cypavlos

Στο αρθρο στη βικιπεντια για την Φρουτοπια γραφει οτι η ελληνικη σειρα κομικ δημιουργηθηκε το 1983 κι οτι εγινε τηλεοπτικη το 1985. https://el.wikipedia.org/wiki/Φρουτοπία Στα εισαγωγικα ομως γραφει 1987 και στο πρωτο ποστ του Valtasar γραφει "Το 1986 .... " Στο πιο πανω ποστ του success4a γραφει "Στο εσωτερικό διαβάζουμε: 1η έκδοση Δεκέμβριος '87". Ξερουμε οτι υπαρχουν διαφορες εκδοσεις, αλλα μηπως αραγε βγηκε και καποια παλιοτερη του 1987 για να γραφει στη βικιπεντια για 1983 ? Τι ισχυει τελικα? Επισης Απο την παραπομπη της βικιπεντια για τον Ευγενιο Τριβιζα υπαρχει μεταξυ αλλων και αυτη η λιστα ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ - ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΑΞΙΔΙ (Σειρά Κόμικς με τον Πίκο Απίκο) 1 Ο χαμένος μανάβης 2 Οι τρεις συνωμότες 3 Το τρομερό φρουκτήνος 4 Τα σκληρά καρύδια (Εξαντλημένο) 5 Το μυστικό μονοπάτι (Εξαντλημένο) ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ - ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ (Σειρά Κόμικς με τον Πίκο Απίκο) 6 Η ιπτάμενη σκάφη (Εξαντλημένο) 7 Ο συναχωμένος τενόρος 8 Ο ζόρικος δεσμοφύλακας 9 Ο μανάβης και η σοπράνο 10 Η επιδρομή των καραβίδων 11 Η απαγωγή της Μαρουλίτας 12 Το κλεμμένο ξυπνητήρι 13 Η τελική αναμέτρηση ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ - ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΤΑΞΙΔΙ (Σειρά Κόμικς με τον Πίκο Απίκο) 14 Τα σπάνια καρεκλοπόδαρα 15 Το πικραμύγδαλο και η γλυκοπατάτα 16 Ο παππούς του κουρέα 17 Ένα βαρέλι χωρίς βαρίδια 18 Η ιπτάμενη σβούρα 19 Ο θανάσιμος κίνδυνος 20 Ο οφθαλμαπατεώνας 21 Τα κολοκύθια με τα τούμπανα 22 Το μουστάκι του Θάνου 23 Ο κυνηγός ταλέντων 24 Η σκιά του προδότη 25 Η δαχτυλήθρα με το δηλητήριο 26 Η σκόνη του φτερνίσματος 27 Οι δύο μασκοφόροι 28 Το σάντουιτς του τρόμου 29 Οι Κένταυροι του Κρόνου 30 Ήταν όλοι τους μανάβηδες 31 Το κουτάλι της γαβάθας 32 Ο άσος των μεταμφιέσεων 33 Ο τρίτος χρησμός 34 Η γειτονιά με τους σκουπιδοτενεκέδες 35 Η σφεντόνα και το μπρίκι 36 Η ύπουλη παγίδα 37 Ο μαύρος πάνθηρας 38 Καταδίωξη στο φεγγαρόφωτο 39 Τα σαράντα στιλέτα 40 Η ανάκριση της Ερωφἰλης 41 Ζητούνται Διαρρήκτες 42 Πανικός στη Κουζίνα 43 Όσα φέρνει ο άνεμος 44 Παπιγιόν για φώκιες 45 Το δόντι της κόμπρας 46 Στο καζάνι των κανίβαλων 47 Το ξύπνημα του Φρουκτήνους 48 Η τελευταία προδοσία 49 Το υπνωτικό σκονάκι 50 Οι σαράντα σεφ

Η ελληνικη εκδοση του 1971. απο τα στοιχεια του inducks, βρισκουμε οτι βασιστηκε σε αυτο, Reproduction of Italy's "Il manuale delle Giovani Marmotte", October 1969 (1st edition). Στους τομους του Α κυκλου δεν υπαρχουν κωδικοι γιατι δεν εχει καταγραφει η αρχικη εκδοση στο ιταλικο ιντεξ. Ετσι η ερευνα ειναι πολλαπλα δυσκολοτερη. Ομως δεν ειναι μονο οι ιταλικες εκδοσεις που επηρεασαν τον Νικα και τους συνεργατες του. Ο Φραγκισκος fraply ανακαλυψε απο το ιντακς οτι ειχε ξανατυπωθει το εξωφυλλο στη γαλλικη εκδοση του 1970. France: Manuel des Castors Juniors # 1. Επισης, αν ψαξετε γενικως στις εικονες του google, θα βρειτε κι εκει διαφορα γνωστα εξωφυλλα. Εδω βαζω τη γαλλικη εκδοση αλλα και την ιταλικη που εχουν και τα δυο επιμαχα εξωφυλλα μαζι. Δεν θα ηταν η πρωτη φορα που ανατυπωνεται κατι κι απλως αλλαζει το εξωφυλλο. Θα πρεπει επισης να λαβουμε υποψιν οτι ειναι η εποχη 1969 με 1971 οπου τα εκτυπωτικα μηχανηματα και οι διαφορες τεχνικες δεν εχουν καμμια απολυτως σχεση με τις σημερινες. Κι αυτο κανει ολες αυτες τις εκδοσεις πολυ πιο αξιολογες, και δεν αναφερομαι στην συλλεκτικη τους αξια αλλα στην αναμνηστικη τους για τον καθενα μας. Γιατι δεν μπορουν ολα να μετριωνται με το ποσο τα κοστολογει αυτος που τα πουλα αλλα ποσο θα εκτιμα αυτος που τα εχει.

Οπως εγραψα και πιο πανω, εχω τους δυο αρχικους τομους. Πολυ ωραιες οι διευκρινησεις των φλοκ, greekeagle12, comics fan, αλλα θα πρεπει να συμπληρωσω το συμπληρωματα ! Υπαρχουν στο θεμα και οι σελιδες που αναγραφουν τον εκδοτη καθε εκδοσης κι αυτο ειναι που βοηθα πολυ. Επισης τα εξωφυλλα που ανεβασε ο greekeagle12. Το μπλε εξωφυλλο που δημιουργησε τοσο μεγαλο μπερδεμα εχει μικροδιαφορες. Α ΚΥΚΛΟΣ Δεν ειναι ενας ο τομος του 1971 αλλα δυο. Ειναι οι Α και Β με τα κιτρινα εξωφυλλα. Ισχυουν αυτα που ειχα γραψει. Εκδοτης ο Νικας-Τεγοπουλος. Σχεδιαστης ο Τζιοβανι Μπατιστα Καρπι. Σε Β εκδοση/ανατυπωση εχει χρησιμοποιηθει το μπλε εξωφυλλο. Δεν ξερω αν υπαρχει Β εκδοση/ανατυπωση με το κιτρινο εξωφυλλο. Αρχιζουμε λοιπον με τους δυο τομους, οπως αυτοι ορθως εχουν καταγραφει στο inducks. ΚΥΚΛΟΣ Προχωραμε στους τομους Γ και Δ, αυτους με το μπλε εξωφυλλο. Αυτοι ειναι με εκδοτη την Ελληνικη Παιδεια. Υπαρχει μονο το ονομα του Νικα ως εκδοτη. Τεγοπουλος δεν υπαρχει. Ο σχεδιαστης δεν ειναι ο Καρπι, ισως ειναι ο Λοσταφα. Ειχαμε μαζι με τους Γ & Δ τους Α & Β με το μπλε εξωφυλλο, που ειναι η ανατυπωση αυτων του Α κυκλου σε Β εκδοση. Εχουμε λοιπον εδω 4 τομους Α-Β-Γ-Δ με τα ιδια μπλε εξωφυλλα. Β ΚΥΚΛΟΣ Η επομενη εκδοση αφορα τους 20 τομους και ειναι ολα πιο ξεκαθαρα, οπως τα εχει το inducks. Β ΚΥΚΛΟΣ -ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ Αυτα που εμειναν σαν στοκ μετατραπηκαν σε 10τομη ανατυπωση. Γ ΚΥΚΛΟΣ Το 2004 ειχαμε κατι διαφορετικο απο νεο εκδοτη, τα Ελληνικα Γραμματα, που δεν χρειαζεται διευκρινιση αφου εχει καταγραφει στο inducks. Ωραιες οι ερευνες για το ποτε τυπωθηκε τι, αλλα μην ξεχναμε οτι τα ιδια τα βιβλια ειναι εξαιρετικα παροτι περασαν τοσα χρονια. Τελος, να τονισω οτι η εικονα με το μπλε στην αρχη του θεματος θα πρεπει αντικατασταθει με την πρωτη εκδοση με το κιτρινο εξωφυλλο δηλ. το εξωφυλλο του Καρπι.

Στα Κλασσικα Εικονογραφημενα μπορει να μην υπαρχει τευχος για τον Γριβα Διγενη αλλα υπαρχουν για τον Διγενη Ακριτα και ειναι στα τευχη 315 για τους Βυζαντινους Ακριτες και 226 & 1035 για τον Διγενη Ακριτα.

Απο το Κομιξ 181. Εδω αναφερεται στον Ιουλιο, που παραπεμπει 1/7/1988.

Η διαφημιση του πρωτου τευχους Κομιξ ειναι μεσα στα τευχη Μικυ Μαους 1145-1148 και στο Μεγαλο Μικυ 251.

Το Κομιξ εχει επισημη κυκλοφορια τον Ιουλιο του 1988. Μηπως θυμαται ή σημειωσε καποιος/α ποια μερα κυκλοφορησε? Εχω δει σε καποιο παλιο αρθρο να γραφει 6/6/88 αλλα δεν μπορει να ειναι σωστο. 6/6 ειναι Δευτερα. Δεν υπαρχει ιχνος διαφημισης του ουτε καν στο 1142 που ηταν 3/6/88. Γιατι να μην το διαφημισουν εγκαιρως? Η διαφημιση αρχιζει απο το Μικυ Μαους 1145 (24/6/88). Δεν υπαρχει ουτε στο Μεγαλο Μικυ 250 Ιουνιου αλλα στο 251. Δεν ειναι πιο ταιριαστο να κυκλοφορησε οντως στις 1/7/1988 που συμπιπτει και Παρασκευη και επετειος των 22 ετων Μικυ Μαους?

Απο το inducks βλεπουμε οτι υπαρχει διαφημιση του στα Μικυ Μαους 359 και 360 (5/1973), αλλα ισως να υπαρχει και σε αλλα. Δεν εχω τα τευχη για να την σκαναρω.

Το τευχος αυτο κυκλοφορησε ΜΑΖΙ με το Μικυ Μαους 1879 σε ενα ναυλον στις 19/7/2002. Υπαρχει διαφημιση του και στο 1879 και στο 1880. Δεν εχει καμμια απολυτως σχεση με την 46σελιδη ιστορια που ειναι στο Μεγαλο Μικυ 416.

Ο Ντοναλντ οντως θυμιζει Αλβαραντο. Τσεκαρε τα μικυ μαους 1196 και 1093.

. Αν το λεγατε απο πριν σιγουρα θα ειχατε και αναπληρωματικους μαζι σας για να συνεχιστει κι αλλο η εξαντλητικη κουβεντα! Εχουν καλυφθει πολλα σημεια που δεν τα ειχε ξαναπει.

Επειδη αντιμετωπισαμε στο παρελθον το να μην ανοιγουν λινκ μετα απο καποιο διαστημα και για να μην το ψαχνετε τοτε να το λυσετε το προβλημα, πηρα την πρωτοβουλια να προσθεσω την μετατροπη που εκανα σε απλο κειμενο, χωρις τις εικονες. Αν ο Γιαννης και ο Γιωργος θα ηθελαν να μπει αυτο σε δικο τους ποστ ουδεν προβλημα. Εφερε τον Μίκυ στην Ελλάδα και αντιμετωπίζει την κρίση ως... Μακ Ντακ Συντάκτης: Γιάννης Ιατρού (Συνέντευξη σε συνεργασία με το Γιώργο Ζωιτά) Γεννημένος το 1941, πατέρας πέντε παιδιών και παππούς πέντε εγγονιών, δις παντρεμένος, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Του αρέσει να οδηγεί «γρήγορα και καλά» και πλέον δυσκολεύεται να ταξινομήσει τις φωτογραφίες του, αφού βγάζει περισσότερες από όσες μπορεί να αρχειοθετήσει. Εκτός όλων αυτών, ο Χρήστος Τερζόπουλος για 45 συναπτά έτη, από το 1966, έβγαζε τα περιοδικά Disney στην Ελλάδα. «Μίκυ Μάους», «Ντόναλντ», «ΚΟΜΙΞ», «Αλμανάκο»... Το 2012 τη θέση του ανέλαβε ο υιός του Ντέιβιντ, μέχρι που έληξε το συμβόλαιο και πλέον οι συγκεκριμένοι –και άλλοι - τίτλοι πέρασαν στα χέρια των Καθημερινών Εκδόσεων. Πίσω από αυτούς τους τίτλους, με τους οποίους γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές Ελλήνων, βρίσκεται ο Χρήστος Τερζόπουλος, με τον οποίο συναντήθηκα για μία ενδιαφέρουσα συζήτηση. ♦Μιλήστε μας για τη ζωή σας και πώς φτάσατε να εκδίδετε κόμικς με τους ήρωες του Disney Γεννήθηκα το 1941. Από μικρός διάβαζα κόμικς. Οι ήρωες του Disney ήταν οι αγαπημένοι μου. Είχα ξεχωρίσει μία ιστορία με τον Μίκυ και κάτι γιγαντιαία μυρμήγκια, και αργότερα την εκδόσαμε κι εμείς, στο «ΚΟΜΙΞ». Η εκδοτική ενασχόλησή μου με τα περιοδικά Disney, δεν ξεκίνησε αυστηρά επαγγελματικά, ήταν ταυτόχρονα η εκπλήρωση ενός ονείρου. Αν σπούδαζα Κοινωνιολογία που ήθελα, ίσως να μην γινόταν ποτέ. Στην πορεία εκδίδαμε και βιβλία, πλέον καλούμαστε να το κάνουμε βιοποριστικά. Τη δουλειά την έμαθα «εξ απαλών ονύχων», πιτσιρικάς. Συχνά τα καλοκαίρια πήγαινα και βοηθούσα τον πατέρα μου (ΣΣ. Ευάγγελος Τερζόπουλος): πηγαινοέφερνα χειρόγραφα στο τυπογραφείο, για να βγάζω χαρτζιλίκι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μάθω τη δουλειά «από μέσα», αφού ερχόμουν σε επαφή με όλα τα στάδια που περνάει ένα περιοδικό μέχρι το περίπτερο. ♦Μέχρι πότε ήσασταν επικεφαλής των εκδόσεων; Στην αρχή είχα αναλάβει εξ ολοκλήρου την επιμέλεια των περιοδικών. Σταδιακά δημιουργούνταν επιτελεία, τα οποία συχνά ανανεώνονταν, καθώς υπήρχαν αρκετοί συνεργάτες μας που αναζήτησαν καλύτερες θέσεις. Πολλοί αρχιτεχνίτες στη λιθογραφία, διευθυντές περιοδικών, ήταν δικοί μας άνθρωποι. Όλοι, βέβαια, εκπαιδεύονταν πάνω στο αντικείμενο πρακτικά, δύσκολα βρίσκεται κάποιος ήδη καταρτισμένος. Ήταν υποχρέωσή μας να διδάσκουμε. Θα έπρεπε να υπάρχουν πολύ καλά πανεπιστήμια και πολυτεχνεία, αλλά και πάλι, χρειάζεται πρακτική εκπαίδευση για να περάσεις από τη θεωρία του πανεπιστημίου στην πράξη της εργασίας. Λένε να μη βάζεις ποτέ καθηγητές πανεπιστημίου στην κυβέρνηση, γιατί αντιμετωπίζουν τα πράγματα... θεωρητικά (γέλια). Ο καθηγητής στο εμπόριο, π.χ., διδάσκει τις αρχές του εμπορίου – δε διδάσκει την αγωνία να πουλήσεις. Έπαψα να ασχολούμαι σε ένα βαθμό με την επιμέλεια των εκδόσεων όταν βρέθηκε άνθρωπος που έμαθε πολύ καλά τη δουλειά, έκανε τα πράγματα σχεδόν όπως θα τα έκανα κι εγώ: ο Στέλιος Νικολάου. Ποτέ δε σταμάτησα να είμαι «από πάνω», όμως. Εύκολα μπορεί ένα καράβι να χάσει τη ρότα του, και τότε ο καπετάνιος... ισιώνει το τιμόνι. ♦Πείτε μας για το «ΚΟΜΙΞ» Ήταν ωραίο περιοδικό! Ελπίζω να καταλάβουν (στις Καθημερινές Εκδόσεις) τη «ζωή» του και να το συνεχίσουν όπως θα το κάναμε κι εμείς. Βέβαια, οι αναγνώστες δε συμφωνούσαν πάντα με τις επιλογές μας. Για παράδειγμα, όταν βάλαμε τον Ντον Ρόσα, δεν μας είπαν υπήρξαν πολλές διαφωνίες! Ωστόσο, είχαμε στόχο να δημοσιεύσουμε ιστορίες πολλών σχεδιαστών, ζώντων ή τεθνεόντων. Και ως προς αυτό ήμασταν πρωτοπόροι. Ακόμα και τα αντίστοιχα ιταλικά ήταν περισσότερο εσωτερικής κατανάλωσης. Ο Romano Scarpa, για παράδειγμα, στην αρχή ξεκίνησε να «αντικαταστήσει» τον Carl Barks. Εγώ στις πρώτες του ιστορίες δεν μπορούσα να τους ξεχωρίσω – έμοιαζαν και στο σχέδιο, και στο μύθο, και στην πλοκή, σε όλα! Το «ΚΟΜΙΞ» το ξεκινήσαμε όταν μάθαμε το όνομα του Barks, επειδή μας άρεσαν πολύ οι ιστορίες του. Γνωρίζαμε μια πηγή, αλλά ταυτόχρονα θέλαμε να το εμπλουτίζουμε, όπως και κάναμε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα πολύ ωραίο περιοδικό, με ενημερωτικά θέματα, κείμενα που εμβαθύνουν στις ιστορίες... Κανένας άλλος δεν το κατάφερε στην Ευρώπη. Το μικρό παιδί μπορούσε να βλέπει τις ιστορίες και να διασκεδάζει, αλλά ο ψαγμένος ντισνεϋκός, να εμπλουτίζει τις γνώσεις του. Πάντα όμως θέλαμε τη «μαγιά» του νέου. Αλλιώς θα γινόμασταν σαν την «Εστία», με κάθε θάνατο θα χάναμε κι έναν αναγνώστη (γέλια). ♦Η άποψή σας για την νέα αρίθμηση των περιοδικών από την καινούργια εκδοτική; Λάθος που δε συνέχισε. Μπορούσε να βάλει «Β’ περίοδος», έτσι κάνανε, τον παλιό καιρό, όταν οι εκδότες γνωρίζαν τη δουλειά. Γιατί να χάσει ένα τόσο μεγάλο νούμερο; Το «Μίκυ Μάους» κόντευε τα 2.500 τεύχη. Ελπίζω τουλάχιστον να ακολουθήσουν τη συνταγή μας. Τα κόμικς μας δεν είχαν παιδική γλώσσα. Το παιδί θα συναντούσε δυο-τρεις άγνωστες λέξεις, γιατί θεωρούσαμε πως έπρεπε να μάθει μερικές καινούργιες λέξεις. Ακόμα και στο πιο παιδικό περιοδικό, δεν κάναμε παιδιάστικες συζητήσεις, σαν τη «Θεία Λένα στα μικρά παιδιά». Πάντα με εκνεύριζε αυτή η εκπομπή όταν ήμουν μικρός – γιατί να ακούς κάτι που σου λέει ότι είσαι μικρό παιδί; (γέλια) Ένα παιδικό περιοδικό πρέπει να μάθει στα παιδιά τη γλώσσα και την έκφραση. Γι’ αυτό, προσπαθούσαμε πάντα να έχουμε καλή εμφάνιση, όσο το επέτρεπαν τα τεχνικά μέσα και η οικονομία της εποχής, για να είμαστε ελκυστικοί. Μας είχε δώσει και συγχαρητήρια ο Disney ότι είχαμε τα καλύτερα περιοδικά παγκοσμίως. Κάθε 8 χρόνια αναδημοσιεύαμε όσες ιστορίες ήταν καλές, πιστεύαμε ότι αυτή η περίοδος ήταν το όριο στο οποίο ένα παιδί θα έχει αφήσει τα «Μίκυ Μάους», ίσως για ένα Playboy (γέλια). Ήταν και οικονομικό, και οι νεότεροι γνώριζαν αυτό το υλικό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ξαναφτιάχναμε τις ιστορίες στο χρώμα και τη μετάφραση. Οι υπολογιστές, αργότερα, διευκόλυναν σημαντικά το έργο μας. ♦Κάποια πράγματα για τον τρόπο με τον οποίο δούλευε η εταιρία του Disney; Οταν έληξε το συμβόλαιό μας, ετοιμάσαμε όλο μας το υλικό, το βάλαμε σε κιβώτια και το παραδώσαμε. Είτε οι ιστορίες είναι δικές του, είτε μεταφράσεις που βάζαμε εμείς ή και τίτλοι περιοδικών που δημιουργήσαμε εμείς, ανήκουν στον Disney. Λέει, ό,τι έχει το λογότυπό μου πάνω, μου ανήκει. Μόνο στον Barks έδωσε την άδεια να κάνει ελαιογραφίες με τους ήρωές του, χαριστικά, χάρη στον George Sherman. Ο τελευταίος, καλός άνθρωπος και γνώστης της δουλειάς, πέθανε από μία παράξενη ασθένεια. Με αυτόν είχα ξεκινήσει το συμβόλαιο. Επιστρέφοντας στον Disney, δε δίνει τίποτα δωρεάν. Πώς θα ζήσει, όμως, η εταιρεία, αν κάνει... «φιλανθρωπίες»; Τα πνευματικά δικαιώματα είναι πολύ σημαντικά. Αν κάνεις παρατυπίες, είναι σαν να πηγαίνεις στο μπακάλη και να κλέβεις τρόφιμα. Δεν είναι υλικά, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. ♦Carl Barks ή Don Rosa; Ο Barks πέθανε το 2000, ενώ ο Rosa τότε άρχισε να γίνεται γνωστός. Είναι δύο τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Rosa είναι σαν να εντάσσει το ρεαλισμό στις ιστορίες του Barks, ενώ ο τελευταίος δημιουργούσε ιστορίες με βάση γεγονότα που συνέβαιναν στην εποχή του. Τα θέματά του είχαν μία επικαιρότητα, κάθε ιστορία του προέκυπτε από κάποιο ερέθισμα. Φρόντιζε βέβαια πάντα οι ήρωές του να ήταν «σωστοί». Ο Ντόναλντ, και λίγο τεμπέλης, και λίγο εργατικός, ο Σκρουτζ να είναι επιχειρηματίας, διαυγής, τσιγκούνης, αλλά να αναγνωρίζει και το καλό... Ακολουθούσε συνεχώς τη συνταγή του Disney. Για παράδειγμα, ποτέ δεν πάντρεψε ήρωες, δε δημιούργησε παιδιά. Αν ο Χιούη, ο Λιούη και ο Ντιούη ήταν παιδιά του Ντόναλντ, δε θα μπορούσαν να του κάνουν όσα του κάνουνε. Στον πατέρα σου δεν κάνεις τέτοια, στο θείο σου, θα μπορούσες. Ούτε η Νταίζυ θα μπορούσε να φλερτάρει τον Γκαστόνε, αν ήταν παντρεμένοι. Πρόσεχε να μη θίξει οικογενειακά status. Επίσης δέχτηκε ότι υπάρχει κακό και ότι οι κακοί μπορούν να οπλοφορούν. Δεν έδειξε βέβαια ποτέ να σκοτώνουν, αλλά και πάλι, δε συγκρίνεται με τους Γάλλους δημιουργούς της εποχής του, που κρέμονται τόσο πολύ από το πολιτικό κορέκτ. Ο μεγαλύτερος κακός σε ορισμένες γαλλικές ιστορίες μπορεί να παραβίαζε μία... διάβαση πεζών!. ♦Γιατί σταματήσατε να εκδίδετε τα περιοδικά Disney, κ. Τερζόπουλε; Κάτι ξεκίνησε να μη δουλεύει καλά, αρκετό καιρό πριν. Η κρίση του τύπου επηρέασε κι εμάς. Τα κόμικς είναι το πρώτο πράγμα που μπορεί να κόψει ένας γονιός από το παιδί του. Τον τελευταίο χρόνο, εντούτοις, καταφέραμε να διατηρήσουμε την ίδια κυκλοφορία με την προηγούμενη χρονιά. Στην Ελλάδα αυτό ακόμα κανένας δεν το έχει καταφέρει. Γι’ αυτόν τον λόγο έβαλα και το γιο μου Ντέιβιντ μέσα, ο οποίος είναι πιο νέος, κουράζεται λιγότερο από μένα, και ισιώσαμε την καμπύλη που έπεφτε. Όταν κατεβαίνεις, θες να ανακόψεις την κατηφόρα. Όταν είσαι στην ευθεία, έχεις ελπίδες να ανέβεις. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να περάσουμε το πλάνο μας για μια νέα οργάνωση, πιο παραγωγική και κερδοφόρα, ούτε να πάρουμε από την Disney τη βοήθεια που ζητήσαμε. ♦Υπάρχουν συγκεκριμένα περιστατικά που σας έχουν μείνει από τη συνεργασία με την Disney; Πριν έρθει αυτός ο αιώνας, είχα τσακωθεί επανειλημμένα με την Disney, την περίοδο που γινόντουσαν, αν θυμάστε, ετήσιες εορτές στην Disneyland, όπου τα παιδιά συμμετείχαν σε διαγωνισμούς ζωγραφικής και ένα σχολείο με την καλύτερη παρουσίαση επιλεγόταν να ταξιδέψει στο Παρίσι – από τη δική μας πλευρά ήταν πληρωμένα τα μεταφορικά, από τη Disney η διαμονή. Οι ιθύνοντες, λοιπόν, ζητούσαν να πάψουν οι κεντρικοί ήρωες να είναι στην πρώτη γραμμή, και να ανέβουν οι δευτερεύοντες. Εξήγησα πως οι δευτερεύοντες ήρωες πλαισιώνουν, προκειμένου να υπάρχει μία ποικιλία στις ιστορίες. Ήρωες όπως ο Τσιπ και ο Ντέηλ δεν αντέχουν να ανέβουν, ο αναγνώστης προτιμά ιστορίες με τον Ντόναλντ, τον Μίκυ... Εκείνοι ήθελαν να πουλάνε κουκλάκια και όλα αυτά τα... παραφερνάλια. Ύστερα από χρόνια άλλαξαν γραμμή και επανέφεραν τους κεντρικούς ήρωες μπροστά, ενώ εγώ είχα «φτύσει αίμα» στο ενδιάμεσο να εξηγώ ότι αυτό είναι το σωστό. «Είσαι κακός εκδότης που δεν ακούει, είσαι αντάρτης», μου λέγανε. Εγώ, από την πλευρά μου, εξηγούσα πως απλά κάνω τη δουλειά μου και, όντας μέσα στη δουλειά, καταλαβαίνω ακόμα και το χτύπο του αναγνώστη, το σκίρτημα. Μέχρι να το καταλάβουν εκείνοι, περνούσαν πέντε χρόνια. Τέλος πάντων, αργούσαν πολύ να πάρουν μπροστά. Πριν 8 χρόνια περίπου είχα δώσει ένα memo στον υπεύθυνο των Disney της Ευρώπης για το πώς βλέπω τα πράγματα για τα κόμικς στην Ελλάδα. Το βασικό ρόλο παίζει το σενάριο. Οι ήρωες πρέπει να έχουν τις σωστές τους θέσεις, ποτέ δεν πρέπει να υποβαθμίζονται. Ο Μίκυ, για παράδειγμα, που είναι κοντός, δεν πρέπει να φαίνεται κοντός, να μην μπορεί να φτάσει ας πούμε τα κουμπιά του ασανσέρ. Αυτά είναι ολέθρια λάθη. Δεν μπορεί να δείχνεις τους ήρωές σου με τέτοιες αδυναμίες. Ο Disney είχε προσαρμόσει ώστε ο Γκούφυ που είναι πανύψηλος να χωράει στο ίδιο αμάξι με τον Μίκυ, γιατί απλούστατα, έχεις μια σχεδιαστική άδεια να τα κάνεις αυτά. Έχεις βέβαια ένα model sheet, αλλά δε σημαίνει ότι ο ήρωάς σου δε θα μπορεί π.χ. να χτυπήσει το κουδούνι. Έτσι χάνει την αίγλη του στα μάτια του παιδιού που τον θαυμάζει. ♦Δεν υπάρχει κάποιος της Disney που να γνωρίζει τι πουλάει και τι όχι στην Ευρώπη ώστε να αποφεύγονται τέτοια λάθη; Στην αρχή γινόταν το publisher’s meeting. Αρχικά ήταν εκεί οι εκδότες. Σιγά σιγά εξελίχθηκε σε ο,τιδήποτε άλλο, και οι publishers ήταν σε μια γωνιά και κοιτάζονταν (γέλια). Τον πρώτο χρόνο, όταν πρωτοξεκίνησα τη δουλειά, ήταν μικρά. Μας είχαν καλέσει στο Άμστερνταμ, σε μία μικρή αίθουσα ξενοδοχείου, όχι από αυτές για εκδηλώσεις ή συνέδρια, και μιλούσαμε για δύο μέρες. Τι πρέπει να κάνουμε, τι πρέπει να μην κάνουμε, και ήμασταν όλοι εκδότες. Κάθε φορά αυτό γινόταν σε διαφορετική χώρα, εφόσον ήμασταν εκεί άνθρωποι από 15 περίπου διαφορετικές χώρες. Ύστερα, αυτό το meeting άρχισε να γίνεται για προβολή ταινιών, προβολή όλων των άλλων, με μια απλή αναφορά, του τύπου «βγάζουμε περιοδικά σε 150 χώρες». Στο τελευταίο, πέρσι, δεν έδειξαν καν τα περιοδικά! Εγώ τους είχα προτείνει, χωρίς ανταπόκριση, στα πλαίσια αυτής της εκδήλωσης που γίνεται, να κάνουν μία στρογγυλή τράπεζα με τους πέντε-έξι εκδότες – γιατί δεν είμαστε πλέον πολλοί. ♦Ενδιαφέρον είχε η έκδοση των περιπετειών ενός μη ντισνεϋκού ήρωα, του Groo, δημιουργήματος του Sergio Aragones. Η Dark Horse ήταν ο πιο εύκολος συνεργάτης που είχαμε. Το υλικό σε πολύ καλή τιμή, και μάλιστα πολλές φορές είχαμε ένα επικερδές αλισβερίσι, επειδή εμείς το χρωματίζαμε, μας δίναν το υλικό κι εμείς δίναμε τα έγχρωμα. Βάλαμε λοιπόν ιστορίες του Groo στο «ΚΟΜΙΞ», αλλά ο κόσμος δεν τον πολυήθελε δίπλα στους ήρωες του Disney. Εμένα πάντως μου άρεσε ο Groo, και θα μου άρεσε να βγάλουμε τα υπόλοιπα. Υπάρχει βέβαια το θέμα ότι σαν τεύχη, είχαν 24 σελίδες. Περιοδικό με 24 σελίδες, στην Ελλάδα, δεν πάει. Επίσης, τα περίπτερα στην Αθήνα έχουν μειωθεί από τις 7.000 στις 5.000. Τα ελληνικά περίπτερα, όμως, δεν είναι και οι καλύτεροι εκθεσιακοί χώροι. Μετά, υπάρχει άλλο πρόβλημα. Στο συγκεκριμένο σύμπαν, η ιστορία συνεχίζεται, αλλά έχει και ένα είδος αυτοτέλειας. Όμως, δεν έρχεται πάντα σε συγκεκριμένο αριθμό τευχών, να πεις ότι «κάθε 4 τεύχη ίσον ένας τόμος». Έτσι, η προσπάθεια έκδοσης σε τόμους γίνεται πιο δύσκολη: ένα τεύχος θα έχει περισσότερες σελίδες, άλλο λιγότερες. Καθαρά τεχνικό θέμα. Αλλά είναι πολύ καλός ο Aragones, το χιούμορ του σπάει κόκαλα. Αν θυμάμαι καλά, πρώτη φορά διάβασα κόμικς του στην έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης και μου κίνησε το ενδιαφέρον. ♦Τι κόμικς διαβάζετε; Διαβάζατε όλες τις δικές σας εκδόσεις; Αυτήν την περίοδο δε διαβάζω όσο παλιότερα... Ούτε βιντεοπαιχνίδια παίζω. Κάποτε έπαιζα και μου άρεσαν πολύ, αλλά πλέον δεν μπορώ, ειδικά αυτά που χρειάζονται ταχύτητα, γιατί τα αντανακλαστικά μου έχουν πέσει. Κι ύστερα, έχω άλλα να σκέφτομαι. Πώς να ταξινομήσω τις φωτογραφίες μου, π.χ. ... Βγάζω πιο πολλές απ’ ό,τι μπορώ να ταξινομήσω (γέλια). Μικρότερος, εκτός από Disney, στο Γυμνάσιο διαβάζαμε τη «Μάσκα», τον «Μικρώ Ήρω», «Γκάουρ Ταρζάν»... Ό,τι υπήρχε στην αγορά. Μου άρεσαν και κάτι πολεμικά που έβγαιναν αργότερα. Αλλά και τις ιστορίες του Τεν Τεν είχα διαβάσει, πολύ παλιά. Ένα κόμικ που μου είχε κάνει εντύπωση όταν μου το έδειξε ο αντιπρόσωπος της Disney στην Ελλάδα ήταν ο Prince Valliant. Κάθε σκίτσο του είναι σαν μία ζωγραφιά! Όσον αφορά τα δικά μας περιοδικά, τα διάβαζα όλα, κάθε τεύχος. Μάλιστα έκανα και τις σημειώσεις μου πάνω στο τεύχος μου. Αφού έβγαινε, εντόπιζα ενίοτε κάποια λάθη, τα οποία συζητούσα με το Στέλιο Νικολάου, και συνήθως μόνο εμείς τα καταλαβαίναμε. Τσάμπα τα έπαιρνα, να μην τα διαβάζω; (γέλια). ♦Η τελευταία σας έκδοση ήταν το βιβλίο «Ο Μίκυ Μάους στην Κοιλάδα του Θανάτου» Δεν απευθυνόταν σε μικρά παιδιά, αλλά σε ανθρώπους που ενδιαφέρονταν σε βάθος για τα κόμικς του Disney. Κρίμα που δεν μπορούμε να τα συνεχίσουμε, είχαμε ετοιμάσει και το επόμενο. Δεν ξέρω αν θα συνεχιστούν από τους νέους εκδότες, χρειάζονται πολλή δουλειά. Είχαμε να μεταφράσουμε γλώσσα του ’30, και μάλιστα αμερικανική αργκό του ’30. Για πολλές λέξεις που δε χρησιμοποιούνται πλέον και δεν τις ξέραμε, βοήθησε η σύζυγός μου, που είναι Αμερικανίδα. Το επιμεληθήκαμε πολύ καλά... Η έκδοση των περιοδικών και βιβλίων μας σταμάτησε σε μία περίοδο πολύ δημιουργική. Αυτό όμως δεν έγινε κατανοητό από πολλούς. Ήλπιζα πως μετά από 45 και πλέον χρόνια συνεργασίας, θα μπορούσαν να καταλάβουν πως αντιμετωπίζαμε μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα: ύφεση και υπογεννητικότητα. Το τελευταίο το καταλάβαμε πρώτοι, όταν τα παιδιά έφτασαν σε ηλικία που αρχίζουν να αγοράζουν περιοδικά. Μετά το κατάλαβε ο στρατός, άρα το κράτος (γέλια). Και φυσικά δεν έκανε τίποτα, όπως πάντα. Για να μεγαλώσεις ένα παιδί στην Ελλάδα, πληρώνεις πολλά. Δεν υπάρχει κοινωνική αίσθηση, επειδή μας ταΐζει η Ευρώπη. Τα δάνεια πρέπει να ξεπληρωθούν – εμείς τα πήραμε, άλλωστε, δε μας τα επέβαλλε κανείς. Και η Ισπανία αντιμετωπίζει ανάλογο πρόβλημα, αλλά έφτιαξε αυτοκινητόδρομους, έκανε υποδομές. Θα της έρθουν πίσω. Εμείς τα βάλαμε στην τσέπη. Για τη Θεσσαλονίκη, ή για την Πάτρα, ο δρόμος ακόμα είναι χάλια. Εμένα μου αρέσει πολύ να οδηγώ! Ακολουθώ το μότο των Γερμανών «να οδηγείς γρήγορα και καλά». Αν οδηγείς αργά, τι νόημα έχει;. ♦Έχετε επισκεφθεί γραφεία άλλων περιοδικών στην Ευρώπη; Μια φορά είχα πάει στα γραφεία του «Topolino». Αν δεν έχεις κάποιον αν σε συνοδεύει με την κάρτα του κτλ. δεν μπορείς να μπεις. Η Ευρώπη έχει μία παράδοση σε πολλά πράγματα, που εμείς δεν μπορούμε να την καταλάβουμε γιατί είμαστε ή πιο δημοκράτες ή πιο... αλαλούμ (γέλια). Όταν παντρεύτηκα την πρώτη μου γυναίκα κάναμε ένα ταξίδι στο Μιλάνο. Είχα επαφές με τον υπεύθυνο των δημοσίων σχέσεων της ιταλικής αντιπροσωπείας Disney μου πρότεινε να πάμε να δούμε το λιθογραφείο στη Βερόνα. Έστειλε λοιπόν τη γραμματέα του με μία Fiat, πήγαμε, γυρίσαμε, τα είδαμε όλα, γνωρίστηκα με το διευθυντή του λιθογραφείου που ήταν ο γαμπρός του Mondatori, του εκδότη... Όταν πήγα να ρωτήσω κάτι σε κάποιον υπάλληλο, ο διευθυντής παρενέβη και είπε «εμένα να ρωτάτε... Για τους υπάλληλους είναι σαν να μην υπάρχετε». Και όντως, οι άνθρωποι δούλευαν χωρίς να δίνουν σημασία ποιος περνούσε δίπλα, δε σηκώναν κεφάλι! Στο γυρισμό, είχε φτάσει μεσημέρι και κάτσαμε κάπου να φάμε. Σταματήσαμε στο εστιατόριο που λεγόταν «Το σπίτι του Εβραίου», πάμε να φάμε και προς μεγάλη μου έκπληξη, ο οδηγός πήγε να φάει κάπου αλλού. Όχι μαζί μας στο τραπέζι, ούτε καν στο ίδιο εστιατόριο! Ιεραρχία... Κάτι άλλο ενδιαφέρον στην Ιταλία ήταν πως τα σπίτια εξωτερικά ήταν σαράβαλα, αλλά από μέσα ήταν παλάτια. Πολλά χρόνια αργότερα επισκέφτηκα τα γραφεία Disney στη Γαλλία. Ήταν πιο καλά, και πιο χαλαρά... Θυμάμαι, εμείς παίρναμε ό,τι περιοδικό Disney κυκλοφορούσε για να βλέπουμε τι «παίζει». Οι Γάλλοι ήταν πάντα αυτοί που βαριόντουσαν να στείλουν! (γέλια) Πιο συνεπείς ήταν οι Ιταλοί, καθώς σε αυτούς πληρώναμε κιόλας – από εκεί αγοράζαμε ιστορίες. Στην αρχή αγοράζαμε και από την Αμερική. Τα παίρναμε μέσω της αντιπροσωπείας. Αγοράζαμε τα μικροφίλμ στο μέγεθος που τα τυπώναμε, δηλαδή σε πολύ μικρότερο μέγεθος από αυτό που σχεδίαζε ο καλλιτέχνης. Παλαιότερα, όταν ζητούσαμε φιλμ, καταλάβαινα ότι ο άνθρωπος που συνομιλούσα έπρεπε να πάει στο αρχείο του, να τραβήξει κουτιά, να τα βγάλει – μπορεί να τα είχε και αρνητικά και να χρειαζόταν αν πατήσει κοντάκτ για να βγει το θετικό – άρα έπρεπε να κάνει μία χειρωνακτική εργασία. Δουλειά με πολλά εργατικά και υλικό στη μέση. Αλλά από τότε που γίνανε ηλεκτρονικά, μας είχαν δώσει μία βάση, μπαίναμε, διαλέγαμε την ιστορία, μας τη στέλναν, μας στέλναν και τη χρέωση, όλα μέσω Ιταλίας. Υπήρχε όμως καθαρό κέρδος. Το «Μίκυ Μάους» ξεκίνησε από 5% και έφτασε το 9% επί της τιμής. Γι’ αυτό και η τιμή του διατηρήθηκε σε χαμηλά επίπεδα, καθώς ήταν πολιτική μας να προσφέρουμε φθηνά έντυπα. ♦Πώς και δεν παραγγείλατε ποτέ μία πρωτότυπη ιστορία για πρώτη δημοσίευση στην Ελλάδα; Μεγάλο κόστος. Μην ξεχάτε ότι στα ιταλικά, τα γερμανικά και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά περιοδικά, οι κυκλοφορίες ήταν τεράστιες. Εμείς δεν τις φτάναμε. Η Ελλάδα είναι πολύ ακριβή όταν έχει να κάνει με πράγματα που εξαρτώνται από την ελληνική γλώσσα. Το πάγιο έξοδο είναι πολύ μεγάλο για να ξεκινήσεις κάτι. Πολλοί λένε «είναι ακριβά τα βιβλία στην Ελλάδα». Σαφώς, αφού ο Άγγλος συγγραφέας το γράφει στη μητρική του γλώσσα. Δεν έχεις τη μετάφραση. Αλλά και να ‘χες τη μετάφραση, έχεις τον πολύ αγγλόφωνο κόσμο που θα το διαβάσει. Αν μπορούσες, για παράδειγμα, να τυπώσεις 500.000, τα πάγια έξοδα πέφτουν κατακόρυφα. Κι εμείς ξέραμε πως αν τυπώναμε 20.000 αντί για 2.000 η τιμή μας θα ήταν καλύτερη. Δε θα τα πουλούσαμε όμως ποτέ. Αν έχεις όμως ένα βιομηχανικό προϊόν, που δεν εξαρτάται από τη γλώσσα, μπορείς να το εξάγεις οπουδήποτε. Τα όρια, πλέον, είναι πολύ μικρά. ♦Ενδεχόμενο να δούμε νέα κόμικς, από τις εκδόσεις σας; Εγώ προσωπικά, είμαι μεγάλος. Δεν μπορώ, ας πούμε, να κάνω ένα πενταετές πλάνο. Ο Ντέιβιντ θέλει να κάνει διάφορα πράγματα, και θα τον βοηθήσω όσο μπορώ. Όσο έχω ακόμα τα κότσια μου και το κεφάλι μου, γιατί κι αυτά χρειάζονται, αλλά κι αυτά κουράζονται. ♦Ένα σχόλιο για την επίθεση στην γαλλική εφημερίδα Charlie Hebdo: Η κωμωδία και η σάτιρα δεν μπορούν να έχουν περιορισμούς έκφρασης επειδή αυτή είναι θεμελιώδης της ύπαρξής τους. Σκοπός τους είναι η διακωμώδηση των κακώς κειμένων και της υπερβολής. Βλέποντας ή διαβάζοντας μια κωμωδία κανείς δεν γίνεται επιθετικός. Περιορισμοί στην κωμωδία και την σάτιρα σημαίνουν περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης. Άλλωστε, πώς μπορούν να μπουν περιορισμοί; Πού θα αρχίζουν και θα σταματούν; Ποιος θα θέσει οικουμενικά όρια; Πώς χαρακτηρίζεται κάτι προσβλητικό; Αν κάτι προσβάλλει τον έναν, δεν είναι απαραίτητο να προσβάλλει τον άλλον. Στα περισσότερα κράτη είναι αδίκημα να προσβάλλεις την σημαία του κράτους σου αλλά όχι ενός αντίπαλου. Διώκεσαι αν κάνεις εσώρουχο την ελληνική σημαία στην Ελλάδα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ κάνουν την σημαία βρακί! Υπερορθόδοξη εβραϊκή εφημερίδα αφαίρεσε τις γυναίκες από την φωτογραφία των ηγετών της Ευρώπης στην πορεία εναντίον της τρομοκρατίας. Στην αρχαία Ελλάδα οι Θεοί και οι Θεές ήταν γυμνοί ή ημίγυμνοι. Όπως γίνεται αντιληπτό, ο βαθμός της προσβολής είναι μεταβλητός. Ωστόσο, η κωμωδία και η σάτιρα δεν είναι λίβελος. Άλλο να διακωμωδείς και άλλο να βρίζεις. Εξ άλλου, τόσο η κωμωδία όσο και η σάτιρα ασχολούνται με τρέχοντα πολιτικά και κοινωνικά θέματα. Το περιβόητο σκίτσο του Μωάμεθ με το τουρμπάνι βόμβα δεν θα έλεγε τίποτα σε κανέναν αν δημοσιευόταν πριν από σαράντα χρόνια. Πολιτική ορθότητα μάλλον υπήρχε από την γέννηση του ανθρώπου που ευμένιζε το κακό δίνοντάς ένα άλλο όνομα. Με τον καιρό όμως το νέο όνομα έδινε τον χαρακτηρισμό του παλαιού και αντάλλαζαν ονομασία. Αν προσβάλλει μια γελοιογραφία, πόσο πρέπει να προσβάλλει τον ελεύθερο άνθρωπο ο φόνος ανθρώπων από φανατικούς;

Πριν λιγο ανερτησα στο θεμα του inducks οτι ουτε το 8% των ιστοριων που εχουν δημιουργηθει παγκοσμιως δεν εχουμε στα ελληνικα. Ετσι οπως παει η κατασταση αυτο το ποσοστο θα μειωθει, δεν θα αυξηθει. Οπου κοιταξετε στις νεες εκδοσεις θα βρειτε τομους αφιερωμενους στην κλασικη περιοδο. Στην Ιταλια τα τελευταια χρονια, που δεν υπαρχει μονοπωλειο ντισνευ, καθε λιγο θα βγει μια νεα συλλογη που θα αφορα τους κλασικους δημιουργους. Το 2008 εφτιαξαν τα απαντα του Μπαρκς που τωρα επανακυκλοφορουν αφου η τοτε ιταλικη εκδοση εχει εξαντληθει αμεσως. Μολις συμπληρωθηκαν τα απαντα του Ρομανο Σκαρπα (κι ας μην τα εχει καταγραψει ακομα το ιντακς) και ευχομαστε να ακολουθησουν κι αλλοι π.χ. Καρπι, Μποταρο, Γκαττο, κλπ. Περαν ενος ιταλικου κλασικου (γκραντι...) ουτε εκει βρισκεις πλεον τους κλασικους στις συνηθεις εκδοσεις. Τωρα λοιπον εφτιαξαν και μια συλλογη που ειναι αφιερωμα για καθε ετος (αρχισαν απο το 1960) και περιελαβαν και αμερικανικες ιστοριες. Γιατι εκει δεν εχουν διαφημιστικα συνθηματα τυπου "μονον νεες ιστοριες" που θυμιζει την πινακιδα που εχουν καποια σπιτια "Προσοχη ο σκυλος δαγκωνει". Εκει εχουν νοοτροπια "welcome" για ολους. Γιατι εδω δυστυχως η νοοτροπια του (κακως θεωρουμενου ευκολου) target group των μικρων ηλικιων παρεμεινε. Το δειγμα των εδω εκδοσεων τους υπαρχει. Την αποψη ομως των ιδιων των τωρινων εκδοτων βασει των πωλησεων, αν μετανιωσαν ή οχι, αν θα ηθελαν να συνεχισουν για πολλα χρονια ακομα δεν ξερουμε. Εμας ομως που μας ξεσηκωσαν στην αρχη με τους τομους Μπαρκς και περιμενουμε ΑΚΟΜΑ να τους συνεχισουν, εμας που θα αγοραζαμε πολλα τευχη αν ειχαν κι απο την κλασικη περιοδο αδημοσιευτες ιστοριες (ή αυτες που δεν εχουν 3-4 ανατυπωσεις), δεν μας περιεχει ομως αυτο το δειγμα. Γιατι απλουστατα δεν μας εδωσαν ακομα την ευκαιρια να λαβουμε μερος στο δειγμα τους οπως εμεις θα θελαμε. Ας γινοταν τουλαχιστον η συνεχεια των τομων Μπαρκς και τοτε θα εβλεπαν ποσες παραπανω πωλησεις θα εκαναν.

Σημερα βλεπουμε οτι μεχρι σημερα παγκοσμιως εχουν δημιουργηθει/καταγραφει 141883 ιστοριες. Στην Ελλαδα ουτε 11.000 δεν εχουμε δηλ. ουτε το 8%.

ποστ 200= "Το 5, έχει να κάνει με την παρέμβαση του cydisneyman πιό πάνω, αναφορικά με τις διαφορές των εκδόσεων Τερζόπουλος - Καθημερινές εκδόσεις..." Το 5 εχει να κανει με μια αποφαση-επιλογη των νεων εκδοτων να μην γραφουν το ετος. Ισως να μην θελουν να τους συγκρινουμε αλλα πετυχαινουν το ακριβως αντιθετο! Ο Τερζοπουλος περασε πολλα σταδια για να αποκτησει τις εκδοτικες εμπειριες που οι συγχρονοι εχουν τωρα ετοιμες. Το 1966 που πρωτοεφτιαχνε το Μικυ Μαους ειχε την πρωτη του εκδοτικη "πατατα" στα Μικυ Μαους 6-8 οπου η τριμερης ιστορια Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ μπηκε σε λαθος σειρα δηλ. το Α μερος στο ΜΜ 6, το Β μερος στο ΜΜ 8 και το Γ μερος στο ΜΜ 7. Οταν τον ρωτησα γι'αυτο σε Β μερος της συνεντευξης (9/5/2011) απαντησε οτι δεν θυμοταν. Αυτα ηταν τα πρωτα τυπογραφικα λαθη του. Δεν ηταν τα μοναδικα. Σε καποια αλλα (100ρια) εχουν τυπωσει λαθος τιτλο στο εξωφυλλο. Ομως απο τα λαθη μαθαινεις. Δεν υπηρχαν τοτε τα σημερινα κομπιουτερ για να βλεπεις αμεσως κατι με αμετρητους τροπους και να κανεις οσες διορθωσεις θελεις. Τοτε ολα ηταν μηχανηματα πανακριβα και δυσχρηστα. Δεν ηταν ευκολο να αλλαξεις μηχανηματα εκτυπωσης ή ο,τι αλλο ειχες για να φτιαξεις ενα δοκιμιο. Δεν ειναι οπως σημερα που πολλοι αγοραζουν ενα καινουργιο κινητο ή ταμπλετ ή λαπτοπ στο αψεσβησε. Γι'αυτο και οσο πιο παλιο ειναι το τευχος (οποιουδηποτε εκδοτη) τοσο πιο δυσκολο ηταν να προλαβουν ενα τυπογραφικο λαθος, που παρεπιπτοντως συχνα τα ανελαμβανε ανεξαρτητος ιδιωτης τυπογραφος, αν αυτο ηταν πιο οικονομικα συμφερον. Οσο πιο συχγρονα ερχομαστε, ειδικα μετα την πληρη χρησιμοποιηση των κομπιουτερς, τοσο πιο αδικαιολογητο ειναι να μην βρισκουν και να διορθωνουν τα λαθη, αφου υπαρχουν στα προγραμματα ενσωματωμενη και η αυτοματη διορθωση. Το ποσο θα προσαρμοζαν κατι στην ελληνικη πραγματικοτητα αυτο εξαρταται και απο το μερακι και τις γενικες γνωσεις του μεταφραστη. Αλλα ουδεις τελειος. Τα πρωτα εικονογραφημενα τα εφτιαξε με πολυ κοπο ο Πεχλιβανιδης-Ατλαντις κι εκει τους ξεφυγαν διαφορα λαθη αφου για πολυ καιρο γινονταν ολα στο χερι, απο τα κειμενα μεχρι και τα σχεδια. Αργοτερα πηραν τα καταλληλα μηχανηματα κι αυτο φανηκε στην ποιοτητα των τευχων. Ομως ενα απο τα πιο χαρακτηριστικα κακεκτυπα τους εγινε πολυ αργοτερα και ειναι στο Γελιο+Χαρα 530 (εποχες 1968?) που περιειχε και ασχετες σελιδες απο αλλα τευχη. Καποιες απο αυτες ειναι σελιδες ντισνευ απο το ΓΧ 133 με ντισνευ που δεν ειχαν πλεον το δικαιωμα να τυπωνουν. Αυτα που γραφω υπαρχουν γραμμενα σε διαφορα αρθρα και συνεντευξεις των εκδοτων, μονο που δεν υπαρχουν ολα στο GC.

Ολα αυτα που γραφετε δειχνουν περιτρανα οτι στην Καθημερινη δεν γινεται η υπερλεπτομερης επιμελεια κειμενου και περιεχομενων που γινοταν στην ακτινα. Εκει υπηρχε και ο ιδιος ο Χρ.Τερζοπουλος που ενεκρινε το καθετι πριν παει για τυπωμα. Εδω ποιος να παιξει αυτο το ρολο αφου ολοι ειναι υπαλληλοι και που ισως και να μην ειχαν καμμια σχεση με τα κομικς ως ατομα πριν τους φτιαξουν σε επιτελειο και τους τα αναθεσουν ? Ποιος θα τους εκπαιδευσει ? Πως μπουν στο πνευμα του κομιξακια που απολαμβανει να τα ξεψιριζει ολα? Θυμαστε ποσο αποτομα εμφανιστηκε το πρωτο τους τευχος για το Μουντιαλ ? Ηταν σαν εγιναν ολα με το ζορι. Δεν ηθελαν ουτε καν να μας επιβεβαωσουν οτι ανελαβαν τα ντισνευ. Αυτο εδειξε και το στιγμα της μαρκετιστικης τους νοοτροπιας για το αγοραστικο κοινο τους. Το μονο που απομενει ειναι η ελληνκη εταιρεια ντισνευ να παρει χαμπαρι τι γινεται στην Ιταλια και να δωσει δικαιωματα εκδοσης και σε αλλους γιατι μονον ετσι θα ξαναεχουμε την κλασικη περιοδο στα ελληνικα και γενικως καλυτερα ντισνευ κομικς.

Τελικα το inducks επανηλθε στο κανονικο του λινκ coa. Εχει γραφτει και αναφορα στο θεμα του inducks http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=8248&page=7 Αν απο ολη αυτη τη αλλαγη εχει επηρεαστει το ανοιγμα καποιων ινταξικων λινκ τοτε ανανεωστε τα.

Τελικα ευτυχως επιλεχτηκε να επιστρεψει το inducks στο αρχικο λινκ. Εγινε δεχτο το οτι θα αλλαζαν ολα στην μεχρι τωρα συνδεση του ιντακς με ολες τις αλλες ιστοσελιδες, αλλα και το ιντερνετικο search που βγαζει μονο το coa.

Το inducks ανοιγει απο χθες με αυτο το λινκ πλεον. Η διαφορα με το παλιο ειναι το coa/coa2. Δεν γνωριζω αν θα επανελθει το παλιο ή αν θα ισχυει πλεον αυτο. Τα λινκ που υπαρχουν εδω στο φορουμ δεν θα ανοιγουν αν μεινει αυτο. Εκανα αναφορα και στο θεμα του inducks. Το προσθετω κι εδω επειδη ασχολειστε το παρακολουθειτε περισσοτεροι. Το ατομο που με πληροφορησε για το νεο λινκ, μου ανεφερε οτι ειχε δει λαθη στην καταχωρηση της ημερομηνιας. Χθες που επανηλθε (δεν γνωριζω πως το εμαθε) το επιβεβαιωσε. Στα τευχη 31,32,33 εχει γραφτει οτι ειναι του 2014 κι οχι του 2015. Εκανα αναφορα λαθους στο inducks πριν λιγο. http://coa2.inducks.org/index.php

Το inducks αντιμετωπιζει σοβαρα τεχνικα προβληματα, οπως εγραψαν χθες στην σελιδα τους στο facebook https://www.facebook.com/pages/Inducks/55480943056 . Ομως λιγο αργοτερα το inducks ηταν ξαναδιαθεσιμο αλλα με αλλο λινκ. Το παλιο ειναι coa.inducks.org... και το νεο ειναι coa2.inducks.org. Δεν γνωριζω αν θα συνεχισει ετσι ή αν θα επανελθει το παλιο. Ουτε ξερω πως καποιοι το εμαθαν χθες, εμενα με πληροφορησαν μεσω f/b. http://coa2.inducks.org/index.php Τα τωρινα λινκ στο φορουμ δεν θα ανοιγουν αλλα για παν ενδεχομενο μην τα αφαιρεσετε ακομα. Αν θελετε να διορθωσετε τα παλιοτερα καλου κακου εχετε και τα δυο λινκ. Πολυ πιθανον ο γαλλος επικεφαλης του ιντακς συντομα να γραψει τι συνεβη και τι θα ισχυει.

Να τα χιλιασεις.. τα τευχη!!!

Κοψτε τις ευχες

Το στριπ με κωδικο YD 81-09-21 σε σεναριο Μπομπ Φοστερ και σχεδιο Φρανκ Σμιθ η ελληνικη του μεταφραση στο ΜΜ 1093 και η... λογοκριμενη (λογο-κρυμμενη) του αποδοση!!!

Υπαρχουν σε διαφορα σημεια αυτου του θεματος λεπτομερεις οδηγιες για καθε ειδους συμμετοχη στο inducks. Για μια απλη συμμετεχη βαζω εδω περιληπτικα και οπτικα τα ακολουθα βηματα. Μπορουν ολοι να δουν τα παντα χωρις κανενα κωδικο. Υπαρχει η ειδικη συνδεση που εχουν μονο οι επικεφαλεις και ολοι οι υπολοιποι μπορουμε να συμμετεχουμε με την απλη συνδεση και το μονο που χρειαζεται ειναι ενα ονομα συμμετοχης. Ανοιγοντας λοιπον μια σελιδα του inducks (εδω θα χρησιμοποιησω την αγγλικη) βλεπουμε στην πανω μπαρα δεξια το "login". Πατωνας το ανοιγει την εικονα 1. Το μονο που χρειαζεται να γραψουμε ειναι ενα ονομα στο "user" και ξανα login. Ολα τα υπολοιπα ειναι προαιρετικα. Η εικονα 2 δειχνει την παρουσιαση ενος τευχους, οπου στο τελευταιο κουτακι προς τα δεξια, εκει που φαινονται οι εικονες, πατωντας την πορτοκαλι τελεια θα ανοιξει αυτο που δειχνει η εικονα 3. Πατωντας "επιλογη αρχειου" θα βρουμε το ελληνικο σκαν που θελουμε να ανεβασουμε, που θα φανει στο κατω κουτακι URL. Πατουμε "send" και η εικονα αμεσα θα εμφανιστει μεσα στο τευχος. Αν τυχον γινει λαθος η διαδικασια μπορει να επαναληφθει αλλα μονο απο αυτον που δινει το σκαν. Οποιος θελησει να συμμετεχει σε καταχωρησεις οσα στοιχεια θα δωσει θα μπουν μεσω αναφορας coazilla. Υπαρχει ομως και ο απευθειας τροπος επικοινωνιας με ΠΜ. Ευχομαι η συμμετοχη σας να συμβαλει ωστε το ελληνικο μενου να γινει πληρες.

Δεν μπορει να γινει συγκριση μεταξυ Μικυ Μαους με Κομιξ. Μου θυμιζει το "ξανθιες ή μελαχροινες" που οποια απαντηση και να δωσεις θα βρεις το μπελα σου! Οποιος αγοραζει το ενα ή το αλλο ξερει για τους λογους που συνεχιζει να το αγοραζει ή το εχει σταματησει. Προσωπικα αναμενω οτι καποια στιγμη η περιοδος του ολλανδοποιημενου Κομιξ θα φτασει στο τελος της οπως εγινε με ολες τις αλλες περιοδους στο παρελθον. Αλλωστε το ελληνικο αναγνωστικο κοινο ειναι το αγοραστικο τους κοινο κι οχι οι ξενοι. Στο εξωτερικο ειναι κατι πολυ καλυτερο απο τα αντιστοιχα του αλλα το προβλημα ειναι και παραμενει οι σχεδιαστικες επιλογες ιστοριων και η απουσια των πολυσελιδων. Εχω ομως βρει οτι καποιοι κλασικοι συνεχισαν ή συνεχιζουν να φτιαχνουν ιστοριες και τους το εχω επισημανει. Αφου εχουν κυριο χρονικο οριο τις ιστοριες μετα το 2000 υπαρχουν αρκετες δικες τους που συνοδευονται κι απο καλα αρθρα. Αυτο ομως που μπορει να "δικαιολογησει" η πληρη απουσια κλασικων σχεδιαστων απο το Κομιξ ειναι μηπως τελικα θα μπουν στις εκδοσεις τομων. Λιγη υπομονη λοιπον μεχρι να βγει κι ο τομος 6 της Βιβλιοθηκης Κομιξ δηλ. λογικα ο τελευταιος του Ντον Ροσα. Θα παρουμε απαντηση τι θα ειναι ο 7 ή αν θα βγει αλλη τιτλοποιηση τομων. Προς το παρον δεν δεχονται να αποκαλυψουν το παραμικρο.