Μετάβαση στο περιεχόμενο

ΔeMo™

Members
  • Περιεχόμενο

    295
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Κερδισμένες ημέρες

    1

Καταχωρήσεις δημοσιεύτηκε από ΔeMo™

  1. post-12627-0-91321100-1335611429_thumb.jpg
    Η έκδοση της Glenat του 1999/2003


    Το "España: Una, Grande y Libre" (Ισπανία: Ενωμένη, Μεγάλη και Ελεύθερη) είναι το επίτομο έργο που συγκεντρώνει τα τρία άλμπουμς της τριλογίας "España Una", "España Grande" και "España Libre", κάθε ένα από τα οποία με τη σειρά τους συγκέντρωνουν τις ιστορίες των Carlos Giménez (σενάριο και σχέδιο) και Ivá (σενάριο) [η πλειονότητα των σεναρίων προέρχεται από τον Ιβά, ενώ σε ορισμένες ιστορίες ο Χιμένεθ συνεργάζεται και με άλλους συγγραφείς] που δημοσιεύθηκαν την περίοδο Ιούλιος 1976 - Οκτώβριος 1977 στο σατιρικό εβδομαδιαίο περιοδικό El Papus (στα καστιγιάνικα, αλλά με έδρα τη Βαρκελώνη). Πρόκειται για ένα πολιτικό κόμικ που καταγράφει την περίοδο και τις πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Ισπανία της εποχής μετά το θάνατο το δικτάτορα Φράνκο και τη Μετάβαση στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.


    post-12627-0-34067900-1335612050_thumb.jpg
    Η αρχική έκδοση των άλμπουμ που συγκέντρωναν τις ιστορίες από τις εκδόσεις De La Torre
     

    Το πρώτο άλμπουμ συλλέγει τις ιστορίες που δημοσιεύθηκαν στα τεύχη 114 έως 135 του περιοδικού, περίοδος που αντιστοιχεί στους πρώτους μήνες της πρώτης μετά-Φράνκο δημοκρατικής κυβέρνησης Σουάρεθ, η οποία όμως δεν είχε εκλεγεί από το λαό, αλλά είχε διοριστεί από το βασιλιά Χουάν Κάρλος.

    Οι ιστορίες του δεύτερου άλμπουμ δημοσιεύθηκαν στα τεύχη 136 έως 157, περίοδος που αντιστοιχεί στο δημοψήφισμα για την πολιτική μεταρρύθμιση που διοργάνωσε η κυβέρνηση Σουάρεθ μέχρι και τις πρώτες μετά-Φράνκο ελεύθερες γενικές εκλογές του Ιουνίου του 1977. Στο άλμπουμ αυτό ο Ιβά είναι ο συγγραφέας των 17 από τις 22 συνολικά ιστορίες.

    Το τρίτο άλμπουμ συγκεντρώνει τις ιστορίες που δημοσιεύθηκαν στα τεύχη 158 έως 178, σε μία περίοδο που αντιστοιχεί ακριβώς πριν και ακριβώς μετά από τις προαναφερθείες γενικές εκλογές του του 1977. Στο τρίτο άλμπουμ δημοσιεύονται, επίσης, και δύο ιστορίες που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό "Το Κοράκι" ("El Cuervo").

    Πρόκειται για ιστορίες συνήθως δισέλιδες (υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις τρισέλιδων ιστοριών) σε μορφή στριπ, οι οποίες στην επανέκδοση του άλμπουμ το 2003, στην οποία είχα πρόσβαση, δημοσιεύονταν με 3-4 καρέ ανά σειρά και 4 σειρές ανά σελίδα, κατά μέσο όρο, αριθμοί που αλλάζουν φυσικά ανάλογα την ιστορία, τις εικόνες που θέλουν να δείξουν οι δημουργοί ή την αναλογία μεγεθών που προσπαθούν να δημιουργήσουν και ασπρόμαυρες. Δεν έχω πρόσβαση στο περιοδικό El Papus, αλλά πιστεύω ότι με τον ίδιο τρόπο δημοσιεύονταν και εκεί,καθώς από ορισμένες φωτογραφίες εξωφύλλων που έχω δει φαίνεται να είναι μεγάλου μεγέθους.


    post-12627-0-11004400-1335612467_thumb.jpg
    Το εξώφυλλο του τεύχους 177 του El Papus, Οκτώβριος 1977, αμέσως μετά τη φασιστική επίθεση στα γραφεία του περιοδικού που στοίχισε τη ζωή σε ένα άτομο. Ο τίτλος γράφει "Η επίσκεψη της μνησικακίας". Στην επίθεση και το θάνατο που προκάλεσε είναι αφιερωμένη μία από τις ιστορίες του τρίτου άλμπουμ.
     

    post-12627-0-16028700-1335613189_thumb.jpg

    Δείγμα ιστορίας. Σε σενάριο Ιβά και Χιμένεθ και σχέδιο Χιμένεθ. Ο τίτλος είναι "Λεξικό Βασικών Εννοιών" και αποδίδει στο πώς αντιλαμβάνονται οι δημιουργοί έννοιες όπως το έθνος, η εργασία, η εκμετάλλευση, η πρόοδος, η ληστεία, η πίεση, η καταπίεση κλπ. Ήταν η ιστορία που δέχθηκε τη μεγαλύτερη αυτολογοκρισία από μέρους της σύνταξης του περιοδικού, καθώς στην αρχική της μορφή παρουσίαζε έναν αστυνομικό πλήρως εξοπλισμένο στο λήμμα "οπλισμένος μισθοφόρος", έναν αστυνομικό που πυροβολεί έναν εργάτη στο λήμμα "δολοφόνος" και το τελευταίο καρέ παρέπεμπε σε δράση του λάου με χρήση όπλων κάθε τύπου, από το δρεπάνι μέχρι μία μολότοφ, ως μέσο για την επίλυση των προβλημάτων του.

     

    Όσον αφορά το περιεχόμενό του, ως πολιτικό, αντι-εξουσιαστικό κόμικ της μετά-Φράνκο εποχής, πραγματεύεται θέματα όπως τη βία και την καταπίεση που αντιμετώπισαν οι αντικαθεστωτικοί την περίοδο Φράνκο, τη βία που αντιμετώπισαν αντικαθεστωτικοί από παραστρατιωτικές-παρακρατικές-ναζιστικές ομάδες ακόμα και μετά το θάνατο του Φράνκο, τις οικονομικές αδικίες που υπάρχουν και τη συσσώρευση πλούτου έναντι των φτωχών, το μεγάλο πρόβλημα ανεργίας και την τραγική οικονομική κατάσταση που αντιμετώπιζε η χώρα μετά το θάνατο Φράνκο, τα αίτηματα για πλήρη αμνηστία και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων (και σε 1-2 ιστορίες την καπήλευση των πολιτικών κρατουμένων από την Αριστερά), τους αγώνες των Βάσκων για πολιτιστική και γλωσσική ανεξαρτησία, την καταπίεση των λαών από τις ελίτ και τους καπιταλιστές κλπ.


    post-12627-0-12355900-1335612899_thumb.jpg
    Ο Κάρλος Χιμένεθ κρατώντας πινακίδα οδού που φέρει το όνομά του

     

    Και επειδή δεν είμαι καθόλου καλός στις κριτικές και τις παρουσιάσεις, παραθέτω απλώς την εισαγωγή του άλμπουμ, όπως γράφτηκε από τον Αντόνιο Μαρτίν, κορυφαίο θεωρητικό και μελετητή των ισπανικών κόμικς, τον Οκτώβριο του 1999, για την πρώτη έκδοση του τόμου [η μετάφραση και η παρατηρήσεις που τη συνοδεύουν είναι δικές μου και προέρχονται από το πρωτότυπο κείμενο στα ισπανικά, ενώ εντάσσονται σε μία προσπάθεια μετάφρασης-scanlation του έργου για τα μη ισπανόφωνα ενδιαφερόμενα μέλη του GreekComics]:
     

     

    ΕΦΟΡΜΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

    Το έργο αυτό, το οποίο αρχικά εκδόθηκε σε τρία βιβλία και τώρα έχει τύχη να συγκεντρώνεται σε ένα μόνο τόμο, συλλέγει σε δημοσιογραφικό κώδικα και με κριτικό χιούμορ, μέσω της ιδιαίτερης εκφραστικής «γλώσσας» ενός κόμικ-στριπ, μία σειρά σημαντικών στιγμών από τα χρόνια που ήταν ίσως τα πιο κρίσιμα για την πολιτική Μετάβαση της Ισπανίας, μετά το θάνατο του Στρατηγού Φράνκο και μέχρι τις πρώτες δημοκρατικές γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Ισπανία από τον Εμφύλιο Πόλεμο.

    Με αυτά τα κόμικς, οι Χιμένεθ και Ιβά έδωσαν μορφή, από τον Ιούλιο του 1976 μέχρι τον Οκτώβριο του 1977 και μέσα από τις σελίδες του σατιρικού περιοδικού «El Papus», στη φλογερή ιστορία μίας κρίσιμης εποχής για την καθημερινή ζωή της σύγχρονης Ισπανίας, όταν όλα φαίνονταν δυνατά, ακόμα και η έφοδος προς τον ουρανό1, ακόμα και πως κάτω από το λιθόστρωτο βρίσκονταν οι πάντοτε ονειρεμένες παραλίες2.

    Φυσικά, πρόκειται για ένα βιβλίο πολιτικό, που δομείται πάνω σε τρία βασικά γεγονότα: τους πρώτους μήνες της πρώτης, διορισμένης, Κυβέρνησης Σουάρεθ, το δημοψήφισμα για την πολιτική μεταρρύθμιση και τις πρώτες γενικές εκλογές του Ιουνίου του 1977. Απέναντι σε αυτά τα γεγονότα, αντιδρούν καταθέτοντας μία μαρτυρία για το τι συνέβαινε στο δρόμο, με τρόπο άμεσο, φρικιαστικό. Και πρέπει να επισημανθεί πως αυτό είναι ένα βιβλίο πολιτικό που συνδέεται με ιδέες προοδευτικές, αν και είναι ανώφελο να αναζητήσει κανείς μία τελεσίδικη και επίσημη σύνδεση, καθώς πάρα πολλές από τις ιστορίες μπορούν να τοποθετηθούν, άλλες υπό την «σκέπη» του αναρχισμού και άλλες υπό αυτή του κομμουνισμού. Ωστόσο, το σίγουρο είναι πως το «Ισπανία: Ενωμένη, Μεγάλη και Ελεύθερη» δεν έχει πολιτικό πατέρα, καθώς έχει δύο φυσικούς μπαμπάδες, τους συγγραφείς, έναν βαθειά σκεπτικιστή και κυνικό, κατά κάποιον τρόπο κάτι αθώο, τον Ιβά, και έναν άλλο βαθειά συνειδητοποιημένο και μαχητικό, μέχρις σημείου θυμού και πρόκλησης, το Χιμένεθ.

    Έχουν περάσει, βέβαια, πάνω από είκοσι χρόνια από τη δημιουργία αυτών των στριπ και τα όνειρα και τις ελπίδες που τόσοι πολλοί τρέφαμε τότε (κατά κύριο λόγο να ξαναπιάσουμε το νήμα της Ιστορίας, από το σημείο που με αίμα το έκλεψαν, και να πετύχουμε ώστε ο Νόμος και η Δικαιοσύνη να ενώνονταν στον ίδιο, μοναδικό λειτούργημα), από όσα «κρατάει στα πρακτικά» αυτό το βιβλίο.

    Η λογική λέει πως, με τον καιρό, κάποια από αυτά τα στριπ έχουν καταστεί ξεπερασμένα. Όχι κατά βάθος, αλλά σε σχέση με το σύστημα αναφορών και τον αναγνωστικό κώδικα των σημερινών, πιο νέων, αναγνωστών. Έτσι, είναι πιθανό να μην θυμούνται ή να μην αναγνωρίζουν το ψευδώνυμο του κακοποιού «Ο Ξανθός» («El Rubio»3), στον οποίο αναφέρεται ο Χιμένεθ όταν μετατρέπει το «Απόβρασμα» σε πρωταγωνιστή ή πάρα πολλά από τα αρχικά, τις ομάδες, τα πολιτικά κόμματα και τις πραγματικές κοινωνικές δυνάμεις που τότε κυριαρχούσαν στο δρόμο και σήμερα έχουν εξαφανιστεί. Είναι πιθανό και λογικό, συμβαίνει με οποιοδήποτε κείμενο του Τύπου και δεν πρέπει να λησμονείται πως αυτά τα κόμικς επιτελούσαν στις μέρες τους μία συγκεκριμένη δημοσιογραφική λειτουργία.

    Εντούτοις, διαβάζοντας αυτά τα στριπ σήμερα, όλα αυτά δεν έχουν και πολλή σημασία. Είναι βέβαιο πως κάποιες σελίδες δεν έχουν αντισταθεί στο πέρασμα του χρόνου (αν και θα έπρεπε να αναρωτιέται κανείς σε ποιο βαθμό αυτό ανταποκρίνεται επίσης και στην κακή μνήμη, σε μεγάλο βαθμό ηθελημένη, των Ισπανών του σήμερα), αλλά εν γένει, στο σύνολό του, αυτό το βιβλίο προσφέρει μία από τις καλύτερες δυνατές μαρτυρίες για το πώς ήταν εκείνοι οι καιροί, τόσο κοντινοί και μακρινοί από αυτή την Ισπανία, όπου όλα πάνε καλά4... Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου (που αρχικά ήταν τρία βιβλία) τώρα, με τη μία, μονορούφι, λειτουργεί με την ίδια αποτελεσματικότητα, αν και με ξεχωριστή μορφή, σε σχέση με το 1977.

    Το «Ισπανία: Ενωμένη, Μεγάλη και Ελεύθερη» («España: Una, Grande y Libre») είναι ένα έξοχο παράδειγμα πολιτικού κόμικ, μίας δημοσιογραφικής επανεξέτασης της ιστορίας που δεν έχει ειπωθεί σχετικά με τη Μετάβαση (La Transición), εκεί όπου αυτή η ιστορία μετασχηματίζεται σε μία καθαρή περιθωριοποίηση, αντηχώντας τα συναισθήματα, τη ζωή και τα βάσανα των καταπιεσμένων, της μάζας του λαού, από τον οποίο ήθελαν μόνο την ψήφο του...

    Για να μην μακρηγορώ, παραπέμπω όσου αναγνώστες ενδιαφέρονται στα κείμενα της πρώτης έκδοσης αυτού του έργου, που αναφέρονται, επίσης, στην πραγματικότητα της Ισπανίας εκείνης της εποχής και τοποθετούν με ακρίβεια πληροφορίες και συγκεκριμένες αναφορές για το περιεχόμενο και τους συγγραφείς.

    Κλείνοντας, θυμίζω στους αναγνώστες πως ο αρχικός τίτλος αυτού του έργου αναφέρεται στις ιεροτελεστικές ιαχές της Φάλαγγας5 του Χοσέ Αντόνιο6 και του Φράνκο, οι οποίες αρνούνταν τον πλουραλισμό σκέψης και πολιτικής έκφρασης («Ενωμένη Ισπανία»), διακήρυσσαν ένα θλιβερό και απογοητευτικό ιμπεριαλισμό («Μεγάλη Ισπανία») και ειρωνεύονταν την πραγματική κατάσταση στην οποία ζούσαν οι Ισπανοί («Ελεύθερη Ισπανία»).

    Διαβάζοντάς τα τώρα, τα στριπ αυτού του βιβλίου καταδεικνύουν πως έχουν μία εσωτερική συνοχή που τα ενώνει. Διαβάζοντάς τα τώρα με πνεύμα κριτικό, αυτά τα στριπ καταδεικνύουν πως η Ισπανία δεν πάει καλά...

     


    1Αναφέρεται στη ρήση του Καρλ Μαρξ για την Παρισινή Κομμούνα του 1871
    2Αναφέρεται σε ένα εκ των συνθημάτων του γαλλικού Μάη του '68, «Κάτω από το λιθόστρωτο, η παραλία».
    3Ψευδώνυμο του Manuel Pérez Cubero, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας (Partido Comunista de España - PCE). Συμμετείχε στο αντάρτικο εναντίον του Φράνκο από το 1947 με την Αντάρτικη Ένωση Λεβάντε και Αραγονίας (Agrupación Guerrillera de Levante y Aragón - AGLA).
    4Αναφέρεται στη ρήση του πρώην πρωθυπουργού της Ισπανίας, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, ότι «η Ισπανία πάει καλά» («España va bien»).
    5Ισπανική Φάλαγγα (Falange Española): Ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα που υποστήριζε την ανάγκη στρατιωτικού κινήματος εναντίον της αριστερής κυβέρνησης συνεργασίας του 1936. Μετά την επικράτηση του Φράνκο παρέμεινε η μοναδική νόμιμη πολιτική οργάνωση.
    6Πλήρες όνομα: Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα. Γιος του στρατιωτικού και δικτάτορα Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα, θεωρητικός της ισπανικής Δεξιάς, ιδρυτής και αρχηγός του ακροδεξιού πολιτικού κόμματος «Φάλαγγα». Συνελήφθη το 1936 από την αριστερή κυβέρνηση συνεργασίας του Λαϊκού Μετώπου (Frente Popular) και μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος του Φράνκο δικάστηκε και θανατώθηκε από λαϊκό δικαστήριο.

    • Like 23
  2. H free comic book day είναι η παγκόσμια ημέρα με τα δωρεάν comics.

     

    Οι εκδοτικές που συμμετέχουν είναι πολλές και τα comics που θα βγουν φέτος μπορείς να τα δεις εδώ

     

    Τα καταστήματα που συμμετέχουν έχουν διαφορετική πολιτική για το τρόπο που δίνουν τα free comics (αφού τα καταστήματα πληρώνουν ένα μικρό ποσό για κάθε τεύχος)

     

    Εμείς και φέτος όπως και πέρσι θα δίνουμε ένα δωρεάν comics σε όλους που θα έρθουν στο κατάστημα και 3 μαζί με κάθε αγορά.

     

    'Αρα να έρθω για το Ντεθ Νοουτ στις 5 Μαΐου εεεε? :)

    • Like 4
  3. Το Δέρμα Που Κατοικώ, βλ. Αλμοδόβαρ.

     

     

    Όταν ο θύτης γίνεται θύμα, από τον πατέρα του θύματος που γίνεται θύτης, όμως τελικά το θύμα που ήταν θύτης ξαναγίνεται θύτης και ξανακάνει τους θύτες του θύματα και τελικά παρουσιάζεται ως θύμα! :yes::shootme:

     

     

    :dance:μείον ΜΗΔΕΝ ΣΤΑ ΔΕΚΑ!!!!!!!!! :yahoo: (στις ταινίες ακόμα είμαι πιο αυστηρός από ότι στα κόμικς :P )

     

     

    (τζάμπα τα € που δαπανήθηκαν για να γίνει αυτό το πράμα)

     

     

     

     

    "Το Δέρμα που κατοικώ" το είδα κι εγώ πρόσφατα και δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι ήταν χάλια.

    Τουλάχιστον σεναριακά και η εξέλιξη τελος παντων της ιστορίας -η αποκάλυψη του ποιος ήταν το θύμα που έγινε θύτης γιατί έθιξε την κόρη του αρχικού θύτη- είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον..

     

    Τελευταία ταινία που είδα ήταν το ισπανικό "Mientras Duermes" (Δεν έψαξα αν υπάρχει στα ελληνικά, αλλά ο τίτλος μεταφράζεται σε: "Ενώ κοιμάσαι") και αφορά το μοναχικό (πολύ μοναχικό όμως) θυρωρό μίας πολυκατοικίας που κάθε βράδυ κοιμάται στην αγκαλιά μίας ενοίκου. Γίνεται, όμως, εκείνη να μην ξέρει τίποτα........;

     

    Ο τίτλος με προϊδέαζε για καθαρό θρίλερ/τρόμου, αλλά τελικά δεν ήταν. Δεν μπορώ να την προσδιορίσω σε είδος, μάλλον ψυχολογικό θρίλερ-αγωνίας. Η ιδέα του σεναρίου είχε ενδιαφέρον και η εξέλιξη του, το τέλος του δεν με πολυτρέλανε αλλά ήταν ΟΚ, έπαιζε ο τύπος -ο καραφλός- από το "Κελί 211" ("Celda 211") και ένα καλό γκομενάκι ισπανικό, οπότε αν σας εξήψε την περιέργεια η μίνι περίληψη πάνω, προτείνω να τη δείτε (και τα κορίτσια).

    • Like 5
  4. Είχα πάει στην προβολή της προηγούμενης Κυριακής με το Γκοστ Γουόρλντ και ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στη δημιουργό του κέηκ με την κρέμα μπανάνας (?) στη μεση, που οπως πληροφορήθηκα ήταν η (άη-μακ)Μαρία. Γιάμμυ!

    • Like 8
  5. Ωραία προσπάθεια παιδιά, καλή αρχή εύχομαι, θα μου άρεσε σαν ιδέα γενικά να βοηθήσω αλλά ειμαι αρκετά τεμπέλης (ο Κουάκμορ ξέρει :ρ)

     

     

    Γιατί αποφασισες να το κάνεις στα αγγλικά και όχι στα ελληνικα;;

    • Like 6
  6. Εγω αυτο που θελω να πω ειναι πως το καλοκαιρι θα δω (στο εξωτερικο εννοειται, δυστυχως) τους ΓΚΡΗΝ ΝΤΑΙΥ

     

    ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

     

    (απωθημενο γαρ :D )

     

     

    Απο φετινες εν Ελλαδι συναυλιες, δε θα χαλιομουν για Πεννυγουαιζ, Ωθοριτυ Ζηροου, Ιγκυ και Πητερ Χουκ και ο,τι αλλο προκυψει (αν κ δν ξερω αμα θα παω εστω σε μια απ αυτες :ρ)

    • Like 4
  7. αν και εχω καιρο να μπω στο φορουμ ειδα οτι εχει γινει χαμος με τις μεταφρασεις σου και θελω να τα κατεβασω κι εγω να τα διαβασω. ειδικα το ΧΜίκυ!

    συγχαρητήρια για τη δουλειά σου και το βραβείο ως μέλος του μήνα!

    • Like 8
  8. Προς συμπλήρωση αυτών που λέει ο Φάντομ για το πόσο καλύτερα μπορείς να κατανόησεις μία ιστορία, πόσο βαθύτερα να την αγαπήσεις, ή έστω πόσο πιο ενδιαφέρουσα μπορεί να σου φανεί και να σου μάθει και πέντε πράγματα παραπάνω από την καθαυτή διασκέδαση που σου προσφέρει σκέτη η ιστορία, να καταθέσω την προσωπική εμπειρία ότι όταν είχα διαβάσει το συνοδευτικό άρθρο και την ιστορία πίσω απ'την (και, νταξει, και την ιστορία φυσικά), παιδί γυμνασιου-λυκείου έτσι, μου είχε φανεί τόσο πολύ ενδιαφέρον που πήγα και αγόρασα την ελληνική μετάφραση της Καλεβάλα :΄) [κάποια στιγμή θα διαβάσω και μετά το πρώτο κεφάλαιο :hop: ]

    • Like 1
  9. Λοιπόν, σε αυτό το θέμα θα μπορούσαμε να βάλουμε όσοι είχαμε πάει στην επίσκεψη του Ντον Ρόσα στην Ελληνοαμερικανική Ένωση ή στον Ελευθερουδάκη τις αφιερώσεις ή τα σκιτσάκια που μαζέψαμε.

     

     

    Εγώ δεν είχα τη χαρά να πάρω και σκίτσο, μόνο αφιερώσεις στον τόμο του Βίου και Πολιτείας:

     

    donrosa01.th.jpg

     

    στο ΚΟΜΙΞ#174, με κεντρική ιστορία την Αναζήτηση της Καλεβάλα και εξώφυλλο του ίδιου:

     

    donrosa02.th.jpg

     

    donrosa03.th.jpg

     

     

    και στο ΚΟΜΙΞ#197, γιατί ήταν το τεύχος στο εξώφυλλο του οποίου αναγγελόταν η είδηση της επίσκεψής του:

     

    donrosa04.th.jpg

    • Like 11
  10. Διάβασα το μισό περίπου σήμερα στη λέσχη και δεν μπορώ να πω ότι με σόκαρε (εκτός από αρκετές δόσεις αηδίας στην ιστορία με τη.. δυσκοιλιότητα ~ δε θύμαμαι τους τίτλους των ιστοριών :) ), ίσως φταίει ότι γενικά εκτιθέμεθα συχνά σε εικόνες σεξ ή βίας κλπ. οπότε ίσως έχω φτάσει σε ένα είδος απάθειας.. Γέλασα αρκετές φορές, πάντως, κατά την ανάγνωσή του και δεν ξέρω αν ήταν όντως χιούμορ του δημιουργού ή εγώ το βρήκα διεστραμμένα αστείο, σαν ανάγνωσμα πάντως είχε φάση.

     

    υ.γ.: πολύ ενδιαφέροντα αυτά που έγραψες Sandman, για την "αποκωδικοποίηση" των ιστοριών.

    Ήθελα να προσθέσω μόνο ότι στην ιστορία με τους δύο θεούς και τις δύο κοπέλες που μάχονται για να ρίξουν ένα τεκνό (πάλι δε θυμάμαι τον τίτλο) μου έφερε στο μυαλό όλα αυτά τα ερωτήματα περί μοίρας ή πεπρωμένου, ποιος το καθορίζει, ποιος καθορίζει το συμβαίνει στη ζωή μας, πώς μία ενέργεια μας μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα άλλο μέλλον μας, αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να επέμβει και να το αλλάξει προς όφελος μας ή ό,τι κάνουμε το κάνουμε από μόνοι μας, χωρίς εξωτερική βοήθεια κλπ.

    • Like 12
  11. Εν αναμονή κι εν όψει της δημοσίευσης του δεύτερου τεύχους της συλλεκτικής υπερτούμπανης σειράς των εκδοσέων ΜΕΝΕΛΑΟΣ για τη ντουλάπα του Μπάτμαν, θέλησα να κάνω το επίσημο ντεμπούτο μου στο μαγικό χώρο της τέχνης εν γένει και της ελληνικής σκιτσογραφίας ειδικότερα, οπότε:

     

    post-12627-13175996445563_thumb.jpg

     

    They Saved Hitler's Brain

     

    p.s.: Η "απάντηση" σ' αυτό το τραγούδι ήταν το They Saved Hitler's C*ck από τους Angry Samoans. Ευτυχώς δε με έχει εμπνεύσει ακόμα :oops:

    • Like 15
  12. Χμμ είδα ότι ο Δημήτρης(dhm),συμπεριέλαβε και την ιστορία Το μυστικό του Ολλανδού,στον πέμπτο τόμο,η οποία αποτελεί επεισόδιο του Βίου και της Πολιτείας και έχει ήδη δημοσιευτεί στο Κόμιξ #160 και στον τόμο Τα Χαμένα Επεισόδια.Οπότε από την στιγμή που ο Τερζόπουλος δεν συμπεριέλαβε ιστορίες του Βίου και της Πολιτείας μέσα στην Βιβλιοθήκη Κόμιξ,δεν νομίζω να συμπεριλάβει και την συγκεκριμένη ιστορία και εκτός αυτού,η συγκεκριμένη ιστορία είναι αρκετά μεγάλη για να χωρέσει στον τρίτο τόμο και να μην ξεπεράσει τις 208 σελίδες(το όριο που ανέφερα στο παραπάνω ποστ).Έτσι λοιπόν από την στιγμή που ο Τερζόπουλος γράφει στην διαφήμιση ότι ο τόμος θα περιέχει 9 ιστορίες,λογικά θα δούμε και την ιστορία του γερμανικού φανζίν Gyro's Beagletrap.Όλες οι υπόλοιπες που μένουν είναι πολυσέλιδες, οπότε προορίζονται για τον έκτο τόμο.Έτσι λοιπόν αυτό που ανέφερα πάνω, να μπει ο επίλογος της Καλεβάλα και να μην μπει η συγκεκριμένη ιστορία είναι άτοπο.Όμως το να μπει και η συγκεκριμένη ιστορία και ο επίλογος της Καλεβάλα, αυτό ίσως και να το δούμε.

     

     

    εντιτ 1: Ουπς! Ήμουν σίγουρος ότι θα κάνω κάποιο λάθος, είτε στις ιστορίες είτε στις σελίδες :ρ Θαίνξ για την προσεκτική αναγνωση του ποστ μου :ρ

     

    εντιτ 2: ρε συ τωρα μου χαλασες ολο το ποστ :( ποια θα βάλει για να βγουν 9 οι ιστορίες; την μπήγκλτραπ; (δε νομίζω να δημοσιεύσει ιστορία από φανζίν, δεν ξερω αν κάτι τέτοιο θεωρείται "ιστορία της Ντίσνεϋ")

     

    έβαλα και ένα ερωτηματικό στον μουργολυκοι βς. χρηματοφυλακίου γιατί υπάρχει στους επιγόνους και ίσως δεν την ξαναδημοσιεύσει

    • Like 1
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.