Duck

...το είχαν ανεβάσει πριν αρκετο καιρο στο σαητ: http://www.disney.com.au/mickey Ηταν αναμεσα στο stayin cool και το bad ear day, ενω τα pandamonium και gasp δεν ειχαν ανεβει ακομη. Τωρα το σαητ εχει αλλαξει και το παραπανω λινκ σε στελνει εδω: http://www.disney.com.au/worlds/mickey Το ghoul friend δεν υπαρχει πια στη λιστα με τα επεισοδια που μπορει να δει κανεις... Δε ξερω τι συνεβη και αλλαξε η σειρα προβολης. ps τα ηχητικα εφφε της σειρας ειναι εκπληκτικα.

Ειναι πολυ ενδιαφερουσα αυτη η σειρούλα! Ειναι πραγματικά διασκεδαστική, αν και το χαρακτηριστικο στυλ του Paul Radish με ξενίζει λίγο. Βασικά έχει σκαμπανεβάσματα: Τα τρία πρώτα σωρτς ήταν τα καλύτερα μεχρι τώρα, πραγματικά αξιολάτρευτα, τα σενάρια απίστευτα γλυκά και με το ιδιαιτερο στυλ της εικόνας να ειναι κατι παραπάνω από ενδιαφέρον. Αργότερα με απογοητευσαν καπως, γιατι τα επεισόδια έγιναν λιγο υπερβολικά φρενηρη για τα γούστα μου - δηλαδη ολα πηγαινουν λιγο πολυ γρηγορα. Εχω συνηθισει τον πιο κοιμησμενο ρυθμο των κλασσικών καρτουν με το Μικυ. Ισως θα μπορουσαν να εχουν λιγο μεγαλυτερη διαρκεια τα φιλμακια, για να υπηρχε μια μικρη αναπαυλα αναμεσα στα γκαγκ. Εδω όλο στο τρέξιμο ειναι οι ηρωες και το βρισκω καπως κουραστικο. Anyway, μου άρεσε πολύ το ghoul friend (που δεν το βλεπω στη λιστα, ουτε στο καινουριο σαιτ της σειρας... ) παρά το ασυνηθιστα μακάβριο χιουμορ του, και επισης το bad ear day ειχε μερικες υπεροχες ιδεες. Πολυ ενδιαφερουσα σειρα σε γενικες γραμμες, την απολαμβανω απίστευτα, αν και εχω αρκετες διαφωνιες όπως ειναι το lazy animation, το παρατραβηγμενο χιουμορ που παραπάνω συχνά θυμίζει Ντεξτερ και όχι Μίκυ Μάους, τα μερικές φορές αποτυχημενα σενάρια (new york weenie, stayin cool) καθως και την τεραστια ταχυτητα των ιστοριων που δε σαφηνει να παρεις ανασα, αλλά ευτυχώς, έχω και πολλές συμφωνίες, όπως τις ξεκαρδιστικες γκριματσες (το yodelberg ειναι το αγαπημενο μου εως τωρα), αλλά και μερικά επεισοδια όπου τα gags είναι σαν να μολις βγηκαν απο τα κλασσικα κινουμενα με τον Μικυ. Για παράδειγμα το ''gasp'' είναι σαν μια οn crack εκδοχή κάποιου παλιού κλασσικού σωρτ με τον Μικυ. Πολυ παρανοια γενικως. Ειδικα τα πιο προσφατα (το pandamonium ας πουμε ) φτάνουν σε νέα επίπεδα ακυρίλας και απόλυτης παράνοιας!

Μα όχι! Το αριστερό ρουθούνι του ντοναλντ σε αυτό το σκανάρισμα είναι ασυγχώρητα υπερμεγέθες σε σχεση με το μη-κανονικό σκανάρισμα του αρχικού μα και όχι οριτζιναλ εξωφυλλλου. Με τρία λ.

Τα θριντι εξωφυλλα του villain's month ειναι ο,τι πιο κακογουστο εχει να επιδειξει η βιομηχανια υπερηρωϊκου κομικς από τη δεκαετία του '90. Τα ειδα απο κοντα, ειναι σκετος πονος. Σε πολλά διαφορετικά μέρη του σώματος.

Τελειωσε. Ειναι κριμα. Μια ζωη εσησα με αυτα και δυσκολευομαι να πιστεψω πως πλεον θα περναω τα περιπτερα χωρις να εχω τιποτα να κοιταξω. Θα μου παρει καιρο, το ξερω. Θα πηγαινω και θα ψαχνω -ειμαι σίγουρος- και αργότερα θα αντιλαμβάνομαι οτι δεν εχει πια. Νταξει, ολα τα καλα τελειωνουν, δεν χαλασε ο κοσμος... Αλλα ειναι κρίμα. Δεν εκανα κανενα ποστ μεχρι τωρα, περιμενα να ειμαστε σιγουροι για το οutcome. Τιμης ενεκεν, λεω εδω δυο λογια. Το τελος ηταν χαμηλών τόνων, χωρίς αυταρέσκεια, χωρίς αφιερωματα, συγκινησεις, στοχευμενες ιστορίες, φοβερες επιλογες. Ο Τερζο μας εχει συνηθισει στο να εκθειάζει το εργο μιας ζωής με την πρώτη ευκαιρία - κάνοντας από αφιερωματα και επανατυπωσεις, μεχρι εκθεσεις, εκδηλωσεις, ενισχυμενες εκδοσεις και άλλα. Ηταν περήφανος πάντοτε και το έδειχνε. Όλα αυτά όμως, όταν επροκειτο για μια εορταστική περίπτωση. Ο τερματισμός της ιστορίας μιας ολόκληρης ζωής δεν είναι κατι χαρούμενο, σε καμία περίπτωση. Ο γερο-εκδότης δεν είναι περήφανος γι' αυτό. Και φαίνεται. Και γι' αυτό και αποφάσισε να τα κλείσει χωρίς τυμπανοκρουσίες, με ενα συνηθισμένο τεύχος με ομορφες ιστορίες, όπως μας έχει συνηθισει τα τελευταία χρόνια. Εαν δεν υπηρχε όλος αυτός ο πανικός, τα κλασσικά ποστ-κριτικές εδώθε θα έλεγαν μάλλον πως αυτό, ήταν ένα πολύ καλό τευχάκι. Η ναυαρχίδα των θρυλικών εκδόσεων Ντίσνευ στην Ελλάδα έπεσε σήμερα. Με αυτοσεβασμό, αυτοσυγκράτηση, ηρεμία. Με ένα κλείσιμο του ματιού στους πιο παλιούς - οσοι δεν ηταν πιστοι αναγνωστες, κατά πάσα πιθανότητα δεν καταλαβαν τιποτα. Εμενα με τιμά αυτο. Σημαινει πως ο εκδότης αναγνωρίζει την πίστη μου, μου ζητά ταπεινά συγγνωμη και με ευχαριστεί προσωπικά. Γιατι εγώ καταλαβαίνω. Και ο Επίλογος στο ΜΜ ήταν διαφορετικός. Ήταν συγκεντρωμενος στο Μικυ Μαους και τη δημιουργία του. Ο άλλος στο ΚΟΜΙΞ μιλούσε για το ΚΟΜΙΞ. Παρακαλώ διαβαστε πιο προσεκτικά πριν προσάψετε οποιαδήποτε κατηγορία. woops γκαφα. Ζητατε να γιορτάσουμε το κλείσιμο των αγαπημενων μας περιοδικών με αφιερωματα και πανηγυρια; Ειναι προφανες πως το ολο γεγονος δεν ηταν στα σχεδια κανενός. Το τέλος αυτο, τόσο απότομο και σκληρό, είναι ντροπή. Για τον εκδότη, τον αναγνώστη, την κοινωνία, τα πάντα. Δε χωράνε γιορτές εδώ. Μονο μια συγγνωμη, και ένα αξιοπρεπες τευχος. Η ιστορία να τελειωσει οσο πιο γλυκά γίνεται - χωρις να το πολυκαταλάβουμε. Σαν παραμυθι για καληνυχτα.

Bryan Cranston Reportedly Cast as Lex Luthor in Man of Steel Sequel Σωρς Γουσταρω!

Ζade, μη μου πεις πως ακόμη δε διασκεδάζεις.

...βασικα η τελικη μου ετυμηγορια ειναι πως αυτη ήταν ίσως η καλύτερη ιστορία από όλα τα Φαντομ ως τωρα με το χειρότερο σκίτσο από όλα τα ντισνευ κόμικ εως τωρα.

Πω πω. Το νεο τευχος δε διαβαζεται. Οχι, δεν καταλαβες, είναι για πέταμα εντελώς. Για το σχέδιο και μόνο. Ειδικά μετά το εξαιρετικό προηγουμενο τευχος τουτο δω ειναι ντροπη. εδιτ: διαβασα λιγο ακομη, η συνεχεια ειναι σαφως βελτιωμενη, η ιστορια ειναι πολυ καλη και το σκιτσο βελτιωνεται ανεπαισθητα. δεν εχω χρονο να το τελειωσω τωρα, αλλα ηθελα να μην αφησω την εντελως κακη εντυπωση.

Oχι. ΟΧΙ. ΜΗΝ διαβασεις πρακτορα Ντακ. Ευχαριστώ. επισης:

O Simon Pegg ειναι μαλλον ο Αντ Μαν?

εχει διαφορά. Ο Καρνατζ ειναι αρνητικός ρόλος.

αν σχεδιαζαν τους ΓΚΑΡΝΤΙΑΝΣ ΟΦ ΔΕ ΓΚΑΛΑΞΙ δύο χρόνια πριν βγει ο ironman, εγώ είμαι πιγκουίνος.

Εγώ νομίζω πως η καλύτερη επιλογή για Μπάτμαν θα ήταν ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζ.

Δε ξερω τι ειναι το ΒROSLIN αλλά θα ηθελα να το δω.

Ο Χιου Τζακμαν μας μαθαίνει ξανά τι πάει να πει badass. Γουστάρω που δεν είδα ουτε ένα κτήριο να πέφτει σε τούτο το φιλμ – αντιθέτως, είδα πολλά καθαρόαιμα μπουνίδια και αρκετό αίμα. Γιατί εδώ ο Γούλβεριν δεν πολεμά με ενα τσούρμο άλλους μεταλλαγμένους. Πολεμά με ενα στρατό από high-trained Ιάπωνες πολεμιστές, οι οποίοι δεν έχουν ούτε δυναμικά πεδία, ούτε ακτίνες λέηζερ. Μόνο τα μπράτσα, τις κατάνες και τα ακροβατικά τους. Και η έλλειψη μεταλλαγμένων βάζει το Λόγκαν στο απόλυτο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Ο Γούλβι είναι, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο αδιαμφισβητητος πρωταγωνιστής (topless την περισσότερη ώρα ) μοιράζοντας μπουνίδια, βαριές ατάκες και βαθιές μαχαιριές. Ο Χιού Τζάκμαν είναι (πέντε ταινίες μετά), ο απόλυτος άρχοντας του παιχνιδιού του. Και είναι πωρωτικός οσο ποτέ! Στο φιλμ μέτρησα συνολικά νομίζω 4 υπερδυνάμεις. Πόσο είναι ο μέσος όρος στο average υπερηρωικό φιλμ του 2013? είκοσι? ίσως παραπάνω. Η αλήθεια είναι πως, εν έτει 2013, το »Γούλβεριν» καταφερε να μου κάνει εντύπωση. Σε μια εποχή που όλες οι υπερηρωικές ταινίες ασφυκτιούν από τον υπερπληθυσμό σούπερ ηρώων και σούπερ κακών, το Wolverine είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στον πρωταγωνιστή του. Με τα ελάχιστα δυνατά ειδικά εφφέ και χωρίς ίχνος πολύχρωμων υπερδυνάμεων (ακτίνες, ηλεκτρισμούς και τα ρέστα), χωρίς υπερβολές, χωρίς μαζικές καταστροφές, το σενάριο συγκεντρώνεται μονάχα στον Γούλβεριν και στα δυο χαρίσματα που έχει: Τα νύχια του και την αθανασία. ΧΩΡΙΣ, επαναλαμβάνω ΧΩΡΙΣ να ξεπερνά ούτε στιγμή αυτές τις δύο μοναχά δυνατότητες. Το αποτέλεσμα είναι πιο κλαψιάρικο από το X-men Origins: Wolverine (που ήταν η απόλυτη ποζεριά – ω ναι!), όμως εκπέμπει κατι που ποτέ δεν περίμενα να νοιώσω: Ρεαλισμο! Πρόκειται δηλαδη για ενα φιλμ που (με εξαίρεση τη γελοία στολή της Viper και τον ρομπο-σαμουράι που, όσο ναναι, με πεταξαν έξω από το realistic mood) είναι μια καλαίσθητη και χαμηλών τόνων περιπέτεια, με κάμποσο δράμα και εξαίρετα κινηματογραφημενη δράση σωμα με σώμα, όλα στις σωστές δόσεις. Σκοτεινά πλάνα, θεσπέσια φωτογραφία, μερικές τρομερά εμπνευσμένες σκηνές (όπως αυτή στην κορυφή της υπερταχείας), καποιες τολμηρούτσικες αλλαγές στο status quo και το πνευματικό ταξίδι του πιο σκοτεινού και εκνευρισμένου Γούλβεριν που έχουμε δει ποτέ. Ντάξει, αριστούργημα δεν είναι, αλλά δε βαρέθηκα στιγμη – αντίθετα, πωρωθηκα, εντυπωσιάστηκα και τελικά, χόρτασα επιτέλους, δράση της προκοπής! Α, και η after credits... ΩΩΩΩΩΩΩ H ΑΦΤΕΡ ΚΡΕΝΤΙΤΣ!

Χμμμ δε ξερω... Μάλλον κριτικά. Το ποσο θορυβο εκανε. Το ποσο αρεσε. Το ποσο θα πηγαινε ο average θεατης να δει σηκουελ βρε αδηρφε.

πρακτικά ήταν remake.

Αντιθέτως με τη Μάρβελ που, σε γενικές γραμμές, ο,τι λεει το κάνει, όσο τρελό κι αν ακούγεται, η DC είχε πάντοτε μια χίμαιρα για να κρατά τα fanboys σε ενδιαφέρον. Κάποτε, πριν το cinematic universe frenzy, τη θέση αυτή του ''πρότζεκτ φάντασμα'' είχε ενα φιλμ όπου θα συμπρωταγωνιστούσαν ο Σούπερμαν και ο Μπάτμαν - τόσο απλά, χωρίς να νοιάζεται κανείς για το ποιον ακριβώς σούπερμαν μιλάμε, ούτε έχοντας στο μυαλό τους reboot, continuity και άλλα τέτοια περίεργα. Θυμάμαι ξεκάθαρα πως οι φήμες για την ''ανάσταση'' του πρότζεκτ έδιναν κι έπαιρναν καθε τοσο, ωστόσο ουδέποτε προέκυψε κατι χειροπιαστό, το φιλμ έμεινε στον κόσμο των φημών και τελικά, ήρθε το Batman begins και αργότερα ο Iron Man για να εισάγουν τις έννοιες του reboot και του ενιαίου σύμπαντος, με αποτέλεσμα το Superman/Batman να μην πληροί πια τις προδιαγραφές για το ρόλο του φιλμ που ''πάντα έρχεται''. Το κόνσεπτ μιας ταινίας Justice League δεν άργησε, φυσικά, να πέσει στο (διαδυκτιακό πια) τραπέζι του παγκοσμίου fanbase της DC και, χωρίς πολλά πολλά, οι φανς από μόνοι τους άρχισαν να κάνουν αυθαίρετα σχέδια και όνειρα για το πως θα μπορούσε να εξελιχθεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Η ίδια η dc ωστόσο, δεν έδειχνε να ασχολείται με το θέμα - δεν παρέλειπε βεβαίως να αναστατώνει κάθε τόσο τα νερά με φήμες, σχόλια και δήθεν ανακοινώσεις πως το έργο επιτέλους προχωράει (μετατίθοντας φυσικά κάθε φορά την υποτιθέμενη ημερομηνία λίγο πιο μπροστά), όμως τίποτα στο υπαρκτό και τρέχον πρόγραμμα της warner/dc δεν έδειχνε πως πραγματικά οι άνθρωποί της ασχολούνται με κάτι τέτοιο. Ο Μπάτμαν του Νόλαν προχωρούσε χωρίς εξωστρεφείς βλέψεις, ενώ διάφορα αυτόνομα πρότζεκτ τύπου Green Lantern και Arrow ξεπηδούσαν απροειδοποίητα, και χωρίς καμία ένδειξη πως μπορούν και πρόκειται κάποτε να αλληλεπιδράσουν. Με άλλα λόγια, ενώ η Μάρβελ σχεδίαζε προσεκτικά το κάθε της βήμα έτσι ώστε να είναι όλα οργανωμένα και προγραμματισμένα σωστά για να οδηγήσουν στην κορύφωση των Avengers (και στη μεγάλη μπάζα), η dc δημιουργούσε διάφορα αυθόρμητα πράγματα χωρίς φιλοδοξίες, τα οποία της απέφεραν τα ανάλογα μέτρια κέρδη. Η κοντόφθαλμη αυτή λογική την έφερε προφανώς σε αδιέξοδο, αφού η DC χρειαζόταν επιγόντως κατι δυνατό για το 2015 για να χτυπήσει τους Avengers 2 (και επίσης το Hobbit 3, το Star Wars 7 και το X-men!) και φυσικά, η περίφημη ταινία της JLA η οποία στην τελευταία ''ανακοίνωση'' ήταν προγραμματισμένη για κείνη τη χρονιά, βρισκόταν πολύ μακριά από την πραγματοποίηση. Ο Man Of Steel έκανε επίσης μετρια εντύπωση, οπότε ένα Man Of Steel 2 ήταν μαλλον ανεπαρκές σαν flagship για το 2015. Η λύση ήταν κατι που είχε μείνει στο συρτάρι από καιρό - μια ταινία με τους δύο πιο εικονικούς χαρακτήρες όλων των εποχών. Δεν είναι JLA, δεν είναι Man Of Steel, είναι μια εύκολη μεσοβέζικη λύση η οποία όμως θα τραβήξει στα σινεμά εκατομμύρια ενθουσιασμένους θεατές που θα βλέπουν τους δύο αγαπημένους τους ήρωες μαζί για πρώτη φορά (για τους περισσόερους θα πρόκειται για πολύ προτώγνωρο θέμα, ο Μπάτμαν παρέα με τον Σούπερμαν), χωρίς φυσικά να νοιάζονται για το ποιος ακριβώς Σούπερμαν και ποιός ακριβώς Μπάτμαν είναι αυτός. Εξ' άλλου μιλάμε για τους δυο γνωστότερους υπερήρωες όλων των εποχών, οι οποίοι έχουν υλοποιηθεί κινηματογραφικά και τηλεοπτικα τόσες πολλές και διαφορετικές φορές που τελικά, no need for origin stories και charachter introductions. Έτσι απλά λοιπόν, με μία εύκολη και έξυπνη κίνηση, η dc επιστρέφει δυναμικά στο παιχνίδι, ετοιμάζεται να χτυπήσει δυνατά τη Μαρβελ (πραγματικά πιστευω πως το S/B έχει πολύυυυ μεγαλύτερο οικονομικό potential από το Age Of Ultron...) και επιτέλους να κάνει το πρώτο υπαρκτό βήμα πρως την ένωση όλων των υπερηρώων της - η οποία θα γίνει μάλλον με εξίσου απλό και χωρίς πολλή σκέψη τρόπο. Εξ' άλλου ο κόσμος έχει ήδη γνωρίσει τον Green Arrow και τον Green Lantern, οπότε δε θα ξινίσει να τους δει ξαφνικά μαζί με τους s/b. Ε, και μετά η disney θα αγοράσει τη Warner και θα έχουμε Amagalm Universe.

<<Andrew Garfield has loved Spider-Man since he was a little kid. He can speak eloquently and at length about how open the Spider-verse is for interpretation. Recently, he says, he had a philosophical discussion with producer Matt Tolmach about Mary Jane or “MJ” to fans. “I was kind of joking, but kind of not joking about MJ,” he tells EW. “And I was like, ‘What if MJ is a dude?’ Why can’t we discover that Peter is exploring his sexuality? It’s hardly even groundbreaking!…So why can’t he be gay? Why can’t he be into boys?” Garfield even has an actor in mind: “I’ve been obsessed with Michael B. Jordan since The Wire. He’s so charismatic and talented. It’d be even better—we’d have interracial bisexuality!”>> :lol: Χαχαχαχα πέθανα στο γέλιο! Τι τραγικο τρολ. pigi ινσαηντ μουβιζ