Leaderboard

Τι είπες τώρα??? Λύθηκε το μυστήριο, λοιπόν. Ήμουν έτοιμος να ανεβάσω το δώρο που μου ήρθε και ήταν η συγκεκριμένη μπλούζα! Είπα κι εγώ, ποιος είναι ο μυστηριώδης θαυμαστής που ξέρει τις προτιμήσεις μου και μου κάνει τέτοια δώρα! Ο @Valtasar ξέρει πώς να φέρεται στους φίλους του. Δεν μπορώ να μετρήσω, πλέον, πόσες φορές με έχει σκλαβώσει με τις χειρονομίες του. Να κανονίσουμε κάποια ημέρα να πάμε στην Λέσχη, εσύ εγώ κι ο @Μενίγ Πουαγώ, και να φοράμε την ίδια μπλούζα. Θα είμαστε σαν ομάδα μπάσκετ (ή σαν να το έχουμε σκάσει από το Δρομοκαΐτειο! )

@nikolas12 Του GreekComics τα παιδιά! Όχι, μόνο η μπλούζα μου ήρθε. Μας περιμένουν κι άλλες εκπλήξεις, λοιπόν? Τουλάχιστον τώρα θα είμαι υποψιασμένος. Δεν θα ψάχνομαι ποιος μου το έστειλε!

Πρώτες εικόνες από @nikolas12, @Μενίγ Πουαγώ, @Indian με κοινές μπλούζες στη ΛΕΦΙΚ: Εντωμεταξύ δεν ξέρω αν σου έστειλαν με τη μπλούζα και μία κομιξίστικη έκπληξη, αν όχι, σίγουρα θα την ανεβάσεις σύντομα!

Προτιμώ να διαβάζω τα κόμικς μου ξαπλωμένος. Κι όταν λέω ξαπλωμένος εννοώ είτε στο κρεβάτι μου πριν κοιμηθώ το βράδυ, είτε στο κρεβάτι της νταλίκας όταν περιμένω να με φορτώσουν ή ξεμένω καμιά φορά εκτός Αθηνών. Βέβαια, για να πω την αλήθεια όταν βρίσκομαι στην τουαλέτα για..."κατάθεση", πάντα με συντροφεύει ένα εικονογραφημένο κομμάτι της συλλογής μου. Κόβω το κεφάλι μου ότι τρομοκρατήθηκε και πήγε κι αγόρασε καινούργιο αντίτυπο!

δεν πειράζει κατ'εμέ έδωσες εικόνα στην λίστα ας προσθέσω και εγώ όσα δεν βρήκες 51. Jessica Jones 56. Marvel Knights Spider-Man Vol. 1: Down Among the Dead Men 60. Marvel Knights Spider-Man Vol. 2: Venomous

Προχτές που καθάριζα τα ράφια της αγαπημένης συλλογής, διαπίστωσα το πρόβλημα που αποτυπώνω στις φωτό. Κάποια κόμικς της συλλογής εμφάνισαν στην εσωτερική ράχη καφέ κηλίδες οι οποίες εκτείνονται κάπως και μέσα όπως βλέπετε. Με κυρίευσε πανικός και εκπλιπαρώ αν το αναγνωρίζει κάποιος και ξέρει πιθανή προέλευση του προβλήματος να με βοηθήσει. Σημειώνεται ότι άδειασα όλη τη βιβλιοθήκη, την άδειασα και την τράβηξα από τον τοίχο και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα υγρασίας (ούτε ζωυφιων ευτυχώς). Και τα κόμικς που επλήγησαν δεν έχουν επίσης το παραμικρό "κατσάρωμα" και ίχνος υγρασίας. Απλά όπως βλέπετε υπάρχει αλλαγή χρώματος χαρτιού (όχι ομοιόμορφα). Τα κομικ που επλήγησαν δεν έχουν και την καλύτερη ποιότητα χαρτιού αλλά μιλάμε για εκδόσεις του 2005 (μη παρασυρεστε από το περιεχόμενο που δείχνει silver age superman). Η βιβλιοθήκη είναι Βilly του ikea, σκούρο καφέ. Την έχω δώδεκα χρόνια υπάρχει περίπτωση να το προκάλεσε αυτή? Υπάρχει περίπτωση να είναι τύπου μύκητας που ενδέχεται να μεταδωθεί στα άλλα κόμικς? (ήδη έβαλα τα πληγέντα σε... καραντίνα). Πιθανολογεί κάποιος τι μπορεί να έχει προκαλέσει το πρόβλημα? Όπως καταλαβαίνετε (ευτυχώς σε αυτό το forum) σημαίνει πάρα πολλά για μένα η συλλογή μου συναισθηματικά και εκτιμώ οποιαδήποτε βοήθεια. Ευχαριστώ.

59 ΕΤΩΝ κομικς σε κουτες ,κασονια,βιβλιοθηκες δεν εχω συναντησει τετοιο προβλημα .Το μονο που μπορω να εικάσω ειναι η πολυκαιρια και η μη προφυλαξη σε θηκες .Αλλα ας απαντησει καποιος που εχει συναντησει το ιδιο προβλημα.Συγγνωμη για την ενοχληση.

Εμένα αντιθέτως μου αρέσουν πολύ οι μεσαιωνικές ιστορίες

Το τεύχος #84 του περιοδικού κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας από την Τρίτη 15/06 και θα φιλοξενεί τον καθιερωμένο αριθμό ιστοριών, που είναι τέσσερις (4). Αυτές είναι οι εξής: ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΑΘΕΤΗΣΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ Η ΕΙΣΟΒΟΛΗ Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι κι εδώ έχουμε την ιστορία της σειράς "ΤΝΤ", να φιγουράρει σαν κεντρική στο τεύχος, ενώ η πρώτη έχει σαν υπόθεση ένα μεσαιωνικό παραμύθι. Περισσότερα όταν, με το καλό, διαβαστεί.

Τουλάχιστον το εξώφυλλο δεν είναι από τον βασιλιά των λιονταριών! Κάτι είναι και αυτό

Καλώς σας βρήκα!!

Γειά χαρά σε όλους! Είμαι ο Γεράσιμος και από μικρός και εγώ λάτρεψα τα κόμικς. Πλέον φτιάχνω τα δικά μου και τα ανεβάζω στην σελίδα μου στο instagram: https://www.instagram.com/chickencoopcomics/?hl=el Πρόκειται για αυτοτελείς ιστορίες χιουμοριστικού περιεχομένου στα ελληνικά και στα αγγλικά.

Σήμερα θα ήθελα να μου δώσετε κάποιες απαντήσεις ! ελπίζω να σας αρέσει !

Παλιά ήμουν της άποψης ότι τα κόμικς πρέπει να τα παίρνεις όπου και να πας παραλία βουνά πισίνες φαράγγια μαγαζιά ταβέρνες έχω μέχρι και μια φωτογραφία με εμένα στον Παρθενώνα και ένα τεύχος ultimate x-men να φαίνεται στην τσάντα στην πλάτη μου, τώρα με την καραντίνα που πέρασα τόσο καιρό μέσα έμαθα να προσέχω πιο πολύ κάθε λογής αντικείμενο οπότε τα κόμικς τα διαβάζω ή στο γραφείο ή στο κρεβάτι μπρούμυτα με αυτά να είναι πάνω σε ένα μαξιλάρι και μια λάμπα να φωτίζει την σελίδα.Στο τσακιρ κέφι άντε να τα διαβάσω στον καναπέ ή στο μπαλκόνι που έτσι και αλλιώς είναι κλειστό οπότε δεν φοβάμαι τα στοιχεία της φύσης

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #09, βρίσκεται κοντά μας και μεταφέρεται στην βάση. Σε αυτό το τεύχος θα κάνουμε κουτσομπολιό πάρουμε πληροφορίες, όσον αφορά την σχέση του Tony Stark και της Wasp, καθώς επίσης και την σχέση του με την S.H.I.E.L.D.. Ας βάλουμε και τις καθιερωμένες και ψυχαναγκαστικές φωτογραφίες μας. Η πρώτη από όλο το πακέτο. Και η δεύτερη από τα εξαρτήματα του τεύχους. Σε δεκαπέντε ημέρες ξεκινάμε με τον δεξιό ώμο, μιας και θα έχουμε το πρώτο τμήμα της άρθρωσης.

Δίχως να διαβάσω όλο το τεύχος, ήρθα απλώς για να σχολιάσω πόσο υπέροχο ήταν το Αντίο Ντόναλντ. Σε συγκινούν τέτοιες ιστορίες και σε βάζουν σε σκέψη. Και οι υπόλοιπες ιστορίες μοιάζουν πολύ τσίλικες γενικότερα, μέχρι και το 17ο εκατομμύριο λίγο που το κοίταξα κάτι λέει

καλές ιστορίες κατά τη γνώμη σου πια είναι καλύτερη ; 😁😁😁

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #84, βρίσκεται κοντά μας και μεταφέρεται στην βάση. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 15/07 και θα φιλοξενεί την ιστορία "Η επιστροφή του Βόραξ".

Ναι αλλά κυκλοφορεί η φήμη για την επέκταση της σειράς σε άλλους 20 τόμους. Περιμένουμε τη επίσημη ανακοίνωση.

Χθεσινές αγορές από μόναστηρακι, από την λέσχη και άλλες παραλαβές Μερικά Μίκυ Τερζόπουλου, Καθημερινής και Αλμανάκο για αρχή. Κλασσικά Κάποια ξένα υπερηρωϊκά και Disney Και από την αγαπημένη μας λέσχη

Έφτασε αυτή η ιερή στιγμή, να μοιραστώ και εγώ τη συλλογή μου, σε θαμώνες άλλων κομικσο-κοινοτήτων στο διαδίκτυο ίσως και να θυμίσει κάτι από τα παλιά (ή όχι και τόσο παλιά) , αν και οι συλλογές, είναι συχνά ζωντανοί οργανισμοί και φαντάζομαι θα ισχύει για πολλούς αυτό, μεγαλώνουν μαζί μας. Έτσι και η παρούσα, αλλάζει, μεγαλώνει και αναζητά νέο ζωτικό χώρο συχνά, θέτοντας αυτό το ευχάριστο πρόβλημα...πού θα μπουν όλα αυτά; Το μέλλον όμως κρύβει εκπλήξεις! Ας εκκινήσουμε όμως: Το πιο φρέσκο ράφι, απέκτησε δική του υπόσταση πρόσφατα και μάλιστα πριν λίγο καιρό είχε ένα κενό ανάμεσα στον...Μαρξ και κάποιες αυτοεκδόσεις/ πιο indie κυκλοφορίες. Προσωρινά φιλοξενούνται εκεί τα Editor's Choice της Καθημερινής, τα νέα Μίκυ Μάους και ένα ΓΙΓΑΣ μαζί με μία πλειάδα από άλλες εκδόσεις, με δεσπόζουσα βέβαια το εκπληκτικό Bone του Jeff Smith και το αγαπημένο Manifesto, βιογραφίες και άλλα...χμ πως τον λένε αυτόν τον όρο εμπορικά...graphic novels . Στο επόμενο έχουμε αυτά που φαίνονται...και αυτά που δε φαίνονται. Άπαντα Μπαρκς, Σκάρπα και λίγο Ρόσα (δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ με τον 4ο,5ο,6ο τόμο) μαζί με τους Επίγονους, σε δύο σειρές (και σύντομα ο Σκάρπα θα μετακομίσει αναγκαστικά...) άχαρο ραφάκι, αλλά όχι ασήμαντο, Λούκυ Λουκ, Game of Thrones (1ο Βιβλίο μάλλον του Το τραγούδι της φωτιάς και του Πάγου σε...graphic γκουχ novel) και η θρυλική DISNEY ΠΑΡΕΛΑΣΗ Ιστορικό ράφι, χρυσό ράφι, περνάει τη φάση του τελευταία γιατί γίνονται μετακομίσεις και αλλαγές, αλλά ο πυρήνας του (τα μεγάλα Σήριαλ και ο Βίος, μαζί με τα τεράστια Μίκυ Μάους) παραμένει αναλοίωτος επί μία 15ετία σχεδόν, ενώ όλα τα υπόλοιπα άλλαξαν θέση και όχι μόνο. Ιαπωνικές εκδόσεις, καμία νομίζω ολοκληρωμένη, σκόρπια αρχικά τεύχη κυρίως , αλλά την περάσαμε και αυτή τη φάση και θα την ξαναπεράσουμε Φαίνονται όλα; Έχουν διπλοπαρκάρει εδώ τα Κλασικά και ο Ντόναλντ. Μεγάλα Μίκυ, Αλμανάκο, Νέες περιπέτειες του Φάντομ, συμπληρώνουν από πίσω την παρέα. Αυτό το ράφι προβλέπεται να γεμίσει πολύ σύντομα, και...Χιούστον θα έχουμε πρόβλημα. Γαλλική γωνία, με πολύ Αστερίξ φυσικά και έπειτα Μαρβελικές εκδόσεις, κάποια σκόρπια πράγματα και βέβαια τον Περτουίλαμπι (για τους Ντισνεϋκούς θα δείτε και τα πρώτα τεύχη της Β' Περιόδου από συγκεκριμένους τίτλους) Αυτό, μάλλον είναι το αγαπημένο μου ράφι και το πιο προσεγμένο, μεγαλώνει σιγά σιγά και αυτό, φιλοδοξεί να έχει όλα τα τεύχη του ΚΟΜΙΞ όπως φαίνεται, κρύβεται επίσης η μισή πίσω σειρά. ΚΟΜΙΞ, ΚΟΜΙΞ και ΚΟΜΙΞ παίζει εδώ. για το τέλος, τα Μίκυ Μάους. Βρίσκεται υπό συνεχή ανανέωση το συγκεκριμένο σημείο και έτσι είναι λίγο ατημέλητο προς το παρόν. Και γενικότερα, πολλά μπορεί να αλλάξουν. Εξάλλου, είναι ακόμα η αρχή ! Σημείωση: Πολλούς Ντισνεϋκούς τίτλους κυρίως πριν το 2000, τους είχα στα χέρια μου αλλά σχεδόν όλοι επιστράφηκαν στον αδελφό μου, ο οποίος και τα μάζευε μικρός και βρέθηκαν στο υπόγειο και διαβάστηκαν ένας προς ένας και από εμένα. Τώρα κι εκείνος σε κούτες τα έχει ακόμα, αλλά τα έχει κοντά του. Ας ελπίσουμε η παράδοση να συνεχιστεί στην επόμενη γενιά, τα ανίψια μου λοιπόν! Έχω κρατήσει όμηρο κάποια τεύχη του βέβαια, αλλά φιλοδοξώ να καλύψω και όσα δεν μπορούν να βρίσκονται στη προσωπική μου συλλογή γιατί λογικό να τα θέλει ο ίδιος .

Προφανώς αναφέρεται στο δημοφιλή χορό της δεκαετίας του 1920.

ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ Η ΑΝΑΠΟΔΗ ΕΠΟΧΗ .ΤΕΥΧΟΣ 2. Ασε τα σαπια και ελα στα ισια σου .Μα τι αναποδος τυπος που εισαι . Ετσι μπραβο .δειξε μας τωρα και το κ...το οπισθεν Μεταφέρθηκαν στην βάση.

Δεν έκανα τα μαθηματικά (για να δω αν βγαίνουν οι σελίδες), αλλά φαντάζομαι ότι κάτι έξτρα θα υπάρχει μέσα για να προσελκυσθεί και το κοινό που έχει τα τεύχη.

Καταχωρήθηκε isbn ώστε να βγει σε omnibus το Τέζα του Γιώργου Μελισσαρόπουλου. Θα είναι λογικά συλλογή όλων των τευχών αυτού του κόμικ: (ISBN:978-618-5116-97-2). Τέζα Omnibus / Γιώργος Μελισσαρόπουλος Τίτλος : Τέζα Omnibus Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Συντελεστές: Γιώργος Μελισσαρόπουλος, Συγγραφέας ; Γιώργος Μελισσαρόπουλος, Εικονογράφος Εκδότης: Πειραιάς [GR] : Jemma Press / Σταυριανός Σ. Ελευθέριος Σελιδοποίηση: 184 Σελ. Layout: Κομίκς Μέγεθος: άδετο 16,70 χ 24cm ISBN: 978-618-5116-97-2 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης : 10/06/2021

Κριτική για τον τόμο Θορ: Ο Τελευταίος Βίκινγκ, με ελαφρά σπόιλερ. Η ιστορία χωρίζεται σε δύο μέρη με το πρώτο μισό (τα τέσσερα πρώτα τεύχη) να έχει να κάνει με την συνάντηση, την μονομαχία (ως αντίπαλοι), την συμφιλίωση και ξανά την μονομαχία (ως ομάδα) του Θορ με τον (εκδοτικά τότε πρωτοεμφανιζόμενο) εξωγήινο Μπέτα Ρέι Μπιλ, και το δεύτερο μισό (τα τρία τελευταία τεύχη) με την μονομαχία μέχρι τελικής πτώσεως του Θορ και του δράκου Φαφνίρ στην πόλη της Νέας Υόρκης. Επίσης στην μάχη με τον δράκο, ο Θορ θα δεχτεί την βοήθεια του Τελευταίου των Μοϊκανών Βίκινγκ, του Έιλιφ, ο οποίος θα αποδείξει ότι η ηλικία δεν επηρεάζει το πάθος και την θέληση για ζωή. Ο Σάιμονσον σε αυτην την ιστορία γράφει, σχεδιάζει καθώς και χρωματίζει (σε κάποια τεύχη), με τρόπο φανταστικό. Γενικά, φαντάζομαι το πόσο δύσκολο πρέπει να είναι και η συγγραφή και η σχεδίαση μίας ιστορίας από έναν μόνο καλλιτέχνη (ο άνθρωπος το έκανε αυτό για 30 περίπου τεύχη), του οποίου το συνολικό αποτέλεσμα είναι το λιγότερο πάρα πολύ καλό. Λίγα είναι τα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό. Ο Φρανκ Μίλλερ (Νταρντέβιλ) και ο Μπάρι Γουίνζορ-Σμιθ (Όπλο Χ) είναι κάποια από τα ονόματα αυτά. Πλέον και το όνομα του Γουόλτερ Σάιμονσον συγκαταλέγεται μαζί με αυτά των δύο προαναφερθέντων καλλιτεχνών. Η ιστορία δεν αφήνει το αναγνώστη σε ησυχία, καθώς οι μάχες είναι μεγάλες και χορταστικές. Πέρα από τις πολλές μάχες όμως ο τόμος ξεχωρίζει και για τις λίγες και λιτές αναφορές του αφηγητή στα δρώμενα της ιστορίας, πράγμα σπάνιο για κόμιξ εκείνης της εποχής. Αντίθετα οι μακρόσυρτοι διάλογοι και μονόλογοι των χαρακτήρων υπάρχουν σχεδόν σε όλο τον τόμο, όπως επίσης και οι βαρύγδουπες δηλώσεις του Θορ και των υπολοίπων Ασγκαρντιανών. Όσο αφορά το σχέδιο, όντως αυτό δεν θύμιζε και πολύ '80s έχοντας κάτι το απροσδιόριστο που το καθιστά ιδιαίτερο. Ίσως το γεγονός του επαναχρωματισμού που αναφέρει ο Λουπόι στην εισαγωγή να ευθύνεται για αυτό. Γενικά όμως, κάποια στοιχεία μου άρεσαν, ενώ κάποια άλλα όχι και τόσο. Για παράδειγμα, σε ορισμένα (λίγα) σημεία δεν μου άρεσε ο σχεδιασμός των προσώπων (ιδιαίτερα σε κάποια κοντινά πλάνα), αλλά από την άλλη μου άρεσαν πολύ τα απανωτά καρέ των μαχών. Τέλος, θα πρέπει να αναφέρω και το καρέ διαμαντάκι του τεύχους #341, που δείχνει την "αποπλάνηση" της Λόρελεϊ από τον δράκο, όπως επίσης και το απίστευτα ξεκαρδιστικό καμέο δύο χαρακτήρων, όχι της Μάρβελ, που εμφανίζονται στο ίδιο τεύχος. Συμπερασματικά ένας τόμος '80s ο οποίος δεν θυμίζει και πολύ '80s, με τον Θορ να έρχεται αντιμέτωπος με νέους και παλιούς χαρακτήρες. Καθ' όλη την διάρκεια της ιστορίας, στο παρασκήνιο ένας μυστηριώδης κακός φαίνεται να ετοιμάζεται να προκαλέσει πολλά προβλήματα στο κοντινό μέλλον, όπως επίσης και η Λόρελεϊ υπό τις οδηγίες του Λόκι που θα προσπαθήσει για τους δικούς της σκοπούς να κατακτήσει τον Θεό του Κεραυνού. Ο δρόμος για την Βαλχάλλα συνεχίζεται. Βαθμολογία: 9/10. Υ.Γ.1: Η Λόρελεϊ είναι η μικρή αδερφή της Γητεύτρας, την οποία γνωρίσαμε στην ιστορία των Μυστικών Πολέμων (τόμοι 30 και 36 της συλλογής). Μάλιστα στο τεύχος #338, στο σημείο που ο Λόκι αναφέρεται σε κάποια μάγισσα ("Θα πετύχεις εκεί που η αδερφή σου η Μάγισσα απέτυχε"), εννοεί την Γητεύτρα (στο αγγλικό κείμενο η λέξη "Μάγισσα" αποδίδεται ως "Enchantress"). Απλά στους Μυστικούς Πολέμους η ίδια λέξη αποδόθηκε ως "Γητεύτρα" αντί για "Μάγισσα". Επειδή η συγκεκριμένη χαρακτήρας δεν είναι και πολύ γνωστή, λογικό είναι ο κάθε μεταφραστής να αποδίδει το όνομά της στα ελληνικά με την λέξη που πιστεύει ότι ταιριάζει καλύτερα. Παρόλα αυτά, εννοείται ότι η ελληνική μετάφραση (όλων των τόμων) είναι άψογη. Υ.Γ.2: Επίσης στο τέυχος #339 το σφυρί Θυελλοθραύστης (Stormbreaker), που βλέπουμε να κάνει την πρώτη του εμφάνιση, πρόκειται για το ίδιο όπλο που φτιάχνει ο Θορ στην ταινία Avengers: Infinity War.

Διαβάστηκε, λοιπόν, και το “House of M", για το οποίο τόσα καλά σχόλια άκουσα. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα σπουδαίο event, το οποίο συγκεντρώνει μία μεγάλη μερίδα πρωτοκλασάτων χαρακτήρων της Marvel στο ίδιο πεδίο. Προσωπικά δεν δηλώνω λάτρης των ιστοριών που περιγράφουν πολυσύμπαντα, αλλά στην συγκεκριμένη ιστορία τολμώ να πω ότι έχουμε μία έξυπνη διαχείριση. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ένα ακόμα multiverse, αλλά για ένα είδος happy place, με σκοπό να αποφευχθεί η σκληρή πραγματικότητα. Αρχίζοντας από το πρώτο κεφάλαιο, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι μπαίνει κατευθείαν στο νόημα και το ζητούμενο, για να συνεχίσει η υπόλοιπη εξιστόρηση, στα επόμενα κεφάλαια, με έναν σουρεαλιστικό τρόπο, εκτός των πλαισίων και των γραμμών που έχει δώσει η Marvel για το συμβατικό της σύμπαν. Εδώ, φαίνεται ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν διαγράψει διαφορετικές πορείες στον βίο τους, από αυτές που γνωρίζουμε. Τραγική φιγούρα εδώ είναι η Wanda η οποία εμφανίζει πολλά ρεαλιστικά στοιχεία, καθώς ο συγγραφέας την “ταλαιπωρεί” με κατάθλιψη και ψυχολογική κατάρρευση. Τον ίδιο πόνο φαίνεται να βιώνει κι ο Magneto, που κάνει τα πάντα για να την κάνει να νιώσει καλύτερα και να την προστατέψει όπως εκείνος νομίζει, από τους (δικαιολογημένα) εξαγριωμένους συντρόφους της. Ένας άντρας, που άλλοτε ήταν πανίσχυρος, εδώ δείχνει καταρρακωμένος. Ακόμα ένας χαρακτήρας που διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην πλοκή είναι ο Wolverine, που καταλαβαίνει στην συνέχεια ότι κάτι δεν πάει καλά, ξεδιπλώνει το κουβάρι του μυστηρίου και προσπαθεί να επαναφέρει την κανονικότητα. Εντύπωση μού έκανε η διαχείριση του Captain America. Ο συγγραφέας φαίνεται ότι άφησε τον πρώτο Εκδικητή να “ξεκουραστεί”, γιατί δεν του έδωσε πολλές αρμοδιότητες στην παρούσα ιστορία. Βέβαια, αυτή μπορούμε να την θεωρήσουμε σαν μία συγκινητική οπτική, αν αναλογιστούμε ότι αυτή η κατάληξη είναι κι εκείνη που θα προτιμούσε περισσότερο ο Cap. Πολλά τα χρόνια της υπηρεσίας και κανένας φίλος και συγγενής δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Το σενάριο, λοιπόν, το βρήκα ευρηματικό, το οποίο συνθέτει τις κατάλληλες συνθήκες για να δημιουργήσει μεγάλες και κοσμοϊστορικές αλλαγές στους ήρωες, ενώ παράλληλα παίζει με τα συναισθήματα τόσο των ηρώων, όσο και των αναγνωστών. Ουσιαστικά ο Bendis, μέσω μίας περίεργης, πρωτότυπης και τραγικής κατάστασης που υποβάλλει τους πρωταγωνιστές, κάνει, παράλληλα, πραγματικότητα τα όνειρα και τις επιθυμίες τους, “μαντεύοντας” πώς θα ήθελαν εκείνοι μία ιδανική ζωή. Αν θέλετε την γνώμη μου, πρόκειται για ένα δύσκολο, αλλά επιτυχημένο διακύβευμα. Πραγματικά αναρωτήθηκα κι εγώ τι θα έπρεπε να κάνουν οι πρωταγωνιστές, μόλις έμαθαν για τον εικονικό κόσμο, στον οποίο αποτελούσαν μέρος. Να προσπαθούσαν να επαναφέρουν την φυσιολογική ζωή, ή να έμεναν εκεί, από την στιγμή που περνούσαν όπως ήθελαν? Να κοιτούσαν τους εαυτούς τους ή το γενικό καλό? Μεγάλο δίλημμα. Η πλοκή δε διαθέτει μεγάλες σκηνές μάχης, παρά μόνο λίγο πριν το φινάλε. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται να δοθεί θέση στον συναισθηματικό τομέα κι όχι στην έξαψη που προσφέρει η ωμή δράση. Εύστοχη κίνηση, κατά την άποψή μου, από την στιγμή που η συγκεκριμένη ιστορία δεν πραγματεύεται μία ακόμα καθαρά υπερηρωική υπόθεση. Κι ερχόμαστε στο φινάλε, το οποίο, ομολογώ, ότι είναι ανατρεπτικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένιωσα να με αφήνει κάπως ξεκρέμαστο και γεμάτο απορίες για την συνέχεια. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο sequel, αλλά ελπίζω να υπάρχει. Σκηνοθετικά κι εδώ είχαμε μία αξιόλογη δουλειά, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να είχε υπάρξει μεγαλύτερη φροντίδα. Οι εναλλαγές των σκηνών ήταν κάπως γρήγορες σε αρκετά σημεία του κόμικ, ενώ στους διαλόγους υπήρχαν αυτές οι... εμ... παύσεις, που... χμμ... είναι... εμμμμ... κάπως... εχμμμ... εκνευριστικές. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ιστορία που ξεφεύγει, κάπως, από τα συνηθισμένα μοτίβα και δίνει κάτι φρέσκο και παράλληλα λογοτεχνικό στον αναγνώστη. Την θεωρώ από τις καλές και τις ριζοσπαστικές ιστορίες του Οίκου των Ιδεών και μου άρεσε που όλα ξεκινάνε (ή μάλλον συνεχίζουν) από έναν χαρακτήρα που (στα δικά μου τα μάτια) δεν είναι από τους κορυφαίους. Ο λόγος για την Wanda. Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει το γεγονός ότι ο “Οίκος του Μ” έχει μεγάλες ομοιότητες με την σειρά “WandaVision" κι ευχαριστώ πολύ τους φίλους για την παρότρυνση να δω και την σειρά. Δεν ξέρω ποιο από τα δύο πρέπει να γίνει πρώτο (να δούμε την σειρά ή να διαβάσουμε το κόμικ), αλλά καλό θα είναι να γίνουν και τα δύο. Στα του εικαστικού τομέα, έχουμε ένα σχέδιο, το οποίο το βρήκα τίμιο κι αξιόλογο. Κι εδώ, όμως, έχω τις μικρές μου ενστάσεις. Ξεκινάω με την απόδοση των προσώπων και γενικά μερικών σωματότυπων των χαρακτήρων, οι οποίοι είναι κάπως χοντροκομμένοι και δυσανάλογοι σε σχέση με το background. Επίσης, οι πολλές λεπτομέρειες που διαθέτει το graphic novel, είναι εξαιρετικές, αλλά υπήρχαν και μερικές που μου έφεραν ζαλάδα. Όσον αφορά το χρώμα, διέθετε πλουραλισμό, αλλά αυτό που μου έμεινε είναι ένα όμορφο παιχνίδι με την φωτεινότητα. Εκεί που χρειαζόταν ήταν σκούρο κι εκεί που δεν ήταν απαραίτητο (σε αντίθεση με άλλες ιστορίες) σεβόταν το...φως της ημέρας. Πάμε τώρα να δούμε το έξτρα υλικό που συνοδεύει τον παρόντα τόμο. Εδώ ο αναγνώστης θα βρει το κλασικό editorial του Lupoi, καθώς επίσης και την σελίδα που μας περιγράφει τα γεγονότα που συνέβαλαν στην δημιουργία του “Οίκου του Μ”. Ολοκληρώνοντας την ιστορία, θα βρεθούμε μπροστά σε δύο σελίδες που παρουσιάζουν τα εναλλακτικά εξώφυλλα των τευχών – κεφαλαίων της ιστορίας, καθώς και δύο ακόμα σελίδες με τον Bendis να μας μιλάει για το δημιούργημά του. Τίποτε άλλο.

Συγχαρητήρια !!!!!!! και στους δύο

Θα πω ενα πραγμα για καθενα απο εσας .ΒΑΣΙΛΗ ,(και οχι Μπιλακο γιατι μου θυμιζει ενα εκνευριστικο εφημερο τηλεοπτικο προσωπο )φύγε οσο ειναι καιρος ,μπορω να σου βρω πλαστο διαβατηριο και ψευτικο ονομα για να μη σε βρει κανεις ( ΚΟΡΤΟ ΠΑΡΚΕΡ ) . Γιάννης στα ανωτερα σημαινει οτι την πατησα θα μου σβησει οσα ποστ εκανα οσα θα κανω ,δεν θα τολμησω να σαρωνω Ντισνευ (οπως εκανα παλια ) θα μου τα ακυρωνει και θα τα ανεβαζει εκεινος .Το τσεκουρι του πολεμου εχει ξεθαφτει .Ουτε η ΝΟΥΚΑ δε με σωζει (εκεινος ξερει ) Η βασιλεια μου τελειωνει .Επανω μου θα βγαλει το αχτι του . Παω να μεθυσω να ξεχαστω ,μονοκοπανια θα διαβασω 5 ΣΟΛΝΤΙΝΟ ,4 ΣΕΡΑΦΙΝΟ,7 ΠΑΠΕΡΙΝΟ και επειτα στα σκληρα ΖΑΚΟΥΛΑ ΤΕΡΡΟΡ ,ΤΑΡΑΤΑΤΑ .Απονη ζωη .Ινδιανε λυπησου το χλωμο προσωπο ,και αυτος μπαμπατσικος ειναι τα τρωει τα σουβλακια του . Υ.Γ. Και εμενα ο προεδρος μου εχει κανει προταση να ΜΗΝ μπω στην Δ.Ο. ,αλλα εγω αρνουμαι .Μου εχει πεταξει ποτηρια ,φλυτζανια ,καρεκλες και το μεγαλο τραπεζι ,μπας κ αι βαλω μυολο,αλλα που εγω ,στο κατω-κατω αυτος τα πληρωνει αυτα που μου σπαει στο κεφαλι .Οταν πατε λεσχη και δεν εχετε να κατσετε μην αναρωτιστε που ειναι τα επιπλα .

Τα θερμά μου συγχαρητήρια!!!!!!!!! Μπράβο και στους δυο σας, και ειδικά σ' εσένα @Indian που σχεδόν κάθε μήνα και σχεδόν κάθε εβδομάδα, σκαναρεις όποια νέα disney έκδοση κυκλοφορεί, πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο! Επίσης @Loss, συγχαρητήρια και σε εσένα, που τον τελευταίο καιρό, έχεις πάρει φωτιά, και τίποτα δεν σέ σταματά! Και πάλι μπράβο και στους δύο!!!!!

Συγχαρητήρια και από εμένα. @Indian κάνεις εξαιρετική δουλειά τόσο με τα σκαναρίσματα "disney" και λοιπών εξώφυλλων, όσο και με τις κριτικές (σεντόνια) που ευχαριστιέμαι να διαβάζω. @Loss μεγάλο μπράβο για την προσφορά σου στο "greekcomics" αλλά και για την εξυπηρετικότητα και την ευγένεια που δείχνεις στον κόσμο που επισκέπτεται τη ΛΕΦΙΚ. Όσες φορές έχω έρθει στη λέσχη για την παραλαβή κάποιας παραγγελίας που έχω κάνει, εξυπηρετείς με χαμόγελο και με καλή διάθεση. Και πάλι και στους δύο. Συνεχίστε έτσι...

Ο υπέρβαρος βουτυρομπεμπές είναι μια ενδιαφέρουσα άποψη, αν σκεφτούμε ότι είναι ουσιαστικά strongman με τιγρέ σωβρακάκι που σηκώνει ανθρώπους και σπάει αλυσίδες σε sideshow. To Action Comics Νο1 είναι πολύ ενδιαφέρον. Παρουσίαση δυνάμεων απ' την πρώτη σελίδα στο κάλπικο ολυμπιακό ιδεώδες citius altius fortius με εκλαϊκευμένη αιτιολόγηση και αναφορά στην εξέλιξη των ειδών. Πρέπει να του δώσουν βραβείο και μόνο για την πυκνότητα. Απ' την άλλη, η προέλευσή του είναι σαν να γράφτηκε σε δυο λεπτά. Δεν τον ξέρεις, είναι απ' το χωριό το διάστημα. Και ο πατέρας του πήρε μια σκάφη έφτιαξε πρόχειρα ένα αυτόματο διαστημόπλοιο και τον έριξε στο ποτάμι εκτόξευσε προς τη Γη. Υπάρχει περίπτωση να είναι όντως γιος αυτού του ανθρώπου ο Superman; Τί έφτιαξε τόσα χρόνια στη Γη; Μόνο να χαλάει ξέρει και οι δυνάμεις του τού έτυχαν. Γι αυτό δε τον χωνεύει ο Batman που είναι προκομμένος και ιδρώνει να φτιάξει ένα gadget. Και δεν κινδυνεύει από τίποτε, αλλά εντάξει, τον ταλαιπωρεί μια αλλεργία, και από κάτι που είναι εξαιρετικά σπάνιο στη Γη. Ο πιο αντιπαθητικός υπερήρωας με διαφορά.

Εδώ απλά να προσθέσω την τεράστια διαφορά που κάνει ο νέος χρωματισμός, στο να φαίνεται σύγχρονο το σχέδιο. Επειδή τυγχάνει να έχω το vol 1 του Simonson σε tpb με τα αρχικά μελάνια, είναι η νύχτα με την μέρα, χωρίς υπερβολή.

Τόμος 44: Thor - Ο Τελευταίος Βίκινγκ Αν και ανυπομονούσα πολύ να πιάσω Demon in a Bottle και House of M, τα έχω αφήσει λίγο πιο πίσω, οπότε ετοίμασα και μια κριτική για το Thor - O Τελευταίος Βίκινγκ. Το συγκεκριμένο κόμικ προέρχεται από ένα πολύ γνωστό run του συγγραφέα και σχειδαστή Walt Simonson και ψάχνοντας λίγο βλέπω ότι το συγκεκριμένο collection τευχών με αυτόν τον τίτλο απαντάται μόνο στη συλλογή (οποιαδήποτε διόρθωση, φυσικά ευπρόσδεκτη ) Ένα σενάριο που καλύπτει αρκετό από το lore του Thor Σε σχέση με τους προηγούμενους τόμους, θεωρώ πως εδώ έχουμε αρκετά μεγαλύτερο μέρος του lore του χαρακτήρα Thor να αποτυπώνεται στο χαρτί. Πρέπει να πω ότι σεναριακά δε θα έλεγα ότι έχουμε μία ενιαία ιστορία, αλλά περισσότερο βλέπουμε αρκετές περιπέτειες που συνδέονται όμως άρρηκτα η μία με την άλλη. Σε πρώτο στάδιο βλέπουμε τον Thor ως Ντόναλντ Μπλέικ, να μάχεται με τον Beta Ray Bill, να γνωρίζει την ήττα, να μάχεται στο πλευρό του Beta Ray Bill, καθώς και να αντιμετωπίζει διάφορες απειλές για τη Midgard και την Asgard ενώ αρχίζει τη ζωή του με μία νέα ταυτότητα. Μέσα σε όλο αυτό θα δούμε πολύ Odin, Lady Sif, Balder λίγο Loki, αρκετό Beta Ray Bill και θα εμφανιστούν και κάποιοι γνωστοί εχθροί του θεού της Νορβηγικής μυθολογίας. Προσωπικά μου άρεσαν πολύ περισσότερο τα πρώτα τεύχη, είχαν αρκετό character work, ανέπτυσσαν ωραία τη σχέση τόσο του Thor με τον πατέρα του όσο και μία σχέση με τον εχθρό και αργότερα σύμμαχο Beta Ray Bill, ενώ τα επόμενα επικεντρώθηκαν ιδιαίτερα στην ομολογουμένως εντυπωσιακή και επική δράση, αλλά το σενάριο δεν ήταν εξίσου σφιχτοδεμένο. Ως ένα βαθμό ένιωσα λίγο σαν να πρέπει να έχω αρκετές πρότερες γνώσεις ή για να το πω πιο απλά σαν να διαβάζω ένα μέρος μίας πολύ μεγαλύτερης ιστορίας. Εντυπωσιακό σχέδιο που δε θυμίζει 80s Υπάρχουν τόμοι με παλαιότερο σχέδιο που τους αγαπώ (Secret Wars) και άλλοι που δε μου άρεσαν εξίσου (Doctor Strange). O Simonson όμως έχει κάνει ένα έργο που σχεδιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80 να φαίνεται τόσο φρέσκο ακόμα και σήμερα. Οι μορφές είναι υπέροχες και επιβλητικές, τα πρόσωπα εκφραστικά, οι μάχες έντονες, τα μελάνια προσεγμένα, ενώ κάποια καρέ μου φαίνεται χωρίς καμία υπερβολή ότι παρουσιάζουν BD επιρροές, ειδικά σε κάποια μακρινά πλάνα του Thor έμοιαζε αρκετά με τα πρόσωπα που σχεδιάζει ο Tarquin στο Λανφέστ. Πραγματικά αν και δεν ξετρελάθηκα με το σενάριο στα τελευταία τεύχη, απήλαυσα το πόσο καλοσχεδιασμένο ήταν το κάθε τεύχος. Για ποιους προτείνεται και τελική κριτική Βάσει των προηγούμενων αφιερωμάτων, ίσως είμαι λίγο πιο φειδωλός, αλλά η ώρα πλησιάζει 4 και εγώ πολλά ακόμα δεν έχω να αναλύσω. Δεν είναι από τους αγαπημένους μου τόμους, δεν έγινε η αγαπημένη μου ιστορία Thor, αλλά δεν πέρασα και άσχημα. Δεν το προτείνω σε όλους, παρά μόνο σε όσους τους αρέσουν πολύ οι ιστορίες του Thor ή τους αρέσουν ιστορίες που περιλαμβάνουν την Asgard και τη μυθολογία του ήρωα. Όσοι δεν είστε στις παραπάνω κατηγορίες ή δε διαβάζετε υπερηρωικά, εμπρός για κάποιον άλλον τόμο που σας τον έχω προτείνει ήδη Στους υπόλοιπους καλό διάβασμα

Και για του λόγου το αληθές. Ο «Thor» γιόρτασε το τέλος των γυρισμάτων του Love and Thunder Είμαστε πλέον σε μία εποχή που αρχίζει και θυμίζει λίγο τα παλιά, αφού δεν ασχολούμαστε, με αναβολές σε πρεμιέρες και διακοπή γυρισμάτων αλλά με πρότζκετ που ολοκληρώνονται και ετοιμάζονται να έρθουν στις οθόνες μας. Όπως η νέα ταινία του Thor, το Love and Thunder, που ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της στην Αυστραλία και ο Κρις Χέμσγουορθ το γιόρτασε με μία δημοσίευση στο instagram. «Τέλος τα γυρίσματα για το Thor: Love and Thunder. Η ταινία είναι θεότρελη και αστεία και μπορεί να χτυπήσει και μία δύο ευαίσθητες χορδές. Πολλή αγάπη, μπόλικοι κεραυνοί! Ευχαριστώ το καστ και το συνεργείο για μία ένα ακόμα τρομερό ταξίδι της Marvel. Προσδεθείτε, ετοιμαστείτε και θα σας δούμε στους κινηματογράφους». Η ταινία αναμένεται στους κινηματογράφους τον Μάιο του 2022 και στη σκηνοθεσία επιστρέφει ο Taika Waititi μετά τη μεγάλη επιτυχία του Ragnarok. Δίπλα στον Χέμσγουορθ θα είναι η Τέσα Τόμσον αλλά και η Νάταλι Πόρτμαν. Την πρώτη του εμφάνιση στο MCU θα κάνει ο Κρίστιαν Μπέιλ στο ρόλο του Gorr the God Butcher ενώ αναμένεται να δούμε και κάποιους από τους Guardian of the Galaxy. ΠΗΓΗ

Διαβάστηκε κι ο 40ος τόμος, ο οποίος φιλοξενεί το δεύτερο μέρος των New X-Men, με τίτλο “Αυτοκρατορική εισβολή". Η ανανεωμένη και πιο φρέσκια ματιά, με την οποία ο Morrison βλέπει τους X-Men συνεχίζεται και σε αυτή την ιστορία. Η "Εξάλειψη" που επιχειρήθηκε στο πρώτο μέρος, εδώ έρχεται ενισχυμένη και η villain φαίνεται να έχει πάρει στα σοβαρά το έργο που έχει να επιτελέσει για να ικανοποιήσει την δίψα της για εκδίκηση και καταστροφή. Ξεκινώντας την αφήγηση, η ιστορία εισάγει τα τρία πρώτα κεφάλαια, τα οποία έχουν να κάνουν με τον ρατσισμό τον οποίο βιώνουν οι μεταλλαγμένοι πρωταγωνιστές, με αποτέλεσμα να επιχειρούνται σαφείς ομοιότητες με όλες τις κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα κι ανυποληψία από τους "φυσιολογικούς" ανθρώπους. Αρκετά εύστοχη η συγκεκριμένη προσέγγιση, αλλά ένιωσα ότι κινούνταν εκτός της βασική υπόθεσης. Η κεντρική villain εμφανίζεται μετά από αυτά τα τρία πρώτα κεφάλαια. Αν ήθελα να κάνω μία πρώτη τοποθέτηση όσον αφορά την κεντρική υπόθεση στον συγκεκριμένο τόμο, θα έλεγα ότι είναι μία έξυπνη ιδέα που κάνει ριζικές ανανεώσεις στο σύμπαν των X-Men, όπως πχ το origin της villain και η σχέση της με τον καθηγητή Εξέβιερ ή η δημοσιότητα των μεταλλαγμένων οι οποίοι σταματούν να κρύβονται. Η συγγραφική ευφυΐα και η τολμηρότητα του Morrison καλά κρατεί, λοιπόν. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποια θέματα που δεν δούλεψαν τόσο καλά σε εμένα. Ξεκινάω με τις πολλές λεπτομέρειες που υπάρχουν στην πλοκή, για τις οποίες ο άπειρος στον χώρο θα χρειαστεί περισσότερες από μία αναγνώσεις για να κάνει κτήμα του αρκετές από τις σκηνές. Επίσης η εναλλαγή των σκηνών και οι πομπώδεις μονόλογοι με κούρασαν αρκετά (εννοείται όχι πάντα) και πολλά ήταν τα σημεία που ένιωσα ότι έχανα το νόημα. Νομίζω, λοιπόν, ότι υπήρχε μεγάλη φλυαρία στην συγκεκριμένη ιστορία, η οποία δούλευε αρνητικά ως προς την κατανόηση και την απόλαυσή της από τον άπειρο αναγνώστη. Σίγουρα το έργο θα μπορούσε να εκτείνεται σε λιγότερες σελίδες. Βέβαια, για να μην νομίζετε ότι δεν βρήκα κάτι καλό να πω για την ιστορία, να αναφέρω ότι ο αναγνώστης θα απολαύσει μερικές αρκετά δυναμικές σκηνές μάχης, οι οποίες περισσότερο στήνουν στιγμές αγωνίας παρά την αχαλίνωτη βία που γνωρίζουμε στις ιστορίες του παλιού καιρού. Επίσης, η κορύφωση που υπάρχει στα δύο τελευταία κεφάλαια είναι εξαιρετική! Η αγωνία εκτινάσσεται, καθώς περιμένουμε την εισβολή και την τελική αναμέτρηση. Ο συγγραφέας δημιουργεί ένα κλίμα τόσο έντονα συναισθηματικά φορτισμένο, που μας βοηθάει να κάνουμε κτήμα μας την όλη κατάσταση. Συμπάσχουμε με το άγχος και την απεγνωσμένη προσπάθεια για επιβίωση που εμφανίζουν οι X-Men. Το φινάλε το βρήκα έξυπνο και μας υπενθυμίζει ότι δεν χρειάζεται ο θάνατος για να κερδίσει ο καλός. Πάντα υπάρχει ο σωστός κι αναίμακτος τρόπος. Εν κατακλείδι, η γνώμη μου κι εδώ παραμένει (πάνω-κάτω) η ίδια με το πρώτο μέρος της ιστορίας. Ούτως η άλλως, υπάρχουν αρκετές ομοιότητες ανάμεσα στα δύο μέρη. Και πώς δεν θα μπορούσε άραγε? Πρόκειται, λοιπόν, για μία αξιόλογη ιστορία, που περιέχει πολλά πρωτοποριακά στοιχεία, που την κάνουν να ξεχωρίζει από αυτές που θεωρούνται κλασικές. Φέρνει την ομάδα των μεταλλαγμένων πρωταγωνιστών σε δεινή θέση, καθώς επίσης μετατρέπει τα χαρίσματά τους σε κατάρα για εκείνους. Κι όλα αυτά, δημιουργώντας προβλήματα εκ των έσω. Σίγουρα ο έμπειρος στον χώρο των X-Men θα την απολαύσει καλύτερα, ενώ ο αμύητος θα αντιμετωπίσει μερικά προβλήματα κατανόησης και προσαρμογής. Το φινάλε, πάντως, πιστεύω ότι θ’ αποζημιώσει ακόμα και τον πιο σκληροπυρηνικό του είδους. Κλείνοντας, θα επιμείνω στην τοποθέτησή μου, όσον αφορά την ιστορία στο σύνολό της (και τα δύο μέρη) και θα πω ότι χάρηκα που την διάβασα, ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλές ιστορίες, αλλά δεν θα την κατέτασσα στο ίδιο βάθρο με κάποιες ιστορίες όπως πχ το “Dark Phoenix” ή το “Days of Future Past". Αν, όμως, αυτές παίρνουν το χρυσό μετάλλιο, σίγουρα η “Αυτοκρατορική εισβολή” διεκδικεί το χάλκινο ή το αργυρό. Στον εικαστικό τομέα, αυτό που γίνεται αμέσως αντιληπτό κι άξιο θαυμασμού (κατά την ταπεινή μου γνώμη) είναι η “έκρηξη” των χρωμάτων. Έχουμε έναν πλουραλισμό και μία τεράστια παλέτα, της οποίας όμως τα χρώματα δεν με κούρασαν. Όσον αφορά το σχέδιο, αυτό μπορώ να πω ότι μπέρδεψε την κρίση μου. Υπήρχαν σελίδες που το βρήκα καθαρό και με συνέπεια στο σενάριο κι άλλες που είχε τόση λεπτομέρεια που ένιωσα λίγο άβολα. Σε γενικές γραμμές με ικανοποίησε, αλλά σίγουρα έχουμε απολαύσει κι άλλα καλύτερα. Σε όλον τον εικαστικό τομέα, λοιπόν, τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχει ο χρωματισμός. Θέλοντας να πούμε δύο λόγια και για το έξτρα υλικό που παρατίθεται στον παρόντα τόμο, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχει το καθιερωμένο editorial του κυρίου Lupoi, ενώ δεν λείπει και η σελίδα με την περιγραφή των γεγονότων που οδήγησαν στην συγκεκριμένη ιστορία. Μετά το πέρας της ιστορίας, δεν υπάρχουν πολλά “καλούδια”, εκτός από τις επαγγελματικές βιογραφίες των δύο σχεδιαστών (μιας και του σεναριογράφου την διαβάσαμε στο πρώτο μέρος, στον τόμο #22). Ο λόγος για τον Igor Kordey και τον Ethan Van Sciver. Έτερο ουδέν.

Είδα και εγώ το Nobody χθες βράδυ και μπορώ να πω ότι είχα καιρό να απολαύσω τόσο μια ταινία δράσης. Αν η αρκούδα ψάχνει το ξύλο της, θα το βρει σε αυτή την ταινία. Ο Όντενκερκ πολύ μακριά από τον ρόλο του Σολ κλέβει την παράσταση.

Εγώ τι να πω!!! Ο πατέρας μου είχε μια συλλογή από Περιπέτεια (Όμπραξ και Μάρκ), όμως πετάχτηκαν από τους γονείς του... Η μητέρα μου από την άλλη, είχε μια συλλογή BD με τον αδελφό της. Τα πιο πολλά πετάχτηκαν! Τουλάχιστον, έχουν μείνει 10 Αστερίξ της δεκαετίας του ‘90, όμως σε πολύ άσχημη κατάσταση... Ακόμα σκέφτομαι τις σχεδόν συμπληρωμένες συλλογές Λούκυ Λουκ και Αστερίξ!!! Η γιαγιά μου διάβαζε το Γέλιο και Χαρά των Πεχλιβανίδη όταν ήταν μικρή. Μπορεί να είχε μαζέψει και όλα τα τεύχη έως το 600! Ακόμα της δείχνω εξώφυλλα τευχών και μου λέει «αυτό το είχα!». Άτιμε κάδε!!!!