tryfev

Ευχαριστώ, τέκνο μου αγαπητό.

Φίλοι μου λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ γιατί η 10η Ιουνίου είναι η επέτειος της κόρης και του γαμπρού μου και θα έχουμε οικογενειακή μάζωξη. Εύχομαι στην Λέσχη μας να γιορτάσει πολλά ακόμη γενέθλια και σ' εσάς να περάσετε υπέροχα, πράγμα για το οποίο είμαι απόλυτα σίγουρος.

Και τα δύο, με την επιφύλαξη της συμπλήρωσης σειρών. ΄Ετσι, ενώ σκεπτόμουν να διακόψω το ΚΟΜΙΞ, το γεγονός ότι έχω και τα 337 (303+34) τεύχη με αποτρέπει. Εξαίρεση το νέο Super Μίκυ, που δεν μου έλεγε τίποτα και το σταμάτησα στο τεύχος 12 παρόλο που έχω κομπλέ τα παλιά: Τόσο το Μεγάλο Μίκυ (1-552) όσο και το υπέροχο Σούπερ Μίκυ της περιόδου 1978-1992 (1-22).΄Ετσι συνεχίζω μόνο το Μίκυ Μάους (έχω κομπλέ το παλιό -από το #500 και μετά και μερικά παλιότερα- και το νέο) , το Ντόναλντ (κομπλέ παλιό και νέο) και το ΚΟΜΙΞ. Ακόμη, εξακολουθώ να εμπλουτίζω, όσο μου επιτρέπουν τα περιορισμένα πια οικονομικά μου, τη συλλογή μου από κόμιξ σύγχρονων Ελλήνων (και κάποιων ξένων) δημιουργών, με αφιέρωση και -κατά κανόνα- σκιτσάκι, μερικές φορές μάλιστα προσωπικό.

Δεν θα κάνω παρουσίαση του ΜΜ # 149. Απλώς θα μοιραστώ μαζί σας την απόλαυση που αισθάνθηκα διαβάζοντας την πρώτη ιστορία του, που είναι αφιερωμένη στον τομέα της Τέχνης που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου: Την Ποίηση. Δίκαια έχει βαθμολογηθεί στο Inducks με 7,5/10 (εγώ, πριν λίγο, της έβαλα 10) και κατατάσσεται στην 560ή θέση σε σύνολο 33479 ιστοριών. Στα πορτρέτα τής σελ. 14 φιγουράρουν επτά σπουδαίοι αμερικανοί ποιητές του 19ου/20ού αιώνα: ΄Εμιλυ Ντίκινσον, Τ.Σ. ΄Ελιοτ (αγγλοαμερικανός), Ε.Α.Πόε (σωστότερα Πόου), Ουόλτ Ουΐτμαν, Ραλφ Γουάλντο ΄Εμερσον, ΄Εζρα Πάουντ (μεγάλος ποιητής αλλά και αμετανόητος υποστηρικτής του μουσολινικού φασισμού) και τέλος, αυτός που δεν κατάφερα να βρω με το πρώτο, ο Ρόμπερτ Φροστ. Ακόμη, καθώς, εκτός από την μουσική, και η ποίηση εξημερώνει και τα άγρια θηρία, παρακολουθούμε την εντυπωσιακή "μεταμόρφωση" του Μαύρου Φαντάσματος, ενώ γλυκύτατες είναι οι παρουσίες της οικογένειας με την οποία συνδέθηκε ο Ρεπόρτερ Γκούφυ και ιδιαίτερα της Κάντυ.

Γιώτα μου, η χαρά μου για την τρίτη συνάντησή μου με σένα και τον Βασίλη (Δεκέμβρης 2011, Απρίλης 2013 και Απρίλης 2017) ήταν πολύ μεγάλη. Ευχαριστώ τον Βασίλη για την φωτογραφία που με δείχνει ακόμη πιο όμορφο από ό,τι είμαι στην πραγματικότητα (μετριοφροσύνη ο ....παππούλης!!!). Με το καλό και στο επόμενο αντάμωμα, για το οποίο εύχομαι να εκπληρωθεί η ευχή του . Τελικά δεν πήγα στο φετινό Comicdom, καθώς την Κυριακή το μεσημέρι συναντήθηκα με φίλους από τό 1959 και 1961 αντίστοιχα σε ταβερνάκι στο Θησείο και (θησειάσαμε, διαγραφή) θυσιάσαμε στον Βάκχο με εκλεκτό ούζο Μυτιλήνης και νόστιμους μεζέδες, οπότε, όταν τελειώσαμε, το μόνο που τόλμησα να κάνω είναι να οδηγήσω, εν σχετική ευθυμία διατελών, 2 χιλιόμετρα, από τον πλησιέστερο σταθμό του Ηλεκτρικού μέχρι το σπίτι όπου έφτασα στις 5 και έπεσα ξερός για ύπνο μέχρι τις 6.30 και στη συνέχεια ξεκουράστηκα μέχρι το βράδυ.

Συμφωνώ σε όλα φίλε Πέτρο. Εκείνο που με απώθησε στην ιστορία με τον Μουργόλυκο ήταν το άθλιο σχέδιο.

Μια σύντομη κριτική για το ΜΜ #142. Πρόκειται για ένα τελείως άνισο τεύχος που περιέχει τρεις θαυμάσιες ιστορίες: Ο θησαυρός του Δόγη, Το άθλημα του μέλλοντος και Η Ρωγμή του χρόνου, που τους βάζω τουλάχιστον 8/10 και δύο ανοησίες: Ταινίες κατασκοπείας, σαχλή όπως όλες της σειράς "Πάμε Σινεμά" και "Το θρυλικό κόλπο του Μουργόλυκου" που κατά τη γνώμη μου δεν αξίζουν πάνω από 4/10. Μέσος όρος τεύχους, λοιπόν 6,5/10.

Από ό,τι βλέπω η ιστορία αυτή, που ο τίτλος της στα Ελληνικά είναι "Ο Θείος Σκρουτζ και τα προκατακλυσμιαία πετρώματα (κάπως ελεύθερη απόδοση του όρου breccia)", δεν έχει, μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει σε καμιά άλλη χώρα εκτός της Ιταλίας.

Εγώ εδώ και 2-3 χρόνια έχω μυήσει την 5,5 ετών σήμερα εγγονή μου, την Νεφέλη, στον κόσμο του Disney. Διευκρινίζω, για τα νέα μέλη, ότι έχω μια από τις μεγαλύτερες συλλογές ελληνικών Disney Comics, με 4500 τεύχη ή τόμους. Λοιπόν, χρησιμοποιώντας τα μικρά κουκλάκια (φιγουρίνια) που συνόδευαν την σειρά Disney Παρέλαση, αναπαριστάνουμε ζωντανά περιπέτειες που επινοώ κάθε φορά, με βάση αυτές που έχω διαβάσει, με ήρωες κυρίως τον Ινδιάνα Γκούφυ (που για λογαριασμό του μιλάω εγώ) και τον Μίκυ (που τον παριστάνει η Νεφέλη) και ταξιδεύουμε σε διάφορα μέρη του κόσμου ανακαλύπτοντας αρχαίους ναούς με θησαυρούς, που τους σώζουμε από τον αδίστακτο Δόκτορα Χλαπάτσα (δυστυχώς δεν υπάρχει φιγουρίνι του) και τους παραδίδουμε στις Αρχές της χώρας στην οποία ανήκουν. Αγόρασα και μια υδρόγειο σφαίρα, για να δείχνω στην μικρή το μέρος που πάμε κάθε φορά. Μάλιστα, την πρώτη φορά που έδειξα στην Νεφέλη την Ελλάδα μου είπε με απορία: "Μα τόσο μικρή είναι;". Εκτός από περιπέτειες με τον Ινδιάνα, αναπαριστάνουμε και άλλες ιστορίες δικής μου επινόησης, με τα παπιά και την παρέα του Μίκυ μαζί, όπως επισκέψεις στο αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ, ταξίδια στο διάστημα, συγκρούσεις με τον Πητ ή τους Μουργόλυκους κ.ά.

Καλωσόρισες στο forum μας και καλή χρονιά.

ΜΜ #133. ΄Ενα πολύ καλό τεύχος. Εξαιρετικό το τρίτο μέρος της ιστορίας με τον Double Duck αλλά και η ιστορία στο σύνολό της. 9,5/10. Χαριτωμένη η ιστορία με τον Τζούνιορ και την παρέα του. 7/10. Πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα η ιστορία με τον Μίκυ και τον Πητ, αδικείται από το απότομο τέλος της και χάνει έτσι το οκτάρι που θα της έδινα. 7,5/10. Αρκετά καλή η ιστορία με τον μονίμως αφόρητο Φέθρυ. 6/10. Συμπαθητική, αν και κάπως εκνευριστικά μονότονη η ιστορία με το δώρο του Ντόναλντ. 6,5/10. Πολύ καλές και οι τρεις μονοσέλιδες και ιδιαίτερα αυτή στην οποία ο Πασχάλης τρώει το κέικ από πάγο. 7/10. Μέσος όρος βαθμολογίας 7,25/10.

΄Ισως τις φυλάνε για εφεδρεία όταν τελειώσει η "Ροσιάδα", αλλά μεταξύ Casty και Van Horn δεν υπάρχει κάτι που να διαβάζεται;

΄Εστω κι αν είναι έτσι, δεν υπάρχουν σήμερα αξιόλογες ιστορίες με παπιά πέρα από Μπαρκς και Ρόσα και πρέπει να καταπίνουμε τις αηδίες που βάζει το Κόμιξ; Και πέρα από αυτό, εξακολουθεί να δημοσιεύει σε κάποια τεύχη από μία ιστορία με τον Μίκυ και αντί για καμιά της προκοπής βάζει τις γελοίες του Noel Van Horn με τον Καθηγητή Στάτικ ή εκείνη την ανεκδιήγητη με τον Σέρλοκ Χολμς.

Εδώ και καιρό, όλοι μας, μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου, ομφαλοσκοπούμε και παίζουμε την κολοκυθιά για το ΚΟΜΙΞ. ΄Εχω να προτείνω μια λύση: Να συνταχθεί ένα κείμενο προς τον κ. Editor στο οποίο να εκθέτουμε τις απόψεις μας για το πάλαι ποτέ κορυφαίο περιοδικό, το οποίο κατάντησε, κάτω από την ομπρέλα μιας υπέροχης αλλά πολυδημοσιευμένης ιστορίας του μεγάλου Don Rosa, να στεγάζει -με ελάχιστες εξαιρέσεις- ιστορίες δημιουργών είτε αποτυχημένων είτε γνωστών μόνο στον θυρωρό της πολυκατοικίας του και να ζητάμε αναβάθμιση του περιοδικού, δηλώνοντας ότι, σε αντίθετη περίπτωση, θα διακόψουμε την αγορά του κι εμείς και όσοι από τους φίλους μας μπορούν να επηρεασθούν από εμάς. Το κείμενο θα φέρει υπογραφές με ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, mail κλπ., ενδεχομένως επάγγελμα, καθώς και την σχέση ή τις σχέσεις που συνδέουν καθέναν από εμάς με τα Disney Comics (συλλέκτης Disney Comics, μέλος της Λέσχης Φίλων Κόμικς, μέλος του φόρουμ Greekcomics ή οτιδήποτε άλλο έχει να προσθέσει ο καθένας) και, εφόσον συγκεντρωθεί επαρκής αριθμός υπογραφών, να το στείλουμε στο mail του Εκδότη. Επιπλέον, νομίζω ότι, παρόλο που δεν θα ενεργούμε εξ ονόματος ούτε της Λέσχης ούτε του φόρουμ αλλά ατομικά, θα πρέπει, επειδή θα επικαλεσθούμε την ιδιότητα των μελών τους, πριν προχωρήσουμε σε αυτήν την ενέργεια, να ενημερώσουμε τα αρμόδια όργανα των δύο αυτών φορέων. Ταύτα και μένω, ειλικρινώς υμέτερος, tryfev (όπως έλεγαν κάποια παλιά επίσημα έγγραφα).

Εννοείς προφανώς σε Μίκυ Μάους της Kαθημερινής. Γιατί υπάρχει αυτή https://coa.inducks.org/story.php?c=I+TL+2918-2P η ιστορία που έχει δημοσιευθεί στα ΜΜ # 2449-50 σε σενάριο/σχέδιο Casty και μελάνια Michelle Mazzon.

Είμαι σχεδόν έτοιμος να σταματήσω το ΚΟΜΙΞ. Το μόνο που με κρατάει ακόμη είναι η σκέψη μήπως, εξαντλώντας τις "Μεγάλες" του Don (εκτός κι αν βάλει και τον Βίο και Πολιτεία και τα Χαμένα Επεισόδια) αρχίσει να βάζει και καλές αδημοσίευτες άλλων σχεδιαστών και τρέχω μετά να κλείσω τις τρύπες. Και το άλλο που με κάνει διστακτικό είναι ότι έχω και τα 333 (303+30) τεύχη του περιοδικού.

Ε, όχι και 9/10 τέκνον μου. Και αριστότατον!!! (υπερθετικός του άριστον που είναι ήδη υπερθετικός του αγαθόν). ΄Ενα κυριολεκτικά άνισο τεύχος. Εξαιρετική η ιστορία με τον Double Duck. Περιμένω με αγωνία το τέλος στο επόμενο τεύχος. 9/10. Συμπαθητικά μέτρια η ιστορία με τους Τζένυ/Λούλη. 6/10. Χαριτωμένη και πρωτότυπη η ιστορία με τους Μουργόλυκους βοηθούς του ΄Αη Βασίλη. 6/10. Σαχλαμαρίτσα η ιστορία με τον Λούντβιχ. 5/10. Δεν διαβάζεται η ιστορία με τον Βδέλλα. 3/10. Βαθμολογία τεύχους 6/10.

΄Ηταν μια θαυμάσια εκδήλωση. ΄Αργησα λίγο να φτάσω κι έτσι δεν είδα όλους όσοι ήρθαν. Εκτός από τους "αυτουργούς" του κόμικ και τους ομιλητές, είδα από τον χώρο των δημιουργών τον Δημήτρη Βανέλλη, τον Πάνο Μαραγκό, τον Κωστή Σκλαβενίτη και τον Νικόλα Στεφαδούρο. Από τους ομιλητές άκουσα, λόγω καθυστέρησης, τη μισή ομιλία του Βαγγέλη Ραφτόπουλου, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αν και λίγο μακροσκελή, την όπως πάντα, μεστή, και σχετικά σύντομη αυτή τη φορά, εισήγηση του Γιάννη Κουκουλά και όσα είπαν οι δημιουργοί. Για τον Θανάση έχω μιλήσει επανειλημμένα. Είναι ο αγαπημένος μου δημιουργός. Και όχι μόνο γιατί κάθε δουλειά που βγαίνει από τα χέρια αποτελεί εγγύηση ποιότητας, όχι μόνο γιατί οι εικόνες του εναρμονίζονται τόσο καλά με τα σενάρια των σημαντικών ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζεται, με πρώτο τον ...εξ αγχιστείας πατριώτη μου Δημήτρη Βανέλλη, αλλά και για την ποιότητά του ως ανθρώπου, το ήθος την ευγένεια και την σεμνότητα που τον χαρακτηρίζουν, κι εκείνη την αύρα αθωότητας (δεν βρίσκω άλλη καλύτερη λέξη) και ζεστασιάς που αποπνέει η μορφή του. Φίλε Θανάση, ελπίζω να μου δοθεί η χάρη να απολαύσω πολλά κόμικς σου ακόμη. ΄Ομως η ευχάριστη έκπληξη για μένα ήταν η γνωριμία μου με τον Παύλο Μεθενίτη. Πέρα από την αναμφισβήτητη αξία του, ένοιωσα τέτοια άνεση μιλώντας μαζί του, σαν να τον ήξερα καιρό. ΄Αμεσος και φιλικός, αντέδρασε με χιούμορ στην παράκλησή μου να αφιερώσει το βιβλίο "στον Τρύφωνα σκέτο" (δηλαδή χωρίς το "κύριο") γράφοντας ακριβώς αυτά τα λόγια στην αφιέρωση και στη συνέχεια είπαμε διάφορα. ΄Ενιωσα χτες πως απέκτησα έναν ακόμη φίλο. ΄Οταν τέλειωσε η εκδήλωση, καθήσαμε σε ένα τραπέζι ο Θανάσης με την παρέα του και σε ένα άλλο η αφεντιά μου με την Λένα, τον Κώστα, την ψυχή της βραδιάς, τον Κώτσο με την αδελφούλα του και τον Βασίλη, τον Σωτήρα των Πιγκουΐνων και έφυγα λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Το κόμικ θα το διαβάσω με την ησυχία μου και θα γράψω τις εντυπώσεις μου, αλλά θα φροντίσω να αποκτήσω και το βιβλίο του Παύλου.

Φίλε Δημοσθένη, αν όλοι σκέπτονταν και αντιδρούσαν όπως εμείς, κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει τέτοια ποσά. λοιπόν κι από μένα για σένα και για όσους σκέπτονται όπως εμείς.

Και μια πολύ όμορφη εικόνα με respect

Παιδιά, σήμερα ένα χιλιάρικο για ένα κόμικ, έστω και εξαιρετικά σπάνιο και πολύ παλιό και σε άριστη κατάσταση (που δεν είναι το συγκεκριμένο), είναι ποσό εξωφρενικό. Αληθινή πρόκληση. Αντιστοιχεί με μια σύνταξη ενός μέσου συνταξιούχου, δύο+ ενός χαμηλοσυνταξιούχου, με 70% της σύνταξης ενός διπλοσυνταξιούχου, 2,5 μηνιάτικα ενός μερικά απασχολούμενου κ.ο.κ. Αυτή τη στιγμή, πουλιούνται διαμερίσματα 50-70 τ.μ. στην Κυψέλη και σε παρεμφερείς περιοχές με 12-20.000 ευρώ. Δεν αμφισβητώ ότι ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης ισχύει πάντα, αλλά πόσοι από εμάς τους συλλέκτες μπορούμε σήμερα να δώσουμε αυτό το ποσό για ένα τεύχος, όταν μάλιστα υπάρχει και η ανατύπωση; Προσωπικά δεν θα έδινα πάνω από 200 ευρώ είτε γι' αυτό είτε για οποιοδήποτε από τα σπάνια κόμικς Ντίσνεϋ που μου λείπουν. Μιλώ για την 1η δεκάδα του Μίκυ Μάους και των Κλασικών. Και φυσικά τελείως θεωρητικά γιατί δεν διανοούμαι να επιχειρήσω να συμπληρώσω τα κενά μου από την πρώτη πενηντάδα των Κλασικών και από τα 499 πρώτα νούμερα του Μίκυ Μάους (43 και 425 τεύχη αντίστοιχα). Ας το πάρει κάποιος πλούσιος.

΄Ελεος πιά. Αγαπώ τον Ρόσα και ως δημιουργό και (από τότε που τον γνώρισα από κοντά στην Λέσχη) ως άνθρωπο. Αλλά ας μπει και καμιά μεγάλη ιστορία άλλου σπουδαίου "τεχνίτη". Η φράση σου για την δημοσίευση του Verdi στο Μίκυ Μάους υπονοεί πως θα άξιζε η ιστορία αυτή να μπει στο Κόμιξ π.χ. τον Φλεβάρη και το γεγονός ότι μπήκε στο ΜΜ οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα συνεχισθεί η "Ροσιάδα";

Α, ναι, έχεις δίκιο, μιλάς για τον αρχικό κάτοχο. Το είδα χτες αλλά δεν το θυμόμουν.

Ποιος είναι αυτός που το είχε και γιορτάζει σήμερα;

Χρόνια πολλά στον φίλο μου τον Ινδιάνο Γιάννη. Τα είπαμε από κοντά στο AthensCon. Χρόνια πολλά και στις φίλες και τους φίλους που γιορτάζουν σήμερα.