Αίθουσα Νικητών

Νομίζω ότι με το στυλ της γαλλικής Hachette, η σειρά χάνει το νόημά της με το οποίο ξεκίνησε στην Ιταλία. Αλλά να δούμε και τα συλλεκτικά "πλεονεκτήματα" της σειράς: Οι συνήθως 5 ιστορίες είναι πολύ λίγες για να δικαιολογούν σκληρό εξώφυλλο. Στα ράφια της βιβλιοθήκης τα εξώφυλλα θα πιάσουν δυσανάλογα μεγάλο χώρο σε σχέση με τις σελίδες των ιστοριών. Θα γίνεται, σε μεγάλο βαθμό, συλλογή εξώφυλλων αντί για συλλογή ιστοριών. Ειδικά για αυτή τη σειρά, και με τον τρόπο που κυκλοφορεί, δεν βοηθάει ούτε η ράχη. Δεν υπάρχει ξεχωριστή αρίθμηση για κάθε ήρωα. Επίσης, και λόγω της απουσίας αρίθμησης αλλά και λόγω της ζωγραφιάς στη ράχη, ουσιαστικά δεν υπάρχει η δυνατότητα να τοποθετήσεις τη σειρά ανά τίτλο. Απλά χάνεσαι. Είμαστε τυχεροί που η Radnet ακολουθεί τη συχνότητα της ιταλικής έκδοσης. Οι Βραζιλιάνοι είχαν ξεκινήσει σχεδόν 10 μήνες πριν από εμάς και τώρα τους έχουμε αφήσει 10 τόμους πίσω! Οι Πορτογάλοι ακολουθούν την εβδομαδιαία κυκλοφορία και σε λίγους μήνες θα ξεπεράσουν και αυτοί τους Βραζιλιάνους. Οι Βραζιλιάνοι από πρωτοπόροι θα γίνουν ουραγοί. Μόνο η γαλλική έκδοση θα υπολείπεται... Όσο πιο ακριβή όμως, θα γίνεται η σειρά, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες να γίνει 15ήμερη και στην Ελλάδα. Μια που έγινε συζήτηση για σύγκριση των 2 εκδοτικών με εκδοτικές του παρελθόντος, να πω και τη δικη μου εντύπωση... Εμένα εξαρχής οι 2 προσπάθειες μου θύμισαν εποχές Καμπανά και Μαμούθ. Ο Καμπανάς εβδομαδιαίος;, και η Μαμούθ κάθε 2 βδομάδες. Ο Καμπανάς ενδιαφερόταν για την ποσότητα των ιστοριών, υστερώντας όμως δραματικά στην ποιότητα. Η Μαμούθ με τους Σουπερήρωες, μάς έφερε ιστορίες της Μάρβελ σε πρωτόγνωρη ποιότητα για την Ελλάδα. Όμως, αδιαφορούσε για τη συχνότητα κυκλοφοριών. Ίσως συνηθισμένη από τα ευρωπαϊκά άλμπουμ, δεν καταλάβαινε ότι δε γίνεται να εκδίδεις ιστορίες (δεκαετίας του 60) σε συνέχειες με συχνότητα μέχρι και εξάμηνο! Η κατάσταση μετά έφτιαξε κάπως, αλλά μόνο για τους Χ-Μεν και μετά για τον Σπάιντερμαν. Οι υπόλοιπες σειρές κυκλοφορούσαν ανά δίμηνο ή τρίμηνο. Σήμερα, Η Radnet κυκλοφορεί τις ιστορίες με την ιδανική σχεδόν, συχνότητα, αλλά υστερεί σε επιμέλεια, όχι όμως και δραματικά. Ουσιαστικά στις ιστορίες δεν υστερεί κάπου σε ποιότητα. Η Hachette βγάζει κάθε δυο βδομάδες μια συλλογή, στην οποία προσέχει τα πάντα και η συχνότητα κυκλοφορίας είναι το λιγότερο που την ενδιαφέρει. (Και εδω φυσικά, όπως και στην περίπτωση της Radnet, μιλάμε για εντελώς διαφορετική κλίμακα σε σχέση με τα παλιά, μιλάμε για 15ήμερη κυκλοφορία, όχι τίποτα τραγικό. Δε λέω ότι η Radnet είναι σαν τον Καμπανα ή ότι η Hachette είναι σαν τη Μαμούθ. Απλά οτι τις θυμίζουν σε ό,τι αφορά τις προτεραιότητές τους).

Στο επόμενο Τοπολίνο, Ο Κάστυ για πρώτη φορά σχεδιάζει ιστορία με τα παπιά, και επιπλέον στην ίδια ιστορία θα έχουμε και τους ήρωες του Μίκυ Σίτυ! Σενάριο δυστυχώς δεν είναι του Κάστυ, οπότε μετριάζεται ο ενθουσιασμός. Σεναριογράφος είναι ο Francesco Vacca.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #08 ανέβηκε στην βάση μας.

Η όσφρηση είναι η μνήμη του άνθρωπο με τη μεγαλύτερη ηλικια. Ξεκινώντας σήμερα να το διαβάσω ξαφνικά μου ήρθαν στο μυαλό τα πρώτα ΚΟΜΙΞ το μακρινό 1989. Εκείνη η μυρωδιά του γυαλιστερού χαρτιού πρωτόγνωρη για τα κομιξικα δρώμενα μου ήρθε ξανά σήμερα. Το Ποπαυ μυρίζει ακριβώς έτσι!!! Σε άλλα νέα αυτή η έκδοση μας δίνει τη δυνατότητα σε όσους μεγαλώσαμε και με τον Ποπαυ και για διάφορους λόγους δεν έχουμε κρατημένα τεύχη από τότε (κακά τα ψέματα ποτέ δεν άγγιξε καν το Μίκυ Μαους οπότε τα τεύχη του δεν τα αποθηκευες εύκολα και ήταν τα πρώτα που αντιμετώπιζαν τον νούμερο ένα εχθρό των κόμιξ την Ελληνίδα μάνα) να έχουμε μια υπέροχη σειρά ιστοριών στη βιβλιοθήκη μας. Very very nice.

Μήπως πρόκειται για συνδρομητικά τεύχη; Στην Αμερική τα τεύχη που αποστέλλονταν κατ' ευθείαν σε συνδρομητές (ίσως και σε εξειδικευμένα comic shops) ήταν ξεχωριστή έκδοση (direct market edition). Κάποια τεύχη είχαν αντί για bar code κάποιο σχεδιάκι, ως «δώρο» στους συνδρομητές. (Κάποιος τους είχε ρωτήσει τι είναι αυτό το λευκό πλαίσιο με το σχέδιο, και του απάντησαν στην στήλη τής αλληλογραφίας ότι ήταν ο χώρος όπου στην κανονική έκδοση θα έμπαινε το bar code.) Κοιτάζοντας τη συλλογή μου από αμερικανικά κόμικς τής Disney, όπου τα περισσότερα τεύχη είναι από συνδρομή, βλέπω ή πλαίσια με κάποιο σχέδιο ή κείμενο ή παντελή απουσία πλαισίου, καθώς τα κόμικς της DIsney πρέπει να έπαψαν να πωλούνται εκτός comic shops και συνδρομών. Κάποια από τα πρώτα τεύχη τής Gladstone τα είχα αγοράσει ως παλαιά τεύχη, οπότε μερικά από αυτά έχουν bar code. Π.χ., ενώ το Uncle Scrooge 210 έχει στο οπισθόφυλλο ένα λευκό πλαίσιο, όπου μέσα γράφει "Get your favorite Comic Book Library wall poster today!", συμπληρώνοντας τη διαφήμιση για τέσσερις αφίσες, που πουλούσε τότε η Gladstone, το αμέσως επόμενο τεύχος έχει στο ίδιο πλαίσιο, στην ίδια διαφήμιση, το bar code τού τεύχους.

Δεν αλλάζω τη Radnet με τίποτα. Σειριακή έκδοση ιστοριών. Τόμος κάθε εβδομάδα. Ακόμη και το μαλακό εξώφυλλο στο λίγο πιο μεγάλο σχήμα έχει την ομορφιά του.

Ωραίο και το νέο τεύχος του Μίκυ Μάους, αν και ίσως θα έπρεπε να το λένε Φέρθυ αφού έχει τρείς από τις οχτώ ιστορίες. Αυτές που ξεχώρισα εγώ είναι η ιστορία του Γκούφυ, η ιστορία του διδύμου Φέρθυ-Ντόναλντ και η τελευταία ιστορία με τα ανιψάκια, η οποία ωστόσο είχε δυνατότητες να γίνει αρκετά καλύτερη. Οι υπόλοιπες μου φάνηκαν μέτριες προς καλές. Η βασική ιστορία πάλι ήταν η πιο αδύναμη του τεύχους νομίζω, όμως σίγουρα πιο βελτιωμένη από τις προηγούμενες. Να πω την αλήθεια προς το τέλος της ανάγνωσης το τεύχος μου φάνηκε λίγο μονότονο βέβαια, μιας και 7 από τις 8 ιστορίες ήταν με παπιά (μην βαράτε), θα ήθελα οπωσδήποτε κάποιες ιστορίες Μίκυ. Ορίστε και η εικόνα που σχηματίστηκε, αν και δεν είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε.

Όχι

Πολύ ωραίο το τεύχος των Peanuts που κυκλοφορεί σήμερα με την Καθημερινή. Πλέον η σειρά έχει αρκετά ώριμες θεματικές και οι χαρακτήρες έχουν βρει το καλούπι μέσα στο οποίο θα κινούνται. Επίσης, κάτι σχετικό με τον Τσαρλς Σούλτς: Το διαστημόπλοιο Orion που θα ταξιδέψει στη Σελήνη, στα πλαίσια της αποστολής Άρτεμις 1, θα μεταφέρει 55 κιλά αναμνηστικών, μεταξύ των οποίων μία μύτη πένας που χρησιμοποιούσε ο Τσαρλς Σούλτς για να σχεδιάζει τα Peanuts.

Η Βασιλική Δάφνη, μετά το μικρό και χιουμοριστικό της πόνημα “Η ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου”, επιστρέφει με ακόμα μία αυτοέκδοση, αυτή την φορά πιο “σοβαρή” και με περισσότερο σασπένς. Ο λόγος για το “TALES”, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Τσέστερ, ένας φέρελπις κι ανερχόμενος αφηγητής παραμυθιών. Κάποια ημέρα, ο Τσέστερ δέχεται μία απρόσμενη πρόσκληση που τον γεμίζει ανείπωτη χαρά. Ο ίδιος ο Βασιλιάς της περιοχής τον καλεί, προκειμένου να αφηγηθεί ένα από τα παραμύθια του, συνοδεία μουσικής, για να διασκεδάσει τους αυλικούς του. Ο φίλος μας, λοιπόν, επιστρατεύει όλο του το θάρρος και παρουσιάζεται στο παλάτι, όπου την επομένη το βράδυ θα δώσει την παράσταση της ζωής του. Εκείνο το βράδυ έρχεται και γεμάτος ενθουσιασμό, ξεκινάει να αφηγείται ένα παραμύθι, στο οποίο μία νεαρή βασίλισσα, μεταμορφώθηκε σε χρυσό ελάφι, από έναν σφετεριστή μάγο κι εκδιώχτηκε από το παλάτι της, περιφερόμενη πλέον στο δάσος, μέχρι που την ανακάλυψε ένα όμορφο παλικάρι, το οποίο πήρε την απόφαση να την βοηθήσει να λυθούν τα μάγια και να επιστρέψει στον θρόνο της. Τότε ο μάγος οργίστηκε, σημειώθηκαν ταραχές κι όλο εκείνο το σκηνικό αποτυπώθηκε σε έναν πίνακα. Τελειώνοντας την εξιστόρηση, ο Βασιλιάς δεν δείχνει μεγάλη ικανοποίηση. Την ίδια ώρα η νεαρή πριγκίπισσα, γεμάτη έκπληξη, θα πει στον Τσέστερ ότι ένας τέτοιος πίνακας υπάρχει στα υπόγεια του παλατιού! Όταν, όμως, οι φίλοι μας πηγαίνουν να τον δουν, η έκπληξή τους θα μετατραπεί σε τρόμο, μιας κι ο φρουρός που είχε σκοπιά εκεί κείτεται νεκρός κι ο πίνακας έχει εξαφανιστεί! Τόσο ο Τσέστερ, όσο και η πριγκίπισσα καταδιώκονται κι ένα μεγάλο ανθρωποκυνηγητό ξεκινά. Η Βασιλική, λοιπόν, πιστή στο συγγραφικό μοτίβο που έχει υιοθετήσει, με ιππότες, πριγκίπισσες και μεσαιωνικά κάστρα, δημιουργεί αυτή την φορά μία ιστορία άξια λόγου, με συνοχή, όμορφη δομή και… μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορεί το σενάριο να φανερώνει αμέσως τον villain και τα κίνητρά του, από την άλλη όμως δημιουργεί μία πλοκή νουάρ και με έντονο το στοιχείο της δράσης και της αγωνίας για την συνέχεια. Η σκηνοθεσία είναι άρτια δομημένη, με μοναδικές παραφωνίες, τις διάφορες απότομες εισόδους χαρακτήρων, για τους οποίους η δημιουργός δεν φροντίζει να μας τους συστήσει σωστά. Η πλοκή είναι γρήγορη, δεν φλυαρεί στο ελάχιστο και μας βάζει κατευθείαν στο νόημα της κατεύθυνσης που επιχειρεί να περάσει η δημιουργός. Οι βασικοί χαρακτήρες (τόσο οι καλοί, όσο και οι κακοί) διαθέτουν δυνατές προσωπικότητες και ξεχωρίζουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Τόσο ο τίτλος, όσο και το φινάλε, υπόσχονται ότι η ιστορία θα συνεχιστεί και προσωπικά ανυπομονώ γι’ αυτό. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία δουλειά που βρίσκεται πολύ άνω του μετρίου και σίγουρα μπορεί να συγκριθεί με πολλές άλλες από τις λεγόμενες “επαγγελματικές”. Προτείνεται σε εκείνους που τους αρέσει να διαβάζουν κόμικς που αναφέρονται στην συγκεκριμένη εποχή, αλλά και ιστορίες με δυνατή πλοκή, ένταση κι αγωνία. Ένας τέτοιος συνδυασμός είναι και το “TALES”. Ο εικαστικός, τομέας, σε σχέση με την “Ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου”, εμφανίζει περισσότερη ωριμότητα και πρόοδο. Τόσο τα εξαιρετικά αποδοσμένα τοπία, όσο και η πλαστικότητα στις κινήσεις, δίνουν μεγάλη πνοή στο κόμικ και βοηθούν στην καλύτερη ανάδειξη αυτού που θέλει να περάσει το σενάριο. Όσον αφορά τον χρωματισμό, η παλέτα που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον είναι εκείνη του πυρόξανθου, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία “γλύκα” στα καρέ και μία χαλαρωτική θαλπωρή στο μάτι. Προσωπικά, πάντως, θα προτιμούσα μία μεγαλύτερη ποικιλία χρωμάτων για να αποφύγουμε το φαινόμενο της μονοτονίας. Και πάμε τώρα στα της έκδοσης. Κι εδώ, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μία πολύ όμορφη δουλειά, πάντα σε σύγκριση με την προηγούμενη εκδοτική προσπάθεια της Βασιλικής. Το μέγεθος είναι περίπου όσο μία κόλλα Α4 και η ποιότητα του χαρτιού είναι άψογη. Το εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ και υπόσχεται να αντέξει αρκετές αναγνώσεις. Όσον αφορά το δέσιμο του εντύπου, στην αρχή την πάτησα, γιατί νόμιζα ότι έχει γίνει με κόλλα κι ο λόγος ήταν ότι με μία πρώτη ματιά φαίνεται ότι υπάρχει μία κλασική ράχη ορθογώνιου σχήματος. Τελικά αποδείχτηκε ότι οι σελίδες είναι ενωμένες με καρφίτσα. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να εντάξουμε μία σελίδα με ευχαριστίες της δημιουργού, αρκετά πρωτότυπη θα έλεγα, μιας και μας εμφανίζει εκείνους που ευχαριστεί σκιτσαρισμένους, μέσα σε καρέ. Επίσης βρίσκουμε ένα απόφθεγμα του J. R. R. Tolkien από τον “Άρχοντα των δακτυλιδιών” και μία φωτογραφία της Βασιλικής με ένα ομοίωμα του Henri de Toulouse-Lautrec. Εικάζω ότι η παρούσα δουλειά έχει γίνει μετά την “Ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου” κι ο λόγος είναι ότι εδώ υπάρχει μία αναφορά στην συγκεκριμένη ταβέρνα. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Το παρόν κόμικ περιγράφει την μεγάλη περιπέτεια της Κατερίνας, μίας κοπέλας που αρέσκεται να πουλάει και να χρησιμοποιεί φυτικές ναρκωτικές ουσίες, κάπου στην περιοχή του Μπραχαμίου. Η πρωταγωνίστρια βρίσκεται με την παρέα της σε μία πλατεία, όταν κάνει την εμφάνισή της η Αστυνομία. Η παρέα λακίζει κι εκείνη παίρνει το μηχανάκι της και φεύγει γκαζώνοντας. Ύστερα από μία τραγική της απροσεξία πέφτει μπροστά στις ρόδες ενός αυτοκινήτου κι όταν ξυπνάει, συνειδητοποιεί ότι βλέπει μπροστά της τον… Χάρο, ο οποίος της αποκαλύπτει ότι την περιμένει η Κόλαση! Η φίλη μας διαβαίνει τις πύλες του Κάτω Κόσμου, διαπιστώνει την εκεί γραφειοκρατία και γνωρίζει έναν “συνάδελφό” στον τομέα τής… φούντας! Εκείνος, θα την φέρει σε επαφή με τον ίδιο τον Εωσφόρο, με τον οποίο θα συνάψουν μία συμφωνία. Έτσι, θα επιστρέψει στην ζωή, με την προϋπόθεση να “σπρώχνει” εκεί την πραμάτεια του ίδιου του Διαβόλου! Αυτή, λοιπόν, είναι η υπόθεση της ιστορίας, της οποίας ο συγγραφέας κρατάει καλά μυστική την ταυτότητά του, καθώς δεν αναφέρεται πουθενά το όνομά του. Η ιδέα του σεναρίου, ομολογώ ότι με κράτησε και μου κίνησε την περιέργεια για την συνέχεια. Στην πλοκή υπάρχει δράση, αλλά και μία μικρή ανατροπή, όσον αφορά το ποιόν του νέου φίλου της Κατερίνας. Επίσης η σκηνοθεσία κρύβει επαγγελματισμό, καθώς παρουσιάζει όμορφες εναλλαγές σκηνών και τοπικών πλαισίων. Από εκεί και πέρα οι διάλογοι κρύβουν αγοραία γλώσσα κι ελευθεριάζουσα ορολογία, αυτό που λέμε… της πιάτσας. Παραδέχομαι ότι δεν αισθάνθηκα βολικά, διαβάζοντας κάποιες εκφράσεις (λέτε να είμαι πουριτανός? ), αλλά πιστεύω ότι έχει γίνει η κατάλληλη επιλογή, για ένα τέτοιου είδους σενάριο. Το φινάλε, ουσιαστικά, ολοκληρώνει το βασικό origin και (φαντάζομαι) ξεκινάει την κεντρική ιστορία, οπότε (πάλι φαντάζομαι ότι) θα έχουμε και συνέχεια. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα μεταφυσικό κόμικ, με αρκετά ρεαλιστικά στοιχεία από την σύγχρονη εποχή κι αλητεία, το οποίο προτείνεται στους οπαδούς του λεγόμενου underground στοιχείου και φυσικά όχι σε μικρούς αναγνώστες. Όσοι, λοιπόν, δεν πληρούν τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις, καλύτερα να προσπεράσουν ή να το διαβάσουν με δική τους ευθύνη. Ο εικαστικός τομέας με ικανοποίησε. Το σχέδιο, μπορεί να είναι καρικατουρίστικο (που συνήθως μου αρέσει μόνο σε γελοιογραφίες), αλλά διαθέτει επιμονή στην λεπτομέρεια, έχει πλαστικότητα και είναι αρκετά καθαρό. Το χρώμα αποτελείται από τόνους του άσπρου και του μαύρου, κατάλληλα για το σενάριο, το οποίο έχει κληθεί να “οπτικοποιηθεί”. Τα μελανώματα είναι σωστά, ενώ αυτό που επικρατεί κατά κράτος είναι το μαύρο, μία λογική κίνηση, από την στιγμή που η πλειοψηφία της υπόθεσης εκτυλίσσεται στην Κόλαση. Η ασπρόμαυρη ηρεμία διακόπτεται μόνο από τα εξώφυλλα, καθώς κι από την τελευταία σελίδα της ιστορίας, που αποτελείται από ένα ολοσέλιδο καρέ. Η έκδοση, που κυκλοφορεί σε 100 αριθμημένα αντίτυπα, έχει μεγάλο φορμάτ, ενώ η ποιότητα του χαρτιού τόσο στα εξώφυλλα, όσο και στα ενδότερα, είναι τίμια σε πάχος και σε πολυτέλεια. Η εκτύπωση είναι μία χαρά, ενώ το δέσιμο των σελίδων μεταξύ τους, έχει γίνει με καρφίτσα. Το συνοδευτικό υλικό, γι’ ακόμα μία φορά σε φανζίν, με απογοητεύει. Η “εκδοτική” αποκαλείται “Comics και strips από την αλάνα”, ενώ δεν ξέρουμε πολλά για τον δημιουργό. Το μόνο εξτραδάκι, που εντόπισα βρίσκεται στο εσωτερικό του εξώφυλλου και δεν είναι άλλο από έναν λογαριασμό στο Instagram (το οποίο παραπέμπει στον Φοίβο Πίκαζη, που διαθέτει και λογαριασμό στο twitter), ένα e-mail και μία σελίδα στο Facebook. Έτερο ουδέν. Το συμπέρασμα ότι το κόμικ κυκλοφόρησε το 2022 το εξάγω από την ημερομηνία στην αίτηση εγγραφής που κάνει η Κατερίνα στον Κάτω Κόσμο (01/2022). Μου την δίνει που πρέπει να γίνω ντετέκτιβ για να ικανοποιώ το “βίτσιο” μου να μην μένω μόνο στην στείρα ανάγνωση ενός κόμικ. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Το εξώφυλλο και το (πανέξυπνο, δια χειρός Silvia Ziche Stefano Intini) οπισθόφυλλο του τεύχους, που κυκλοφόρησε (εκτάκτως) στις 13/08/2022 ανέβηκε στην βάση.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #09 ανέβηκε στην βάση μας.

Ο τελευταίος τόμος είχε πολύ καλές ιστορίες. Αν εξαιρέσεις τις ιστορίες με το μπέιζμπολ που δεν μου αρέσουν όλες οι άλλες είναι πολύ καλές. Ιδίως ο Σνουπυ πια κλέβει την παράσταση σαν πιλότος. Αχ αυτός ο Κόκκινος βαρώνος. Και όποιος αναρωτιέται για αυτόν ας διαβάσει τα Κέλτικα του Κόρτο Μαλτέζε. Εντωμεταξυ αυτή η Λούσυ όσο πάει γίνεται και χειρότερη. Είναι η Σουζανιτα του κόσμου των Peanuts

επειδής ο παππούς μάλλον πήγε για κανά τριήμερο και προκειμένου να συνεχίσουμε Η σελίδα είναι μετάφραση του Uncanny X-Men #134. Λόγω του Λυκομάτης ξέρουμε ότι είναι Μαμούθ και όχι κάτι πιο σύγχρονο (βλέπουμε επίσης ότι στην Ελληνική έκδοση είναι η 5η σελιδα, άρα είναι από έκδοση που ή έχει μόνο το #134 ή ξεκινάει με αυτό. Το να ξεκινάει με αυτό είναι λίγο επιστημονική φαντασία αφού είναι από το Dark Phoenix Saga, το κομμάτι στα τεύχη 129-138 και δη στα τεύχη που μαθαίνουμε για το Hellfire Club (πρώτη εμφάνιση στο 129)). Από εκεί και πέρα, εδώ έχει ο constantinople αντιστοίχηση των τευχών. είναι λοιπόν το 35 στο σκαν της ελληνικής σελίδας βλέπουμε ότι αναφέρεται στο X-Men 33 (που όπως είδαμε στο εξελάκι μετέφραζει το πρωτότυπο 132) και όντως στο αμερικάνικο #134, στο ίδιο σημείο μιλάει για το 132 βάζει λοιπόν ο tik

Τελικά υπάρχει κάτι σχετικο με τα άπαντα του Σκάρπα στο σημερινή έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ;

Έχεις τουλάχιστον το οπισθόφυλλο για να μας επίβεβαιώσεις το τευχος; Αλλιώς πρέπει να αναλάβει κάποιος ειδήμων.

Το είδα και εγώ και έψαχνα πριν το ποσταρω να σιγουρευτώ ότι όντως θα σχεδιάσει και τα παπιά ο Καστυ και δεν είναι συνεργασία

Και γιατί πρέπει να τελειώσεις την ανάγνωσή του; Τέλος πάντων..εσύ ξέρεις τι θέλεις να γράψεις και με ποιο τρόπο να το παρουσιάσεις. Σημασία έχει ότι βρέθηκε άλλο ένα σχετικό με την αγαπημένη μας τέχνη βιβλίο το οποίο θα παρουσιαστεί κάποια στιγμή!

Εξωφυλλα νο 105 και νο 119 Μεταφέρθηκαν στην βάση.

Ναι, απλά δεν έχω τελειώσει ακόμα την ανάγνωσή του οπότε θα πρέπει να περιμένει λίγο.

Συμφωνώ ότι τα 8€ έχουν μεγαλύτερη αξία στη χώρα μας από τα 14€ στη Γαλλία. Γι' αυτό και η συλλογή marvel graphic novels κοστολογηθηκε στα 10€. Πάντως πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της τιμής μιας σειράς, παίζει το αγοραστικό κοινό. Η Γαλλία με 6πλασιο πληθυσμό από τη χώρα μας (67 έναντι 11 εκατομμυρίων) και με πολύ διαφορετική κουλτούρα όσον αφορά τα κόμικς, δίνει τη δυνατότητα σε μια μεγάλη εταιρεία, όπως η Hachette, να ορίσει την τιμή του προϊόντος της τόσο, ώστε και να είναι ανταγωνιστικό στην αγορά, αλλά και κερδοφόρο για αυτή. Δυστυχώς το αγοραστικό κοινό της χώρας μας, δεν μπορεί να "σηκώσει" πολλές εκδόσεις, αλλά ούτε και τιμές προϊόντων (κόμικς) με χαμηλή τιμή, που θα αναλογούσε στους μισθούς των Ελλήνων. Ας δούμε τις τιμές των κόμικς των Anubis, Οξύ, Μικρός Ήρως κ.α, που πωλούνται στα βιβλιοπωλεία, και ας αναλογιστούμε γιατί είναι τόσο αυξημένες. Επιβαρυντικός παράγοντας είναι και η υψηλή φορολογία του κράτους σε ο,τι έχει να κάνει με την παραγωγή και μεταφορά - διανομή των περιοδικών. Επομένως θεωρώ ότι τα 8€ της radnet, είναι "τίμια" για τους κλασικούς υπερήρωες, καθώς είναι και νεοσύστατη εταιρεία (2018). Όσον αφορά την έκδοση της Hachette, Marvel Origins, είναι εξαιρετική σε ποιότητα + δωράκια (κούπες, μπλούζες κ.α), όμως για την ολοκλήρωση των 100 τόμων, οι Γάλλοι θα χρειαστούν πάνω από 4 έτη (αποστολή στους συνδρομητές 2 τόμων το μήνα). Εμείς, αν συνεχιστεί η σειρά, θα έχουμε στα χέρια μας τα πρώτα 100, με τη συμπλήρωση 2 ετών από την έναρξη της κυκλοφορίας της. (Σεπτέμβριος 2021 - 2023). Υ.Γ. 1 Η Hachette αναφέρει στην ιστοσελίδα της, ότι η συλλογή αποτελείται από 100 τεύχη. Σε περίπτωση επιτυχίας ή χαμηλών πωλήσεων, η εταιρεία ενδέχεται να αλλάξει τον αριθμό των τόμων στη συλλογή. Υ. Γ. 2 Με την έκδοση των Γάλλων, η radnet θα πρέπει να πάρει γρήγορα αποφάσεις για το μέλλον της σειράς, γιατί παραμονεύει στη γωνία η Hachette για να της πάρει τη δουλειά.

Τα φώτα σας: Παίζει να έχει ξανα-αναφερθεί εδώ μέσα έμμεσα ή άμεσα αλλά σε πολλά sites αγοραπωλησιών KOMIΞ, βρίσκω τα νέα ΚΟΜΙΞ (αλλά και Μίκυ Μάους κτλ.), όλα της Καθημερινής, με σβησμένο barcode (βλ. εικόνα). Γιατί να το κάνει κάποιος πωλητής αυτό και τι σημαίνει;

Δε θα το έλεγα...

Εξαντλήσαμε τις γελοιογραφικές μονοσέλιδες της Σύλβιας από ότι φαίνεται...

Παιδιά επιβεβαιώνω πρώτον ότι όντως πήγα 3ημερο και δεν είχα δει τις απαντήσεις σας. Και δεύτερον συμφωνώ με τον @ germanicus καθώς οι άλλες 2 ιστορίες είναι όντως alpha flight και. new mutants, οπότε βάσει του excel του @ constantinople πέφτουμε μέσα! Συγχαρητήρια το βρήκατε! Και ευχαριστώ για τη βοήθεια!

Για το Νο1 του Λουκυ εχουμε μιλήσει κι αλλες φορες, εδω ομως ειναι το λεκτικο που κανει τη διαφορα. Διαβαστε το υπ ευθυνη σας και οτι καταλαβετε

Έχεις απόλυτο δίκιο. Διορθώθηκε!

@ Indian νομίζω κάνεις λάθος. Το σχέδιο δεν είναι της Σίλβια Τζικε αλλά του Στέφανο Ιντινι.

Μια 2η φωτο για βοήθεια.

Εγώ πάλι μόλις τώρα συνειδητοποίησα ότι τα κόμικς της Καθημερινής έχουν barcodes παρόλο που τα διάβαζα από 7 χρόνων....

Μόλις πήρα για πρώτη φορά κόσμος Popey kai Marvel 4 τεύχη Popeye Και 2 τεύχη Marvel (avengers)

Κι εμένα με ενόχλησε αυτό με τα Peanuts, αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, με Τερζόπουλο τώρα θα ολοκληρωνόταν η Βιβλιοθήκη Μπαρκς και ίσως άρχιζε η Βιβλιοθήκη Σκάρπα.. Και αν, δηλαδή.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #06 ανέβηκε στην βάση μας. Η ιστορία που φιλοξενείται έχει δημοσιευθεί για πρώτη φορά στο περιοδικό "Μεγάλος Μπλεκ" #70, τον Σεπτέμβριο του 1976.

η κοπελα στην καθημερινη μου ειπε οτι για τα χρωστουμενα περσινα τομακια ισως τα βγαλουν μεσα σεπτεβρη τα εχει κανει μπαχαλο ο αλαφουζος

ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΟΛΕΣ ΦΕΘΡΥ ΝΤΑΚ ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ ΚΥΡΟΣ ΓΡΑΝΑΖΗΣ Ο ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΠΑΝΤΟΛΥΤΗΣ ΦΕΘΡΥ ΝΤΑΚ ΤΕΛΕΙΟΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΙ ΓΚΟΥΦΥ ΟΙΚΙΑΚΗ ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΦΕΘΡΥ ΝΤΑΚ ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΗΠΟΥΡΟΣ ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 12/8

Έχει γράψει 2 σενάρια ιστοριών με παπιά.

Νομίζω ότι ο Κάστυ έχει δουλέψει ήδη μια φορά σε ιστορία με παπιά

Δημήτρης Αργελόπουλος. Δεν νομίζω να σημαίνει κάτι στα Ιταλικά.

Σίγουρα διαβάσαμε όλοι το ίδιο κόμικς με τον αρθρογράφο;

Ο Ενίγκμα και ο Κύρος συνεργάζονται βλέπω. Πολύ ενδιαφέρον αυτό. Ελπίζω να δούμε την ιστορία σύντομα στην Ελλάδα

Το "Μίλο Μανάρα: Αυτοπροσωπογραφία" δεν υπάρχει στο φόρουμ... Μήπως σου είναι εύκολο να κάνεις παρουσίαση;

Κονόμησες και εργαλείο για μπαρμπούτι την Πρωτοχρονιά, βλέπω! Τι είναι αυτό;

@ Γλομπος Πολύ ωραίες οι νέες σου αγορές.

Αυτό εδώ Από ποιο νούμερο, ποιας έκδοσης το άμα η απάντηση είναι σωστή ή λάθος, θα το πει ο @ papous26

Πραγματικά, κορυφαίο. Πρέπει να είναι εμπειρία ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά εσύ με την original έκδοση της ιστορίας, νομίζω πως το απογείωσες. Πού να το φανταζόταν ο Παπιάνθρωπος, όταν δημιουργούσε την ιστορία, ότι μία εβδομηντακονταπενταετία μετά θα είχε τόσο προσηλωμένους θαυμαστές, από την άλλη άκρη του κόσμου!

Όπως είπε ο Manitou. 2 τεύχη Μπλεκ είναι 1 ξένο άλμπουμ, 2 άλμπουμ είναι 1 ιστορία. Από το Μπλεκ Νο6 ως το Νο15 έχουμε τα 5 πρώτα άλμπουμ, στο Νο16 έχουμε ολόκληρο το 6ο και στα Non-Stop Comics Νο1 ως Νο4 έχουμε το 7ο και 8ο.

Φιλε εισαι σιγουρος?Φανταζεστε..να πουν βγαζουμε 5-6 φετινα και αλλα 2 εφαπαξ

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #426 βρίσκεται κοντά μας κι ανέβηκε στην βάση. Την επόμενη εβδομάδα θα διαβάσουμε την ιστορία "Πράσινη οικονομία".

όπως?