Indian

Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να το διαβάζω με επιφύλαξη,μιας και ακούω ότι πρόκειται για ένα κόμικ που απευθύνεται σε παιδιά ενός εύρους ηλικίας,το οποίο το έχω περάσει προ πολλού. Από την πρώτη κιόλας σελίδα μου κίνησε το ενδιαφέρον. Το σενάριο είναι άκρως καλοκαιρινό και προσδίδει μία ξενοιασιά,χωρίς όμως να χάνει σε συνοχή. Ο αναγνώστης θα βρει μία στρωμένη υπόθεση με αρχή,μέση και τέλος. Τα μηνύματα που δίνονται (τόσο στην καθαριότητα,όσο και στον σεβασμό των ανθρώπων μεταξύ τους) μας δείχνουν ότι το συγκεκριμένο πόνημα είναι πολύ χρήσιμο στην διαμόρφωση της σωστής συνείδησης των παιδιών. Σχεδιαστικά έχει γίνει το ίδιο προσεγμένη δουλειά. Τα έντονα και πολλά χρώματα δίνουν όμορφο τόνο και συμβάλουν στο "καλοκαιρινό" σκηνικό,ενώ ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι χιουμοριστικός. Θα συμφωνήσω με τον Γιώργο στο θέμα της σκηνοθεσίας. Τόσο οι κινήσεις των ηρώων,όσο οι γκριμάτσες και η εναλλαγή των καρέ,φανερώνουν επαγγελματική δουλειά στον χώρο του animation. Η έκδοση είναι υπερπλήρης. Το μεγάλο φορμάτ και η καλής ποιότητας γυαλιστερό χαρτί,αναδεικνύουν τα χρώματα. Το εξώφυλλο,δε,νομίζω ότι είναι το δυνατό σημείο του εντύπου. Έχω πολύ καιρό να θαυμάσω ένα τόσο έντονα χαρούμενο εξώφυλλο. Σίγουρα θα ξεχωρίζει στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Η γερή κόλληση,αλλά και τα "αυτιά",που είναι πλέον επιμελώς ξεχασμένα από τους εκδότες,δίνουν έξτρα αίγλη. Το κόμικ δεν θα μείνει στην βιβλιοθήκη μου. Θα αγοράσω άλλο ένα αντίτυπο και θα τα δωρίσω στα δύο μικρά βαφτιστήρια μου. Είμαι σίγουρος 100% ότι θα ενθουσιαστούν. EDIT ---> Ξέχασα να αναφέρω τον αγαπημένο μου χαρακτήρα στο κόμικ,που δεν είναι άλλος από το γλυκούλι Χταποδίνι. Χαριτωμένο,αμίλητο αλλά χρήσιμο όταν η περίσταση το απαιτήσει. Δεν είναι λίγες οι φορές που μου θύμισε τον,επίσης αγαπημένο,Γλόμπο.

Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που σήμερα έχουν τα γενέθλιά τους και ιδιαίτερα σε δύο εκλεκτά μέλη του GC. Τον "αραχνάκια" @rkronin και τον άριστο γνώστη του σύμπαντος του Ζαγκόρ και του Μπλεκ, @Ionas Aggelis . Εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένοι και να έχετε δίπλα σας τους ανθρώπους που αγαπάτε.

Τίποτα από αυτά. Απλά αν κάτσω στο τραπέζι τρώω τέτοιες ποσότητες.

Ακόμα μία εξαιρετική παρουσίαση δημιουργού,φίλε Γιώργο. Πάντως,το τελευταίο σχέδιο που παραθέτεις,λες και είναι φτιαγμένο για εμένα.

@Θρηνωδός Εγώ θα επικεντρωθώ περισσότερο στα μάτια της. Πραγματικά ένα αφηρημένο και μαγευτικό βλέμμα.

Είδα νέο ποστ εδώ και τρόμαξα. Νόμισα ότι θα κυκλοφορούσαν κι αυτή την σειρά με νέα (χάλια) εμφάνιση.

Πάντως εδώ που τα λέμε,μετά την φωτιά και τον τροχό,το air condition είναι η τρίτη σπουδαιότερη ανακάλυψη.

@Valtasar Δεν βλέπω να τελειώνουμε. Κάθε τρεις και λίγο,ο συμπαθής εφευρέτης ξεπετάει και μία καινούργια του δημιουργία.

Κρεμάστηκε με την ζώνη από το μπουρνούζι του. Επίσης σήμερα έφυγε κι ο Παύλος Γιαννακόπουλος.

Αργούσε να βρει το όνομά της Λένας και προ στιγμή τρόμαξα. Πολλά μπράβο στην διοργάνωση για την υλοποίηση κι αυτής της έξυπνης ιδέας. Ευχαριστούμε πολύ.

@Kurdy Malloy Έτσι όπως το θέτεις δεν μπορώ να πω ότι έχεις άδικο. Προσωπικά γέλασα περισσότερο με το σενάριο και τις ατάκες των πρωταγωνιστών,παρά με το σχέδιο. Πιστεύω ότι αν το σχέδιο ήταν πιο λεπτομερές και πιο καθαρό θα έδινε άλλη αίσθηση. Η ιδέα ήταν έξυπνη,αλλά ο σχεδιασμός δεν μπορούσε να την πλησιάσει. Και το τσουλούφι του Λούκυ και τα κιλά του Άβερελ και η σκιά,με μία πιο επαγγελματική προσέγγιση θα τονίζονταν περισσότερο και νομίζω ότι θα έβγαζαν καλύτερο χιούμορ. Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης ευχήθηκα να έβλεπα ένα παρόμοιο σχέδιο,όχι με τα παλιά Λούκυ Λουκ,αλλά με τον Αστερίξ. Νομίζω ότι θα δούλευε καλύτερα τότε. Η υπάρχουσα σάτιρα θα ενισχύονταν. Εννοείται φυσικά ότι αυτή είναι προσωπική γνώμη και σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι είναι η σωστή. Κι εννοείται επίσης ότι δεν αποκλείεται με μία δεύτερη ανάγνωση,μετά από καιρό,να δω άλλα πράγματα για τα οποία διαφωνώ τώρα. Δεν είναι λίγες οι φορές που μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο.

Εύχομαι κι εγώ στον @Murphy Pendleton χρόνια καλά κι ευτυχισμένα,γεμάτα υγεία,αισιοδοξία και πολλά-πολλά κόμικς.

Ακολουθώντας την συμβουλή του @laz33,έβαλα χαμηλά τον πήχη και το διάβασα. Το κόμικ,σαν κόμικ,μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Το σενάριο ήταν άκρως διασκεδαστικό,είχε μία καλή και πρωτότυπη υπόθεση,αλλά το πιο δυνατό του στοιχείο είναι το σημείο του χιούμορ. Ο συγγραφέας,έκανε καλής ποιότητας σάτιρα σε ό,τι έχουμε συνηθίσει οι αναγνώστες του φτωχού και μόνου Καουμπόι και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που έβαλα τα γέλια. Το σχέδιο δεν ήταν και στα καλύτερά του. Απλό,αφηρημένο και διεκπαιρεωτικό,έδινε χώρο στο κεφάτο σενάριο. Αν ήταν καλύτερο,μπορούσε κάλλιστα να ενισχύσει την σάτιρα,αλλά δεν το έκανε. Συνολικά είναι ένα κεφάτο κόμικ,αν δεν το βλέπουμε σαν Λούκυ Λουκ. Αν ξεχαστούμε λίγο και διαβάσουμε την λεζάντα "σύμφωνα με τον MORRIS",στο εξώφυλλο τότε το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πετάξουμε το άλμπουμ από το παράθυρο. Υπάρχει φανερή αλλοίωση του σύμπαντος του ήρωα. Οι αφιλότιμοι δεν δίστασαν να αλλάξουν ακόμα και το μότο στο οπισθόφυλλο και να του δώσουν έναν καθαρά ειρωνικό τόνο. Το συγκεκριμένο άλμπουμ μου θύμισε πολύ το "Μπάτμαν,αυτή η αδελφή" και το "Τριγυρνώ μες την Αθήνα". Βρήκα πολλές ομοιότητες. Είναι πανέξυπνα και διασκεδαστικά κόμικς,αλλά θα αντιδρούσα αν έβγαιναν με τις ευλογίες της DC.

Stan Lee Reacts to Infinity War & Threatens Thanos.

Τελικά είναι λάθος που δεν ξεφυλλίζω την Κυριακάτικη εφημερίδα,παρά παίρνω από μέσα το κόμικ και την πετάω. Χάνω ενδιαφέροντα άρθρα. Σ'ευχαριστούμε Δήμο για την επισήμανση.

Θα συμφωνήσω στα περισσότερα σημεία με τον γρουσούζη με τον καλό μου φίλο και mod @Retroplaymo . Άλλη μία εξαιρετική εκδήλωση που διοργάνωσε η Λέσχη μας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Μας τίμησαν με την παρουσία τους,εκτός από τον δημιουργό,ο επίσης καταξιωμένος συνάδελφός του,Νικόλας Στεφαδούρος,πολλοί ακόμα γνωστοί καλλιτέχνες της Ελληνικής σκηνής κόμικς,αλλά κι ο εκδότης του νέου κόμικ. Επίσης αρκετά μέλη της Λέσχης,αλλά και πλήθος κόσμου. Γι'ακόμα μία φορά τα χαμόγελα και η καλή διάθεση περίσσευαν,όπως επίσης και τα πειράγματα ανάμεσα στα μέλη. Ο Πρόεδρος της Λέσχης άνοιξε την ομιλία κι αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση (κι όχι μόνο σε μένα φαντάζομαι) ήταν ότι δεν μίλησε περισσότερο από πέντε λεπτά. Επίσης η συγκεκριμένη εκδήλωση είχε και μία συγκινητική χροιά,μιας και ήταν η τελευταία που έγινε σε αυτόν τον χώρο,έναν χώρο που μας φιλοξένησε για δύο ολόκληρα χρόνια και ήρθε η ώρα να του πούμε αντίο. Με το καλό λοιπόν να είμαστε όλοι υγιείς κι ευδιάθετοι να παραστούμε και στην πρώτη εκδήλωση στον νέο μας χώρο. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου,"Το νησί της τρέλας" να είναι καλοτάξιδο και να φέρει πολλά χαμόγελα τόσο σε μικρά,όσο και σε μεγάλα παιδιά.

Ένα βίντεο που είχα σκοπό να δω,αλλά τελικά πέρασε ο καιρός και το ξέχασα. Οι δύο φιλοξενούμενοι έκαναν ένα καλό ντουέτο και κατάφεραν να ταιριάξουν άρτια μία εκπομπή για τον κινηματογράφο (γενικά) με τα κόμικς. Δεν ξέρω εάν προσποιούνταν (αν και δεν πιστεύω κάτι τέτοιο) αλλά φαίνεται να απολαμβάνουν την παρουσία τους στην Λέσχη και να εντυπωσιάζονται από την σπάνια ποικιλία των "αποκτημάτων" της. Όντως ο Καρπετόπουλος,εκτός από πολύ καλός αθλητικός δημοσιογράφος,δείχνει να είναι κι αρκετά ενημερωμένος στον τομέα της Ένατης Τέχνης. Μεγάλη πλάκα έχει το σημείο (στο 1:38 του βίντεο) όπου ο Καρπετόπουλος αναφέρει ότι έχει δει μόνο μονά τεύχη και τραβάει από το πωλητήριο των μεταχειρισμένων ένα Μπλεκ που είναι διπλό. Μακάρι να υπάρξουν κι άλλες τέτοιες εκπομπές που να διαφημίζουν την Λέσχη μας.

Ο θείος Σκρουτζ φαίνεται ότι δεν σταματάει ποτέ να μπλέκει σε περίεργες προκλήσεις. Έτσι γίνεται και στην ιστορία "Σπάταλος με το ζόρι". Βρισκόμαστε στην Λέσχη των Εκατομμυριούχων,όπου είναι η ημέρα να πληρώσει τους καφέδες κι όπως είναι φυσικό κάνει την πάπια (τώρα αυτό δεν ξέρω εάν ακούγεται σωστά ). Αυτή του την συμπεριφορά την παρατηρεί ένας λεφτάς,ο οποίος πρόκειται να συνάψει μία επιχειρηματική συμφωνία μ'εκείνον. Για να την κλείσει όμως του θέτει έναν στοίχημα. Θα πρέπει ο Σκρουτζ να ξοδέψει 1 εκατομμύριο δολάρια μέσα σε μία ημέρα και φυσικά με διάφορους όρους που ελαχιστοποιούν το cheating που λέμε και στην Καλαμάτα. Αν δεν τα καταφέρει,τότε το deal θα το κάνει με τον Ρόμπαξ. Έτσι λοιπόν,ο σπαγγοραμένος φίλος μας,παίρνει μαζί του τον Ντόναλντ για βοηθό και ξεχύνεται στα μαγαζιά. Θα τα καταφέρει άραγε? Με το που τελείωσα την ανάγνωση της ιστορίας,μου ήρθε έντονα στο μυαλό η ταινία "Brewster's Millions". Έξυπνο και λιτό σενάριο,χωρίς εξάρσεις. Για το φινάλε έχω τις ενστάσεις μου. Ήταν κάπως ιδιαίτερο σε σχέση με τα συνηθισμένα,αλλά δεν προάγει την τιμιότητα και την ντομπροσύνη. Το σχέδιο ήταν ικανοποιητικό. Ο Μαύρος Πητ,στην "Αιφνιδιαστική ανατροπή",φεύγει λίγο από την έδρα δράσης του (το Μίκυ Σίτυ) και πηγαίνει σε ένα γραφικό χωριουδάκι ονόματι Μίκυβιλ (τελικά τον κυνηγάει αυτό το όνομα ). Σκοπεύει να εγκατασταθεί προσωρινά,μαζί με δύο από τα τσιράκια του,σε ένα παλιό σπίτι (ενός συγκρατούμενου του) κι από εκεί να καταστρώσει ένα ληστρικό σχέδιο,που είναι να κλέψει τα περιεχόμενα των θυρίδων της τοπικής τράπεζας. Όλα φαίνονται υπολογισμένα στην εντέλεια. Οι πρωταγωνιστές μας όμως λογαριάζουν χωρίς την καλοκάγαθη γειτόνισσα που,μέσα στην ευγένειά της,τους καθυστερεί αφάνταστα. Κι αν υπολογίσουμε και τους δύο άχρηστους βοηθούς του,δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποια θα είναι η κατάληξη του κόλπου. Πρόκειται για μία κωμική υπόθεση,με τον Μαύρο Πητ να δρα χωρίς το άγρυπνο βλέμμα του Μίκυ,αλλά έχοντας δύο πρωτοεμφανιζόμενους βοηθούς. Η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε ο Φούμφο. Η πλοκή είναι καλογραμμένη και καταλήγει σε ένα φινάλε διαφορετικό από τα κλασικά. Θα μπορούσαμε να το πούμε happy end για όλους. Το σχέδιο ήταν λίγο ατημέλητο,αλλά μου άρεσε. Το "Μυστήριο του Ισπανικού δουβλονιού" είναι αφιερωμένο στον Χάρυ Βδέλα. Ο αφελής,επαρμένος κι αποτυχημένος ντετέκτιβ,μετά από μία μεγάλο επαγγελματικό φιάσκο,αποφασίζει να πάει στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ και να ανοίξει ένα γραφείο με τον Πασχάλη στην εξοχή. Δεν τολμώ να φανταστώ το αποτέλεσμα μίας τέτοιας συνεργασίας. Για καλή του τύχη ο Πασχάλης δεν είναι διαθέσιμος κι έτσι συνάπτει μία συμφωνία με την ίδια την Γιαγιά Ντακ. Εκείνη θα τον βοηθάει στις υποθέσεις που θα αναλάβει κι αυτός θα την βοηθάει στις αγροτικές δουλειές. Κι ενώ βλέπουμε τον ντετέκτιβ να ζορίζεται αρκετά με το μάζεμα της ντομάτας και το άρμεγμα,μία παράξενη κλοπή ταράζει τα νερά του χωριού. Ένα παλιό,αλλά όχι σπάνιο,Ισπανικό νόμισμα που πρόκειται να εκτεθεί,εξαφανίζεται. Ο Βδέλας θα αναλάβει δράση κι ευτυχώς για τους υπόλοιπους,θα έχει μαζί του μία εξαίρετη βοηθό. Το κομμάτι της κλοπής και οι ικανότητες της Γιαγιάς Ντακ με χαροποίησαν. Έξυπνη σύλληψη. Ο κύριος Βδέλας πρόσδιδε μία κωμική χροιά,αλλά δεν με τραβάει ιδιαίτερα ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Overall (έχω θυμηθεί πολλές φορές σήμερα το χωριό μου ) το σενάριο μου άρεσε κατά το ήμισυ και για να ακριβολογώ,από την μέση μέχρι το φινάλε,ένα φινάλε ευφυές. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. Η ιστορία στην οποία πρωταγωνιστεί ο αντίζηλος του Ιντιάνα Τζόουνς,ο Ινδιάνα Γκούφυ,έχει τίτλο "Η δίψα της ερήμου". Ο ήρωάς μας φαίνεται να βρίσκεται σε μία πραγματικά δύσκολη θέση. Είναι μέσα στην καρδιά μίας αφιλόξενης ερήμου και του έχει τελειώσει το νερό. Μέσα στην απελπισία του βρίσκει σαν μάννα εξ'ουρανού ένα λυχνάρι. Το τρίβει και του εμφανίζεται ένα γέρικο τζίνι το οποίο (ως γνωστόν) σκοπεύει να του εκπληρώσει τρεις του επιθυμίες. Άραγε πώς θα εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία που του δίνεται ο συμπαθής Αρχαιολόγος? Το σενάριο δεν χαρακτηρίζεται από έντονους και βαθυστόχαστους διαλόγους. Για την ακρίβεια,με ελάχιστες σκηνές,είναι απολύτως βουβό. Το περιεχόμενό του είναι εντελώς χιουμοριστικό και κορυφώνεται σε ένα σπαρταριστό φινάλε. Το σχέδιο το βρήκα καλό,αλλά ασφυκτιούσε μέσα στα μικρά καρέ. Τέλος,η Τζένυ ως σύμβουλος αισθηματικών υποθέσεων,πρωταγωνιστεί σε μία ιστορία με τίτλο "Επιτυχία από την αποτυχία". Η φιλόδοξη επαγγελματίας του έρωτα καλείται να διαχειριστεί μία ασυνήθιστη υπόθεση. Ένας συγγραφέας ρομαντικών βιβλίων,με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του,έχει κατά λάθος εκφράσει γραπτώς τον έρωτά του σε μία του θαυμάστρια. Έτσι λοιπόν προσλαμβάνει την Τζένυ για να τον βοηθήσει να απαλλαγεί από την ερωτοχτυπημένη κοπέλα. Όπως φαίνεται όμως η πρωταγωνίστρια είναι κατάλληλη μόνο να ενώνει ζευγάρια κι όχι να χωρίζει. Τι θα σκαρφιστεί το παμπόνηρο μυαλό της και ποια θα είναι η κατάληξη? Αν και λίγο κοριτσίστικο το σενάριο,διαθέτει μεγάλη πρωτοτυπία σε σχέση με τα υπόλοιπα της σειράς. Αυτός είναι κι ο λόγος που η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα. Η πλοκή μού κίνησε την περιέργεια για την συνέχεια και είχε ένα άκρως ρομαντικό φινάλε. Σχεδιαστικά ήταν μέτρια προς καλή.

@GreekComicFan Κάτσε βρε φίλε γιατί κάτι δεν μου πάει καλά. Θα μπω με την νταλίκα μέσα στο VOX και θα τους πω ότι έχω να ξεφορτώσω μπύρα στην Λέσχη που είναι δίπλα και δεν θα μου την πέσουν από πορτιέρηδες μέχρι τραγουδιστές να μου τις πάρουν?

@Retroplaymo Μόνο κάντε χώρο έξω από την Λέσχη για να βρω να παρκάρω. Όχι πολύ. 20-25 μέτρα.

Οι διάλογοι στα εξώφυλλα με σκοτώνουν.

Στο 32ο Επεισόδιο του 5ου Κύκλου της "Μουρμούρας",κάνει το πέρασμά του το άλμπουμ του Λούκυ Λουκ με τίτλο "Η απόδραση των Ντάλτον". Και για του λόγου το αληθές.

Αχ και να σε άκουγε ο Καμπανάς.