leonidio

Ορίστε το εξώφυλλο του τεύχους 52. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Το επόμενο τεύχος (Η Κληρονομιά) στις 15/11.

Τιμή καταλόγου: 14,90 Δεύτερη εκδοτική παρουσία του διάσημου εχθρού του Spider-Man στη χώρα μας μετά από εκείνη του Οξέος προ εξαμήνου. Σε αντίθεση με εκείνη την έκδοση, αυτή έχει ως βασικό πρωταγωνιστή. τον αυθεντικό Venom, τον Eddie Broc και αφηγείται την ιστορία του πώς ο απογοητευμένος, διψασμένος για αναγνώριση και κοινωνικά αδέξιος και τελικά στα όρια του κοινωνικώς αποδεκτού δημοσιογράφος έγινε υποχείριο της εξωγήινης οντότητας και δημιούργησαν έτσι τον Venom. Ουσιαστικά το κόμικ αφηγείται κάποια από τα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί στα τεύχη του Σπάιντερ Μαν της δεκαετίας του 1980 (πολλές από αυτές τις ιστορίες είχαν δημοσιευτεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καμπανά), αλλά αυτή τη φορά από τη σκοπιά του Broc. Ενδιαφέρουσα η σεναριακή προσέγγιση, σίγουρα διαφωτίζει και προσπαθεί να εξανθρωπίσει τον (αντι)ήρωα, αλλά δεν είναι και κάτι που δεν έχουμε ξαναδιαβάσει σε διάφορες παραλλαγές. Εντυπωσιακό, κατά τη γνώμη μου το σχέδιο του Medina, αποδίδει με εξαιρετικό τρόπο τις εκφράσεις των πρωταγωνιστών, με ιδιαίτερη έμφαση στο βλέμμα τους, αν και κάπου το παρακάνει με κίνδυνο να πέσει στα όρια της καρικατούρας, Σε γενικές γραμμές πάντως, εξυπηρετεί και προάγει την ιστορία σε μεγάλο βαθμό. Η έκδοση της Anubis, όπως πάντα εξαιρετική. Θεωρώ ότι οι οπαδοί των υπερηρωικών κόμικ αξίζει να το αποκτήσουν. Είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία και απολύτως διαφορετική προσέγγιση από εκείνη του Οξέος.

Συγχαρητήρια, Αλέξανδρε! Είσαι απόλυτα δίκαια ο φετινός ΜΟΥ και χαίρομαι πάρα πολύ, που πήρες το βραβείο, που κατά τη γνώμη μου, άδικα σου στέρησα εγώ πέρυσι. Η προσφορά σου αυτόν το χρόνο ήταν παραπάνω από εντυπωσιακή και σε ευχαριστούμε πάρα πολύ Πολλά συγχαρητήρια και σε όλα τα παιδιά που ήταν στη λίστα, αλλά και σε όλα τα μέλη του φόρουμ που με τη συμμετοχή τους μας προσφέρουν τόσο υπέροχες στιγμές.

@laz33 Συμφωνώ απολύτως με όσα γράφεις για το άλμπουμ και από πλευράς περιεχομένου και από πλευράς έκδοσης Ορίστε και το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο Προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

Ποιός είναι τελικά ο Venom; Ένα απαραίτητο who is who Το ότι η ταινία Venom θα ήταν κατώτερη των (όποιων) προσδοκιών, ήταν κάτι μάλλον αναμενόμενο. Η κριτική περί της απουσίας του Spider-Man, η οποία άρχισε να αναπτύσσεται ήδη από τον πρώτο καιρό που ανακοινώθηκε η εκκίνηση της παραγωγής της, έχει σημαντική δόση αλήθειας. Τα πεδία για το χαρακτήρα που αφήνονται ανεξερεύνητα σε σχέση με την ιδιότυπη τριπλέτα συμβιωτικού-ξενιστή-πρώην ξενιστή που σχηματίζει ο Venom με τον Spider-Man είναι τεράστια και, θα μπορούσε να πει κανείς, ακριβώς στον πυρήνα του πώς λειτουργεί ο χαρακτήρας εν γένει. Κι όμως, ο Venom είναι πολλά πράγματα και πέρα από τον καθορισμό του απ’τον αρχιεχθρό του. Το πρόβλημα με τις ως τώρα απεικονίσεις του στις μεγάλες οθόνες είναι ότι καθεμία εστιάζει σε επιφανειακές πλευρές του χαρακτήρα, αφήνοντας στην άκρη δυνατότητες ανάπτυξης που στα κόμικς κατέληξαν να τον συγκροτούν ως έναν από τους πιο ενδιαφέροντες villain/anti-hero της ένατης τέχνης. Ξεκινώντας από το πιο κλισέ, δε μπορούμε να μην τονίσουμε το ότι η σχέση του συμβιωτικού, και κατ’επέκταση του Venom, με τον Spider-Man είναι εμφανής μεταφορά τοξικής ανθρώπινης σχέσης. Ο Spider-Man πρωτοδέθηκε με το συμβιωτικό στο Battleworld κατά τη διάρκεια του storyline Secret Wars. Το συμβιωτικό, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ανήκει σε ένα είδος οργανισμών που ζουν καταναλώνοντας την αδρεναλίνη του ξενιστή τους μέχρι θανάτου, αλλά το συγκεκριμένο ήθελε να βρει έναν ξενιστή με τον οποίο θα έχουν πιο βαθιά και ανταποδοτική σχέση, κάνοντας τα υπόλοιπα του είδους του να το χαρακτηρίσουν παρανοϊκό και να το φυλακίσουν στο Battleworld για να μη μολύνει το γένος τους. Απομονωμένο από τους ομοίους του, φυλακισμένο για τεράστιο διάστημα σε έναν άγνωστο κόσμο, πιστεύει πως βρήκε επιτέλους στον Spider-Man κάποιον αντάξιο να συγκροτήσουν ένα ενιαίο οργανισμό. Γαντζώνεται από πάνω του, καθορίζεται απ’αυτόν, προσπαθεί να αποτελέσει μέρος κάθε πλευράς της ζωής του. Μέχρι που ο Spider-Man αποφασίζει να το αποχωριστεί. Το συμβιωτικό, και κάθε ξενιστής του μετά το Spider-Man, κουβαλάει το ίδιο μίσος γι’αυτόν γιατί το απέρριψε, ενώ “του είχε δώσει τα πάντα”. Το φαινόμενο, ειδικά σε ανθρώπους με τραυματικές εμπειρίες, της απόλυτης, ακόμα και ιδεοψυχαναγκαστικής, προσκόλλησης σε κάποιον άλλο τραβιέται εδώ στα άκρα του, ειδικά στην περίπτωση του Eddie Brock που για τους δικούς του λόγους συμμερίζεται το μίσος για τον Spider-Man και τον Peter Parker. Ακόμα και το γεγονός πως το συμβιωτικό μεταφέρει σε κάθε ξενιστή τις ιδιότητες του Spider-Man μοιάζει με τον τρόπο που η εμμονή με κάποιον τείνει να μεταφέρεται και να αποτυπώνεται με ανθυγιεινό τρόπο σε άλλες διαπροσωπικές σχέσεις. Κατ’αυτό τον τρόπο, ο Venom λειτουργεί και ως δυνατή μεταφορά ψυχικών παθήσεων. Ο Eddie Brock πάσχει από κατάθλιψη, με το συμβιωτικό να είναι ακόμα μια λύση αποφυγής της θλιβερής πραγματικότητάς του. Ο Venom επί της ουσίας είναι το αποτέλεσμα μιας -διπλής- εμμονής απέναντι σε πρόσωπο, της κατάθλιψης που σε μεγάλο βαθμό απορρέει και από αυτήν και, τελικά, της εξάρτησης. Ο Eddie Brock χρησιμοποιεί το συμβιωτικό και το συμβιωτικό αυτόν όπως ένα ναρκωτικό, με τη δύναμη να είναι το high του. Στα υπερηρωϊκά κόμικ αυτό δεν είναι κάτι νέο. Ως θεματική έχει εξερευνηθεί πολύ, ιδιαίτερα σε χαρακτήρες όπως ο Iron Fist, ο Daredevil, ο Batman,ακόμα και ο ίδιος ο Spider-Man. Ο εθισμός στη δύναμη, όμως, στο χαρακτήρα του Venom βγάζει πιο πολύ νόημα απ’ όσο σε οποιονδήποτε άλλον. Εντάσσεται σε μια περίπλοκη διατομική σχέση, αντί να περιγράφεται απλά ως “φυγή από την πραγματικότητα και τα προβλήματα” ή ως συγκυριακό ατόπημα, αντίληψη που και στην πραγματική ζωή απομειώνει πολύ τη σοβαρότητα και αδυνατεί να κατανοήσει την πραγματικότητα του εθισμού. Μια απ’ τις πιο ισχυρές στιγμές της πιο πρόσφατης ιστορίας του Venom άλλωστε είναι όταν ο Eddie Brock αρχίζει να χρησιμοποιεί αντικαταθλιπτικά για να αντιμετωπίσει το ίδιο το συμβιωτικό και την ισχύ που έχει πάνω του, αναφορά ταυτόχρονα στη λειτουργία της μεθαδόνης στον εθισμό αλλά και του συμβιωτικού ως προσωποποίησης ψυχικής νόσου. Ο Venom έχει μια σημαντική ιδιαιτερότητα και όταν ενεργεί ως vigilante/anti-hero. Σε αντίθεση με το στερεότυπο, δεν είναι κάποιο τραγικό παρελθόν, κάποια ορμή για εκδίκηση, κάποια προσωπική σταυροφορία που τον ωθεί στο να παίρνει την απόφαση να προστατεύει αθώους. Είναι μια ειλικρινής αίσθηση δικαίου, ένα εσωτερικό αίσθημα ευθύνης που αντανακλά αυτό του Spider-Manχωρίς να είναι κληρονομημένο απ’αυτόν. Δεν μοιάζει τόσο με τον Frank Castle όσο με τον Jason Blood και τον Etrigan: βρέθηκαν σε μια κατάσταση που δεν επέλεξαν, είναι βαθιά προβληματικοί ως χαρακτήρες, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν είναι σκληροί όχι επειδή θεωρούν πως είναι αποτελεσματικότεροι αλλά επειδή έλκονται από την ίδια τους την κατάρα. Η γενέθλια ιστορία του Carnage είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον ηθικό κώδικα του Venom. Ενώ έχει ξεγελαστεί στο να πιστέψει πως σκότωσε τελικά τον Spider-Man και ζει για πρώτη φορά ευτυχισμένος σε ένα νησί, όταν τελικά ο Spider-Man αναγκάζεται να επανεμφανιστεί και να του ζητήσει βοήθεια απέναντι στον ψυχοπαθή συμβιωτικό του γιο, ο Venom χωρίς ιδιαίτερη σκέψη συμφωνεί μαζί του. Είναι γιατί στον πυρήνα του, το σκεπτικό του είναι πως δε θα υποφέρουν άλλοι με δική του ευθύνη όσο εκείνος θα κυνηγά τη δική του εμμονή, κάτι που τον διαχωρίζει και οριστικά από το μέσο villain. Ο Venom δεν είναι “σκοτεινός”, δεν είναι “edgy”, δεν είναι “κουλ” και κάθε τέτοια αναπαράσταση τον αδικεί. Ο Venom είναι ένας αυθεντικά τραγικός χαρακτήρας, με πολύ πειστικά προβλήματα και κίνητρα. Ο Venom έχει αρρωστημένη σχέση με άλλους και με τον/τους εαυτό/εαυτούς του, ο Venomείναι τοξικοεξαρτημένος, ο Venom είναι τοξικός. Είναι κρίμα ένας τέτοιος χαρακτήρας να ανάγεται σε καρικατούρα. Το ίδιο το όνομά του, δηλητήριο, το έδωσε στον εαυτό του λόγω των παλιοφυλλάδων (venomous tabloids) στα οποία δούλευε μετά την καταστροφή της καριέρας του, αλλά υποδηλώνει όλες του τις υπόλοιπες πτυχές: δηλητηριώδεις κοινωνικές σχέσεις, δηλητηριώδεις ψυχικές καταστάσεις, δηλητηριώδεις εξαρτήσεις. Ας ελπίσουμε ότι το μέλλον της απεικόνισης του χαρακτήρα σε όλα τα μέσα δε θα δηλητηριάζει τις ίδιες του τις προοπτικές. Πηγή

Συγχαρητήρια, Χρήστο. Πολύ ωραία και ουσιαστική η προσφορά σου και χαίρομαι πάρα πολύ που έγινες ΜοΜ και θα μας τιμήσεις στο Κέντρο Ελέγχου. Εύχομαι να μπορέσω να σε γνωρίσω και από κοντά, σύντομα

Πάρα πολύ ευχάριστα νέα! Αν γίνεται, θα ήθελα να παραγγείλω και να κρατηθούν για εμένα ένα τεύχος από την κάθε σειρά (και τα 4 δηλαδή) και θα τα παραλάβω στα γενέθλια. :)

Το Φάντασμα-Το νοτιοκορεάτικο manga (manhwa) είναι μια καλοζυγισμένη δυστοπική ιστορία δράσης Επιστροφή σε μια παλαιότερη μετάφραση της  Jemma Comics, που αποτελεί την ιδανική εναλλακτική για όσους θέλουν να πειραματιστούν με αυτή την ιδιαίτερη φόρμα manga. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα Manhwa είναι τα Κορεάτικα Manga/Comics (Νότια Κορέα προφανώς)τα οποία τα διαβάζεις όπως τα δυτικά comics από τα αριστερά προς τα δεξιά. Ένας μεγάλος αριθμός Manhwa, σε αντίθεση με τα Manga είναι ολοκληρωτικά χρωματισμένα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι υστερούν σε ποιότητα τα σχέδια, πράγμα το οποίο είναι μια φρέσκια και ευπρόσδεκτη αλλαγή από την ασπρόμαυρη μονοτονία των Manga. Δυστυχώς, ένα αρνητικό στοιχείο των Manhwa σε αυτήν την λίστα είναι ότι τα περισσότερα είναι Web-Comics, δηλαδή δεν εκδίδονται σε υλική μορφή Manga/Comic άρα μπορείς να τα βρεις μόνο στο ίντερνετ. Yπάρχουν δεκάδες Manhwa που ανταγωνίζονται ή και ακόμα ξεπερνάνε σε ποιότητα τα κλασικά και πλέον πασίγνωστα manga τα οποία ανήκουν στην Ιαπωνική κουλτούρα. Μια παλαιότερη λίστα με προτάσεις για webcomic αυτού του είδους θα βρεις εδώ . Η Κορέα του 2020 είναι ο τόπος και ο χρόνος όπου τοποθετείται το manhwa δηλαδή ο αναγνώστης του τώρα απέχει δυο χρόνια από την φανταστική ημερομηνία. Ωστόσο, το μέλλον όπως περιγράφεται από τον Seok Jeong-Hyun βρίσκει τον ανθρώπινο πληθυσμό κατά 60% μειωμένο από αυτόν στις αρχές του 20ου αιώνα, αφού οι φυσικές καταστροφές και οι εμφύλιες συρράξεις έχουν εξολοθρεύσει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Εκεί λοιπόν γίνεται μια συμφωνία για παύση οποιασδήποτε πολεμικής σύρραξης και ο πλανήτης διανύει ίσως την πρώτη περίοδο ολοκληρωτικής ειρήνευσης. Έτσι το άλλοτε τηλεπικοινωνιακό κέντρο της Κορέας περνά την περίοδο της επονομαζόμενης Αναγέννησης που συνδέεται από τον μαρασμό της τηλεόρασης ως μέσο πληροφόρησης και την ταυτόχρονη ανάδειξη του ίντερνετ. Μια τρομοκρατική επίθεση έρχεται να ταράξει το ειρηνευτικό προσωπείο της Συμμαχίας των Εθνών. Μια νεαρή δημοσιογράφος μαζί με τον καμεραμάν καταγράφουν το γεγονός, χωρίς να είναι πιστοποιημένοι από την αστυνομία που οργανώνεται πια σε Πολιτοφυλακές και έτσι ξεδιπλώνεται όλη η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού αλλά και ένα μυστικό από το οποίο εξαρτάται η τύχη όλης της ανθρωπότητας. Η κριτική στα ΜΜΕ ως μέσο στήριξης της κυρίαρχης πολιτικής με βάση τον φόβο και την παραπληροφόρηση δεν απέχει πολύ από τα fake news και τα πληρωμένα τρολλ που κατακλύζουν το διαδίκτυο. Εξάλλου, μεγάλο μέρος της ρητορικής του Τραμπ προεκλογικά και μετεκλογικά αναλώθηκε στην θυματοποίηση του από τον «κίτρινο» τύπο. Όμως στην Κορέα της Συμμαχίας των Εθνών η παραπληροφόρηση γίνεται σε ένα πλαίσιο υπεραναπτυγμένης τεχνολογίας, όπου οι Πολιτοφυλακές έχουν ειδικούς ρομποτικούς εξωσκελετούς για τα μέλη τους. Στην πραγματικότητα, αυτό που θίγεται είναι η σχέση των τηλεοπτικών σταθμών με τις Πολιτοφυλακές, όπου οι δεύτερες χρηματοδοτούν τους πρώτους για την ανάδειξη της αποτελεσματικής τους δράσης στην διαδικασία ειρήνευσης που τόσο διατείνεται το καθεστώς. Όμως η νεαρή δημοσιογράφος μπαίνει στο στόχαστρο όχι για την επαγγελματική της ιδιότητα αλλά επειδή είναι μέρος μυστικού πειράματος που σχετίζεται με την άμβλυνση των αισθήσεων στα πλαίσια δημιουργίας εξελιγμένων ανθρώπινων όντων. Ζητήματα βιοηθικής μπολιασμένα με έντονες σκηνές δράσης και καταδίωξης διατρέχουν το σύνολο του manhwa. Το αισθητικό μέρος είναι ίσως αυτό που θα εκπλήξει ευχάριστα αναγνώστες και μη των manhwa. Κυρίαρχοι οι σκουρόχρωμοι τόνοι και οι αποχρώσεις του γκρι που έρχονται σε αντίθεση με το λαδί και τα άσπρα συννεφάκια κειμένου. Οι σκηνές δράσης φωτίζονται από τις εκρήξεις με τόνους κόκκινου και πορτοκαλί, ξεκουράζοντας το μάτι. Η αφήγηση ακολουθεί την καταιγιστική δράση με σύντομες περιγραφές και διαλόγους, ενώ στο τέλος ακολουθεί αναλυτική περιγραφή της υπόθεσης και επιπλέον σκηνές που δεν χρησιμοποιήθηκαν στο τελικό αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, τόσο η καλή ποιότητα της έκδοσης όσο και της επιμέλειας από την Jemma Press καθιστούν το «Φάντασμα» μια θαυμάσια εναλλακτική για τους λάτρεις ή μη του είδους. Πηγή

Τιμή καταλόγου: 5 ευρώ Τελειωμό δεν έχει η παραγωγή του Αρκά την τελευταία πενταετία. Κατά τα φαινόμενα, τώρα εγκαινιάζει μια νέα σειρά με ήρωες τους ηλικιωμένους Ναπολέοντα και Ασημίνα, οι οποίοι, αν και παντρεμένοι εδώ και 65 (!) χρόνια - ή ίσως εξαιτίας αυτού - μισούν σχεδόν θανάσιμα ο ένας τον άλλο. Είναι προφανές, ότι το έδαφος αποδεικνύεται πρόσφορο για τον Αρκά, ο οποίος έχει διαπρέψει σε παρόμοιες καταστάσεις με εντελώς αταίριαστα δίδυμα. Με μεγάλη ικανοποίηση, λοιπόν, διάβασα το συγκεκριμένο αλμπουμάκι, το οποίο διαφοροπείται από τα περισσότερα πρόσφατα έργα του με αμιγώς πολιτικό περιεχόμενο και πειστρέφει στα παλιά, γνώριμα μονοπάτια (ή στην "πεπατημένη", όπως ίσως έλεγε κάποιος που έχει απολαύσει τα τελευταία του άλμπουμ). Σίγουρα δεν είναι από τις καλύτερες στιγμές του, αλλά υπάρχουν πολύ πετυχημένα σκίτσα και φονικές ατάκες. Είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι θα δούμε και συνέχεια (της συγκεκριμένης σειράς, εννοώ, γιατί γενικότερα από τον Αρκά, θα δούμε σίγουρα κι άλλο αλμπουμάκι προσεχώς ) Ακολουθούν δύο ενδεικτικές γελοιογραφίες που τις βρήκα στο Ίντερνετ:

Για αυτά έχουμε πλέον και εξώφυλλα: Για το Venom: και για το πρώτο τεύχος του Spider-Man: Από το οπισθόφυλλο και τη δεύτερη σελίδα αντίστοιχα του Avengers vs. X-Men που κυκλοφόρησε σήμερα.

Ένα από τα πιο γνωστά crossover της Marvel Comics κυκλοφόρησε και στα ελληνικά. Δεν το έχω διαβάσει, αλλά δεν έχω ακούσει και τα καλύτερα, παρόλο που υπήρξε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Χρονικά τοποθετείται πριν από το Secret Wars που κυκλοφόρησε πρόσφατα η Anubis και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο καλύτερα να περιμένουμε να ολοκληρωθεί, να το διαβάσουμε και μετά να διαβάσουμε το Secret Wars. Νομίζω ότι είναι σαφές, ότι παρά το ειδικό βάρος που έχουν οι συγκεκριμένοι υπερήρωες, αλλά και οι συντελεστές της αμερικάνικης έκδοσης, το κόμικ απευθύνεται σε φανατικούς της Marvel. Η έκδοση της Anubis φαίνεται πολύ καλή, για μια ακόμα φορά. Περιλαμβάνει εναλλακτικά εξώφυλλα και καταχώρηση για το επόμενο τεύχος, στις 22/11/2018 Το πιο θετικό από όλα, είναι ότι η εκδοτική ετοιμάζει πολλά για το άμεσο μέλλον. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους GreekComicFan, Βασιλεύς των κόμικς & james768.

Πράγματι. Ορίστε εξώφυλλο και οπισθόφυλλο Μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση

10 graphic novels που απαγορεύτηκαν Με αφορμή το αιχμηρό 'Che' που λογοκρίθηκε στην Αργεντινή και κυκλοφορεί μαζί με το Έθνος της Κυριακής, ξεφυλλίζουμε τα κόμικ που κάποιοι έριξαν στην πυρά. Η απαγόρευση ενός κόμικ μπορεί να γίνει για πολιτικούς, θρησκευτικούς ή ηθικούς λόγους, από ένα κράτος, από ένα σχολείο ή από μία βιβλιοθήκη ή ακόμη και από τον ίδιο τον εκδοτικό οίκο που το εξέδωσε. Το σίγουρο είναι ότι πετυχαίνει τα αντίθετα αποτελέσματα, αφού αφήνει το κόμικ στην ιστορία, και το κάνει πολλές φορές ανεκτίμητο για τους συλλέκτες. Το 1968 ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Che Guevara, ο Alberto Breccia μαζί με τον γιο του, Ernique, ξεκίνησαν να σχεδιάζουν τη βιογραφία του σε σενάριο του Hector Oesterheld. To κόμικ απαγορεύτηκε από την Χούντα της Αργεντινής και καταστράφηκαν τα πρωτότυπα σχέδιά του. Ήταν επίσης ο βασικός παράγοντας πίσω από την εξαφάνιση (και όπως εικάζεται μετέπειτα δολοφονίας) του Oesterheld το 1976 από το καθεστώς. Με τον ίδιο τρόπο δολοφονήθηκαν και οι τέσσερις κόρες του Oesterheld και οι σύζυγοί τους, όντας ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες που εξαφάνισε ο Αργεντίνικος στρατός. Το Έθνος της Κυριακής προσφέρει το κόμικ 'Che' των Alberto Breccia, Ernique Breccia και Hector Oesterheld, που απαγορεύτηκε από την Χούντα της Αργεντινής και με αφορμή αυτό θυμόμαστε όλες τις τρανταχτές περιπτώσεις λογοκρισίας στα graphic novels. PERSEPOLIS Ένα από τα καλύτερα και πιο eye opening κόμικ που έχουν υπάρξει. Στη Μέση Ανατολή δεν το δέχτηκαν παντού με ανοιχτές αγκάλες, αλλά θα περίμενε κανείς ότι δεν θα είχε πρόβλημα στην Αμερική. Το 2013 όμως ξαφνικά το βιβλίο αποσύρθηκε από σχολεία του Σικάγο. Ο λόγος ήταν ότι περιείχε κάποιες σκηνές βασανιστηρίων. Όπως όμως πολλοί μαθητές επισήμαναν οι αναφερόμενες σκηνές δεν είχαν καποια διαφορά από τα βασανιστήρια που απεικονίζονται στη διδακτική ύλη για το Ολοκαύτωμα ή τη δουλεία. SANDMAN To ‘Sandman’ θεωρείται ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα και καλύτερα κόμικ που έχουν υπάρξει. Έχει απαγορευτεί σε πολλές βιβλιοθήκες κατά καιρούς και πολύς κόσμος έχει κάνει παράπονα για το περιεχόμενό του. Ο ίδιος ο Gaiman έχει μιλήσει για τα περιστατικά απαγόρευσης της σειράς και τον χαρακτηρισμό του ως “ενήλικου περιεχομένου”. Είπε ότι αυτός ο χαρακτηρισμός δεν τον πειράζει καθόλου και ίσα ίσα που προκαλεί περισσότερο τους εφήβους να το διαβάσουν. Επίσης δεν κρατάει καμία κακία στις βιβλιοθήκες, γιατί τους χρωστάει πολλά, όντας ως παιδί μεγάλος βιβλιοφάγος περνούσε συχνά τον καιρό του σε αυτές. MAUS κ To 'Maus' μπορεί να ήταν το πρώτο graphic novel στην ιστορία του κόσμου που πήρε Pulitzer, αντιμετώπισε όμως και αυτό αναίτια λογοκρισία. Ο συγγραφέας Art Spiegelman περιγράφει την ιστορία του Εβραίου πατέρα του στην Πολωνία τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το πώς κατάφερε να διασωθεί από τους Γερμανούς. Παρόλο που το μήνυμα του είναι -προφανώς- ξεκάθαρα αντιναζιστικό, το κόμικ αποσύρθηκε από τα ράφια των βιβλιοπωλείων της Ρωσίας, επειδή στο εξώφυλλο απεικόνιζε μία σβάστικα. ULTRAMAN Δημιουργός του Ultraman είναι ο Tsuburaya, ένας από τους δημιουργούς του Γκονζίλα. Σε μας δεν είναι τόσο γνωστός -που να πάει με αυτό το όνομα, στην Ιαπωνία όμως γίνεται πανικός. Στη Μαλαισία πάλι, κάτι γίνεται, αν και στο παρελθόν οι σχέσεις Υπουργείου Εσωτερικών-Ultraman πέρασαν κάποιες δυσκολίες. Το κόμικ ‘Ultraman: The Ultra Power’ απαγορεύτηκε στη χώρα το 2014, επειδή χρησιμοποίησε το όνομα του Αλλάχ “με ανεύθυνο τρόπο”. Για την ακρίβεια το κόμικ περιέγραψε τον χαρακτήρα Ultraman King, ως θεό, λέξη που στα Μαλαισιανά χρησιμοποιείται για τον Αλλάχ. Το υπουργείο ισχυρίστηκε ότι η σύγκριση “μπορεί να μπερδέψει τα παιδιά και να επηρεάσει αρνητικά την μουσουλμανική πίστη τους”. Αυτό είναι γενικότερη ανησυχία της κυβέρνησης της Μαλαισίας. Επειδή οι λέξεις “θεός”, οποιασδήποτε θρησκείας, και “Αλλάχ” είναι ταυτόσημες, προσπαθούν να απαγορέψουν τη χρήση της για περιπτώσεις που δεν αναφέρονται στον Αλλάχ. Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ Αυτά βέβαια, δεν γίνονται μόνο στη Μαλαισία, αλλά και στην Ελλάδα του 2000. Ο Αυστριακός καρτουνίστας Gerhard Haderer οδηγήθηκε στα ελληνικά δικαστήρια για καθίβρυση θρησκεύματος, καταδικάστηκε σε εξάμηνη φυλάκιση και διατάχθηκε η κατάσχεση του βιβλίου, για να αθωωθεί τελικά από το Εφετείο Αθηνών το 2005. Παρόμοια ιστορία είχε να γίνει στην Ελλάδα από το 1981, για τις '120 μέρες των Σοδόμων' του Μαρκήσιου Ντε Σαντ. SAGA #12 Το 2013 το τεύχος 12 της Saga, δεν εμφανίστηκε προς πώληση στο iOS, όπως όλα τα προηγούμενα τεύχη. Ο λόγος, όπως γρήγορα πολλοί μάντεψαν, ήταν ότι περιλάμβανε μία γκέι ερωτική σκηνή. Άρχισαν επομένως οι αντιδράσεις εναντίον της λογοκρισίας της Apple, εφόσον αντίστοιχο περιεχόμενο με στρέιτ ερωτικές σκηνές είχε διατεθεί ουκ ολίγες φορές. Στην πορεία διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για αυτολογοκρισία της ComiXology, της ονλάιν πλατφόρμας κόμικ, που θεώρησε από μόνη της ότι η σκηνή δεν συμφωνούσε με τους όρους της Apple. Η παρεξήγηση αποκαταστάθηκε και το κόμικ έγινε διαθέσιμο. ELEKTRA VOL.2 #3 Σε αυτό το τεύχος της ‘Elektra’ υπήρχε μία σκηνή, που έδειχνε την ηρωίδα γυμνή από πίσω, αρκετά σκιασμένη βέβαια. Εν τέλει το τεύχος ανακλήθηκε και επανεκδόθηκε με την Elektra να φοράει εσώρουχα. Φυσικά το ορίτζιναλ έχει γίνει ανάρπαστο. UNIVERSE X: SPIDEY Μια φορά και έναν καιρό ο Bob Harras ήτανε αρχισυντάκτης στη Marvel. Ο Bob Harras δεν ήταν και το καλύτερο αφεντικό. Μην είσαι σαν τον Bob. Το 2001 λοιπόν, ο σχεδιαστής Al Milgrom, παραχάρηκε με τα νέα της απόλυσης του Bob και αποφάσισε να το δείξει στο backround ενός στριπ του Spidey. Έγραψε ο άνθρωπος “Harras ha ha, he's gone, good riddance to bad rubbish he was a nasty s.o.b.”. Στη συνέχεια ανακλήθηκαν όλα τα τεύχη και ο Al Milgrom απολύθηκε κι αυτός, για να ξαναπροσληφθεί όμως λίγες βδομάδες μετά. EC COMICS Στα 50s κάποιος τρελάρας ψυχίατρος έγραψε το ‘Seduction of the Innocent’, ένα βιβλίο που κατηγορούσε τα κόμικς για διαφθορά των νέων, επειδή ο Batman και ο Robin είναι γκέι, η Wonder Woman λεσβία, ο Superman αντιαμερικάνος και η EC ανατριχιαστική. Αυτό λοιπόν το ανεκδιήγητο βιβλίο ήταν ένας από τους λόγους που θεσμοθετήθηκε το 1954 το ‘Comics Code’, το οποίο απαγόρευε μέχρι και τη χρήση λέξεων όπως το “zombie” ή “terror”, και στο οποίο έπρεπε να συμμορφωθούν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι. Η EC Comics, πιο γνωστή για τις ‘Ιστορίες από την Κρύπτη’ ήταν εκείνη που δέχθηκε το μεγαλύτερο πλήγμα, αφού τα κόμικ της είχαν μόνο τέτοιο περιεχόμενο και ουσιαστικά μετά το 1954 σταμάτησε να υπάρχει. ICE HAVEN Αν και τα κόμικ του Daniel Clowes θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία, το 2008 ένας καθηγητής Λυκείου αναγκάστηκε σε παραίτηση, όταν έδωσε σαν σχολική εργασία σε μία μαθήτρια το ‘Ice Haven’ του Daniel Clowes. Οι γονείς της έκαναν φασαρία στο σχολείο, στην αστυνομία και στα τοπικά μίντια λέγοντας πως ο καθηγητής έδωσε αυτό το πορνογραφικό (καμία σχέση) κόμικ στην κόρη τους με σκοπό να την αποπλανήσει. Για την ιστορία στο κόμικ μιλάνε οι κάτοικοι μιας κακόμοιρης πόλης στην οποία έγινε μια εξαφάνιση ανηλίκου. Η κάθε σελίδα έχει και έναν διαφορετικό κάτοικο που λέει κάτι για το εξαφανισμένο παιδί και κάτι για τη μίζερη ζωή του, όπως πολύ ωραία συνηθίζει να κάνει ο Clowes. Πηγή

Το εξώφυλλο του τεύχους 62. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Από εδώ και πέρα θα ανεβάζω τις γελοιογραφίες σε άλμπουμ που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό. Ευελπιστώ σε εύλογο χρονικό διάστημα να ανεβάσω και όλες τις γελοιογραφίες των προηγούμενων τευχών

Η Αμαζόνα είναι η τέλεια επιλογή για εμένα: έξυπνη, δυναμική και πάντα στις επάλξεις

Ναι, συμφωνώ

Βασικά δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι έχουμε και Administrator στο φόρουμ...... Χάρηκα για τη γνωριμία... Τέλος πάντων, νομίζω ότι ο βραχύσωμος Καναδός είναι η ενδεδειγμένη επιλογή λόγω των γαμψών, μακριών και κοφτερών ονύχων του. Βεβαίως θέλει πολύ μανικούρ ακόμα για να φτάσει το δικό μας, αλλά έχει μέλλον μπροστά; του.

Ποιος Iron Man;;; Με τα λεφτά του μπαμπά γίνομαι κι εγώ εφευρέτης και σούπερ ήρωας Πανοραμίξ, που είναι γέροντας, σεβάσμιος και αυτοδημιούργητος

Πρώτος διδάξας ο Ρόμπερτ Ντυβάλ, συνεπώς άπειρος σεβασμός

Καλός και άξιος και τίμιο παλληκάρι ο Ερίκ, αλλά Αστερίξ και ξερό ψωμί, καθότι οι moderator πρέπει να είναι ευέλικτοι και πανούργοι

Black Bolt, γιατί αν μιλήσει, θα γίνει ο κακός χαμός

Σκιτσούχτρα- Όλες οι αστείες στιγμές της καθημερινότητας ενός κομίστα Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για την ταχεία ανάπτυξη του χώρου των αυτοεκδόσεων, οι οποίες έχουν κερδίσει με το σπαθί τους μια σημαντική θέση στο χώρο των ελληνικών comics. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που γεννάει η απόφαση για αυτοέκδοση ενός comic, αλλά και τις δυσχέρειες στη διακίνηση αυτών των έργων, αρκετοί είναι οι κομίστες που επιλέγουν να αναδείξουν το ταλέντο τους μέσα από αυτές τις απόλυτα προσωπικές δουλειές. Και συχνά το αποτέλεσμα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα comics των εκδοτικών οίκων. Μια τέτοια περίπτωση φανζινά είναι και ο Steve Stivaktis, ο οποίος έχει αποδείξει το ταλέντο του σε αυτοεκδόσεις που έχουν κάνει αίσθηση στο χώρο των ελληνικών comics, όπως είναι το περσινό Εσμέ. Η Σκιτσούχτρα του Steve δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά. Είναι μια ιδέα του δημιουργού που ξεκίνησε να εκδίδεται ήδη απ’ το 2013 μέσα απ’ το comic «Ιδιοτρόπιο» και από τότε συνέχισε τις εμφανίσεις της στα επόμενα τεύχη του «Ιδιοτρόπιου», αλλά και σε αυτοτελή fanzines. Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία της, η οποία κλείνει έναν μεγάλο κύκλο (και ίσως ανοίγει έναν επόμενο), ονομάζεται «Σκιτσούχτρα Omnibus» και περιλαμβάνει όλα τα παλιότερα βήματα της Σκιτσούχτρας, εμπλουτισμένα από ολοκαίνουριες σελίδες, που γεμίζουν ένα πολύ προσεγμένο τεύχος με πολλά έγχρωμα στριπάκια. Ο Steve δημιουργώντας την Σκιτσούχτρα, βρήκε έναν πολύ δημιουργικό τρόπο να μιλήσει με χιούμορ και γερές δόσεις αυτοσαρκασμού για την καθημερινότητά του ως δημιουργού comics. Στις σελίδες του comic του πολλοί κομίστες θα εντοπίσουν στιγμές της ζωής τους. Η ίδια η Σκιτσούχτρα είναι ένα όν, το οποίο κατοικεί σε εγκεφάλους σκιτσογράφων και άλλων δημιουργών, η οποία ζει απ’ τη μιζέρια και την απογοήτευση των ξενιστών της. Κάθε δημιουργός την έχει συναντήσει σε στιγμές απογοήτευσης, άγχους και έλλειψης ιδεών. Στα στριπάκια του Steve θα συναντήσουμε όλους τους σατανικούς τρόπους που βρίσκει για να απογοητεύσει τον ξενιστή της, είτε γράφοντας ένα αρνητικό σχόλιο στο Facebook, είτε κλείνοντας το ρεύμα πριν αποθηκεύσει το έργο του στον υπολογιστή, είτε δείχνοντάς του άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες σε μικρότερη ηλικία απ’ αυτόν και γενικά με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο που μπορούμε να φανταστούμε. Μέσα απ’ τις σελίδες της Σκιτσούχτρας γνωρίζουμε καλύτερα τις πιο δύσκολες στιγμές στην καθημερινή ζωή ενός κομίστα. Γιατί υπάρχουν και τέτοιες. Το επάγγελμα του κομίστα μπορεί να είναι δημιουργικό και ίσως να μοιάζει σε εμάς τους αναγνώστες λίγο με χόμπι, αλλά στην πραγματικότητα για τους ίδιους τους κομίστες δεν σταματάει να είναι η δουλειά τους. Απ’ τα comicsκαι τα σκίτσα τους ζουν, πληρώνουν τους λογαριασμούς, προσπαθούν να κάνουν καριέρα. Και αυτό φυσικά φέρνει και όλα τα αρνητικά που κουβαλάει και κάθε άλλη δουλειά: άγχος, κούραση, πίεση, deadlines, κακοπληρωμένη δουλειά, ανεργία. Και όπως και κάθε άλλη δουλειά, η καθημερινότητα του κομίστα δημιουργεί μερικές φορές πολύ γέλιο. Αυτές τις στιγμές γέλιου αποτυπώνει στα στριπάκια του ο Steve, όλα τα τελευταία χρόνια που δημιουργεί τις ιστορίες της Σκιτσούχτρας, οι οποίες στο Omnibus είναι όλες μαζεμένες και παρατίθενται με χρονολογική σειρά. Έτσι μπορούμε να γνωρίσουμε τις αλλαγές τόσο στην εποχή και τη ζωή των σκισογράφων των τελευταίων ετών, όσο και τις αλλαγές στην επαγγελματική ζωή του ίδιου του Steve, αλλά και την εξέλιξη της καλλιτεχνικής του πένας, η οποία έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι είναι ιδιαίτερα ταλαντούχα. Ο Steve μέσα απ’ τα στριπάκια του μας δείχνει ότι τη Σκιτσούχτρα τη σχεδίαζε για να εκφράσει τα παράπονά του απ’ τα υπόλοιπα comics και σκίτσα του. Όμως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ένα διάλειμμα με προχειροφτιαγμένα στριπάκια. Αντίθετα, ο Steve βρίσκει πολλούς διαφορετικούς δημιουργικούς τρόπους να αφηγηθεί αστείες ιστορίες απ’ την καθημερινότητά του, οι οποίες ήδη απ’ τις πρώτες σελίδες του comic μπορούν να κερδίσουν τον αναγνώστη. Πηγή

Εξαιρετική παρουσίαση για μια αγαπημένη σειρά βιβλίων στην Ελλάδα. Και συμφωνώ απολύτως στο ότι είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα του sword and sorcery. Αποφεύγω να γράψω το "καλύτερο", επειδή δεν είμαι λάτρης του είδους και η εμπειρία μου με αυτό είναι σχετικά περιορισμένη Δύο μικρές παρατηρήσεις/προσθήκες μόνο: α) Δεν έχει ασχοληθεί μόνο ο P. Craig Russell με τον Έλρικ, στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει επίσης τα ELRIC - Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ, από τον επίσης σπουδαίο Walter Simonson, καθώς και πιο πρόσφατα το ΧΑΜΕΝΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ από τις εκδόσεις Propaganda β) Αν και στο αυτί του τόμου εμφανίζονται 9 τόμοι, από όσο γνωρίζω, στα Ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει 6, συγκεκριμένα: - Έλρικ του Μελινμπονέ - Το Κάστρο του Μαργαριταριού - Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας - Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού - Η Καταιγίδα - Η Εκδίκηση του Ρόδου Τα 5 πρώτα έχουν ουσιαστικά την ίδια εικόνα στο εξώφυλλο (αυτή που μπορούμε να δούμε στα δύο σκαναρίσματα) και διαφέρουν στον τίτλο και στα χρώματα. Φέρουν δε, αρίθμηση στη ράχη (1-5). Το έκτο έχει εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο και δεν θυμάμαι, εάν έχει στη ράχη αρίθμηση. Αυτά, για την εγκυκλοπαιδική πλευρά του θέματος. Εάν δεν με προλάβει κάποιος άλλος, θα ανεβάσω τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα, όταν ανασύρω τους τόμους από τη μαύρη τρύπα, στην οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή Στην ουσιαστική πλευρά του θέματος, και πάλι μπράβο για την παρουσίαση

@james768 Δεν ξέρω γιατί ο συντάκτης του άρθρου επέλεξε να βάλει τα συγκεκριμένα 5 ως πρώτη δόση και δεν ξέρω και αν η λίστα είναι σε κάποια σειρά προτίμησης. Όταν γράψει και τα δύο υπόλοιπα μέρη και τα ανεβάσουμε κι εμείς εδώ, ίσως εξηγηθεί το σκεπτικό του.