα ανερχόμενο στέλεχος των επιχειρήσεων.Δυστυχώς όμως όλο αυτό έχει και τα μειονεκτήματά του.Ο φίλος μας δεν κερδίζει μόνο,αλλά χάνει και πολλά.Το σενάριο είναι τίμιο ,αν και η ιδέα του έχει παρουσιαστεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν.Ακόμα μία φορά βλέπουμε το μεγαλείο της ψυχής του πρωταγωνιστή,που προτιμά να χάσει όλα αυτά που του δόθηκαν προκειμένου να μην αποχωριστεί τους φίλους και τους συγγενείς του. Πολύ όμορφο είναι και το σχέδιο. Στο τέλος του τεύχους θα βρούμε άλλη μία εξαιρετική ιστορία του Don Rosa.Πρόκειται για τον "Κλεμμένο χρόνο".Στην υπόθεση έχουμε τους Ντακ να βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο,όταν ο Ντόναλντ ανακαλύπτει κάτι εντελώς παράξενο.Οι Μουργόλυκοι εμφανίζονται από το πουθενά και κλέβουν ολόκληρες ντάνες με χρήματα. Δεν αργούν όμως να καταλάβουν ότι οι πονηροί απατεώνες έχουν κλέψει μία εφεύρεση του Κύρου,που έχει την ιδιότητα να παγώνει τον χρόνο.Έτσι οι φίλοι μας αρχίζουν να καταστρώνουν διάφορα κόλπα με σκοπό να τους σταματήσουν σε πρώτη φάση,αλλά και να βρουν το λημέρι τους.Το σενάριο ανήκει στην κατηγορία των ιστοριών του Rosa που ο δημιουργός δανείζεται σύγχρονες θεωρίες της Φυσικής και τις προσαρμόζει κατάλληλα,ώστε να διακωμωδούν,αλλά και να εκπαιδεύουν.Γενικά κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα και θεωρώ αυτονόητο να διαβαστεί από κάθε φίλο των παπιών.Το σχέδιο είναι εξαιρετικό και συμβάλλει τα μέγιστα στο κωμικό στοιχείο.Εντύπωση κάνει που ο δημιουργός έχει σχεδιάσει την μορφή του Μίκυ επάνω στην συσκευή που σταματάει τον χρόνο. Πέτυχα τίποτα?

Με έκπληξη παρατήρησα το ίδιο κι εγώ.Δεν είμαι σε καμία περίπτωση φίλος με τον χαρακτήρα του Μπαμ-Μπαμ.Είναι ένας στραβοχυμένος χαρακτήρας που δεν μας προσφέρει κάτι περισσότερο από αυτά που μας προσφέρει ο Φέθρυ.Στις τελευταίες ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στο Μίκυ Μάους όμως,βγάζει ώριμα χαρακτηριστικά και αρκετές είναι η φορές που έχει πιο σοβαρό ρόλο.Σε μερικές περιπτώσεις έφτασα στο σημείο να τον συμπαθήσω κάπως.

@DIMITRID Το πήρα εγώ και μάλιστα με υπογραφή κι όμορφο σκίτσο του Βασίλη Ζήκου (και δώρο μία εξαιρετική αφίσα),αλλά ακόμα δεν το έχω διαβάσει.

Χρόνια πολλά κι από εμένα σε όλους τους Νικόλες και τις Νικολέτες (αν και δεν θυμάμαι να έχουμε καμία ) του φόρουμ μας.Δεν λέω ονόματα πρώτον για να μην ξεχάσω κανέναν και δεύτερον γιατί τα έχουν ήδη αναφέρει τα παιδάκια από επάνω. Εύχομαι στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες να έχουν υγεία,ευτυχία,τύχη και τους ανθρώπους που αγαπούν δίπλα τους.

Έχεις δίκιο Κώστα.Αντιλήφθηκα ότι το ανέβασα σε λάθος μέρος μόλις πάτησα το κουμπί υποβολής,αλλά τότε ήταν αργά.

Τιμή καταλόγου: 5€ Στα πλαίσια του 3ου Athenscon που διοργανώθηκε το 2017,η JEMMA σε συνεργασία με τον βραβευμένο κομίστα Τάσο Μαραγκό,κυκλοφόρησε ένα πρωτότυπο sketchbook.Το εν λόγω sketchbook δημιουργήθηκε σύμφωνα με τα πρότυπα του Inktober,μιας ιδέας που ξεκίνησε το 2009 στην Αμερική.Κατά την ιδέα αυτή ο εκάστοτε κομίστας φτιάχνει ένα σκιτσάκι για κάθε ημέρα του μήνα (και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο) και το ανεβάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Όταν τελειώσει ο μήνας,όλα αυτά τα σκίτσα παίρνουν χάρτινη μορφή. Στο τομάκι αυτό,ο Μαραγκός δανείζεται στοιχεία από την διεθνή σκηνή (πολιτική,κινηματογραφική κα),καθώς επίσης αντλεί την έμπνευσή του από λέξεις που υπάρχουν σε μία promt list.Η δομή του τόμου περιέχει το σκίτσο στην δεξιά σελίδα,ενώ στην αριστερή απέναντι,ο αναγνώστης θα βρει ένα μικρό κείμενο που επεξηγεί αυτό το σκίτσο. Από καλλιτεχνικής άποψης το κόμικ παρουσιάζει ενδιαφέρον,λόγω της πρωτοτυπίας που το διακρίνει.Από εκεί και πέρα δεν προσφέρει χιούμορ ή κάποια σάτιρα του στυλ του Αρκά. Προσωπικά δεν μου έκανε ούτε κρύο,ούτε ζέστη.Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι μερικά σκιτσάκια είναι πολύ επιτυχημένα. Η έκδοση της Jemma είναι μικρού μεγέθους,με κόλληση και παχύ χαρτί.Το εξώφυλλο είναι σαγρέ,ενώ διαθέτει και "αυτάκια".Στο ένα υπάρχουν πληροφορίες για το Inktober,ενώ στο άλλο ένα σύντομο βιογραφικό του δημιουργού.Επίσης,στις εσωτερικές σελίδες των εξώφυλλων,ο Μαραγκός μάς συστήνει τις δύο γάτες του. Παραθέτω δύο σελίδες από το εσωτερικό. Αφιέρωμα στον Τάσο Μαραγκό

Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα.Ιδιαίτερες ευχές στον καλό φίλο Νίκο (aka Dionik) για τα γενέθλιά του.Νικόλα να χαίρεσαι την οικογένειά σου κι όσους αγαπάς.Κάθε σου επιθυμία,ευχή μου.

@GreekComicFan Τι να το κάνεις?Αφού πήρες το ίδιο εξώφυλλο σε μεγάλο print και μάλιστα υπογεγραμμένο.

Μετά την ανάγνωσή του διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα τομάκι κάτω του μετρίου.Για την ακρίβεια νομίζω ότι είναι το πιο μέτριο της σειράς (τουλάχιστον απ'ότι θυμάμαι).Το καυστικό κι ανυπέρβλητο χιούμορ του Αρκά εδώ πάει περίπατο και την θέση του παίρνουν απλά στοχευμένα μηνύματα και πομπώδεις εκφράσεις.Έτσι χάνεται η έννοια του αστείου και αρκετές φορές νόμιζα ότι διάβαζα πολιτική εφημερίδα.Δεν γέλασα σε κανένα στριπ. Το σχέδιο δεν έχει πλαστικότητα και ποικιλία σκηνών. Ήταν απλοϊκό κι επαναλαμβανόμενο. Μου λείπει πολύ ο Αρκάς των `80s και `90s.

Δεν υπάρχει κουμπί "επεξεργασία" κάτω από το ποστ?Μήπως από εκεί μπορείς να επεξεργαστείς και τον τίτλο. Αν όχι τότε θα το κάνει κάποιος αρμόδιος.No problem.

Φίλε Σταύρο πολλά συγχαρητήρια κι από εμένα για την πανάξια εκλογή σου,που νομίζω ότι άργησε κιόλας να έρθει. Εκτός ότι έχεις μία δυναμική και ουσιαστική παρουσία στην Λέσχη και στο φόρουμ εδώ κι αρκετό καιρό,είσαι κι ένα πολύ αξιόλογο άτομο,μιας κι έχω την τιμή να σε γνωρίσω προσωπικά. Δώσε πολλούς χαιρετισμούς στα ενδότερα.Όπως θα δεις όλα τα έχω αφήσει στην εντέλεια.Όλα λάμπουν από καθαριότητα και το φυτό είναι ταϊσμένο. Μην ακούς τον Παύλο.

Ο επιθεωρητής Μικαλμπάνο κάνει για δεύτερη φορά την εμφάνισή του στις σελίδες του αγαπημένου μας περιοδικού με την ιστορία "Ο θείος από την Αμερική".Ο οξυδερκής αστυνομικός αποφασίζει να βοηθήσει την οικιακή του βοηθό,η οποία αντιμετωπίζει ένα οικογενειακό πρόβλημα.Ο γιος της,ο οποίος δεν είναι και το καλύτερο παιδί,πήγε στην Αμερική για να δουλέψει σε ένα μεγάλο ζαχαροπλαστείο,που το έχει ένας συμπατριώτης του.Δυστυχώς όμως χάνονται τα ίχνη του.Έτσι ο Μικαλμπάνο,εγκαταλείπει τα σύνορα της πατρίδας του κι αναζητά την βοήθεια του Αμερικάνου συναδέλφου του,του Μίκυ.Κι ενώ το μυστήριο περιπλέκεται,μπαίνει στην εξίσωση κι ο Μαύρος Πητ,σε έναν ρόλο διαφορετικό από αυτούς που έχουμε συνηθίσει.Έτσι λοιπόν οι τρεις τους κάνουν ένα ταξιδάκι ως το Λας Βέγκας και παίρνουν μέρος σε μία περιπέτεια χωρίς προηγούμενο.Απολαύσαμε λοιπόν μία εξαιρετική υπόθεση,με ροή και πλοκή που θύμιζαν λογοτεχνικό βιβλίο και στην οποία δύσκολα κάποιος θα εντοπίσει κάποιο ψεγάδι.Εντύπωση κάνουν οι πολλές αναφορές στην Ιταλική γαστρονομία,από γλυκά και φαγητά,μέχρι ποτά.Το χιούμορ έκανε διακριτική παρουσία,αλλά ήταν εύστοχο.Προσωπικά είναι από τις ελάχιστες ιστορίες που δεν ήθελα να τελειώσουν.Το ίδιο πανέμορφο κι εκφραστικότατο είναι και το σχέδιο.Ακόμα όμως έχω τους ενδοιασμούς μου για το αν θα πρέπει να έχουν όλοι τα αυτιά του Μίκυ. Στην συνέχεια έχουμε τον Ντόναλντ,ο οποίος αποφασίζει να μπει σε "Πρόγραμμα ανταλλαγής σπιτιών".Ο χειμώνας ήρθε βαρύς στην Λιμνούπολη,με τα πρώτα χιόνια να έχουν πέσει.Ο Χιούη,ο Λιούη κι ο Ντιούη έχουν εγκλωβιστεί μέσα στο σπίτι και δεν μπορούν να βγουν έξω για να παίξουν και φυσικά ο θείος τους δεν διαθέτει τα χρήματα για να τους χαρίσει διακοπές σε ένα πιο ζεστό μέρος.Έτσι αποφασίζουν να βρουν μία άλλη οικογένεια και να ανταλλάξουν προσωρινά τις κατοικίες τους,με σκοπό να κάνουν διαφορετικές διακοπές για δύο εβδομάδες.Όλα καλά μέχρι εδώ.Το πρόβλημα όμως ξεκινάει όταν η οικογένεια που βρίσκουν δεν είναι από τα μέρη τους.Κι όταν λέω μέρη τους δεν εννοώ την Αμερική,αλλά γενικά τον πλανήτη Γη.Έτσι οι φίλοι μας θα βρεθούν σε μία παραλία,με λουόμενους πολύ διαφορετικούς από τους συνηθισμένους.Πρόκειται για μία ανάλαφρη ιστορία,με ευχάριστη χροιά και μεγάλες δόσεις σουρεαλισμού.Γενικά όμως κινείται σε μέτρια επίπεδα.Το φινάλε ήταν διασκεδαστικό.Το σχέδιο είναι πολύ καλό,με εξαίρεση τα πρόσωπα των ηρώων.Με χάλασαν τα μεγάλα βλέφαρα του Ντόναλντ. Στην επόμενη ιστορία μεταφερόμαστε σε ένα περιβάλλον που έχει τις ίδιες καιρικές συνθήκες με την αρχή της προηγούμενης ιστορίας.Πολύ χιόνι! Αυτή την φορά πρωταγωνιστές είναι ο Μίκυ κι ο Γκούφυ κι ο τίτλος της "Επισκέπτης από το διάστημα".Οι δύο φίλοι βρίσκονται σε χειμερινές διακοπές σε ένα ορεινό θέρετρο,όταν ξαφνικά βρίσκουν μία περίεργη μεταλλική σφαίρα,η οποία έπεσε σαν κομήτης από τον ουρανό.Την ώρα που προσπαθούν να ανακαλύψουν τι είναι αυτή η παράξενη κατασκευή βρίσκουν ότι εκείνη αντιδρά πολύ περίεργα κι αυτόνομα.Πριν προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι γίνεται,μία στρατιωτική φάλαγγα τους περικυκλώνει και τους συλλαμβάνει (μαζί με την σφαίρα).Έτσι οι ήρωές μας γίνονται μάρτυρες ενός άκρως απόρρητου κυβερνητικού παιχνιδιού συγκάλυψης. Ενδιαφέρον σενάριο,με Sci-Fi νότες,που θυμίζει πολλές ταινίες αντίστοιχου περιεχομένου με εξωγήινη τεχνολογία,θεωρίες συνωμοσίας κι αδίστακτους κυβερνητικούς πράκτορες.Όλα αυτά βέβαια είναι δοσμένα με ανάλαφρο τόνο,για να είναι εύπεπτα στους μικρούς αναγνώστες.Το φινάλε το βρήκα ευφυές.Το σχέδιο μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό. Το τεύχος κλείνει με τις "Αλυσιδωτές μεταμφιέσεις".Εδώ πρωταγωνιστούν όλα τα διακεκριμένα μέλη της Λιμνούπολης.Η ιστορία ξεκινάει στο θησαυροφυλάκιο,όταν δύο φερέλπιδες επιχειρηματίες προσεγγίζουν τον θείο Σκρουτζ,με σκοπό εκείνος να φορέσει τα ρούχα που έχουν δημιουργήσει.Εκείνος δέχεται (κι εννοείται ότι δεν το κάνει δωρεάν ) κι από εκείνη την στιγμή ξεσπάει ένα κύμα ανταλλαγής ρούχων που δεν έχει προηγούμενο.Εκτός αυτού βλέπουμε τους ήρωές μας να μην είναι οι εαυτοί τους,όταν φορούν τα ρούχα των άλλων.Η υπόθεση χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία.Αποδεικνύεται ότι οι ήρωες που αγαπήσαμε είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τις ενδυμασίες τους και καταρρίπτουν (τουλάχιστον στην αρχή) την παροιμία που λέει ότι "το ράσο δεν κάνει τον παπά". Το φινάλε έχει μεγάλη πλάκα.Όσον αφορά το σχέδιο μπορώ να πω ότι με κέρδισε.Λύθηκα στο γέλιο όταν είδα τον Γκαστόνε να φοράει τον φιόγκο της Νταίζυ στο κεφάλι του.

Αν και δεν συνηθίζω να βαθμολογώ τα τεύχη,την βρίσκω καλή ιδέα.

Γιατί εγώ τι νομίζεις ότι έκανα? Είπα στην κοπέλα που ήταν εκεί υπεύθυνη "Μα καλά θέλει αμοιβή για να μου υπογράψει ο Power Ranger ο κόκκινος?Να ήταν ο μπλε να το καταλάβω".Νομίζω ότι κι εκείνη γέλασε.