Indian

Ήρθε κι ο σελιδοδείκτης του "Καπετάν Μιχάλη".

Επομένως το θέμα κλειδώνεται και μεταφέρεται στο Αρχείο Προσφορών.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #1074 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας.

Κι ένα αφιέρωμα στις χελώνες!

Την είδα κι εγώ. Προσωπικά μου φάνηκε μια μέτρια προσπάθεια, που όμως βλέπεται ευχάριστα, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Η πλοκή είχε κάποιες δυνατές στιγμές, όπως το ξύλο στο παγοδρόμιο, αλλά γενικά ήταν πολύ αργή για να γεμίσει το κάθε επεισόδιο. Την σκηνοθεσία, στο σημείο της νοηματικής, την βρήκα ιδιοφυή κι ενώ θα περίμενα να κουράσει η συνεχής κίνηση των χεριών και να δυσκολέψει τους διαλόγους, παρόλα αυτά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Οι ηθοποιίες ήταν ικανοποιητικές, με εξαίρεση τον D' Onofrio ο οποίος γι' ακόμα μια φορά δίνει ρέστα στον ρόλο του Fisk! Το φινάλε νομίζω ότι ήταν αρκετά υποτονικό και δεν είχε την σπιρτάδα που απαιτούνταν. Συμπερασματικά δεν μετάνιωσα που είδα αυτήν την σειρά, αλλά δεν θα την κατέτασα πολύ υψηλά στην λίστα με τις αγαπημένες μου.

Το τεύχος #197 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Επίσης και το κόμικ του τεύχους καταχωρήθηκε στην βάση.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #02 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #503 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Την επόμενη Παρασκευή θα διαβάσουμε την ιστορία "Τα στόρυ του Βαλεντίνου".

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #04 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #115 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 29/02 και θα φιλοξενεί την ιστορία "Ο κόσμος του θησαυροφυλακίου".

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τόμου #11 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Ο τόμος περιέχει τα τεύχη #31-33.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #02 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #502 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Την επόμενη Παρασκευή θα διαβάσουμε την ιστορία "Ο ψεύτικος πλανήτης", με τον Ινδιάνα Γκούφυ.

Πάνω – κάτω η Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη συνόψισε άψογα τα περιεχόμενα του κόμικ της, το οποίο στρέφεται γύρω από ένα περίεργο ζώο, με το όνομα Διπολυκάκι, το οποίο ζει μέσα σε μία χωματερή και το μοναδικό του πάθος είναι να βρει ένα κομμάτι ροκφόρ, να το αλείψει με βούτυρο και μυρίζοντάς το δυνατά, να μεταφερθεί σε κόσμους ονειρικούς, όπου ελεύθερο μπορεί να διαλογιστεί, να πετάξει και να ζήσει. Η αλήθεια είναι ότι αφού διάβασα τις πρώτες αράδες ένιωσα μία μικρή απογοήτευση από το περιεχόμενο, αλλά όσο κυλούσαν οι σελίδες συνειδητοποίησα ότι το κόμικ διαθέτει κάποιο ενδιαφέρον. Το Διπολυκάκι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάει ένα αλληγορικό νόημα με την συμπεριφορά του, αυτό που νιώθει ένας πιεσμένος άνθρωπος που θέλει να ζήσει ελεύθερος. Από εκεί και πέρα το τεύχος παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον, μιας και δεν κάνει μία στείρα παρουσίαση ενός κόμικ, αλλά μέσα από τις σελίδες του πετάγονται διάφορα σκίτσα, πάντα με θέμα το Διπολυκάκι, καθώς κι ένα αυτοσχέδιο επιτραπέζιο παιχνίδι που υπάρχει στο σαλόνι του. Το έξτρα κόμικ, το Doomed to live, μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά, καθώς περιγράφει αλληγορικά την πορεία του ανθρώπου από την γέννηση ως τον θάνατο. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που είχε κάτι να δείξει, αλλά παραδέχομαι ότι δεν ήταν 100% του γούστου μου. Προτείνεται στους λάτρεις των φανζίν (κι ας μην είναι) και των underground κόμικς. Οι υπόλοιποι μπορούν να το διαβάσουν από περιέργεια, αλλά με δική τους ευθύνη. Το σχέδιο σίγουρα δεν αποτελεί το δυνατότερο σημείο του κόμικ. Το βρήκα πολύ αόριστο, ίσα – ίσα να περιγράφει οπτικά το σενάριο. Κάθε σελίδα του κόμικ είναι στην κυριολεξία “μπουκωμένη” με καρέ, καθώς διαθέτει μέχρι και 24! Όσον αφορά τον χρωματισμό, τα χρώματα που επικρατούν είναι το άσπρο, το μαύρο και το ροζ – φούξια. Μου άρεσε ο τρόπος που αξιοποιούνται. Η έκδοση, εκ πρώτης όψεως, δεν μοιάζει ότι είναι εμπορική, αλλά φέρνει σε ένα περιποιημένο φανζίν. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ και σχετικά παχύ, ενώ το εξώφυλλο έχει χαρτονένια υφή και φαίνεται ανθεκτικό. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ το συνοδευτικό υλικό έρχεται σε μία αποσπώμενη σελίδα τύπου κάρτας, που στην μία όψη της αναφέρει την ταυτότητα της έκδοσης και τους καλλιτέχνες που χάρισαν τα σκίτσα τους στο παράρτημα, ενώ στην άλλη όψη έχουμε μία βιογραφία της δημιουργού. Αναρωτιέμαι γιατί δεν ενσωματώθηκε αυτή η σελίδα στο έντυπο. Ίσως να τίθεται ζήτημα εκτύπωσης. Όπως και να έχει, πάντως, αποτελεί μία πρωτότυπη κίνηση. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Αφιέρωμα στο κόμικ

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #27 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Επίσης ανέβηκαν στην βάση μας και τα οπισθόφυλλα των τευχών #08, 09, 30, 39.

Ο λόγος για μία ειδική έκδοση του περιοδικού που έκανε θραύση στα 80s στον χώρο της ερασιτεχνικής ραπτικής, του "Burda". Το "Burda Special", από ένα γρήγορο ξεφύλλισμα που έκανα, δεν έχει κάποιες σημαντικές διαφοροποιήσεις από τον μητρικό τίτλο. Το μοναδικό που ίσως θα πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με την παράθεση των εξειδικευμένων τάσεων της μόδας σε κάθε collection, με αποτέλεσμα το περιοδικό να κυκλοφορεί (κατά πάσα πιθανότητα) κάθε τρίμηνο. Από εκεί και πέρα, κι εδώ ο τίτλος έχει σαν δυνατό του σημείο τους χάρτες με τα πατρόν, που δίνονται δώρο στις ερασιτέχνιδες μοδίστρες, που τις καθοδηγούν να φτιάξουν τα δικά τους φορέματα. Επίσης στο περιοδικό φιλοξενούνται έγχρωμες φωτογραφίες καλαίσθητων και πανέμορφων μοντέλων που διαφημίζουν (τι άλλο?) ρούχα. Το πότε κυκλοφόρησε μου είναι άγνωστο. Εικάζω ότι αυτό θα πρέπει να έγινε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '70 με αρχές '80. Δεν μπορούμε να το πούμε με σιγουριά αφενός γιατί η αρίθμηση είναι περίεργη (έως ανύπαρκτη), αφετέρου γιατί δεν ξέρουμε με σιγουριά αν η έκδοση είναι τριμηνιαία (ή άλλαζε μετά από κάποια τεύχη) για να βγάλουμε τα κομπιουτεράκια και να κάνουμε τους υπολογισμούς! Κάθε έγκυρη πληροφορία εννοείται ότι είναι ευπρόσδεκτη. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ albertus magnus για την διάθεση των τευχών.

Το εξώφυλλο του ομώνυμου άλμπουμ της ελληνικής μέταλ μπάντας "Warrior Path". Άγνωστος (σε εμένα) ο καλλιτέχνης που την φιλοτέχνησε.

Γιατί τελικά το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο ανήκουν σε ΑΥΤΗ την σειρά και κατά συνέπεια μεταφέρθηκαν εκεί.

Δεκέμβριος 2023 κι ο αγαπητός μας Σταύρος Κιουτσιούκης, σε συνεργασία με την, επίσης αγαπητή, Jemma, κυκλοφορούν, στα πλαίσια του AthensCon, ένα “Βουκολικό Ειδύλλιο”. Η υπόθεση επικεντρώνεται γύρω από τον χαρακτήρα της Στελλίτσας, μίας έφηβης χωριατοπούλας, που έζησε στην Θεσσαλία, στα χρόνια των τσιφλικάδων και των κολίγων, η οποία μεθάει από την ερωτική άνθηση του κορμιού της, ενώ παράλληλα εκτονώνει τις πρωτόγνωρες (για εκείνη) ορμές της. Η Στελλίτσα, λοιπόν, επισκέπτεται συχνά πυκνά το δάσος που βρίσκεται κοντά στο χωριό της για να περάσει μερικές “υγρές” στιγμές πάθους με τον εαυτό της. Για κακή της τύχη το ίδιο δάσος το επισκέπτονται πολλά παράνομα ζευγάρια συγχωριανών της, που επιδίδονται σε ποικίλες… ασκήσεις εδάφους! Τρομαγμένη κι αγνή, η φίλη μας νομίζει ότι βλέπει οράματα κι έτσι το πρώτο πρόσωπο που εμπιστεύεται για να του εξομολογηθεί το δράμα της είναι ο παπάς της ενορίας. Από τότε, όμως, τα βάσανα κι ο Γολγοθάς της αρχίζουν. Το μόνο παρήγορο είναι ότι στο ποτάμι θα γνωρίσει τον Αστέρα, τον νεαρό και νεοδιορισθέντα ταχυδρόμο της περιοχής, ο οποίος θα την αγαπήσει, θα την μυήσει στις απολαύσεις του έρωτα και θα την βοηθήσει στο μαρτύριο που θα περάσει. Έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη όμορφη δουλειά του Θεσσαλονικιού πρώην Φαρμακοποιού, ο οποίος εδώ έχει χτίσει ένα σενάριο με σκηνές περισσότερο πικάντικες κι αισθησιακές από ότι συνηθίζει. Παράλληλα, βλέπουμε ότι υπάρχει ένας καυστικός σχολιασμός των ηθών και των εθίμων της εποχής και των μελών μιας κλειστής κοινωνίας που θεωρούν εαυτούς αναμάρτητους, αλλά προσπαθούν να ξεφύγουν για λίγο από τα μάτια του Θεού και των συγχωριανών τους, προκειμένου να χορτάσουν τις ορέξεις τους. Η μικρή Στελλίτσα, παρουσιάζεται σαν ένας χαρακτήρας αγαθός, που μόλις αρχίζει να καταλαβαίνει, δειλά - δειλά, το ερωτικό κάλεσμα της φύσης και μετατρέπεται σε έρμαιο των σατανικών “καθώς πρέπει” γειτόνων της που θέλουν να κρύψουν τις πομπές τους. Στην υπόθεση ο αναγνώστης παρατηρεί έντονες στιγμές ερωτισμού, που μπορούμε άνετα να χαρακτηρίσουμε κάτι περισσότερο από αισθησιακές, όπως είναι ο αυνανισμός και σεξ. Εννοείται, φυσικά, ότι και το χιούμορ δηλώνει “παρών” με αποκορύφωμα το φινάλε της ιστορίας, που με έκανε και γέλασα. Πανέξυπνη συγγραφική ιδέα ήταν η εμφάνιση του ίδιου του δημιουργού σε διάφορα σημεία της πλοκής, που αναλαμβάνει την αφήγηση. Ο Σταύρος, λοιπόν, εκτός από την κοινωνική σάτιρα, που μπορεί να αναφέρεται 100 χρόνια πριν αλλά είναι τρομερά επίκαιρη ακόμα και στις ημέρες μας, αφήνει ανεξίτηλα το σήμα κατατεθέν του και σε αυτή του την δημιουργία. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που ενδείκνυται στους θαυμαστές του Κιουτσιούκη και τους λάτρεις του ερωτικού κόμικ. Εδώ, μάλιστα, θα διαπιστώσουν ότι εκτός από την… τσόντα και το χιούμορ, υπάρχει και μία έξυπνη κοινωνική προσέγγιση. Ο εικαστικός τομέας δεν κρύβει εκπλήξεις από εκείνους που έχουν διαβάσει παλαιότερες δουλειές του δημιουργού. Το σχέδιο είναι καρτουνίστικο, με δυσανάλογα σώματα και κωμικούς μορφασμούς, ενώ παράλληλα υπάρχει αρκετή λεπτομέρεια στα backgrounds. Οι ακατάλληλες δι’ ανηλίκους σκηνές αναδίδουν αρώματα αισθησιασμού, χωρίς να αφήνουν παραπονεμένο και το στοιχείο του χιούμορ. Ο χρωματισμός χρησιμοποιεί μία γήινη παλέτα παλ χρωμάτων, με επικρατέστερους τους τόνους του πράσινου, του κόκκινου και του ροζ. Η έκδοση έχει μεσαίο μέγεθος και κόλληση στην ράχη. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, αλλά με καλή εκτύπωση. Προσωπικά θα ήθελα το εξώφυλλο να ήταν περισσότερο παχύ για να αντέχει στα τσαλακώματα από το ξεφύλλισμα ή από την υγρασία. Το συνοδευτικό υλικό λάμπει διά της απουσίας του. Αφιέρωμα στον δημιουργό Αφιέρωμα στην εκδοτική

Τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα των τευχών #14 και #15 σκαναρίστηκαν κι ανέβηκαν στην βάση μας. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση των τευχών. Κρίνοντας από την φωτογραφία της διαφήμισης που ανέβασε πιο πάνω ο φίλος @ pnikitaskomics , βγάζουμε το συμπέρασμα ότι το τεύχος "Ο Κόμης Μοντεκρίστο" είναι το τεύχος #13, επομένως το τεύχος "Τζέιν Έιρ" είναι το #14 και το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" είναι το #15. Αν συμπέρανα λάθος, παρακαλώ διορθώστε με!

Επομένως το θέμα κλειδώνεται και μεταφέρεται στο Αρχείο Προσφορών.

Κι έφτασε η στιγμή που όλοι περιμένατε, αυτή να παρουσιάσουμε ένα θρυλικό περιοδικό που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές κι ακούει στο όνομα… “Burda”! Το “Burda” είναι ένα περιοδικό που επικεντρώνεται στην ερασιτεχνική ραπτική και σκοπός του είναι να βοηθήσει τους λάτρεις της μόδας να μπορέσουν να δημιουργήσουν τα δικά τους φορέματα και ρούχα. Η προέλευσή του είναι η Γερμανία και συγκεκριμένα το Offenburg, γενέτειρα της Aenne Burda, που αποτελεί την εμπνεύστρια και τον ιθύνοντα νου πίσω από όλο το project. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε το μακρινό 1950 και σιγά σιγά άρχισε να επεκτείνεται και να κατακτά περισσότερες χώρες (αυτή την στιγμή είναι πάνω από 100!), καθιστώντας το μεταφρασμένο σε 17 γλώσσες. Πληροφοριακά να πούμε ότι ήταν το πρώτο δυτικό περιοδικό που κυκλοφόρησε στην πρώην Σοβιετική Ένωση (το 1987), καθώς επίσης και το πρώτο που κυκλοφόρησε στην Κίνα (το 1994). Στην χώρα μας το έφερε ο εκδότης Α. Σαμούχος γύρω στο 1985 (με επιφύλαξη) και φαίνεται να κυκλοφορεί ακόμα και στις ημέρες μας. Τα τεύχη είναι μηνιαία ενώ ο τίτλος του περιοδικού κατά καιρούς αλλάζει, διατηρώντας την (περίεργη) αρίθμηση, αλλά και την λέξη “Burda” σε κάθε του παραλλαγή. Στις σελίδες του παρατίθενται πολλά θέματα που αφορούν τις νέες (για κάθε εποχή) τάσεις της μόδας στον ρουχισμό. Το δυνατότερο σημείο του κι εκείνο για το οποίο το περιοδικό απέκτησε την φήμη τους στους συγκεκριμένους τίτλους είναι ότι με κάθε τεύχος παρατίθενται σαν ένθετα διαφόρων ειδών πατρόν, που ο ενδιαφερόμενος μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει το δικό του ρούχο. Μην ρωτήσετε πώς τα διαβάζουμε αυτά. Με μία πρώτη ματιά (και με μία δεύτερη μην σας πω!) μου φάνηκαν σαν τους χάρτες που χρησιμοποιούμε στην Αεροπλοΐα! Η ελληνική έκδοση είναι αρκετά προσεγμένη ακόμα και την μακρινή δεκαετία του 1980. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό και η εκτύπωση των χρωμάτων πάρα πολύ καλή. Κάποια προβλήματα που εντοπίζονται αφορούν την αρίθμηση που έχει υιοθετηθεί, η οποία στηρίζεται στον μήνα και το έτος, αλλά που και που πετάγεται κι ένας αριθμός για να μας μπερδεύει! Επίσης αξίζει να αναφέρουμε ότι το περιοδικό ξεκίνησε με ράχη και μαλακό εξώφυλλο για να συνεχίσει μετά από λίγο καιρό να χρησιμοποιεί καρφίτσα για το δέσιμό του. Κάποια στιγμή (άγνωστο το πότε ακριβώς) κυκλοφόρησε και το "Burda Special", με πιο αραιή κυκλοφορία, αλλά χωρίς μεγάλες αποκλίσεις από την θεματολογία του τίτλου. Οποιαδήποτε πληροφορία από κάποια… μαμά μέλους του φόρουμ για το περιοδικό, είναι ευπρόσδεκτη και θα εκτιμηθεί. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ albertus magnus για την διάθεση των τευχών. Η επίσημη ιστοσελίδα του περιοδικού Ο λογαριασμός του περιοδικού στο Facebook

Ε, η αλήθεια είναι ότι γούρλωσα λίγο τα μάτια μου όταν το διάβασα!