Αίθουσα Νικητών

Οι Inhumans μπήκανε στο Thor γιατί επειδή ήταν φουλ Stan and Jack θεωρούταν αδελφός τίτλος του fantastic four που ήταν μέλος του cast οι inhumans. Επειδή δεν υπήρχε χώρος στο ff λοιπόν είπαν να το βάλουν στον άλλο τίτλο που οι φαν του Stan & Jack διαβάζουν στο Θωρ. Όντως σε αυτήν την περίοδο ο Kirby είναι στα καλύτερά του. Έχει απαλλαγεί από το πέρα δώθε σε όλους τους τίτλους και πλεόν συγκεντρωμένος στα ff και Thor κεντάει. He is the KING !!!!

Μολις τελειωσα τον ομολογουμένως απολαυστικο τομο του Thor(#70), μου μπηκε η ιδεα μιας και ειχα χρονο να διαβάσω τις τελευταίες 5 σελιδες των Tales of Asgard ,που θα δουμε και το οριστικό τέλος τους στον επομενο τομο(τευχος 145). Δεν διαβασα την βασικη ιστορια, θελω να την απολαυσω σε μεγαλο χαρτι γιατι μας αφησε με την αγωνία o Stan. Τελειωντας τα Tales (που μετα απο ενα σημειο εχω χασει το νοημα της δημιουργιας τους...) βλεπω "στο επομενο τευχος ξεκιναει το origin των Inhoumans". Σε πεντασέλιδα. Απο όσο παρατηρω, εμεις δεν θα τα διαβασουμε και θα έχουμε απο τον επομενο τόμο 6 τευχη Thor(16σελιδα) αντι για 5. Καλό αυτο βεβαια όσον αφορά την πρόοδο των ιστοριών. Έχουν κυκλοφορησει άραγε ποτέ στα ελληνικά αυτές οι ιστορίες ; Μαζεμενες ή διασπαρτες. Οι Inhumans γιατί και πως κολλανε στις ιστορίες του Thor ; Μηπως τις έβαλαν για να γεμίζουν τις σελιδες στα τεύχη; Επίσης Jack Kirby Tι σχεδιάρες εκανες παλι ρε ανθρωπε !

Τόμος 69: X-Men - Όταν οι Τιτάνες Συγκρούονται Επιστροφή μετά από καιρό σε νέο τόμο Κλασικών Υπερηρώων, το μικρό διάλειμμα της σειράς με τις κυκλοφορίες κάθε δύο εβδομάδες με έπιασε και μένα σε φάση ελάττωσης του διαβάσματος, άρα μου ήρθε κουτί, αλλά είπα να ξαναπιάσω τόμο και τελικά προτίμησα το X-Men για να φύγει νωρίτερα μιας και η σειρά δε με ενθουσιάζει. Νέες στολές, εξέλιξη, αλλά γενικά λίγα πράγματα Αν κάτι μπορώ να αναγνωρίσω στους X-Men με Roy Thomas είναι η προσπάθεια του του τελευταίου για συνεχή ανανέωση και φρεσκάρισμα της σειράς. Έτσι μετά την ολοκλήρωση της μέτριας διλογίας με τον Ελ Τίγκρε που πραγματικά δε μου είπε τίποτα, ο Thomas φέρνει αυτή τη φορά τον Μιμητή και τον κάνει κύριο μέρος των επόμενων τευχών, χτίζοντας μια ωραία σχέση με τους άλλους μεταλλαγμένους με τους οποίους συνεκπαιδεύεται. Έτσι θα τον δούμε τόσο να τους επιτίθεται επηρεασμένος από τον Πάπετ Μάστερ αλλά και να τους υπερασπίζεται μαχόμενος τον Σούπερ Ανταπτόιντ. Επιπλέον παρέχει και νέες στολές στην ομάδα. Επίσης στο τρίτο τεύχος έχουμε μια πρώτη επαφή με τον Banshee ο οποίος πριν μπει στους X-Men, ήταν ένας κακός που τους αντιμετώπισε και όπως βλέπουμε τους δυσκόλεψε αρκετά. Κλείνουμε τον Warlock (καμία σχέση με Adam Warlock) όπου συνδυάζεται η νοητική μάχη μεταξύ του ιδίου και του Xavier και η σωματική με τους X-Men. Γενικά το σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό, το σενάριο πολύ πυκνογραμμένο και γενικά οι ιστορίες ήταν ανά σημεία αρκετά διασκεδαστικές, αλλά χωρίς να μου λένε πολλά ή να με κερδίζουν ιδιαίτερα. Τελικός απολογισμός και πως τα πάει η σειρά Νομίζω αυτός ο τόμος μου άρεσε ένα κλικ παραπάνω από τους προηγούμενους, αλλά και πάλι δε μπορώ να πω ότι είμαι υπερβολικά ενθουσιασμένος με την πορεία των X-Men ως τώρα. Ανυπομονούσα να μπουν στη συλλογή και να δω περισσότερα, αλλά πέραν των στολών και του σχεδίου, οι ιστορίες δεν είναι για μένα και από ομάδες προτιμώ τους Fantastic Four και τους Avengers. Θεωρώ πως όσο προχωράει, ίσως υπάρξουν ψήγματα βελτίωσης, αλλά μάλλον η ανάσταση των X-Men ήρθε με τον τόμο με τις πρώτες ιστορίες της επανεκκίνησης τους που είχαμε δει στη Hachette. Καλό διάβασμα σε όλους

Στην ιστορία η προφητεία των Σαυροτέκων στο νέο Μίκυ Μάους 455 βλέπουμε ένα ηχητικό εφέ, που από τη μια ξεχειλίζει από τα δεξιά έξω από το καρέ, από την άλλη αφήνει κενό αριστερά. Μοιάζει σαν να ήταν αρχικά πιο μεγάλο το εφέ, και να έσβησαν το πρώτο γράμμα. Πράγματι, έχουμε εδώ άλλο ένα καρα-κατα-κρατς! Παλιά, που μετέφραζαν τα ηχητικά εφέ, θα το είχαν αλλάξει σε κάτι άλλο. Τώρα, όμως, αναγκάστηκαν να το λογοκρίνουν.

Η εκδοτική Χάρτινη Πόλη θα κυκλοφορήσει τώρα την Άνοιξη τα εξής: Τα τεύχη 5 και 6 του Τζερόνιμο Στίλτον: Το πρώτο τεύχος του κόμικ Στρουμφάκια: Μια νέα σειρά 3 σε 1, που συνδυάζουν ιστορία, σελίδες ζωγραφικής και παιχνίδια: Μιας και αγοράζω τα κόμικ των Στρουμφ στα Αγγλικά από την Papercutz, να αναφέρω ότι τόσο οι χαρακτήρες του Peyo όσο και ο Στίλτον εκδίδονται στην Αμερική από την Papercutz, και το φορμά που θα ακολουθήσει η Χάρτινη Πόλη είναι "δανεισμένο" από αυτήν. Συγκεκριιμένα το Στρουμφ εναντίον Στρουμφ είναι το 12ο τεύχος της Αμερικάνικης σειράς:

@ nikolas12 σου βαζω και τη ραχη εδω αν θες να την βαλεις αναμεσα στα δυο εξωφυλλα για να φαινεται καλυτερα το ολοκληρωμενο σχεδιο

Διάβασα πρόσφατα το "Locke & Key: The Golden Age" που κυκλοφόρησε το 2022 (αφού πρώτα έκανα μια επανάληψη στα 6 paperback της original σειράς για να θυμηθώ τι έχει γίνει), το οποίο περιέχει 5 ιστορίες, όλες με πρωταγωνιστές τους προγόνους της οικογένειας που βλέπουμε στην αρχική σειρά. Ανάμεσά τους ήταν και το Open the Moon του αρχικού post, το Small World που προηγείται χρονικά όλων, και οι ιστορίες Face the Music, In Pale Battalions Go και Hell & Gone. Σίγουρα συνολικά δεν φτάνει το επίπεδο της βασικής σειράς, όμως όλο και μαθαίνεις κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους χαρακτήρες, ενώ αν κάποιος θέλει να έχει πιο ολοκληρωμένη τη συλλογή του είναι μια καλή προσθήκη, αναμφίβολα η πιο ολοκληρωμένη έκδοση όλων.

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΨΗΛΩΝ ΤΑΚΟΥΝΙΩΝ ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ WHIZZKIDS - ΜΠΛΕ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 17/3

Και αυτόν τον μήνα το αγαπημένο μας παπί σε νέες περιπέτειες… ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΛΙΤΖΑΝΙ ΤΣΑΪ Αναζητήστε το τεύχος Νο.105 από την Τετάρτη 15/3 στα περίπτερα!

Αν θέλεις να δεις αυτές τις πεντασέλιδες ιστορίες στα Ελληνικά, ψήφισε και τον ακόλουθο τόμο της Hachette στην ψηφοφορία που κάνουμε εδώ... Τόμος 109 - The Inhumans = Thor #146–152 & Amazing Adventures #1–10

Είναι ο πρώτος τόμος Σκάρπα που αγοράζω και διαβάζω (αν κι έχω διαβάσει ψηφιακά κάποιες ιστορίες του Σκάρπα). Αν υπήρχε μια επιλογή "καλός" μεταξύ 3ης και 4ης, θα επέλεγα αυτή. Απ'τη στιγμή που δεν υπάρχει ψήφισα χατηρικά την επιλογή 4 ("πολύ καλός"). Συγκεκριμένα πολύ καλή μού φάνηκε μόνο η ιστορία με τον "Ιπτάμενο Σκωτσέζο", παρά κάποιες σεναριακές ευκολίες και παράδοξα που είχε. Ο "Γκουφοταρζάν" ήταν καλή ιστορία, είχα μάλιστα καιρό να διαβάσω ιστορία με Μίκυ και την ευχαριστήθηκα. Οι άλλες δύο ιστορίες μέτριες. Συνολική βαθμολογία τόμου: 6.25/10

Αδικα ή δικαια δεν ξερω αλλα παντως προταθηκε δυο φορες. Ηταν λιγο περιεργο παντως γιατι θελανε να βραβευουν θεραπειες και οχι τεχνικες προγνωσης και καπου εκει κολλησε η επιτροπη. Επισης ειχαν βραβευσει και παλιοτερα καποιες τεχνικες που μετα αποδειχθηκαν λαθος και θελανε να αποφυγουν τυχον καζο. Εξαλλου και οι ανακαλυψεις του Παπανικολαου φανηκαν χρησιμες σε βαθος δεκαετιων που αποδειχτηκε χρησιμοτητα τους και το ποσες ζωες εσωσαν. Παντως το Νομπελ ενα βραβειο ειναι και οπως καθε βραβειο απονεμεται και δεν κερδιζεται. Εννοω δηλ οτι υπαρχει παντα μεσα μεγαλη υποκειμενικοτητα στο ποιος θα το παρει και ποιος οχι. Δεν ειναι στιβος πχ που αυτος που τερματιζει πρωτος ειναι αντικεμενικα ο νικητης. Σιγουρα το εχουν παρει μεγαλοι επιστημονες και λογοτεχνες αλλα υπαρχουν και αλλοι που δεν το εχουν παρει που ηταν εξισου μεγαλοι. Το οτι δεν πηραν το βραβειο δεν τους κανει λιγοτερο σημαντικους. Οσον αφορα την μακρινη καταγωγη του δεν ξερω και δεν μπορεσα να βρω πληροφοριες. Τα κυπριακα επωνυμα ειναι σε μεγαλο βαθμο τα πατρωνυμα των ανθρωπων ή τα μικρα των παππουδων τους αλλα και στην Ελλαδα επισης συνανταμε τετοια επωνυμα και επισης το προθεμα παπα- μπροστα προφανως υποννοει οτι καποιος παππους-προπαπους-προγονος ηταν ιερεας, ο παπαΝικολας και το κανανε επωνυμο σε καποια φαση. Το οτι το μικρο ονομα του πατερα του ηταν Νικολαος συνηγορει σε αυτη την κατευθυσνη κατα την αποψη μου. Επισης το γεγονος οτι ο πατερας του ηταν δημαρχος Κυμης καθως και βουλευτης με κανει να υποψιαζομαι οτι ειχαν ριζες στην περιοχη απο παλιοτερα εκει στα μερη. Απο εκει και περα ολα ειναι πιθανα καθως παντα ο κοσμος μετακινοταν και μετακομιζε προς αναζητηση καλυτερης τυχης. Απο κει και περα εκτος της κουβεντουλας μας να παρεις το κομικ να το στηριξεις για να γινουν και αλλες τετοιες δουλειες. Αν δεν πουλησει τιποτα λιγο χλωμο το βλεπω.

Ελληνες εκδότες και ταλαντούχοι δημιουργοί μιλούν στην «Κ» για το πώς οι εικονογραφημένες σελίδες συνυπάρχουν με τα κλασικά έργα Από υποκουλτούρα έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχη τάση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα γκράφικ νόβελ, τα «νέα» κόμικς, δεν περιορίζονται μόνο σε ιστορίες του φανταστικού, αλλά επεκτείνονται στα πεδία της λογοτεχνίας, της Ιστορίας, όπως το «1800» (φωτ.), και της εκπαίδευσης. Ηταν υποκουλτούρα, αλλά πλέον διανύει μια εντυπωσιακή πορεία στον συρμό. Προσφέρει δεύτερη νιότη σε παλιές ιστορίες και τις αφηγείται καθηλωτικά με σκίτσα. Το γκράφικ νόβελ ήρθε για να μείνει; O Λευτέρης Σταυριανός, εκδότης της Jemma Press, είναι από αυτούς που δεν ξεχνούν τις περιθωριακές καταβολές του νέου μέσου. «Στην ουσία, πρόκειται γι’ αυτό που πάντα ονομάζαμε κόμικς», μας λέει. Το ίδιο υποστηρίζει και ο Θανάσης Καραμπάλιος, εικονογράφος και δημιουργός της σειράς «1800», που έχει εκδώσει με επιτυχία η Jemma και βασίζεται σε ιστορίες αρματολών και πειρατών κατά την περίοδο της προεπαναστατικής Ελλάδας. «Οτιδήποτε έχει να κάνει με Ιστορία και ελληνικά θέματα είναι δημοφιλές στο κοινό – και στην περίπτωση του “1800” έχει πραγματοποιηθεί, μάλιστα, και βαθιά ιστορική έρευνα», τονίζει ο εκδότης, ενώ συμπληρώνει ότι και η πρόσφατη «Μοναξιά της αβύσσου» των Δημήτρη Βανέλλη και Νίκου Κούρτη, με θέμα τον μύθο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Γοργόνας, έχει πάει επίσης εξαιρετικά καλά. Στο είδος της λαογραφίας, έρχονται στον νου μας μια σειρά άλλοι τίτλοι που άφησαν το στίγμα τους στον χώρο όπως ο «Ερωτόκριτος» (εκδ. Ικαρος, 2016), σχεδιασμένος από την επιδέξια πένα του Γιώργου Γούση. Μιλώντας με τον εκδότη του Ικαρου, Νίκο Αργύρη, μας υπενθυμίζεται πως «τα πρώτα γκράφικ νόβελ εμφανίστηκαν στην ελληνική αγορά περί το 2006, με μεταφράσεις επιτυχημένων ξένων έργων όπως το “Persepolis” της Marjane Satrapi ή το “Maus” του Art Spiegelman». Το 2008 ήρθε από τον Ικαρο και το παγκόσμιο εκδοτικό γεγονός του «Logicomix». Το εμβληματικό έργο του Απόστολου Δοξιάδη έκανε μια βαθιά τομή, δείχνοντας πώς το μέσο λειτουργεί εξαιρετικά και ως εκπαιδευτικό εργαλείο. Αυτό το επιτυχημένο πάντρεμα κόμικς και γνώσης συνεχίστηκε και στην περίπτωση του «Αριστοτέλη» (2002), επίσης του Ικαρου, σχεδιασμένο και αυτό εκπληκτικά (όπως και το «Logicomix») από τον Αλέκο Παπαδάτο. Το γκράφικ νόβελ λειτουργεί εξαιρετικά και ως εισαγωγή στον κόσμο της λογοτεχνίας. Οι εκδόσεις Μίνωας εξέδωσαν πρόσφατα τον «Μεγάλο Γκάτσμπυ» του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ ενώ ο Πατάκης τον κλασικό «Θησαυρό της Βαγίας» της Ζωρζ Σαρή. «Είναι το καλύτερο δώρο των νέων δημιουργών προς τους παλιούς», σημειώνει ο Γιώργος Πάτμιος, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Πατάκη, ενώ ο Θοδωρής Τσώλης, εκ μέρους του Μεταίχμιου, μας ενημερώνει πως η επανέκδοση σε γκράφικ νόβελ των κλασικών έργων της Αλκης Ζέη είχε θερμή υποδοχή από το κοινό, χωρίς ταυτόχρονα να υπονομευθεί η ζήτηση για τα πρωτότυπα βιβλία. «Αυτά τα εμβληματικά έργα της παιδικής λογοτεχνίας αφορούν εξίσου το κοινό που γνωρίζει τα πρωτότυπα και αναζητά την πολυτελή έκδοση των γκράφικ νόβελ και τους νεότερους, που τα πρωτογνωρίζουν με αυτόν τον τρόπο». Συμπληρώνει, μάλιστα, ότι το Μεταίχμιο σκοπεύει να εκδίδει δύο ή τρεις τίτλους γκράφικ νόβελ ετησίως. Χωρίς περιορισμούς «Είναι το καλύτερο δώρο των νέων δημιουργών προς τους παλιούς», σημειώνει ο Γιώργος Πάτμιος για τη σχέση του κόμικς με την κλασική λογοτεχνία. Επιπλέον, είναι ένα μέσο πολύ ευέλικτο. Ο Soloup (Αντώνης Νικολόπουλος), ένας από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς του χώρου, σημειώνει πως η φόρμα του γκράφικ νόβελ «δεν έχει περιορισμούς ως προς το κοινό και το περιεχόμενό της» και τονίζει ότι «η μεταφορά κλασικών έργων της λογοτεχνίας ή του αρχαίου δράματος ή τίτλοι με ιστορικά θέματα αποτελούν αφορμή για τους νέους να έρθουν σε επαφή με αφηγήσεις και ιδέες που αλλιώς θα ήταν δύσκολο να γνωρίσουν, ειδικά στη σημερινή εποχή της ταχύτητας και της διαδικτυακής επικοινωνίας. Επιπλέον, είναι μια φόρμα που μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε σε ιδανικό μέσο για να επικοινωνήσουν οι γονείς με τα παιδιά τους». Μιλώντας με τον Φιλήμονα Πατσάκη, υπεύθυνο εκδοτικού σχεδιασμού της Διόπτρας, μαθαίνουμε για τον φιλόδοξο στόχο τους να μεταφέρουν το έργο του Νίκου Καζαντζάκη σε μια σειρά κόμικς. «Ο κόσμος του Καζαντζάκη δεν αγαπά τις σταθερές, γι’ αυτό και επανεφευρίσκεται διαρκώς», λέει εμφατικά. «Θα ξεκινήσουμε με το “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά” από τον Soloup και τον “Καπετάν Μιχάλη” από τον Pan-Pan με τη βοήθεια του Γιώργου Γούση. Αμφότερα, θα κυκλοφορήσουν μέσα στο 2023», μας ενημερώνει. Νοσταλγία και διασκευές Συγγενικούς συλλογισμούς κάνει και ο Θοδωρής Πρασίδης, συγγραφέας-σεναριογράφος που κάνει καριέρα και στο εξωτερικό: «Μια συζήτηση που έχει προκύψει είναι κατά πόσον η ζήτηση των ελληνικών γκράφικ νόβελ καθορίζεται από τη νοσταλγία για τα μεγάλα έργα, μιας και μεγάλο μέρος της παραγωγής είναι διασκευές γνωστών λογοτεχνικών βιβλίων. Αυτό από τη μία μπορεί να δείχνει μια εμμονή στο “ένδοξο παρελθόν” (που ούτως ή άλλως την έχουμε οι Ελληνες), από την άλλη, είναι ενδιαφέρουσα η συμπλοκή των νέων δημιουργών με αυτά τα κείμενα και η μετάφρασή τους στην οπτική γλώσσα των κόμικς». Ανήκοντας ο ίδιος σε αυτήν τη νέα «στρατιά» Ελλήνων δημιουργών του χώρου που εντυπωσιάζει με τα ταλέντα της, υπογραμμίζει πως «η αύξηση της εγχώριας παραγωγής των γκράφικ νόβελ δεν θα συνέβαινε χωρίς την παρουσία μιας δυναμικής ομάδας καλλιτεχνών που ασχολούνται με τη φόρμα με άρτια αφηγηματικά και εικαστικά αποτελέσματα». Συζητώντας με τον Λεωκράτη Ανεμοδούρα, εκδότη του ιστορικού οίκου «Μικρός Ηρως», ακούμε έναν ακόμη νέο άνθρωπο που συνεισφέρει στην άνθηση του χώρου. Μας μιλάει για τη νεοσυσταθείσα «Ακαδημία Ελληνικών Κόμικς», ένα φορέα που «προσπαθεί να βοηθήσει τον χώρο να αποκτήσει εξωστρέφεια». Στον κατάλογο των πρόσφατων εκδόσεών του βλέπουμε ένα ακόμη έργο του σκιτσογράφου Θανάση Καραμπάλιου, σε σενάριο Γιώργου Βλάχου. Πρόκειται για μια διασκευή του κλασικού έργου του Ιουλίου Βερν «Το Αιγαίο στις φλόγες», που διαδραματίζεται την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Βερν μέσα από τα πενάκια του Καραμπάλιου, ο Καζαντζάκης μέσα από τα μελάνια του Soloup και του Pan Pan, ο «Θησαυρός της Βαγίας» μέσα στα καρέ του Kanellos Cob: o θαυμαστός νέος κόσμος του ελληνικού γκράφικ νόβελ είναι εδώ. Η συνέχεια έπεται συναρπαστική, όπως συναρπαστικός ήταν πάντα και ο ο κόσμος των κόμικς. Ενας κόσμος που, όπως φαίνεται, έχει περισσή γοητεία για να παραμείνει για πάντα στη σκιά.

Κορυφαίος Έλληνας επιστήμονας που άδικα δεν τιμήθηκε με το Νόμπελ ιατρικής (και όχι ο μόνος για παράδειγμα ο χημικός Λεωνίδας Ζέρβας και ο βιοτεχνολόγος Τομ Μανιάτης), μακάρι να συνεχίσουν να βγαίνουν και άλλα παρόμοια κόμικς με αντίστοιχη θεματολογία. Όσον αφορά το όνομα του Παπανικολάου θυμίζει κυπριακή καταγωγή. Ήταν άραγε κάποιος μακρινός προγονός του από την Κύπρο;

Actually, να διορθώσω/ διευκρινήσω κάποια πράγματα. Επειδή συνεχίζω και τυγχάνω άρρωστος λάτρης του συγκεκριμένου universe μαζεύοντας κάθε πιθανή και απίθανη έκδοση και εξώφυλλο της σειράς, να πω οτι η συγκεκριμενη εκδοση που αναφερεις ΔΕΝ ειναι πλήρης. Στα τεύχη Hell & gone που κυκλοφορησαν, και ουσιαστικα περιλαμβανουν το crossover των συμπαν locke και sandman, στο τεύχος #0 της σειράς υπάρχει πέραν του Open the moon (που την εβαλαν εκει για να μας ξανα θυμισουν τους συγκεκριμενους χαρακτηρες μιας και παιζουν ρολο στο μετεπειτα event) και έξτρα υλικό, μερικες σελιδες από το τευχος Sandman #1 που σε εισαγει σε καποιους πολυ σημαντικους χαρακτηρες του αλλου συμπαντος και ετσι μπορεις να μπεις πιο ευκολα στην πλοκη του hell & gone (1 και 2) που ακολουθούν. Κατα τα αλλα ειναι οντως μια ωραια εκδοση, με ενοχλησε ομως που χρησιμοποιησαν ξανα υλικο που εχει ηδη βγει και σε deluxe HC αλλά και σε αυτονομα τευχακια, κοινως κανονικο αρμεγμα παλι και προσθηκη σελιδων. Το εχουν παρακανει καπου. Το συμπαν του locke συνεχιζει οπως εχει ανακοινωθει με μια θεματικη ενοτητα που λεγεται World War Key , μεσα στο επομενο διαστημα.

Πολύ καλή πρωτοβουλία φίλε @ chrisbouk Μην σας πω, ότι πρέπει να δημιουργηθεί ομαδοποίηση για τον Κουστώ!

Λίγα χρόνια μετά η ίδια εκδοτική συνεχίζει με τον Κουστώ εκδίδοντας νέα πολύτομη εγκυκλοπαίδεια.

Τη σειρά αυτή δεν την είχα αγοράσει ποτέ, τη διάβαζα όμως μικρός όταν επισκεπτόμουν έναν θείο μου που είχε κρατήσει όλα τα τεύχη. Θυμάμαι ότι είχαν πλάκα οι περισσότερες ιστορίες, όμως είχα ξεχωρίσει το 12ο τεύχος με την ιστορία "Η Κατσαρόλα του Ουράνιου Τόξου" ως την πιο καλή και σεναριακά και σχεδιαστικά. Τους τελευταίους μήνες έχω βρει τα 11 από τα 24 τεύχη, ανάμεσά τους και το 12ο τεύχος, και βλέποντας ότι ήταν ιστορία του Μπαρκς δεν εκπλήσσομαι που μου κέντρισε τότε το ενδιαφέρον. Πάντως και οι υπόλοιπες ιστορίες έχουν την πλάκα τους.

Ναι αλλα η ιστορια δε παιζει ρολο, ειτε καλη ειτε κακη ειναι. Η συγκεκριμενη εκδοση μετραει καθε φορα, οχι η ιστορια. Για το Νο300 γυρω στα 10€ ειναι μια καλη τιμη.

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #456 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (από το δικό μου αντίτυπο αλλά με την φροντίδα του αδελφού και φίλου @ Indian ου...) "Εδώ Λιμνούπολη! (By Silvia Ziche) Ιστορίες. "Το σούπερ τουρνουά." Η Νταίζυ πάει να βρει τον Ντόναλντ. "Τα ψηφία του μέλλοντος." Ο Μίκυ και ο Γκούφυ ταξιδεύουν στο παρελθόν για να σώσουν τον Καθηγητή Μάρλιν και την ψηφιακή εποχή. "Μια παστίλια παραπάνω." Μία παστίλια παραπάνω και ο Φάντομ, με ρτην βοήθεια του Κύρου, αναζητεί τον Θείο του Ντόναλντ. "Το χωριό των εξωγήινων." Ο Ινδιάνα δείχνει στον Μίκυ την τελευταία του ανακάλυψη. Τα σεμινάρια του Φέθρυ: "Τέλειος οδοκαθαριστής." Χάρη στον Φέθρυ μικροί και μεγάλοι ανακαλύπτουν το νόημα ή μη των ξερών φύλλων στην ζωή τους. Whizzkids: "Κόκκινο." Ο Ντιούη σπεύδει να αποτρέψει την κλοπή του δεύτερου πολύτιμου λίθου. Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Άλλη πολύ καλή "κεντρική" ιστορία. Ντόναλντ και φιλενάδες αλληλεπιδρούν πανέμορφα με τα τρία ανιψάκια να έχουν βοηθητικό, συμβουλευτικό και υποστηρικτικό ρόλο. Ο Μίκυ και ο Γκούφυ πρωταγωνιστούν στην καλύτερη ιστορία της άτυπης σειράς μέχρι τώρα. Η επόμενη ιστορία έχει καλογραμμένο σενάριο με εύθυμες νότες. Αλλά μικρόσωμο σχέδιο. Ακολουθεί μία συμπαθητική ολιγοσέλιδη μονοσέλιδου στυλ με τους Ινδιάνα και Μίκυ. Τα σεμινάρια του Φέθρυ μας δίνουν άλλη μία όμορφη και διδακτική ιστορία. Τέλος. το δεύτερο κεφάλαιο με τις περιπέτειες των παιδιών είναι πολύ καλό. Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Το σούπερ τουρνουά." 2. "Τα ψηφία του μέλλοντος." 3. Whizzkids: Κόκκινο." 4. Τα σεμινάρια του Φέθρυ: "Τέλειος οδοκαθαριστής." 5. "Μια παστίλια παραπάνω." 6. "Το χωριό των εξωγήινων. 8.3/10!!! Ικανοποιητικό και πολύ καλό τευχάκι συν-ολικά!!!

Αυτά αγόρασα πριν μερικές μέρες, συν το ''Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ'' του Αρκά και το ''SPIDERMAN Η ΖΩΗ ΜΟΥ'' και επίσης το ''Κριτικό Κείμενο NESTLE & ALAND Καινή Διαθήκη'' γενικά μαζί με τα κόμικς το έριξα και στο θρησκειολογικό κομμάτι μιας και ασχολούμαι πολύ.

Παρατήρησα ότι στο δημοψήφισμα ο Howard The Duck έχει περισσότερες ψήφους από West Coast Avengers: Vision Quest (#253), Darker than Scarlet (#260) και Hulk: Heart of the Atom (#92). Και αναρωτιέμαι που είναι οι οπαδοί του John Byrne και της Μαμούθ για τους Avengers και του Καμπανά για τον Hulk; Συμφωνώ να διαβάσουμε κάτι το διαφορετικό, αλλά να προτείνουμε και κάποιες κλασικές ιστορίες στην Hachette. Ραντνετικοι ενωθείτε!!

Πήρα από περιέργεια έναν τόμο Σκάρπα, πιο πολύ για να δω την έκδοση που έχει πάρει τόσες αρνητικές κριτικές. Συγκεκριμένα πήρα τον 3ο τόμο ("Ο μύθος του Ιπτάμενου Σκωτσέζου"). Οι ιστορίες ήταν ok σε γενικές γραμμές, θα τα πω και πιο αναλυτικά στο αντίστοιχο θέμα. Τώρα για την έκδοση, θεωρώ δικαιολογημένα υπάρχουν αρνητικά σχόλια. Αν και να πω την αλήθεια την περίμενα χειρότερη βάση όσων είχα ακούσει και διαβάσει. Πχ τα χρώματα και η εκτύπωση δεν ήταν άσχημα, δεδομένου του πολύ φθηνιάρικου χαρτιού που έχει χρησιμοποιηθεί (το οποίο θυμίζει χαρτί εφημερίδας). Η μετάφραση και η επιμέλεια μια χαρά, η έλλειψη περιεχομένων σίγουρα αποτελεί μείον. Από Βιβλιοθήκη Disney σαφώς είναι κατώτερη η έκδοση, αλλά γενικά τη θεωρώ απλώς μέτρια και όχι κακή

@ Macchia nera τώρα που κάθισα και διάβασα την ιστορία, είδα πως τελικά έχει να κάνει με τις κάρτες...

Λαμβάνοντας υπόψην τις συμβουλές κάποιων συμφορουμιτών να αγοράσω και τους 4 τελευταίους τόμους, και αφού μόλις τελείωσα την ανάγνωση και των τεσσάρων, είπα να γράψω τις εντυπώσεις μου. Ανέκαθεν είχα πει πως οι ιστορίες δεν ήταν καλές. Θυμόμουν τις ιστορίες με σχέδιο του Γίππες που δημοσιεύονταν στο Κομιξ πόσο με απωθούσαν. Τώρα οκ προσπάθησα να τα διαβάσω όλα χωρίς να αφήσω κάτι. Η αλήθεια είναι πως αρκετές δεν ήταν τόσο κακές όσο πίστευα, άλλες βέβαια δεν μου φάνηκαν καθόλου καλές. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το "μοντέρνο" και "επιθετικό" ( ; ) σχέδιο του Γίππες καταστρέφει την Μπαρκσική ατμόσφαιρα. Είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό εδώ ότι κάποιοι δεν λογαριάζουν τους σεναριογράφους αλλά καταλογίζουν τις ιστορίες στον σχεδιαστή. Όντως παρατηρώ αυτό πως παίζει στις Ντίσνευ - ιστορίες. Βέβαια δεν το θεωρώ σωστό μιάς και η πατρότητα μιάς ιστορίας ανήκει πρωτίστως στον σεναριογράφο αφού ο ίδιος γεννά την ιδέα. Αλλά και ο σχεδιαστής δεν έχει μικρό ρόλο αφού αυτός διαπλάθει τον κόσμο. Αυτό το παρατήρησα και στις ιστορίες του Μπαρκς· ιστορίες με μέτριο σενάριο που όμως "σώζονταν" απο την όμορφη απλότητα του σχεδίου του. Αυτη η ομορφιά είδα ότι είχε εξαφανιστεί απο το σχέδιο του Γίππες. Δεν λέω βέβαια πως είναι κακός σχεδιαστής· σε όποιον αρέσει, καλά κάνει και του αρέσει. Γούστα είναι αυτά. Το σχέδιό του πάντως δεν αναδύει μπαρκσική ατμόσφαιρα. Όσο αφορά τις ιστορίες πάντως, σε γενικές γραμμές νομίζω είχαμε να κάνουμε με μία μετριότητα. Μεγάλο "παράπονο" είναι το πώς ο Μπαρκς "έθαψε" τον Σκρουτζ κάνοντάς τον ουσιαστικά έναν μεγαλοκαρχαρία σαν και αυτόν που βλέπαμε στις ιταλικές κυρίως ιστορίες, αδιαφορόντας για μια πορεία διάπλασης του χαρακτήρα 20 περίπου ετών! Αυτό δυστυχώς επιβεβαίωσε (για μία ακόμη φορά) ότι ο Μπαρκς δεν έβλεπε τόσο "συναισθηματικά" τον κόσμο που είχε φτιάξει. Πάντως οι φυσιολατρικές ιστορίες που είδαμε στους τρεις πρώτους τόμους ενώ δεν θεωρώ πως ήταν κακές, χαντακώνονται απο το γεγονός πως ο κατεξοχήν ήρωας του Παπιανθρώπου είναι ένας αδίστακτος χαρακτήρας θυμίζοντας τον Σκρουτζ στην Μαγική Κλεψύδρα όπου εκεί όμως ο χαρακτήρας ακόμα ήταν αδιαμόρφωτος. Σε έναν φαν του Παπιανθρώπου και του ήρωά του του Σκρουτζ σίγουρα πλανιέται ένα "γιατί" αλλά ας είναι. Πάντως το σενάριο περισσότερο θυμίζει ιστορία απο τον Τζοβάν Κάρπι απ' ό,τι ιστορία του Μπαρκς Ξεχώρισα πάντως τις ιστορίες Ένας Προδότης Ανάμεσά μας, Το Χρυσάφι των Πιονέρων, Ο Βρυχηθμός του Πράσινου Δράκου, Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται και Κάπου στο Πουθενά. Ιδιαίτερη μνεία να κάνουμε στην Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται διότι είναι το τελευταίο σενάριο που έγραψε εξ ολοκλήρου ο Καρλ Μπαρκς. Ο τελευταίος τόμος περιλαμβάνει (εκτός απο δύο ιστορίες: Θαλασσόλυκοι και και Ιστορία Επαναλαμβ) ιστορίες με ημιτελή σενάρια ή σενάρια που γράφτηκαν απο κοινού με άλλους ή σενάρια που συμπληρώθηκαν απο άλλους και που σε αυτά λίγος Μπαρκς υπάρχει. Δεν ξέρω λοιπόν πόσο "μπαρκσικές" θεωρείτε αυτές τις ιστορίες. Το ίδιο ημιτελή είναι και τα εναπομείναντα 4 σενάρια (μιλαμε για ιστορίες και όχι στριπς και μονοσέλιδες) τα οποία δεν δημοσιεύτηκαν στην Βιβλιοθήκη αλλά στο Κόμιξ Β'περιόδου. Έτσι μπορεί η Βιβλιοθήκη τεχνικά να μην περιλαμβάνει τα άπαντα αλλά περιλαμβάνει όλα τα σενάρια ιστοριών τα οποία έγραψε εξ ολοκλήρου. Για να τελειώνω με τις ιστορίες να πω ότι Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται θεωρώ πως ήταν η καλύτερη απο τους 4 τόμους. Καθαρή και "αγνή" μπαρκσική ιστορία η οποία φαντάζομαι πόσο ωραία θα έδειχνε ντυμένη με το σχέδιο του Μπαρκς (ευτυχώς πάντως που δεν την σχεδίασε ο Γίππες) ενώ έκπληξη αποτέλεσε η ιστορία Κάπου στο Πουθενά με σενάριο - αν και όχι εξ ολοκλήρου - απο τον Μπαρκς (φαντάζομαι λίγο συνέβαλε ο Μπαρκς στην ιστορία) η οποία όμως ήταν όμως αρκετά μπαρκσική με σχέδιο που επίσης θύμιζε αρκετά αυτό του παπιανθρώπου. Χορταστική ιστορία η οποία περιλαμβάνει κυριολεκτικά τα τελευταία δείγματα απο το έργο του. Για άλλη μια φορά να πω πως ευτυχώς που επέλεξαν να δημοσιεύσουν την ιστορία με το σχέδιο του Πατ Μπλοκ και όχι (τουλάχιστον μόνο) αυτή με σχέδιο του Γίππες Btw η ιστορία Το Χρυσό Στέμμα (όπου βασικά δεν την θεωρώ καν ιστορία του Μπαρκς) ήταν "ας τα να πάνε"... Ως γνωστόν η σειρά περιελάμβανε 48 τόμους. Αν και δεν περιλαμβάνει ιστορίες, εγώ θα ήθελα να διαβάσω το άρθρο των 117 σελίδων για τον Καρλ Μπαρκς . Δυστυχώς όμως η εκδοτική αποφάσισε να μην το μεταφράσει. Κρίμα αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Περιλαμβάνονται και τα στριπς που έγραψε πριν αναλάβει καριέρα κομίστα αλλά προσωπικά δεν με πολυενδιαφέρει. Ακατανόητο παραμένει το γεγονός να μην συμπεριλάβουν το πρώτο στριπ και ουσιαστικά το πρώτο του σενάριο στον χώρο των κόμικς (με την ευρεία έννοια). Δεν το μετάνιωσα πάντως που αγόρασα και που διάβασα τους τόμους μιας και σχημάτισα μια ας πούμε ολοκληρωμένη εικόνα στο σύνολο των ιστοριών του Μπαρκς. Θα ήθελα όμως όπως είπα πριν στις τελευταίες του ιστορίες να αφήσει λίγο παραπάνω συναίσθημα, ένα τουλάχιστον κλείσιμο όπως βλέπουμε στον Αστερίξ που μαζεύονται όλοι μαζί. Μπορεί να μην το κανε ο Μπαρκς αλλά κάτι "παρόμοιο" έκανε ο Μπατίστα Κάρπι που ανέφερα και πιο πάνω (τα καταπληκτικά σχέδια του οποίου νομίζω είναι η χρυσή τομή για να αποτυπώσει τις ιστορίες - ντίσνευ) με ένα σχέδιο που βρήκα στον τόμο του Ανεμοδαρμένου Λόφου στο αφιέρωμα για το αγαπημένο βιβλίο των μικρών εξερευνητών:

Μια αναρτησούλα στο facebook για την Blanche Epiphanie και το τελευταίο σχόλιο λέει αν σκαναρίστηκαν ποτέ γιατί δεν τα βρίσκει πουθενά https://www.facebook.com/photo/?fbid=10159088584655988&set=a.84710210987

UPDATE

Πουλήθηκαν όλα. Ευχαριστώ.

Πως Ψηφίζουμε! - Οδηγίες για νέους φίλους:

Να σου πω την αλήθεια όταν ετοίμαζα την δημοσκόπηση ήθελα να μην βάλω την επιλογή της ιστορίας του Howard the Duck, έτσι για να σας τρολάρω λίγο. Μετά το ξέχασα όμως. Και εμένα μου κάνει εντύπωση που έχει περισσότερες ψήφους, ειδικά από το Vision Quest, αλλά ποιός ξέρει... Ίσως από τις τόσες φορές που τον έχουμε συζητήσει (μεταξύ σοβαρού και αστείου) να έχει αναδειχθεί σε καλτ τόμος.

Όσον αφορά το αν έχει υποτιμηθεί η αξία του, ενδεικτικά αναφέρω, ότι σε μία έρευνα που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα:" Τα νέα" το καλοκαίρι(Ιούλιο- Αύγουστο) του 2019, αναφερόταν το όνομά του στα top-5 των Ελλήνων ιατρών, με 15% των όσων συμμετείχαν στην έρευνα να τον ψηφίζουν. Δυστυχώς, είτε χάθηκε το απόκομμα, είτε βρίσκεται στα άδυτα κάποιας κούτας, οπότε αδυνατώ να το ανεβάσω. Παρ΄ όλα αυτά, θα το βρω και θα επανέλθω.

Το Way of the Water κέρδισε το Όσκαρ στα οπτικά εφέ (και πως να μην κερδίσει!)

Πασχαλινά αυγά με ήρωες από την DC και την Marvel......της DC είναι φιγούρες ενώ της Marvel οχήματα.

Τελικά βρήκα κάποιες ταινίες με ελληνικούς υπότιτλους όπως το Spiderman No Way Home με τιμή 25€ το dvd στο Videorama, τα φέρνει μάλλον από Ιταλία. Γνήσια 100%

Στη μνήμη των 20 χρόνων από τον θάνατο του μεγάλου εικαστικού και δασκάλου Κώστα Γραμματόπουλου, το Καρέ Καρέ προβάλλει το έργο του για την 9η Τέχνη. Ο Κώστας Γραμματόπουλος Ζωγράφος, εικονογράφος, καθηγητής και πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, πρωτοπόρος και ρηξικέλευθος χαράκτης, ο Κώστας Γραμματόπουλος (1916-2003) ήταν αναμφίβολα μια μεγάλη και πολυσχιδής προσωπικότητα της νεοελληνικής Τέχνης. Λαϊκός και προσιτός, καθώς γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν με τις εικόνες που δημιούργησε για το περίφημο Αλφαβητάριο «Τα Καλά Παιδιά», αριστερός μέσα από τις δράσεις και τις αφίσες του για το ΕΑΜ και ταυτόχρονα εθνικός με τον ελληνοκεντρισμό των έργων του. Πολλά έχουν γραφτεί για εκείνον, μία όμως μικρή και ξεχωριστή γωνιά του έργου του έχει ελαφρώς περάσει στην αφάνεια: τα κόμικς του! Το διάσημο «Αλφαβητάριο» Συγκαταλέγονται – ή τσουβαλιάζονται – στον τομέα των εικονογραφήσεών του. Με τη σύγχρονη συζήτηση και μελέτη πάνω στα κόμικς, οφείλουμε να τα δούμε με άλλη οπτική, μιας και η εικονογράφηση ενός βιβλίου και ο σχεδιασμός ενός κόμικς αποτελούν δύο διαφορετικές μορφές Τέχνης με δικό τους λεξιλόγιο. Εξάλλου, ένας παρατηρητικός αναγνώστης θα αντιληφθεί πως με τον ζήλο που προσέγγισε τα εν λόγω κόμικς ο καλλιτέχνης πρέπει να είχε καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές τέχνες. Μα για ποια κόμικς μιλάμε; Αν και λίγα στον αριθμό, ο Κώστας Γραμματόπουλος σχεδίασε κάποια από τα πρώτα τεύχη της ελληνικής σειράς των Κλασικών Εικονογραφημένων σε σενάρια του μεγάλου Βασίλη Ρώτα. Το 1951, οι αδελφοί Πεχλιβανίδη με την εκδοτική τους «Ατλαντίς» φέρνουν στα ελληνικά περίπτερα τα αμερικανικά «Κλασικά Εικονογραφημένα». Τα κόμικς αυτά, παρά το κυνήγι μαγισσών που τα υποδέχτηκε, γίνονταν ανάρπαστα. Οι μεταφράσεις των κειμένων από λογοτέχνες/υποστηρικτές της δημοτικής και λαϊκής έκφρασης όπως ο Ρώτας και η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη κάνουν τη γλώσσα τους πιο απολαυστική και προσιτή στον φτωχό παιδόκοσμο του ’50. Το 1953, οι εκδότες αποφασίζουν μια νέα κατεύθυνση για τη σειρά: τη σειρά τευχών «Από την Μυθολογία και την Ιστορία της Ελλάδος», με πρωτότυπα σενάρια των μεταφραστών της σειράς, εικονογραφημένα από Έλληνες καλλιτέχνες και βασισμένα στο ελληνικό εθνικό αφήγημα. Θα ήταν η πρώτη μεγάλη ελληνική σειρά κόμικς. Εκείνον τον χρόνο, ο 37χρονος Γραμματόπουλος ήταν ένας πετυχημένος χαράκτης και εικονογράφος, βραβευμένος για την εικονογράφηση του Αλφαβηταρίου «Τα Καλά Παιδιά» και άρτι παντρεμένος με την Αλκμήνη Νικολαΐδου. O βιοπορισμός – πόσο μάλλον για έναν νιόπαντρο – θα στάθηκε κίνητρο για να εργαστεί στα «Κλασικά». Ο πολιτικός προσανατολισμός του μπορεί επίσης να έπαιξε ρόλο, μιας και οι υπόλοιποι καλλιτέχνες που κλήθηκαν πρώτοι στα «Κλασικά» (Ζήσης, Καστανάκης, Μποστ) ήταν ως επί το πλείστον, όπως και οι συγγραφείς τους, αριστεροί. Δεν αποκλείεται επιπλέον, ο Γραμματόπουλος να γνωριζόταν ήδη με τον Ρώτα και τη Μαυροειδή από την Αντίσταση. Κι έτσι, βρέθηκε να είναι σχεδιαστής του ιστορικού πρώτου τεύχους των ελληνικών «Κλασικών Εικονογραφημένων» που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1953, του «Περσέας και Ανδρομέδα» σε κείμενο του Βασίλη Ρώτα. Σχεδόν χαρακτική σύνθεση από την πρώτη σελίδα του «Περσέας και Ανδρομέδα» Τα τεύχη των «Κλασικών» που σχεδίασε ο Γραμματόπουλος ήταν μονάχα πέντε. Τρία ενυπόγραφα («Περσέας και Ανδρομέδα» #43, «Κολοκοτρώνης» #55, «Θησέας και Μινώταυρος» #66) και δύο ανυπόγραφα. Όσον αφορά τα ανυπόγραφα, σύμφωνα με τον μελετητή Κυριάκο Κάσση, ο Γραμματόπουλος ξεπατίκωσε το σχέδιο του αμερικανικού τεύχους της «Ιλιάδας» για την ελληνική του δημοσίευση – κάτι που έκανε, κατά τη γνώμη μου, και με το αντίστοιχο τεύχος της «Οδύσσειας». Τα τεύχη που σχεδιάζει είναι ολόιδια στους διαλόγους και στη σκηνοθεσία με τα αυθεντικά αλλά με συγκεκριμένες διορθώσεις στις «αμερικανιές», ξανασχεδιάζοντας παραδείγματος χάριν, τον ξυρισμένο, χολιγουντιανό Οδυσσέα του αμερικανικού τεύχους με μαύρη αρχαιοελληνική γενειάδα και κώμη. Ο… Αμερικάνος Οδυσσέας (αριστερά) και ο Οδυσσέας του Γραμματόπουλου (δεξιά) από την «Οδύσσεια» Τα υπόλοιπα τρία, που φέρουν το όνομά του ως σχεδιαστή, είναι λαμπρά αποτελέσματα της χημείας του με τον Ρώτα. Ο 64χρονος τότε Κορίνθιος συγγραφέας, βαθύς γνώστης της Ιστορίας και ήδη 30 χρόνια βουτηγμένος στη θεατρική συγγραφή, ήξερε πώς να μεταφέρει μια ιστορία σε διαλόγους. Ήξερε επίσης πώς να γράψει για παιδιά, έχοντας γράψει ήδη θεατρικά και θεωρητικά κείμενα για το παιδικό θέατρο. Ο Γραμματόπουλος από τη μεριά του ανταποκρίνεται πλήρως στις περιστάσεις καθώς, χωρίς να έχει ασχοληθεί ποτέ με το Μέσο, καταφέρνει να προσαρμόσει στα κόμικς τα χαρακτηριστικά του στιλ του. Το σχέδιό του θυμίζει ξεκάθαρα χαρακτικά έργα, με έντονη παρουσία μαύρου και γραμμοσκιάσεων όπως στην τεχνική της ξυλογραφίας. Το σχέδιό του, δωρικό και μετρημένο, με κάθε καρέ να μοιάζει με αυτόνομο χαρακτικό έργο και ευθείες αναφορές στην αρχαία ελληνική Τέχνη, είναι εξιδανικευτικό αλλά και γκροτέσκο ή κωμικό όταν χρειάζεται. Χαρακτηριστική είναι η απόδοση της στρατιάς του Δράμαλη στον «Κολοκοτρώνη» που μοιάζει τρομακτική στην προέλασή της αλλά κωμική (σαν φιγούρες του Καραγκιόζη) στην ήττα στα Δερβενάκια. Πολλές από αυτές τις επιλογές ίσως έγιναν και υπό την καθοδήγηση του Ρώτα ή και των εκδοτών. Οι Τούρκοι στον «Κολοκοτρώνη» τσαλακώνονται στα Δερβενάκια σαν φιγούρες θεάτρου σκιών Ίσως πιο άτσαλα στον «Περσέα» και στον «Θησέα» αλλά πιο εύρυθμα και με περισσότερα σκηνοθετικά πειράματα στον «Κολοκοτρώνη», οι δύο δημιουργοί γράφουν ιστορία στο Μέσο. Οι εικόνες του Γραμματόπουλου που θυμίζουν ταυτόχρονα λαϊκή τέχνη και χαρακτική, δίνοντας κατάλληλη υπόσταση στον καθημερινό γάργαρο λόγο του Ρώτα, συνθέτουν ένα τρομερό δέσιμο σεναριογράφου-σχεδιαστή οι οποίοι γεννούν ευφάνταστες και διασκεδαστικές ιστορίες για παιδιά, αναπαράγοντας, βέβαια, τους εθνικούς μύθους της εποχής. Στους διαλόγους του Ρώτα και στα σχέδια του Γραμματόπουλου δεν πέφτει ο ίσκιος της μίμησης των αμερικανικών προτύπων ούτε υπάρχει η αναμενόμενη αδεξιότητα πρωτάρηδων σε ένα νέο Μέσο. Πρόκειται για ατόφια τέχνη για τον λαό, στα επίπεδα του θεάτρου σκιών του Σπαθάρη, των λαϊκών αναγνωσμάτων του «Μικρού Ήρωα» και των τραγουδιών του Τσιτσάνη. Αφίσα του Γραμματόπουλου για το ΕΑΜ Όμως η συνεργασία του Γραμματόπουλου με τα «Κλασικά» δεν μακροημέρευσε. Το 1954 φεύγει με υποτροφία για περαιτέρω σπουδές στο Παρίσι, απ’ όπου θα γυρίσει μετά από 4 χρόνια με καινούργιες ιδέες και με δική του έδρα στην ΑΣΚΤ. Η πορεία του θα έπαιρνε πια νέα τροχιά. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα συνέχιζε την πορεία του στα «Κλασικά» αν δεν πήγαινε στο Παρίσι. Άξιο αναφοράς είναι πως η γυναίκα του, Αλκμήνη, σχεδίασε κι εκείνη ένα τεύχος της σειράς, το «Ορφέας και Ευρυδίκη», σε σενάριο Σοφίας Μαυροειδή-Παπαδάκη, το πρώτο ελληνικό κόμικς φτιαγμένο από γυναίκες δημιουργούς. Κι ας μη μάθουμε ποτέ τι μετέπειτα πορεία θα είχε ο Γραμματόπουλος στα κόμικς, θα έχουμε πάντα τους λιγοστούς καρπούς που έδωσε, από τα πρώτα έργα της νεαρής τότε ελληνικής 9ης Τέχνης. Και το σχετικό link...

Νέες προσθήκες στην συλλογή, μετά από βόλτα σε κοντινό περίπτερο

Όχι, είναι διαφήμιση κάτι καρτών που έδινε το Topolino.

Το μονο που παρατηρω ειναι οτι ο Deadpool εχει μουφα φανς . κι εμενα δεν μου αρεσει παντως αν και διαβάζετε . δεν ειναι σαν τους Guardians Of The Galaxy που δεν αντέχονται

Το εξώφυλλο έχει σχέση με κάποια από τις ιστορίες; Το μυαλό μου πήγε στην πρώτη που λέει τουρνουά και ο Σκρουτζ φοράει ποδοσφαιρικά. Στην πρώτη ιστορία όμως δεν εμφανίζεται ο Σκρουτζ.

ΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΤΑ ΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΙΑ ΠΑΣΤΙΛΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ ΤΕΛΕΙΟΣ ΟΔΟΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ WHIZZKIDS - ΚΟΚΚΙΝΟ

Το αφεντικο τρελαθηκε 60 ολα!

Για να δούμε και ορισμένες διαφημίσεις από άλλες σειρές. Απ' τα "Σούπερ Σεραφίνο"/"Σούπερ Σεραφίνο-Τιραμόλα: Αχώριστοι Φίλοι" τα οπισθόφυλλα των τευχών 100 & 103 (με διαφορετικό χρωματισμό στις επικεφαλίδες): Και του τεύχους #119: "Φτιάξε τη δική σου βιβλιοθήκη Σπάιντερμαν". "Φτιάξτε τη δική σας βιβλιοθήκη της Μάρβελ Κόμικς". Που να 'ξερε ο Καμπανάς τι πράγματι θα συνέβαινε εκδοτικά 35-40 χρόνια μετά στην Ελλάδα!

Από τον τόμο 69 της Χρονολογικής Σειράς 6 των X-Men,το τεύχος 26 του τίτλου (πρώτη σελίδα) τόσο της 1ης έκδοσης όσο και της πρόσφατης της Radnet

Ο 1ος τόμος σε μεγαλύτερη ανάλυση Εξώφυλλο 6ου τόμου σε μεγαλύτερη ανάλυση και το οπισθόφυλλο του που λείπει Η προσθήκη του 5ου τόμου και των 7ου και 8ου με τα τεύχη 13-14 και 15-16 αντίστοιχα που ανεβάζουν τους διαπιστωμένους τόμους στους 8. Μεταφέρθηκαν στη βάση

Μόλις έκαναν την εμφάνισή τους στην Λέσχη οι νέοι σελιδοδείκτες του Λανφέστ, τους οποίους θα μπορείτε να τους δείτε από κοντά στο φεστιβάλ Vintage Toys και στην συνέχεια στην ΛΕΦΙΚ.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #456 ανέβηκε στην βάση μας, Την επόμενη εβδομάδα θα διαβάσουμε την ιστορία "Ο ηρωικός ποδηλάτης". Πολλές ευχαριστίες στον πολύ καλό φίλο @ Μενίγ Πουαγώ για την διάθεση του τεύχους.

Ψήφισα και εγώ. Earth X & Annihilation μέσα στα must και μακάρι να έρθουν κάποια στιγμή!

To κατάλαβα ότι έχει πολύ βεβαρυμένο πρόγραμμα ο φίλος @ nikolas12 , αφού φανταστείτε ότι έχει μείνει 2 τόμους Θωρ πίσω στα reviews του!

Ο μόνος λόγος που ποστάρω είναι για να εμφανιστεί η δημοσκόπηση στην αρχική σελίδα του φόρουμ, μήπως και τύχει και την δει κάποιο παιδί που δεν έχει ψηφίσει. Κλείσαμε δύο γεμάτες εβδομάδες από την έναρξη της δημοσκόπησης και με μία πρόχειρη ματιά βλέπω ότι (σε γενικές γραμμές) τις περισσότερες ψήφους της έχει συγκεντρώσει η πρώτη 25άδα που είχα ανεβάσει αρχικά. Πιστεύω έχετε ενημερωθεί όσοι και όσες ψηφίσατε τις πρώτες ημέρες ότι έχω προσθέσει και τις υπόλοιπες (νέες) επιλογές; Για πάμε σιγά-σιγά να φτάσουμε τους 50! Υ.Γ.: Εννοείται ότι καλό είναι να ψηφίσετε όσα παιδιά ακολουθείτε την συλλογή, έστω και περιστασιακά.

IDW Publishing. Μια μικρή ανεξάρτητη εκδοτική κόμικ της Αμερικής. Όταν λοιπόν διάβασα την κριτική του Locke & Key #4 στο comics.ign που του έδινε 8.6 στα 10, αυτομάτως δελεάστηκα. Και αφού τελείωσα και το 4ο, θέλησα να το κάνω μια παρουσίαση εδώ (γιατί αξίζει τον κόπο) και το έψαξα λίγο παραπάνω... IDW Publishing. Εκδότες των 30 Days of Night (αλλά και άλλων κόμικ των Templesmith και Niles), Clive Barker's The Great and Secret Show καθώς και μιας σειράς τηλεοπτικών μεταφορών (24, Angel, CSI, Dr Who, Star Trek και Transformers). Gabriel Rodriguez. Σχέδιο. Έχει κάνει το Clive Barker's The Great And Secret Show και μια σειρά από CSI. Joe Hill. Σενάριο. Συγγραφέας. Το πρώτο του βιβλίο, το περσινό "Heart-Shaped Box" πήρε το Bram Stoker Award για Best First Novel. Για το αντίστοιχο Best Collection (αλλά και με μια ιστοριούλα που πήρε Best Short Story) βραβεύτηκε και η συλλογή του 20th Century Ghosts. Η Warner Bros έχει ήδη πάρει τα δικαιώματα του Heart Shaped Box και ετοιμάζεται ταινία με σκηνοθέτη τον Neil Jordan (Crying Game, Interview with a Vampire, Michael Collins, Mona Lisa κλπ). Επιπρόσθετη ενδιαφέρουσα παράμετρος? Όταν ήταν 10 (1982) είχε παίξει στο Creepshow του George Romero. Πως και έτσι? Η ταινία βασιζόταν σε ένα βιβλίο του μπαμπά του. Ποιός είναι ο μπαμπάς του? Χμ. Το Joe Hill είναι το "λογοτεχνικό". Το πλήρες όνομα του είναι Joseph Hillstrom King. Τη μαμά του την λένε Tabitha και τον μπαμπά του τον λένε Stephen. Ίσως να τον έχετε ξανακούσει κάπου. So what? So, όλα τα παραπάνω ψιλοεξηγούν τι ακριβώς κόμικ είναι τούτο. Μην περιμένετε σπλατεριές. Ούτε ζόμπι και αηδίες. Περιμένετε όμως ένα υποβόσκον κλίμα αγωνίας και μυστηρίου (με ολίγον παραψυχολογικό) με παρά πολύ καλό ρυθμό. Καθόλου τυχαίο που η πρώτη έκδοση του Locke & Key #1 έφυγε μέσα σε μια μέρα (20/2/08) και επανεκτυπώθηκε (αν και φυσικά μιλάμε για μικρή εκδοτική άρα θα είχε και αντίστοιχο τιράζ). Η σειρά θα ολοκληρωθεί σε 6 τεύχη. Τις προάλλες βγήκε το 4ο. Επίσημο site