tryfev

Ως προς την πρώτη παράγραφο έχω ένσταση: Στην φράση "τί σου έφταιξα σήμερα και με προσβάλλεις;" ενώ αυτός που παραπονιέται αναφέρεται σε προσβολή που έγινε σήμερα, δηλαδή μια φορά, το ρήμα θέλει δύο λ, επειδή ο χρόνος είναι ενεστώς, δηλαδή εξακολουθητικός. Ως προς τη δεύτερη συμφωνώ σε όλα. Ακόμη και στην συμβουλή σου προς τους αμφιβάλλοντες γιατί πράγματι οι πιθανότητες λάθους είναι μικρότερες αν βάλεις δύο παρά αν βάλεις ένα, παρά το γεγονός ότι εμένα μου χτυπάει πιο άσχημα να βλέπω δύο εκεί που θέλει ένα. Σταματώ όμως γιατί μάλλον βγήκαμε "off topic".

Φίλε Κρίτων, απλός και πρακτικός, αλλά όχι πλήρης. ΄Ετσι ξεκίνησα κι εγώ (και μάλιστα αστειευόμενος έλεγα μια φορά ένα λ, δύο λ, τρεις φορές τρία λ) αλλά αποδείχθηκε ότι δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Γιαυτό επαναφέρω μια παλιότερη ανάρτησή μου που την ανέβασα αφού έψαξα το θέμα. "Θα προσθέσω εδώ ότι ο κανόνας που αναφέρω στο παραπάνω ποστ μου (αυτός δηλαδή που μιλούσε για ένα λ όταν η πράξη γίνεται μια φορά και δύο όταν επαναλαμβάνεται) δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Για παράδειγμα: "Αυτά που μου λες, με προσβάλλουν" (πράξη που γίνεται μια φορά και παρ' όλα αυτά το σύνθετο του βάλλω θέλει δύο λ). Θα παραθέσω λοιπόν τον βασικό κανόνα, όπως τον διατύπωσε στην Ομάδα "Ετυμολογία" του Facebook το μέλος της ομάδας Maria Perpiraki: "Στους εξακολουθητικούς χρόνους (ενεστώτα, μέλλοντα εξακολουθητικό, παρατατικό)" (το βάλλω και, φυσικά, τα σύνθετά του) "θέλει δύο "λ",ενώ στους στιγμιαίους και συντελεσμένους χρόνους θέλει ένα λάμδα. Τα ίδια ισχύουν και για προστακτική-υποτακτική". Συμπληρώνω (παρόλο που εσείς οι νεότεροι θα τους ξέρετε, γιατί εμείς τους λέγαμε αλλιώς) ότι στιγμιαίοι χρόνοι είναι ο στιγμιαίος μέλλοντας και ο αόριστος και συντελεσμένοι ο παρακείμενος, ο υπερσυντέλικος και ο συντελεσμένος μέλλοντας"..

Η διαφορά, φίλε μου, έχει σχέση τόσο με τις εγκλίσεις όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, όσο και με τους χρόνους (εξακολουθητικοί από τη μια, στιγμιαίοι και συντελεσμένοι από την άλλη). Βλ. και τις σχετικές αναρτήσεις στο θέμα http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=33424&page=1 Το ότι βρήκα 3-4 λάθη, καλέ μου φίλε, δεν σημαίνει ότι, με το γρήγορο διάβασμα, δεν μου ξέφυγαν άλλα τόσα.

Μόλις τέλειωσα την ανάγνωση του δεύτερου τόμου των ιστοριών του Σκάρπα. Δεν λέω των "Απάντων" γιατί δεν πιστεύω ότι θα βγουν αυτούσια τα ιταλικά "΄Απαντα". Αν διαψευσθώ, θα είμαι ο πρώτος που θα χαρεί, μολονότι, στην περίπτωση αυτή, αν δεν επιταχυνθεί ο ρυθμός έκδοσης δεν ξέρω αν θα προλάβω να διαβάσω όλους τους τόμους (51 Χ 2 = 102 : 7 = 14,5 χρόνια + 71 που είμαι = 85,5). Λοιπόν, από τις τρεις ιστορίες οι δύο (Τέταρτη Διάσταση και Διαμαντένιος Θρόνος) είναι αδημοσίευτες στην Ελλάδα. Η πρώτη είναι μια θαυμάσια και πρωτότυπη ιστορία που ναι μεν την έχω διαβάσει στα ελληνικά και την έχω αποθηκευμένη στον υπολογιστή μου στην εξαιρετική scanlation του καλού μου φίλου Figolfin, αλλά δεν την έχω τυπωμένη. Η δεύτερη δεν με ενθουσίασε και πολύ γιατί οι ιστορίες με την Χιονάτη και τους Επτά Νάνους, με εξαίρεση την αρχική που βασίζεται στην περίφημη ταινία του Disney, δεν εντάσσονται στα ενδιαφέροντά μου. Η τρίτη είναι, κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη και έχει δημοσιευθεί μια φορά μόνο στην Ελλάδα στο #55 του Κόμιξ, το οποίο, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, είναι εξαιρετικά δυσεύρετο για όποιον το ψάχνει σήμερα. Πρόκειται για μια ιστορία που περιέχει όλα τα στοιχεία της αγωνίας (suspense) και του μυστηρίου που χαρακτηρίζουν ένα εξαιρετικό "αστυνομικό" ή "noir" κομικσικό αφήγημα. Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτό το απόκτημά μου. Και μερικά "ημαρτημένα" που τσάκωσα στο "Νύχι": Το πρώτο (σελ. 128, επάνω δεξιό καρέ) είναι γραμματικό. Η Μίννι λέει στον Μίκυ και τον Γκούφυ ότι ελπίζει η συγκέντρωση που θα πάνε να "να συμβάλλει" στην καλλιέργειά τους ενώ το ορθό είναι "να συμβάλει". Το δεύτερο (σελ. 128, κάτω αριστερό καρέ) είναι κυρίως θέμα ύφους. Η Μίννι λέει στην κ. Ζαμπονάκη "του αγόρασα μια συλλεκτική μουσική συλλογή". Η συρροή, σε μια φράση που αποτελείται από τρεις μόνο λέξεις, δύο ομόρριζων με "χαλάει". Θα μπορούσε να πει "μια σπάνια μουσική συλλογή" ή "ένα συλλεκτικό μουσικό δίσκο ή άλμπουμ". Τέλος, το τρίτο (σελ. 135, μεσαίο αριστερό καρέ) είναι πάλι γραμματικό. Η Μίννι λέει στον Μίκυ "εσύ διαλευκάνεις όλες τις ανεξιχνίαστες υποθέσεις", ενώ το σωστό είναι διαλευκαίνεις. Και κάτι άλλο: Ενώ στο εισαγωγικό σημείωμα η ηθοποιός καλεσμένη των Ζαμπονάκηδων αναφέρεται ως "Μέυ Φόντυ", στο κείμενο (σελ. 129 μεσαίο καρέ) ο Ζαμπονάκης την συστήνει ως "Μιράντα Φόντυ". Και τώρα θα γκρινιάξω κι εγώ: Στο εξωτερικό λευκό περιθώριο των 4 φύλλων που περιέχουν τις σελ. 121 ως 128 υπάρχει στο κάτω μέρος ένα μικρό σκίσιμο. ΄Ισως πάω στο κατάστημα της Καθημερινής στη Στοά του Βιβλίου και ζητήσω να μου το αλλάξουν.

Το θέμα αυτό πάσχει από την αρχή. ΄Εχει προσβληθεί από την νόσο της διυλίσεως του κώνωπος. Αντί να χαιρόμαστε που αποκτούμε αυτή την ωραία σειρά (ολόκληρη, μισή, όπως και να είναι) με 4 ευρώ (δεν λέω με 2 γιατί -κακά τα ψέμματα- την εφημερίδα την παίρνουμε μόνο για τον Σκάρπα) γκρινιάζουμε συνεχώς για λεπτομέρειες. Παίρνουμε την αξία του ποσού που δίνουμε και κάτι παραπάνω. Χώρια που αποκτούμε και αδημοσίευτες ιστορίες. ΄Οσοι ονειρεύονται σκληρόδετα θα πρέπει να έχουν υπόψη ότι τα 9 ευρώ δεν θα έφταναν. Αυτά και δεν σκοπεύω να απαντήσω όχι γιατί δεν σέβομαι τους φίλους και τις απόψεις τους αλλά γιατί το θέμα έχει εξαντληθεί σε ό,τι με αφορά.

Φίλε μου απαντώ με μικρή καθυστέρηση: ΄Οχι λατινομαθής, λατινολάτρης από τα 13 (1959) οπότε πρωτοήρθα σε επαφή με την υπέροχη αυτή γλώσσα, μητέρα των λατινογενών γλωσσών. 10 (το τότε άριστα) στις εισαγωγικές της Νομικής του 1963 και νομικές σπουδές σε συνδυασμό με έρωτα για τη φιλολογία και την γλώσσα/τις γλώσσες. Με βοήθησε πολύ να μάθω καλά γαλλικά, να τα ψιλοκαταφέρνω στα ιταλικά και να μπορώ να καταλάβω άκρες μέσες ένα κείμενο στα ισπανικά (στο άκουσμα δυσκολεύει περισσότερο η προφορά των ισπανών). Στα αγγλικά η βοήθεια που μου πρόσφερε ήταν πολύ μικρότερη.

Φίλε Κώστα, όπως βλέπω, σκηνοθέτης της εκπομπής που αναφέρεις είναι ο Τάσος Ψαράς, ο οποίος, στην πολύ καλή τηλεοπτική σειρά του "Καρυωτάκης", έχει ασχοληθεί με την φιλία του Πέτρου Πικρού και του έξοχου ποιητή των "Νηπενθών" και των "Ελεγείων και Σατιρών", ενώ στον ιστότοπο https://pandoxeio.com/2010/09/17/todentro175-176/ έχει αναφερθεί στην ενδεχομένη επίδραση της φιλίας αυτής στην αυτοκτονία του ποιητή. ΄Ολα αυτά τα αναφέρω λεπτομερώς σε επιστολή μου μέσω facebook προς τον εκλεκτό μου φίλο και ξεχωριστό δημιουργό Δημήτρη Βανέλλη την οποία έχω παραθέσει ολόκληρη στο τόπικ που είναι αφιερωμένο στο θαυμάσιο κόμικ των Πέτρου/Βανέλλη "Το Γιούσουρι" και συγκεκριμένα στην ανάρτησή μου http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=26482&p=238345 στην οποία παραπέμπω κι εσένα και όποιον άλλο φίλο ενδιαφέρεται.

Εξαιρετική κριτική, που κλείνει με ένα από τα αγαπημένα μου εδέσματα. ΄Οπου την βρω την τσακίζω.

Φίλε μου έχεις δίκιο (άλλωστε είσαι και .... "αυτοδίκαιος") αλλά εγώ ποτέ δεν διαβάζω κόμικς από το ίντερνετ, όχι γιατί θεωρώ κάτι τέτοιο μη ορθό ή μη ηθικό, αλλά γιατί δεν τις απολαμβάνω. Η μοναδική εξαίρεση είναι κάποιες scanlation αδημοσίευτων στην Ελλάδα ιστοριών Disney που τις έχει "φιλοτεχνήσει" αγαπητός φίλος, τις οποίες αποθήκευσα στον υπολογιστή μου και τις διάβασα από εκεί. Για τον ίδιο λόγο δεν απολαμβάνω την ανάγνωση βιβλίων είτε από το kindle είτε από άλλο ηλεκτρονικό μέσο ανάγνωσης. Κι αυτό, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι είμαι απόλυτα εξοικειωμένος με το διαδίκτυο και κάνω όλες τις δουλειές και τις συναλλαγές μου ηλεκτρονικά.

Προσυπογράφω το υστερόγραφό σου, φίλε μου. Είμαστε άπαιχτοι. Ψειρίζουμε τα πάντα. Μας χαρίζουν με 4 ευρώ ένα (χρυσό) γάιδαρο κι εμείς τον κοιτάμε στα δόντια. ΄Ενα ακόμη πλεονέκτημα της χαρτόδετης και μικρού βάρους έκδοσης είναι για μένα ότι, καθώς έχω τεράστια χέρια, ανάλογα βέβαια και με το 1,90 του ύψους μου και τα 120 κιλά μου, κρατάω το τομάκι με το αριστερό και το διαβάζω ξαπλωμένος χρησιμοποιώντας το δεξί μόνο για να γυρίζω τις σελίδες.

Οι ιστορίες του Scarpa με τους Μίκυ και Γκούφυ είναι ανεπανάληπτες. Η μονομέρεια δεν είναι καλή επιλογή. Εγώ είμαι λάτρης του Μίκυ αλλά διαβάζω μετά μανίας και ιστορίες με τα παπιά.

Φίλε μου, σε πρόλαβα κατά λίγα λεπτά http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=37354&p=504179 Μόνου που εσύ ανέβασες και το κειμενάκι του Becattini και πρόσθεσες κάποιες λεπτομέρειες ακόμη.

Φίλε μου, γράφω κυρίως για να απαντήσω στο ΥΓ2, με την ευκαιρία όμως θα σου πω ότι στο δικό μου αντίτυπο το χαρτί ούτε κυματίζει ούτε έχει ποτίσει από τα μελάνια. Τώρα στο θέμα των Επτά θαυμάτων των παπιών: Μπήκα στο εισαγωγικό σημείωμα/άρθρο του Alberto Becattini https://inducks.org/story.php?c=Qit%2FGSD++46F και με τον φακό, λόγω μικρών γραμμάτων, κατάφερα να διαβάσω την αιτιολογία της συμπερίληψης της θαυμάσιας αυτής σπονδυλωτής ιστορίας στα άπαντα του Scarpa. Μας λέει, λοιπόν, ο συντάκτης του άρθρου ότι οι δημιουργοί/σχεδιαστές των 7 θαυμάτων Giuseppe Dalla Santa και Maurizio Amendola είναι επίγονοι του Romano Scarpa.

Δυστυχώς φίλε μου τα πράγματα δεν είναι όπως τα λες. Είναι αλήθεια ότι όλες οι ιστορίες του 1ου ελληνικού τόμου προέρχονται από τον 2ο ιταλικό, από εκεί και πέρα όμως δεν τηρείται κάποια σειρά. Συγκεκριμένα, με βάση την επώνυμη (πρώτη) ιστορία κάθε ελληνικού τόμου (τις υπόλοιπες δεν τις ξέρουμε ακόμη), όπως αυτή προκύπτει από την διαφήμιση της Καθημερινής έχουμε: 2ος ελληνικός: Τέταρτη διάσταση (γράφω τους τίτλους συνοπτικά και όχι πλήρεις) από τον 3ο ιταλικό. 3ος ελληνικός: Ιπτάμενος Σκοτσέζος από τον 2ο ιταλικό. 4ος ελληνικός: Παστές γαρίδες από τον 1ο ιταλικό. 5ος ελληνικός: Τελευταίο Μπαλαμπού από τον 4ο ιταλικό. 6ος ελληνικός: Ο άνθρωπος από την Ούλα Ούλα από τον 3ο ιταλικό. 7ος ελληνικός: Πηγές των Μογγόλων, από τον 4ο ιταλικό. Αν αυτή δεν λέγεται εκλογή/επιλογή, τότε πώς πρέπει να την πούμε; Αλλά και στην ελάχιστα πιθανή περίπτωση της ολοκλήρωσης της έκδοσης των 51 ιταλικών τόμων, αν συνεχιστεί η κυκλοφορία τους με ρυθμό 8 ή έστω 10 ελληνικών τόμων (δηλαδή 4 ή 5 ιταλικών) κάθε καλοκαίρι, μιλάμε, όπως έχουν ήδη γράψει και άλλοι φίλοι, για 12 με 13 χρόνια στην πρώτη και για 10 στην δεύτερη περίπτωση. Πράγμα όχι και τόσο ευχάριστο για μένα που θα είμαι (αν τα φτάσω) 84 χρονών στην πρώτη και 81 στη δεύτερη περίπτωση. Αλλά και οι σημερινοί 35ρηδες ή 40ρηδες θα είναι από 45 έως 53 ετών. Και μια ευχή: Να περιληφθεί στους φετινούς τόμους η περίφημη ιστορία νουάρ "το Νύχι της Κάλι", που, λόγω της σπανιότητας του Κόμιξ #55 και της μη επαναδημοσίευσής της, λίγοι μόνο τυχεροί, κυρίως από εμάς τους παλιούς, αλλά και μερικοί νεότεροι συλλέκτες την έχουμε απολαύσει,

Απέκτησα κι εγώ τον πρώτο τόμο του Scarpa. Είναι προφανές ότι πρόκειται για εκλογή/επιλογή ιστοριών, γεγονός που με κάνει να διακινδυνεύω να χαρακτηριστώ γάιδαρος, όπως όλοι οι μετά Χριστόν προφήτες, διατυπώνοντας την άποψη ότι αποκλείεται να δούμε τα ΄Απαντα (με την κυριολεκτική σημασία του όρου) του μεγάλου ιταλού δημιουργού. Ποιοτικά υστερεί αναμφισβήτητα από τις σκληρόδετες εκδόσεις τόσο του Τερζόπουλου όσο και της Καθημερινής. Εξώφυλλο από λεπτό χαρτονάκι, δέσιμο που θεωρώ ότι δεν θα αντέξει για περισσότερες από 3-4 αναγνώσεις με κίνδυνο να αρχίσουν να ξεκολλούν τα φύλλα όπως σε κάποια παλιά "Κλασικά". Παραδόξως τα χρώματα έχουν τυπωθεί με αρκετή επιτυχία. Από πλευράς περιεχομένου, όλες οι πολυσέλιδες ιστορίες είναι εξαιρετικές. Οι τρεις [Ταπιόκα, ΄Αμουνσεν (έτσι και όχι Αμούδσεν ή Αμούνδσεν προφέρεται το επώνυμο του μεγάλου Νορβηγού εξερευνητή των Πόλων) και Πρωταθλητής των Πρωταθλητών] είναι δημοσιευμένες από μια φορά μόνο σε τεύχη Κόμιξ του 1994, 1995 και 2006 αντίστοιχα, συνεπώς για πολλούς νέους αναγνώστες είναι σαν αδημοσίευτες ενώ η τέταρτη (Σκάφος του Μικρόκοσμου) είναι αδημοσίευτη στην Ελλάδα. Θετικό στοιχείο ότι τα συνδετικά/συνοδευτικά κείμενα είναι σύντομα, αφού καταλαμβάνουν μόνο 20 σελίδες σε σύνολο 176, και χρήσιμα. Τέλος, οι τρεις τελευταίες μονοσέλιδες ιστορίες αποτελούν ευχάριστη έκπληξη, αφού προέρχονται από το ελάχιστα γνωστό (σ' εμένα άγνωστο) βρετανικό περιοδικό Walt Disney's Mickey Mouse και είναι, φυσικά, αδημοσίευτες στη χώρα μας. Πρόκειται για τις: https://inducks.org/story.php?c=U+WDMM+41A https://inducks.org/story.php?c=U+WDMM+42A https://inducks.org/story.php?c=U+WDMM+53E Συμπερασματικά είμαι πολύ ευχαριστημένος που θα εντάξω στη συλλογή μου αυτήν τη σειρά και μάλιστα μόνο με 4 ευρώ τον τόμο (μαζί με την εφημερίδα, το περιοδικό "Γυναίκα", που ίσως ενδιαφέρει την κόρη μου -για την εγγονή μου είναι λίγο νωρίς- άλλα δύο ένθετα και μια μίνι οδοντόκρεμα).

Χαίρομαι που θα απολαύσουμε μια σπουδαία ιστορία, την Topolino e la Dimensione Delta, https://coa.inducks.org/story.php?c=I+TL++206-AP αδημοσίευτη στην Ελλάδα και 46η σε σύνολο 34000 ιστοριών στην βαθμολογία του Inducks. Προσωπικά είμαι τυχερός γιατί την έχω αποθηκευμένη στον υπολογιστή μου σε θαυμάσια scanlation εκλεκτού φίλου.

Θα προσθέσω (ή μάλλον θα συμπληρώσω γιατί κάτι έχω ήδη γράψει) κι εγώ τις εικασίες μου (όχι του Goldbach) στην απέραντη εικοτολογία που κυριαρχεί στο θέμα τις τελευταίες μέρες. Θεωρώ απίθανο να επωμισθεί και να φέρει σε πέρας η Καθημερινή το τιτάνιο έργο της μεταφοράς στα Ελληνικά (έστω και αν χρησιμοποιήσει τις ήδη υπάρχουσες μεταφράσεις αρκετών ιστοριών) των 18500 (51 Χ 360) σελίδων της σειράς "Le grandi storie Disney - L'opera omnia di Romano Scarpa". Πολύ περισσότερο όταν ξεκινάει με 7 ή 8 τόμους των 180 σελίδων που αντιστοιχούν σε 4 ιταλικούς. Με αυτόν τον ρυθμό, όπως αναφέρθηκε ήδη, θα απαιτηθούν 12 χρόνια περίπου. Επομένως, πιστεύω πως θα εκδοθεί μια εκλογή ιστοριών. Η ευχή μου, λοιπόν, είναι να επιλεγούν οι καλύτερες και, κατά προτίμηση, αρκετές από τις αδημοσίευτες στην Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, σε 48 (οι βιαστικοί) ή σε 60 (οι υπόλοιποι) ώρες θα έχουμε μια πρώτη εικόνα. "Κοντός ψαλμός αλληλούια". Από την άλλη πλευρά, ακούω, ή μάλλον διαβάζω πολλή γκρίνια που την θεωρώ μάλλον υπερβολική, μολονότι έχω επίγνωση των οικονομικών δυσχερειών που μαστίζουν σχεδόν όλους μας. Η σειρά των (έστω και επιλεγμένων) ιστοριών του ιταλού maestro μαζί με την εφημερίδα (έστω κι αν αυτή χρησιμεύσει στο κτηνιατρείο του Μαρακιού ή στο πλύσιμο των πιάτων μου) στην τιμή των 4 με 5 ευρώ είναι σημαντικό απόκτημα για κάθε συλλέκτη ή φίλο των Disney Comics. Στην χειρότερη περίπτωση, προσωπικά, θα προτιμούσα να κόψω την "Ροσιάδα" (με όλο το θαυμασμό και την αγάπη μου προς τον Don) του Κόμιξ και τον Ντόναλντ (όφελος 6,4 ευρώ τον μήνα) ή -στην έσχατη ανάγκη- και το Μίκυ Μάους με τις πότε καλές και πότε μετριότατες ιστορίες (συνολικό όφελός 14 ευρώ τον μήνα) για να την προσθέσω στην συλλογή μου. Αυτά, με όλο τον σεβασμό προς τις απόψεις που έχουν διατυπώσει τόσοι και τόσο εκλεκτοί φίλοι μου.

Απίστευτο!

Πάντως το γεγονός πως ξεκινάει με ιστορια ξαναδημοσιευμενη στην Ελλάδα δεν με χαροποιεί. @

Παιδιά ηρεμήστε. Το κουρασαμε το θέμα. 5 μέρες έμειναν.

180 σελίδες ο κάθε τόμος υποθέτω.

Δυό - τρεις παρατηρήσεις μόνο, πέρα από την χαρά μου γιατί εισακούσθηκε η προτροπή μας και επιτέλους έρχεται στην Ελλάδα, έστω και με τη μορφή της επιλογής, η σειρά των Απάντων του μεγάλου Romano που έγραψε Ιστορία και ιστορίες από τα δύο Σύμπαντα, των Παπιών και των Ποντικιών: 1. Οπως αναφέρθηκε και παραπάνω, οι 50+ τόμοι των 300+ σελίδων ο καθένας, της ιταλικής έκδοσης αντιστοιχούν με 100+ του Barks. ΄Αρα θεωρώ απίθανο να βγουν αυτούσιοι. Μάλλον θα γίνει επιλογή/εκλογή (selection). 2. Να ευχηθούμε στην έκδοση να συμπεριληφθούν και ιστορίες που να μην έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα από τον Τερζόπουλο. Εγώ, Νικόλα μου, τις εφημερίδες αυτές, αφού ρίξω μια ματιά, τις κρατάω και τις χρησιμοποιώ όταν ...πλένω πιάτα, δουλειά που αναγκάζομαι να κάνω κάπου κάπου τα δύο τελευταία χρόνια και που απεχθάνομαι αφάνταστα. Συγκεκριμένα, τα πλυμένα πιάτα τα βάζω να στεγνώσουν στον ειδικό "κλωβό", τον οποίο έχω τοποθετήσει μέσα σε ένα μεγάλο δίσκο καλυμμένο με 3-4 φύλλα από εφημερίδες για να μαζεύουν τα νερά.

ΚΙ εγώ δεν έχω καταλήξει οριστικά. Το Μίκυ Μάους όντως έχει και πολλές καλές ιστορίες, το Ντόναλντ θα δούμε, όσο για το Κόμιξ, λειτουργεί κάπως αποτρεπτικά προς την απόφασή μου να το διακόψω η "κληρονομιά" των 339 (303+36) τευχών που έχω.

Σας ευχαριστώ όλους καλοί μου φίλοι. Γιωτακι φιλάκια και τους χαιρετισμούς μου στον Βασίλη.

Ο κατήφορος συνεχίζεται: ΜΜ #161. Από τις 6 ουσιαστικά (γιατί οι 5 τελευταίες είναι μάλλον κεφάλαια μιας) ιστορίες διαβάζονται μόνο οι δύο: Το Φαινόμενο Γκαστόνε και Διακοπές με Δράση. Οι υπόλοιπες χάλια μαύρα. Βαθμολογία, χάρη στις δύο που ανέφερα, 4,5/10. Ντόναλντ #37. Αρκετά καλή η πρώτη, χάλια αδιόρθωτα οι δύο επόμενες. Βαθμολογία 5/10. Σκέπτομαι σοβαρά να διακόψω την συλλογή των περιοδικών της Καθημερινής (Μίκυ Μάους, Κόμιξ και Ντόναλντ). Το Super Μίκυ το έχω σταματήσει εδώ και καιρό, ενώ η δημοσίευση του Βίου και των άλλων ιστοριών το Μεγάλου Don δεν αποτελεί επαρκή λόγο συνέχισης του Κόμιξ δεδομένου ότι τις έχω όλες τουλάχιστον από δύο φορές.