Indian

Όντως,αυτό πονάει. Έχω κι εγώ την κακιά (??) συνήθεια να αγοράζω τα κόμικς με το που κυκλοφορούν.

Αν και δεν κολλάει καλά εδώ,νομίζω ότι αξίζει να το βάλω. Από το άλμπουμ Ερίκ Καστέλ #15 - "Το μήνυμα του Μαλτέζου" υπάρχει ένα καρέ που αναφέρει την Disneyworld.

Η πρώτη ιστορία του τεύχους έρχεται να μας ανοίξει την όρεξη κι έχει τον παράξενο τίτλο "Η κουζίνα αντι-στρες". Όλα ξεκινούν στην αίθουσα σύνταξης ενός περιοδικού που ασχολείται με την μαγειρική,όπου ο σεφ έχει μετατραπεί σε έναν σωστό τύραννο. Από εκεί που ήταν τόσο φιλικός με τους υπόλοιπους συντάκτες,τώρα του φταίνε όλα και εκνευρίζεται με το παραμικρό. Σε μία τέτοια αρνητική ατμόσφαιρα έρχεται να δουλέψει κι ο Ντόναλντ. Βλέποντας αυτή την κατάσταση που επικρατεί,αποφασίζει να καλέσει στα γραφεία του περιοδικού την Γιαγιά Ντακ,η οποία εκτός από άριστη μαγείρισσα,είναι και φιλόσοφος στον ίδιο τομέα. Με την εμπειρία της στην ζωή αλλά και στην κουζίνα,θα προσπαθήσει να φέρει και πάλι την χαρά. Το σενάριο ήταν συμπαθητικό αλλά το βρήκα λίγο ρηχό. Δεν είχε έντονες σκηνές και η ροή ήταν λίγο βαρετή για τα γούστα μου. Γενικά δεν ήταν κακή,αλλά δεν θα μου μείνει και στην μνήμη. Το σχέδιο ήταν κακό. Συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο τεύχος με τους Μουργόλυκους,οι οποίοι βρίσκονται "Από την επίθεση στην άμυνα". Μία βραδιά που προσπάθησαν να διαρρήξουν το θησαυροφυλάκιο του θείου Σκρουτζ,βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα πυρά του. Τι πρωτότυπο θα μου πείτε! Φεύγοντας όμως έντρομοι,ένα από τα μέλη της συμμορίας πήρε μαζί την τυχερή δεκάρα του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα. Έτσι,ο Σκρουτζ,θα ξεκινήσει μία πολιορκία χωρίς προηγούμενο με σκοπό να πάρει πίσω το πολυαγαπημένο του νόμισμα. Κάτι τέτοιο θα αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολο κι επίπονο. Οι Μουργόλυκοι όμως φαίνεται ότι δεν έχουν μοναδικό αντίπαλο τον ιδιοκτήτη της τυχερής δεκάρας,καθώς ακόμα ένας villain θα κάνει την εμφάνισή του. Έξυπνη επινόηση η συγκεκριμένη επίθεση,αλλά η πλοκή είχε τα θέματά της. Η δεκάρα εδώ,παύει να είναι απλά η "πρώτη" αλλά η δημιουργός δίνει μεγάλη βάση στις "τυχερές" ιδιότητές της. Η πολιορκία και τα κόλπα του Σκρουτζ,αλλά και το περίεργο τροχόσπιτο,τα βρήκα λίγο άνοστα. Θα προτιμούσα να γινόταν καλύτερη δουλειά στον τομέα αυτό. Σχεδιαστικά ήταν αρκετά καλή. Στην μοναδική ιστορία του Μίκυ που υπάρχει στο τεύχος,θα μάθουμε "Το μυστικό του γερο-Μπεν". Ο ήρωάς μας με την αρραβωνιαστικιά του πηγαίνουν για σύντομες διακοπές στο χωριό που περνούσε τα καλοκαίρια της η Μίννι,στους θείους της. Εκεί μαθαίνει για τον γερο-Μπεν,ένα πελώριο ψάρι που είναι ένας ζωντανός θρύλος κι όλοι οι ερασιτέχνες ψαράδες θέλουν απελπισμένα να το πιάσουν. Έτσι,μαζί με τον θείο της αγαπημένης του,θα λάβουν μέρος στον τοπικό διαγωνισμό,με σκοπό να το πετύχουν. Παράλληλα όμως καλείται να λύσει και μία υπόθεση κλοπής κοσμημάτων μία συχωριανής. Ο διάσημος ντετέκτιβ θα βάλει το μυαλό του σε λειτουργία και θα αποδείξει ότι διαπρέπει στην εξιχνίαση μυστηρίων,αλλά και...στο ψάρεμα. Εξαιρετική υπόθεση που μας ταξιδεύει στην όμορφη επαρχία,μάς γνωρίζει χαρακτήρες από το στενό κύκλο της Μίννι και την παιδικότητά της,αλλά παράλληλα τοπικούς θρύλους και μία πανέξυπνη διάρρηξη. Δεν νομίζω να αφήνει κάποιον ανικανοποίητο. Μιλάμε για ένα αρκετά σοβαρό σενάριο,με λογοτεχνικό ύφος κι εξαιρετικό φινάλε. Με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό. Αξιόλογο ήταν και το σχέδιο. Ειδικά τα ολοσέλιδα καρέ. Ακολουθεί η σύντομη ιστορία "Με ανοιχτά πανιά" και πρωταγωνιστές τα τρία ανίψια του Ντόναλντ κι έναν φίλο τους που διατείνεται ότι είναι άριστος γνώστης της ιστιοπλοΐας,αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι παντελώς άσχετος με το αντικείμενο. Μία ωραία πρωία οι τέσσερις φίλοι έχουν βγει με δύο ιστιοπλοϊκά σκάφη για μία βόλτα στην θάλασσα. Ο άσχετος φιλαράκος τους και κατ'επέκταση ο αναγνώστης,θα μάθουν διάφορες λέξεις και τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο αναφερόμενο σπορ. Ούτε κρύο,ούτε ζέστη το συγκεκριμένο σενάριο. Το θετικό είναι ότι ενημερωνόμαστε για "άγνωστους" ορισμούς,καθώς επίσης "δροσιζόμαστε" με την φαντασία μας,βλέποντας τα ήρεμα νερά της Λιμνούπολης και το αναζωογονητικό της αεράκι. Σχεδιαστικά με ικανοποίησε. Για το τέλος,ο αγαπημένος μας τσιγκούνης ασχολείται με την "Επιχείρηση αερό-νερό". Το τμήμα των επιχειρήσεών του που αναλαμβάνει τις ευρεσιτεχνίες έχει προκηρύξει έναν διαγωνισμό για την ανάδειξη της καλύτερης εφεύρεσης,που θα αποφέρει ακόμα περισσότερα χρήματα στον πρωταγωνιστή μας. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων απορρίπτεται κι ο τελευταίος που περνάει το κατώφλι του θησαυροφυλάκιου είναι ο Καθηγητής Φον Στρούντελ,ο οποίος έχει στα χέρια του μία επαναστατική εφεύρεση. Πρόκειται για ένα είδος νερού,το οποίο επιτρέπει στο άτομο που βυθίζεται σε αυτό να αναπνέει κανονικά και να μην βρέχεται. Κάτι τέτοιο φαίνεται να ενδιαφέρει τον Σκρουτζ,που σπεύδει να αγοράσει την εφεύρεση. Δυστυχώς όμως το πάθος του για το γρήγορο κέρδος δεν τον αφήνει να δει και τα αρνητικά μίας τέτοιας ευρεσιτεχνίας. Το σενάριο,όπως είναι κατανοητό,πατάει επάνω σε κλασικά μοτίβα,αλλά δεν με ενθουσίασε. Νομίζω ότι υπάρχει διάχυτη υπερβολή. Στην αρχή μού κίνησε την περιέργεια για την συνέχεια,η οποία όμως με ξενέρωσε. Το σχέδιο,όμως το βρήκα εντάξει.

Εύστοχη η παρατήρησή σου. Όντως σε αρκετές ιστορίες του Σκάρπα βλέπουμε έναν Σκρουτζ πιο ακραίο στις αντιδράσεις και τις επιλογές του. Αυτό δίνει και το περισσότερο "ζουμί" στην πλοκή των ιστοριών.

Ναι,δεν διαφωνώ. Αλλά και πάλι νομίζω ότι είναι αρκετά υπερβολική.

Σαν τελείως άσχετος με το origin του ήρωα μπορώ να πω ότι το trailer μού άρεσε. Δεν περίμενα όμως να είναι τόσο κωμικός ο χαρακτήρας. Νόμιζα ότι είναι κάτι σαν τον Superman. Αυτός εδώ μας βγήκε Deadpool.

@Manitou Όντως,αυτή ήταν μία μεγάλη κι ανεύθυνη επιχειρηματική απερισκεψία που δεν ταιριάζει στην εμπειρία του θείου Σκρουτζ.

Φαντάζομαι ότι θα ακολουθήσουν την γραμμή του αντίστοιχου Ιταλικού τεύχους.

@petross21 Ρίξε μία ματιά και στα δικά μου posts. Μερικά τα έχω ανεβάσει κι εγώ.

5 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα: ΟΙ ΑΥΛΟΙ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ : ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΒΟΓΓΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΡΟΙΣΟΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΤΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙ ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ : Ο ΓΚΟΥΦΥ ΚΑΙ Ο ΓΚΑΝΤΣΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΙ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΥΤΕ ΘΕΛΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΟΥΝ Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΑΡΙΑ : Ο ΦΕΘΡΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΠΑΡΚΑΡΕΙ ΜΕ ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ! ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ! GAME OVER : Ο ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΕΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΑΝΙΩΔΩΣ ΕΝΑ ΟΝ-ΛΑΪΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙ... ΜΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΤΟΝ ΜΙΚΥ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΙΤΣΑΣ : ΟΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΠΙΤΣΑΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ... ΞΑΦΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΛΕΨΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 27 Ιουλίου (Νο. 215)

8 συναρπαστικές ιστορίες διάσημων σχεδιαστών: Ο ΒΙΟΣ & Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ - ΙΑ ́ επεισόδιο - Ο ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ ΤΗΣ ΚΑΛΙΣΟΤΑ (Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Ντον Ρόσα) ΜΙΑ ΤΥΧΕΡΗ ΔΕΚΑΡΑ (Ο Μάρκο Ρότα εικονογραφεί ένα σενάριο του Λαρς Γιένσεν) ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (Ένα σενάριο του Πωλ Χάλας εικονογραφημένο από τον Βίκαρ) Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΩΝ (Ο Νόελ Βαν Χορν εικονογραφεί ένα σενάριο που έγραψε ο Πωλ Χάλας) Ο ΤΕΝΟΡΟΣ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΣ (Ένα σενάριο του Μάικλ Τ. Γκίλμπερτ εικονογραφημένο από τον Κάρλος Μότα) Η ΦΥΣΗ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΑΜΑ (Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Ντάαν Γίππες) ΒΑΡΥ ΤΙΜΗΜΑ (Ένα σενάριο του Νταγκ Γκρέυ εικονογραφημένο από τον Κάρλος Μότα) ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ (Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Ντον Ρόσα) Το αγαπημένο περιοδικό μικρών και μεγάλων από αυτή την Τρίτη 31/7 στα περίπτερα.

Αν και λίγο καθυστερημένα,χρόνια πολλά στους φίλους @PhantomDuck @mr-d & @guskoin για τα γενέθλιά τους. Εύχομαι πάντα υγεία και ό,τι άλλο επιθυμούν.

Όμορφη και τακτοποιημένη.

Η πρώτη (και πιο τροφαντή) ιστορία του τεύχους,με τίτλο "Η μούμια",θα μας οδηγήσει σε αρχαιολογικά και μεταφυσικά μονοπάτια. Ο θείος Σκρουτζ παίρνει στην κατοχή του την μούμια της βασίλισσας Κλεοπάπιας (αλήθεια,κάπου το έχουμε ξανακούσει αυτό το όνομα ) και οι θρύλοι λένε ότι η συχωρεμένη είχε στην κατοχή της αμύθητους θησαυρούς που δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί. Έτσι ο γερόλυκος των επιχειρήσεων βάζει σε εφαρμογή ένα πανούργο σχέδιο. Θέλει να την αναστήσει για να του αποκαλύψει η ίδια την κρύπτη του θησαυρού. Παρών σε αυτή την προσπάθεια είναι κι ο Ντόναλντ για τον οποίο τα πράγματα περιπλέκονται όταν μαθαίνει τυχαία ότι είναι η μετεμψύχωση ενός γενναίου πρίγκιπα,ο οποίος ήταν ερωτευμένος με την Κλεοπάπια. Έτσι,θείος,ανιψιός,αλλά και η Νταίζυ θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι στην Αίγυπτο με σκοπό να βρουν κάποιο στοιχείο στον τάφο του. Σενάριο βγαλμένο κατευθείαν από ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς ή από κόμικ του Ινδιάνα Γκούφυ. Η πλοκή είχε όμορφη ροή και βλέπουμε συνεχώς να προστίθενται στοιχεία,όσο περνούν οι σελίδες. Δεν λείπει βέβαια και το μεταφυσικό στοιχείο. Το φινάλε ήταν αναμενόμενο και δεν μπορώ να πω ότι δεν εκνευρίστηκα με την επιλογή του Ντόναλντ. Το σχέδιο ήταν εξίσου πολύ καλό. Ένα νέο πάρκο έχει ανοίξει τις πύλες του στην Λιμνούπολη κι έχει την "Πιο τρομακτική νεροτσουλήθρα",στην οποία κάθε ημέρα σχηματίζεται ουρά από κάθε λογής λουόμενους,προκειμένου να την απολαύσουν. Στην ουρά αυτή θα περιμένουν και ο Χιούη,ο Λιούη κι ο Ντιούη,αλλά δυστυχώς θα απορριφθούν από τον "πορτιέρη",επειδή είναι μικροί στο δέμας και μπορεί να υπάρξει κίνδυνος τραυματισμού. Αυτή η κίνηση εκνευρίζει τα τρία παπάκια,αλλά περισσότερο τους εκνευρίζει το γεγονός ότι ο αδέκαστος πορτιέρης είναι ο ίδιος τους ο θείος,ο Ντόναλντ. Αποφασίζουν λοιπόν να τον παραπλανήσουν και να ανέβουν με το έτσι θέλω στην τσουλήθρα. Σ'αυτή τους την κίνηση θα έχουν σύμμαχο και τον γιο του ιδιοκτήτη του πάρκου,ο οποίος αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα με τον πατέρα του. Και το κυνηγητό αρχίζει. Μιλάμε για μία άκρως καλοκαιρινή και δροσιστική ιστορία,καθώς σε κάθε σελίδα υπάρχει το υγρό στοιχείο. Ο Ντόναλντ εμφανίζεται πολύ υπερόπτης,νευρικός,αυταρχικός και γρουσούζης,κάτι που δεν μου άρεσε. Από εκεί και πέρα το σενάριο ήταν χαριτωμένο,αλλά δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο. Αρκετά παιδικό θα έλεγα. Το σχέδιο φώναζε από μακριά "Cavazzano". Το τεύχος κλείνει με την ιστορία "Το νησί του ηφαιστείου". Ο θείος Σκρουτζ έκανε μία όχι και τόσο έξυπνη συμφωνία και υπέγραψε ένα συμβόλαιο αμοιβαίας εξόρυξης ενός ακριβού ορυκτού,με μία εταιρία απατεώνων. Έτσι πηγαίνει κρυφά,μαζί με τον Ντόναλντ,για να βρει την κύρια φλέβα αυτού του ορυκτού,αλλά το αεροπλάνο τους μένει από καύσιμα και θα βρεθούν σε ένα ηφαιστειακό νησί,στο οποίο θα προσπαθήσουν να προσαρμοστούν στον τρόπο ζωής των Ιθαγενών. Δυστυχώς όμως ο Σκρουτζ φαίνεται ότι δεν μπορεί να κρυφτεί από τους αδίστακτους "συνεταίρους" του,οι οποίοι τον αναζητούν,τον βρίσκουν και κάνουν την ζωή όλων στο νησί,δύσκολη. Άλλο ένα σενάριο που με ικανοποίησε. Το βρήκα αρκετά ενήλικο και με μεγάλη συγγραφική ποικιλία. Τα γουρούνια,ως μονάδα πλούτου,προσθέτουν μία γλαφυρότητα. Το φινάλε ήταν περιπετειώδες,αλλά νομίζω ότι ήταν αδύναμο,σε σχέση με το υπόλοιπο σενάριο. Και σχεδιαστικά έχει γίνει αξιόλογη δουλειά.

Χρόνια πολλά κι από εμένα σε όλα τα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερα σε έναν ξεχωριστό φίλο,τον @Μενίγ Πουαγώ . Φίλε Γιάννο σού εύχομαι υγεία πάνω απ'όλα και να διατηρείς το χαμόγελο και την αισιοδοξία σου για να συνεχίσεις να το μεταδίδεις και σ'εμάς. Κάθε σου επιθυμία,ευχή μου.

Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι πρόκειται για έναν τίτλο σταθμό στην ιστορία των κόμικς,που αναφέρεται σε έναν χαρακτήρα που ουσιαστικά γέννησε την εποχή των υπερηρώων της Ένατης Τέχνης. Οπότε δεν μπορούμε παρά να του ευχηθούμε να βγάλει ακόμα 1000 τεύχη και στον αγαπητό Superman να τα χιλιάσει. Όσον αφορά το τεύχος (τα δύο τεύχη που είδαμε από την Anubis),οι ιστορίες που περιέχει νομίζω ότι θέλουν να αποδώσουν έναν φόρο τιμής στον μεγάλο εορτάζοντα κι αυτό νομίζω ότι το πετυχαίνουν,κρίνοντας από την δομή τους. Θα συμφωνήσω όμως (εν μέρει) με τον @x for xepeta ότι τα σενάρια δεν έχουν το απαιτούμενο ενδιαφέρον,όπως άλλα που έχουμε απολαύσει με τον πρωταγωνιστή. Θα μπορούσα (με δυσκολία) να ξεχωρίσω τις εξής : "Από την πόλη που έχει τα πάντα" "Η πέμπτη εποχή" "Πέντε λεπτά" (για το χιουμοριστικό της κομμάτι) "Πιο γρήγορος κι από σφαίρα" Μπορώ να πω όμως ότι η πλειοψηφία των ιστοριών είναι πολύ άρτιες σχεδιαστικά. Αλήθεια,τι παίζει με την τελευταία ιστορία του δεύτερου μέρους που μας αφήνει στα κρύα του λουτρού? Η έκδοση της Anubis είναι η κλασική. Εξαιρετική υφή στο χαρτί και απίστευτα ζωντανή εκτύπωση στα χρώματα. Αυτό που με ενοχλεί,όπως και σε όλες τις εκδόσεις περιπτέρου της εταιρίας,είναι το ελάχιστο πάχος που έχει το εξώφυλλο. Κάνει το τεύχος εξαιρετικά ευαίσθητο στα τσαλακώματα.

@x for xepeta Ε,τι δεν καταλαβαίνεις? Θέλεις να σου κάνω μία μετάφραση τσάκα-τσάκα στα Ελληνικά για να μπεις στο νόημα?

Όπως πολύ σωστά μας ενημέρωσαν οι ειδήμονες της συγκεκριμένης Σχολής,η βασική ιστορία του τεύχους,με τίτλο "Ο Μπλεκ είναι νεκρός!",έρχεται από τα παλιά. Προσωπικά την είχα διαβάσει στο τόμο # 63 της Περιπέτειας. Στο σενάριο ο αναγνώστης βλέπει εμβρόντητος στις πρώτες σελίδες τον μεγάλο πρωταγωνιστή κι επαναστάτη να έχει συλληφθεί και να...εκτελείται με συνοπτικές διαδικασίες,παρουσία πολλών ατόμων καθώς και των δύο συντρόφων του,του καθηγητή Μυστήριου και του Ρόντυ. Εκείνοι συντετριμμένοι θα πάρουν το πτώμα του Μπλεκ για να το θάψουν με τιμές. Στην συνέχεια μία σειρά από συμπτώσεις,αλλά και μερικοί μυστηριώδεις χαρακτήρες θα τους δώσουν μία πορεία που θα τους οδηγήσει σε ένα ευτυχές φινάλε. Το συγκεκριμένο σενάριο (αν και το έχω ξανά διαβάσει) το βρήκα εξαιρετικό σε σύλληψη,αλλά κάτι στην σκηνοθεσία με χάλασε. Δεν ξέρω τι ακριβώς. Από εκεί και πέρα πρωτοτύπησε και μας εξέπληξε. Άλλη μία ένσταση έχω και για το μακάβριο στοιχείο που υπάρχει στην ιστορία. Βλέπουμε τον Μπλεκ κρεμασμένο,μέσα σε νεκροθάλαμο και μέσα σε τάφο. Ήταν λίγο ανατριχιαστικό. Το σχέδιο το βρήκα αξιόλογο. Η "Βουτιά θανάτου" στον τίτλο της αναφέρει το όνομα του Ταρζάν,αλλά εκείνον δεν τον βλέπουμε πουθενά. Αντί γι'αυτόν τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει ο γιος του Κόρακ. Με τις ίδιες δυνάμεις και ικανότητες με τον διάσημο πατέρα του,αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι μέσα στην ζούγκλα,με σκοπό να βρει και να σώσει την αγαπημένη του Μεριέμ που έχει απαχθεί από τον Ιάγκο. Στο ταξίδι του αυτό,θα κάνει νέους φίλους,καθώς θα υιοθετήσει ένα μικρό πιθηκάκι και θα συλληφθεί από μία περίεργη φυλή ανθρώπων που έχουν την μορφή αρπακτικών πτηνών. Εκεί ο ήρωάς μας θα αποδείξει ότι εκτός από τους μύες του,χρησιμοποιεί εξίσου καλά και το μυαλό του. Το φινάλε όμως αφήνει ανοικτούς λογαριασμούς που πρέπει να λυθούν αργότερα. Δεν με πείραξε η εισαγωγή του Κόρακ,απεναντίας τον βρήκα πολύ αξιόλογο χαρακτήρα. Δεν μπορώ να πω όμως ότι ευχαριστήθηκα την είσοδο των ανθρώπων-πουλιών και της χώρας που αιωρείται. Πολύ Sci-Fi κατάσταση για ιστορία που διαδραματίζεται τον παλιό καιρό και μάλιστα στην ζούγκλα. Το φινάλε δεν θα λέγαμε ότι είχε happy end. Αφήνει υποσχέσεις. Ελπίζω να δούμε τελικά πώς θα τελειώσει. Πολύ καλό ήταν και το σχέδιο. Κι αφού είχαμε αρχίσει να συνερχόμαστε από την έκπληξη που νιώσαμε στην πρώτη ιστορία του τεύχους,έρχονται οι "Εταιρικές περικοπές" να μας αποτελειώσουν. Γιατί το λέω αυτό? Επειδή η ιστορία ξεκινάει με τον Ντύλαν Ντογκ να δουλεύει σε μία εταιρία,σαν ευσυνείδητος μισθωτός υπάλληλος,ο οποίος μάλιστα έχει τις ανησυχίες και τις αγωνίες του για να μην απολυθεί. Εκτός αυτού μαθαίνουμε ότι είναι παντρεμένος και μάλιστα έχει κι ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Με λίγα λόγια ό,τι γνωρίζουμε για τον χαρακτήρα φαίνεται να έχει ανατραπεί. Από εκεί και πέρα τα πάντα καλύπτονται από ένα πέπλο μυστηρίου. Ένας ιός κάνει την εμφάνισή του και οι αρχές έχουν λάβει τα μέτρα τους. Ο πρωταγωνιστής και η οικογένειά του παίρνουν το αυτοκίνητο και προσπαθούν να φύγουν μακριά από αυτόν τον παραλογισμό. Και μέχρι εκεί ήταν το σημείο που κατάλαβα. Ακολουθεί (κατά την γνώμη μου) μία εντελώς σουρεαλιστική κατάσταση που δεν έχει καμία απολύτως συνοχή και λογική. Η αρχή έμοιαζε με φτωχή ταινία του Χόλιγουντ και το φινάλε το βρήκα κακό. Γενικά λοιπόν είναι μία ιστορία που σύντομα θα ξεχάσω,αν δεν το έχω κάνει ήδη. Σχεδιαστικά ήταν πολύ καλή,αλλά τι να το κάνεις? Κλείνουμε τις ιστορίες με μία βιογραφία. Αυτή του βασιλιά της ποπ,του Michael Jackson. Όλα θα ξεκινήσουν σε έναν συναυλιακό χώρο,όπου ένας υπερτροφικό μαμούνι ( ) θα ξεκινήσει την αφήγηση της ζωής του τραγουδιστή. Με την μορφή των flashbacks ο αναγνώστης θα γυρίσει τον χρόνο πίσω και θα είναι παρών σε όλους τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής του. Από τα πρώτα του παιδικά χρόνια,την συμμετοχή του στους Jackson Five,την σόλο καριέρα και καταξίωση,μέχρι και τις κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί. Αν και με ξένισε λίγο η φάτσα του "μαμουνιού",η αφήγηση έγινε υποδειγματικά και μάθαμε άγνωστες λεπτομέρειες της ζωής του Μιχαλάκη. Μου άρεσε επίσης και η σκηνοθεσία. Στα αρνητικά μπορούμε να βάλουμε την μικρή γραμματοσειρά και τον σκούρο και θαμπό χρωματισμό,που μου θύμισε σιδερότυπα της δεκαετίας του '80. Το άρθρο του Λευτέρη Ταρλαντέζου αφιερώνει από μία σελίδα σε δύο παλιά περιοδικά που άφησαν κι αφήνουν το στίγμα τους στην σκηνή της Αμερικής. Μιλάμε για το Heavy Metal και το MAD που πρόσφατα έκανε reboot. Εκτίμησα επίσης και το editorial. Εκεί ο Ανεμοδουράς,εκτός από τις ιστορίες που φιλοξενούνται,φροντίζει να μας μιλήσει για το κόμικ "Πρόσφυγες" και μάλιστα αυτό το κάνει με πολύ προσωπικό τόνο. Μου άρεσε αυτή η πιο προσωπική προσέγγιση με το κοινό τού περιοδικού.

Όντως είχε μεγάλη πλάκα το βίντεο. Διακλαδική συγκέντρωση. Πάντα είχα μία απορία. Οι αστυνομικοί στην Αμερική πώς καταφέρνουν να κάθονται στο αυτοκίνητο με τόση αρματωσιά που έχουν γύρω από την μέση τους?

Τα χρόνια πολλά κι από εμένα στα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερα στον Ανδρέα,αλλά και στον καλό φίλο Τρύφωνα. Εύχομαι υγεία,ευτυχία και κάθε καλό να χτυπήσει την πόρτα σας.

@Kriton Διορθώθηκε.

Ωχ,όταν ακούω για remake παλιάς σειράς των '80s αρχίζω να ανησυχώ. Μακάρι αυτή να πρωτοτυπήσει και να βγει καλή.

Τίμιος και ειλικρινής. Μου θύμισε το ανέκδοτο στο οποίο το παιδάκι ρωτάει τον πατέρα του αν ήθελε να κάνει αγόρι ή κορίτσι κι εκείνος του δίνει την απάντηση που έδωσε κι ο ιππότης στο στριπ (το δεύτερο σκέλος).

Πολύ ωραίο σχέδιο και ακόμα πιο ωραίο μελάνωμα. Είναι από τα σχέδια που δεν θα ήθελα να δω έγχρωμο.

Διαβάστηκε ο πρώτος τόμος του καλοκαιριού του 2018 και μπορώ να πω ότι με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Περιέχει τρεις ιστορίες,από τις οποίες η μία που είναι δημοσιευμένη ξανά στην χώρα μας,είναι από τις αγαπημένες μου. Μιλάω για τις "Φακές της Βαβυλώνας",που εκτός από το ανατρεπτικό τους σενάριο,ξεχωρίζουν και για την απίστευτη πλοκή,αλλά και την σκηνοθετική επιμέλεια. Και φυσικά αποκτήσαμε στα Ελληνικά κι άλλες δύο ιστορίες του μεγάλου Ιταλού δημιουργού,που από την μακρινή δεκαετία του 1960,δεν είχαμε την τύχη να τις χαρούμε. Οι ξεκαρδιστικές παρεξηγήσεις διαδέχονται η μία την άλλη στην ιστορία "Ο Ντόναλντ πράκτορας του FBI",που μας χαρίζει ένα διαρκές χαμόγελο στα χείλη από την πρώτη μέχρι και την τελευταία της σελίδα. Όσον αφορά την ιστορία "Μπιμπ-Μπιμπ 15",βλέπουμε πώς ένα απλό παιχνίδι (στην αρχή τουλάχιστον) όταν πέσει στα χέρια σατανικών παρανόμων γίνεται καταστροφικό. Ένα σενάριο στο οποίο η περιπέτεια και οι ανατροπές δίνονται απλόχερα. Και φυσικά όλες οι ιστορίες είναι ντυμένες με το εξαιρετικό σχέδιο του Ρομάνο Σκάρπα. Ένα σχέδιο χαρακτηριστικό και πολύ προσεγμένο. Η ποιότητα της έκδοσης κυμαίνεται στα περσινά επίπεδα. Πρόκειται για έναν αξιόλογο τόμο,για έκδοση που κυκλοφορεί με εφημερίδα. Όσον αφορά την ποιότητα του χαρτιού μού έχει καρφωθεί στο μυαλό ότι δεν έχει μεγάλες διαφορές με του προηγούμενους τόμους. Δεν έχω όμως κάποιον παλιό πρόχειρο για να κάνω σύγκριση. Όταν πάω στο πατρικό μου θα το ελέγξω. Θα αρκεστώ στα λόγια του φίλου @ΚΟΜΙΞ ,που δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω. Ο τόμος επίσης συνοδεύεται από ένα ωραίο άρθρο του ειδήμονα των κόμικς Disney,Λούκα Μπόσκι,στο οποίο μάς δίνει πληροφορίες για το χρονολογικό πλαίσιο στο οποίο ο Σκάρπα έγραψε τις περίφημες "Φακές" του. Εν κατακλείδι,το καλοκαίρι ξεκίνησε κι επίσημα κι ελπίζω μέχρι να έρθουν τα πρωτοβρόχια,να απολαμβάνουμε αξέχαστες ιστορίες,αλλά και "νέες" δουλειές (για εμάς) του μεγάλου δημιουργού.