Indian

Γιατί,το "Παίζετε σαν καρεκλοπόδαρο"?

@nikosal Πολλές είναι οι φορές που το ξεχνάνε και ξαναβγάζουν συμπληρωμένη εικόνα μετά από λίγες ημέρες.

Η μεγάλη ιστορία που φιλοξενείται σε αυτό το τεύχος έχει τίτλο "Η καμπάνα του Μέρλιν". Η ιστορία ξεκινάει με μία αναδρομή στο παρελθόν,με δύο πανίσχυρους μάγους να μονομαχούν. Ο καλός της υπόθεσης φυλακίζει την μοχθηρή μάγισσα μέσα σε έναν καθρέφτη. Στην συνέχεια θα βρεθούμε στο σήμερα και μέσα σε μία αποθήκη όπου φυλάσσονται παλιά αντικείμενα. Εκεί ο Ντόναλντ βοηθάει την Νταίζυ να τακτοποιήσει τα αντικείμενα για το φιλανθρωπικό παζάρι του συλλόγου της,όταν βρίσκει τον καθρέφτη,αλλά κι ένα μικρό καμπανάκι σφηνωμένο μέσα σε μία πέτρα,το οποίο οι θρύλοι λένε ότι οδηγεί σε έναν θησαυρό. Θολωμένος από τον πόθο και την περιέργεια,ο πρωταγωνιστής ελευθερώνει το καμπανάκι για να βρει τον θησαυρό,ενώ από την άλλη η Νταίζυ απελευθερώνει την εγκλωβισμένη μάγισσα,που κυριεύει το κορμί της και ζητάει εκδίκηση. Η συνέχεια προβλέπεται έντονη. Όσον αφορά το σενάριο έχω να πω ότι το βρήκα εξαιρετικό σαν ιδέα. Θύμιζε (χωρίς να το πλησιάζει βέβαια) την αγαπημένη μου "Αναζήτηση της Καλεβάλα". Η Νταίζυ "παίζει" απολαυστικά τον ρόλο της διχασμένης προσωπικότητας. Από εκεί και πέρα εντόπισα πολλές σκηνές βίας,που με αποθάρρυναν. Κάθε φορά που έβρισκε τον εαυτό της,δεν έχανε ευκαιρία να χτυπάει άγρια τον αρραβωνιαστικό της. Απογοητευτικό επίσης (ενώ ήταν δυνατός) ήταν κι ο τρόπος που κέρδισαν στο φινάλε οι καλοί. Το σχέδιο το βρήκα πολύ εκφραστικό. Πολύ καλή είναι και η απόδοση των χρωμάτων. Έρχεται ακόμα μία ιστορία με μυστήριο κι έντονες σκηνές,που έχει τίτλο "Η εξαφάνιση του θησαυροφυλακίου" Ένα συνηθισμένο πρωινό ο θείος Σκρουτζ πάει στο θησαυροφυλάκιο για να ξεκινήσει ακόμα μία ημέρα δουλειάς. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Το πολυτελές μέγαρο έκανε φτερά. Με την βοήθεια των τριών μικρών ανιψιών του καταφέρνει να το βρει,μόνο που τα χρήματα που είχε στο εσωτερικό του δεν υπάρχουν πλέον. Οι πρωταγωνιστές μας (με την προσθήκη του Ντόναλντ και χάρη σε μία ελαττωματική χρονομηχανή του Κύρου) θα αναγκαστούν να ταξιδέψουν στην αρχαιότητα και θα προσπαθήσουν να ξετυλίξουν εκεί το κουβάρι. Εκεί,θα συναντήσουν Ινδιάνους και δεν θα διστάσουν (τουλάχιστον όχι πολύ ) να τα βάλουν ακόμη και με τους ατρόμητους Βίκινγκ. Τα πάντα θα σκαρφιστεί ο Σκρουτζ για να βρει τα λεφτά του. Υπόθεση που ξεκίνησε λίγο πολύπλοκα,αλλά στην πορεία έστρωσε και έγινε απολαυστικότατη. Το ζεύγος McGreal πρέπει να είναι μεγάλοι φαν του Θωρ γιατί βλέπουμε ότι έχουν βάλει τον Ντόναλντ να τον "υποδύεται" άψογα. Μόλις τον είδα στην σελίδα 80 λύθηκα στα γέλια. Το ίδιο αστείο (κι έξυπνο) ήταν και το φινάλε. Το σχέδιο είχε αξιόλογες λεπτομέρειες,αλλά γενικά το βρήκα μέτριο. Έχετε δει τις ταινίες των Ghostbusters? Τότε σίγουρα θα βρείτε πολλές ομοιότητες με την ιστορία "Ο τρομερός Ολλανδός". Η ομάδα ΤΝΤ (που την είχαμε γνωρίσει στο προηγούμενο τεύχος) ενεργοποιείται και πάλι κι έτσι ο Ντόναλντ με τον Φέθρυ θα κληθούν σε μία νέα μυστηριώδη και μεταφυσική αποστολή. Στην παρέα τους θα είναι και η ελκυστική Κόλινς που θα τους επιβλέπει. Στο βυθό της θάλασσα βρέθηκε ένα σπαθί που ανήκε σε έναν μοχθηρό πειρατή και το οποίο εκκρίνει μεγάλες ποσότητες εκτοπλάσματος,της ουσίας από την οποία είναι "κατασκευασμένα" τα φαντάσματα. Όλα δείχνουν ότι ο πειρατής και το τσούρμο του θα προσπαθήσουν να επιστρέψουν για κάποιον λόγο από τον κόσμο των νεκρών,για ένα τελευταίο πλιάτσικο. Θα καταφέρουν οι πράκτορες να τους αποτρέψουν? Κι εδώ έχουμε μία όμορφη,σε ιδέα,ιστορία που ασχολείται με τα μεταφυσικά φαινόμενα. Όπως προείπα,μου θύμισε έντονα τις δύο ταινίες των κυνηγών φαντασμάτων της δεκαετίας του '80 (τις οποίες και λατρεύω). Και την πρώτη (αναφορά στο εκτόπλασμα),αλλά και την δεύτερη (θετική ενέργεια στο πλήθος). Η πλοκή ήταν καλογραμμένη και με μικρές ανατροπές όσο πλησιάζουμε στο φινάλε. Σχεδιαστικά όμως δεν με ενθουσίασε τόσο.

5 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΤΟ ΤΟΤΕΜ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΙΝΔΙΑΝΟΣ ΣΑΜΑΝΟΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ ΤΟΥ ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΟΥ ΝΕΡΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΑΝ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΑΙ Ο ΦΕΘΡΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ; ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΕΛΑΣ ΤΩΝ ΓΡΟΥΜΦ Η ΜΙΝΝΙ ΚΑΙ Η ΚΛΑΡΑΜΠΕΛ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΩΝ ΓΡΟΥΜΦ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΙ Η ΜΟΛΟΧΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ Ο ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΚΑΙ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΚΟΥΚΟ ΡΟΥΚΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΒΟΤΑΝΟ ΠΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΤΥΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΔΑΙΜΟΝΙΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ ΟΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΚΑΜΕΡΑ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 18 Μαϊου (Νο. 205)

Και αυτόν τον μήνα συναντάμε το αγαπημένο μας παπί σε 3 νέες ιστορίες… Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΜΕΡΛΙΝ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟΥ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΟΛΛΑΝΔΟΣ Αναζητήστε το τεύχος Νο.47 από την Τρίτη 15/5 στα περίπτερα!

Από τις τρανταχτές επιτυχίες της Λέσχης μας...μέχρι την επόμενη.

Χρόνια πολλά κι από εμένα στην γλυκύτατη @olia για τα γενέθλιά της. Εύχομαι να έχεις πάντα υγεία,τύχη και πολλές προσωπικές κι επαγγελματικές επιτυχίες. Κι αν κάποια ψυχή (βλέπε @Valtasar) σε στενοχωρεί,πες μου να τον μπανάρω.

Είχα διαβάσει τον "επίγονο" και μου κίνησε την περιέργεια να διαβάσω και την θεματολογία του "προγόνου". Μετά λοιπόν και την ανάγνωση αυτού του κόμικ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Πρόκειται για τρεις τίμιες δουλειές νέων ταλέντων που δείχνουν να έχουν μέλλον στον χώρο των κόμικς. Η πρώτη ιστορία ξεκινάει ορμώμενη από τον σκληρό κόσμο των ναρκωτικών και μας περιγράφει έναν χαρακτήρα που κυνηγάει τους προσωπικούς του δαίμονες. Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα με την πλοκή,μιας και πήγαινε την υπόθεση προς την αντίθετη κατεύθυνση από την ζητούμενη (ότι παίρνοντας ναρκωτικά μπορείς να σώσεις κόσμο),αλλά ευτυχώς στην συνέχεια επέρχεται η τάξη. Ωραία δουλειά. Η δεύτερη ιστορία δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Έχει manga επιρροές και δεν είμαι τόσο εξοικειωμένος. Η υπόθεση θα μπορούσε να είναι love story αλλά κάτι στην πλοκή της με απώθησε από την απολαύσω. Δεν είμαι και ιδιαίτερα φίλος με μία τέτοια θεματολογία. Θα συμφωνήσω με τον @batigoal ότι η εναλλαγή των σκηνών κούραζε. Η τρίτη και τελευταία ιστορία ξεφεύγει πολύ από τις δύο προηγούμενες. Εδώ ο αναγνώστης θα βρει μία κωμική υπόθεση,που όμως δεν στηρίζεται εξολοκλήρου στο χιούμορ. Έχει έξυπνη δομή και ικανοποιητικό φινάλε. Κι όλα αυτά,δανειζόμενη στοιχειά από "Sword & Sorcery" εποχές. Το σχέδιο είναι αξιόλογο και φανερώνει προοπτικές. Προσωπικά την θεωρώ την καλύτερη δουλειά του τεύχους.

Το εξώφυλλο του τεύχους # 47,βρίσκεται κοντά μας. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 15 Ιουνίου και θα έχει τίτλο "Το ξωτικό του νερού".

@mr-d Για τα Ελληνικά δεδομένα και για κάτι ερασιτεχνικό,είναι ανέλπιστα καλό.

Δεν ξέρω εάν είναι ακριβώς αστεία αυτή η φωτογραφία. Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι γέλασα (με τα χάλια μας). Αργότερα όμως προβληματίστηκα. Πρόκειται για μία φωτογραφία που τραβήχτηκε στα εκδοτήρια εισιτηρίων στο Μετρό Συντάγματος,ένα πόστο από το οποίο διέρχονται πολλοί τουρίστες καθημερινά. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Για αρχή έχουμε το "Φιλοσοφικό λιθαράκι". Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνουμε ότι είναι ένα λογοπαίγνιο που μας παραπέμπει σε μία μεγάλη ιστορία του κορυφαίου παραμυθά Carl Barks. Ο θείος Σκρουτζ,μετά από ακόμα μία θεαματική απόκρουση που κάνει στην Μάτζικα,ενημερώνεται τυχαία ότι θα λάβει χώρα στην κεντρική Ευρώπη ένα συνέδριο μάγων και μαγισσών. Εκεί,εκτός των άλλων,θα μιλήσει κι ένας μεγάλος αλχημιστής,ο οποίος θα επιδείξει ένα μικρό πετραδάκι που όταν έρχεται σε επαφή με κάτι μεταλλικό,το κάνει αμέσως χρυσό. Όπως είναι φυσικό κάτι τέτοιο δεν αφήνει ασυγκίνητο τον Λιμνουπολίτη μεγιστάνα. Έτσι,αφού σέρνει μαζί του τον ταλαίπωρο τον Ντόναλντ, μεταμφιέζονται σε μάγους και παρεισφρέουν μέσα στο συνέδριο,με κίνδυνο να γίνουν αντιληπτοί από την Ιταλίδα "συνάδελφό" τους. Πρόκειται για αξιόλογη υπόθεση που σίγουρα δανείζεται πολλά από την "Φιλοσοφική λίθο",όσον αφορά την δομή της. Ορισμένες σκηνές ήταν πέραν του δέοντος κωμικές και μπορώ να πω ότι με έκαναν και γέλασα δυνατά. Το φινάλε είχε μία πρωτοτυπία,ενώ το όμορφο σχέδιο ενισχύει σε αρκετά σημεία το χιούμορ. Στην επόμενη ιστορία ο Μίκυ κι ο φίλος του ο Γκούφυ θα συμμετάσχουν στο "Κύπελλο των Αζτέκων". Όλα ξεκίνησαν όταν οι δύο φίλοι δέχονται ένα τηλεφώνημα από τον καθηγητή Ζάποτεκ. Πηγαίνοντας στο μουσείο βλέπουμε τον καθηγητή να φιλονικεί με τον Μάρλιν επάνω σε ένα αρχαίο ζήτημα...ποδοσφαιρικής σημασίας. Ο ένας επιμένει ότι οι Αζτέκοι έπαιζαν κάτι που μοιάζει με το σημερινό ποδόσφαιρο,ενώ ο άλλος διαφωνεί και θεωρεί το άθλημα για κατώτερους πνευματικά ανθρώπους. Οι πρωταγωνιστές λοιπόν μπαίνουν στην κλασική χρονομηχανή,επιστρέφουν σ'εκείνη την μακρινή εποχή και ξεκινάνε τις έρευνες. Εκεί θα γνωριστούν με ενδιαφέροντες ντόπιους (καλούς αλλά και κακούς) και όχι μόνο θα αποδείξουν ότι οι Αζτέκοι έπαιζαν ποδόσφαιρο,αλλά θα συμμετάσχουν κιόλας στον μεγάλο τελικό. Όπως είναι εύκολα αντιληπτό,το σενάριο πατάει επάνω σε μία κλασική δομή,αυτή της χρονομηχανής του Ζάποτεκ,κι έχει αθλητική θεματολογία. Την βρήκα ευχάριστη,αλλά σίγουρα έχουμε διαβάσει καλύτερες της άτυπης αυτής σειράς. Η υπόθεση είναι λίγο παιδική κι έχει δόσεις υπερβολής,ενώ η καλή περιπέτεια και δράση απουσιάζουν. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. Η ιστορία με τίτλο "Ερωτευμένος Ρόμπαξ" φανερώνει από μόνη της το περιεχόμενό της. Ο θείος Σκρουτζ βρίσκεται στην Λέσχη των εκατομμυριούχων και κομπάζει για πολλοστή φορά για τις "αναίμακτες" επιχειρηματικές νίκες του με αντίπαλο τον μισητό ανταγωνιστή του,τον Ρόμπαξ. Εκεί μαθαίνει από άλλα μέλη ότι ο Ρόμπαξ είναι τρελά ερωτευμένος με ένα πανέμορφο μοντέλο,που διαφημίζει τα προϊόντα του,με αποτέλεσμα να μην του έχει μείνει καθόλου μυαλό για bussiness. Είναι τόσο σφόδρα ερωτευμένος που σκοπεύει μέχρι και να την κάνει γυναίκα του. Αυτή η κατάληξη φαίνεται να ενοχλεί τον Σκρουτζ,ο οποίος θα προσπαθήσει να τον επαναφέρει στην τάξη. Ξεκινάει λοιπόν να ερευνά το ποιόν της εν λόγω κυρίας και να σαμποτάρει κάθε κίνηση του ερωτοχτυπημένου ζεύγους. Μία παρόμοια ιστορία είχαμε διαβάσει πρόσφατα,γενικά όμως έχει μία πρωτοτυπία. Αποδεικνύει περίτρανα ότι οι δύο μεγαλύτεροι μεγιστάνες της Λιμνούπολης μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε. Η αλήθεια είναι ότι η ροή κρύβει κάποιες επαναλήψεις,αλλά το φινάλε είναι πολύ κοντά στην θλιβερή πραγματικότητα. Σχεδιαστικά δεν με εντυπωσίασε. Πεθυμήσατε την σειρά "Πάμε σινεμά?"? Σε αυτό το τεύχος έχουμε ένα come back της σειράς που διαβάζαμε κάθε εβδομάδα για αρκετό καιρό. Αυτή την φορά την τιμητική τους έχουν οι "Ταινίες φαντασίας". Κεντρικοί πρωταγωνιστές είναι ο Μίκυ,η Μίννι οι οποίοι φαίνεται να έχουν μία ήσυχη και συνηθισμένη ημέρα μέχρι που το κορίτσι της παρέας μεταφέρεται (κάπως παράξενα) στο Παρίσι του προ-προηγούμενου αιώνα. Προσπαθώντας να βρει έναν τρόπο να επιστρέψει στο σήμερα,πέφτει θύμα αδίστακτων κακοποιών,που ξέρουν από που ήρθε κι επιδιώκουν να της αποσπάσουν πληροφορίες για το μέλλον. Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω δει παρόμοια ταινία φαντασίας,αλλά μπορώ να πω ότι μου άρεσε η συγκεκριμένη πλοκή. Σε σύγκριση με τις άλλες ιστορίες της σειράς,αυτή έχει λιγότερες περιγραφές για το είδος της ταινίας κι εστιάζεται περισσότερο στην πλοκή του σεναρίου. Το σχέδιο το βρήκα παραφορτωμένο,αλλά αξιόλογο. Για το τέλος,η "Γαστρονομική αναζήτηση" μάς μεταφέρει στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ,αλλά στον μεσαίωνα. Εκεί βλέπουμε τον Πασχάλη να έχει βαρεθεί και να θέλει να ακολουθήσει την ζωή του ιππότη. Έτσι λοιπόν,με την βοήθεια της Γιαγιάς Ντακ,εξοπλίζεται και φεύγει για το άγνωστο με στόχο να ζήσει την περιπέτεια. Στο διάβα του θα συναντήσει έναν ατζαμή καπνοδοχοκαθαριστή,αλλά και έναν απελπισμένο βασιλιά (καμία σχέση με τον δικό μας @Βασιλεύς των κόμικς ) και θα τα βάλει με έναν όχι και τόσο κακό φαταούλα δράκο. Μέσα στην απλότητά του πρόκειται για ένα συμπαθητικό παραμύθι που περιέχει τα κλασικά (ιππότες,βασίλεια,δράκους) αλλά φυσικά και το χιούμορ που αποπνέουν οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών. Το φινάλε είναι έξυπνο και ταυτόχρονα παιδικό. Ικανοποιητικό είναι και το σχέδιο.

Κατά την επίσκεψή μου στην Λέσχη πήρα μερικά καλούδια προσφορά του καλού φίλου @batigoal ,καθώς και μερικά κόμικς της ΟΞΥ.

@Blackbeard Μην σου πούμε μία κουβέντα,αμέσως να το πάρεις τις μετρητοίς!

Ως μοναχογιός δεν είχα την τύχη να συναναστραφώ με αδέλφια στην προεφηβεία μου. Φοβήθηκα λοιπόν μήπως δεν καταφέρω να εκτιμήσω αυτή την δουλειά όσο πρέπει. Ευτυχώς όμως που δεν επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου. Οι ιστορίες που παρατίθενται είναι ευχάριστες,με καλής ποιότητας χιούμορ,που περιγράφουν σκηνές καθημερινότητας που τελικά με αρκετές από αυτές ταυτίστηκα (λόγω της παρέας με τα ξαδέλφια μου τους τρεις μήνες που κατεβαίναμε στο χωριό). Η αλήθεια είναι ότι,ενώ στην αρχή ξεκίνησε κάπως υποτονικά,όσο περνούσαν οι σελίδες η περιγραφή των σκηνών γινόταν ολοένα και πιο χιουμοριστική κι απολαυστική. Έρχεται όμως ο επίλογος να μας τρυπήσει σαν πυρωμένο βέλος την καρδιά και να μας κάνει να βουρκώσουμε. Σχεδιαστικά δεν μπορώ να πω ότι μ'εντυπωσίασε τόσο. Το βρήκα πολύ καρικατουρίστικο,στατικό και λίγο υπερβολικό. Ίσως να ήθελε να κάνει χώρο να αναπνεύσει το σενάριο. Από την άλλη υπήρχε μία ποικιλία έντονων χρωματικών συνδυασμών. Η έκδοση κυμαίνεται σε πολύ καλά επίπεδα. Φέρει καλής ποιότητας κόλληση,μία προσεγμένη εισαγωγή από τον Πάνο Κρητικό,καθώς και σχέδια τόσο από την δημιουργό,όσο κι από άλλους αξιόλογους καλλιτέχνες,όπως οι : Νικολέτα Θεοδωροπούλου, Σταύρος Κιουτσιούκης, Θανάσης Πετρόπουλος, Αλέξια Οθωναίου, Κωστής Κυριακάκης, Δημήτρης Πανταζής και ο Αλέξανδρος Τσάκωνας.

Εγώ από την άλλη δεν δηλώνω τόση μεγάλη απέχθεια για την εν λόγω δουλειά. Σίγουρα δεν είναι κι ό,τι καλύτερο έχει περάσει από τα χέρια μου. Οι ιστορίες που περιέχονται εκτείνονται σε τέσσερις μόλις σελίδες κι έτσι δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Η πρώτη έχει κάποια σεξουαλικά περιεχόμενα και παίζει στα όρια του θρίλερ. Με περισσότερη δουλειά (και σελίδες) θα μιλούσαμε για καλύτερο αποτέλεσμα. Η δεύτερη έχει σημάδια κωμικού,αλλά προσπαθεί να περάσει οικολογικά μηνύματα. Το σχέδιο μου έκανε εντύπωση. Στον ασπρόμαυρο χρωματισμό νομίζω ότι έχανε αρκετά. Η τρίτη και τελευταία ιστορία δεν με ενθουσίασε καθόλου. Ελάχιστα "μπαλονάκια" και η έναρξη μία πολεμικής σύρραξης που...δεν την είδαμε ποτέ. Το σχέδιο όμως μου θύμισε κάτι από Δικαστή Ντρέντ. Γενικά είναι ένα απλοϊκό ανάγνωσμα που μοιάζει με φυλλάδιο και θα συμφωνήσω με τον αγαπημένο μας βασιλέα @Βασιλεύς των κόμικς ότι δεν νομίζω να το αγόραζα αν ήταν προς πώληση.

Η Μητρόπολη του Χρυσού συνεχίζει στο δεύτερο τεύχος της ιδανικά. Η δράση μεταφέρεται μέσα στο παλάτι,όπου θα γνωρίσουμε κι άλλους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες και θα μείνουμε έκπληκτοι από τις ανατροπές. Πρόκειται για πολύ προσεγμένο σενάριο,που κι εδώ δεν πλατειάζει στο ελάχιστο και μας αφήνει με ένα φινάλε που μας κάνει να αδημονούμε για το τρίτο μέρος. Κι αν η δημιουργός του κόμικ βγάζει δύναμη στο σενάριο,το σχέδιό της είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού. Τόσο η περιγραφή των χαρακτήρων,όσο και το background είναι απίστευτα δοσμένα,το ίδιο και οι ζωντανές σκηνές μάχης. Κι εννοείται τα χρώματα μάς αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Η έκδοση κυμαίνεται στα επίπεδα του πρώτου τεύχους. Οι σελίδες έχουν αυξηθεί,αλλά και πάλι τις βρήκα τρομερά λίγες για μία τέτοια δουλειά. Γενικά θα ήθελα πολύ να έβλεπα την ιστορία αυτή ολοκληρωμένη σε ένα graphic novel.

Δύσκολα να υπάρξει δουλειά του Σταύρου Κιουτσιούκη που να μην μου αρέσει. Έτσι κι εδώ βγαίνει ένα όμορφο αποτέλεσμα,το οποίο είναι άκρως κωμικό. Καταπιάνεται με ένα θέμα πολυπαιγμένο,όπως είναι τα ζόμπι,και με νότες μακάβριου κι απουσία θρίλερ (ίσως να υπάρχει ελάχιστο στο φινάλε),βγάζει μία υπόθεση με δομή. Βέβαια,αυτή η υπόθεση είναι ο ορισμός του "καμένου" και πολλές ήταν οι φορές που γέλασα δυνατά με τους διαλόγους κι ακόμα περισσότερο με το ιντερμέδιο στις σελίδες 18 και 19. Το αρνητικό είναι τα πολλά καρέ ανά σελίδα που κουράζουν τα μάτια. Το σχέδιο είναι χαρακτηριστικό του δημιουργού και πολύ λιτό. Έδινε άνεση στο να τονιστεί περισσότερο το σενάριο. Η έκδοση είναι αξιόλογη. Έχει χοντρό εξώφυλλο και καλής ποιότητας σκληρό χαρτί,που αναδείκνυε τα ζωηρά χρώματα. Ο Πάνος Κρητικός έχει διαλέξει προσεκτικά τις λέξεις που έβαλε στο εισαγωγικό του σημείωμα και δίνει στον αναγνώστη πολλές πληροφορίες για το χρονικό της δημιουργίας του κόμικ.

Να βάλουμε και τον σελιδοδείκτη που αναφέρεται στην βιογραφία του Nick Cave ?

Το εξώφυλλο του 4ου καταλόγου του The Comic Con βρίσκεται κοντά μας. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Οι σελίδες του έχουν αυξηθεί σε 52 και οι δημιουργοί που φιλοξενούνται είναι οι εξής : Brian Azzarello Vincenzo Balzano Thierry Capezzone (δισέλιδο) Yildiray Cinar Marco Gervasio Tanino Liberatore Frank Miller (φωτογραφία) Mowky Cosplay (φωτογραφία) Esad Ridic William Simpson (δισέλιδο) James Tynion IV (φωτογραφία) Dan Verlinden Dani Μιχάλης Διαλυνάς Αποστόλης Ιωάννου Σταύρος Κιουτσιούκης Αχιλλέας Κοκκινάκης Κώστας Κυριακάκης Τάσος Μαραγκός Δημήτρης Πανταζής Ειρήνη Σκούρα Στο οπισθόφυλλο βρίσκουμε μία ολοσέλιδη διαφήμιση του Cosnic Realms. Αφιέρωμα και συζήτηση στο GC,για την εκδήλωση

Κοίτα να δεις τι έφτιαξαν οι άτιμοι.

Αυτό που με εντυπωσιάζει στην Λέσχη είναι ότι όσες φορές και να την επισκεφθώ πάντα θα κάνω μία νέα γνωριμία με ένα μέλος του GC. Έτσι κι εχθές γνώρισα έναν πολύ αξιόλογο άνθρωπο,τον @fotdim . Επίσης,φεύγοντας είχα μία σύντομη γνωριμία με τον δημοσιογράφο Αντώνη Πανούτσο.

@batigoal Παρέλαβα κι όλα σε άψογη κατάσταση. Εννοείται ότι δεν περίμενα κάτι λιγότερο. Σ'ευχαριστώ πολύ Μάριε.