Dredd

H Marvel ανακοίνωσε μια πλειάδα εξαιρετικών δημιουργών, τόσο συγγραφέων όσο και σχεδιαστών, για τον επερχόμενο Αύγουστο. Ονόματα όπως ο Joe Hill, o Alex Ross, o Eric Larsen, o Walt Simonson. o George Perez, o J.M. Straczynski αλλά και πολλοί άλλοι με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα και προαναγγέλουν κάτι (ή πολλά κάτι) πολύ δυνατό. Φοβάμαι όμως ότι η πραγματικότητα θα είναι λιγότερο εντυπωσιακή. Το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς είναι κυρίως cover artists πλέον ( Cassaday, Ross ), ή είναι περασμένης ηλικίας ( Perez, Simonson ), ή τρέχουν δικές τους δουλειές ( Larsen ), με κάνει να σκέφτομαι ότι θα πρόκειται για one-shots ή για κάποιο μεγαλύτερου μεγέθους τεύχος σε μορφή ανθολογίας. Σε αυτή τη λογική συμβάλλει και ένα tweet του Cebulski, στο οποίο υπενθυμίζει ότι το τελευταία τεύχος που πούλησε πάνω από 1 εκατομμύριο ήταν το Star Wars #1 πριν από 5 χρόνια και ότι ήρθε καιρός για να επαναληφθεί αυτό. Ότι και να είναι, πρόκειται για πολύ καλό νέο, αλλά διατηρώ επιφυλάξεις μέχρι να το δω.

@Kurdy Malloy Δεν διαφωνώ, και για το στόλο και για το άδοξο τέλος του ενός δράκου. Αλλά τοοοοοοσο πολύ μεγαλύτερη η ιστορία, το ταξίδι, το έπος από 2-3 μπαρούφες, που δεν ασχολούμαι.

Ρε παιδιά, πολλοί βλέπετε σειρά φαντασίας με όρους πραγματικότητας. Αντιλαμβάνομαι να ενοχλείσαι με τα σεναριακά κενά, και ειδικά στο τελευταίο επεισόδιο κάπου ενοχλήθηκα και εγώ. Αλλά, επί της ουσίας, εδώ είμαστε για το ταξίδι. Το να μην σου αρέσει το Lore το καταλαβαίνω. Αλλά το να συζητάμε για το ποιος πρέπει να επιτεθεί πρώτα, το ιππικό ή το πεζικό, σε μια σειρά με δράκους, κόκκινες μάγισσες και θεών του φωτός, το θεωρώ διύλιση του κουνουπιού. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον.......

@Mandrake ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Λοιπόν, φτιάχνω τώρα ένα πμ και θα βάλω μέσα όσους ξέρω ότι θα είναι στο con το Σαββατοκύριακο. Η προοπτική είναι να βάλουμε εκεί όλοι τα ονόματα και τα κινητά μας έτσι ώστε να φτιάξω ένα γκρουπ-chat στο viber και να μπορούμε να συνεννοούμαστε εύκολα και γρήγορα όσο είμαστε πάνω. Επειδή στάνταρ κάποιον θα ξεχάσω, αν δεν μπείτε μέχρι Δευτέρα στο πμ, στείλτε μου προσωπικό πμ (να μην σπαμάρουμε εδώ) για να σας βάλω.

Πληρώνει τελωνειακά.

Ρε παιδιά , μην κλαιγόμαστε χωρίς λόγο. Όλοι ξέρουμε, ή θα έπρεπε να ξέρουμε, ότι αγορές εκτός ΕΕ υπόκεινται σε δασμούς και ΦΠΑ. Αυτό γίνεται για την προστασία της εγχώριας και ενδοκοινοτικής παραγωγής και αγοράς. Τις προάλλες τάραξε ο Τραμπ σε δασμούς αρκετά ευρωπαϊκά προϊόντα, μαζί και κάποια ελληνικά, τα οποία πουλιόντουσαν στις ΗΠΑ σε εξαιρετικά ανταγωνιστικές τιμές. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται και καλό είναι να μην κρίνουμε από το μικρόκοσμο μας. Και εγώ θέλω Omnibus στα $50 δολλάρια από το IST, αλλά δεν γίνεται. Και για αυτό ψωνίζω πάντα από ευρωπαϊκά e-shop. Για να έχω το κεφαλι μου ήσυχο.

Διάβασα μαζεμένα τα 6-7-8. Συνειδητά τα άφησα για να τα διαβάσω όλα μαζί, για να αποκτήσω σωστή άποψη. Σεναριακά πρώτα : Λοιπόν, το περιοδικό είναι σαφέστατα βελτιωμένο σε σχέση με την προηγούμενη του σύνθεση. Κυρίως γιατί λείπουν οι μονοσέλιδες/δισέλιδες ιστορίες που οι περισσότερες ήταν, κατά την άποψη μου, επιπέδου φανζίν. Με εξαίρεση το Μυρίζει Αίμα, που δεν μου είπε τίποτα, όλες οι υπόλοιπες έχουν λόγο ύπαρξης. Ακόμα και τα μικρά του Βαβαγιάννη ( του οποίου δεν είμαι φαν της δουλειας )ήταν καλά, και ειδικά του τελευταίου τεύχους που ήταν αρκετά καλά. Το Σατάνια ξεχωρίζει σεναριακά, με σενάριο ωραία δουλεμένο. Το Άρπη πάει να πει κάτι καλό αλλά αργεί πολύ, και σε δίμηνης κυκλοφορίας περιοδικά, η "δουλειά" πρέπει να γίνεται πιο άμεσα, να σε τραβάει κατευθείαν και να μην περιμένεις τόσο πολύ και τόσες σελίδες για να εξελιχθεί η πλοκή. Το Μέρες Λατρείας δεν μου έκανε τίποτα ιδιαίτερο, μια coming of age ιστορία χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Το Kobane Calling είναι ιδιαίτερο, μου θύμισε το MAUS στην λογική του αλλά με πιο σύγχρονη γραφή. Ακόμα και η Ζάχαρη, χωρίς να γίνεται τίποτα ιδιαίτερο, έχει ευχάριστη, μοντέρνα και τσαχπίνικη γραφή. Σχεδιαστικά : Εδώ τα χαλάμε. Και τα χαλάμε, όχι τόσο γιατί δεν ταιριάζει το σχέδιο στις ιστορίες, αλλά αγνοείται ένα πραγματικά καλό σχέδιο και στα 3 τεύχη. Μέσα σε τόσες ιστορίες, κάποια θα έπρεπε να σε τραβάει οπτικά, εκτός από σεναριακά. Το πιο άρτιο σχέδιο είναι αυτό του Γούση, αλλά και αυτό είναι μέσα στη μαυρίλα. Προφανώς και ταιριάζει στην ιστορία που διηγείται, αλλα δεν συμβάλλει στο να "ανέβει" οπτικά το περιοδικό. Με λίγα λόγια λείπει το eye candy. Ενώ σεναριακά επεκτάθηκε, σχεδιαστικά έχει μείνει στο alternative/undreground επίπεδο. Συνολικά : Αξίζει τα λεφτά του. Και το λέω εγώ, που δεν είμαι φαν του είδους. Αν βέβαια ήταν ξένη έκδοση, μάλλον δεν θα την αγόραζα. Επειδή είναι ελληνική, και επειδή πρέπει να υπάρχουν ελληνικές εκδόσεις, ειδικά στο περίπτερο αξίζει κάποιος να το αγοράζει, όπως και θα κάνω.

Τα τεύχη 2 και 3 θα κυκλοφορήσουν σε μία σκληρόδετη έκδοση με επιπλέον σελίδες και σκηνές τον Ιούνιο. JUST IN TIME FOR CONVENTION SEASON-the ultimate comic con crime tale! Comics won't just break your heart. Comics will just kill you. Hal Crane should know, he's been around since practically the beginning. Stuck at an out-of-town convention, waiting to receive a lifetime achievement award, Hal's weekend takes us on a dark ride through the secret history of a medium that's always been haunted by crooks, swindlers, and desperate dreamers. BAD WEEKEND-the story some are already calling the comic of the year from its serialization in CRIMINAL #2 and 3-has been expanded, with several new scenes added and remastered into a hardcover graphic novel, in the same format as BRUBAKER and PHILLIPS' (KILL OR BE KILLED, FATALE, CRIMINAL) bestselling MY HEROES HAVE ALWAYS BEEN JUNKIES. This gorgeous package is a must-have, an evergreen graphic novel every true comics fan will want to own.Collects CRIMINAL #2-3 with expanded content Προσωπικά θα περιμένω το ( σίγουρο για εμένα ) oversized hardcover. ΠΗΓΗ

Εξηγήσεις των σκηνοθετών για τα plot holes

Ατελείωτο respect στους συντελεστές αυτού του εκπληκτικού επεισοδίου. Πραγματική τέχνη η σκηνοθεσία και η μουσική επιμέλεια. Όποιος μπαίνει στη διαδικασία να ψάχνει καρέ-καρέ για να βρει inconsistencies θα βρει πάρα πολλές, αλλά δεν θα μπει ποτέ στο κλίμα και την ατμόσφαιρα του επεισοδίου. Θεωρώ εαυτόν αρκετά δύσκολο και απαιτητικό, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι αυτό ήταν το καλύτερο επεισόδιο σειράς (προσοχή: επεισόδιο, όχι σειρά) που έχω δει ποτέ μου. Καταιγιστική δράση, εναλλαγές, σωστές δόσεις δράματος, απίστευτη μουσική, απίστευτα εφέ. Υποκλίνομαι. Μόνη ένσταση πραγματικά είναι πως θα το ξεπεράσουν με τα επόμενα επεισόδια. Το βλέπω πολύ δύσκολο. Υ.Γ. Για όσες απορίες έχουν αναφερθεί παραπάνω, υπάρχουν απαντήσεις. Δεν παίζει να τις γράψω τώρα, αλλά μερικές τις συμπέρανα μόνος μου από τη γνώση μου περί της σειράς και τις υπόλοιπες τις βρίσκετε στο νετ. Μην βιάζεστε και google them.

Ωραίο νέο, παίζει να κάνω μια καταδρομική το μεσημέρι για να δω τι παίζει. Αν κρίνω πάντως από το FB του μαγαζιού, υπερηρωικά και μόνον!

@Dr Paingiver Είμαι σίγουρος ότι μέτρησες και άλλα, αλλά κωλύεσαι να τα αναφέρεις....

Έχει βρει κανείς πουθενά το μέγεθος του Υπερανθρώπου;

@Επιθεωρητής Le Pit Καμια παρεμβαση, απολαμβανα τις σελιδες οπως μου ερχονταν στο mail μου

Αν και δεν συνηθίζω να βλέπω πράγματα που έχω διαβάσει γιατί οι συγκρίσεις τείνουν να είναι άνισες, αυτό μάλλον θα το δω. Αν και, βάσει του ότι είναι από τα αγαπημένα μου κομικς, το πιο πιθανό είναι να απογοητευτώ......

Μπράβο, και ιδιαίτερα για το γεγονός ότι είναι ongoing σειρά και όχι limited. Έχει δηλαδή προοπτικές, αν έρθουν και οι ανάλογες πωλήσεις, να συνεχίσει για αρκετά τεύχη. @Θρηνωδός who is Μυλωνογιαννης, δεν τον έχω ακούσει.

@guskoin Θα γύριζαν πίσω στην Αγγλία ως αζήτητα

Τι καλύτερο μετά από μια βόλτα από την Ελληνοαμερικανικη, να βρεθούμε στη Λέσχη για ανταλλαγή εντυπώσεων!

Και εγώ με τη σειρά μου θα ήθελα να βγει μια τουμπανοέκδοση με όλα τα Old Man Logan που έχουν κυκλοφορήσει. Το πρώτο ήταν κορυφαίο και το run του Lemire, όσο είχα διαβάσει, ήταν εκπληκτικό.

Δεν θεωρώ πολλά τα €5, απλά η #$^& στην είσοδο με δάγκωσε και μου κράτησε €15 για 2 εισιτήρια. Απλά επειδή είχα μαζί μου την ανιψιά μου και ένα σχετικό άγχος να μην την πατήσουν/χάσω κλπ δεν το σκεφτηκα εκείνη τη στιγμή. Για την ανιψιά μου καλά ήταν αλλά για εμένα δεν άξιζε. Επειδή δεν συγκινούμαι με παλιά επιτραπέζια και βιντεοπαιχνίδια, μάλλον δεν βλέπω να την ξαναεπισκέπτομαι. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε της ανιψιάς μου της άρεσε, αφού για το μόνο παλιό που ενδιαφέρθηκε ήταν τα κόμικς της ΛΕΦΙΚ. ( Εκτός από ανιψιά είναι βαφτισιμιά, το λάδι βλέπετε ). Άσε που είδα και τον Τζόνυ και στεναχωρήθηκα γιατί αναγκάζεται και κάνει τέτοιες αρπαχτές σε προχωρημένη ηλικία. Να τονίσω βεβαίως την απόλυτα επαγγελματική συμπεριφορά των παιδιών που δουλεύανε στον πάγκο την ώρα που πήγα. Δεν τους ήξερα, προφανώς θα είναι καινούριοι στη Λέσχη γιατί μου φανήκανε νεότατοι

Ρε παιδιά τι εισιτήριο πληρώσατε;

Ο Jahan Cross είναι ο James Bond της αυτοκρατορίας. Αναλαμβάνει τις πιο δύσκολες αποστολές. Αυτός και η IN-GA, το πιστό του droid. Είναι ο καλύτερος κατάσκοπος της αυτοκρατορίας γιατί πιστεύει ότι χωρίς αυτήν, ο γαλαξίας θα βυθιζόταν στο χάος. Μέχρι που έρχεται μία αποστολή που θα του αλλάξει τη γνώμη...... Χωρίς ιδιαίτερη διάθεση παρουσιάζω αυτή τη 10τευχη σειρά ( 2 trade paperbacks ), κυρίως γιατί δεν έχω τίποτα ιδιαίτερο να πω. ( Πιο πολύ επειδή έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να γράφω 2-3 πράγματα για οτιδήποτε διαβάζω.) Σεναριακά στερείται οποιασδήποτε πρωτοτυπίας και σχεδιαστικά παρομοίως. Ο John Ostrander ( Suicide Squad, Star Wars : Legacy ) γράφει προφανώς ανόρεχτα, ξεσηκώνοντας όλες τις μανιέρες των ταινιών του Φλέμινγκ. Κάποιος που, στο ρόλο του Q, μας φτιάχνει gadgets και γκρινιάζει γιατί δεν τα προσέχουμε; Check. Μοιραία γυναίκα που στην αρχή είναι αντίπαλος αλλά στο τέλος μας βοηθάει γοητευμένη από το θεληματικό μας πηγούνι; Check. Κακός χαρακτήρας ο οποίος στο τέλος βλέπει το φως το αληθινό; Check. Βάλτε μέσα και άλλα 5-6 κλισέ και πιάσατε το νόημα. Πάρε και λίγο Solo και Bobba Fett για να πιάσουμε τους νοσταλγούς και κλείσαμε. Κρίμα, γιατί τουλάχιστον το Legacy που έχω διαβάσει ήταν φρέσκο και έξυπνα γραμμένο. Μία από τις τελευταίες σειρές της Dark Horse, πριν παραδώσει το lisence στην Marvel, το Agent of the Empire σχεδιάζεται από τον Stephane Roux ( Birds of Prey και άλλα DC ), χωρίς να έχει να επιδείξει τίποτα ιδιαίτερο. Δεν είναι κακό, ούτε και βέβαια όμορφο. Εντυπωσιακό σε μερικά καρέ, κάνει την δουλειά του και ξεχνιέται άμεσα. Γενικά δεν υπάρχει κανείς λόγος να διαβάσει κάποιος αυτή τη σειρά, αφού δεν πρόκειται να αποκομίσει κάτι ιδιαίτερο αλλά και υπάρχουν πολλές καλύτερες εκεί έξω. 5/10 και πάμε για άλλα.

O Jack Boniface έχει εγκαταλειφθεί από τους γονείς του όταν ήταν μικρός, πρώτα από το πατέρα του και μετά από τη μητέρα του. Το μόνο που έχει για να τους θυμάται είναι ένα μενταγιόν, το οποίο του έδωσε η μητέρα του πριν εξαφανιστεί, και του είπε να μην το αποχωριστεί ποτέ. Περιπλανώμενος από πόλη σε πόλη, και πάντα αναζητώντας τους γονείς του και τους λόγους για τους οποίους τον άφησαν, καταλήγει στην Νέα Ορλεάνη, όπου και δουλεύει σε ένα μουσείο. Μαθαίνοντας ότι οι γονείς του έζησαν κατά το παρελθόν στη Νέα Ορλεάνη και ήταν εγκληματίες, πετάει οργισμένος το μενταγιόν στη θάλασσα. Αμέσως όμως θα αντιληφθεί ότι αυτό τον προστάτευε από τις σκοτεινές μυστικιστικές δυνάμεις των φαντασμάτων και των τεράτων. Όταν αυτές του επιτίθενται, στην προστασία του προστρέχουν ο Dox και η Alyssa. Από αυτούς μαθαίνει το παρελθόν των γονιών του, και ειδικά αυτό του πατέρα του. Ότι δηλαδή ο πατέρας του ήταν η τελευταία γραμμή άμυνας της ανθρωπότητας απέναντι στις δυνάμεις του κακού. Και ότι αυτός, ο Jack, θα αναλάβει τον ρόλο που είχε αναλάβει ο πατέρας του, αυτόν του SHADOWMAN..... Το Shadowman είναι άλλος ένας τίτλος που έκανε reboot η Valiant όταν επανασυστάθηκε το 2012. Και είναι ο πρώτος της τίτλος ο οποίος είναι καθαρα horror, με στοιχεία μαγείας. Το σενάριο αρχικά το ανέλαβε ο Justin Jordan ( Luther Strode, Spread, Green Lantern ) ο οποίος κάνει πολύ καλή δουλειά, αφιερώνοντας ελάχιστο χώρο και exposition για να μας γνωρίσει τον χαρακτήρα, καθώς όλα τα υπόλοιπα δίνονται απλά και οργανικά στην εξέλιξη της πλοκής. Δεν είναι βέβαια κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο, αλλά ειδικά τα πρώτα 4-5 τεύχη διατηρούν μια πολύ καλή ισορροπία μεταξύ προώθησης της ιστορίας και καταιγιστικής δράσης. Μετά τα πρώτα 10 περίπου τεύχη, η σειρά "προσγειώνεται" λίγο, εισάγεται στην πλοκή και η Dr. Mirage ( άλλος χαρακτήρας του Valiant Universe ) και σε συνδυασμό με την ανάληψη του σεναρίου από τον Peter Milligan ( 2000AD, Hellblazer, X-Men - O ορισμός, του ικανού για το καλύτερο και το χειρότερο, συγγραφέα ΙΜΟ ), παραμένει μεν ενδιαφέρουσα αλλά χάνει την "σπιρτάδα" της. Το σχέδιο γίνεται από πολλούς σχεδιαστές αν και αυτός που ξεχωρίζει ιδιαίτερα είναι ο Patrick Zircher ( Cable & Deadpool, Thunderbolts, Action Comics ) o οποίος δίνει εκπληκτικά δυναμικά καρέ μάχης καθώς και εντυπωσιακά καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες. Ταυτόχρονα συμμετέχει και στην συγγραφή του σεναρίου για τα πρώτα 6 τεύχη. Οι υπόλοιποι σχεδιαστές ( Miguel Sepulveda, CAFU, Diego Bernard, Roberto de la Torre ) κάνουν κατα βάση καλή δουλειά, χωρίς όμως να παρουσιάζουν κάτι αξιομνημόνευτο. Η σειρά κράτησε 16 τεύχη και παράλληλα κυκλοφόρησε ένα mini-series 3 τευχών με τίτλο End Times σε σενάριο Milligan και σχέδιο Valentine De Landro ( X-Factor, Bitch Planet ). Όλα τα παραπάνω συγκεντρώνονται σε trade paperbacks, αλλά και σε 2 σκληρόδετες Deluxe Editions, οι οποίες περιλαμβάνουν ένα επιπλέον τεύχος ( το #13Χ ) και το τεύχος #0 από έναν άλλο χαρακτήρα του Valiant Universe, την Punk Mambo. Στην ανάγνωση των 2 Deluxe βασίστηκε η παραπάνω παρουσίαση. Η σειρά συνεχίζεται με renumbering ( Volume 5 ), έχοντας φτάσει ήδη τα 11 τεύχη. Γενικά μια αρκετά διασκεδαστική σειρά, η οποία ξεκίνησε δυναμικά και ξεφούσκωσε προς το τέλος, κυρίως λόγω των πολλών διαφορετικών σχεδιαστών που χρησιμοποιήθηκαν. 6,5/10

Ας μιλήσουμε για κάτι πρωτότυπο. Για κάτι πρωτοποριακό. Για κάτι που δεν έχει ξαναδιαβάσει κανείς από εμάς. Για κάτι που δεν έχει καν ονειρευτεί κανείς από εμάς. Ας μιλήσουμε για το καινούριο crossover event της Marvel. Ονομα Prodigal Son και θα εμπλέκονται οι Fantastic Four, οι Guardians of the Galaxy και ο Silver Surfer. Θα το γράψει ο Peter David και μας έρχεται τον Ιούλιο. ΠΗΓΗ