Μετάβαση στο περιεχόμενο

Indian

Administrator
  • Περιεχόμενο

    12966
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Κερδισμένες ημέρες

    428

Καταχωρήσεις δημοσιεύτηκε από Indian

  1. Χρόνια πολλά κι από εμένα σε όλα τα παιδάκια που έχουν σήμερα τα γενέθλιά τους και ιδιαίτερα τον @The_Sandman . Φίλε Βασίλη σού εύχομαι υγεία,αισιοδοξία και πολλά-πολλά κόμικς. :) 

     

    Επίσης,που σήμερα είναι της Αγίας Όλγας,δεν ξέρω εάν γιορτάζει και η γλυκιά μας @olia (δεν θυμάμαι το βαπτιστικό της :thinking:). Αν ναι,τότε να δώσω και τις θερμές ευχές μου και σ'εκείνη. Ό,τι επιθυμεί και πάντα υγιής. :) 

     

     

    :toyrta: 

    • Like 3
  2. Διαβάστηκε και μου άφησε ανάμεικτη γεύση. Δεν με απογοήτευσε,αλλά δεν μπορώ να πω ότι μ'ενθουσίασε.

     

    Ο δημιουργός καταπιάνεται με έναν πρωτοκλασάτο χαρακτήρα της Marvel και τολμά να περιγράψει μία φάση της ζωής (και της δημιουργίας) του,που ουσιαστικά θα τον φέρει στο προσκήνιο και θα τον κάνει τον ήρωα που όλοι γνωρίζουμε και θαυμάζουμε. Η σύλληψη αυτής της ιδέας,αλλά και η υλοποίησή της ήταν ενδιαφέρουσες. Από εκεί και πέρα ένιωσα ότι η υπόθεση κρατάει σε μάκρος για να μπορέσει να ικανοποιήσει τον αριθμό των σελίδων που είχε στην διάθεσή της. Αυτό,σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σχεδόν όλη η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα εργαστήριο και δεν έχει μεγάλη ακτίνα δράσης,την έκανε λίγο φλύαρη. Όσον αφορά τους διαλόγους εντόπισα κι εκεί ένα θέμα που δεν μου κάθισε καλά. Γενικά δεν μου αρέσει η τεχνική των πολλών επαναλαμβανόμενων λέξεων σε ένα καρέ και των πολλών σύντομων "μπαλονιών" στα στόματα των πρωταγωνιστών. 

     

    Το σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό κι έχει το ρετρό στυλ που λατρεύω. Νομίζω όμως ότι είναι πέραν του δέοντος λεπτομερές και σε συνδυασμό με τις πολλές σκιές,το έκαναν (σε αρκετές σελίδες) να είναι κουραστικό. Τον χρωματισμό από την άλλη,τον λάτρεψα. :respect:

     

    Η έκδοση της ΟΞΥ δεν μας απογοητεύει ποτέ. Η ποιότητα του χαρτιού είναι αξιόλογη,το ίδιο και το πάχος του,ενώ το δέσιμο καθιστά τον τόμο ανθεκτικό στις συχνές αναγνώσεις. Εννοείται ότι θα ήταν ιδανική η προσθήκη των πρωτότυπων εξώφυλλων. Θα χρησιμοποιούνταν και σαν φυσικοί "σελιδοδείκτες" για να ξέρουμε που τελειώνει το κάθε κεφάλαιο. :P 

     

     

    :beer: 

    • Like 10
    • Ευχαριστώ 1
  3. @Retroplaymo Και τώρα εσύ περιμένεις να ζηλέψω για το απόκτημά σου. Όχι κύριε. Αυτή την αντίδραση δεν πρόκειται να την πάρεις από εμένα. Είμαι ένας χαρακτήρας με σθένος κι αυτοσυγκράτηση και δεν θα ρίξω το επίπεδό μου. :nek:

     

    Spoiler

    ΖΗΛΕΥΩΩΩΩΩ!!!!! :grr::moutra2::blush::evil::minigun::hit::reap:

     

     

    :beer: 

    • Like 1
    • Αστείο 3
  4. Μέσα στο κλίμα της εποχής (βλέπε Μουντιάλ) το περιοδικό φιλοξενεί μία ιστορία παρόμοιου περιεχομένου. Ο τίτλος της είναι "Σπορτκάστερ". Ο θείος Σκρουτζ έχει ένα συνδρομητικό κανάλι που μεταδίδει αθλητικά γεγονότα. Ο εκφωνητής όμως είναι παρωχημένος και με την φωνή του κουράζει τους τηλεθεατές. Ήρθε η ώρα λοιπόν για μία αλλαγή. Την λύση θα του την φέρουν τα δύο ξαδέλφια,ο Ντόναλντ κι ο Φέθρυ,οι οποίοι είδαν σε ένα ανταγωνιστικό κανάλι έναν εκφωνητή ταλαντούχο και πολλά υποσχόμενο. Ο περί ου ο λόγος σπορτκάστερ (μαζί με τον λιγομίλητο βοηθό του) προσλαμβάνονται από τον Σκρουτζ (έναντι πενιχρής αμοιβής). Δυστυχώς όμως φαίνεται παθιασμένος με την δουλειά του και δεν αργεί να το παρακάνει και να προκαλέσει πάμπολλα προβλήματα. Προσωπικά το συγκεκριμένο σενάριο το βρήκα μέτριο. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε,αλλά σίγουρα δεν θα ήθελα αυτήν την ιστορία να ανοίγει το τεύχος. Έχει λιτή υπόθεση κι επαναλαμβανόμενες σκηνές. Το σχέδιο του Cavazzano ήταν αξιόλογο και χαρακτηριστικό. 

     

    Στην συνέχεια θα πάμε πολλούς αιώνες στο παρελθόν,όπου θα προσπαθήσουμε μαζί με τους πρωταγωνιστές να διαλευκάνουμε το "Μυστήριο της κλοπής του θησαυρού". Η Μίννι είναι βασίλισσα κι έχει υπό τις διαταγές της τους τρεις σωματοφύλακες. Τον Μίκυ,τον Γκούφυ,τον Χειροπαίδαρο και τον συμπαθητικό σκύλο Πλούτο. Μία στο τόσο,υπό ισχυρή προστασία,μαζεύονται στην κεντρική αίθουσα με σκοπό να γυαλίσουν τα πολύτιμα κοσμήματα της βασίλισσας. Αυτή την φορά όμως το πανάκριβο περιδέραιο της κάνει φτερά. Έτσι οι τρεις σωματοφύλακες θα αναλάβουν να εντοπίσουν τον ληστή και να τον φέρουν ενώπιον της δικαιοσύνης. Πρόκειται για πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία εποχής,που έχει ανατροπές στην πλοκή κι αστείρευτο χιούμορ. Ο Πλούτο ειδικά είναι αυτός που κλέβει την παράσταση. Από εκεί και πέρα θα δούμε να φιγουράρουν δύο γνωστοί μας κακοί και θα μπούμε στο παιχνίδι του ποιος είναι ο υπεύθυνος της κλοπής. Γενικά μιλάμε για πολύ καλή δουλειά. Το σχέδιο θα το προτιμούσα λίγο καλύτερο.

     

    Ο Φάντομ Ντακ φαίνεται να αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα από το παρελθόν,στην ιστορία "Η επιστροφή του Μίστερ Αόρατου". Ένας σατανικός υπερεγκληματίας,που είχε συλληφθεί από τον ήρωά μας,έδειξε μεταμέλεια κι αποφυλακίστηκε με σκοπό να προσφέρει τις υπηρεσίες του για το καλό της Λιμνούπολης. Εννοείται ότι ο Φάντομ δεν τσιμπάει το δόλωμα κι αρχίζει να ερευνά αυτή την ξαφνική αλλαγή του κακού. Σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι οι υποψίες του θα βγουν αληθινές και θα πέσει σε μία σοβαρή παγίδα,από την οποία δύσκολα θα ξεφύγει. Μία υπόθεση που μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό. Ο χαρακτήρας του Φάντομ στον πρωταγωνιστικό ρόλο,η πλοκή,καθώς κι ο τρόπος που γίνεται η αφήγηση (που θυμίζει νουάρ ταινία της δεκαετίας του '50),είναι κάποια από τα σημεία που εκτιμώ σε ένα σενάριο. Η ροή με κράτησε μέχρι και το φινάλε,είχε εκπλήξεις κι ανατροπές και μία τελευταία σελίδα πολύ κωμική. :P Σχεδιαστικά την βρήκα απλά καλή. 

     

    Και ναι φίλες και φίλοι επιτέλους ο αγαπημένος μας πάπιος παίρνει την ηθική ικανοποίηση που του αξίζει στην ιστορία "Η κατάκτηση του Ντόναλντ",για όσες φορές τον έχει κακομεταχειριστεί η αρραβωνιαστικιά του η Νταίζυ. Όλα ξεκινάνε με μία συνηθισμένη βραδιά που αποφασίζουν τα δύο πιτσουνάκια να πάνε βόλτα. Ο ήρωάς μας τα κάνει όλα μπάχαλο,με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η έξοδος. Η Νταίζυ,την επόμενη φορά που θέλει να βγει,ψάχνει για άλλον συνοδό,αλλά δεν μπορεί να βρει κανέναν. Τότε είναι που θα συνειδητοποιήσει ότι ο Ντόναλντ είναι ο μόνος που είναι πάντα εκεί γι'αυτήν. Φαίνεται λοιπόν ότι τον καταλαβαίνει και συγχωρεί αυτή του την ατυχία,αλλά δυστυχώς η ψυχολογία του έχει πέσει πλέον στα τάρταρα. Την συγκεκριμένη υπόθεση σίγουρα θα την εκτιμήσουν όσοι έχουν απηυδήσει από την συμπεριφορά της Νταίζυ προς τον Ντόναλντ. Είναι μία άτυπη και ήρεμη εκδίκηση που παίρνει ο φίλος μας. Από εκεί και πέρα δεν μας προσφέρει κάτι άλλο. Νομίζω ότι θα ξεχαστεί γρήγορα. Το σχέδιο ήταν αρκετά καλό.

     

    Για το τέλος ο θείος Σκρουτζ είναι ένας "Περιφερόμενος φιλοξενούμενος". Το θρυλικό θησαυροφυλάκιο του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα κινδυνεύει να καταρρεύσει και θα χρειαστεί επισκευές. Έτσι ο πρωταγωνιστής θα αναγκαστεί να ψάξει αλλού κατάλυμα για να μείνει το χρονικό διάστημα της ανακαίνισης. Εννοείται φυσικά ότι δεν θέλει επ' ουδενί λόγο να μείνει σε ένα από τα πολλά ξενοδοχεία του. Θα στραφεί λοιπόν στους συγγενείς,στους φίλους,αλλά και...τους εχθρούς του. Δεν είναι όμως αυτό που λέμε κι ο πιο βολικός φιλοξενούμενος,με αποτέλεσμα να βρίσκει ασυμφωνίες στην συγκατοίκηση και να φεύγει. Πρόκειται για μία ιστορία με πρωτότυπη και πλακατζίδικη πλοκή. Γίνονται αναφορές σε πολλούς χαρακτήρες που κατοικούν στην Λιμνούπολη,ενώ οι Μουργόλυκοι φροντίζουν να δώσουν τον απαραίτητο τόνο έντασης. Το φινάλε δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. :) Το σχέδιο ήταν καλό,αν και παραφορτωμένο.

     


    :beer: 

    • Like 3
  5. 5 λεπτά πριν, ΚΟΜΙΞ είπε:

    Ναι αφού μας έβγαλαν το λάδι :P 

     

    Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τους την μυστικοπάθεια. Από την στιγμή που όλα φαίνονται να είναι έτοιμα (οι τόμοι,η διανομή,η εποχή) γιατί δεν ανακοινώνουν μία τελική ημερομηνία (όποτε είναι αυτή)? Τι τους κολλάει να ξεκινήσουν τις διαφημίσεις λίγες ημέρες πριν? Εντάξει,συμφωνώ ότι μπορεί να φοβούνται μήπως στραβώσουν τα πράγματα,αλλά πάλι μέχρι στιγμής μας έχουν δείξει ότι δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. Anyway. Τέλος καλό,όλα καλά. :) 

     

     

    :beer: 

    • Like 4
  6. Πάνω-κάτω θα συμφωνήσω με τους υπόλοιπους. Τα εξώφυλλα (εκτός από τα δύο μέρη της πρώτης ιστορίας) φαίνονται ίδια,όσον αφορά το στήσιμό τους. Ομολογώ όμως ότι έχει γίνει πανέμορφη δουλειά στον χρωματισμό των backgrounds,με ενδιαφέρουσα επιλογή έντονων χρωμάτων. Προσωπικά ξεχώρισα τα εξώφυλλα από τα δύο μέρη της ιστορίας "Κάτω από τον ήλιο του μεσονυκτίου" (επειδή ακολουθούν διαφορετικό στυλ από τα υπόλοιπα),αλλά και το εξώφυλλο της ιστορίας "Όνειρο χειμωνιάτικου πρωινού" για τον λόγο που παραθέτει ο @Θρηνωδός . Το επάνω μέρος του φανερώνει μία μελαγχολία και την μοναξιά του ήρωα,ενώ στο κάτω μέρος του χάνεσαι στο μεθυστικό βλέμμα της ηρωίδας. :hug2: 

     

     

    :beer: 

    • Like 5
  7. Το τρίτο και τελευταίο μέρος της "Αμερικάνικης Οδύσσειας" θα βρει τους πρωταγωνιστές να κάνουν αγωνιώδεις προσπάθειες να φτάσουν στο πλοίο τους και να φύγουν μία ώρα αρχύτερα από τους πελώριους πιθήκους που τους κυνηγούν. Κι αφού το καταφέρνουν αυτό,νέες περιπέτειες θα βρεθούν στον δρόμο τους. Η ημέρα τελειώνει και κάπου θα πρέπει να αράξουν για να βγάλουν την βραδιά. Εντοπίζουν λοιπόν μία παράξενη όχθη,που έχει πολλούς βράχους και την προσεγγίζουν. Η συνέχεια θα τους δείξει ότι εκεί κοντά υπάρχει ένα ενεργό ηφαίστειο κι ότι οι βράχοι είναι περισσότερο ζωντανοί κι απειλητικοί απ'ότι νομίζουν. Οι υπόλοιπες ημέρες θα τους βρουν μέσα σε ένα τεράστιο φαράγγι,να προσπαθούν να ανταπεξέλθουν από την υψηλή ζέστη,τα απόκρημνα βράχια και τις περιοχές γεμάτες αναθυμιάσεις. Μία πραγματική Οδύσσεια δηλαδή. Το φινάλε,λυτρωτικό,τους βρίσκει να μετράνε τις πληγές τους και να θρηνούν πολλούς από τους συντρόφους τους. Και σ'αυτό το μέρος η υπερβολή κατείχε την πρώτη θέση. Ειδικά στην πρώτη σκηνή με το ηφαίστειο. Από εκεί και πέρα,απολαύσαμε μία καλή ιστορία,με πολλές εναλλαγές στο σκηνικό. Η υπόθεση όμως δεν είχε την πρέπουσα συνοχή. Μου θύμισε τις χολιγουντιανές ταινίες ξύλου,που δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο σενάριο,αλλά περνάς καλά βλέποντάς τες. :P Το σχέδιο ήταν πολύ καλό. 

     

    Στο "Φάντασμα της όπερας",ένα μεγάλο γεγονός πρόκειται να συμβεί. Το περίφημο θέατρο της Μανάους,ένα μοναδικό οικοδόμημα και κόσμημα της περιοχής ήταν εκτός λειτουργίας τα τελευταία χρόνια και τώρα πρόκειται να ανοίξει και πάλι τις πύλες του για το κοινό,φιλοξενώντας μία παράσταση όπερας. Και μάλιστα το καστ είχε ξαναπαίξει εκεί πριν από καιρό. Ο Μίστερ Νο δουλεύει εκεί και μαζί με όλους τους υπόλοιπους περιμένει την άφιξη της μεγάλης ντίβας. Ένας περίεργος γέρος όμως τον ξεσηκώνει λέγοντάς του ότι το θέατρο είναι στοιχειωμένο κι ότι έχουν συμβεί πολλοί και τραγικοί θάνατοι παραγόντων του. Και τα πράγματα αποκτούν περισσότερο μυστήριο όταν η ντίβα,από την πρώτη στιγμή που κατεβαίνει από το αεροπλάνο,συμπεριφέρεται εντελώς περίεργα. Ο πρωταγωνιστής μας θα βάλει το μυαλό του να δουλέψει και θα προσπαθήσει να σκαλίσει την υπόθεση. Όπως όλα δείχνουν κάτι αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα,αλλά αυτό θα το μάθουμε στο επόμενο μέρος. Η συγκεκριμένη υπόθεση φαίνεται ενδιαφέρουσα και με κράτησε. Ο δημιουργός προσπαθεί σε πρώτη φάση να εισάγει το μεταφυσικό στοιχείο στην κουβέντα,αλλά στην συνέχεια μάς αφήνει με μία αίσθηση νουάρ. Είμαι πολύ περίεργος να δω πώς θα συνεχιστεί. :)  Το σχέδιο δεν θα το έλεγα κακό,αλλά είχε τα θέματά του (ιδιαίτερα στην απόδοση των προσώπων).

     

    Για το φινάλε,μία τραγική υπόθεση θα ξεδιπλωθεί μπροστά μας στην ιστορία του Τεξ με τίτλο "Δικαιοσύνη!". Ένας πλούσιος κτηματίας της περιοχής,ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας,θέλει να πάρει εκδίκηση για την δολοφονία του μονάκριβου γιου του. Έτσι λοιπόν προσλαμβάνει μία συμμορία αδίστακτων κακοποιών και τους αναθέτει να βρουν τον φονιά και να εκτελέσουν αυτή την μακάβρια αποστολή. Ο φονιάς του γιου του όμως βρίσκεται στα χέρια του νόμου. Ο Τεξ τον έχει πιάσει και τον πάει στον Σερίφη για να ακολουθήσει δίκη και να καταδικαστεί. Έτσι οι δύο πλευρές που έχουν κοινό σκοπό θα έρθουν σε σύγκρουση και η μάχη δεν αργεί να φουντώσει. Κι εδώ είχαμε ένα αξιοπρεπές σενάριο που εκτός από το western στυλ του (Άγρια Δύση,συμμορίες,πιστολίδι,προδοσίες) θέτει και διλήμματα για το τι είναι ηθικό και τι νόμιμο και παίζει με τα συναισθήματα των αναγνωστών. Το φινάλε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό,αλλά ταυτόχρονα και τραγικό. :( 

     

    Κι αυτόν τον μήνα ο ειδήμων Λευτέρης Ταρλαντέζος θα μας παρουσιάσει την βιογραφία (κι εργογραφία) ενός ακόμα μεγάλου εκλιπόντα του χώρου και δημιουργού τού Άξλ του Φεγγαρόφωτου,του Julio Ribera. Ο δημιουργός έφυγε από κοντά μας μόλις τον περασμένο Μάιο.

     

     

    :beer: 

    • Like 9
  8. mm213-960x600-thumb-large.thumb.jpg.975249115d545a1117b0a1d0a3b2b68b.jpg

     

    6 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

     

    ΜΠΑΡΕΣ ΜΕ... ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΟ ΣΚΡΟΥΤΖ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΤΙΣ ΓΕΥΣΤΙΚΕΣ ΜΠΑΡΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ
    ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ : Ο ΓΚΑΣΤΟΝΕ ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΖΑΜΠΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΤΟΥ ΤΥΧΗ, ΤΟΝ ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΛΑΟΥ
    ΓΚΟΛΦ-ΜΑΧΗ ΜΕΧΡΙ ΕΣΧΑΤΩΝ : Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΚΑΙ Ο ΡΟΜΠΑΞ ΑΝΤΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΟ ΓΡΑΣΙΔΙ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΛΩΝ ΓΚΟΛΦ ΚΛΑΜΠ ΤΟΥΣ
    ΤΟ ΠΑΓΩΤΟ ΤΩΝ ΧΙΛΙΩΝ ΓΕΥΣΕΩΝ : ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΔΕΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΗΣ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΡΑΚΤΩΡ ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΑ
    ΜΕ ΛΟΥΚ ΛΕΚΙΑΣΜΕΝΟ : Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΤΗΝ ΝΤΑΙΖΥ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΚΟΜΨΟ ΝΤΥΣΙΜΟ ΤΟΥ
    Ο ΚΟΡΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ : Η ΤΖΕΝΥ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΛΗΣ ΠΟΥΛΑΝΕ ΕΝΑ ΕΞΥΠΝΟ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΦΟΡΑΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙ


    Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 13 Ιουλίου (Νο. 213)

     

     

    :beer:

    • Like 3
  9. Ας πούμε δύο λόγια για τις ιστορίες που φιλοξενούνται στο τεύχος. :)

     

    "Βουτιά στα βαθιά"
    Ο Μίκυ κι ο Γκούφυ πηγαίνουν για ψάρεμα με βάρκα,αλλά πέφτουν σε μεγάλη θαλασσοταραχή και ναυαγούν. Τους περισυλλέγει ένα σκάφος,ο καπετάνιος του οποίου είναι ένας περίεργος και αυταρχικός τύπος. Για να του ξεπληρώσουν την χάρη οι δύο φίλοι θα τον βοηθήσουν να εντοπίσει ένα παλιό ναυάγιο στο βυθό. Ο Μίκυ αναλαμβάνει την δουλειά του δύτη. Αλλά μέσα στο νερό,εκτός από το ναυάγιο,θα συναντηθεί με έναν φιλήσυχο λαό,που κινδυνεύει να χάσει τον οικισμό του. Ο ήρωάς μας θα προσπαθήσει να διατηρήσει τις ισορροπίες και τίθεται με το μέρος των αδυνάτων. Όμορφη ιστορία,που έχει χαρακτηριστικά παραμυθιού κι ευχάριστη ροή. Η κοπέλα που γνωρίζει ο Μίκυ,μοιάζει πολύ με την Άριελ την μικρή γοργόνα. :P Σχεδιαστικά με άφησε ικανοποιημένο. Γέλασα που είδα τον Μίκυ με τον γλόμπο στο κεφάλι και το ψάρι κολλημένο πίσω του να φουσκώνει τα μάγουλά του. Έμοιαζε με τους νάνους των κήπων. :lol:

     

    "Γκάουτσο Ντόναλντ"
    Ο Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια ξόδεψαν τις οικονομίες τους κι έκαναν ένα ταξίδι στην Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα την πρωτεύουσα της Αργεντινής,το Μπούενος Άιρες. Ενώ τα ανίψια θέλουν να δουν τα αξιοθέατα της πόλης,εκείνος θέλει να γνωρίσει από κοντά τα ινδάλματά του που δεν είναι άλλοι από τους Γκάουτσος,τους θρυλικούς καουμπόηδες της περιοχής. Η αναζήτησή του τον έφερε κοντά σε έναν περιοδεύοντα θίασο. Παράλληλα,μία συμμορία αδίστακτων μαφιόζων λυμαίνονται τα εκεί χωριά και παίρνουν το περισσότερο βιος των κατοίκων. Ένας παραδοσιακός Γκάουτσο δεν θα ανεχόταν μία τέτοια αδικία. Κι ο ήρωάς μας φαίνεται να έχει την καρδιά ενός Γκάουτσο. Τι μπορεί να κάνει λοιπόν? Ευχάριστη ιστορία,που αποδεικνύει ότι ο Ντόναλντ,μπορεί να είναι άτυχος κι άγαρμπος,αλλά διαθέτει μεγάλα αποθέματα ψυχής κι αίσθηση δίκαιου. :respect: Πολύ καλό βρήκα και το σχέδιο.

     

    "Ο κοκκορόμυαλος"
    Ο αιώνιος αντίπαλος του Σκρουτζ εξ'Αφρικής,Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης,κάνει την εμφάνισή του στο θησαυροφυλάκιο του αντιπάλου του και θέλει να τον προκαλέσει σε μία μονομαχία κέρδους. Με την βοήθεια ενός τύπου (με το πετυχημένο όνομα "Μπουγιουρντί" :lol: ) έχει ψεκάσει ολόκληρη την περιουσία του σε μετρητά και την έχει μικρύνει,με αποτέλεσμα να χωράει μέσα σε ένα φορτηγό. Την έχει φέρει λοιπόν μέχρι την Λιμνούπολη με απώτερο σκοπό την επανάληψη της ιστορίας "Το δεύτερο πιο πλούσιο παπί του κόσμου". Τελικά όμως,αντί να πραγματοποιηθεί αυτός ο διαγωνισμός,όλα θα εξελιχθούν σε μπάχαλο. Καλή ιστορία,που ενεργοποιεί έναν χαρακτήρα,τον οποίο δεν βλέπουμε συχνά. Από εκεί και πέρα υπήρχαν συγγραφικές ευκολίες που δεν μου άρεσαν. Γενικά μέτρια πράγματα. Σχεδιαστικά με ικανοποίησε.

     

    "Τάβλι στην ζούγκλα"
    Στην ιστορία αυτή βρίσκουμε τον σωβρακοφόρο Μίκυ να επισκέπτεται μία φυλή έξυπνων πιθήκων,που του είναι γνώριμοι και βρίσκονται στην καρδιά της ζούγκλας. Εκεί θα επιδοθεί σε ένα άτυπο τουρνουά τάβλι,με αυτούς :damn: . Το παιχνίδι όμως θα πρέπει να διακοπεί απότομα,καθώς μία περίεργη Αρχαιολόγος έχει κάνει την εμφάνισή της κι έχει σκοπό να πιάσει τους έξυπνους πιθήκους για να τους μελετήσει. Εντάξει,το σενάριο είναι περισσότερο παιδικό από αυτό που μπορώ να αντέξω.  :P Τόσο το τάβλι με τα ζώα,όσο και η εξυπνάδα τους μου κάθισαν άσχημα. Ο Μίκυ εδώ μοιάζει με μία καρικατούρα (και μάλιστα κακή) του Ταρζάν. Το σχέδιο όμως ήταν αξιόλογο. 

     

    "Η μαγική μασκώτ"
    Η ποδοσφαιρική ομάδα που συμμετέχουν ο Μόρτυ κι ο Φέρντυ δεν τα πάει καλά στο πρωτάθλημα,με αποτέλεσμα όλοι να είναι στα μαύρα πανιά. Κάποια στιγμή βρίσκουν μία χαριτωμένη γάτα μέσα στα αποδυτήρια τους και διαπιστώνουν στην πορεία ότι αρχίζουν σιγά-σιγά να βρίσκουν την φόρμα τους. Έτσι παγιώνεται η ιδέα ότι το συμπαθητικό αιλουροειδές τους φέρνει γούρι. Τι θα γίνει όμως με την πορεία της ομάδας,αν η γάτα εξαφανιστεί? Όμορφο σενάριο που σκοπό έχει να σατιρίσει την επιμονή των ανθρώπων στις δεισιδαιμονίες και στα διάφορα γούρια,καθώς και το αίσθημα της αυθυποβολής. Το κακό είναι ότι δεν μάθαμε πώς κατέληξε ο τελευταίος αγώνας. :D Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

     

    "Το τεράστιο ρουμπίνι"
    Ο θείος Σκρουτζ αφήνει για λίγο τις επιχειρήσεις του και μαζί με την αγαπημένη του ανιψιά Νταίζυ,αποφασίζει να κάνει ένα ταξιδάκι στην ζούγκλα για ένα φωτογραφικό σαφάρι. Τι? Δεν τον πιστεύετε? Ε,ούτε κι εγώ. :P Όπως θα αποδειχτεί,ο απώτερος σκοπός του είναι να βρει έναν παλιό του φίλο,ο οποίος είχε βρει πριν από πολλά χρόνια ένα ρουμπίνι με μεγάλο μέγεθος και να τον πείσει να του το δώσει. Αυτή του η κίνηση,όπως είναι φυσικό,εκνευρίζει την Νταίζυ,αλλά οι καταστάσεις θα δυσκολέψουν περισσότερο όταν θα κάνει την εμφάνισή της η περιβόητη συμμορία των Μουργόλυκων που ακολουθούσε κατά πόδας τα ίχνη τους. Συμπαθητική υπόθεση και πλοκή,χωρίς όμως δυνατές σκηνές. Κατανοώ ότι ο δημιουργός θέλησε να βάλει την Νταίζυ στο τιμόνι για να αλλάξει λίγο τα καθιερωμένα,αλλά προσωπικά μου έλειψε ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια του. Σχεδιαστικά ήταν μία όμορφη δουλειά,με έντονα χρώματα.

     

    "Οι σούπερ Μουργόλυκοι"
    Τα μέλη της περιβόητης συμμορίας παρανόμων εισβάλει κρυφά ένα βράδυ στο σπίτι του Κύρου με σκοπό να κλέψουν κάτι το πολύτιμο. Εντελώς τυχαία τους χτυπάει μία ακτίνα μίας επαναστατικής εφεύρεσης που δημιουργεί υπερδυνάμεις. Έτσι μεταμορφώνονται σε σούπερ κακοποιούς και πάνε να χτυπήσουν το θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ. Υπολογίζουν όμως χωρίς τα σούπερ ανίψια του Λιμνουπολίτη κροίσου. Εδώ έχουμε μία υπόθεση που παρωδεί (ή αποδίδει φόρο τιμής,πάρτε το όπως θέλετε) τα υπερηρωικά κόμικς. Είχε πλάκα κι έξυπνο φινάλε. Δεν έβγαζε τον απαιτούμενο δυναμισμό για τέτοια θεματολογία,αλλά και δεν με απογοήτευσε. Κι εδώ το σχέδιο και ιδιαίτερα ο χρωματισμός μού άρεσαν. Η μόνη ένσταση στις μπέρτες που φύτρωσαν στα καλά καθούμενα στις πλάτες των πρωταγωνιστών. :antekale:

     

    "Ο βοηθός του Γλόμπου"
    Ο Κύρος φαίνεται να μην έχει κανένα παράπονο από τον πιστό του βοηθό,αλλά βλέπει ότι η δουλειά στο εργαστήριο έχει αυξηθεί με αποτέλεσμα ο Γλόμπος να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στον φόρτο. Έτσι ο αγαπητός εφευρέτης αποφασίζει να του κατασκευάσει έναν βοηθό. Ο Γλόμπος όμως δεν ικανοποιείται με τίποτα κι έτσι ο Κύρος του αφήνει το πεδίο ελεύθερο να σχεδιάσει και να τον δημιουργήσει εκείνος. Αποδεικνύεται όμως ότι δεν μπορούμε να βελτιώσουμε το τέλειο. ;) Έξυπνη ιστορία με πρωταγωνιστές δύο αγαπημένα πρόσωπα της Disney. Μου άρεσε που ο Γλόμπος πήρε πρωτοβουλίες. Μπορεί να μην μιλάει αλλά κάνει αισθητή την παρουσία του. :respect: Το σχέδιο ήταν επίσης συμπαθητικό.

     

    "Διαγωνισμός δημητριακών"
    Ο Ντόναλντ σκοπεύει να απαθανατίσει τα ανίψια του και να συμμετάσχει σε μία εκπομπή με αστεία βίντεο για να κερδίσει ένα ταξίδι σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο. Τελικά οι Ντακ κερδίζουν έναν διαγωνισμό,αυτόν που είχαν διοργανώσει τα αγαπημένα τους δημητριακά. Το έπαθλο είναι ένα ταξίδι σε μία χειμερινή τοποθεσία. Ο Ντόναλντ ξενερώνει (μιας και ήθελε διακοπές σε θερμότερα κλίματα),αλλά τα τρία ανιψάκια ενθουσιάζονται. Φτάνοντας όμως στον προορισμό τους θα συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περίμεναν. Αχ,αυτά τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων. :moutra2:  Είναι ευχάριστο μέσα στην ζέστη του Ιούλη να διαβάζουμε ιστορίες με χιόνια. :P Εδώ έχουμε μία ενδιαφέρουσα πλοκή που κρύβει ανατροπές και ψήγματα δράσης και περιπέτειας. Κι εδώ το σχέδιο ήταν μία χαρά.

     


    :beer: 

    • Like 3
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.