johnk10

αυτο που αξιζει παιδια ειναι να μεινουμε παντα παιδια οσο χρονων και αν ειναι ο καθενας μας σε οποια ηλικια και αν ειναι και να μοιραζομαστε τις αναμνησεις μας οπως τις εχει ζησει ο καθενας απο εμας,αν και δεν διαφερουν απο οτι βλεπω και πολυ αυτο σημαινει ειμαστε το ιδιο και το σπουδεοτερο ειναι οτι ειμαστε Ελληνες.Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να μεγαλωσει η καινουργια γενια με τις δικιες μας αναμνησεις και να γινουν καλυτεροι απο εμας.Καλο επισεις θα ειναι να κανουμε και καποια εκθεση για ολα αυτα που μας προκαλουν συναισθηματα.........και οτι μπορεσει ο καθενας ας φερει να θυμηθουμε τα παλια αυτα ωραια χρονια που περιμεναμε πως και πως να ερθει το Σαββατοκυριακο για να ανταλλαξουμε παιχνιδια απο κομπιουτερ και περιοδικα μετα απο το σχολειο

τι μου θυμιζεις τωρα bonadrug καποτε δεν ειχα χασει τευχος.Να εισαι καλα παντως. +1000 απο μενα Ισως βρεις και κατι που σε ενδιαφερει και στα δικα μου post στα back to the roots 1 και 2

Μια υπεροχη συλλογη που βρηκα απο φωτογραφιες απο τα υπεροχα PLAYMOBIL απο το 1974-2006.Και αφηνω τα συναισθηματα σε ΄σας........ http://rs106tl.rapidshare.com/files/264022...L_1974-2006.zip

Αποφασισα να θυμηθουμε λιγο μερικα απο τα αγαπημενα μας περιοδικα που μας κρατησαν συντροφια εκεινες τις ομορφες και αξεχαστες εποχες.Το αν εκανα σωστα η λαθος περιμενω να μου το πειτε Παιδια βαλτε και καμια εικονα σε κανα τοπικ να γινει πιο ομορφο γιατι μονος μου δεν θα προλαβω.Ιδου το γιατι......καλο κατεβασμα http://rapidshare.com/files/23245084/back_to_the_roots.7z

Όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαίρι από τη στιγμή που μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου ο πατέρας μου κρατώντας κάτι που έμοιαζε με βιβλίο! Ήμουν 7 χρονών αν μπορώ να θυμηθώ καλά και αν δεν κάνω λάθος ήταν το καλοκαίρι που την αμέσως επόμενη σχολική χρονιά θα πήγαινα στη πρώτη δημοτικού! Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ένα είδος βιβλίου! Δεν έκανα λάθος! Μου το έδωσε λέγοντας μου ότι είναι ένα "περιοδικό" για να περάσω την ώρα μου. Εγώ αμέσως άρχισα να το ξεφυλλίζω μη μπορώντας να το διαβάσω (μιας και δεν είχα μάθει ακόμα να διαβάζω) και μπορώ να πω ότι μου είχαν κάνει εντύπωση οι όμορφες εικόνες. Εκείνο το καλοκαίρι αδημονούσα να πάω σχολείο για να μπορέσω επιτέλους να μάθω τι λένε αυτές οι φουσκαλίτσες πάνω από τα μικρά παπάκια! Μέχρι τα Χριστούγεννα είχα καταφέρει να διαβάσω τον τίτλο! Έγραφε: ΚΟΜΙΞ. Αυτή η λέξη σχεδόν μου άλλαξε τη ζωή! Μπορώ να πω ότι ήταν η αρχή της λατρείας μου για όλα τα περιοδικά κάθε λογής παιδικού περιεχόμενου! Να σας φέρω μερικά παραδείγματα:Αγορι,X-men,Spiderman, Superman, Μίκυ Μάους, Αλμανάκο κ.ο.κ. Αλλά μόνο ένα είχε κερδίσει το θρόνο στη καρδιά μου! Το ΚΟΜΙΞ με τις περιπέτειες των: θείο Σκρούτζ (που ειναι και ο αγαπημένος μου), Ντόναλντ, τα τρία ανιψάκια, Νταίζυ και όλης της υπόλοιπης παπιοπαρέας! Δυστυχώς κατάλαβα λίγο αργά το πόσο συλλεκτικές είναι αυτές οι υπέροχες ιστοριούλες που κατέληξα να έχω χάσει ένα τεράστιο μέρος της Ελληνικής τους καριέρας! Αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι είμαι 34 ετών και ακόμα μαζεύω το κόμικ (και θα συνεχίσω για πολλά χρόνια ακόμα να τα μαζεύω)! Είναι το μόνο πράγμα το οποίο μου φέρνει στο νου τις ανέμελες στιγμές των παιδικών μου χρόνων και το πιο σημαντικό είναι ότι πολλά πράγματα για την ίδια τη ζωή δεν τα έμαθα από τα σχολικά βιβλία αλλά από αυτό το μικρό εικονογραφημένο βιβλιαράκι! Είναι η πηγή νεότητας μου! Αυτό το οποίο με κάνει να ξεχνώ (έστω και για λίγο) κάποιες δύσκολες στιγμές της ζωής και φέρνει έστω και ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη μου! Για αυτό λοιπόν έγραψα το συγκεκριμένο άρθρο για να θυμηθούμε λίγο αυτά τα οποία μας δίνουν ένα μικρό σπρώξιμο στην ανηφόρα της ζωής και μας βοηθάνε να συνεχίζουμε ακάθεκτοι! Εύχομαι ο καθένας σας να έχει κάτι παρόμοιο στη ζωή του! Γιατί από τη στιγμή που θα χάσουμε αυτά τα μικρά και σχεδόν ασήμαντα πραγματάκια και ξαφνικά βρεθούμε χωρίς κανένα στήριγμα στη σκληρή πραγματικότητα, θα χάσουμε ένα κομμάτι της ανθρωπιάς μας, του ίδιου μας του εαυτού! Να είστε πάντα όλοι καλά και να χαμογελάτε γιατί κάνει τη ζωή πιο όμορφη!

Αν θελεις ριξε μια ματια στο δικο μου ποστ ιστορικες αναμνησεις τιραμολα ισως θυμηθεις κατι

Μην ξεχναμε και την ιστορια που ειχε το Αγορι με τον johnnnyred......

Πραγματι τι να θυμηθει κανεις γι'αυτο το εκπληκτικο comic που εχω ακομη την οσμη αυτων των παλιων σελιδων του περιοδικου.Εψαξα και βρηκα καποια που ισως ξυπνησουν αλλες εποχες και αναμνησεις.......η συλλογη εξωφυλλων περιεχει τιραμολα,1 σεραφινο και 5 ζαγκορ....και μερικα ονοματα που μπορω να θυμηθω Ατσιδας ο υπηρετης,Πεπο,Καρλο,Φαντασμακ!,Βαρελης & Λουκανικος... http://rs60l3.rapidshare.com/files/23115111/tiramola.7z Διαβαστε μεσα και το αρχειο txt περιεχει τις ημερομηνιες του καθε τευχους

Εννοειται πως αν βρω κατι αλλο θα το ανεβασω αμεσως,καθως το Αγορι το διαβαζα ανειλειπως(καθως ειναι και το nick μου)Παντως πρεπει να εχω καποια τευχη εκτος Αθηνων με την πρωτη ευκαιρια σας τα σκαναρω.Σας ευχαριστω ολους για την προσπαθεια που κανετε.Ελπιζω να γινει το καλυτερο site

Για τους νεότερους πιθανότατα οι παρακάτω ιστορίες δεν σημαίνουν τίποτε, όμως σε όσους βρίσκονται γύρω στα 34 και μεγάλωσαν διαβάζοντας κόμικς στη δεκαετία του ’80, ίσως το θέμα αυτό να φέρει στο νου γλυκές αναμνήσεις από τα χρόνια της αθωότητας. Τότε που οι περισσότεροι ονειρευόμαστε να γίνουμε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές για να σκίζουμε τα δίχτυα όπως ο Χάμις, να κερδίζουμε τίτλους και δόξα όπως ο Ρόι Ρέις ή να κάνουμε ηρωικές αποκρούσεις σαν τον Μπεν Λήπερ. Τα χρόνια πέρασαν, το χαρτί στα κόμικς κιτρίνισε και το όνειρο ξέφτισε μέσα από την ανάγκη για οικονομική αποκατάσταση με ελαχιστοποίηση του ρίσκου. Ομως, όπως λένε, κάθε άντρας κρύβει για πάντα μέσα του ένα παιδί και η μαγεία από τις ποδοσφαιρικές ιστορίες που αγαπήσαμε στα παιδικά μας χρόνια συνεχίζει να μας συγκινεί. Εστω κι αν μετά από καμιά 20αριά χρόνια από τότε είναι δύσκολο να βρούμε τα παραμικρό στοιχείο αληθοφάνειας. Εστω κι αν με μια πιο προσεκτική ματιά οι περισσότερες ιστορίες μοιάζουν απελπιστικά μεταξύ τους... Ο πιο πολυνίκης ήρωας κόμικ όλων των εποχών ήταν με διαφορά ο Ρόι της Ρόβερς που αγαπήσαμε μέσα από τις σελίδες του περιοδικού «Αγόρι». Στην Αγγλία η ιστορία είχε διάρκεια 39 χρόνων (από το 1954 μέχρι το 1993) και ακολούθησε όλη την καριέρα του Ρόι Ρέις από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τραγικό τέλος της καριέρας του. Με την ένδοξη φανέλα της Μέλτσεστερ Ρόβερς ο Ρόι πέτυχε 436 γκολ, κέρδισε 10 πρωταθλήματα, 6 κύπελλα Αγγλίας και τρεις φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών! Το 1976 παντρεύτηκε τη γραμματέα Πένι και... έγινε αυτόνομη έκδοση κόμικ. Ηταν επιθετικός με «φονικό» αριστερό πόδι και φυσικά υπόδειγμα fair play που κατάφερνε να πάντα επικρατήσει παρά τα βρώμικα τεχνάσματα των αντιπάλων και το φθόνο κάποιων συμπαικτών του. Επίσης πρόλαβε να διατελέσει προπονητής της Εθνικής Αγγλίας και παίκτης-προπονητής της ομάδας του. Το 1985 αποφάσισε να πάρει στη Μέλτσεστερ δύο μέλη του ποπ συγκροτήματος Spandau Ballet, που «έβγαλαν μάτια» σε ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι! Λίγα χρόνια αργότερα η ομάδα αποδεκατίστηκε από τρομοκράτες (!) και το τέλος της καριέρας του (και του κόμικ) ήρθε το 1993 όταν ο Ρόι έχασε το αριστερό του πόδι σε πτώση ελικοπτέρου! Μόλις 8 ή 9 τεύχη κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα και η ιστορία ? τουλάχιστον για το ελληνικό κοινό - δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά όσοι μεγαλώσαμε με τα κατορθώματα του Γάλλου Ερίκ Καστέλ βρήκαμε έναν ακόμη σημαντικό λόγο για να γίνουμε οπαδοί της Μπάρτσα. Στην παρθενική του χρονιά στο Καμπ Νου (πήγε με μεταγραφή από την Ιντερ) τον είδαμε να οδηγεί τη Μπαρτσελόνα μέχρι τα ημιτελικά του... Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Ιστορικών Πόλεων (το πήρε η Ναντ!). Αν και σούπερσταρ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ο Ερίκ Καστέλ κυκλοφορούσε με ένα ταπεινό Σουμπαρού και έκανε παρέα με πιτσιρίκια ? τους «Παμπλίτος» - από τις φτωχογειτονιές της Καταλονίας. Μάλιστα η απουσία γυναικείας παρουσίας στο πλευρό του για πολύ καιρό, δίνει τροφή για υποθέσεις και κακόβουλα σχόλια... Στη συνέχεια μεταγράφηκε στην Παρί Σεν Ζερμέν και τα ίχνη του χάθηκαν, αφού το κόμικ σταμάτησε να κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα εκδόθηκαν 15 τεύχη από το 1979 μέχρι το 1992 με δημιουργούς τους Βέλγους Francoise Hugues και Raymond Reding. Τα ελληνικά τεύχη από το 5 και μετά έχουν πια συλλεκτική αξία καθώς είναι δυσεύρετα. Ηταν το μοναδικό μη-βρετανικό ποδοσφαιρικό κόμικ που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και ξεχώριζε εκτός των άλλων για την υψηλή ποιότητα της έκδοσης. Μία ιστορία που αποκλείεται να μην θυμούνται όσοι διάβαζαν «Μπλεκ» εκείνη την εποχή ήταν ο Τερματοφύλακας-γιατρός με πρωταγωνιστή τον θρυλικό Μπεν Λήπερ («Τhis goalie’s got guts» ο πρωτότυπος τίτλος). Ο διεθνής τερματοφύλακας της Μάνκαστορ Σίτι ήταν ταυτόχρονα και ένας πολύ καλός γιατρός! Ομως ένα σοβαρό ατύχημα τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι, μέχρι που αρκετό καιρό αργότερα κατάφερε να αγωνιστεί ξανά. Χαρακτηριστικές ήταν οι ατάκες του τύπου «έχει δυνατό βορειοδυτικό άνεμο, θα τους πιάσω στον ύπνο» πριν από τις μπαλιές ακριβείας 70 μέτρων προς τον σέντερ φορ της ομάδας, Τζίμι Γουόρθ ή τα γκολ που πετύχαινε με βολέ πίσω από τη σέντρα! Μια ακόμη στιγμή-σταθμός ήταν σε μια προπόνηση που απέκρουε όλα τα σουτ από το αναπηρικό καροτσάκι! Μιά από τις πιο συγκινητικές ιστορίες ήταν αυτή του Λέσλι Τόμπσον στο "Κούτσα-κούτσα προς τη δόξα" που γράφτηκε πρώτη φορά το 1951 («Limp-along Leslie» ο αγγλικός τίτλος). Ο πρωταγωνιστής έχασε και τους δύο του γονείς σε τροχαίο δυστύχημα όταν ήταν μικρός και ταυτόχρονα τραυματίστηκε στο αριστερό του πόδι, που έμεινε πιο κοντό από το δεξί! Μεγαλώνοντας κατάφερε να παίξει στην αγαπημένη του Ντάρμπουρι Ρέιντζερς και να εκπαιδεύσει το πιστό του τσοπανόσκυλο Παλ. Ο γιατρός τον συμβουλεύει να μην παίξει στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν γιατί η κατάσταση του ποδιού του είναι οριακή και είναι πιθανό να μην ξαναπερπατήσει αν κλωτσήσει τη μπάλα. Ο Λέσλι όχι μόνο έπαιξε τελικά, αλλά στο τελευταίο λεπτό η ομάδα του κέρδισε πέναλτι που θα έκρινε την παραμονή της στην κατηγορία. Κανείς δεν τολμούσε να το χτυπήσει κι έτσι ο ήρωας ανέλαβε την ευθύνη. Σκόραρε και έσωσε την ομάδα του, αλλά έμεινε ανάπηρος... Ο Χάμις Μπάλφουρ ξεκίνησε μόνος του την λαμπρή ποδοσφαιρική του καριέρα στην σκωτσέζικη Πρίνσες Παρκ στο κόμικ ?Hot Shot Hamish?. Μετά από μερικά χρόνια όμως, ο θηριώδης Χάμις με το ασύλληπτο σουτ (γνωστό ως «το τούβλο») βρήκε τον τέλειο παρτενέρ στο πρόσωπο του κοντόχοντρου διοπτροφόρου Κέβιν Μάους, ο οποίος παρά το αντιποδοσφαιρικό σουλούπι του ήταν ταχύτατος και βιρτουόζος της μπάλας. Μαζί έγιναν οι "Δύο απίθανοι γκολτζήδες" στις πρώτες σελίδες του περιοδικού «Γκολ». Ατραξιόν του κόμικ ήταν ο τράγος του Χάμις, που τον έβαζε σχυνά σε μπελάδες! Η Πρίνσες Παρκ κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων νικώντας τη γερμανική... Μούνχεν Μπούμχεν 3-2 με δύο γκολ του Χάμις και ένα του Μάους. Στον τελικό ο προπονητής ΜακΧτύπας εμφανίστηκε με κιλτ και έπαιξε γκάιντα για να εμψυχώσει τους Σκωτσέζους παίκτες της ομάδας του! Το αντίπαλον δέος στον «τερματοφύλακα-γιατρό» ήταν Ο τερματοφύλακας που ξεπήδησε λίγα χρόνια αργότερα μέσα από τις σελίδες του «Γκολ». Ο νεαρός Ρικ Στιούαρτ είχε από πολύ μικρός το όνειρο να βαδίσει στα χνάρια του πατέρα του Γκόρντον, ο οποίος ήταν σπουδαίος τερματοφύλακας αλλά - τι πρωτότυπο - σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Από τα 17 του χρόνια ο Ρικ «κατέβαζε τα ρολά» για την Τίνφιλντ Γιουνάιτεντ και αργότερα για την αιώνια αντίπαλό της Οκχάμπτον, με βασικό χαρακτηριστικό την αυτοθυσία. Το μεγαλύτερό του «κατόρθωμά» του ήταν πως κατάφερε να φέρει στον ίσιο δρόμο τον Μπράιαν Οσμπορν, γνωστό ως Οζ, ένα σπουδαίο ταλέντο με απείθαρχο χαρακτήρα. Ενα ακόμη ορφανό που έκανε σπουδαία καριέρα στα κόμικς ήταν ο Μπίλι Ντέην, πρωταγωνιστής στην ιστορία Τα μαγικά παπούτσια του Μπίλι που μπορούσε να βρει κανείς στο «Γκολ» και παλιότερα στο «Τρουένο». Ο μικρός Μπίλι είχε στην κατοχή του τα παπούτσια ενός μεγάλου παίκτη της δεκαετίας του ’20, του κανονιέρη Κιν και όταν τα φορούσε μεταμορφωνόταν από άμπαλος έφηβος σε παικταρά παγκόσμιας κλάσης! Φυσικά πολύ συχνά κλέφτες ή αντίπαλοι του έπαιρναν τα μαγικά παπούτσια, η γιαγιά του τα πουλούσε ή τα χάριζε στους φτωχούς και ο Μπίλι έψαχνε σαν τρελός να τα βρει. Οι πιο μυημένοι των ποδοσφαιρικών κόμικς, ίσως να θυμούνται ακόμη τον «Νίπερ», τον «Σταρκ τον Μισθοφόρο», που δεν είχε ομάδα και πληρωνόταν με τον αγώνα με αγγελία που έγραφε «Ενοικιάζεται νικητής: 1000 λίρες ο αγώνας συν 250 κάθε γκολ. Σε περίπτωση ήττας τα χρήματα επιστρέφονται!». Ακόμη τον «Ζόρικο» Κένι Κοξ και «Το παιδί θαύμα» Ντάνι Κιντ, τον «Κούκλο» Γκας που ήταν κόμης και πήγαινε στους αγώνες με... τον μπάτλερ του και τον «Τζόνι τον Ελληνα», ένα ξενιτεμένο Ελληνόπουλο ονόματι Τζόνι Χαρίδης, που πήρε το κύπελλο Ευρώπης με την Έβερπουλ! Με Εκτιμηση johnnyred Πηγή: "Το Αγόρι, το Μπλεκ και μια σοκολάτα..." - Αγγελος Τόμπρος

για σε ολους τους μερακληδες uploaders πολυ καλη προσπαθεια Valtasar