Christaras

Η ομάδα του Μπλε Κομήτη στο fb ανακοίνωσε συνδρομές αναλυτικά και τιμές εδώ.

Τα IPS Default (Invision) και Chameleon παίζουν μπαλίτσα μόνα τους. Προς το παρόν χρησιμοποιώ το IPS Default μέχρι να συνηθίσω το νέο περιβάλλον του forum και μάλλον εναλλάξ θα χρησιμοποιώ αυτά τα δύο.

Το πήρα και εγώ και θα κάνω αναλυτική κριτική σε όλα τα επίπεδα για το περιοδικό. Σαν ποιότητα έκδοσης είναι όμορφη, με ιλλουστρασιόν χαρτί καλής ποιότητας και με αρκετό πάχος. Τα 5,9 (και μπορείτε να το βρείτε και με έκπτωση ακόμα πιο φθηνά) συνάμα με την συχνότητα έκδοσης είναι απολύτως δικαιολογημένα και οριακά μεν αλλά είναι φυσιολογική τιμή. 5,9 ευρώ το τρίμηνο είναι. Ναι, 5,9 ευρώ δεν είναι λίγα λεφτά αλλά για αυτό που προσφέρει είναι οριακά καλά το περιοδικό θεωρώ. Στο εξώφυλλο δεν μου αρέσει τόσο πολύ το άσπρο κάδρο, το κάνει να δείχνει κάπως φτωχό και μου θυμίζει εφημερίδα. Το λογότυπο είναι αρκετά έξυπνο που μοιάζει με συννεφάκι. Επίσης, ούτε το σχέδιο στο εξώφυλλο το βρήκα ιδιαίτερα ελκυστικό, δείχνει αρκετά ερασιτεχνικό με πρόχειρες τραβηγμένα γραμμές ειδικά στο background αλλά και ο Φιλ Πωτ δείχνει αρκετά τρεμουλιαστός. Ας ελπίσουμε σε πιο ωραία εξώφυλλα στο μέλλον. Πάμε τώρα στο περιεχόμενο, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν ήταν άσχημο καθώς και η χειρότερη ιστορία του τεύχους δεν σε έκανε να το παρατήσεις στη μέση, παρόλο που έχουμε 1-2 κρούσματα ιστοριών με κακάσχημο σχεδιαστικό στυλ (αν μπορούμε φυσικά να τα χαρακτηρίσουμε έτσι): Ο θάνατος: Και η πρώτη σελίδα του νέου περιοδικού λέγεται θάνατος. Πόσο σουρεάλ! Μου αρέσει το κουφό χιούμορ οπότε ήταν πολύ ευχάριστο ξεκίνημα. Editorial: Ok, ενδιαφέρον. Στην τροχιά των Κόμικ: Ενδιαφέρον, δεν με χάλασε είναι χρήσιμο θεωρώ για κάποιον που δεν παρακολουθεί πολύ την σκηνή της ένατης τέχνης. Καρμανιόλα: Πρώτη "πολυσέλιδη" ιστορία του περιοδικού. Πολύ μουντό σκηνικό που νομίζω πως χαντακώνει λίγο το σχέδιο το οποίο ενώ μέχρι στην πρώτη σελίδα ήταν πάρα πολύ ωραίο μετά αρχίζει και γίνετε πιο μουτζούρικο και πρόχειρο. Για αυτούς που δεν πήραν το περιοδικό, τα ορθογραφικά είναι μέρος του σεναρίου. Το σενάριο πάντως δεν έλεγε κάτι ιδιαίτερο και βασίστηκε σε μια ξαναειπωμένη ιδέα ρομαντική και παίρνωντας αίγλη από το Ελληνικό υπόβαθρο. Παραλογή: Αρκετά καλό σχέδιο που ομορφαίνει με το καλοδουλεμένο και ατμοσφαρικό χρώμα που είναι πράγματι λες και είσαι στην χαράδρα στο ηλιοβασίλεμα. Το σενάριο ήταν πολύ ωραίο, μοναδικό και απρόβλεπτο, αλλά νομίζω ότι δεν χρειάζονταν να βασιστούν ακριβώς στο πρωτότυπο κείμενο καθώς τα καρέ χάνουν την αμεσότητα τους και αφετέρου σε κουράζει στην ανάγνωση. Συνέντευξη: Την ψιλοδιάβασα αλλά την βρήκα ψιλοάκυρη μέσα στο περιοδικό κυρίως γιατί πρόκετε για σκηνοθέτη που καμία σχέση δεν έχει με την ένατη τέχνη. Φιλ Πωτ: Πολύ πολύ badass νουάρ σχέδιο. Ειδικά το πανοραμικό πρώτο καρέ στη δεύτερη σελίδα. Αν είχε χρώμα θα καταστρέφονταν. Επίσης το σχέδιο είναι μεστό χωρίς ελεύθερες γραμμές που να δείχνουν προχειρότητα. Σαν σενάριο/πλοκή επίσης είχε πολύ ενδιαφέρον και με κράτησε, thumbs up και για τις πιο κωμικές νότες. Diet Orchestra: Με την 5η το κατάλαβα αλλά δεν... Γυμνά Οστά: Το "MVP" του τεύχους. Το σχέδιο πολύ όμορφο και σπλατερίστικο, με δικό του στυλ και καθαρά επαγγελματικό ύφος με πολύ καλά μελάνια σε διάφορα πάχυ και πολύ ωραία σχεδιασμένα backgrounds. Τα χρώματα πρωτότυπα και ατμοσφαιρικά. Σεναριακά με δυσκόλεψε ο όλος παραλληλισμός στο κείμενο αλλά εν τέλει βγάζει νόημα και είναι μια πολύ ωραία εισαγωγή σε έναν νέο sci-fi post apocalypse κόσμο. Γούσταρα πολύ. Το παιχνίδι των κατόπτρων: Το πιο καλοδουλεμένο σενάριο μακράν στο περιοδικό, με πολύ ανατρεπτικό τέλος που απορώ ειλικρινά γιατί δεν έγινε κόμικ. Σαν αφήγημα πάντως ήταν καλογραμμένο. Τα σχέδια που το συνόδευαν ήταν αρκετά ωραία με πιο ελεύθερη γραμμή. Ο επιδιορθωτής: Σεναριακά ήταν ένα ωραίο γκακ που ενώ περιμένεις να διαβάσεις ένα χαζό sci-fi σε πετάει για τα καλά στην πεζή πραγματικότητα αλλά το σχέδιο παραήταν ελεύθερο και σπλατερίστικο σε σημείο να δείχνει σαν προσχέδιο ή κοινώς: μουτζούρα! Σήμερα ένα είμαι ένα μικρό παιδί: Γλυκανάλατο ελεύθερο σχέδιο που σε φάσεις μου αρέσει και σε άλλες φαίνεται εντελώς πρόχειρο με χρώμα τέμπερας και σενάριο στο ίδιο επίπεδο βασισμένο 101% σε σουρεαλισμό και νοσταλγία. Ο πολυμήχανος: Ένα δισέλιδο γκαγκ υπερσεξουαλισμού είχε την πλάκα του, το σχέδιο μου θύμισε 90's. 3.04: Παράξενη ιστορία γενικά, μου θύμισε παιδικό διήγημα τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά, ακόμα και στα χρώματα. Όλη η ιστορία προετοιμάζει το σκηνικό των τελευταίων καρέ. WD Urban Canvas: Respect, αυτή η συνέντευξη/αφιέρωμα ταιριάζει στο περιοδικό. Στο παγκάκι στη γωνία: Μου θυμίζει απίστευτα το σχεδιαστικό στυλ της Marjane Satrapi αλλά με παράξενες φάτσες και σε αντίθεση με την Marjane που μας έχει δώσει δύο βιογραφικά αριστουργήματα, εδώ το σενάριο ήταν εισαγωγή από ταινία του Σειρηνάκη. Τελευταία σελίδα: Μου θύμισε σκηνικό από μονοσέλιδο του Καρλ Μπακς. Και ναι ο καλλιτέχνης ξέρει τι λέει, όντως οι καλύτερες ιδέες έρχονται στις πιο άκυρες στιγμές. Σχεδιαστικά επίσης ευφάνταστο και ευχάριστο στο μάτι. Ένα γενικό σχόλιο... Δεν ξέρω σε ποιούς αναφέρεται το περιοδικό αλλά μέσος κομιξόφιλος δεν υπάρχει. Σίγουρα όμως είναι περιοδικό ποικίλης ύλης που μπορεί να προσελκύσει. Κυμένεται σε επίπεδο μέτριου και άνω ενώ επιδέχεται πολλών βελτιώσεων ακόμα. Προσωπικά, θα πάρω και το 2ο τεύχος μιας και έχω ένα hype, μια απορία να δω τι θα φιλοξενήσει στις σελίδες του, αφενός δεν μπορώ να το απορρίψω από το πρώτο τεύχος αφετέρου τα Γυμνά Οστά είναι σιγουράκι.

εμπ1

Όταν κάτι το κρίνεις χωρίς να έχει καν βγει και κάνεις γενίκευση με βάση προσωπική σου εμπειρία, τότε απλώς κατακρίνεις. Και για τα ρούχα π.χ. κινέζικα λέμε ότι είναι κάκιστης ποιότητας, προφανώς δεν ισχυεί γιατί υπάρχουν λογιών-λογιών ποιότητες. Τέσπα, δεν πρόκετε να σε πείσω δεν πρόκετε να με πείσεις. Απλώς στηριζόμαστε σε καθαρά υποκειμενικές απόψεις.

Το ξαναλέω και εγώ, μπας και δεήσει ο editor να καταλάβει: Βάλε ρε περιεχόμενα!!! Δεν είναι κιντερ έκπληξη η έκδοση. Πραγματικά αν κάτι είναι κακό σε αυτή την έκδοση με όοοοολη την έννοια της λέξης, αυτό είναι τα περιεχόμενα. Κάθε φορά πρέπει να τρέχουμε στο inducks. Προσωπικά θα βάλω χαρτάκι σε κάθε τόμο με το τι περιέχει. Δεν μπορώ αυτό το πράγμα.

Είσαι φάουλ και μόνο που μπαίνεις σε ένα thread που αφορά περιοδικό με ελληνικά κόμικς ενώ δεν σε ενδιαφέρει η θεματολογία. Σαν να πάω εγώ και να γράψω στη "Σούπερ Κατερινά" ότι δεν μου αρέσει η θεματολογία γιατί είναι κοριτσίστικο. Ότι τι? Επίσης, πως συγκρίνεις προιόντα εργοστασίου με καθαρή τέχνη; Σαφώς και οι ξένες παραγωγές είναι πιο φθηνές για πολλούς λόγους που δεν είναι θέμα καταγωγής. Κινεζιές είναι και τα ρούχα και οι ηλεκτρικές συσκευές λόγω φθηνής παραγωγής. Όσο για την τέχνη, παντού βρίσκεις καλά και κακά, απλώς κάποια προμοτάρονται πιο πολύ (όπως είπες) λόγω μάρκετινγκ Disney, Hollywood και το καλοκακό συναπάντημα. Yolo.

Δεν πρέπει να προτρέχουμε και να είμαστε αρνητικοί χωρίς λόγο. Το έχω ξαναδεί αυτό στο φόρουμ σε φάση "α είναι ελληνικό άρα δεν το παίρνω". Well, ας δούμε πρώτα τι είναι και μετά κρίνουμε. Προσωπικά θα τιμήσω το πρώτο τεύχος και αν αξίζει σαφώς και θα το συνεχίσω. Η χαμηλή συχνότητα κυκλοφορίας για μένα είναι ένα συν ώστε να μπορώ να το αγοράζω συνεχόμενα.

Υπάρχει στα περίπτερα ή θα βγει;

Τουλάχιστον δεν παίρνουμε ΜΜ από "συνήθεια"...

Θυμάμαι ότι ίσχυε στα εξαντλημένα.

Πάλι το 1/5 του τόμου είναι σαν να μην υπάρχει, έλεος...

Και για 1 ευρώ ακριβό είναι. Ούτε εμένα με ενθουσίασε το #2 το μόνο που διάβασα από την σειρά αλλά στα θετικά βάζω το σχέδιο (μου φάνηκε πολύ όμορφο και με πολύ ωραία μελάνια) και η διχρωμία. Κατα τ'άλλα, το διαβάζεις μέσα σε 2 λεπτά.

Για να ζητάει ο Τερζό τιμή φυσιολογική κάτω από την ονομαστική μάλλον κατά λάθος θα το έκανε.

Τους βγήκε μια χαρά ο σημερινός τόμος, ελάχιστο μελάνι ξόδεψαν. Οικονομικότατο το storyboard. Πάντα τέτοια... /irony mode off Από την πηγή στην κατανάλωση. Διαβάζεις τη σελίδα και μετά κατευθείαν "για άλλη χρήση".

Α και γω τσίμπησα το Killing Joke αλλά της Anubis, όχι το hardback το αγγλικό. Εμένα ο υπάλληλος πάντως το ήξερε (για την προσφορά) και τον ρώτησα αν παίρνουν και άλλοι και μάλιστα πιάσαμε κουβεντούλα για το Killing Joke και μου έλεγε πόσο καλό είναι. Προφανώς πρόκετε για τεράστια χασούρα γι αυτό και μου φαίνεται κουλό να μην γνωρίζουν τι γίνετε.

Ότι οι υπεύθυνοι του public είναι τόσο χαζοί ας πούμε που θα έχουν αφήσει έτσι ανεξέλεκγkτο το glitch χωρίς να κάνουν κάτι ενώ έχουν χασούρα; Προσωπική εικασία είναι ότι απλώς είχαν τεράστιο στοκ και θέλανε σαν τρελοί να ξεστοκάρουν πράμα. Ε προφανώς κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά οπότε μέσα στο στοκ που ήθελαν να διώξουν θα έφυγαν και κομμάτια που ίσως είχαν λίγο καλύτερες πωλήσεις όπως επίσης και λόγο της επιστροφής θα τους έμειναν κάμποσα Μπάρνυ. Προφανώς επίσης τα καλύτερα κομμάτια τα έβαλαν "κατόπιν παραγγελίας" ώστε να είναι εκτός προσφοράς. Τι νομίζετε; Είμαστε πιο έξυπνοι από ανθρώπους που διοικούν επιχειρήσεις με τόσους εργαζόμενους; Υ.Γ. Επιστρέψτε κάνα medikidz ρε αλήτες να πάρουμε τπτ ακόμα! Τι να τα κάνετε; Μόνο τον τίτλο τους διαβάζω και με πιάνει κατάθληψη!

Εντομεταξύ, έλαβα από public για το Paper Girls αυτό: Γεια σας! Ευχαριστούμε που μας επιλέγετε για τις αγορές σας. Σας ευχαριστούμε για την υπομονή σας αναφορικά με το προϊόν PAPER GIRLS VOL. 1. Παρά τις συνεχόμενες προσπάθειές μας για προμήθειά του, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε την παράδοση. Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε την αναζήτηση στο δίκτυο των προμηθευτών μας και ανάλογα θα σας κρατάμε ενήμερους. Με εκτίμηση, Ομάδα Customer Passion Το πήρε κανείς άλλος αυτό το email; Πλάκα θα έχει να μας την σκάσουν και να μην το φέρουν.

Η Υποσχεση του Γάτου στο ΜΜ 163 ειναι πανέμορφη ιστορία απο όλες τις απόψεις υπόθεση, πλοκή, σχεδιο, χρωματισμος. Ιστοριαρα! Δεν το περίμενα, απο τις καλύτερες ιστορίες που έχω διαβάσει σε Μίκυ Μάους και Κόμιξ της Β περιόδου.

Έπρεπε να αφήσουν τον αρχικό τίτλο , θα ήταν πιο πιασάρικος ο "Πιπποταρζάν".

Οι ιστορίες του σημερινού τόμου έχουν απαράδεκτο χρωματισμο (το νύχι της Καλι φαίνεται καλυτερα στο Κόμιξ 55 δυστυχώς) ενω και το μαυρο γενικα έχει γκρι ανοιχτη αποχρωση σε αντίθεση με τον πρωτο τόμο που το μαυρο ηταν σωστο. Κρίμα.

Σου λέει "αφού ο Μπαρκς πουλήθηκε και τα κονομησαμε τι κάνουμε τώρα; Ας ριξουμε την ποιότητα κιαλλο και ας δώσουμε Σκάρπα ώστε να βγάλουμε περισσότερο κέρδος". Ε τους σατανάδες της Καθημερινής τι σκαρφηστικανε. Που τα σκέφτονται! Ευτυχώς που ήμαστε και εμείς εδώ όμως να τους ξεσκεπασουμε. Σοβαρα ομως, πουλάει όμως ο Σκάρπα όσο πουλούσε ο Μπαρκς; Δυστυχως δεν βρήκα στοιχεία πωλήσεων της Κ για τα περασμένα έτη οποτε δεν έχω ακράδαντα στοιχεια αλλά χαρακτηριστικά θυμάμαι οτι το 2014 η Κ είχε φτασει να πουλάει πανω απο 100.000 φύλλα την εβδομαδα. Φυσικά ο τόμος Σκάρπα πρόσφερε ενα μικρο 8% αύξηση στις πωλησεις για τον πρωτο τομο το οποίο θεωρώ πενιχρο. Προφανώς μέσα στα 4 χρόνια που η Κ δίνει ένθετα με την ίδια σταθερη τιμή η οικονομία της Ελλάδας έχει χειροτερέψει, οι πωλησεις των εφημερίδων ειναι σε ελευθερη πτώση και το καινούργιο εγχείρημα του Σκάρπα είναι αβέβαιο. Οποτε δεν βρίσκω γιατι ο εκδότης είναι υποχρεωμένος να δώσει σε ενα νεο αβέβαιο εγχείρημα την ίδια ποιότητα. Προφανώς κανει downgrade στην ποιότητα ώστε αν δεν παει καλα να έχουν μικρότερη χασουρα. Επίσης το οτι το τιράζ είναι μεγαλο και αρα η τιμή είναι "κανονική" δεν στέκει γιατί δεν έχουμε επαρκή στοιχεια για το κοστος, κοινώς είναι αερολογια. Το επιχείρημα οτι η εκδοση είναι φθηνή γίνετε συγκριτικά με το τι άλλο υπάρχει στην αγορά. Προφανώς σαν μεγαλο τιράζ έχει λιγοτερο κοστος αλλά ακριβως επειδή είναι μεγαλο τιραζ ο εκδότης βάζει πιο πολύ το χερι στην τσέπη και μειωνετε το κοστος ανα σελιδα. Είναι όπως αμα πας σε ενα φωτοτυπαδικο. Αν βγαλεις μια φωτοτυπία θα σου πάρουν 0.20 λεπτα, αν βγαλεις 100 θα σου πάρουν 1 ευρώ. Ναι μεν πληρώσεως λιγοτερο κοστος ανα σελιδα αλλά έδωσες πιο πολλά χρήματα. Οποτε το νόημα είναι οτι αν πουλιούνται η πλειοψηφια των αντιτύπων γιατί αν μένουν στοκ ο εκδότης έχει χασουρα.

Ίσως το μόνο επιχείρημα που ασπαζομαι ως πραγματικα μείον αυτής της έκδοσης είναι αυτο και αμελησα να το αναφέρω νωριτερα. Τα περιεχόμενα είναι πραγματικα απαραίτητα είδικα απο την στιγμη που δεν ακολουθειται κάποια χρονολογική σειρά δημοσίευσης. Δεν καταλαβαίνω με ποια λογική τα άφησαν στην απέξω. Έτσι δεν μπορείς καν να ξέρεις ποιες ιστορίες υπαρχουν στον κάθε τόμο. Την εκδοτική αρπαχτη που λέγεται Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ δεν την ξεπερνάει και επίσης κανένα επιχείρημα σου δεν δικαιολογεί τον τιτλο "αρπαχτη". Το οτι σου έδωσαν κάτι λιγοτερο απο αυτό που έδωσαν αλλου (Ιταλία) δεν μπορείς να το πεις αρπαχτη. Απλως έχουμε στο μυαλό μας οτι σαν "συγκεντρωτική" εκδοση πρεπει να είναι και delux και με καποιες προδιαγραφές. Αν έμπαιναν οι ιστορίες αυτές στο ΚΟΜΙΞ με 100 σελίδες και χωρίς άρθρα όλα θα ηταν μπόμπα. Αλλά με 0,50 λεπτα περισσότερα και 80 σελίδες επιπλέον μας κακόφαινεται γιατί εν τέλει "αλλιως μας είχαν συνηθησει".

Χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος που πραγματικά θεωρώ ότι τα τεύχη αυτά είχαν μοναδικά εξώφυλλα και ιδιαίτερα η κόκκινη κορδέλα που έμπαινε μέσα στο εξώφυλλο έδινε μια πολύ όμορφη αίγλη και ειδικότερα που το λογότυπο και οι κορδέλες αλληλεπιδρούσαν με το σχέδιο του εξωφύλλου. Επίσης η παλέτα χρωμάτων στο πάνω μέρος μπλε-κίτρινο-κόκκινο και μαύρο πλαίσιο στο λογότυπο έδιναν άλλη αντίθεση και δυναμική στο μάτι. Το τωρινό λογότυπο είναι πολύ "μικιμάου" και μονότονο. Me too, ειδικότερα όταν η πρώτη έκδοση σου έχει δώσει περισσότερο συμπληρωματικό υλικό από ότι η επανέκδοση.

Μου θυμίζει φαση που σε πλησιάζουν γριουλες μάρτυρες του Ιαχωβα στον ηλεκτρικο και σου λένε "θέλετε να σας μιλήσουμε για τον Χριστουλη;" και πριν προλαβεις να μιλησεις σου έχουν δώσει το περιοδικο τους.