Αίθουσα Νικητών

Πέρασα χτες από την έκθεση βιβλίου στο Περιστέρι και από το περίπτερο του Μικρού Ήρωα, τσίμπισα Kill or be Killed(πολύ καλή έκδοση) και το Αιγαίο στις φλόγες και πήρα δωράκι ένα μικρό ήρωα και τα 3 τεύχη του Ροβινσώνα Κρούσου και μία αφισούλα Ποπάυ. Σε μια μικρή συζήτηση που είχα με τα παιδιά εκεί ρώτησα για Λάργκο και μου είπαν ότι θα κυκλοφορήσει το πρώτο αν όχι μέχρι το τέλος του χρόνου τότε αρχές του επόμενου σίγουρα, δεν θα είναι από την αρχή αλλά θα το πιάσει από εκεί που το άφησε το non stop και κάθε τεύχος που θα βγάζουν θα περιέχει 2 τεύχη του Γαλλικού έτσι ώστε να είναι ολόκληρη ιστορία κάθε φορά μιας και τα Λάργκο είναι μία ιστορία ανά 2 τεύχη.

Φαντάσου ότι τον χαρακτήρα που ψάχνει να βρει ο Τεντέν στο "Τεντέν στο Θιβέτ" τον γνώρισε στον "Μπλε Λωτό". Τα Τεντέν χτίζουν το ένα πάνω στο άλλο. Είναι μεγάλο λάθος να τα διαβάσει κανείς εκτός σειράς, χάνει πάρα πολλές αναφορές και συναντάει πρόσωπα που τα γνωρίζει ο Τεντέν αλλά δεν τα γνωρίζει ο αναγνώστης αν δεν έχει διαβάσει τα προηγούμενα τεύχη. Αγνοείστε τα Σοβιετ/Κογκό/Αμερική που είναι πρωτόλεια και άσχετα, και ακολουθήστε όλα τα υπόλοιπα με τη σειρά. Θα ανταμειφθείτε! 1. Πούρα Φαραώ (γνωρίζει Ντυπόν+Ντυπόν, Ρασταπόπουλο) 2. Μπλε Λωτός. 2ο μέρος των Πούρων του Φαραώ. (γνωρίσει Τσανγκ, Ντόουσον=αρχηγός της ευρωπαϊκής αστυνομίας στη Σαγκάη) 3. Σπασμένο Αυτί (γνωρίζει Στρατηγό Αλκαζάρ) 4. Μαύρο Νησί (γνωρίζει Ντόκτορ Μύλερ). 5. Το Σκήπτρο του Οττοκάρ (γνωρίζει την Κασταφιόρε και για πρώτη φορά την αντιπαλότητα Συλδαβίας=Σερβίας και Μποντουρίας=Βουλγαρίας) 6. Ο Κάβουρας με τις Χρυσές Δαγκάνες (γνωρίζει τον Καπετάνιο Χάντοκ, τον υποπλοίαρχο Άλαν και τον Ολιβέιρα ντε Φιγκουέιρα) 7. Το Μυστηριώδες Άστρο (το μόνο που μπορεί κανείς να παραλήψει χωρίς συνέπειες και κατώτερο των υπολοίπων). 8. Το Μυστικό του Μονόκερου (είναι η περιπέτεια που θα οδηγήσει τον Καπ.Χάντοκ να αποκτήσει το Μουλενσάρ). 9. Ο Θησαυρός του Κόκκινου Ράκαμ. 2ο μέρος του Μονόκερου (γνωρίζουν τον καθηγητή Τουρνεσόλ και μετακομίζουν στο Μουλενσάρ που θα είναι από δω και πέρα η έδρα τους). 10. Οι 7 κρυστάλλινες μπάλες (ξανά ο στρατηγός Αλκαζάρ και η Κασταφιόρε) 11. Ο ναός του ήλιου (2ο μέρος των κρυστάλλινων μπαλών) 12. Ο Τεν Τεν στη χώρα του μαύρου χρυσού (γνωρίζουν τους άραβες εμίρηδες και τον σκανδαλιάρη γιο τους. Οι Ντυπόν κολλάνε την ασθένεια που θα τους ταλαιπωρεί στη Σελήνη). 13. Αποστολή στη Σελήνη (Συλδαβία/Μποντουρία, ξανά ο Μπόρις που τον είχαν γνωρίσει στο Σκήπτρο του Οττοκάρ). 14. Βήματα στη Σελήνη (συνέχεια της Αποστολής) 15. Υπόθεση Τουρνεσόλ (Συλδαβία/Μποντουρία, Ανοιχτοί λογαριασμοί από τα προηγούμενα). 16. Κάρβουνα στο αμπάρι (Ρασταπόλουλος/Άλαν/Ολιβέιρα/Κασταφιόρε/Δρ Μύλλερ, οι εμίρηδες από τη Χώρα του Μαύρου Χρυσού) 17. Ο Τεν Τεν στο Θιβέτ (Τσανγκ από τον Μπλε Λωτό). 18. Τα κοσμήματα της Κασταφιόρε (Το απολαυστικό "εσωτερικό" τεύχος που λαμβάνει χώρα στο Μουλενσάρ. Κασταφιόρε και πολλοί χαρακτήρες που γνωρίσαμε στα προηγούμενα και μένουν τριγύρω). 18. Πτήση 714 για Σίδνεϋ (Ρασταπόπουλος/Άλαν). 20. O Τεν Τέν και οι Πικάρος (Στρατηγός Αλκαζάρ/Κασταφιόρε, Πάμπλο από το Σπασμένο Αυτί και κάποιοι από τη Μποντουρία). 21. Η λίμνη με τους καρχαρίες (Ρασταπόπουλος/Κασταφιόρε. Μπορεί να βασίζεται σε ταινία αλλά είναι καλή συνέχεια). Κάθε παρέκκλιση μειώνει την απόλαυση!

Για μένα ένα πλαστικοποιημένο κόμικ έχει μηδενική αξία. Από την στιγμή που δεν μπορεί να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση κάθε συλλεκτικότητα έχει χαθεί. Όταν το είδα ήμουν στο τσαφ να μπω και να του κάνω λίγο χουλιαμά, αλλά επειδή δε θα βγει άκρη είπα να το αφήσω.

Αν τα πάρεις όμως με τη σειρά μπαίνεις τόσο υπέροχα στο νόημα που στο τέλος σου φαίνονται όλα σαν ένας ενιαίος κόσμος. Σε αυτόν τον τομέα τα Τεν Τεν είναι κορυφή

Με απάτησε η μνήμη μου! Διορθώθηκε! Είμαι ψείρας αλλά στο Κογκό (ή το Αμερική ήταν;) που εμφανίζονται οι Ντυπόν σε ένα καρέ να κοιτάνε τον Τεντέν από μακριά, προστέθηκαν αργότερα, όταν το ξαναζωγράφησε. Στην πραγματικότητα εμφανίζονται για πρώτη φορά στα Πούρα του Φαραώ. Τον Λαμπιόν τον έχω στους χαρακτήρες που "γνωρίζουμε στα προηγούμενα τεύχη και μένουν γύρω γύρω" Εγώ πάλι τη Χώρα του Μαύρου Χρυσού και τα Κάρβουνα στο Αμπάρι τα θεωρώ πολύ καλά. Τις Χρυσές Δαγκάνες όχι και τόσο. Γούστα είναι αυτά! Επίσης το Αποστολή στη Σελήνη το βρίσκω βαρετό, αλλά είναι απαραίτητο για να διαβάσεις μετά το εξαιρετικό Βήματα στη Σελήνη. Όλα τα υπόλοιπα τα θεωρώ επίσης πολύ καλά.

Όχι, κατ' εμέ τα καλύτερα Τεντεν που υπάρχουν, είναι το Θιβέτ και το Σκήπτρο του Οττοκαρ. Άμα δούμε τη Σελήνη ως διλογία, τότε ναι περνάει τις υπόλοιπες τρεις. Άμα τα αντιμετωπίσουμε ως μεμονωμένα άλμπουμ δεν νομίζω ότι είναι τα καλύτερα.

Μετά θες να διαβάσουμε και Θωρ. Καλέ αυτό το ζευγάρι με τη Σελήνη είναι τα καλύτερα Τεν Τεν που υπάρχουν. Μην τον ακούς @ whatever όπως στα λέει ο @ Guts είναι. Εκπληκτικά άλμπουμ. @ constantinople .

Βαρετό το ''Αποστολή στη Σελήνη'' ?? Σου αξίζει τιμωρία να διαβάζεις τα πρώτα τεύχη του Hulk και του Iron Man ξανά και ξανά. Μη τους ακούς @ whatever ,για επόμενο πάρε στον πατέρα σου τα 2 άλμπουμ της Σελήνης να γουστάρει ο άνθρωπος!

Ας συνεργαστεί ο Μικρός Ηρως με μια εφημερίδα και ας βγάλει 10 διπλά Λάργκο να γίνει δουλειά !!!! Άντε γιατί μετά θέλουμε και το XIII. Και ας βγάλει τα άλλα των Brubaker Phillips (Reckless, Criminal, Fatale, Fade out κλπ) σε αυτόνομα Graphic Novels Επίσης μια και είναι της μόδας οι συλλογές μια Μπονελικη Συλλογή θα ήταν ότι πρέπει για μικρό Ήρωα. Αυτά θα ήθελα εγω χαχαχαχαχ

Θα προσπαθήσω να πάρω και εγώ μέρος στην συζήτηση, κυρίως επειδή έχω παρατηρήσει πως οι περισσότεροι που λένε τις απόψεις τους εδώ είναι "μεσηλικοι άντρες" που έχουν γαλουχηθεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο αντίληψης των πραγμάτων, ενώ εμείς "η νέα γενιά" έχουμε διαφορετική άποψη για αυτά τα θέματα. Πρώτον, πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας πως διαφορετική άποψη θα έχει ο Αμερικάνος, ο Ευρωπαίος και ο Έλληνας (το ξέρω πως γεωγραφικά είμαστε στην Ευρώπη και είμαστε και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν αισθανόμαστε "Ευρωπαίοι", ο,τι και να σημαίνει αυτό). Ο Αμερικάνος και ο Ευρωπαίος θεωρώ πως λογικό να είναι πιο ευαίσθητοι σε αυτά τα ζητήματα, ιδίως αν εξετάσεις την ιστορία τους και τον τρόπο που συμπεριφέρονταν στις μειονότητες (μαύρους, μετανάστες, γυναίκες κτλ), όμως το χειρίζονται διαφορετικά. Ενώ ο Αμερικάνος προσπαθεί να "ακυρώσει" την ιστορία του επειδή δεν του άρεσε η συμπεριφορά του στην τότε εποχή και την κρίνει με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις, ο Ευρωπαίος προσπαθεί από την άλλη να εξελιχθεί. Γνωρίζει πως έπραξε απαίσια τότε, αλλά αναγνωρίζει παράλληλα πως έτσι είχαν τα πράγματα και πως πίστευε σε αξίες που ακόμη και σήμερα θεωρούνται διαχρονικές (πχ, το Τεντέν κατηγορείται συχνά για τον ρατσισμό του, ιδίως στα πρώτα τρία βιβλία, αλλά παραμένει μια από τις πιο δημοφιλείς και αγαπητές σειρές κόμιξ, και αυτό επειδή, πέρα απ'τον ρατσισμό, είχε παράλληλα και συμπαθητικός χαρακτηρες και περιπετειώδης σενάρια). Εμείς οι Έλληνες είμαστε πιο πίσω, αν και αυτό οφείλεται στο ότι συγγενευουμε και με επίσης οπισθοδρομικούς λαούς. Οι Έλληνες της ηλικίας μου είμαστε πιο ανοιχτοί περί φεμινιστικών, ΛΟΑΤΚΙ θεμάτων (δεν θα μας πειράξει αν κάποιος είναι γκέι ας πούμε), γιατί θεωρούμε πως πρέπει να εξελιχθουμε και δεν μας πειράζει πως συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι παλιότερα (και γιατί να ασχοληθούμε άλλωστε;! Με το να κρίνουμε ένα ιστορικό πρόσωπο επειδή ήταν ρατσιστής ή μισογύνης δεν θα πάψει να είναι ρατσιστής ή μισογύνης) Τώρα, θα εξετάσουμε το πως χειρίζεται η πολιτική ορθότητα ο Αμερικάνος και ο Ευρωπαίος. Για την ακρίβεια, ο Ευρωπαίος, επειδή δεν διαβάζω αμερικάνικα κόμιξ. Και συγκεκριμένα, το πώς διαχειρίστηκε η πολιτική ορθότητα στο "Μπελάδες στις Φυτείες". "Το Μπελάδες στις Φυτείες" βγήκε σε μια εποχή που το "black lives matter" κυριαρχούσε στα μέσα και στον υπόλοιπο κόσμο, λόγω όσων συνέβαιναν στην Αμερική. Λογικό λοιπόν που αποφάσισε να μιλήσει περί ρατσισμού. Αυτό, όμως, δεν χάλασε κανέναν (παρόλο που υπήρξαν μερικοί που το κατηγόρησαν ότι ήταν υπερβολικά στρατευμένο), επειδή ο Λούκι Λουκ ήταν ένας χαρακτήρας που φημίζεται για το ότι υπερασπιζεται πάντοτε τους αδύναμους έναντι των ισχυρών και ήταν λοιπόν μέσα στον χαρακτήρα του να τους βοηθήσει. Οι αντίπαλοι του σε αυτήν την ιστορία ήταν οι KKK, οι οποίοι αναπαριστονται ως αγενείς λευκοί ξιπασμενοι πλούσιοι χωρις καμία ηθική αξία, και μάλιστα μετά το τέλος του Εμφυλίου, όπου η δουλεία είχε καταργηθεί. Η στερεοτυπική αναπαράσταση τέτοιων ανθρώπων ως μονοδιαστατων κακών είναι συνηθισμένη όταν το έργο πρόκειται να μιλήσει περί ρατσισμού, ομοφοβίας ή μισογυνισμου, έτσι ώστε ο αναγνώστης να τον αντιπαθησει και να περιμένει με προσμονή την πτώση του. Ιδίως όταν επρόκειτο για ιστορίες για παιδιά, όπου οι χαρακτήρες χωρίζονται απλώς σε "καλό" και "κακό" και δεν υπάρχει μια γκρι περιοχή. Και ο ΛΛ είναι μια σειρά κόμιξ για παιδιά, επομένως φυσικό να ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι. Τώρα, ίσως επειδή μεγάλωσα και θέλω κάτι πιο πολυδιάστατο, θα μου άρεσε να βλέπω μια ιστορία όπου ένας χαρακτήρας ξεκινάει ως μισογύνης, ρατσιστής, ομοφοβικός κτλ, αλλά με τον καιρό καταλαβαίνει το λαθος του και προσπαθεί να μετανοήσει, όπως συνέβη στις "Σαββατογεννημένες", με τον Σάββα να μαθαίνει σιγά σιγά τα λάθη του και να προσπαθεί να μετανοήσει που συμπεριφέρθηκε απαίσια στις τρεις πρώην συζύγους του. Αρκετά όμως μίλησα και νομίζω πως ξέφυγα σε αρκετά σημεία απ'το κυρίως θέμα. Και ότι χρησιμοποίησα τις λέξεις "θέμα" και "ζήτημα" πολλές φορές.

Πολυ ωραια νεα ειδικα αν ειναι διπλα τευχη. Αρκει να εχουν και καλη τιμουλα. Αλλα το οτι δεν τα πιανουν απο την αρχη δεν μου πολυαρεσει γιατι θα πρεπει να ψαχνουμε τα πρωτα τευχη στα Nonstop comics αλλα και στο μπλεκ (χωρια που στο μπλεκ ειναι και μικροτερο μεγεθος). Αστεια αστεια να αγορασω τουλαχιστον εκεινα τα τευχη μπλεκ ωστε να το εχω το Λαργκο.

Δεν θέλω να εμβαθύνω, γιατί βγαίνουμε από το θέμα, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ, βρισιές, προσβολές κτλ. Κάτι άλλο τώρα, όσον αφορά τους "Μπελάδες στις φυτείες" νομίζω ότι είναι απλώς ένα κανονικό άλμπουμ της σειράς. Ούτε κάτι πολύ δυνατό, ούτε όμως στο επίπεδο των Γερμανικών άλμπουμ ή σαν τον "Θρύλο της Δύσης ". Επειδή κιόλας εκείνη την περίοδο το θέμα του ρατσισμού ήταν φλέγον, μπορώ να πω ότι χάρηκα που είδα ένα Λούκυ Λουκ να καταπιάνεται με αυτό.

@ constantinople δες εδώ:

Εγώ την Αμερική την διάβασα 3 φορές. Το Κονγκό δεν το έχω δυστυχώς, ελπίζω να το ξαναβγάλουν. Γενικά τα ΤενΤεν μου αρέσουν περισσότερο από τα Λούκυ Λουκ και τα Αστερίξ. Και χαίρομαι πολύ που ο Hergé δεν ήθελε να γράψουν άλλοι ιστορίες με τον ΤενΤεν.

Γιατί ρε; Ωραίο είναι το Μυστηριώδες Άστρο. Μ΄αρέσει περισσότερο από αρκετά άλλα άλμπουμ. Προσωπικά οι ιστορίες που ψιλοβαριέμαι είναι αυτές που εκτυλίσσονται στη Μέση Ανατολή (κυρίως Πούρα του Φαραώ, Χώρα του Μαύρου Χρυσού και Κάρβουνα στο Αμπάρι). Iσχύει. Τα επόμενα τεύχη δεν έχουν θέμα ροής

Θυμάστε πριν από μερικές μέρες που σας είχα πει ότι πήρα "Τα Πούρα του Φαραώ" ως δώρο για τον μπαμπά μου για την γιορτή του πατέρα; Σήμερα το τελείωσε, ήταν η πρώτη του επαφή με κόμιξ του Τεντέν (είναι πιο εξοικειωμένος με Ντίσνεϊ, Λούκι Λουκ και Αστερίξ) και του άρεσε! Του άρεσε το σχέδιο και η αληθοφάνεια στην ιστορία. Το μόνο που τον ξένισε ήταν η γρήγορη ροή της πλοκής. Θεώρησε πως ο συγγραφέας πηδούσε απ'την μια σκηνή στην άλλη βιαστικά. Αλλά η όλη εμπειρία ήταν καλή! Η μαμά μου ενθουσιάστηκε πολύ περισσότερο απ'τον μπαμπά μόλις είδε το δώρο, επειδή ήταν τρελή θαυμάστρια της παιδικής σειράς όταν είχε πρωτοβγει τότε το '90 και την θυμήθηκε. Σας παραθέτω και μια αστεία σκηνή όπου ο μικρός μου αδελφός, ο οποίος δεν είχε ποτέ ακούσει την λέξη "πούρα", πρόφερε τον τίτλο ως "Που-ρά". Με μεγάλη χαρά, σας ανακοινώνω πως ο Τεντέν αγαπήθηκε από όλα τα μέλη της οικογένειας μου και θα πάρουμε και τα υπόλοιπα τεύχη!

Αυτή εδώ η ζωγραφιά είναι αφιερωμένη σε μια φίλη μου. Η φίλη μου, όπως και εγώ, τρελαίνεται να ζωγραφίζει και να δημιουργεί κόμιξ, και έχει δημιουργήσει τον παραπάνω χαρακτήρα, ονόματι Κάλβιν, του οποίοι του αρέσουν πάρα πολύ τα cowboy vibes (το ίδιο και στην φίλη μου) Σκέφτηκα, λοιπόν, να της κάνω μια έκπληξη, με το να ζωγραφίσω τον χαρακτήρα της, τον Κάλβιν, μαζί με τον Λούκι Λουκ, μιας και είναι και οι δύο καουμποηδες κατά κάποιον τρόπο, και να φοράει ο καθένας την στολή του άλλου. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ο ΛΛ δεν θα φορούσε ποτέ κάτι τόσο φανταχτερό. Θα είναι και τέλεια ευκαιρία να της γνωρίσω και τον ΛΛ! Ελπίζω να της αρέσει! Και ναι, το ξέρω πως η ανάλυση είναι χάλια, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο!

Παρεμπιπτόντως ένα σχετικά πρόσφατο απόκτημα μου...

Ευχάριστο ότι θα βγάλουν αυτόνομο "Λάργκο". Βέβαια θα προτιμούσα να το παίρνανε από την αρχή, αλλά ας ελπίσουμε να πάει καλά και ίσως αργότερα να βγάλουν και τα 4 πρώτα (αφού θα είναι ένας Ελληνικός τόμος δύο ξένα τεύχη, δλδ μια ιστορία). Από τα 23 άλμπουμ που έχουν βγει στο εξωτερικό και αφού έχουμε δει τα 8 πρώτα μέσω "Μπλεκ" και "Non-stop Comics", θα πρέπει ο "Μικρός Ήρως" να εκδώσει άλλους 7 ή 8 τόμους. Για να δούμε...

Χρειάζεσαι τα τεύχη 6-16 Μπλεκ και 1-4 Non-Stop , συνολικά περιέχουν τα 8 πρώτα άλμπουμ του Λάργκο

Βρέθηκε και ένας φίλος που το πούλησε πριν λίγο καιρό ΜΟΝΟ 550 και το μετάνοιωσε. Μεγάλο γλέντι Στο τσαφ είμαι να ρωτήσω: Πόσο σπάνιο είναι ένα τεύχος που πουλιούνται 2 μέσα σε λίγους μήνες;

Κι όμως, έτυχε. Το άλμπουμ και το θέμα του είχαν αναγγελθεί πολύ πριν το συμβάν με τον Φλόιντ @ Argail πολύ φοβάμαι ότι υπονοείται ρατσισμός εις βάρος των λευκών ετεροφυλλόφιλων ανδρών. Άστο. Δεν έχει από κάπου να το πιάσεις

Για αρχή χαίρομαι που υπάρχει διάθεση για συζήτηση πάνω στο θέμα, διαβάζω τώρα τις αναρτήσεις και σχολιάζω/συνεχίζω τις σκέψεις ναι εντάξει γι' αυτό είπα στην αρχή ότι αυτό το συναντάμε στα πιο mainstream μέσα(TV/Cinema , Video Games, παλιότερα πάρα πολύ και στην μουσική) και σίγουρα τις περισσότερες φορές δεν επεμβαίνουν για να πειράξουν τις κεντρικές ιδέες αλλά για να σπρώξουν τον καλλιτέχνη να συμπεριλάβει τα δικά τους κριτήρια που θα πουλήσουν περισσότερο ή που δεν θα δημιουργήσουν αρνητικό αντίκτυπο από του Social Justice Warriors (SJW) όπως τους ανέφερε και ο Kurdy. Στα κόμικς αν δεν κάνω λάθος γιατί είμαι εκτός σκηνής εδώ και χρόνια το συναντάμε πάλι αρκετά στο mainstream comic που είναι τα υπερηρωικά. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα που λες laz33 με το ΛΛ ναι είναι πολύ πιθανό να είναι του σεναριογράφου. @ doom θα πάρα πολύ ήθελα να δω μια ανάλυση για αυτό που λες εδώ και πως καταλήγεις σε αυτό το συμπέρασμα. Κατά την άποψη μου κάθε τέχνη είναι στρατευμένη, γιατί κάθε άνθρωπος έχει τις απόψεις του και ο καλλιτέχνης που δημιουργεί περνάει τις απόψεις του σε κάποιο βαθμό. Ακόμα και αν είναι το δεν με νοιάζει τίποτα παρά μόνο οι γκόμενες, κι αυτό στρατευμένο είναι στην κατεύθυνση του δεν με νοιάζει τίποτα, μην ασχολείσαι. Ξαναλέω έτσι το βλέπω εγώ, δεν είναι ανάγκη να είναι μανιφέστο κάτι για να είναι στρατευμένο, ο Αστερίξ π.χ. δεν περνάει την απειθαρχία, την αδερφικότητα σε αυτούς που αντιστέκονται? Δεν είναι αυτό στάση ζωής για κάποιους? Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός. Συμφωνώ και επαυξάνω σε αυτό. Το έχουμε ζήσει άπειρες φορές και σε πιο "τοπικό" επίπεδο όταν περνάνε σημαντικά νομοσχέδια να σκάνε ροζ σκάνδαλα, εξαρθρώσεις τρομοκρατών κτλ Off topic: είσαι όντος 13 χρονών που λέει το προφίλ σου? Ο τρόπος που γράφεις και μιλάς με έκανε να πιστεύω ότι απλά είχες βάλει μια ηλικία στην τύχη. τι να πω, συγχαρητήρια για την συγκρότηση της σκέψης σου και για τις γνώσεις σου από τόσο μικρός. In topic: Πολύ καλά τα λες Θοδωρή. Δεν έχω προλάβει να σκεφτώ και να τα βάλω σε κείμενο κάτι ακόμη, έχω πήξει και στην δουλειά λίγο, ήθελα πολύ να διαβάσω τις απόψεις των παραπάνω πρώτα και θα επανέλθω ελπίζω σύντομα με συνέχεια της σκέψης μου.

Γενικά η καθημερινή, ενώ συνεχίζει προφανώς το έργο Τερζόπουλου δεν χρησιμοποιεί ποτέ αναφορές για τα προηγούμενα Μίκυ Μάους, ΚΟΜΙΞ κ.τ.λ. Δηλαδή, αν μια ιστορία που δημοσιεύεται σήμερα στην Καθημερινή αποτελεί συνέχεια μίας που εμφανίστηκε ας πούμε στο ΜΜ 2200 του Τερζόπουλου και έχει μέσα flashback, ενώ στο Ιταλικό πρωτότυπο θα έχει αστερίσκο και θα σε παραπέμπει στο αντίστοιχο Topolino, στα ΜΜ της Καθημερινής θα λέει απλά *αναφέρεται σε παλαιότερη ιστορία. Αυτό γενικά είναι πολύ ενοχλητικό γιατί πρώτον χάνεις την πληροφορία και δεύτερον ακυρώνει ιστορία 50 σχεδόν χρόνων.

Αν είσαι ψείρας, όχι Επίσης ξέχασες τις εμφανίσεις του Σεραφίν Λαμπιόν (δε θυμάμαι το ελληνικό του όνομα).

Ο Τουρνεσολ εμφανίζεται πρώτη φορά στο Ο θησαυρός του κόκκινου Ρακαμ

Η πολιτική ορθότητα, έχει διεισδύσει στις ζωές μας για τα καλά, ιδίως μετά τον κορωνοϊό. Έχω ήδη τοποθετηθεί αρκετά στο θέμα του Λούκυ Λουκ, όμως εδώ μπορώ να μιλήσω γενικότερα. Πιστεύω ότι στην προσπάθεια να μην γίνονται διακρίσεις και ακρότητες, έχουν φτάσει στο σημείο πολλοί καλλιτέχνες να αναγκάζονται να αυτολογοκριθούν ή να λογοκρίνονται από τους εκδότες τους για το τι θα γράψουν και θα δείξουν στα κόμικς τους. Μα πώς θα γεννηθεί μια νέα ιδέα, ένα νέο κίνημα όταν όλα είναι τόσο στρατευμένα και μάλιστα υποκριτικά. Όπως πολύ σωστά τοποθετήθηκε ο @ Argail , προηγουμένως, όλη αυτή η προσπάθεια ( από την μεριά των εταιρειών πάντα) γίνεται με απώτερο σκοπό την αποδοχή τους από το κοινό και την αύξηση στις πωλήσεις τους. Προσωπικά πιστεύω ότι η τακτική αυτή δεν βοηθάει την τέχνη, αλλά αντιθέτως την καταστρέφει. Τέχνη δίχως αμφισβήτηση και αντίδραση δεν υπάρχει! Ο COMICS CODE AUTHORITY επανέρχεται( τι επανέρχεται, έχει ήδη επανέλθει μόνο που προς το παρόν είναι άτυπος) δριμύτερος, μόνο που αυτή τη φορά θα είναι INTERNATIONAL. Τέλος θα ήθελα να πω ότι όλη αυτή η συζήτηση γίνεται με αφορμή την πολιτική ορθότητα και το ποσό αυστηρή είναι, όμως σίγουρα ούτε οι παραγωγοί στο Netflix, ούτε οι μεγαλοεκδότες, ούτε κανείς από όλους τους αυτούς τους " εύθικτους" που ασχολούνται με ζήτημα άνευ σημασίας και μικρολεπτομέρειες, δεν έχουν έρθει σε Γυμνάσιο να ακούσει τι λέγεται ( όχι από όλους, αλλά από πολλά παιδιά) τόσο για τους ομοφυλόφιλους, όσο και για τους αλλοδαπούς κτλ. Ευτυχώς εγώ έχω πέσει στα μαλακά, έχω όμως γνωστούς σε άλλα τμήματα ή συμμαθητές από το δημοτικό και μού λένε τι γίνεται. Αντί λοιπόν να ασχοληθούν οι προαναφερθέντες με το πώς θα προωθηθούν στα παιδιά, αυτά τα ζητήματα μέσω της σωστής εκπαίδευσης και παιδείας( αφού είναι τόσο ιδεολόγοι), αναλώνονται σε ζητήματα αστεία και δευτερεύοντα, όπως το αν θα γίνει βιγκαν ο Λούκυ Λουκ, ή αν ο Πέπε το κουνάβι περνά άσχημα μηνύματα. Σίγουρα εξετάζω πολύ επιφανειακά το θέμα( κανονικά θα έπρεπε να γράψω τουλάχιστον τα τριπλάσια), όμως θα το αφήσω εδώ κι ας συνεχίσει η συζήτηση.

Το αντίστοιχο βέβαια μπορεί να ειπωθεί και απ΄την άλλη πλευρά. Κι εσείς οι νέοι* γαλουχηθήκατε με τον "μοντέρνο" και "προοδευτικό" τρόπο θεώρησης των πραγμάτων. Είτε μέσω του σχολείου και της οικογένειας, είτε μέσω της τηλεόρασης, της τέχνης και των social media, που προβάλουν συγκεκριμένα πρότυπα (τα οποία συνήθως ανήκουν στις λεγόμενες μειονοτικές ομάδες και τ΄ανέφερε διεξοδικά ο Σταύρος σε προηγούμενο σχόλιο). Όσον αφορά τα Αστερίξ που είπατε, ό,τι μήνυμα και να περνάνε το περνούσαν ανέκαθεν. Απ΄τη δημιουργία τους. Δεν μιλάμε για τέτοιες περιπτώσεις. Μιλάμε για όταν υπάρχει αλλοίωση στο χαρακτήρα και το ύφος μιας σειράς. Ο ΛΛ για παράδειγμα, όταν απ΄την αρχή της δημιουργίας του έτρωγε κρέας, δεν γίνεται να ασπαστεί το βιγκανισμό. Έχουμε αλλοίωση εδώ πέρα. Θα μου πεις και με το τσιγάρο που έκοψε, δεν έχουμε αλλοίωση; Έχουμε κι εκεί ελαφρώς. Αλλά όπως είπα, δεν βγήκε ποτέ άλμπουμ με θέμα το κάπνισμα. Δεν μπήκε ταμπέλα "μην καπνίζετε". Διακριτικές ήταν όσες σκηνές είδαμε με αυτό το περιεχόμενο. Εκτός αυτού, υπήρχε και πρακτικός λόγος να κόψει ο ΛΛ το τσιγάρο. Στην Αμερική (και σταδιακά και σ΄άλλες χώρες) άρχισαν ν΄απαγορεύονται οι διαφημίσεις τσιγάρων και να λογοκρίνονται σκηνές με τέτοιο περιεχόμενο. Άρα ο Μορίς "αναγκάστηκε" να κόψει το κάπνισμα στον Λούκυ Λουκ, ώστε να έχει πρόσβαση στην αμερικάνικη αγορά. * θεωρητικά κι εγώ νέος θεωρούμαι ακόμα, έστω και οριακά. Μεσήλικας είναι ο άνω των 40 χρόνων (μέχρι τα 60 περίπου, όπου από εκεί και πέρα θεωρείται γέρος). Αλλά εντάξει, μπροστά σε μένα κάποιος 18άρης είναι ακόμα πιο νέος. Μια γενιά μικρότερος

Πολλά ευχαριστώ στις εκδόσεις Μικρός Ήρως που μας έφεραν στα ελληνικά το άλμπουμ αυτό! Χωρίς να είναι Τεντέν, έχει αρκετά στοιχεία που τον θυμίζουν και σίγουρα απόλαυσα κάθε σελίδα. Σίγουρα θυμίζει περισσότερο τις πρώτες ιστορίες του ήρωα με το τσουλούφι που όντως δε θεωρούνται και οι καλύτερές του, προσωπικά όμως είμαι φαν του συνόλου του έργου του Herge και επιτέλους συμπλήρωσα ένα κενό. Πολύ ικανοποιημένος και με το γεγονός ότι κυκλοφόρησαν μαζί τα πρώτα 2 άλμπουμ, και έτσι διάβασα ολόκληρη την ιστορία χωρίς να χρειαστεί να περιμένω για τη συνέχεια. Για μένα ήταν σίγουρα η κυκλοφορία της χρονιάς, και ανυπομονώ για τη συνέχεια.

Ναι βαρετό! Όλο μπλα-μπλα και δράση τίποτα!

Ε ρε και να βρεθεί κι άλλο τεύχος ΤΕΝ ΤΕΝ Σεραπις.... Εκεί σας θέλω!

Εντάξει, ούτε εγώ είπα ότι οι Μπελάδες είναι αντιρατσιστικό μανιφέστο. Αλλά μια υπερβολή την είχαν. Θεωρώ ότι ο ΛΛ υπερασπίστηκε περισσότερες φορές απ΄όσες "έπρεπε" τους μαύρους. Προτιμούσα περισσότερη δράση, παρά μια συνεχή διακήρυξη των πιστεύω του ήρωα. Πες το μία, άντε πες το δύο ότι διαφωνείς μ΄αυτό που συμβαίνει. Θα το πιάσουμε το μήνυμα. Αλλά όταν τουλάχιστον 4-5 φορές βλέπουμε τον ΛΛ ν΄αντιδράει στις ρατσιστικές επιθέσεις και τα ρατσιστικά σχόλια, κάπου κουράζει. Τι λέγεται; Όσον αφορά την πολιτική ορθότητα στα χρόνια του κορονοϊού τι να πω. Αν πολιτική ορθότητα είναι να μην αποκαλούμε χοντρό έναν ευτραφή, αλλά μπορεί να αποκαλεί ο πρωθυπουργός μιας χώρας "ψεκασμένους" και επικίνδυνους όσους δεν έχουν κάνει ένα εμβόλιο (για την ακρίβεια ένα αγνώστου αξιοπιστίας και ασφάλειας €μβόλιο), τότε να τη βράσω την πολιτική ορθότητα. Η υποκρισία στο μεγαλείο της...

Είσαι ρατσιστής και απαιτώ να διαγραφείς από το φόρουμ, το facebook, το twitter, το google, τις λίστες συμμετοχής στο masterchef, το survivor και το next top model. Αυτό δεν είναι πολιτική ορθότητα, αυτό είναι ηθική. Πολιτική ορθότητα είναι πως δεν μπορείς να πεις ένα μαύρο, μαύρο, ένα χοντρό, χοντρό κλπ. Όχι να τους κοροϊδέψεις ή να τους χαρακτηρίσεις αρνητικά εξαιτίας του χρώματος ή του πάχους αλλά να τους αποκαλέσεις έτσι. Βέβαια η πολιτική ορθότητα στις μέρες μας έχει πάει ακόμα παραπέρα. Ήρωας και μη μειονοτικός δε νοείται σε κανένα σενάριο. Η πολιτική ορθότητα και η συμπερίληψη καταστρέφουν τα σενάρια. Αλλά αν θέλετε τη γνώμη μου δεν είναι αυτό το(κυρίως) πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι προσλαμβάνονται σεναριογράφοι και εικονογράφοι με αυτά τα κριτήρια . Όχι με βάση το ταλέντο τους. Μια ματιά σε Marvel, DC θα σας πείσει. Γενικά η πολιτική ορθότητα δεν μπαίνει στην ίδια πρόταση με τη τέχνη. Γιατί η π.θ. απομυζά κάθε είδος ζωτικότητας από την τέχνη σαν βαμπίρ. Δε μου αρέσουν τα "μηνύματα" και δε γουστάρω τη στρατευμένη τέχνη αλλά καταλαβαίνω πως αν πιστεύεις κάτι θα το περάσεις σε αυτό που δημιουργείς, δε μπορεί να γίνει αλλιώς. Αλλά εδώ δε μιλάμε για κάποια επανάσταση όπως τη παρουσιάζουν. Εδώ μιλάμε για κάτι που καθοδηγείται από συστημικά κέντρα ώστε να πέσει η προσοχή των λαών σε συγκεκριμένα θέματα και όχι σε άλλα, όπως ανισότητες, κατανομή πλούτου, πόλεμοι κλπ, κλπ. Αυτό ακριβώς. Λίγο σκόρπιες οι σκέψεις και τα σχόλια αλλά έτσι μου βγήκαν. Και όχι, δεν διεκδικώ αλάθητο, μπορεί να λέω βλακείες

Και το Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας (American History X) είναι πολύ καλή ταινία.

Το 2020, η Κάισσα, που ειδικεύεται στον χώρο των επιτραπέζιων παιχνιδιών, κυκλοφορεί ένα ακόμα gamebook (είχαν προηγηθεί τα "Η Απαγωγή" και "Τέσσερεις Υποθέσεις του Σέρλοκ Χολμς" το 2018), με τον τίτλο Σέρλοκ Χολμς & Μοριάρτυ Συνεργάτες. Στο συγκεκριμένο βιβλιοπαιχνίδι, ο αναγνώστης καλείται να λύσει 3 υποθέσεις, ενώ μπορεί να επιλέξει ποιος ήρωας θέλει να είναι ανάμεσα στους Χολμς, Γουάτσον και Μοριάρτυ. Όπως συμβαίνει στη συγκεκριμένη κατηγορία παιχνιδιών, υπάρχουν πολλά εναλλακτικά σενάρια για κάθε υπόθεση, καθώς κάθε λίγα καρέ ή σελίδες ο αναγνώστης βρίσκεται σε δίλημμα ως προς το ποια επιλογή να κάνει, και φυσικά κάθε επιλογή τον στέλνει σε άλλη σελίδα και αλλάζει τελείως την πλοκή. Να αναφέρω επίσης ότι το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί σε χάρτινη συσκευασία/κουτί, που διαφέρει ελαφρά από το κανονικό εξώφυλλο.

Καλά δεν αντιλέγω ότι στις αρχές της δεκαετίας του '50 η σύλληψη της ιστορίας ήταν πραγματικά πρωτοποριακή και έχει εμπνεύσει πολλούς, όμως οι διαστημικές περιπέτειες δεν με τρελαίνουν, αντίθετα με τις περιπέτειες στην βασιλική αυλή μιας φανταστικής χώρας, στην οποία οι συνωμότες προσπαθούν να πάρουν τον θρόνο.

Ναι και Θιβέτ. Ναι στο Θιβέτ. Το σκήπτρο το βάζω πιο κάτω. Σκέψου την διλογια στη σελήνη πότε την έφτιαξε. Δες ημερομηνία. Πριν καν φτάσουμε στο φεγγάρι. Το Θιβέτ είναι το πιο ολοκληρωμένο ίσως

Δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάτε...

Ε καλά αν βγάλουν αυτά θα μας λείπει μόνο ένα διπλό τεύχος, τα άλμπουμ 7 και 8 που είναι στο no stop, τι ψυχή έχει ένα τεύχος ακόμη?

Και εγώ ελπίζω αφού βγάλουν αυτά που δεν έχουν εκδοθεί να βγάλουν και τα πρώτα ώστε να τα έχουμε μαζεμένα. Αν και έτσι δεν θα ξεστοκαρουν τα Μπλεκ και τα νον στοπ κόμικ βέβαια. Τουλάχιστον αυτά του Μπλεκ που τα έχουμε τυπωμένα σε μικρό μέγεθος. Έστω αυτά

Πού στα κομμάτια πας σχολείο; Στο Άουσβιτς του '40; Γιατί και στο γυμνάσιο που πάει η μεγάλη κόρη μου και στο δημοτικό που πάει η μικρή, το "κορίτσι(αγόρι) ερωτεύεται κορίτσι(αγόρι)" θεωρείται πολύ κουλ. Δηλαδή, το εντελώς αντίθετο κλίμα έχουμε. Τι στα κομμάτια, σχολεία pride είναι τα δικά μας; Καταλαβαίνω τι λες αλλά αυτό δεν θεωρείται στρατευμένο. Άλλωστε θα μπορούσα να σου πω ότι ο Αστερίξ υποστηρίζει την εθνική υπερηφάνεια, τον πατριωτισμό, την εδαφική κυριαρχία, τον παραδοσιακό τρόπο ζωής(ο άντρας- κυνηγός) κλπ. Η στρατευμένη τέχνη δεν σηκώνει πολλές ερμηνείες γιατί είναι ....στρατευμένη σε ένα σκοπό. Και το θέμα δεν είναι να περνά ο δημιουργός κάποια πράγματα που πιστεύει, αλλά να μη σου κάνει κήρυγμα και να μη σε φορτώνει ενοχές που δεν ακολουθείς τα δικά του πιστεύω. Και να μη χαλάει το αποτέλεσμα. Αν βλέπεις κάποια ταινία ή σειρά , κάποιο "διαστημικό" για παράδειγμα που πάνε να δώσουν μια μάχη στην οποία κρίνεται η μοίρα του σύμπαντος και όλων τον πλανητών και στη γέφυρα του σκάφους κάθεται κάποιος σκεπτικός και τον ρωτάει "σκέφτεσαι τη μάχη;" και η απάντηση που ακολουθεί είναι "όχι, σκέφτομαι το αγόρι μου που είμαστε παντρεμένοι και οι γείτονες μας κουτσομοπλεύουν και δε μας αφήνουν να υιοθετήσουμε κλπ" ε όσο να 'ναι το σενάριο έχει πάει περίπατο. Σου πετάει αυτή τη σαχλαμάρα ενώ πάνε σε μια μάχη που αν τη χάσουν δε θα μείνει πλανήτης για πλανήτης όρθιος. Ε, άσε μας καημένε. Γύρνα μια κοινωνική ταινία και βάλε ό,τι θες μέσα. Όπως κάνουν τα manga(σιγά που δε θα το έγραφα).

Σας ευχαριστώ καλέ παιδιά που με βοηθάτε!

Είναι η αλήθεια λίγο περίεργο άλμπουμ. Και εμένα δεν είναι στα αγαπημένα μου. Ιδίως σε σχέση με τα κοντινά του λιγο πριν και λίγο μετά. Πάντως τα Τεν Τεν είναι τα μόνα που πραγματικά πρέπει να διαβάσεις με τη σειρά αλλιώς χάνεις πολλά.

Άλλο μια αξία κι άλλο ένας μέσος μισθός.

Η αξία του Σεραπις δεν πρόκειται να πέσει στο μπιρ παρά Αληθεύει ότι είναι έκδοση μυστήριο φρούτο και καλά-καλά δεν ξέρουμε ποιος ακριβώς ήταν ο εκδότης και τι ρόλο βαρούσε Ως εκ τούτου όσο υπάρχουν άρρωστοι με τα Τεντεν παγκοσμίως, μια αξία θα την έχει

Αυτοέκδοση του 2022, η οποία αποτελεί ην πρώτη προσπάθεια για κόμικ του συγγραφέα και καλλιτέχνη Παναγιώτη Μητρούση. Η όλη ιδέα σχετικά με το Περί Έρωτος προέρχεται από το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Όπως μας εξηγεί ο δημιουργός, στα αρχαία χρόνια στην Ελλάδα και την Αθήνα, οι άντρες μαζεύονταν στα συμπόσια, στα οποία συζητούσαν για φιλοσοφικά και όχι μόνο θέματα. Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ του Σωκράτη, αρχαίου φιλοσόφου και της Διοτίμας, ιέρειας από τη Μαντίνεια. Ο Σωκράτης αναρωτιέται τι ακριβώς είναι ο Έρως και τον αναλύει διεξοδικά, αντιθέτως η Διοτίμα του δίνει απαντήσεις που δεν περίμενε να ακούσει. Ο Παναγιώτης Μητρούσης εμπνευσμένος από το συγκεκριμένο απόσπασμα αποφασίζει να φτιάξει ένα κόμικ που θα αποτελεί μια διαφορετική, εκσυγχρονισμένη εκδοχή του. Αρχικά λοιπόν μεταφέρει τον Σωκράτη σε ένα σύγχρονο μπαρ, στο οποίο πίνει το ποτό του έχοντας παρέα τον φίλο του Διοτίμα. Ο Σωκράτης λοιπόν εμπνευσμένος από την εμφάνιση της μπαργούμαν λέει στον Διοτίμα τι πιστεύει ο ίδιος πως είναι ο Έρωτας και το ορίζει ως κάτι ανάμεσα στο θνητό και το αθάνατο. Ο Διοτίμας αναπτύσσει τη δική του σκέψη, πληρώνει και φεύγει και ξαφνικά από το πουθενά έρχεται η ανατροπή που κάνει ο καλλιτέχνης με τον Σωκράτη να παίρνει τις τελικές απαντήσεις του. Εικαστικά ο Μητρούσης, όπως είπα και στην παρουσίαση του ΑΕΝΑΟΝ έχει ένα κυρίως στυλ που παραπέμπει σε ζωγράφο και κάθε καρέ του θυμίζει ελαιογραφία, αφού δεν έχει πολλή λεπτομέρεια ή αρκετές γραμμές, αλλά παίζει χρωματικά με διάφορους τρόπους για να φέρει το κόμικ εκεί που θέλει. Επίσης διαβάζεται οριζόντια, όπως βλέπεις άλμπουμ με φωτογραφίες και γυρίζεις τις σελίδες προς τα πάνω για να αλλάξεις δισέλιδο. Μεγάλο το μέγεθος του κόμικ για να αναδείξει το σχέδιο, λίγες σχετικά σελίδες. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.

Το τεύχος #82 του SUPER ΜΙΚΥ κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας την Τρίτη 21/06 και φιλοξενεί τις εξής ιστορίες. ΜΙΚΥ: Ο ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ: ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΙΚΥ: ΑΓΡΥΠΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΝΤΟΝΑΛΝΤ: ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΚΥΡΟΣ: ΤΟ ΡΟΜΠΟΤΙΚΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΙΚΥ: Ο ΜΑΓΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΠΙΘΑΝΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ: Ο ΠΡΟΣΧΑΡΟΣ ΑΛΜΠΙΝΟΣ ΓΛΟΜΠΟΣ: Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΙΚΥ: Η ΑΔΙΑΚΡΙΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΦΕΘΡΥ: Ο ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΠΛΟΥΤΟ: ΛΙΧΟΥΔΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΓΙΑΓΙΑ ΝΤΑΚ: Η ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ

Σκεφτόμουν "Τεντέν στο Θιβέτ", αλλά εντάξει.

Μπλε Λωτός εννοείται το επόμενο!

Σήμερα ήρθαν αυτά τα δύο τεύχη που παρήγγειλα από το Σκρουτζ: Ως κάποιος που δεν έχει πολλές ιστορίες του Ντον Ρόσα, πιστεύω ότι είναι ο, τι καλύτερο θα μπορούσα να είχα πάρει