Αίθουσα Νικητών

Τόμος 64: 1602 Τον είχα λίγο καιρό στη στοίβα αυτόν τον τόμο και αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να τον τιμήσω επιτέλους. Την είχα ξαναδιαβάσει την ιστορία πριν από αρκετά χρόνια από την Anubis, αλλά θυμόμουν πολύ βασικά πράγματα, οπότε πάμε να δούμε πάνω κάτω τι είχαμε. Η ιστορία της Marvel σε μια διαφορετική εποχή O Neil Gaiman στο εξαιρετικό παράρτημα του τόμου μας αναφέρει πολλές από τις επιρροές που είχε κατά τη δημιουργία του κόμικ. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ο συγγραφέας προσπαθεί να αναπροσαρμόσει την ιστορία των κόμικς της Marvel στην εποχή του 1602, εξηγώντας τις ιδιότητες και τις ιδιαιτερότητες κάθε ήρωα με χαρακτηριστικά της εποχής. Ταυτόχρονα εντάσσει αληθινά πρόσωπα και μέρη της εποχής όπως την αποικία Roanoke και τη Virginia Dare, το πρώτο παιδί που γεννήθηκε στις αμερικανικές αποικίες, προκειμένου να πει την ιστορία του. Το 1602 δεν έχει κάποιον πρωταγωνιστή. Είναι ένα κόμικ που ουσιαστικά μιλάει για όλη τη γεωπολιτική κρίση του Μεσαίωνα, εντάσσοντας τους προβληματισμούς των ηρώων μας σε όλο αυτό. Βλέπουμε ας πούμε πως είναι να φεύγει η Βασίλισσα Ελισάβετ, ανεκτική σε μαγεία και δυνάμεις και να αναλαμβάνει άλλος βασιλιάς συντηρητικών αρχών. Διαβάζουμε για την υποκρισία του Εβραίου Ιεροεξεταστή Ενρίκε ή Magneto που πολεμά τους μεταλλαγμένους και τους σκοτώνει, ενώ ο ίδιος είναι μεταλλαγμένος και έχει τον Quicksilver και τη Wanda στη δούλεψη του, λέγοντας τους ότι τα δικά τους χαρίσματα δεν είναι δαιμονικά, αλλά προέρχονται από το Θεό. Ζούμε το διωγμό και τη διδασκαλία των νέων μεταλλαγμένων, τις αποστολές πρακτόρων όπως ο τυφλός Ιρλανδός Μάθιου που είναι ο Daredevil ή η Μαύρη Χήρα, τη φυλάκιση των Τεσσάρων Φανταστικών από τον άρχοντα της Λατβερίας Κόμη Φον Ντουμ και φυσικά θα δούμε και ολόκληρο πόλεμο για την απελευθέρωση τους. Νομίζω ότι κάπου εκεί μπορούσε να τελειώσει η ιστορία, να ήταν δηλαδή ένα τεύχος μικρότερη και να μην είχαμε όλο αυτό το κοσμικό event με τον Παρατηρητή κτλ που δεν κατάλαβα καν γιατί μπήκε. Μερικές φορές η λύση είναι να παίρνεις το Ξυράφι του Όκαμ και να δρας ανάλογα, δε χρειάζεται δηλαδή τόσο πολύ να μπλέξεις πράγματα. Φτιάξε ένα σύμπαν, το 1602 και γράψε διάφορες ιστορίες γύρω από τους ήρωες με διαφορετικό origin από το canon σύμπαν και δώσε χώρο να μπουν και καινούριοι συγγραφείς στο παιχνίδι για spin-offs. Κατά τ' άλλα είναι μια ωραία ιστορία Marvel σχετικά με ένα εναλλακτικό σύμπαν και πιστεύω όποιος μπει στη φάση θα του αρέσει αρκετά το διαφορετικό της στυλ. Andy Kubert και ξανά διαφορετικές σχεδιαστικές νοοτροπίες Επιστροφή Andy Kubert, επιστροφή και σε ένα διαφορετικό σχεδιαστικό στυλ που έχουμε δει στη συλλογή της Hachette. Δηλαδή πάνω από τα μολύβια του Kubert να περνιέται το χρώμα με την απουσία του μελανιού να κάνει τα καρέ να φαίνονται λιγότερο έντονα και ζωντανά, αλλά από την άλλη υπάρχουν κάποια που είναι πραγματικοί πίνακες. Ο Kubert πιάνει τέλεια το πνεύμα του Μεσαίωνα και κάθε redesign ήρωα είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Πραγματικά είναι απολαυστικό από όλες τις απόψεις. Τελικός απολογισμός και σε ποιους προτείνεται Ούτε πρότερες γνώσεις χρειάζεται και ενδιαφέρον έχει, για μένα το 1602 αξίζει να το προσθέσετε στη συλλογή σας, γιατί είναι ένα πραγματικά όμορφο κόμικ και σχεδιαστικά και η ιστορία του έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν ψάξετε τις αναφορές της και φυσικά το πόσοι κρυμμένοι χαρακτήρες υπάρχουν. Αυτά λοιπόν κι από μένα, καλό διάβασμα σε όλους εύχομαι

εξωφυλλο-οπισθοφυλλο 2ου τομου Μεταφέρθηκαν στη βάση

Από αυτή και μόνο τη διαφήμιση μπορεί κανείς να καταλάβει την τεράστια απήχηση που έχουν τα κόμικς στην Ιταλία. Συγκριτικά με την Ελλάδα, ο πληθυσμός είναι εξαπλάσιος, οπότε υπάρχει και μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό. Πέρα από αυτό, οι άνθρωποι έχουν μάθει όλες αυτές τις δεκαετίες να μεγαλώνουν με ποιοτικές εκδόσεις, ανεξαρτήτως της εταιρείας που τις εκδίδει. Οι νέες γενιές συνεπώς, έχουν μάθει κι αυτές με τη σειρά τους να αγοράζουν τα αγαπημένα τους περιοδικά, σε μεγάλες ποσότητες. Ο εκδότης επομένως, έχει τα κατάλληλα εφόδια για να δημιουργήσει τέτοιες εκπληκτικές διαφημιστικές καμπάνιες!

Κοιτάξτε πως διαφημίζουν το Topolino με το σπίτι του Ντόναλντ οι Ιταλοί. Πήγαν σε άλλο επίπεδο την διαφήμιση https://www.facebook.com/TopolinoMagazine/videos/1292757241216548

http://bibliocosmos.com/category-2-el/batman-1980-el/ παρτα απο εδω πολυ λογικη τιμη ειδικα για τα 3 εως 6 που ειναι απιστευτα δυσκολα

Ε ναι εκεί παίζουν σε άλλη κατηγορία. Δεν είμαστε συγκρίσιμα μεγέθη ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΝΟΙΑ!!!Τεράστια σχολή, τεράστια παράδοση και μια τεράστια εταιρία από πίσω. Δεν είναι καθημερινή η PANINI!!! Πάντως από τη μία πόσο κρίμα είναι που δεν είμαστε σαν την Ιταλία, αλλά από την άλλη η τσέπη μας ανακουφίζει με ευχαρίστηση!

Η ιστορία των ελληνικών κόμικς για την Επανάσταση του 1821 είναι αποκαλυπτική για την εξέλιξη της ιδεολογικής οπτικής των δημιουργών στην εκάστοτε εποχή. Μία από τις παράπλευρες απώλειες της πανδημίας υπήρξαν τα μεγαλόπνοα σχέδια για έναν κεντρικό εορτασμό της επετείου 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821. Σε επίπεδο κρατικά οργανωμένων εορτασμών, η επέτειος αποδείχτηκε μια από τα ίδια. Δεν συνέβη όμως το ίδιο στο επίπεδο της ιστορικής έρευνας. Εδώ το πρόσημο ήταν αναμφίβολα θετικό. Πληθώρα πρωτότυπων εκδόσεων, δοκιμίων, μελετών και πρωτοδημοσιευμένων αρχειακών πηγών, καθώς και αναρίθμητες (διαδικτυακές) εκδηλώσεις, συνέδρια κ.ο.κ. από ακαδημαϊκούς και μη φορείς, εμπλούτισαν τις γνώσεις μας για το 1821, αναβάθμισαν τις προσεγγίσεις μας, φώτισαν αθέατες όψεις του, ανέδειξαν τις διεθνείς του διαστάσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αποδυνάμωσαν παλιότερα ερμηνευτικά σχήματα. Αν μη τι άλλο, η περσινή χρονιά αποκάλυψε ότι υπάρχουν πιο ουσιαστικοί τρόποι για τον αναστοχασμό και την καλλιέργεια ιστορικής συνείδησης από την κιτς, μονομερή και τουριστικά εξωραϊσμένη αναπαράσταση του παρελθόντος. Με αφετηρία αυτές τις σκέψεις, έναν χρόνο μετά τα «200 χρόνια», τώρα που ο «κουρνιαχτός» έχει κατακαθίσει, έχει μια αξία να παρακολουθήσουμε τους τρόπους με τους οποίους η επανάσταση του 1821 αναπαραστάθηκε στα ελληνικά κόμικς διαχρονικά μέχρι σήμερα. Η μεγάλη εκκίνηση για τη δημιουργία κόμικς με θέμα την ελληνική επανάσταση σηματοδοτήθηκε στα μετεμφυλιακά χρόνια με τα Κλασσικά Εικονογραφημένα. Το 1951 οι εκδόσεις «Ατλαντίς» των αδερφών Πεχλιβανίδη αγόρασαν το copyright από την αμερικανική σειρά Classics Illustrated, που στη δεκαετία του ’40 είχε διασκευάσει σε κόμικς δεκάδες έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Από το 1953, παράλληλα προς τα μεταφρασμένα αμερικάνικα, άρχισαν να κυκλοφορούν τεύχη με θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος: ιστορίες από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και το 1821. Για τη δημιουργία των 83 ελληνικών Κλασσικών απασχολήθηκαν αρκετοί κειμενογράφοι όπως ο Βασίλης Ρώτας και η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη και καλλιτέχνες όπως ο Β. Ζήσης, ο Ν. Καστανάκης, ο Μ. Μποσταντζόγλου (Μποστ), ο Ι. Γραμματόπουλος κ.α. Από αυτά, σημαντικό μέρος καταλαμβάνουν τίτλοι αφιερωμένοι στη δράση εμβληματικών προσώπων της επανάστασης: Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Αθανάσιος Διάκος, Μάρκος Μπότσαρης, Μπουμπουλίνα, Λάμπρος Κατσώνης, Ρήγας Φεραίος, Λόρδος Βύρων. Τα πορτρέτα τους κοσμούν τα εξώφυλλα των τευχών ηρωοποιημένα και δαφνοστεφανωμένα, με τον ίδιο τρόπο που ήταν αναρτημένα στις σχολικές αίθουσες κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο. Άλλοι τίτλοι ήταν αφιερωμένοι σε θρυλικά γεγονότα της περιόδου όπως ο χορός του Ζαλόγγου, το Ολοκαύτωμα στο Αρκάδι, αλλά και τεύχη που καταπιάνονταν με τους Αρματολούς και τους Κλέφτες, τους Σουλιώτες και τον Αλή Πασά. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των ιστοριών η αποθέωση του ελληνικού ηρωισμού, η αυταπάρνηση των αγωνιστών, ο αγνός πατριωτισμός τους και το ακατάβλητο πνεύμα ελευθερίας τους. Η απαξίωση που γνώρισε η ιδεολογία της εθνικοφροσύνης στη Μεταπολίτευση συμπαρέσυρε κάθε αναφορά σε φουστανέλες και καριοφίλια. Απηχώντας το πνεύμα και τις αντιλήψεις μιας εντελώς διαφορετικής γενιάς δημιουργών, ο Χρήστος Σταμπουλής θα μας εκπλήξει το 2012 με μια ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα κυκλοφορία που συνδυάζει το... βουκολικό manga με τον ιστορικοπολιτικό προβληματισμό και τον φιλοσοφικό στοχασμό. Ο λόγος για τη «Μαύρη Φουστανέλα», έναν τσοπάνη της ελληνικής υπαίθρου επί τουρκοκρατίας που, στην αναζήτηση της αγαπημένης του προβατίνας Μαυροβουλίτσας, συναντιέται με μια σειρά από πρόσωπα της Επανάστασης του 1821. Μέσα από την υπαρξιακή του περιπέτεια, ο πολυεπίπεδος αντι-ήρωας (επινόηση του δημιουργού Γιώργου Τσακιρέλλη) έρχεται σε επαφή με τις ρίζες της κακοδαιμονίας και των παθογενειών του σύγχρονου ελληνικού κράτους, ενώ στοχάζεται περίπλοκα ζητήματα όπως η θρησκεία και η εθνική ταυτότητα. Η «Μαύρη Φουστανέλα» κυκλοφόρησε αρχικά σε ένα 48σελιδο κόμικς 2.000 αντιτύπων που διανεμήθηκαν δωρεάν, για να ολοκληρωθεί το 2015 σε μορφή επίτομης τριλογίας από τις εκδόσεις Inksitu Comix. Παντρεύοντας τη μυθική φαντασία με την τεχνολογία του steampunk, οι «Μυθοναύτες» (σε σύμπραξη Δημήτρη Σαββαΐδη και Γιάννη Ρουμπούλια) θα κάνουν το ντεμπούτο τους το 2016 από την εκδοτική Addart για να μας ξεδιπλώσουν στην τετράτομη περιπέτειά τους έναν παράλληλο προς τα ιστορικά γεγονότα κόσμο. Πρόκειται για βετεράνους του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που από το 1830 θα αναλάβουν, με εντολή του κυβερνήτη του νεοσύστατου κράτους Καποδίστρια, να εκκαθαρίσουν τον ελλαδικό χώρο από τα μυθικά τέρατα που λυμαίνονται την ύπαιθρο επί αιώνες. Πιο πρόσφατη δουλειά του ίδιου σκιτσογράφου, σε σενάριο του Χάρη Γιουλάτου, ο «Μυθομάχος 1821 – Ευχή και κατάρα» (εκδ. Nerdula Creative Lab), που εκτυλίσσεται σε ένα μυθικό σύμπαν λίγο πριν την επανάσταση. Η πιο επική και φιλόδοξη σειρά κόμικς για το 1821 έρχεται διά χειρός Θανάση Καραμπάλιου, με τον τίτλο «1800» (Jemma Press). Έχοντας ξεκινήσει από το 2018 και δουλεύοντας ήδη πάνω στο έκτο τεύχος, ο Καραμπάλιος μας αφηγείται μέσα από τη μυθοπλασία του (βασισμένη σε πολυετή σχολαστική έρευνα) τα παρασκήνια των χρόνων πριν από το ξέσπασμα της επαναστατικής πυρκαγιάς που απλώθηκε σε ολόκληρη τη νότια Ελλάδα. Ο Λαρισαίος δημιουργός επικεντρώνεται στον Δήμο Καραμάνο, έναν οικογενειάρχη πρώην αρματολό της προεπαναστατικής Θεσσαλίας, εντάσσοντας την ιστορία του ως ψηφίδα στο μεγάλο ψηφιδωτό της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Στην κορυφή των έργων κόμικς για το ’21 που δημιουργήθηκαν από εγχώριους/ες δημιουργούς στην επέτειο των 200 χρόνων, βρίσκεται αναμφισβήτητα η «Μάχη της πλατείας» του Soloup (εκδ. Ίκαρος). Το ογκώδες γκράφικ νόβελ αναβιώνει τολμηρά και ενάντια σε εθνικά στερεότυπα τη συναρπαστική ιστορία του 1821, μέσα από την αφήγηση ενός γέρου άστεγου της πλατείας Κολοκοτρώνη σε μια νεαρή κοπέλα. Ο συνδυασμός της αφηγηματικής γλώσσας των κόμικς και της επιστημονικής τεκμηρίωσης (να επισημανθεί ότι το 750 σελίδων βιβλίο περιλαμβάνει πάνω από 100 σελίδες με πηγές, χρονολόγιο, βιογραφικές σημειώσεις, ιστοριογραφικές επεξηγήσεις κ.ο.κ.) καθιστά τη «Μάχη της Πλατείας» ένα, συν τοις άλλοις, σπουδαίο εκπαιδευτικό βοήθημα. Με σεβασμό στην ιστορική ακρίβεια, η σχεδιάστρια Χ. Σακελλαροπούλου και ο ιστοριοδίφης Σ. Θεοχάρης εστιάζουν στο πρόσωπο του Αλέξανδρου Υψηλάντη με το κόμικς τους «1821 – Η αρχή της επανάστασης» (εκδ. Byzantine Tales). Πρόκειται για μια φιλότιμη προσπάθεια που επιχειρεί να αποκαταστήσει την τεράστια συμβολή του πρίγκιπα, στρατιωτικού και αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας στην πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία του Αγώνα και να μας θυμίσει κάτι που τείνουμε να ξεχνάμε: ότι στην πραγματικότητα η πρώτη φλόγα της επανάστασης δεν άναψε στον Μοριά, αλλά λίγο νωρίτερα στη Μολδοβλαχία. Με ανάλογο σεβασμό στις ιστορικές πηγές αντιμετωπίζουν τα γεγονότα της άλωσης της Τριπολιτσάς και οι Αρχοντής και Λάμπρος Πάντσιος στο έργο τους «Ημερολόγια του ’21 – Ελευθερία ή Θάνατος» (εκδ. Comicon). Οι τρόποι με τους οποίους εξιστορήθηκε ο ελληνικός αγώνας της ανεξαρτησίας και οι τρόποι με τους οποίους ερμηνεύτηκαν τα γεγονότα που τον απαρτίζουν, αρχής γενομένης από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του, είναι περίπλοκοι και πολυσύνθετοι. Τα κόμικς δεν φιλοδοξούν προφανώς να υποκαταστήσουν την επιστημονική ιστορική έρευνα. Αποτελούν όμως ένα ερέθισμα για περαιτέρω μελέτη μιας εποχής που διαρκώς και επίμονα θα επανέρχεται από το παρελθόν για να θέτει νέα ερωτήματα στο παρόν μας. Εκδήλωση Το ’21 στα Κόμικς – Όψεις και αναπαραστάσεις της Ελληνικής Επανάστασης στην Ένατη Τέχνη Ομιλητές: Αντώνης Νικολόπουλος (Soloup), σκιτσογράφος, μεταδιδακτορικός ερευνητής ΤΠΤΕ, Πανεπιστήμιο Αιγαίου Γιάννης Αντωνόπουλος, σκιτσογράφος και ιστορικός Γιάννης Κουκουλάς, μεταδιδακτορικός ερευνητής ΘΙΣΤΕ, διδάσκων ΑΣΚΤ Πού: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256 Πότε: Πέμπτη 24 Μαρτίου, 13.30 Είσοδος ελεύθερη Και το σχετικό link...

KANE & LYNCH To 2007, η Eidos Interactive κυκλοφόρησε για PC, Playstation 3 και Xbox 360 το video game Kane & Lynch: Dead Men, που ανήκει στην κατηγορία 3rd person shooter. To 2010 θα κυκλοφορήσει και sequel για τις ίδιες κονσόλες, με τον τίτλο Kane & Lynch 2: Dog Days. Βασισμένο σε αυτά λοιπόν τα βιντεοπαιχνίδια, τον Οκτώβριο του 2010 θα κυκλοφορήσει και το πρώτο από τα 6 τεύχη της μίνι σειράς Kane & Lynch, από την DC Comics. Το σενάριο της ιστορίας έχει γράψει ο Ian Edginton, ενώ το σχέδιο είναι του Christopher Mitten. Η σειρά θα κυκλοφορήσει και συγκεντρωμένη σε paperback τον Ιούνιο του 2011. Τα εξώφυλλα των videogames Η ιστορία έπεται της πλοκής των βιντεοπαιχνιδιών. Μετά την πτώση των "The 7", οι δύο άσπονδοι φίλοι θέλουν να ξεκινήσουν μία νέα ζωή, ιδιαίτερα ο Kane που θέλει να γνωρίσει καλύτερα την κόρη του και να περάσει χρόνο μαζί της. Δυστυχώς γι' αυτούς, τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα είχαν σχεδιάσει, καθώς κάποιος κυκλοφορεί ένα ανοιχτό συμβόλαιο 10 εκατομμυρίων δολαρίων για τα κεφάλια τους, κάτι που οδηγεί από τον πιο μικρό ως τον πιο σεσημασμένο εγκληματία στο κατόπι τους. Οι δύο φίλοι θα πρέπει να εξολοθρεύσουν όσους στρέφονται εναντίον τους, αλλά και να ανακαλύψουν ποιος ευθύνεται για το συμβόλαιο και να τον σταματήσουν. Το βασικό για μένα ήταν ότι, εγώ που δεν γνώριζα τον βιντεοπαιχνίδι, μπόρεσα να παρακολουθήσω μια χαρά την υπόθεση του κόμικ χωρίς δυσκολίες. Από κει και πέρα, χωρίς να είναι καμιά ιστοριάρα, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Ατού του κόμικ είναι η άφθονη δράση και ο καταιγιστικός ρυθμός, που θα έκαναν σίγουρα και ενδιαφέρουσα ταινία. Το σχέδιο είναι ιδιαίτερο, θα μπορούσε όμως και λίγο καλύτερο, καθώς σε κάποια σημεία με μπέρδευε.

Ολοκληρώθηκε και το World War Hulk και τολμώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από το βάθος του σεναρίου. Τεύχος 1 Χουλκ ήρθε, Χουλκ πάρει εκδίκηση, Χουλκ του σκοτώσαν τη γυναίκα και τον μπατζανάκη της κατσαρίδας. Χουλκ δείρει Χουλκ σκοτώσει Χουλκ πατήσει με τις λάσπες στο χαλί - Πήγαινε πίσω Χουλκ είμαστε οι μεγαλύτεροι ήρωες της Γης και θα σε καταστρέψουμε Μπουμ, μπραφ, σμακ, κλοπς, καραμπατζαβρουμ,πιφ Χουλκ κέρδισε και σας καταστρέψει Τεύχος 2 Ποιος είναι αυτός ο Χουλκ που μας απειλεί; Θα τον δείρουμε. Όχι θα τον πάρουμε με το καλό. Μεσολαβεί απίστευτη ηλιθιότητα που όλα πάνε στραβά Χουλκ ήρθε, Χουλκ πάρει εκδίκηση, Χουλκ του σκοτώσαν τη γυναίκα και τον κόκκινο κουνιάδο. Χουλκ δείρει Χουλκ σκοτώσει Χουλκ φάει πιτόγυρο με κέτσαπ και ρώσικη - Πήγαινε πίσω Χουλκ είμαστε οι μεγαλύτεροι ήρωες της Γης και θα σε καταστρέψουμε Μπουμ, μπραφ, σμακ, κλοπς, καραμπατζαβρουμ,πιφ Χουλκ κέρδισε και σας καταστρέψει Τεύχος 3 Ποιος είναι αυτός ο Χουλκ που μας απειλεί; Θα τον δείρουμε. Όχι θα τον πάρουμε με το καλό. Μεσολαβεί απίστευτη ηλιθιότητα που όλα πάνε στραβά Χουλκ ήρθε, Χουλκ πάρει εκδίκηση, Χουλκ του σκοτώσαν τη γυναίκα και τον ξάδερφο του απομίμηση the Thing. Χουλκ δείρει Χουλκ σκοτώσει Χουλκ πατήσει οδοντόκρεμα στη μέση - Πήγαινε πίσω Χουλκ είμαστε οι μεγαλύτεροι ήρωες της Γης και θα σε καταστρέψουμε Μπουμ, μπραφ, σμακ, κλοπς, καραμπατζαβρουμ,πιφ Χουλκ κέρδισε και σας καταστρέψει Τεύχος 4 Ποιος είναι αυτός ο Χουλκ που μας απειλεί; Θα τον δείρουμε. Όχι θα τον πάρουμε με το καλό. Μεσολαβεί απίστευτη ηλιθιότητα που όλα πάνε στραβά Χουλκ ήρθε, Χουλκ πάρει εκδίκηση, Χουλκ του σκοτώσαν τη γυναίκα και τη μάνα της Ελοχίμ Νεφελίμ. Χουλκ δείρει Χουλκ σκοτώσει Χουλκ σας κάνει ανφόλοου - Πήγαινε πίσω Χουλκ είμαστε οι μεγαλύτεροι ήρωες της Γης και θα σε καταστρέψουμε Μπουμ, μπραφ, σμακ, κλοπς, καραμπατζαβρουμ,πιφ Χουλκ κέρδισε και σας καταστρέψει Τεύχος 5 Ποιος είναι αυτός ο Χουλκ που μας απειλεί; Θα τον δείρουμε. Όχι θα τον πάρουμε με το καλό. Μεσολαβεί απίστευτη ηλιθιότητα που όλα πάνε στραβά Χουλκ ήρθε, Χουλκ πάρει εκδίκηση, Χουλκ του σκοτώσαν τη γυναίκα και το γείτονα εκείνου που μοιάζει με κουκλάκι βουντού. Χουλκ δείρει Χουλκ σκοτώσει Χουλκ φάει μπριαμ την Τσικνοπέμπτη - Πήγαινε πίσω Χουλκ είμαστε οι μεγαλύτεροι ήρωες της Γης και θα σε καταστρέψουμε Μπουμ, μπραφ, σμακ, κλοπς, καραμπατζαβρουμ,πιφ Χουλκ κέρδισε και σας καταστρέψει. Εεεεεε δεν το κόβουμε; Τον χρειαζόμαστε για το επόμενο event των Avengers Σωστά. Ε Χουλκάκο; Τελικά όλο αυτό το συγγενολόι το μακέλεψε ο υπερφυσικός σκατομπάμπουρας και όχι οι Γήινοι. Χουλκ γίνει καλός, γίνει Μπρους Μπάνερ, Χουλκ ταΐσει όλα τα αδέσποτα. - Ωραία, όλα καλά. Και πως θα το πούμε; - World War Hulk. - Α εντάξει να πούμε και το σχεδιαστή να κάνει ωραία καρέ με Αυστραλιανή έρημο - δε θα έχει Αυστραλία. - νταξ Αφρικανική σαβάνα - τελικά ούτε Αφρική θα παίξει - Ευρώπη βάλτον να διαλύει κανένα πύργο του Άιφελ, της Πίζας, της Ηλείας - και την Ευρώπη αφήσαμε έξω - Ασία, Σινικό τείχος; Ιαπωνία; Γουλβερίν; - ε να ξέρεις - Αμαζόνιος; Μεξικό; - μακριά δεν πέφτουν; - Καλιφόρνια; Μαϊάμι; Πεντάγωνο στην πρωτεύουσα; - Κοίτα όλο είναι στη ΝΥ, αλλά έχει 2 σελίδες Βερμόντ και ένα τσουνάμι στη Μασαχουσέτη. - Εντάξει μας κάνει. Μια χαρά παγκόσμιος πόλεμος, άλλωστε απειλούσε όλη την ανθρωπότητα. - Βασικά 4 νοματαίους απείλησε Εξαφανίσου και στείλτο στο σχεδιαστήριο

Ακόμη μία προσθήκη στην Wishlist!

Καμία σχέση με τη σειρά αυτό το κόμικ. Όμως σίγουρα απαραίτητο το 2ο Volume για τη ολοκλήρωση.

Ξεκίνησα εδώ και 1+ μήνα για πρώτη φορά ανάγνωση την επίσημη συλλογή, και όλο έλεγα να γράψω 1-2 λόγια και όλο το αμελούσα. Σήμερα ολοκλήρωσα το #4 Captain America Εκτός Χρόνου, και για εμένα είναι το πρώτο καθαρό 5ρι της. Δεν ξεκίνησε όμως έτσι. Για την ακρίβεια, ο τόμος έχει 7 τεύχη και τα πρώτα 5 δεν μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Λίγο οτι ο Cap δεν είναι απο τους αγαπημένους μου, λίγο η πλοκή που σε κάθε τεύχος έβαζε περισσότερα ερωτήματα απ' όσα εξηγούσε, βάλτε και το γεγονός ότι έβρισκα τα συνεχόμενα flashback κουραστικά, γενικά δεν περίμενα και πολλά. Τα τελευταία 2 τεύχη όμως, τα άλλαξαν όλα. Είχα ξεχάσει οτι στο editorial αναφέρεται ότι το συγκεκριμένο run είναι αμφιλεγόμενο, οπότε το τέλος του 6ου με έπιασε τελείως απροετοίμαστο. Τόσο , ώστε να ανατρέξω στα γρήγορα στις τελευταίες 100 σελίδες και να εξακριβώσω ότι με χειραγώγησαν κανονικότατα. Όλα τα hints ήταν εκεί, απλά εγώ δεν τα έβλεπα. Τώρα μάλιστα, τυχαία περιστατικά ή σκηνές που δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν άλλη προσέγγιση. Και μετά ήρθε το τεύχος 7, που αν και συνδέεται ελάχιστα με όσα είχαμε δει μέχρι τώρα, ήταν το πιο δυνατό από όλα. Προσωπικά αγνοούσα τελείως τον Jack Monroe, αλλά ρε παιδιά, τι ωραία ιδέα να μπεί σφήνα η κατάληξη του μετά το revelation του τελεταίου τεύχους, και τι ωραία αφήγηση που είχε. Πολύ δυνατό. Έτσι, ένας τόμος που προσωπικά ήταν από τους λιγότερο αγαπημένους μου στο μεγαλύτερο μέρος του, ήταν ο πρώτος που βαθμολογώ με 5/5. Για την ιστορία, μέχρι τώρα έχουμε: #1 Spiderman Η επιστροφή 4/5 #2 Ironman Extremis 3/5 #3 Avengers Απόδραση 4/5 #4 Captain America Εκτός Χρόνου 5/5

Με τον τόμο #58, η αγαπημένη μας συλλογή μπαίνει για λίγο στα παπούτσια της άλλης αξιόλογης σειράς, αυτής των “Κλασικών Υπερηρώων” και μας χαρίζει όμορφες στιγμές της θρυλικής πορείας των Fantastic Four, την εποχή που μεσουρανούσαν στα αμερικάνικα κόμικς. Ο παρών τόμος φέρει πολλά στοιχεία που άνετα θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε σημαντικά, τόσο από αναγνωστική άποψη, περισσότερο όμως από θεωρητική. Το λέω, αυτό γιατί εδώ ο αναγνώστης θα έχει την τύχη να απολαύσει τον πολυαναμενόμενο γάμο του Reed και της Sue, την πρώτη εμφάνιση των Inhumans και φυσικά τις πρώτες εμφανίσεις του Galactus και του Silver Surfer, δύο μορφών που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στον χώρο των κόμικς γενικότερα. Δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε στην δημιουργική δεξιοτεχνία των Lee - Kirby, γι’ αυτή τους την τεράστια παρακαταθήκη! Πολλές πρωτιές, λοιπόν, και γι’ αυτό ο συγκεκριμένος τόμος δίκαια θεωρείται must have για τους λάτρεις των first appearances, αλλά κι αυτών που θέλουν να εμβαθύνουν στην ιστορικότητα της Ένατης Τέχνης. Ομολογώ ότι ο τίτλος είναι μεν πιασάρικος, αλλά και παραπλανητικός. Ο λόγος αυτού του χαρακτηρισμού έγκειται στο γεγονός ότι ο μεγάλος villain εμφανίζεται τρία μόλις κεφάλαια (τεύχη) πριν το φινάλε του τόμου. Σαν τους μεγάλους τραγουδιστές, που βγαίνουν στο τέλος του προγράμματος! Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι δεν μας αποζημιώνουν και τα υπόλοιπα κεφάλαια, τα οποία μας κρατούν σε εγρήγορση τόσο με τις σκηνές δράσης, όσο και με την αγωνία, την οποία φροντίζουν να μεταδώσουν. Ακόμα και το πρώτο τεύχος (το annual) που περιγράφει των γάμο, δεν μας αφήνει να χαλαρώσουμε και ν’ απολαύσουμε το… μυστήριο. Μπαίνει κατευθείαν στο μακελειό! Αν θέλουμε να κάνουμε ένα σχόλιο για τα σενάρια των ιστοριών, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον άγουρο χαρακτήρα, τις συγγραφικές ευκολίες και τις υπερβολές που υιοθετούνταν γενικά εκείνη την εποχή, καθώς και τους μακροσκελείς διαλόγους, αλλά και τις πολλές επεξηγηματικές λεζάντες, που φέρνουν στο μυαλό μυθιστόρημα. Σε αντίθεση με τις πρώτες - πρώτες ιστορίες που απολαύσαμε στους “Κλασικούς Υπερήρωες”, εδώ αυτό που παρατηρούμε είναι ότι δεν υπάρχει καθαρή αυτονομία στα σενάρια, αλλά έχουμε συνέχεια. Ουσιαστικά, ο τόμος χωρίζεται σε τέσσερις μεγάλες στιγμές. Η πρώτη είναι ο γάμος του Reed και της Sue, η δεύτερη είναι η εμφάνιση των Inhumans, η τρίτη είναι η εμφάνιση του Galactus και η τελευταία είναι η περιπέτεια του Ben. Ο γάμος, μπορεί να ήταν μία κομβική στιγμή για την συγκεκριμένη ομάδα την δεκαετία του ‘60, αλλά νομίζω ότι η πλοκή ήταν κάπως απότομη. Χρησιμοποιήθηκαν πολλοί πρωτοκλασάτοι ήρωες, οι οποίοι πήραν την θέση κομπάρσου, ενώ την εναλλαγή των σκηνών δεν θα την λέγαμε αβίαστη. Η είσοδος των Inhumans στο παιχνίδι, έδωσε ένα σενάριο πιο μεστό και με λεπτομέρεια στην αγωνία και την δράση, η οποία όμως απογειώνεται με το μεγαλείο του Galactus, που οι δύο βετεράνοι δημιουργοί είχαν φροντίσει να τον κάνουν σχεδόν ακατανίκητο. Η τελευταία μεγάλη στιγμή, παραδέχομαι ότι έχει κι εκείνη την δράση και την αγωνία της, αλλά περισσότερο με κράτησε το χτίσιμο και η εξέλιξη του villain, την οποία και βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα. Το ίδιο αξιόλογο είναι και το plot twist που εμφανίζει κι ο χαρακτήρας του Silver Surfer, αλλά δεν με εξέπληξε πολύ, γιατί με βρήκε διαβασμένο. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, νομίζω ότι δεν χωράνε πολλά λόγια. Η σχεδιαστική δεινότητα του Jack Kirby είναι δεδομένη και γνωστή σε όλους τους φίλους της Marvel. Η πένα του έχει φέρει στο φως μερικούς από τους πιο μεγαλειώδεις χαρακτήρες του Οίκου των Ιδεών κι έχει γεννήσει την έμπνευση και το μεράκι σε μία στρατιά από ταλαντούχους επιγόνους του. Όπως συμβαίνει με το στυλ του, έτσι κι εδώ έχουμε όμορφα δοσμένους χαρακτήρες, ρεαλιστικές σκηνές μαχών, απίστευτα backgrounds κι όλα αυτά ενισχύουν τον θαυμασμό μου, αν αναλογιστούμε ότι γίνονται χωρίς καμία παρέμβαση ηλεκτρονικού υπολογιστή. Καθαρή δεξιοτεχνία, λοιπόν! Αριστοτεχνικός είναι κι ο χρωματισμός, που βγάζει μία μεγάλη ζωντάνια. Αυτοί είναι και οι λόγοι που μ’ ενθουσιάζει το vintage σχέδιο. Η παρούσα έκδοση είναι πολυσέλιδη κι άκρως χορταστική, τουλάχιστον από θέμα ιστοριών. Στο συνοδευτικό υλικό, ο κύριος Lupoi θα μας μιλήσει, στο editorial του, γι’ αυτά που πρόκειται να διαβάσουμε, ένα άρθρο που δίνει την θέση του στο κλασικό μονοσέλιδο αφιέρωμα για τα γεγονότα που μας οδήγησαν εδώ, το οποίο απουσιάζει. Στο τέλος του τόμου η έκδοση θα μας χαρίσει μία εγκάρσια τομή του κτιρίου Baxter, την οποία είδαμε και στους “Κλασικούς Υπερήρωες” (οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες ανάμεσα στις δύο σειρές όταν πρόκειται για retro ιστορίες ), ενώ υπάρχει κι ένα δισέλιδο αφιέρωμα στην προέλευση των Fantastic Four. Λίγο υλικό αυτή την φορά, αλλά μας αποζημιώνει ο αριθμός των σελίδων καθαρής ιστορίας, που είναι πέραν του δέοντος γενναιόδωρος.

Χαίρομαι που η εκδοτική ακούει την πλειοψηφία και βγάζει αυτόνομους τίτλους που έδειξαν τα γκάλοπ ότι ζητάει το κοινό, αλλά εγώ που ανήκω στην μειοψηφία - και δεν είμαι φαν του συγκεκριμένου ήρωα - μάλλον θα προσπεράσω ή τουλάχιστον θα δω από τις κριτικές αν αξίζει και ίσως το πάρω κάποια στιγμή, έστω για να στηρίξω την προσπάθεια (ανάλογα και την τιμή). Πάντως είναι καλό που υπάρχει κινητικότητα και βγαίνουν καινούρια κόμικς (όποια και αν είναι αυτά). Άντε και σε "Λάργκο", αλλά... ξέχασα προηγείται ο "Στορμ".

Καλησπέρα Τεύχη Vima Men 60-77 Εξώφυλλα + Οπισθόφυλλα Καλησπέρα Τεύχη Vima Men 78-92 Εξώφυλλα + Οπισθόφυλλα έρχονται και αλλά Μεταφέρθηκαν στην βάση

Αν και με μεγάλη καθυστέρηση, διαβάστηκε ο τόμος #10, που αναφέρεται σε μια μεγάλη επιστροφή. Την "Επιστροφή του βρικόλακα". Για δεύτερη φορά, λοιπόν, πέφτω θύμα των προκαταλήψεων και του μυαλού μου που δεν θέλει να δεχτεί κάτι καινούργιο, με αποτέλεσμα να είμαι κάπως αρνητικός με την ιστορία πριν ακόμα την διαβάσω. Όπως και στην προηγούμενη με τον βρικόλακα, θυμάμαι είχα τις ενστάσεις μου. Αν και μου αρέσουν υπερβολικά τόσο το χρονικό πλαίσιο στο οποίο κινείται το Πνεύμα με το τσεκούρι, όσο και ο τρόμος που καλύπτει τις ιστορίες του αιμοδιψούς Βαρόνου, εντούτοις δεν μπορούσα να "χωνέψω" πώς θα μπορούσε η συνύπαρξη αυτών των δύο (εκ διαμέτρου αντίθετων) χαρακτήρων να είναι αρμονική συγγραφικά. Τελικά θυμάμαι ότι οι φόβοι μου ήταν εντελώς αβάσιμοι κι ότι απόλαυσα μια εξαιρετική δουλειά, εντοπίζοντας μόνο λίγα ψεγάδια. Όταν, λοιπόν, μαθαίνω ότι κυκλοφορεί και δεύτερο μέρος αυτής της αναμέτρησης και πάλι δεν το είδα με καλό μάτι. Από την στιγμή που ο βρικόλακας νικήθηκε, υπέθεσα ότι μια νεκρανάσταση θα ήταν τραβηγμένη από τα μαλλιά κι ότι δεν θα με ικανοποιήσει. Με χαρά, λοιπόν, διαπιστώνω ότι και πάλι… έπεσα έξω! Το περίεργο sequel μας έρχεται από την μακρινή δεκαετία του '80 και περιγράφει τον τρόπο που ο Βαρόνος Ρακόζι (του οποίου το όνομα παραπέμπει στον μεγάλο Ούγγρο ηθοποιό Bela Lugosi, ο οποίος ενσάρκωσε με επιτυχία αντίστοιχους ρόλους) περπατάει και πάλι στην γη, αποφασισμένος να δημιουργήσει μια τεράστια στρατιά από υπηκόους, με σκοπό να κυβερνήσει τον κόσμο, αλλά και να πάρει εκδίκηση για τον, κατά σάρκα, θάνατό του. Στην νέα του απόπειρα θα βρει απέναντι του μερικούς γνωστούς υπερασπιστές της ζωής, που δεν είναι άλλοι από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές του τίτλου, αλλά και μερικούς από εκείνους που είχαμε δει και στον τόμο #08. Γι' ακόμα μία φορά το έργο με απορρόφησε από την πρώτη του κιόλας σελίδα και με εντυπωσίασε με την συγγραφική του ευρωστία. Η πλοκή ξεκινάει με ένα τετελεσμένο γεγονός (την γκάφα του Τσίκο), το οποίο στέκεται η αφορμή να ξεκινήσουν τα μαρτύρια για τους καλούς. Η πλοκή, από την στιγμή που έχει πολλές σελίδες στην διάθεση της, δεν βιάζεται στο ελάχιστο, με αποτέλεσμα να δημιουργεί το κλίμα που είναι κατάλληλο για μια τέτοια ιστορία. Έχουμε ένα σκοτεινό μυστήριο, το οποίο όσο κυλά η πλοκή μετατρέπεται σε τρόμο. Ο συγγραφέας ισομοιράζει τον χρόνο που διαθέτει κάθε πρωταγωνιστικό στοιχείο και δεν αφήνει κανέναν να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της ιστορίας. Ούτε τον βρικόλακα, αλλά ούτε και τον ίδιο τον Ζαγκόρ. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ότι ο ίδιος ο Πρίγκιπας του σκότους, δεν εμφανίζεται πριν από τα μισά του έργου. Οι σκηνές που δημιουργούνται σε πολλά σημεία, αν και πραγματεύονται κάτι μεταφυσικό, προσωπικά πιστεύω ότι έβγαλαν έναν χαρακτήρα ρεαλιστικό. Και μιας και μίλησα για σκηνές, υπήρχαν μερικές οι οποίες ήταν εξαιρετικές κι έδεναν αριστοτεχνικά με το σενάριο. Ξεχώρισα πχ τον θάνατο του Μόλναρ, την γέννηση του βρικόλακα, το δάγκωμα των γυναικών και του κοριτσιού, την πτώση του Μόλναρ από τους βράχους κι άλλες πολλές. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο κύριος Castelli δεν μάσησε τα λόγια του, ούτε ήθελε να χαϊδέψει αυτιά. Αντιθέτως, μας προσέφερε ένα σενάριο που βρίθει δυνατών σκηνών, που ίσως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κι ακατάλληλες για τους (πολύ) μικρούς μας φίλους. Και σκηνοθετικά έχουμε μια άρτια δουλειά, η οποία μοιάζει να έχει υιοθετήσει τα καλά στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα λογοτεχνικό αφήγημα. Η περιγραφή των σκηνών και η εναλλαγή τους πραγματοποιείται στην εντέλεια, εννοείται χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη, την ίδια ώρα που η πλοκή "τρέχει" σε τουλάχιστον τρία σημεία (Στάρμπακ, Μπέργκβιλ και την σπηλιά όπου κείτεται ο βρικόλακας). Μια κίνηση που πιστεύω ότι χρειάζεται περίσσεια μαεστρία για να βγει με θετικό πρόσημο. Όσον αφορά το cast, όπως και στην προηγούμενη ιστορία, λαμβάνει δίκαιο χρόνο ενεργής συμμετοχής, γεγονός που ίσως να "ρίχνει" κάπως τον κεντρικό πρωταγωνιστή. Ο Ζαγκόρ, στο μεγαλύτερο μέρος της πλοκής, βρίσκεται καθ' οδόν για την τελική του αναμέτρηση με τον βρικόλακα, η οποία όταν έρχεται, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιτυχής από πλευράς του, καθώς άλλος ολοκληρώνει την δουλειά. Ακόμα κι ο Τσίκο λειτουργεί καθοριστικά, καθώς είναι αυτός από τον οποίο ξεκινούν όλα. Προσωπικά, πάντως, με εκνεύρισε το μετέπειτα γρουσούζικο ύφος του στην ιστορία. Και κάνει την γκάφα και μετά θέλει να βγάλει την ουρά του απ' έξω! Το φινάλε έχει πολλά μοτίβα που προέρχονται από την προηγούμενη ιστορία. Εννοώ ότι, ενώ στήνεται μια πλοκή με δράση, ένταση, αγωνία και μυστήριο, έχουμε ένα φινάλε απλοϊκό και με τον Ζαγκόρ απόντα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε, αλλά όπως και στο άτυπο πρώτο μέρος, θεωρώ ότι θα πρέπει ο πρωταγωνιστής να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Επίσης, θα πρέπει να θίξουμε και το γεγονός ότι το story κάνει μεγάλες παραχωρήσεις όσον αφορά την παράδοση που έχει επικρατήσει στο θέμα "βρικόλακας" (μιας κι ο όρος "Δράκουλας" δεν αναφέρεται πουθενά, πιθανόν λόγω δικαιωμάτων). Χάρη ευκολίας και οικονομίας, λοιπόν, ο βρικόλακας που προηγουμένως είχε γίνει στάχτη, τώρα επανέρχεται στην "ζωή" και φυσικά όλοι όσοι έχει μεταμορφώσει σε βαμπίρ, ως δια μαγείας (μετά τον θάνατό του) θεραπεύονται! Κι εδώ δεν μπορώ να πω ότι με πείραξε ιδιαίτερα, αλλά ομολογώ ότι αισθάνθηκα κάπως άβολα. Εν κατακλείδι, κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά που είναι εφάμιλλη ενός λογοτεχνικού αναγνώσματος, που αποτυπώνει αριστοτεχνικά την εποχή του Ζαγκόρ και την παράδοση του Δράκουλα και πιστεύω ότι, όχι απλά πρέπει να διαβαστεί από τους λάτρεις του είδους, αλλά μια τέτοια κίνηση κρίνεται επιβεβλημένη. Ο εικαστικός τομέας αποτυπώνει άψογα τον τρόμο και την συγκίνηση που θέλει να μεταδώσει το σενάριο. Τόσο τα τοπία, όσο και τα πρόσωπα των ανθρώπων (και ιδιαίτερα τα μάτια του Βαρόνου) αποπνέουν μια αύρα που ανατριχιάζει. Η χρωματική παλέτα είναι ταιριαστή με την θεματολογία, καθώς έχουν χρησιμοποιηθεί γήινα χρώματα σε χαμηλή φωτεινότητα. Μοναδικό ψεγάδι ίσως να θεωρούσαμε τις έντονες σχεδιαστικές γραμμές, που υπάρχουν στα περιγράμματα, καθώς και το μελάνωμα, το οποίο και βρήκα υπερβολικό σε μερικά καρέ και το οποίο σκουραίνει ακόμα περισσότερο το συνολικό αποτέλεσμα. Κατά τα άλλα (κι αν κρίνουμε ότι πρόκειται για ένα έργο που μας έρχεται από το 1981) έμεινα ευχαριστημένος (και) από το σχέδιο. Η έκδοση είναι ένα πραγματικό χάρμα οφθαλμών. Ένα κόσμημα για τις βιβλιοθήκες μας και τοποθετεί τον Ζαγκόρ, από τα αλώνια (του φτηνού χαρτιού, της πρόχειρης εκτύπωσης και του μικρού μεγέθους) στα σαλόνια των πολυτελών εκδόσεων. Η κόλληση είναι εξαιρετική και κρατάει το ογκωδέστατο σύνολο, ενώ το χαρτί είναι πολύ καλό, όπως και η εκτύπωση. Το συνοδευτικό υλικό με ξάφνιασε, καθώς δεν περίμενα να βρω κάτι τέτοιο. Εκτός από μερικά πόστερ που ανοίγουν τον τόμο, στην συνέχεια υπάρχει ένα τρισέλιδο αφιέρωμα στους "Χάρτινους βρικόλακες που αγαπήσαμε" στα κόμικς, επιμελημένο από τον Γαβριήλ Τομπαλίδη, ενώ στο τέλος του τόμου βρίσκουμε ένα μικρό αφιέρωμα στους “Καλούς και τους Κακούς” ήρωες της ιστορίας που διαβάσαμε. Ο τόμος κλείνει με τις επαγγελματικές βιογραφίες των δύο δημιουργών. Εξαιρετικά! Με λίγα λόγια, μόνο ένα σκληρό εξώφυλλο, αποτρέπει την παρούσα έκδοση από το να χαρακτηριστεί αψεγάδιαστη!

Αρχές Μαρτίου η "Jemma Press" κυκλοφόρησε τον πρώτο τόμο της τριλογίας που έγραψε και σχεδίασε ο Vittorio Giardino, No Pasaran, με ήρωα τον Μαξ Φρίντμαν που στην Ελλάδα τον έχουμε γνωρίσει μέσα από την Ουγγρική Ραψωδία του ίδιου συγγραφέα. Η συγκεκριμένη τριλογία αποτελείτε από: Max Fridman: No Pasaran (1999) Max Fridman: Rio de Sangre (2002) Max Fridman: Sin Ilusion (2008) Σε αυτό τον τόμο παρακολουθούμε τον Φρίντμαν όπου το Φθινόπωρο του 1938 αποφασίζει να επιστρέψει στην Ισπανία για να βρει έναν παλιό του φίλο που όλα δείχνουν ότι έχει εξαφανιστεί. Και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η περιπέτεια. Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε μια Ισπανία που υπάρχει εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα σε Δημοκράτες και Φασίστες και μάλιστα κοντά στο τέλος αυτού του πολέμου, γιατί τον Μάρτιο του 1939 η Δημοκρατία χάνει. Από το οπισθόφυλλο Οκτώβρης 1938. Η Ισπανία είναι βυθισμένη στον τρόμο του εμφυλίου πολέμου. Ο Μαξ Φρίντμαν αναγκάζεται να αφήσει την ηρεμία του σπιτιού του στα περίχωρα της Γενεύης για να επιστρέψει στην ταραγμένη Ιβηρική χερσόνησο αναζητώντας έναν παλιό του φίλο, έναν εθελοντή μαχητή της ελευθερίας που τα ίχνη του έχουν χαθεί στη φρίκη του μετώπου. Ο Φρίντμαν συναντά παλιούς εχθρούς και φίλους και προσπαθεί αρχικά να κρατήσει ουδέτερη στάση, αλλά γρήγορα παρασύρεται σε μια δίνη από ίντριγκες και σκευωρίες… Μια καταπληκτική ιστορία (επίκαιρη) με ένα όμορφο σχέδιο. Στα της έκδοσης: μεγάλο σχήμα, εξώφυλλο-οπισθόφυλλο στα ίδια στάνταρ με τις περισσότερες εκδόσεις της εταιρίας, αλλά το χαρτί εσωτερικά λίγο πιο ματ (οικονομία). Στα έξτρα έχουμε στην αρχή τρεις σελίδες με μια σύντομη ιστορική αναδρομή και μια εισαγωγή και στο τέλος τέσσερις σελίδες με την αφηγηματική μηχανή του Βιτόριο Τζαρντίνο. Η εκδοτική συνεχίζει να μας προσφέρει αξιόλογους τίτλους. Ας ελπίσουμε να δούμε σύντομα και τους άλλους δύο τόμους που ολοκληρώνουν την ιστορία.

Αφού έχω αυτή τη σειρά της Modern Times, σκέφτομαι να πάρω και τους δυο τόμους της Anubis αλλά θέλω να χρησιμοποιήσω τα χρήματα για τα καινούργια κόμικς των δυο εκδόσεων. Υπάρχει κάποια διάφορα ανάμεσα στις Anubis και Modern Times σε αυτή τη σειρά?

Σε ευχαριστώ για την διευκρίνιση

Το πήρα και εγώ σήμερα από τα public μόνο 4,79€ και μαζί το Steve Rogers super soldier στα 7,08€. Αρκετά καλές τιμές για κόμικς πάντως. Μόλις βρω λίγο χρόνο να τα διαβάσω κιόλας. Πάντως φαίνεται πολύ ωραίο. Ξέρει κάποιος να μου πει αν το defenders σχετίζεται με τα γεγονότα της σειράς;

Μερικές αγορές (αλλά και δώρα) του τελευταίου μήνα. Με την πρόσφατη προσφορά από τα Public. Σημειωτέον ότι ο "Κατάλογος των ελληνικών εκδόσεων κόμικς" είναι η σκληρόδετη έκδοση (μιας και την TPB της είχα από τότε που κυκλοφόρησε), που μου δόθηκε δώρο από τον Πρόεδρο της Λέσχης και καλό μου φίλο, τον Γιώργο...! @ Valtasar Μερικά τευχάκια από την σειρά "Μικροί κύριοι - Μικρές κυρίες", αγορασμένα από την Μελίνα, την περίοδο των Χριστουγέννων. Μία σειρά που της αρέσει. Και για το τέλος, το τελευταίο τεύχος από την "Μητρόπολη του χρυσού", αλλά και το βιβλίο "Ο Μπλεκ και οι... άλλοι", αγορασμένα από την Λέσχη. Η λίστα με τα καλούδια δεν έχει τελειωμό και σε επόμενο ποστ μου θα ανεβάσω κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Αρκεί να βρω χρόνο να τα φωτογραφήσω.

Η πρόσφατη πανδημία, η αλήθεια είναι ότι, επηρέασε και ταλαιπώρησε με αφάνταστο τρόπο την ανθρωπότητα. Γι' αυτή την μάστιγα γράφτηκαν συγγράμματα, θεατρικά έργα, ακόμα και ταινίες. Όπως ήταν φυσικό, λοιπόν, ο τομέας της Ένατης Τέχνης δεν θα μπορούσε να μείνει αδρανής. Μέσα σε πολλά κόμικς που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, έρχεται κι ο “Κήπος του Προφήτη: ANIMALE” να μας δώσει μία “λογική” εξήγηση, αλλά και μία λύση στο πρόβλημα. Ο Ντίνος έχει βαρεθεί την ζωή του, με την ρουτίνα που τον έχει κατακλύσει από τις πολλές ώρες που περνάει μέσα στο σπίτι του κι έτσι ψάχνει να βρει έναν τρόπο για να αντιδράσει. Σε αυτή του την αντίδραση έχει μία λύση ο Δαίμονας, ο οποίος έχει την ικανότητα να γυρίσει τον χρόνο πίσω, τότε που ο πρώτος Κινέζος δοκίμασε το έδεσμα από το (κατά τα άλλα) συμπαθές ζωάκι, που μετέφερε τον COVID στον άνθρωπο. Αποφασίζουν, λοιπόν, να τον επισκεφτούν με σκοπό να τον αποτρέψουν. Εκείνος, όμως, θα τους αποκαλύψει ότι αυτό είναι προϊόν μίας γενικότερης συνωμοσίας, που σκοπό έχει την… εκδίκηση. Οι δύο, υπερασπιστές της ανθρωπότητας, λοιπόν, θα ξεκινήσουν την έρευνα, με σκοπό να βρουν την άκρη του νήματος και τους υπαίτιους αυτής της συνωμοσίας και να τους επαναφέρουν στην τάξη. Σε αυτό το ταξίδι θα έχουν στο πλευρό τους μερικές από τις σημαντικότερες μορφές της διεθνούς metal σκηνής. Ο Gordon Blacksmith ξαναχτυπά, λοιπόν, με τον θρυλικό “Προφήτη” του και δημιουργεί ένα σύντομο φανζίν, το οποίο βρήκα ιδιαίτερα απολαυστικό. Ο δημιουργός επικεντρωθεί στην συγγραφή του σεναρίου και στον σχεδιασμό του εξώφυλλου, ενώ το σχέδιο στο εσωτερικό το έχει επιμεληθεί ο Περικλής Αρκάς. Το σενάριο έχει καλή σκηνοθεσία, πιάνει τον σφυγμό της επικαιρότητας, χωρίς φυσικά να κάνει έκπτωση στην βασική ιδέα που έχει σφυρηλατήσει το κόμικ. Το μουσικό στοιχείο είναι πολύ έντονο και ταιριάζει απόλυτα στο κωμικό στυλ που έχει υιοθετήσει η πλοκή. Και φυσικά δίνεται και μία γροθιά στο στομάχι των απανταχού υπερβολικών συνωμοσιολόγων και των πρακτικών που ακολουθούν. Γενικά πρόκειται για ένα κόμικ το οποίο είναι άξιο αναφοράς, έχει φρεσκάδα και πλάκα. Νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί από όλους τους λάτρεις παρόμοιων δουλειών. Στον εικαστικό τομέα, αυτό που επικρατεί κατά κράτος, είναι το σκοτεινό στοιχείο, το οποίο δένει ομαλά με το σενάριο. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα “Black Metal” ύφος. Τα καρέ βρίθουν λεπτομερειών, ενώ βοηθούν στο να ξετυλιχθεί καλύτερα το κωμικό στοιχείο. Στο χρώμα επικρατεί το άσπρο και το μαύρο, ένας συνδυασμός που εμένα, προσωπικά, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Αν και δεν αναφέρομαι ποτέ στο lettering ενός κόμικ (ίσως κακώς να μην το κάνω ), αξίζει να πούμε ότι εδώ έχουμε μία καθαρή κι ευκολοδιάβαστη γραμματοσειρά, η οποία, όμως, είναι λίγο μεγάλη για το μέγεθος της έκδοσης, με αποτέλεσμα τα μπαλονάκια να καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο στα καρέ, από ότι θα έπρεπε. Μικρό το κακό, πάντως. Η έκδοση σίγουρα δεν αγγίζει ποιοτικά την προηγούμενη που είχε κυκλοφορήσει το 2018, αλλά αν δεν έχετε αυτές τις προσδοκίες, τότε εννοείται ότι δεν θα δυσαρεστηθείτε. Αυτή την φορά το φορμάτ της είναι “κανονικό” (με το ύψος να είναι μεγαλύτερο από το πλάτος) και το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα. Το χαρτί είναι αρκετά παχύ και πολυτελές, ενώ το μοναδικό έξτρα υλικό είναι μία αφίσα που την βρίσκουμε στην μέση του εντύπου. Αρνητική εντύπωση μου έκαναν οι τρεις διαφημιστικές σελίδες, τις οποίες τις βρήκα πολλές, αν κρίνουμε ότι το συγκεκριμένο κόμικ διαθέτει συνολικά 32 όλες κι όλες, συμπεριλαμβανομένης και της αφίσας. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους. Παρουσίαση "Ο Κήπος του Προφήτη" (2007) Παρουσίαση "Ο Κήπος του Προφήτη: The Unholy Book" (2018)

Από τις 15 Νοεμβρίου, οι τυχεροί μας γείτονες θα μπορούν να αποκτήσουν τούτο το πακέτο που περιέχει 8 μεταλλικά γραμματόσημα και ένα ειδικό τεύχος του Topolino με 8 υπέροχες ιστορίες από το σύμπαν του Μίκυ. Τα γραμματόσημα φέρουν την υπογραφή του Γιωργάκου του Καβατσάνο.

Νέα ναυτική ιστορία σε σχέδιο Μοτούρα, που θυμίζει έντονα Μόμπυ Ντικ. Σενάριο Zemelo. Ο Σκρουτζ στο ρόλο του Μαγγελάνου και ο Ντόναλντ σε αυτόν του Πιγκαφετα. Το εξώφυλλο φυσικά υπέροχο!

εξωφυλλα τευχη 326 εως 328 Μεταφέρθηκαν στην βάση

Μία ενημέρωση για τους αγαπημένους φίλους, φαν του Ζαγκορ. Όλα σχεδόν τα τεύχη της αγαπημένης σειράς Ζαγκορ της epicenter comics τα έχει διαθέσιμα το αγαπημένο κομιξάδικο Τζέμμα. Λόγω της αύξησης των ταχυδρομικών που κάνουν δύσκολη την παραγγελία από Αμερική και uk είναι πια η καλύτερη και φθηνότερη επιλογή για να τα αποκτήσει κάποιος. Προτείνω ανεπιφύλακτα το alien saga, origins, terror from the deep, great conspiracy κλπ

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τούβλου τόμου #12 βρίσκονται κοντά μας κι ανέβηκαν στην βάση. Ας βάλουμε και την διαφήμιση του εξώφυλλου του επόμενου τεύχους, που κυκλοφορεί μέσα στο καλοκαίρι.

Μόλις μου ήρθε ... Είναι καταπληκτική έκδοση, όλο έγχρωμο με ενδιαφέροντα άρθρα από Τομπαλίδη και Μπουρατίνι. Ανεβάζει level τη σειρά!!! Πρόκειται για ιστορία 530 σελίδων, η τιμή θεωρώ είναι λογική. Εξάλλου τι προτιμάμε 10 βλακείες των 3,5€, 5 βλακείες των 7€ ή ένα ολοκληρωμένο έπος των 530 σελιδων με 35€ (31,5€ το πήρα από το σαιτ) ; Ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει την επιλογή του. Εγώ την ιστορία αυτή την είχα και σε ασπρόμαυρη από epicenter (60€ την είχα πάρει) και η Ελληνική έκδοση είναι καλύτερη. Πάντως δεν μου αρέσει να σχολιάζεται μια έκδοση με μόνο κριτήριο την τιμή, δεν είμαστε μανάβηδες τέχνη αγοράζουμε ...

Ομολογουμένως είναι τεράστιο στις 530 σελίδες αλλά 30 ευρώ για Ζαγκόρ δεν μπορώ και δεν θέλω να δώσω...

Ισχύει. Με το -10% πάει 31.50Ε

Mου ειπαν απο solaris οτι η τιμη θα ειναι 35 ευρο

Ανακοινώθηκε από την Πρωτοπορία. Πρόκειται για "τούβλο". Αντιγράφω από την σελίδα τους για το βιβλίο: Συγγραφέας: Ferri, GallienoSclavi, Tiziano Εκδότης: Μικρός Ήρως Σελίδες: 532 ISBN: 9786182061114 Ημερομηνία Έκδοσης: 03/03/2022 Στο κλασικό κόμικς Η Επιστροφή του Χέλινγκεν (Zagor 275-280, Ιούνιος-Δεκέμβριος 1988) σε σενάριο Tiziano Sclavi και σχέδιο Gallieno Ferri, ο Ζαγκόρ βασανίζεται από τρομακτικούς εφιάλτες στους οποίους ένα ελάφι του προμηνύει ότι μια απειλή από το παρελθόν πρόκειται να επιστρέψει. Τα οράματα ωστόσο κρύβουν μέσα τους μια αλήθεια! Ο Ακότο, ο τελευταίος από τους φύλακες των όπλων του Ρακούμ, είναι ο μόνος που μπορεί να θεραπεύσει τον Ζαγκόρ από τους Δαίμονές του. Για να το επιτύχει, ο Ακότο θα στείλει τον Βασιλιά του Ντάρκγουντ σε έναν εφιαλτικό κόσμο, στους λαβύρινθους του μυαλού του! Έτσι, ξεκινάει ένα ξέφρενο ταξίδι, με τους Ζαγκόρ και Τσίκο να πρέπει να προλάβουν τον τρελαμένο Συνταγματάρχη Πέρι προτού ενεργοποιήσει ξανά τον Τιτάνα, το ατσάλινο δημιούργημα του τρελού επιστήμονα Χέλινγκεν!

Ο Κόμπι είναι το αντίστοιχο του Φοίβου και της Αθηνάς... Ναί σωστά καταλάβατε είναι μια μασκώτ.. και συγκεκριμένα η μασκώτ απο την Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης το 1992.. έργο του Ισπανού σκιτσογράφου Javier Mariscal.. Δημιουργήθηκε και ένα πρόγραμμα στην Ισπανική τηλεόραση με την φιγουρα του Κόμπι και με την Παραολυμπιακή μασκότ την Petra για την διάδωση του Αθλητικού Πνεύματος.. Το κόμικ πραγματεύτε το πώς ο Κόμπι (ένας σκύλος) και η Πέτρα (η μασκώτ της παραολυμπιάδας που δεν έχει καθόλου χέρια..) χρήσθηκαν μασκώτ της Ολυμπιάδας της Βαρκελώνης απο τους Θεούς του Ολύμπου!!! και μετά μέσα απο μια ευχάριστη ιστορία, μας δείχνει πως ετοιμάζετε το πάρτυ με πολλους και διάφορους καλεσμένους για τα γενέθλια του Κόμπι, της Μασκώτ της Ολυμπιάδας της Βαρκελώνης.. Ένα πολύ ωραίο κόμικ κατα την γνώμη μου, που πετυχαίνει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε ... και αυτός δεν είναι άλλος απο το να γνωρίσει το κοινό τις Μασκώτ των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992.

Ω λαλάκα μου! Άνοιξα με λαχτάρα, αφού είναι κόμικ που λατρεύω, με έβαλες να ψάχνω και έπεσα μέσα σε πολύ βαθύ rabbit hole Κατ'αρχάς έχει επανεκδοθεί Από τον εκδοτικό οίκο του Γεωργιάδη "(. . .) Η Ατλαντίδα στις παραδόσεις διαφόρων λαών μνημονεύεται σαν ένα μεγάλο νησί με ανεπτυγμένο πολιτισμό, που καταποντίστηκε στην θάλασσα, ή σαν μια μεγάλη χώρα που άνοιξε η γη και την έκλεισε στις πτυχές της. Όσοι αναφέρονται σ' αυτή πίστευαν πώς είναι απόγονοι των κατοίκων της. . . Ο συγγραφέας με το βιβλίο του αυτό διεισδύει ερευνητικά στην αρχαιότητα και απομυθοποιώντας τους θρύλους και τις παραδόσεις, αποδείχνει την ύπαρξη των Ατλάντων. Για την αρχική κατοικία τους, την κοιτίδα του πολιτισμού τους, την χαμένη τους χώρα, παραθέτει πλούσιο υλικό και στοιχεία πειστικά. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)" λέει στην Πολιτεία. " ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΘΕΟΙ - Βασίλειος Θ. Πάσχος 378 σελίδες , σχήμα 14 Χ 21 ε. Εκδόσεις Γεωργιάδη 2004 (δ΄έκδοσις) Η Ατλαντίδα στις παραδόσεις διαφόρων λαών μνημονεύεται σαν ένα μεγάλο νησί με ανεπτυγμένο πολιτισμό, που καταποντίστηκε στην θάλασσα, ή σαν μια μεγάλη χώρα που άνοιξε η γη και την έκλεισε στις πτυχές της. Όσοι αναφέρονται σ' αυτή πίστευαν πώς είναι απόγονοι των κατοίκων της. Ο συγγραφέας με το βιβλίο του αυτό διεισδύει ερευνητικά στην αρχαιότητα και απομυθοποιώντας τους θρύλους και τις παραδόσεις, αποδείχνει την ύπαρξη των Ατλάντων. Για την αρχική κατοικία τους, την κοιτίδα του πολιτισμού τους, την χαμένη τους χώρα, παραθέτει πλούσιο υλικό και στοιχεία πειστικά. Ενδεικτικά τα περιεχόμενα Εισαγωγή : Άτλαντες και Ατλαντίδα Μέρος Α ΄: Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΑΛΗΘΙΝΗ Τα προατλαντικά - Η Ατλαντίς κατά τον Πλάτωνα - Η Ατλαντίδα από άλλες πηγές - Θέμα παγκόσμιο - η νοημοσύνη των χελιών - απομυθοποίηση και κρίσεις Μέρος Β΄: ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΕΣ Χρονολογίες ασαφείς - Γίγαντες και Θεοί - οι Γιοί του Ήλιου - Αινιγματικά περίεργα - Αστρονομία , αερόπλοια - ο καταποντισμός - Ευρήματα γήϊνα - οι αντίποδες Άτλας , Ατιτλαν - Γενικά Συμπεράσματα ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΕΙΚΟΝΕΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ" από εδώ και στο metafysiko.gr πέτυχα συνέντευξη του γιου του συγγραφέα --- Ο Γιώργος Αδαμόπουλος, μέλος της Κοινότητας του Μεταφυσικού και της νέας προσπάθειας του meta-δικτύου, ανακάλυψε την ύπαρξη ενός Μουσείου Ατλαντίδας στην Αθήνα και έκλεισε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον ιδρυτή του, τον κ. Πάσχο. Δημοσιεύεται για πρώτη φορά και σε αποκλειστικότητα για το ελληνικό internet στην ιστοσελίδα του www.metafysiko.gr… 1. Κύριε Πάσχο, είστε ένας ερευνητής με τεράστια πείρα πάνω στο θέμα της Χαμένης Ατλαντίδας και τις θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί γύρω από αυτήν. Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το αντικείμενο; Η πρώτη μου επαφή με τη μυστηριώδη νήσο έγινε διαβάζοντας -μαθητής ήμουν τότε- τα περίφημα βιβλία “Η Μυστηριώδης Νήσος” και “20.000 Λεύγες κάτω από τη Θάλασσα” του Ιουλίου Βερν. Συστηματικά ασχολιόμουν με την Ατλαντίδα από την εποχή που σπούδαζα στη σχολή ΑΣΕΤΕΜ-ΣΕΛΕΤΕ το 1978-79. Ήμουν στο πρώτο έτος της σχολής, ειδικότητα μηχανολόγος όταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο “Οι ‘Aτλαντες κύριε Νταίνικεν και όχι οι Θεοί” του πατέρα μου Βασίλη που μόλις είχε εκδοθεί. Από τότε άρχισα ενεργά να ασχολούμαι, διδασκόμενος από τον πατέρα μου και παίρνοντας το πάθος του με το ωραίο αυτό θέμα. Ήμουνα παρών σε όλες τις στιγμές της έρευνας και του μουσείου. Αργότερα όταν απεβίωσε ο πατέρας μου το 1993 εκλέχθηκα διευθυντής του μουσείου για να συνεχίσω το έργο μέχρι το 2000, όπου και δημοσίευσα το δικτυακό μου τόπο www.atlantida.gr και αργότερα έγινε atlantes.gr. 2. Πείτε μας περισσότερα για το Μουσείο Ατλαντίδας. Πότε ιδρύθηκε; Το Μουσείο Ατλαντίδας ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1981 και σε πρώτη φάση ήταν ιδιωτικό από τον πατέρα μου Βασίλειο Πάσχο.Τότε ο πατέρας μου εκπόνησε ένα σχέδιο κανονισμού λειτουργίας μουσείου Ατλαντίδας, που πήρε έγκριση και κατοχυρώθηκε η πνευματική του ιδιοκτησία από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Το 1982 ζητήθηκε η οικονομικη ενίσχυση του μουσείου από το Υπουργείο Πολιτισμού (Μελίνα Μερκούρη) και το Υπουργείο Πολιτισμού απάντησε με έγγραφο ότι για την αντιμετώπιση των οικονομικών και διοικητικών αιτημάτων του Μουσείου Ατλαντίδας έπρεπε να πάρει σωματειακή μορφή, να γίνει σωματείο. Κατόπιν συμβουλής αυτής του Υπουργείου, στα τέλη του 1982 συστήθηκε ο Σύλλογος Προβολής Μουσείου Ατλαντίδας από 21 μέλη, με έγκριση του πολυμελούς πρωτοδικείου Αθηνών. Συμμετείχα στην πρώτη προσωρινή διοικούσα επιτροπή που εκλέχθηκε από 21 μέλη, με πρόεδρο τον πατέρα μου και κατόπιν εκλέχθηκα μέλος στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου, στην πρώτη τακτική γενική συνέλευση, με πρόεδρο πάλι τον πατέρα μου. Από τότε εκλέγομαι συνέχεια στο συμβούλιο. Το Γενάρη του 1993 απεβίωσε ο ιδρυτής του Μουσείου, Βασίλης Πάσχος και πρόεδρος εξελέγην εγώ και όλα τα μέλη με παρότρυναν να συνεχίσω τη λειτουργία του μουσείου, γεγονός που έγινε μέχρι το 2000. 3. Ζητήσατε/δεχτήκατε ποτέ την βοήθεια του κράτους ή κάποιου ιδιώτη για τις προσπάθειες σας σχετικά με το Μουσείο; Και αν όχι, γιατί δεν το επιδιώξατε να ζητήσετε κρατική ή Κοινοτική στήριξη; Πιστεύετε πως θα μπορούσε να δοθεί σήμερα; Παρόλο που το Υπουργείο Πολιτισμού μας συνέστησε να φτιαχθεί ένα σωματείο για να μπορει έτσι να ενισχυθεί και νόμιμα το Μουσείο, τελικά όμως δε το ενίσχυσε καθόλου, ούτε καν συμβολική ενίσχυση. Πολλές υποσχέσεις βέβαια δόθηκαν, στην πράξη τίποτα. Π.χ μια υπόσχεση δόθηκε το 1985 που το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε να το ενισχύσει οικονομικά, μάλιστα ο τμηματάρχης ο αρμόδιος, μας ανέφερε ακόμη και το ποσό που ήταν ικανοποιητικό. Τελικά όμως το κονδύλι αυτό δεν δόθηκε, άλλαξε πορεία γιατί από ότι μας πληροφόρησαν πήγε στα έξοδα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. 4. Από κάποιον ιδιώτη ίσως βοήθεια; Ενισχύσεις από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορεις δεν υπήρχαν, ούτε σε χρήμα αλλά ούτε και σε χώρο στέγασης ή δωρεά εκθεμάτων. Τα έσοδα προέρχονταν από τα μέλη του συλλόγου αλλά πολλοί ιδιώτες προσέφεραν ατομικά στο μουσείο, είτε μικρή οικονμική ενίσχυση, είτε προσφορές σε εκθέματα : πίνακες ζωγραφικής, μεταλλικά ερμάρια, βιβλία, βιτρίνες, ντουλάπες και άλλα. Για κάθε δωρεά, δινόταν και η αντίστοιχη βεβαίωση και γραφόταν στο βιβλίο Δωρεών που είχε ανοιχθεί. 5. Τι εκθέματα περιελάμβανε το μουσείο; Από πού προέρχονταν; Εκθέματα του μουσείου αποτελούσαν όλα τα αντικείμενα που θυμίζουν τη χαμένη Ατλαντίδα, δηλαδή κάθε ανθρώπινο έργο ή παράξενο φυσικό έυρημα που πήγαζε και επινοήθηκε από το θρύλο και την ιστορία των Ατλάντων, της Ατλαντίδας και των απογόνων τους. Ενδεικτικά μπορούμε να πούμε ότι περιελάμβανε τις εξής κατηγορίες: Βιβλία, διάφορα έντυπα, περιοδικά, εφημερίδες κτλ που είχαν βέβαια σχέση με την Ατλαντίδα, καλλιτεχνήματα με τους ήρωες και τα ευρήματα των Ατλάντων, διάφορα είδη λαικής τέχνης, πήλινα, γυάλινα, μεταλλικά, κεντητά, χάρτες, ζωγραφιές, φωτογραφίες, καρτ ποστάλ, σλάιντς, σκίτσα, τίτλοι, γραμματόσημα, είδη βιοτεχνικά, βιομηχανικά κτλ που θυμίζουν την Ατλαντίδα, τον ’τλαντα, τον Ποσειδώνα και τους άλλους ήρωες της και τα αναγνωρισμένα σύμβολα της Ατλαντίδας, τα οποία ήτανε τρίαινα, δελφίνι, κυκλικές σπείρες, γοργόνες, Ήλιο, Σελήνη, φίδι, χέλι, διπλός πέλεκυς, ταύρος και τα οποία ευρήματα παρουσιάζονται και στην ελληνική μυθολογία. Όσον αφορά τώρα τα αρχαιολογικά αντικείμενα, αρχαιολογικά αντικείμενα δε μπορούσαν να υπάρχουν στο μουσείο γιατί τέτοια παράξενα αντικείμενα που βρέθηκαν σε διάφορες έρευνες (πλάκες, κρύσταλλοι κτλ) κατά καιρούς που έκαναν ερευνητές από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, βρέθηκαν στην Ισπανία, Μεξικό, Γουατεμάλα, στο βυθό του Ατλαντικού Ωκεανού, αυτά είναι απροσδιόριστης προέλευσης και ακόμα εξετάζονται. Είναι απρόσιτα ακόμη και σε Ατλαντολόγους και τα ερευνά μόνο ένας στενός κύκλος ειδικών επιστημόνων που κάνουν και τις μυστικές έρευνες. Παρ’όλα αυτά, το μουσείο έχει μπορέσει κι έχει πάρει φωτογραφίες από αυτά τα ευρήματα, από όσες βέβαια έχουν κυκλοφορήσει. ’λλα εκθέματα του Μουσείου είναι αγάλματα, προτομές, πίνακες, επιγραφές, παραστάσεις, αγγεία, όστρακα, νομίσματα. Επίσης, γλωσσικά στοιχεία άγνωστης προέλευσης, ιερογλυφικά σύμβολα και η παρουσίαση των μεγάλων συγγραφέων της Ατλαντίδας ξεκινώντας από τους αρχαίους. Ειδικά η συλλογή των βιβλίων που έχει το μουσείο είναι τεράστια. 6. Ποιό θεωρείτε ως το πιο σημαντικό έκθεμα του μουσείου, ή το πιο αγαπημένο για εσάς προσωπικά; Είναι κάτι χάρτες που υπάρχουν στο μουσείο και είναι πολύ παλιάς εποχής, ένα χάρτη έχω κι εδώ κι ένα άγαλμα του ’τλαντα που κρατάει την Υδρόγειο Σφαίρα, το οποίο το έχω κι εδώ σήμερα. 7. Θέλετε να μας πείτε περισσότερα για αυτά, δηλαδή χρονολογία κτλ; Το άγαλμα είναι καινούρια κατασκευή, το πήρα από την Έλευση του ’τλαντα και μου αρέσει σαν έκθεμα. Ο χάρτης είναι από παλιούς χάρτες που βρήκαμε σε ένα παλαιό βιβλίο, τον οποίο φωτογραφήσαμε, μεγενθύναμε και κάναμε κορνίζα. 8. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου. Είχε επισκεψιμότητα; Το μουσείο το επισκέπτονταν δημοσιογράφοι, άνθρωποι της τέχνης, αρχαιολόγοι, από διάφορες χώρες . Επίσης είχαμε οργανωμένες επισκέψεις μαθητών δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. Γίνονταν εκδηλώσεις, κυρίως από τους λογοτέχνες και οργανώνονταν οι εκδηλώσεις αυτές πάλι για συγγραφείς. Υπήρχαν όμως και τυχαίοι, μεμωνομένοι επισκέπτες γιατί το μουσείο ήταν ανοιχτό δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. 9. Ποιες ήταν οι δυσκολίες που ο πατέρας σας συνάντησε στην πραγματοποίηση του εγχειρήματος αυτού; Οι δυσκολίες δεν ήταν μόνο οικονομικής φύσεως. Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν η στέγαση του μουσείου και αυτό βέβαια σε σχέση με την οικονομική ενίσχυση του. Ήταν ένα πρόβλημα που ουσιαστικά δεν λύθηκε μέχρι το τέλος της ύπαρξης του. Θα σας πω και μια ιστορία για τα προβλήματα που συναντήσαμε, για τα θέματα αυτά.Μέχρι το 1983, το μουσείο στεγαζόταν εδώ, σε αυτό το σπίτι που βρισκόμαστε σήμερα. Εδώ, θυμάμαι υπήρχαν πάρα πολλά εκθέματα, γεμάτο ήτανε και στο χώρο που ήταν κάτω, στο υπόγειο. Τα παλιά αντικείμενα όμως που είχαν συλλεχθεί, φθασαν κάποια στιγμή τον αριθμό 1000 και δε χωρούσαν να εκτεθούν στο χώρο του σπιτιού. Έτσι νοικιάστηκε αίθουσα το Γενάρη του 1984 στο Νέο Ηράκλειο αλλά τότε άρχισαν να τρέχουν νέα έξοδα, όπως ενοίκια, κοινόχρηστα και λογαριασμοί. Και η νέα αίθουσα όμως μετά από τρία χρόνια πάλι κατέστη μικρή γιατί ανέβηκε ο αριθμός των εκθεμάτων, φτάσαν κάπου 1800 εκθέματα. Το 1988, το Μουσείο μετακόμισε πάλι σε νέα αίθουσα, μεγαλύτερη αυτή τη φορά, στο Νέο Κόσμο. Η αίθουσα αυτή αγοράστηκε από τον πατέρα μου, το Βασίλη Πάσχο, με χρήματα από το εφάπαξ της σύνταξης του. Εκεί άρχισε η νέα εποχή λειτουργίας του μουσείου, που ήταν και η καλύτερη γιατί την εποχή εκείνη πολλά κανάλια ενδιαφέρθηκαν να το προβάλλουν, επισκέφθηκαν πολλοί δημοσιογράφοι την αίθουσα για να κάνουν ρεπορτάζ και πηραν και συνεντεύξεις. Παρ’ολα αυτά όμως και ο νέος χώρος αποδείχθηκε ακατάλληλος γιατί ήταν υπόγειο σε μια πολυκατοικία. Αυτό δε φάνηκε εκείνη τη στιγμή αμέσως αλλά φάνηκε πολύ αργότερα, το 1995 και το 1998-99 στο οποίο έγιναν μεγάλες καταστροφές, πλημμύρες και το μουσείο τότε πλημμύρισε δύο φορές από τις μεγάλες νεροποντές με αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών εκθεμάτων κι εξοπλισμού. 10. Πόσα εκθέματα περίπου φιλοξενούσε το μουσείο; Είπατε 1800, μετά ανέβηκαν κι άλλο; Ανέβηκαν. Αυτή τη στιγμή στα βιβλία τα οποία βλέπω, γιατί τα καταχωρούσαμε σε βιβλίο, βλέπω κάπου 2500 εκθέματα. Από αυτά βέβαια πολλά έχουν καταστραφεί αλλά είναι πάρα πολλά αυτά τα οποία έχουν μείνει. 11. Τελικά πότε και γιατί έκλεισε το μουσείο; Το μουσείο έμεινε επισκέψιμο μέχρι και μετά τη δεύτερη καταστροφή, που έγινε το 1997 ή το 1998, από ότι θυμάμαι. Τότε πέρασε αρκετός χρόνος μέχρι ο χώρος να ξαναγίνει επισκέψιμος, και το μουσείο σταμάτησε να λειτουργεί για 6-7 μήνες την εποχή εκείνη. Απεδείχθη τότε ότι ο χώρος ήταν ακατάλληλος,λόγω του ότι δε μπορούσε να προστατευθεί από πλημμύρες με κάποια τεχνική λύση. Κατόπιν κρίθηκε ότι έπρεπε να μεταφερθούν πάλι τα εκθέματα σε άλλο χώρο προστατευμένο. Έφυγε λοιπόν από το χώρο εκεί πέρα σιγά σιγά, το 1999, σιγά σιγά άρχισα να παίρνω τα εκθέματα από το χώρο αυτό, αλλά σε ποιό χώρο να τα βάλω; Δεν υπήρχε χώρος άλλος. Ο μόνος χώρος ήταν πάλι εδώ στο σπίτι μου, στο οποίο έμενα. Οπότε, σιγά σιγά μετέφερα το μουσείο, μεταφέρθηκαν πάλι τα πιο σπουδαία εκθέματα στον ίδο χώρο από όπου πρωτοξεκίνησε: στο δικό μου σπίτι πια, στο Νέο Ηράκλειο. Τα εκθέματα αυτή τη στιγμή είναι αποθηκευμένα και δε μπορούν να εκτεθούν, δε μπορει να τα δει κάποιος. Έτσι ουσιαστικά έκλεισε το μουσείο. Η απόφαση μου για κλείσιμο του μουσείου και μεταφορά των εκθεμάτων επάρθη κάτω από την πίεση της ανάγκης. Δε μπορούσα να συντηρώ πια έναν χώρο ακατάλληλο, που μετά τις καταστροφές υπολειτουργούσε και συνδυάστηκε με την απόφαση μου να φτιάξω τον διαδικτυακό τόπο με δικό μου domain name, στον οποίο θα πρόβαλλα νέα στοιχεία, τη γνώση και τη θεωρία της Ατλαντίδος που είχε αποθησαυριστεί. Ήταν ένας τρόπος γρήγορος και οικονομικός για μένα και χωρίς ρίσκο, για να συνεχιστεί η προβολή της Ατλαντίδας. Δημιούργησα λοιπόν το 2000 τον διαδικτυακό τόπο atlantida.gr, σε ελληνική και αγγλική γλώσσα στην αρχή και μετά το 2005 το site μετονομάσθη σε atlantes.gr. 12. ‘Aρα τα εκθέματα (όσα από αυτά διασώθησαν) μεταφέρθηκαν εδώ, στο χώρο όπου είμαστε τώρα και δεν είναι επισκέψιμα; Όχι, δεν είναι επισκέψιμα γιατί είναι αποθηκευμένα τα περισσότερα. 13. Υπάρχουν σχέδια από μέρους σας για μια μελλοντική αναβίωση του μουσείου; Όχι, δεν έχω σκοπό να αναβιώσω το μουσείο. Το πρόβλημα της στέγασης και της οικονομικής ενίσχυσης παραμένει και δεν έχω αυταπάτες ότι θα λυθεί αυτό το πρόβλημα. Ο πατέρας μου προσπάθησε πάρα πολύ να το λύσει αλλά το πρόβλημα δε λύθηκε. Δε νομίζω ότι κάποιος θα χρηματοδοτήσει ένα μουσείο με τέτοιο θέμα, τελείωσαν πια οι αυταπάτες. Παρ’όλα αυτά το πάθος μου παραμένει, αυτό δεν έχει αλλάξει και ο άμεσος σκοπός μου είναι να προβάλλω τα εκθέματα του μουσείου στο ιντερνετ και στο διαδικτυακό μου τόπο atlantes.gr. Η νέα τεχνολογία βοηθάει στη γρηγορότερη και ευρεία προβολή του μουσείου. Ήδη στο διαδικτυακό αυτό τόπο έχω αναφορά για το μουσείο, τους σκοπούς και την ιστορία του. 14. Οπότε σκοπέυετε να ψηφιοποιήσετε τα εκθέματα; Ναι, ο σκοπός μου είναι να ψηφιοποιήσω τα εκθέματα και να τα επεξεργαστώ, κυρίως η επεξεργασία είναι μια δουλειά πολύ χρονοβόρα. Ήδη μερικά τα έχω κάνει, αλλά πρέπει να ολοκληρωθεί η δουλειά για να τα προβάλλω στο ιντερνετ. Το site υπάρχει αλλά πρέπει να γίνει επέκταση των ιστοσελίδων. Πιστεύω θα μου πάρει κάνα χρόνο. ’λλα σχέδια μου είναι η συνέχιση της έρευνας για την Ατλαντίδα, κάτι που οπωσδήποτε θα το κάνω και το κάνω ήδη και η συμμετοχή μου σε διεθνή συνέδρια που γίνονται για την Ατλαντίδα, γιατί έχω πολλά στοιχεία να παρουσιάσω. Όσον αφορά το μουσείο, θα κάνω και μια κρίση. Πιστεύω ότι ήταν μια πολύ πρωτοποριακή ιδέα αυτή του πατέρα μου, είχαμε κι επιστολές από ξένους για να έρθουν να δουν το μουσείο. Διεθνώς πρωτοποριακή ιδέα. Αλλά τελικά, δε φτάνει μόνο ο ζήλος και το πάθος που έχει κάποιος ερευνητής ούτε οι ατομικές προσφορές που κάνει ο ίδιος για να επιζήσει μια ωραία ιδέα. 15. Ας περάσουμε στη θεωρία της Ατλαντίδας όμως. Με βάση τις έρευνες σας, είστε πεπεισμένος ότι η Ατλαντίδα υπήρξε; Υπάρχουν αποδείξεις – αρχαιολογικά ευρήματα για αυτό; Η Ατλαντίδα υπήρξε, και βέβαια υπήρξε και μάλιστα έχω βρει και το χώρο στον οποίο υπάρχει: στον Ατλαντικό ωκεανό. Υπάρχουν ενδείξεις και για την ύπαρξη και για το χώρο, αλλά είναι μόνο ενδείξεις. Αποδείξεις δεν υπάρχουν μέχρι τώρα. Αν υπήρχαν, θα ήταν οριστική η ύπαρξη της Ατλαντίδας και δε θα σταματούσε η φιλολογία αυτή. Υπάρχουν σειρά ενδείξεων, αναφορών που αν ερμηνευθούν και συσχετισθούν βγαίνει το λογικό συμπέρασμα, ότι δηλαδή η Ατλαντίδα υπήρξε. Αλλά υπάρχουν και αρχαιολογικά ευρήματα. Ιστορικά, ποιές είναι αυτές οι ενδείξεις μαζί με τα αρχαιολογικά ευρήματα; Οι μύθοι των φυλών της Αμερικής αναφέρονται στους γιους του Ήλιου που εμφανίζονται από την Ανατολή, που είναι η Ατλαντική πλευρά κι εξαφανίζονται πάλι προς την Ανατολή. Σε αντιπαραβολή με τους μύθους αυτούς υπάρχουν οι άλλοι μύθοι, των Σουμερίων και της Αιγύπτου που οι ήρωες τους συσχετίζονται με τους γιους του Ήλιου, αυτοί έρχονται από τη Δύση κι εξαφανίζονται προς τη Δύση. Οι μύθοι των Μάγιας μιλούν για το θεό τους Κουατζακουάτλ, ότι ήρθε από μια παράξενη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Οι μύθοι στην Ελλάδα αναφέρουν το νησί των Μακάρων, που βρίσκεται στη Δύση, στον Ωκεανό. Όλες αυτές οι αναφορές στους μύθους συγκλίνουν σε μια γεωγραφική περιοχή και στην ύπαρξη μιας χώρας. Έχουν ανακαλυφθεί τώρα τα αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία είναι τα πιο σπουδαία τα οποία έχουν βρεθεί, έχουν ανακαλυφθεί από τους Αμερικανούς στις Μπαχάμες και τους Ρώσους στις Μαζόρες, βυθισμένα πανάρχαια ερείπια, κυκλώπεια τείχη, κλιμακοστάσια κλπ. Εντοπίστηκε με ηχοβολιστικό μηχάνημα πυραμίδα σε βάθος 300 μέτρων κοντά στο τρίγωνο των Βερμούδων. Ειδικά μηχανήματα έχουν ανασύρει στην επιφάνεια από βάθος 2800 μέτρων στον Ατλαντικό μια βραχονησίδα 15.000 ετών που προερχόταν από ηφαίστειο στεριάς. ’λλο εύρημα σπουδαίο είναι οι περίφημοι χάρτες του Πίρι Ρέις, οι αναφορές του Πλάτωνα στον Τίμαιο και Κριτία. Επίσης, σπουδαίο στοιχείο είναι τα τοπωνύμια που υπάρχουν, τα οποία είναι πανάρχαια τοπωνύμια Είναι με συνθετικό “ατλ”που υπάρχουν στο Μαρόκο, στη Γουατεμάλα, στο Μεξικό, αυτά που υπάρχουν εκατέρωθεν του Ατλαντικού και στις δύο ακτές 16. Πείτε μας ένα παράδειγμα για αυτό.. Οι περιοχές του Μάλι στο Μεξικό, Τενοτσιτατλάν π.χ, το βουνό ’τλας από την πλευρά του Μαρόκου. Έχω κάνει ένα χάρτη, τον οποίο δεν έχω αυτή τη στιγμή πρόχειρο να σας δείξω, στον οποίο υπάρχουν ίσα με 100 τοπωνύμια, στη Γουατεμάλα, στις ακτές του Μεξικού, στη Νότιο Αμερική και στις ακτές της Αφρικής που όλα περιέχουν το συνθετικό “ατλ”. Επίσης να ανφέρω και τις αναφορές των αρχαίων Ελλήνων στην Ατλαντίδα, όπως στον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Ηρόδοτο, τον Αισχύλο, τον Πλούταρχο, τον Κράτη, τον Αρίσταρχο, τον Απολλόδωρο… Είναι λάθος αυτό που λένε μερικοί, ότι δηλαδή μόνο ο Πλάτωνας αναφέρει την Ατλαντίδα, ή ότι πριν τον Πλάτωνα η Ατλαντίδα δεν αναφέρθηκε από κανέναν αρχαίο συγγραφέα. Υπήρχαν αναφορές για την Ατλαντίδα. Τι άλλο να πούμε; ’λλα ευρήματα. Ο πυθμένας του Ατλαντικού είναι ηφαιστειακός, ανασύρθηκε από εκεί πέρα η λάβα εξορύχθηκε από τον πυθμένα από βάθος 3.000 μέτρων και βρέθηκε ότι ήταν βασάλτης υελώδης, που οι γεωλόγοι επιβεβαιώνουν ότι είναι στοιχείο λάβας ηφαιστείου στεριάς και όχι υποθαλάσσιο. Όλα αυτά βέβαια είναι ενδείξεις και όχι αποδείξεις. 17. Είστε πεπεισμένος ότι η Ατλαντίδα όντως βρισκόταν στον Ατλαντικό Ωκεανό και όχι π.χ Στη Σαντορίνη όπως υποστήριζε ο καθηγητής Σπ. Μαρινάτος, ή σε κάποιο άλλο μέρος; Σας ερωτώ διότι αυτή την στιγμή σε διεθνές επίπεδο κυκλοφορούν διάφορες παράδοξες θεωρίες σχετικά με την πραγματική τοποθεσία της Ατλαντίδας και τους κατοίκους της. Αρκετοί μάλιστα μιλάνε και για εξωγήινη καταγωγή των Ατλάντων! Πιστεύω ότι η Ατλαντίδα υπήρξε και από τα στοιχεία που ανέφερα καθόρισα και το χώρο, δηλαδή στον Ατλαντικό ωκεανό. Τώρα, για το θέμα της Σαντορίνης , ο Μαρινάτος πράγματι ερεύνησε το ζήτημα, δε μπόρεσε όμως να αποδείξει ο ίδιος με βάση τα ευρήματα των ανασκαφών στη Θήρα ότι η Ατλαντίδα βρισκόταν στο Αιγαίο, στο κομμάτι του νησιού που καταποντίστηκε. Εκείνος βέβαια στα γραπτά του αναφέρει αυτό, λέει μάλιστα οτι είναι αίνιγμα ακόμα η Ατλαντίδα και ότι υπάρχει το πρόβλημα της Ατλαντίδας. Δεν ήταν σίγουρος δηλαδή. Στη Σαντορίνη γενικότερα έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, έχουν βρεθεί αξιόλογα ευρήματα αλλά δεν αποδεικνύουν κάτι για την Ατλαντίδα. Έναν αιώνα τώρα ερευνείται η Σαντορίνη χωρίς όμως να αποδειχθεί ότι εκεί βρισκόταν η Ατλαντίδα. Για αυτό θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει η παραφιλολογία σχετικά με την ύπαρξη της Ατλαντίδας στο χώρο της Σαντορίνης ή η άλλη παραφιλολογία που λέει ότι η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης δημιούργησε τον κατακλυσμό που βούλιαξε την Ατλαντίδα. Αυτό αναιρείται από ένα απλό στοιχείο που υπάρχει, ότι ο κατακλυσμός της Ατλαντίδας ήταν παγκόσμιος, είχε επίδραση σε ολόκληρη τη Γη και για αυτό το λόγο αναφέρεται με τον ίδιο τρόπο στις μυθολογίες όλων σχεδόν των πολιτισμένων λαών. Αντίθετα, η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας δημιούργησε τσουνάμι που είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα στις ακτές του Αιγαίου και σε ένα μόνο σημείο της Κρήτης, όπως έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής από τις έρευνες. Από τα ευρήματα που βρέθηκαν στη Σαντορίνη προκύπτουν ένα σωρό αξιόλογα συμπεράσματα : Πρώτον, προσδιορίστηκε ακριβής χρονολογία της έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που σύμφωνα με την ανακοίνωση που έγινε το 2006 ήταν μεταξύ 1627 και 1613 π.Χ. Τα περισσότεερα ευρήματα ήταν Κρητικομινωικής προέλευσης και απεδείχθη ότι υπήρχαν πράγματι σαφείς εμπορικές σχέσεις μεταξύ των κατοίκων της Προιστορικής Θήρας, Κρήτης, Κύπρου, Αιγύπτου και των νησιών του Αιγαίου, τόσο πριν την έκρηξη του ηφαιστείου όσο και μετά από αυτήν. Θα ήθελα επίσης να αναφέρω και ορισμένες άλλες θεωρίες, όχι μόνο με εξωγηίνους, που τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί και τοποθετούν την Ατλαντίδα σε απίστευτους γεωγραφικούς χώρους, σχεδόν όπου έχουν βρεθεί αρχαιολογικά ευρήματα, υποθαλάσσια ή υπέργεια. Μάλιστα, οι θεωρίες αυτές προσπαθούν να ταιριάξουν τα γεωλογικά και γεωμετρικά στοιχεία του χώρου αυτού με τις αναφορές στον Πλάτωνα, ή παρερμηνεύουν και στρεβλώνουν τις αναφορές αυτές για να τις ταιριάξουν στον υπάρχοντα χώρο. Εγώ απαντώ σε όλους αυτούς ότι η έρευνα έχει πλέον επικεντρωθεί στον Ατλαντικό Ωκεανό, ξεκινώντας από σημεία που έχουν βρεθεί Κυκλώπεια Τείχη και Πυραμίδες. Το εγχείρημα είναι πολύ δύσκολο και δαπανηρό αλλά πρέπει να να χρηματοδοτηθούν οι έρευνες, με στόχο τα σύγχρονα βαθυσκάφη να πάνε κάτω στις πέτρες, να κάνουν ανασκαφή, να τις καθαρίσουν, να τις ξεγυμνώσουν από τα φύκια και τη λάσπη και να τις μελετήσουν για επιγραφές, νομίσματα σφηνωμένα κτλ, μια επιγραφή για παράδειγμα σε παράξενη γλώσσα που αναφέρει τη λέξη Ατλαντίς ή ένα νόμισμα με παραστάσεις και σύμβολα είναι απόδειξη για την Ατλαντίδα. Μέχρι στιγμής πάντως δεν έχει βρεθεί κάτι και παραμένουμε στις ενδείξεις. Αν πάντως βρεθεί κάτι θα πρέπει να αλλάξει η ιστορία του κόσμου, τα εκπαιδευτικά βιβλία και οι σχετικές αντιλήψεις, όλο το οικοδόμημα στο οποίο στηρίζεται ο σύγχρονος πολιτισμός μας. 18. Στην πορεία των χρόνων θα έχετε ακούσει διάφορες θεωρίες σχετικά με την χαμένη ήπειρο. Ποια είναι η πιο αλλόκοτη θεωρία που έχετε ακούσει και τι απαντάτε σ’ αυτήν; Η πιο αλλόκοτη θεωρία που έχω ακούσει είναι η εξωγηίνη προέλευση του πολιτισμού των Ατλάντων, κατ’άλλους η εξωγηίνη προέλευση των Ελλήνων και των Ατλάντων, άλλοι λένε ότι η ίδια η ζωή έχει εξωγηίνη προέλευση. Ούτε αυτοί δεν έχουν αποφασίσει τι ακριβώς υποστηρίζουν και θέλουν να πουν. Οι θεωρίες αυτές ξεκίνησαν σε μαζικό επίπεδο από τον Νταίνικεν, τη δεκαετία 1970-80. Εγώ δε μπορώ να φανταστώ τους εξωγηίνους να τρέχουν με εμβόλια στα χέρια για να αλλάξουν τους βάρβαρους ανθρώπους της Γης. Η απάντηση στον Νταίνικεν δόθηκε την εποχή εκείνη από τον Βασίλη Πάσχο, σε επιστολή που εστάλη προσωπικά και η οποία δημοσιεύεται στην εισαγωγή του πρώτου βιβλίου “Οι ‘Aτλαντες κύριε Νταίνικεν και όχι οι Θεοί”. Ο Νταίνικεν απάντησε στην επιστολή του πατέρα μου κι έγραφε “Δώσε μου χρόνο να μελετήσω τα θέματα που αναφέρετε και θα σας απαντήσω”, όμως επίσημα, απάντηση δεν ήρθε ποτέ. Την τελευταία δεκαετία, οι εν λόγω θεωρίες έχουν πληθύνει ακόμη περισσότερο σε σχέση με την εποχή του Νταίνικεν. Έχουν σταλεί επιστολές για διαπλανητικά ταξίδια εξωγηίνων στη Γη, για συγκρούσεις μεταξύ εξωγηίνων και μάλιστα έχουν εμφανιστεί και διάμεσοι, προικίσμένοι δήθεν άνθρωποι που μπορούν να έρθουν σε πνευματική επαφή με εξωγηίνα όντα από τον Αστερισμό της Ανδρομέδας ή από τον Σείριο. Όλα αυτά τα θεωρώ παραμύθια της Χαλιμάς. Εγώ απαντώ σε όλους αυτούς ότι ο πολιτισμός στη Γη ήταν αυτοφυής, οι πρωτόγονες κοινότητες που εμφανίστηκαν σε πολλά μέρη της Γης εξελίχθηκαν σιγά σιγά, μετά από πολλές χιλιετίες και δημιούργησε η καθεμία το δικό της επίπεδο πολιτισμού. Από αυτές ξεχώρισαν και ανάπτυξαν τον δικό τους πολιτισμό οι ‘Aτλαντες, λόγω της καλύτερης γεωγραφικής θέσης και του καλύτερου κλίματος που είχαν. 19. Φαντάζομαι θα είστε γνώστης των θεωριών του Έντγκαρ Κεύση (Edgar Cayce)! Πιστεύετε πως υπάρχει κάποια αλήθεια όταν έλεγε πως θα έρθει σύντομα η εποχή όπου η Ατλαντίδα θα αναδυθεί και πως θα ανακαλύψουμε την Χαμένη Αίθουσα των Χρονικών κάτω από τα πόδια της Αιγυπτιακής Σφίγγας; Τώρα ανοίξατε ένα μεγάλο κεφάλαιο με τον Κέησυ γιατί πηγαίνει προς τον χώρο της μεταφυσικής. Θα σας πω με λίγα λόγια για να καταλάβει και ο κόσμος. Ο Κέησυ ήταν Αμερικανός θεραπευτής και είχε την ικανότητα σε κατάσταση αυτούπνωσης να κάνει διαγνώσεις για δικές του ασθένειες αλλά και άλλων ανθρώπων που έρχονταν να ζητήσουν τη βοήθεια του κι αυτός πράγματι έδινε θεραπευτικές αγωγές οι οποίες ήταν παράξενες ιατρικά, αλλά αποτελεσματικές. (τέλος α πλευράς). Ο Κέησυ όλη του τη ζωή έδινε υπαγορεύσεις σε ανθρώπους που αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα. Πίστευε όμως και στη μετενσάρκωση, συχνά περιέγραφε προηγούμενες ζωές ανθρώπων εδώ στη Γη που έφταναν και μέχρι πριν 50.000 χρόνια και οι οποίοι κατ’αυτόν ζούσαν σε μια χώρα της Εδέμ που ονομαζόταν Ατλαντίδα. Από τις πολλές υπαγορεύσεις που έδωσε, για διαφορετικά άτομα, βρήκε ότι περίπου 700 από αυτά είχαν ενσαρκώσεις στην Ατλαντίδα που επηρέαζαν την τρέχουσα ζωή τους. Μέσα από αυτές τις υπαγορεύσεις ζωής ο Κέησυ ανέλυσε πλήρως και περιέγραψε τη χαμένη Ατλαντίδα, έδωσε τη θέση της στον Ατλαντικό, τα νησιά που την αποτελούσαν, τις ονομασίες τους, περιέγραφε εξεγέρσεις των κατοίκων της και περιέγραψε την καταστροφή της Ατλαντίδας. Σύμφωνα με τη θεωρία του, πολλές οντότητες που είχαν μια ή περισσότερες ενσαρκώσεις στην Ατλαντίδα, ενσαρκώνονται πάλι στη Γη σ’αυτό τον αιώνα και κυρίως στην Αμερική. Πολλές από τις υπαγορεύσεις του όμως βρέθηκαν αληθινές. Σε μια υπαγόρευση ας πούμε που έγινε το 1940 ο Κέησυ προείπε ότι τμήματα της Ατλαντίδας θα αναδυθούν γύρω στο 1968-69. Πράγματι, το 1968 βρέθηκαν τα υποθαλάσσια Κυκλώπεια τείχη στο νησί Μπίμινι, στις Μπαχάμες. Η περίπτωση του Κέησυ είναι συγκλονιστική και θα πρέπει να αναλυθεί σύμφωνα με τα πορίσματα της γενετικής και της βιολογίας. Τι λένε τα πορίσματα αυτά; Ότι η αρχέγονη μνήμη και συνείδηση, η συλλογική συνείδηση που αποκτά ο άνθρωπος, δηλαδή η μνήμη των προπατόρων μας κοινώς, καταγράφεται στον πυρήνα του ανθρώπινου DNA και κληρονομείται στις επόμενες γενιές. Ο Κέησυ πιστεύω πως κατάφερε να ξυπνήσει τη συλλογική αυτή μνήμη από το λήθαργο της. Θεωρώ πως με την ανακάλυψη της Ατλαντίδας ο Κέησυ θα αποδειχθεί αληθινός προφήτης. 20. ‘Aρα θα ανακαλυφθεί η αίθουσα των χρονικών; Σε πάρα πολλές υπαγορεύσεις του ο Κέησυ λέει ότι οι Ατλάντιοι, πριν την καταστροφή, μετέφεραν τα αρχεία τους στην Αίγυπτο αλλά και σε άλλα δύο μέρη για να διαφυλάξουν και ότι κάποια μέρα θα βρεθούν. Συγκεκριμένα, σε μια υπαγόρευση λέει ότι η αίθουσα των αρχείων βρίσκεται ανάμεσα στη Σφίγγα και στο Ποτάμι. Σε μια άλλη λέει ότι η αίθουσα βρίσκεται στη δίοδο ανάμεσα στη Σφίγγα και στη Πυραμίδα των αρχείων. Στα σημεία όμως αυτά, ανάμεσα στη Σφίγγα και το ποτάμι, που παλαιότερα ο Νείλος ήταν πιο κοντά στη Σφίγγα από ότι είναι τώρα, δεν βρέθηκαν μέχρι στιγμής τα αρχεία. Ανέφερε όμως ότι τα αρχεία διαφυλάχθηκαν και σε άλλα μέρη, όπως π.χ κάπου στη χερσόνησο του Γιουκατάν αλλά και στην ίδια την Ατλαντίδα που καταποντίστηκε και τα αρχεία θα βρεθούν όταν ερευνηθεί το σημείο αυτό. Τώρα αυτά, είναι πραγματική ανάμνηση από τις καταχωρημένες πληροφορίες του ανθρώπινου DNA ή παραπληροφόρηση; Κανείς δε ξέρει. Νομίζω ότι δεν έχει κριθεί ακόμη το ζήτημα. Ο χρόνος θα δείξει. 21. Σχετικά με τα όσα καταγράφει ο Πλάτωνας για την Ατλαντίδα στα έργα του, θεωρείται πως είναι ακριβή και ιστορικά αληθή ή πρόκειται για μια συμβολική ιστορία, μια κοινωνική – ψυχολογική αλληγορία; Νομίζω ότι είναι ακριβή. Δε θα επεκταθώ πολύ στο θέμα γιατί έχει πολυσυζητηθεί, αλλά με λίγα λόγια υπάρχουν γεωγραφικά στοιχεία στην περιγραφή του Πλάτωνα, για τη μορφή και το σχήμα των Ηράκλειων Στηλών, για ορισμένα σημεία του Ατλαντικού και για μια νέα ήπειρο, πέραν της Ατλάντίδας, που δεν κατονομάζει. ’λλωστε, οι αναφορές του Πλάτωνα είναι βέβαια ένα στοιχείο στην έρευνα μου, αλλά όχι το πιο σοβαρό. Πάντως εγώ δε μπορώ να φανταστώ πως ο Πλάτωνας κορόιδεψε όλο τον κόσμο και δίνω μια απάντηση σε αυτούς που λένε ότι αυτά που λέει ο Πλάτωνας δεν είναι πραγματικά. Τι ήταν ο Πλάτωνας; Κανένας απατεώνας; Ας το πάρουμε όμως και από άλλη οπτική γωνία. Ας υποθέσουμε ότι ο Πλάτωνας δεν έλεγε καθόλου αυτή την ιστορία, ότι δε γνωρίζαμε τίποτα για την Ατλαντίδα από τα γραπτά του Πλάτωνα. Πάλι σήμερα δε θα αναζητούσαμε την ύπαρξη ενός προκατακλυσμιαίου πολιτισμού ; Υπάρχουν τόσες ενδείξεις σε ολόκληρο τον κόσμο, τόσα ανεξήγητα ευρήματα και φαινόμενα, αναφορές και οι μύθοι που θα το κάναμε. Απλώς ο Πλάτωνας μας έδωσε το όνομα του πολιτισμού και μας προσανατόλισε. ’λλωστε, όπως είπαμε υπήρχαν και προγενέστερες αναφορές για την Ατλαντίδα από τον Πλάτωνα 22. Υπάρχουν απόγονοι των Ατλάντων σήμερα; Ναι, πιστεύω ότι υπάρχουν. Υπάρχουν συγκεκριμένες φυλές που μπορώ να κατονομάσω. Είναι οι Βάσκοι της Ισπανίας, που κατοικούν στα Πυρηναία όρη. Αυτοί διαφέρουν από τους γείτονες τους στην εμφάνιση και τη γλώσσα και μάλιστα η γλώσσα των Βάσκων είναι η μοναδική της Δυτικής Ευρώπης που δεν είναι μια άρεια γλώσσα. Οι νησιώτες των Καναρίων, που έχουν ελάχιστες ομοιότητες με οποιαδήποτε άλλη αφρικανική φυλή και συνήθιζαν να ταριχεύουν τους νεκρούς τους. ’λλες φυλές είναι οι Βέρβεροι της Β. Αφρικής, που έχουν γλωσσικά ιδιώματα επηρεασμένα από τη λέξη “’τλας”, αλλά και μια μικρή, σχετικά άγνωστη φυλή, οι Ντόγκον, που κατοικούν στο Νότιο Μαλί, στη Δυτική Αφρική. Αυτοί λατρεύουν ακόμη και τώρα τον Σείριο, έχουν αστρονομικές γνώσεις και λένε ότι κατάγονται από τους Βέρβερους, οι οποίοι όμως αναφέρουν καθαρά ότι κατάγονται από τους ‘Aτλαντες. Επίσης, θεωρώ πως στις φυλές που κατάγονται από τους ‘Aτλαντες θα πρέπει να συγκαταλέξουμε και τους Ινδιανούς της Αμερικής αλλά και άλλες φυλές που δεν έχω υπόψην μου. 23. Οι Έλληνες; Δε μπορώ να απαντήσω στο θέμα αυτό διότι υπάρχουν πολλές επιμειξίες… Οι Έλληνες έφτιαξαν τον δικό τους πολιτισμό και πολλά πράγματα μπορει να έχουν επιρροές αλλά. Πάντως υπάρχουν επιρροές από την Ατλαντίδα στα νησιά του Αιγαίου, σε παραδόσεις, στη μυθολογία… Μη ξεχνάμε ότι ο Δίας γεννήθηκε σ’ένα βουνό της Κρήτης, τον πήρε η Ρέα για να τον σώσει από τον Κρόνο, που κατοικούσε σε ένα νησί στον Ατλαντικό κι έτρωγε τα παιδιά του. Για αυτό και η Ρέα γπήγε στην Κρήτη και γέννησε εκεί το Δία, μακριά από τον Κρόνο. Επίσης, η λατρεία των δώδεκα θεών ξεκίνησε από την Κρήτη, οι παραδόσεις της Κρήτης, όπως ο ταύρος κτλ έχουν σχέση με τις παραδόσεις των Ατλάντων. Συσχετισμός μεταξύ των δύο πολιτισμών υπάρχει αλλά οι Έλληνες έφτιαξαν τον δικό τους πολιτισμό, έγιναν και πολλές επιμιξίες.. Ίσως ο πολιτισμός αυτός να επισκίασε την επιρροή των Ατλάντων και για αυτό δε μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά αν οι Έλληνες είναι απόγονοι των Ατλάντων ή όχι. 24. Για πιο λόγο πιστεύετε πως καταποντίστηκε η Ατλαντίδα; Ήταν απλά ένα γεωλογικό γεγονός (π.χ. λόγο ηφαιστειακής δραστηριότητας) ή ευθύνονταν και οι κάτοικοι της όπως θέλουν ορισμένες θεωρίες που αποδίδουν τα αίτια στην κακή χρήση μιας κάποια υπερ-τεχνολογίας. Με βάση τα στοιχεία που έχω συλλέξει, θεωρώ ότι η καταπόντιση της Ατλαντίδας έγινε τμηματικά και όχι σε μια μέρα και μια νύχτα, όπως αναφέρει ο Πλάτωνας. Μάλιστα έγινε σε τουλάχιστον δύο καταστροφές, μπορεί να υπήρχαν και τρεις.Μέρος της Ατλαντίδας και πολλά νησιά της καταποντίστηκε την εποχή που έλιωσαν οι πάγοι. Η ολοκληρωτική καταστροφή όμως έγινε αργότερα. Σε αυτήν συνετέλεσαν φυσικά φαινόμενα (ηφαιστεία, σεισμοί, θύελλες μπορεί και πτώση μετεωριτών) αλλά ενδεχομένως να υπήρχαν και φαινόμενα κακής χρήσης της τεχνολογίας, αυτό υπάρχει σε όλους τους προηγμένους πολιτισμούς. Νομίζω ότι τελικά ακριβής απάντηση σε αυτό το ζήτημα δεν υπάρχει. Ο Έντγκαρ Κέησυ μίλησε για κακή χρήση της τεχνολογίας. Πάντως πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθούμε να δώσουμε μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα όταν ακόμα δεν έχουμε αναγνωρίσει την ύπαρξη της. Πρώτα να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη της και μετά να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό. 25. Ενδεικτική ημερομηνία για καταποντισμό; Η πρώτη καταστροφή θα έλεγα ότι έγινε γύρω στο 9.500-10.000 π.Χ, την εποχή εκείνη δηλαδή που πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι έλιωσαν οι πάγοι. Η οριστική καταστροφή πιστεύω ότι έγινε γύρω στο 7-7.500 π.Χ. Έχω μερικά στοιχεία επ’αυτού τα οποία έχω σκοπό να εκθέσω στο μέλλον. 26. Πρόσφατα λάβατε μέρος στο 2ο Διεθνές Συνέδριο για την Ατλαντίδα που έλαβε χώρα στις 10-11 Νοεμβρίου 2008, στην Αθήνα, με τη συμμετοχή πολλών έγκριτων επιστημόνων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τη συμμετοχή σας σε αυτό; Συμμετείχα στο συνέδριο αυτό, που έγινε στις 10 και 11 Νοεμβρίου 2008, γιατί έχω συλλέξει αρκετά στοιχεία στο αρχείο μου και αποφάσισα ότι ήρθε ο καιρός πια να παρουσιαστούν, να τα διαβάσει ο κόσμος και άλλοι ερευνητές. Σκόπος μου ήταν να προσφέρω την ταπεινή μου γνώμη για το θέμα της Ατλαντίδας. Η συμμετοχή μου στο συνέδριο έγινε με την μορφή της παρουσίασης αφίσας (Poster Presentation) και το θέμα ήταν “Ένας Νέος Χάρτης της Ατλαντίδας – Η Ατλαντίδα καταποντίστηκε τμηματικά σε τουλάχιστον δύο καταστροφές”. Με τη συμμετοχή μου αυτή θα μου δοθεί η ευκαιρία να καταχωρήσω κάποια από τα στοιχεία που έχω στην κατοχή μου στα πρακτικά του συνεδρίου, που θα δημοσιευθούν σε βιβλίο. Όσον αφορά τα στοιχεία αυτά τώρα, πρώτον επεξηγώ τη θέση της Ατλαντίδας η οποία φαίνεται στο χάρτη και δεύτερον εξηγούν γιατί η Ατλαντίδα καταποντίστηκε τμηματικά με τουλάχιστον δύο καταστροφές. Το θέμα αυτό σκοπέυω και ελπίζω να το συμπληρώσω και να το ολοκληρώσω στο επόμενο συνέδριο, που θα γίνει στη Σαντορίνη σε δύο χρόνια. 27. Πως μπορεί κάποιος να διαβάσει τις θεωρίες σας και να έρθει σε επαφή με εσάς και το έργο σας; Πρώτα πρώτα από τις ιστοσελίδες που διατηρώ που είναι με δικό μου domain name και είναι και σε δύο γλώσσες. Επίσης, συντηρώ κι ένα ιστολόγιο, το οποίο είναι στο χώρο spaces του msn, κι εκεί μπορεί να με βρει κάποιος. Όλες αυτές οι ιστοσελίδες έχουν σχέση όχι μόνο με την Ατλαντίδα αλλά και με άλλα αρχαία ευρήματα ενώ εκεί παρουσιάζω και τη θεωρία μου. Επίσης ένας άλλος τρόπος είναι να διαβάσει το βιβλίο του πατέρα μου “Οι ‘Aτλαντες και Όχι οι Θεοί”, που εκτύπωσα σε καινούρια έκδοση το 2004 από τις εκδόσεις Γεωργιάδη. Εκεί αναφέρεται η περισσότερη θεωρία και επίσης απλώς να με πάρει ένα τηλέφωνο. 28. Τι εννοεί ο πατέρας σας με τον τίτλο οι ‘Aτλαντες και όχι οι θεοί; Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου ήταν “Οι ‘Aτλαντες κύριε Νταίνικεν και όχι οι Θεοί” και πρωτοβγήκε ακριβώς για να δώσει μια απάντηση στον Νταίνικεν. Μετά όμως, το βιβλίο πήρε μια πιο γενική μορφή κι έγινε “Οι ‘Aτλαντες και όχι οι Θεοί”. Το “Όχι Οι Θεοί” είναι μια απάντηση σε κείνους που θεωρούν ότι οι εξωγηίνοι ήταν οι Θεοί που έφεραν τον πολιτισμό στη Γη και αντίστοιχα δηλώνει ότι οι ‘Aτλαντες ήταν εκείνοι που έφεραν τον πολιτισμό και ήταν αυτοφυείς. 29. Τα σχέδια σας για το μέλλον; Πρώτα πρώτα να συμμετέχω στα διεθνή συνέδρια που γίνονται για την Ατλαντίδα, οτιδήποτε γίνεται τελοσπάντων σε διάφορους χώρους. ’λλο σχέδιο είναι να επεκτείνω την ιστοσελίδα μου με τα εκθέματα του μουσείου. Για το βιβλίο που με ρωτήσατε, δε σκοπεύω να εκδώσω κάποιο βιβλίο για την Ατλαντίδα γιατί πιστεύω ότι το θέμα αυτό έχει κορεστεί πάρα πολύ. Ίσως βγάλω ένα μικρό βιβλιαράκι που να αναφέρει συνοπτικά τις έρευνες για την Ατλαντίδα με σύντομο τρόπο, αλλά και τι ανέφεραν οι αρχαίοι έλληνες για αυτήν. Όμως, αυτή τη στιγμή έχω και ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, που πιστεύω θα έχει μεγαλύτερη πέραση, το οποίο έχει σχέση με εξωγηίνους, τις επαφές που έχουν με γηίνους και μάλιστα είναι και δύο έλληνες επιστήμονες μέσα στις επαφές αυτές, αλλά και με την Ατλαντίδα. Αυτή τη στιγμή ψάχνω να βρω εκδοτικό οίκο για να το εκδώσω. Ένα άλλο σχέδιο για το μέλλον είναι να δημιουργηθεί ένας Σύλλογος Φίλων Ατλαντίδας, αρκεί να βρεθούν άτομα που ενδιαφέρονται για το θέμα αυτό, να έχουν όρεξη να τρέξουν και χρόνο αλλά και να έχουν κάποια “τρέλα” γιατί μόνο με τρέλα μπορεί να προωθηθεί το θέμα αυτό. 30. Ποιό είναι κατά τη γνώμη σας το πιο ακράδαντο στοιχείο, ή η πιο βάσιμη ένδειξη για το ότι η Ατλαντίδα υπήρξε; Δε μπορεί να υπάρξει κανένα ακράδαντο στοιχείο, από μόνο του, για την ύπαρξη της Ατλαντίδας. Ούτε καν η αναφορά του Πλάτωνα δεν είναι ακράδαντη ένδειξη και το λέω αυτό γιατί πάρα πολλοί στηρίζονται στον Πλάτωνα. Όμως, ο συνδυασμός όλων αυτών των σοβαρών ενδέιξεων, σχηματίζει μια ενιαία, ακράδαντη ένδειξη. Τις σοβαρές ενδείξεις τις είπα (κτίσματα – μυθολογίες). Θα θελα να αναφέρω μια σπουδαία ένδειξη. Οι χάρτες του Πίρι Ρέις το 1513. Ένας από αυτούς τους χάρτες είναι και ο χάρτης των ακτών των χωρών που περιβάλλουν τον Ατλαντικό ωκεανό. Παρουσιάζει την Ανταρκτική και τη Γροιλανδία χωρίς πάγους, με απόλυτη ακρίβεια. Στο υπόμνημα του χάρτη ο Πίρι Ρέις αναφέρει ότι η πηγή του χάρτη αυτού είναι οκτώ παλιοί χάρτες του Πτολεμαίου και κάποιες άλλες νεότερες πηγές. Ποιός ήταν όμως ο Πτολεμαίος; Ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου, αυτός που κατασκευάσε τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Ο Πτολεμαίος συγκέντρωσε όλους τους χάρτες που υπήρχαν στην εποχή του, παλιούς κυρίως και τους τοποθέτησε στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Μάλιστα, ο Πτολεμαίος ήταν αυτός που ονόμασε τους χάρτες αυτούς “‘Aτλαντες”. Είναι τυχαία αυτή η ονομασία. Πιστεύω ότι οι χάρτες αυτοί δημιουργήθηκαν από επιστήμονες της Ατλαντίδας, που διασώθηκαν μετά την πρώτη καταστροφή της ηπείρου, όταν δηλαδή έλιωσαν οι πάγοι. Αυτοί χαρτογράφησαν την περιοχή όπως ήταν πριν την καταστροφή και για αυτό οι περιοχές γύρω από τον Ατλαντικό φαίνονται χωρίς πάγους. Όταν τελικά καταστράφηκε η ήπειρος οι χάρτες αυτοί διασώθηκαν από τους απογόνους των Ατλάντων και τελικά βρέθηκαν στην Αλεξανδρινή βιβλιοθήκη. Εκεί ονομάστηκαν “‘Aτλαντες” από τον Πτολεμαίο, ο οποίος προφανώς κάτι ήξερε για την ιστορία τους. Όταν η βιβλιοθήκη καταστράφηκε φαίνεται ότι διασώθηκαν και από κει και τελικά κατέληξαν το 1513 στον Πίρι Ρέις, ο οποίος ήταν ένας Τούρκος ναύαρχος. Αυτό λοιπόν θεωρώ ότι είναι ένα σοβαρό στοιχείο το οποίο άξιζε να παραθέσω. Σημείωση: Μέρος της παρούσας συνέντευξης δημοσιεύθηκε αρχικά στο περιοδικό mystery, τεύχος 49. --- ΥΓ εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποίησε την τεχνολογία τους για να φτιάξει τον τύμβο στην Αμφίπολη όπου έθαψε τον Ηφαιστίωνα, αλλά και πήγε εκεί τα κόκκαλα του Αχιλλέα (που τα πήρε από την Τροία) αλλά και τα κόκκαλα του Σιντάρτα Γκαουτάμα (που του τα έδωσαν οι Ινδοί για να μην προχωρήσει (και αυτή είναι η αλήθεια του γιατί πήγε μέχρι εκεί. γιου ρεντ ιτ χίαρ φερστ ))

Επειδή ψιλοβαρέθηκα να βλέπω να χάνουμε λίγο το νόημα του Greekcomics (έτσι όπως το είχα ζήσει εγώ) με αυτά που διάβασα και πάλι σήμερα, ας δούμε και καμμία παρουσίαση κάποιου εντύπου.. Κ. Μανιατόπουλος με το κλασικό μαύρο χιούμερ του! Το τέυχος είναι το INK KNI. Είναι 20 σελίδες (+εξώφυλλα), όλο ασπρόμαυρο (όπως τα περισσότερα) και φωτοτυπία (όπως όλα).. Διαστάσεις 15x21( ) Κυκλοφόρησε το 2002 σε άγνωστο αριθμό αντιτύπων (λίγα όπως πάντα)..

Παρομοίως...!

Δεν ήταν μόνο το Red Dot Comix το οποίο σταμάτησε και ξαναβγήκε απο την Ενατη Διάσταση... Παράλληλη πορεία είχε και το Big BANG Comix απο την ίδια εκδοτική με την μόνη διαφορά οτι αυτό έχει αρίθμιση ξανά απο την αρχή και πλέον είναι vol 2... (...της πρώτης περιόδου είχε βραβευθεί με δύο Comicdom Awards, ως καλύτερο Fanzine για τις χρονιές 2005 και 2006....) 36 σελίδες με τιμή 3,5 Ευρω. Σε αυτό το τεύχος υπάρχουν οι Tasmar, Psithu και Σοφία, Κωστής Τζωρτζακάκης, Σταύρος Κιουτσιούκης και Ταz. Μπορείτε να βρείτε τον τίτλο διαθέσιμο για ανάγνωση στη βιβλιοθήκη της Λέσχης Φίλων Κόμικς. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον ramirez.

Ένθετα μεγάλου μεγέθους του ΑΛΜΑΝΑΚΟ. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε Ιανουάριο 2000 με το τεύχος #107 και το δεύτερο τον Ιανουάριο 2001 με το τεύχος #119. Τον Ιούνιο 1999 είχε κυκλοφορήσει και ένα ένθετο με τον Φάντομ Ντακ.

Άστα φίλε Mandrake, εγώ ακόμα δηλώνω μπερδεμένος με το τί είναι fanzine στην Ελλάδα.. Υπέρπολλα τα παραδείγματα.

Γιατί μπερδεύεσαι; Την λύση την είπε ο bonadrug και μου φαίνεται πολύ σωστή και δίκαιη! Δεν τα ξέρω/έχω διαβάσει αυτά που λες αλλά δεν ανήκουν στην τρίτη κατηγορία όπως τα περιγράφεις; "γ) όσες, αν και έχουν τιμή, είναι ανεξάρτητες ή προσωπικές ή παρεϊστικες εκδόσεις." Εκτός κι αν έχουν μόνο εικονογράφηση μέσα. Επίσης συμφωνώ με την άποψη του ΣΕΑ απ'το Comicdom. Η αγορά εδώ μπορεί να είναι μικρή αλλά το "fanzine" (ή "zine" αν θέλεις) δεν είναι δικός μας όρος αλλά έρχεται απ'το εξωτερικό και συγκεκριμένα (το πρώτο fanzine που πιστεύεται πως υπήρξε) ξεκινάει το 1930 με ένα fanzine επιστημονικής φαντασίας, το "The Comet"! Ο όρος δώθηκε, όμως, το 1940 απ'τον Άγγλο Russ Chauvenet για το fanzine του "Detours". Οι εκδόσεις των fan είχαν πάρει επίσης την ονομασία fanmags και letterzines ενώ τα αντίστοιχα επαγγελματικά περιοδικά που λέμε εμείς είναι τα prozines ή magazines, όπως τα γνωρίζουμε καλύτερα. Δηλαδή αυτό που μας έγραψε παραπάνω ο φίλος bonadrug κι ακόμη τα fanzines που ασχολούνται ή έχουν (ΚΑΙ) κόμικς μέσα, τότε μάλλον πως ανήκουν στην κατηγορία "Comics And Graphic Art Fanzines", όπως μας περιγράφεται και εδώ! Για τα υπόλοιπα, το mini-comics πιστεύω πως είναι λογικός όρος. Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι είναι ΕΠΙΣΗΣ μια έκδοση από fans για fans. Δεν πληρεί τον όρο fanzine. Πέρα απ'αυτά να ευχαριστήσω και πάλι για την ενημέρωση γιατί τα fanzines τα κυνηγάω, αν έχουν να κάνουν με θεματολογία που ασχολούμαι hobbίστικα!

Και το Frogs & Dogs 2

Εδώ όμως έχουμε ένα Fanzine με την έννοια της λέξης.. Η Ανόργανη Ύλη, τεύχος 3, έκδοση : Νοέμβριος 2000. Μέσα έχει 5 Ιστορίες: 1) Η Νύχτα Του Αγίου Βαρθολομαίου (Σενάριο-Σχέδιο: Παύλος Γενίτσαρης) 2) Μια Ασυνήθιστη Μέρα (Σενάριο: Παύλος Γενίτσαρης, Σχέδιο: Γαλήνη Δημητριάδου) 3) Το Τσιγάρο (Σενάριο-Σχέδιο: Χρήστος Σταμπούλης) 4) Φρικιαστική Μετενσάρκωση (Σενάριο: Παύλος Γενίτσαρης, Σχέδιο: Νάσος Καράμπελας) 5) Διαστημικός Πόλεμος (Σενάριο-Σχέδιο: Σωτήρης Γιουβανόπουλος) Το εξώφυλλο το σχεδίασε ο Σωτήρης Γιουβανόπουλος ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχει εσωτερικά μια ιστορία του Θοδωρή Ιώβη και στο εξωτερικό μια ιστορία από τον Trashman.. Η τιμή του ήταν αυστηρά 500 δρχ (υπάρχει και μια σημείωση μέσα για εκμετάλλευση και αισχροκέρδεια από την πώληση των τευχών με μεγαλύτερη τιμή..) Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον zoo.

Το Frogs & Dogs #3... Τα κορίτσια καθόντουσαν δίπλα μας (και κυκλοφορεί και μια φωτο με την μία απο τις δημιουργούς με εναν ''τύπο'' να κάθετε απο πίσω και εικάζετε πως είναι απο το Greek Comics ) και μαζί με το 4 που είχαμε παρουσιάσει είχαν μαζί και αυτό....(δυστυχώς τα άλλα δύο λίγο δύσκολο να τα βρούμε απο ότι μου είπανε... αν και με το 2 μπορεί κάτι να γίνει...) Ιδιες διαστάσεις, ίδιες σελίδες αλλά δεν θυμάμαι την τιμή.... Τα εξώφυλλα του #3... και μια εσωτερική σελίδα...(εντελώς τυχαία )

Εδώ είναι το Νο3 .. Ο Λήσταρχος Αρπάχτρας... Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

Αυτοεκδιδόμενα κόμιξ ίσως; Ως αντίθεση με τα "κανονικά" που έχουν κάποιον εκδότη; (από την άλλη όμως, οι δουλειές πχ του Παπαιωάννου στη Giganto τη θεωρούνται; )

Παιδιά καντε τα τρία τα τεύχη... Έχω μπροστά μου απο τις ίδιες εκδόσεις το Νο3 Ο Λησταρχος Αρπάχτρας.. Απο Χατζηβασιλείου και Τσαρούχα.. Θα το scanάρω στην δουλεία και θα το βάλω..

ή στην πυρά..

Συμφωνώ στις δυο πρωτες κατηγορίες, αλλα η τρίτη ψιλομπερδεέυι νομιζω ξανα τα πραγματα.. Ασ παρουμε για παραδειγμα το ΚRAK KOMIKS το οποίο είναι δουλεία του Τasmar καθαρά (ή ενα απο τα Red Dot.. το οποίο είναι όλο με δουλειές της Zenia και δεν έχει κανέναν άλλον μέσα...) με αυτά τι κάνουμε ας πούμε? Είναι λίγο μπέργεμα και συμφωνω με τον GCF ο διαχωρισμός δεν είναι εμφανείς πολλές φορές..

Οντως καταπληκτικη ιδεα να κανουν κομικ τα σεναρια του Νταινεκεν και λογικη η κυκλοφορια του την συγκεκριμενη περιοδο μιας και τα 70ς ειχαν τις μεγαλυτερες πωλησεις τα βιβλια του.

Αρκετά "ύπουλη" σειρά, όντως. Υπάρχει η πιθανότητα να τα έχω στην υπόγα μαζί με σχολικά από το δημοτικό (α ρε μάνα! )... Μου είχε κάνει τρομακτική εντύπωση. Εξ'άλλου δε νομίζω ότι τότε κυκλοφορούσε κάτι άλλο sci-fi σε τέτοιο μέγεθος. Όχι τυχαία, έκτοτε, ότι "όπλο" σχεδίαζα (λέμε τώρα ) ήταν εμπνευσμένο από την κάτωθι σελίδα από το πρώτο τεύχος (Πολωνική έκδοση εδώ). Αντίστοιχα τα διαστημόπλοια που σχεδίαζα είχαν μια τρελλή ομοιότητα με το Αργώ