Αίθουσα Νικητών

Διαβάστηκε κι ο τόμος #52. Τόμος που αναφέρεται σε ιστορίες της μακρινής δεκαετίας του '70, σίγουρα ήταν στις άμεσες προτεραιότητες μου για αγορά και κάτι ακόμα πιο σίγουρο ότι μετά την ανάγνωση θα με άφηνε με ένα βαθύ χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη. Έτσι κι έγινε λοιπόν. Ο παρών τόμος συγκεντρώνει μερικά από τα τεύχη - σταθμούς της νεότερης ιστορίας της ομάδας των μεταλλαγμένων, που τους ανέβασαν και πάλι στην κορυφή των πωλήσεων και τους επανέφεραν στην αγάπη των αναγνωστών της εποχής, δημιουργώντας μια νέα γενιά ηρώων, που ήρθαν για να μείνουν και να γράψουν ιστορία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η δεύτερη επαφή μου με το τεύχος #94, το οποίο είχε κυκλοφορήσει σε ξενόγλωσση, ασπρόμαυρη επετειακή έκδοση στα πλαίσια του Athenscon 2019, λόγω της φιλοξενίας των δημιουργών Chris Claremont και Bob McLeod. Θα ξεκινήσουμε, όμως, με το θρυλικό Giant-size X-Men #01, το οποίο παρουσιάζει την αλλαγή φρουράς των ηρώων της ομάδας, για να ακολουθήσουν οι πρώτες περιπέτειες της νεοσυσταθείσας ομάδας. Εκτός από το στοιχείο της δράσης, αυτό που επικρατεί εδώ είναι το μεγάλο γεγονός της δεύτερης γέννησης των X-Men. Σε αντίθεση με τα σύγχρονα reboots και τα διάφορα τερτίπια που σκαρφίζονται οι απόγονοι των πρώτων δημιουργών (παράλληλα σύμπαντα, διάφορες Γαίες, νεκραναστάσεις κ.ά.), εδώ η μετάβαση γίνεται με αρκετό ρεαλισμό κι έμπνευση, αφήνοντας κατά μέρος την υπερβολική επιστημονική φαντασία που επιστρατεύεται στις ημέρες μας. Καλωσορίζουμε μερικούς από τους ήρωες, που πλέον είναι γνωστοί τοις πάσι (και σε αυτό βοήθησε κι ο κινηματογράφος) και βλέπουμε τα πρώτα τους βήματα στον χώρο. Και φυσικά βλέπουμε και την γέννηση του Φοίνικα, για τον οποίο θα χυθεί πολύ μελάνι στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ανθρώπινος χαρακτήρας των πρωταγωνιστών, οι οποίοι δεν εντάσσονται ομαλά στην ομάδα, δείχνοντας το άγριο πρόσωπο τους. Βγάζουν δυσπιστία κι αυτό έχει σφυρηλατηθεί από την στάση που έχουν οι "φυσιολογικοί" άνθρωποι προς εκείνους. Επίσης μαθαίνουμε για ήρωες που δεν καταφέρνουν να ενταχθούν στην ομάδα (όπως ο Πράουντσταρ κι ο Σάνφαϊαρ), αλλά γινόμαστε και μάρτυρες ενός τραγικού θανάτου… Τα σενάρια των ιστοριών στα υπόλοιπα κεφάλαια - τεύχη είναι επιμελημένα από τον εξαιρετικό Chris Claremont, ο οποίος ξέρει να διατηρεί την αγωνία των αναγνωστών σε υψηλά επίπεδα. Δεν έχουμε πολλές συνδέσεις ανάμεσα στις ιστορίες, καθώς μιλάμε για σενάρια που εκτείνονται συνήθως σε δύο τεύχη. Έτσι δεν υπάρχει μία ενιαία ιστορία. Φυσιολογικό καθώς, όπως προανέφερα, ο τόμος αναφέρεται στην δεύτερη γέννηση των X-Men, και στις πρώτες περιπέτειες της νέας ομάδας. Αυτή η ανθολογία των ιστοριών χαρακτηρίζεται από απλότητα (πάντα σε σχέση με τις σύγχρονες ιστορίες), έχει δράση, η οποία άλλες φορές βγάζει δυναμισμό κι άλλες είναι απλά σε ελεγχόμενα πλαίσια. Υπάρχει έντονο και το κλασικό μοτίβο της εποχής, με τους πρωταγωνιστές να βρίσκονται στο χείλος του θανάτου κάθε φορά που τελειώνει ένα τεύχος και στο επόμενο να σώζονται αμέσως και με απλό τρόπο. Πλάκα έχει! Αρκετοί villains θα παρελάσουν, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους απλά θέλουν να καταστρέψουν τους μεταλλαγμένους. Οφείλουμε να παραδεχτούμε, όμως, ότι είναι υπολογισμοί αντίπαλοι. Σίγουρα δεν είναι όλες οι ιστορίες ισάξιες (πώς θα μπορούσε άλλωστε?), αλλά όλες είχαν κάτι να πουν και με ικανοποίησαν στο σύνολό τους. Συμπερασματικά, μιλάμε για μία ανθολογία που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στον χώρο της υπερηρωικής Ένατης Τέχνης και δεν θα πρέπει να λείπει από τα ράφια της βιβλιοθήκης των εραστών του είδους. Οι υπόλοιποι αναγνώστες που ενδιαφέρονται για το παρόν καλό θα είναι να μην απορρίψουν ασυζητητί το εν λόγω έργο, αλλά να το διαβάσουν με δική τους ευθύνη! Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, σίγουρα κι αυτός φανερώνει την ηλικία του, κάτι που με χαροποίησε εξίσου με το σενάριο. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων (τόσο στο σώμα, όσο κι ενδυματολογικά) ταιριάζει στις τάσεις της εποχής. Τα καρέ είναι γεμάτα, αλλά όχι φλύαρα, ενώ οι λεπτομέρειες που παρατίθενται είναι εκπληκτικές, δεδομένων των συνθηκών της εποχής και την έλλειψη ηλεκτρονικών μέσων σχεδίασης. Ειδικά οι σκηνές μάχης και οι εκρήξεις με κράτησαν περισσότερο από το φυσιολογικό στις σελίδες! Ο συγχωρεμένος Dave Cockrum κατέθεσε πολύ ταλέντο και τεχνική. Το ίδιο ικανοποιημένος έμεινα κι από τον χρωματισμό. Έχουμε πλούσια και πολλά χρώματα, τα οποία δημιουργούν μία πανδαισία, πολύ ευχάριστη στο μάτι και κάνει την ανάγνωση περισσότερο απολαυστική. Το έξτρα υλικό δεν κρύβει εκπλήξεις και δεν μας απογοητεύει. Σίγουρα, πάντως, είναι από τις λίγες φορές που έρχεται σε δεύτερη μοίρα, μιας και τις περισσότερες πληροφορίες τις παίρνουμε από τις ιστορίες. Θα βρούμε, λοιπόν, το editorial του κυρίου Lupoi και θα ακολουθήσει η σελίδα που παραθέτει τα γεγονότα που οδήγησαν στην δεύτερη γέννηση της ομάδας. Στο τέλος του τόμου έχουμε ένα δισέλιδο που αναφέρεται εκτενώς στο άκρως επιτυχημένο reboot των X-Men και θα κλείσουμε με ακόμα δύο σελίδες που περιέχουν μία συλλογή από άλλες ομάδες μεταλλαγμένων που δημιούργησε ο Οίκος των Ιδεών.

Ας πω και εγώ την κουτουραδα μου σαν νεωκοπος αναγνώστης υπερηρωικων. Αυτή η συλλογή της Radnet στα μάτια ενός νέου αναγνώστη των υπερηρωικων είναι εξαιρετική. Έχει όμως ένα κακό. Για εμένα τουλάχιστον. Είναι κάθε εβδομάδα για πολύ πολύ καιρό. Τι εννοώ. Από όταν ξεκίνησε η συλλογή της άλλης εγκυκλοπαίδειας έχω αγοράσει συνολικά και από τις δύο συλλογές γύρω στους 45 τομους. Μια μεγάλη επένδυση δηλαδή που μου έχει κοστίσει πάνω από 400 ευρώ. Δεν τα έχω κατεβάσει από το ίντερνετ αλλά τα έχω αγοράσει, τα έχω αποθηκεύσει στη βιβλιοθήκη μου, και φυσικά τα έχω διαβάσει. Ποιο το νόημα να αγοράζεις κάτι που δεν θα το διαβάσεις. Άρα τα προφανή μειονεκτήματα για κάποιον νέο αναγνώστη των υπερηρωικων συνοψίζονται στο τρίπτυχο χρήματα, χώρος, χρόνος. Δεν έχω προσωπικά σαν φρέσκος αναγνώστης του χώρου καμία υποχρέωση να πάρω όλους τους τόμους και αν σταμάτησαν αύριο το πρωί όλα δεν θα μου έκανε καμία απολύτως διαφορά. Όμως μου αρέσει που διαβάζω νέα πράγματα ενός πολύ σημαντικού χώρου των κόμικ που μέχρι πρότινος μου ήταν παντελώς άγνωστος. Συνεχιζω τον μακροσκελή λογισμό μου. Αυτή η εβδομαδιαία ανάγκη για αγορά τόμου όμως με πιέζει. Με πιέζει οικονομικά με πιέζει χωροθετικα με πιέζει κυρίως αναγνωστικά. Δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω και μετά δεν διαβάζω αλλά που θέλω πιο πολύ να διαβάσω. Ήδη από την άλλη εγκυκλοπαίδεια παίρνω πολύ περιορισμένα πράγματα για να πάρω τους πρώτους έστω τόμους αυτής της συλλογής. Σκεφτείτε να είσασταν άσχετοι από Ντίσνεϋ να θέλατε να διαβάσετε κάτι ενδεικτικό και να σου έλεγε ο άλλος " ωραία πάρε 420 τόμους". Δύσκολο να τσιμπήσεις. Αυτό το κάθε εβδομάδα της radnet είναι σαφώς καλό για τους μυημένους του χώρου που γουστάρουν να μαζέψουν όλα αυτά που δεν μπόρεσαν να είχαν original για διάφορους λόγους. Όχι απλά καλό αλλά εξαιρετικό. Εμένα όμως με έχει οδηγήσει ήδη στο να κόψω δύο ήρωες. Τουλάχιστον τώρα. Αν ήταν ανά δύο εβδομάδες θα το έπαιρνα πιο ήπια και θα προλάβαινα να τα απορροφησω. Τώρα μου προκαλούν ψυχαναγκασμό και πίεση χωρίς λόγο. Όλο αυτό το μακριναρι το έγραψα για να τονίσω ότι αν η εκδοτική θέλει να συνεχίσει να εκδίδει βλέποντας πωλήσεις όπως διάβασα στην κουβεντουλα (στενάχωρο σαν ενδεχόμενο φυσικά) θα πρέπει να βάλετε πλάτη όσοι πραγματικά θέλετε να αγοράσετε τα πάντα από την παρούσα έκδοση. Εμείς οι πιο περιστασιακοί θα στηρίζουμε όσο πάει αλλά σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Ελπίζω πραγματικά πάντως να βγουν όχι 60 αλλά 360 τόμοι και να φτάσει η συλλογή στη δεκαετία του 80.

"Είναι μία, μόνο μία, ονειρεμένη Φρουτοπία" μας τραγουδούσαν οι τίτλοι της ομότιτλης παιδικής σειράς με μαριονέτες, πίσω στο μακρινό 1985 και φαντάζομαι ότι τα περισσότερα παιδάκια της ηλικίας μου χάζευαν με τις ώρες τις περιπέτειες του δαιμόνιου δημοσιογράφου Πίκου Απίκου, αλλά και των ζαρζαβατικών και φρούτων στην πανέμορφη μυθική πόλη. Με το πέρασμα των χρόνων η Φρουτοπία απέκτησε δικαιολογημένα μεγάλη φήμη κι εκτός από την τηλεόραση, φρόντισε πρώτα να κατακτήσει και τον χώρο της Ένατης Τέχνης, καθώς κυκλοφόρησε σε πολλές εκδόσεις σε σενάριο του Ευγένιου Τριβιζά, (ο οποίος αποτελεί τον γεννήτορα) και του αείμνηστου Νίκου Μαρουλάκη, που είχε αναλάβει το καθήκον ν΄ αποτυπώσει εικαστικά το σενάριο στο χαρτί. Επίσης, η Φρουτοπία, ανέβηκε και σε μιούζικαλ, γνωρίζοντας παρόμοια επιτυχία. Με την αυγή του 2022, λοιπόν, ωρίμασε ο καιρός για να μεταφερθεί και σε ένα άλλο φορμάτ, αυτό του ημερολογίου. Στις 16/01, η εφημερίδα "Πρώτο Θέμα", στο Κυριακάτικο φύλλο της, φιλοξενεί ένα καλαίσθητο επιτραπέζιο, μηνιαίο ημερολόγιο, επιμελημένο από τον κορυφαίο «παραμυθά» της Ελλάδος κι όχι μόνο, τον Ευγένιο Τριβιζά. Η έκδοση είναι σκληρόδετη κι εξαιρετικά προσεγμένη, που θυμίζει έντονα (εξωτερικά) τα ημερολόγια του Αρκά, που βγαίνουν κάθε χρόνο. Το χαρτί είναι ματ, αλλά με μία καλή εκτύπωση, τολμώ να πω. Κάθε μήνας είναι αφιερωμένος σε ένα φρούτο ή λαχανικό, το οποίο κάνει την εμφάνισή του στην πρώτη σελίδα. Κάθε σελίδα περιέχει δύο ημέρες του μήνα, πλαισιωμένες από δύο με τρία καρέ Στο κάτω μέρος της κάθε σελίδας υπάρχει διαγραμμισμένος χώρος, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σημειώσεις. Η δομή είναι τέτοια, που ουσιαστικά αφηγείται μία ιστορία με την μορφή στριπ κάθε μήνα, ενώ στην τελευταία σελίδα του μήνα, ο κάτοχος του ημερολογίου θα βρει διάφορες χρήσιμες πληροφορίες για την ιστορία της Φρουτοπίας. Τα φρούτα και τα λαχανικά που έχουν την τιμητική τους κάθε μήνα είναι τα εξής: Ιανουάριος -> Πορτοκάλι Φεβρουάριος -> Καρότο Μάρτιος -> Λεμόνι Απρίλιος -> Παντζάρι Μάιος -> Κουνουπίδι Ιούνιος -> Κρεμμύδι Ιούλιος -> Μήλο Αύγουστος -> Καρπούζι Σεπτέμβριος -> Αχλάδι Οκτώβριος -> Σύκο Νοέμβριος -> Πατάτα Δεκέμβριος -> Ρόδι Όσον αφορά το εσωτερικό, ομολογώ ότι δεν έχω ξαναδεί πιο πλήρες και πιο λεπτομερές! Όταν θα ανοίξουμε το τομάκι, λοιπόν, θα βρούμε την καθιερωμένη σελίδα που μας καλεί να εισάγουμε τα προσωπικά μας στοιχεία (όπως γίνεται σε όλες τις ατζέντες). Στην συνέχεια υπάρχει ένα αλφαβητικό εορτολόγιο, ένα μηνιαίο εορτολόγιο, ένα πλάνο για το 2022, για να μπούμε στο "ψητό" της υπόθεσης που αφορά την Φρουτοπία. Ξεκινάμε με μία σελίδα που έχει τίτλο "Το χρονικό της Θρυλικής Φρουτοπίας", η οποία πραγματοποιεί μία εισαγωγή για το που βρίσκεται η εν λόγω πόλη και τι έχει συμβεί εκεί. Έπειτα υπάρχει μία σελίδα που έχει τίτλο "Ποιος είναι ποιος στην Φρουτοπία", όπου πραγματοποιείται μία σύντομη εισαγωγή των βασικών χαρακτήρων, για να πάμε στους "Πρώτους διδάξαντες", οι οποίοι είναι μερικοί από τους διάσημους ηθοποιούς που δάνεισαν τις φωνές τους στην τηλεοπτική μεταφορά του κόμικ, παρέα με μία φωτογραφία τους και με μία μικρή αφιέρωση-εξομολόγηση για την σειρά. Στην συνέχεια θα ακολουθήσει το κυρίως μέρος του ημερολογίου (οι σελίδες με τους μήνες), το οποίο όταν ολοκληρώνεται, θα μας οδηγήσει σε μερικές καλαίσθητες διαφημίσεις των νεότερων έργων του Ευγένιου Τριβιζά ("Τα μαγικά μαξιλάρια", "Ο ταξιδιώτης και η μαργαρίτα", "Τα τρία μικρά χαμαιλεοντάκια", "Το αγόρι που ό,τι άγγιζε γινότανε γλυκό!", "Η τελευταία μαύρη γάτα", "Το κουδούνι του τρόμου", "Η εκδίκηση που ήρθε από το κρύο"), αλλά και του κόμικ "Φρουτοπία" από τις εκδόσεις "Χάρτινη Πόλη". Το ημερολόγιο θα ολοκληρωθεί με μία σελίδα για σημειώσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι το φωτογραφικό υλικό είναι παρμένο από το Νέο Θέατρο Θεσσαλονίκης, τον κ.Κωνσταντίνο Ρήγο και το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών. Επίσης, την γραφιστική επιμέλεια την έχει ο κ.Σταύρος Αλεξανδράτος. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, όσοι είστε λάτρεις του Τριβιζά και της θρυλικής Φρουτοπίας του, σπεύστε να προμηθευτείτε το αντίτυπό σας ΤΩΡΑ. Για τους υπόλοιπους θα πρότεινα...να κάνουν το ίδιο! Το Ημερολόγιο «Φρουτοπία 2022» του Ευγένιου Τριβιζά έρχεται αυτή την Κυριακή στο Πρώτο Θέμα

Εξώφυλλο - Οπισθόφυλλο 2ου τόμου. Μεταφέρθηκαν στην βάση.

Καταρχάς είναι πολύ νωρίς να κάνουμε ''ταμείο'' για το πόσο καλά πάει η συλλογή. Εγώ απλά βλέποντας όλα τα περίπτερα - κέντρα τύπου κλπ να διαθέτουν πολλά αντίτυπα της συλλογής και Παρασκευή πρωί να ψάχνω τον τόμο του Spiderman ο οποίος είχε ήδη εξαντληθεί στα 2 πρώτα περίπτερα που πήγα, έβγαλα το συμπέρασμα οτι οι πωλήσεις πάνε μια χαρά. Δεν ξέρω τι όρια έχει βάλει η εκδοτική, αλλά παρόλα τα λάθη και τα ''κακομούτσουνα'' εξώφυλλα, η συλλογή είναι πρώτη μούρη στα περίπτερα και ο κόσμος την ''στηρίζει'' με το παραπάνω. Ακόμα περιμένουμε Daredevil,Captain America και X-men που σίγουρα θα πάνε καλά. Οι ιστορίες θα γίνονται όλο και καλύτερες, και η Radnet για αρκετούς μήνες θα είναι το μοναδικό έντυπο Spiderman που κυκλοφορεί. (Η Hachette θα αργήσει πολύ να βάλει Spiderman) Ο δρόμος είναι ανοιχτός για να πάει Super η συλλογή, αλλά πρέπει και η εκδοτική να ρίξει δουλειά για να κάνει πιο ελκυστικό το προιόν.

Πρώτη φορά αντιμετωπίζω τέτοιο ημερολόγιο σαν κόμικ. Καθώς όλη η πληροφορία που έχει μέσα μου είναι αδιαβαστη το απόλαυσα 100%. @ Indian εξαιρετική υπέροχη και πληρέστερη παρουσίαση. Χίλια μπράβο από εμένα.

Ταπεινή μου άποψη: Ένας φίλος του Αστερίξ ή ένας συλλέκτης πρέπει να έχει και τις δυο εκδόσεις. Αφενός δεν έχει σχέση με την παλιά έκδοση, αφετέρου είναι κάτι πιο φρέσκο. Καλύτερα σχέδια, καλύτερη έκδοση, καλύτερο χαρτί, καλύτερο εξώφυλλο! Καλώς ήρθατε στον 21ο αιώνα κύριοι! Ταπεινή μου άποψη πάντα...

ΕΚΤΑΚΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ 37: ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΚΑΡΕ ΤΟΥ SUPER POCKET PILOTE #4 ΑΠΟ ΤΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ #8 Θα παραθέσω εδώ κάθε καρέ από την πρωτότυπη εμφάνιση της ιστορίας στο Super Pocket Pilote #4 που έχει ουσιαστικές διαφορές από το αντίστοιχο καρέ της ίδιας περιπέτειας όπως μετατράπηκε για να μπει στο Άλμπουμ #8 (Η Μέρα των Τρελών). Με τον όρο "ουσιαστικές" εννοώ αλλαγές που επηρεάζουν τη σχέδιο των χαρακτήρων μέσα στο καρέ. Π.χ. αλλαγές όπως αυτή στο καρέ του ΓΚΟΝΓΚ (που μπορείτε να δείτε στην παρουσίαση της Περιπέτειας #37) δεν θα συμπεριληφθούν επειδή αλλάζει το σχήμα του καρέ χωρίς όμως να επηρεαστεί το σχέδιο που περιέχει. Πάμε λοιπόν! Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #1. Το 2ο καρέ της ιστορίας. τοποθετημένα κάτω από το καρέ του τίτλου στο πρωτότυπο, ήταν υπερβολικά πλατύ για να χωρέσει στα πλάγια του. Συνεπώς ένα κομμάτι από το καρέ των τίτλων αφαιρέθηκε για να το χωρέσει. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #2. Στο Άλμπουμ προστέθηκαν οι Ιζνογκούντ και Μπλιάχ Χαχάτ στο καρέ (στο αρχικό απλώς ακούγονταν η αντίδραση τους. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #3. Στο άλμπουμ κόπηκε η δεξιά άκρη του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #4. Στο άλμπουμ το καρέ συμπτύχθηκε ενώ αφαιρέθηκε και η εικόνα του Ιζνογκούντ από τα δεξιά του. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #5. Στο άλμπουμ προστέθηκε ένα έξτρα καρέ με την εικόνα του Ιζνογκούντ και ο διάλογός του μοιράστηκε στα δύο καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #6. Στο άλμπουμ το καρέ συμπτύχθηκε. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #7. Στο άλμπουμ το καρέ συμπτύχθηκε. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #8. Στο άλμπουμ το καρέ συμπτύχθηκε. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #9. Στο άλμπουμ κόπηκε το κάτω μέρος του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #10. Στο άλμπουμ κόπηκε το κάτω μέρος του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #11. Στο άλμπουμ κόπηκε το κάτω μέρος του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Super Pocket Pilote #4 Αλλαγή #12. Στο άλμπουμ κόπηκε η δεξιά άκρη του καρέ. Επίσης αφαιρέθηκε το καρέ με τον Ιζνογκούντ και ο διάλογος του μπήκε στο καρέ με τον Χαλίφη. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #13. Στο άλμπουμ προστέθηκε ένα έξτρα καρέ με την εικόνα του Χαλίφη και ο διάλογός του μοιράστηκε στα δύο καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #14. Στο άλμπουμ κόπηκε η δεξιά άκρη του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #15. Στο άλμπουμ προστέθηκε εικόνα στα αριστερά του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #16. Στο άλμπουμ προστέθηκε εικόνα στα δεξιά του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #17. Στο άλμπουμ κόπηκε η αριστερή άκρη του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #18. Στο άλμπουμ προστέθηκε εικόνα στα δεξιά του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #19. Στο άλμπουμ κόπηκε η δεξιά άκρη του καρέ. Super Pocket Pilote #4 Άλμπουμ #8 "Η Μέρα των Τρελών" Αλλαγή #20. Στο άλμπουμ προστέθηκε εικόνα στα δεξιά του καρέ. Οι σημαντικότερες αλλαγές που έγιναν για το άλμπουμ: Προστέθηκαν 2 καρέ (ένα με τον Ιζνογκούντ κι ένα με τον Χαλίφη), αφαιρέθηκε 1 καρέ με τον Ιζνογκούντ, διπλασιάστηκε σε μέγεθος 1 καρέ με την προσθήκη Ιζνογκούντ και Μπλιάχ Χαχάτ και κόπηκε στο μισό 1 καρέ με την αφαίρεση του Ιζνογκούντ.

Γιατί ασυνεπεια νομίζω. Inconsistency όπως λένε στο χωριό μου. Στα Spider-Man συγκεκριμένα το ψάχνω λίγο παραπάνω εκεί τις τελευταίες μέρες να δω πόσα λάθη γίνονται, τι βελτίωση υπάρχει κλπ. Αλλά στα ονόματα υπάρχει απλά ασυνεπεια. Γιατί δεν γίνεται στο πρώτο τεύχος που εμφανίζεται ο Doc Ock να το γράφεις σωστά και στον τρίτο τόμο να του δίνεις άλλο όνομα. Εκτός αν παθαίνεις αμνησία. Και για τα λάθη που λέω υπάρχουν τεύχη στον 1ο τόμο όπως το Amazing Spider-Man #4 που γίνεται της ποπης (αυτό το ρημάδι το Τζέιμσον, μια φορά δεν του έβαλαν διαλυτικά) και βλέπεις ότι στον 2ο τόμο πχ το Amazing Spider-Man #8 είναι σχεδόν τέλειο.

Για όσους ενδιαφέρονται σήμερα επανακυκλοφορεί, με το Βήμα της Κυριακής, το εν λόγω κόμικ.

Βρε κοίτα που έγινα και ειδικός επί του Άρκά!!! Θα αρχίσω να υποπτεύομαι πως είμαι ο μοναδικός εδώ μέσα που την έχω κομπλέ την μικρή σειρά!!! @ PhantomDuck , @ Mandrake , @ Indian και @ Manitou Δεν έχει βγει στα βιβλιοπωλεία. Αλλά δε θα μου φανεί περίεργο να βγει. Το "Ναι σε όλα" και "Περιμένοντας της βροχή" κυκλοφόρησαν πρώτα σε εφημερίδα και μετά στην μικρή σειρά. Οπότε δε θα μου φανεί περίεργο αν το δούμε στο μέλλον. Άρκάς είναι αυτός. Εδώ κυκλοφόρησε καινούριο "Ναπολέοντα και Ασημίνα" κατευθείαν στο στο συγκεντρωτικό επίτομο χωρίς να έχει κυκλοφορήσει ξεχωριστά πρώτα. Εδώ να ρωτήσω κάτι άλλο. Μαζί με το άλμπουμ που παρουσιάζεται στο παρόν πόνημα επανακυκλοφόρησε και το ημερολόγιο. Είμαι ο μόνος που βρέθηκε με δύο ημερολόγια; Εκτός αν είχε κυκλοφορήσει εγκαίρως η είδηση ότι μαζί με τις ήμερες θα επανακυκλοφορούσε και το ημερολόγιο. Γεγονός που το βλέπω λίγο χλωμό να συμβαίνει. Διότι προσωπικά αισθάνομαι ότι τα 4 ευρώ για το ημερολόγιο τα έδωσα τσάμπα και βερεσέ.

Μετά την ανάγνωση της ιστορίας, τα συναισθήματα που μου έμειναν είναι αυτά της χαράς και της ικανοποίησης. Είμαι πολύ χαρούμενος που ένα τέτοιο πόνημα φέρει τις υπογραφές Ελλήνων δημιουργών και την εγγύηση μίας αξιόπιστης εκδοτικής εταιρείας και δεν προέρχεται από τα “βαριά χαρτιά” τής ξένης βιομηχανίας των κόμικς. Από μόνο του αυτό το γεγονός μάς γεμίζει με αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας μας στον χώρο της Ένατης Τέχνης. Όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο, μιλάμε για ένα παραφυσικό, urban, neo-noir κόμικ και αυτοί οι χαρακτηρισμοί επιβεβαιώνονται στο ακέραιο. Η αλήθεια είναι ότι με τρόμαξε η εισαγωγή τόσων διαφορετικών μοτίβων σε μία ιστορία, αλλά η σωστή διαχείριση και η αποφυγή υπερβολικών εναλλαγών, δεν επιβεβαίωσαν αυτή μου την ανησυχία. Ο Κυριάκος Αθανασιάδης στήνει μία πόλη με δική της προσωπικότητα και η οποία σαν άλλη Sin City, δίνει την δική της αίγλη στα τεκταινόμενα. Μία πόλη, η οποία άνετα συγκαταλέγεται ανάμεσα στο cast των πρωταγωνιστών. Η υπόθεση είναι σκοτεινή και δανείζεται στοιχεία horror (όπως είναι τα βαμπίρ και τα ζόμπι), είναι εμφανώς επηρεασμένη από το έργο του Lovecraft και παράλληλα διατηρεί το στυλ ενός κλασικού διηγήματος νουάρ, με την αφιλόξενη πόλη, την βροχερή νύχτα, την καμπαρντίνα, τις μοιραίες κι επικίνδυνες γυναίκες και την αφήγηση του πρωταγωνιστή. Ο Ράντολφ Κάρτερ, μπορεί να έχει τα στοιχεία του Josh Brolin στο "Gangster Squad" (κατά τα λεγόμενα του συγγραφέα), εμένα πάντως μου έφερε στον νου κάτι ανάμεσα σε Dick Tracy και Constantine. Και μιας και μιλήσαμε για εκείνον, δεν έχει τα χαρακτηριστικά ενός αψεγάδιαστου κι ατσαλάκωτου τύπου. Είναι ένας χαρακτήρας με αδυναμίες, κακή τύχη κι ελαττώματα, γίνοντας με αυτόν τον τρόπο περισσότερο ανθρώπινος και ρεαλιστικός. Δυναμική παρουσία έχει και το γυναικείο φύλο, χαρίζοντας στην υπόθεση μία άγρια ομορφιά. Η σκηνοθεσία είναι άρτια, με μοναδική ίσως εξαίρεση το σημείο του κυνηγητού, στο οποίο η παρέλαση διαφόρων περίεργων φύλων, έμοιαζε με αλλαγή πίστας σε βιντεοπαιχνίδι. Μπαίνουμε κατευθείαν στο νόημα και στο ζητούμενο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει βιασύνη. Η ανατροπή στο φινάλε είναι εύστοχη, ομολογώ πως δεν την περίμενα, ενώ δίνει στην ιστορία ένα κλείσιμο κάπως γλυκόπικρο, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η ζωή. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Berlin δεν μένει μόνο στον τίτλο, αλλά η ουσιαστική προσφορά της μνημονεύεται αρκετά στις σελίδες της ιστορίας. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα σενάριο που με ικανοποίησε και είχε το ενδιαφέρον ενός λογοτεχνικού έργου. Δεν λέω ότι δεν έχει ψεγάδια, αλλά πιστεύω ότι έχει θέσει τις βάσεις για κάτι καλό. Ενδείκνυται στους λάτρεις των νουάρ που θέλουν να διαβάσουν κάτι διαφορετικό, στους εραστές του horror που θέλουν να διαβάσουν κάτι "γήινο" και στους οπαδούς του παραφυσικού που θέλουν να δοκιμάσουν έναν αστικό μύθο. Όποια κι αν είναι η κατηγορία σας, η Berlin θα σας κρατήσει κοντά της με την πρωτοτυπία της. Κι αν αναλογιστούμε ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ φέρει τον αριθμό #01, κάνει την προσμονή για ένα δεύτερο μέρος, να μας γεμίζει χαρά. Κι αν έμεινα μία φορά ικανοποιημένος από το σενάριο, τι θα μπορούσα να πω για τον εικαστικό τομέα? Έχουμε ένα σχέδιο, φιλοτεχνημένο από τον Νικόλα Κούρτη, που αφήνει τον αναγνώστη με ανοιχτό το στόμα και γουρλωμένα μάτια. Ούτε κι εγώ θυμάμαι πότε είχα απολαύσει τόσο τα καρέ ενός Έλληνα δημιουργού. Υπάρχει επιμονή στην λεπτομέρεια, πίστη στο mood που θέλει να περάσει το σενάριο, αψεγάδιαστο μελάνωμα, με την Berlin να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Ένας βασικός λόγος που θα πρέπει να κοσμεί την βιβλιοθήκη σας (αν και προσωπικά δίνω σημασία και στο σενάριο) κι ένας ακόμα λόγος να λατρεύω το ασπρόμαυρο χρώμα. Η έκδοση είναι στιβαρή και στα υψηλά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει η Jemma. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι παχύ, ενώ κι από την κόλληση δεν έχω παράπονο. Το μεγάλο μέγεθος, αυτό του BD, είναι το καταλληλότερο και κάνει αυτό το απίστευτο σχέδιο να αναδεικνύει αβίαστα την ομορφιά του. Στο έξτρα υλικό έχουμε ένα εισαγωγικό prequel της ιστορίας, που είχε δημοσιευτεί στο βραχύβιο περιοδικό "Μπλε Κομήτης" κι έχει λίγα λόγια κι έναν άκρως αισθησιακό χαρακτήρα. Το άλμπουμ θα κλείσει με μία σειρά από σχέδια του cast, πλαισιωμένα από σχόλια του δημιουργού.

Θα σε γελάσω Γιώργο. Η συγκεκριμένη έκδοση, πάντως, έχει τα στοιχεία της εφημερίδας επάνω της. Εικάζω, οπότε, ότι δεν έχει κυκλοφορήσει αυτόνομη.

Επειδή έχω χάσει την μπάλα με τον Αρκά, ξέρουμε αν το συγκεκριμένο έχει βγει (ή σκοπεύει να βγει) αυτόνομο;

Μιας και το σκάνερ μου είναι μικρό και δεν χωράει αυτό το κτήνος, το μόνο που μπορώ να συνεισφέρω είναι την διαφήμιση του τρίτου τόμου, που θα κυκλοφορήσει την επόμενη Κυριακή.

Εγώ ξέχασα να πάρω τον τόμο του Σπάιντερμαν την Παρασκευή και το Σάββατο είχε εξαφανιστεί από όλα τα περίπτερα και οι περιπτεράδες μου είπαν ότι πολλοί τους τον ζητούσαν από το πρωί. Χρειάστηκε να πάω σε πολλά περίπτερα για να βρω κάποιο που του είχε περισσέψει ένας τόμος. Δηλαδή ταλαιπωρήθηκα για να τον βρω και να τον αγοράσω. Όταν βγαίνει τόμος Σπάιντερμαν πρέπει να διανέμονται περισσότερα αντίτυπα στα περίπτερα γιατί υπάρχει πολύ μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό γι΄αυτόν απ'ότι για τους 4Φ και όλους τους άλλους ήρωες.

Καλά και να γινόταν ένα μαγικό να βγουν όλοι οι ιταλικοί τόμοι με την μία, 80s δεν φτάναμε χαχαχα. Είναι μέχρι 1976 αυτή την στιγμή Όσον αφορά το υπόλοιπο, πρακτικά νομίζω δεν γίνεται να μην πάει εβδομαδιαία. Για πολλούς λόγους. Στα οικονομικά δεν θα μπω γιατί ούτε ξέρω τα οικονομικά του καθενός, όπως και της εκδοτικής. Αλλά αν πεις πχ ότι την συλλογή αυτή την κάνεις κάθε δύο βδομάδες ή χειρότερα 3 και παραπάνω, μετά δεν βγαίνει χρονικά. Θα περιμένουμε μήνες και χρόνια απλά για να τελειώσουν τα 60s πχ. Ειδικά σε αυτή την συλλογή που δεν βγαίνουν μόνο οι "κανονικές σειρές". Για παράδειγμα στον Spider-Man από ένα σημείο και μετά θα μπαίνουν ιστορίες και από την σειρά Giant Size της Marvel, θα μπει πέρα από το Amazing και το Spectacular Spider-Man. Οπότε αν τα αραιώσουν κι άλλο απλά θα περιμένουμε μήνες για έναν τόμο, αν έχουμε διαλέξει 1 ή 2 ήρωες απ'οσους βγαίνουν. Το ιδανικό είναι άσχετα τι διαλέγει ο καθένας να κάνει προσωπικά, η σειρά να πάει καλά και να συνεχίζεται. Δε νομίζω άλλωστε ότι ακόμα έχουν γίνει δισεύρευτα αν αφήσεις κάποιον τόμο και τον πάρεις αργότερα.

Ένα άρθρο που συνοδεύει τον τόμο

Αξιοπρεπέστατο! Απλά στο φόρουμ περνάμε "κανονικά" σκαναρίσματα κι όχι μέσω κινητού. Λόγω του μεγάλου μεγέθους (και μιας και δεν διαθέτουμε πολλοί Α3 σκάνερ), θα τα ανεβάσω στην βάση για να την έχουμε ενημερωμένη, αλλά θα αντικατασταθούν με την πρώτη ευκαιρία, όταν σκαναριστούν κανονικά. Και πάλι σ' ευχαριστώ για τον κόπο σου.

Αγαπητοί συνφορουμίτες! Μόλις αγόρασα το ημερολόγιο από το ΘΕΜΑ, και έχω να πω ένα πράγμα: Πραγματικά αξίζει και το τελευταίο λεπτό που κοστίζει η εφημερίδα! Έχει γυαλιστερό εξώφυλλο, πολυτελή βιβλιοδεσία, είναι σκληρόδετο και φιλοξενεί μία πληθώρα σκίτσων από την αγαπημένη μας Φρουτοπία για να μας συντροφεύουν όλο το 2022! Κρατάω μία επιφύλαξη για το αν είναι σωστό αυτό που θα πω, ας με διόρθωσει ο @ Indian αλλά νομίζω πως έχει μέσα και αδημοσίευτα σκίτσα από τη Φρουτοπία! Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνω κάτι σε όλο το forum!: Τρέξτε να το πάρετεεε!

Πολύ ωραίος και ο δεύτερος τόμος. Καθώς και η ιστορία - χτίσιμο των ηρώων προοδεύει είναι πιο ωραίος από τον πρώτο. Και αναμένουμε έναν ακόμα πιο ωραίο τρίτο τόμο. Το ξαναλέω πολύ σπέσιαλ προσφορά.

Και επίσης πρέπει να έχει ένα dvd με την παλιά απίθανη μεταγλώττιση. Είναι ότι πιο αστείο μπορείς να δεις σε Αστερίξ και όχι μόνο. Και ένα σημαντικό ποσοστό του αστείου οφείλεται στην απίθανη μεταγλώττιση με τις απίθανες φωνές.

Βρήκα 4 ιστορίες που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ στην Ελληνική έκδοση 1) ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΤΡΕΛΟΚΟΜΕΙΟ 2) Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΑΝΟΥ 3) ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΝΤΙΚΑ 4) ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙΣΣΙΝΟ Δημοσιεύτηκαν το 1964 στο νο 1 των Ιταλικών τόμων, μαζί με άλλες 2 ιστορίες ( Η ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΡΕΒΥΘΟΥΛΗ στό τεύχος 26 Ελληνικής έκδοσης, ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ στο τεύχος 62 της Ελληνικής έκδοσης) Βρήκα μόνο 2 σελίδες από την κάθε ιστορία

Επειδή τις Κυριακές πάω επίτηδες νωρίς το πρωί για να προλάβω, μπορεί και να είναι η ιδέα μου, αλλά είναι η μόνη εφημερίδα που βλέπω να έχει παραπάνω αντίτυπα με την προσφορά του Peanuts. Το θετικό είναι ότι παίρνω με την ησυχία μου αυτό που θέλω και δεν έχω το άγχος μήπως δεν προλάβω 😅

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο αλλά δεύτερη Κυριακή που εξαντλήθηκε η εφημερίδα από το περίπτερο που την αγοράζω. Μακάρι να πάει καλά και να δούμε και συνέχεια, γιατί πραγματικά αξίζει.

Το παρατηρησα και εγω αυτο.Στο συνηθες περιπτερο που παω παντα φερνουν 5 τομους και παιρνω πρωτος τον εναν. Την Παρασκευη αργησα λογω δουλειας να παω ,οχι πολυ κανα 2ωρο , και βρηκα μονο 2 για να διαλεξω. Κοινη λογικη οτι ο Σπαιντι πουλαει ,πως δεν το βλεπουν αυτο πραγματικα ... Ειμαι σχεδον σιγουρος οτι υπαρχουν ατομα που αγοραζουν αποκλειστικα και μονο τον Spider-man. Αραγε αυτα που γραφουν στο σαιτ οτι εξαντληθηκαν ισχυει ή ειναι μαρκετινιστικο παπατζιλικι... Και πως η σειρα παει μετρια οταν υπαρχουν απο τωρα εξαντλημενοι τομοι...

Το πανέμορφο ημερολόγιο, λοιπόν, βρίσκεται κοντά μας.

Η εναρκτήρια ιστορία του τεύχους #375 ξεκινάει με καλοκαιρινή διάθεση, αλλά κι αστυνομικό στυλ, όπως μόνο ο Μίκυ μπορεί να προσφέρει. Ο λόγος για “Το πλοίο του μυστηρίου”. Ο τετραπέρατος ντετέκτιβ απολαμβάνει μία κρουαζιέρα, παρέα με την αρραβωνιαστικιά του. Όταν κατέβηκαν σε ένα από τα εξωτικά νησιά της διαδρομής, διασταυρώθηκαν κατά λάθος με έναν κύριο κι έμπλεξαν τα πακέτα τους. Όταν επέστρεψαν στο πλοίο, διαπίστωσαν ότι κι εκείνος είναι επιβάτης, αλλά φερόταν πολύ ύποπτα. Όταν το ατυχές συμβάν έληξε, ο Μίκυ θα κληθεί από έναν μεγάλο συγγραφέα, που βρίσκεται κι αυτός επάνω στο πλοίο, να τον βοηθήσει. Συγκεκριμένα, έπεσε θύμα κλοπής, καθώς έκαναν φτερά τα δακτυλογραφημένα κείμενα του νέου του μυθιστορήματος κι ο δράστης ζητάει το ποσό του ενός εκατομμυρίου για να του τα επιστρέψει. Ο φίλος μας αναλαμβάνει την υπόθεση, η οποία θα τον οδηγήσει σε μεγάλες αποκαλύψεις και μάλιστα εκεί που δεν τις περιμένει! Οι αξιόλογες ιστορίες μυστηρίου με τον Μίκυ συνεχίζονται κι αυτή την εβδομάδα, λοιπόν, και πολύ λυπάμαι που τις διαβάζω στην καρδιά του χειμώνα. Η καλοκαιρινή αύρα που εκπέμπει η συγκεκριμένη ιστορία, καθώς και το νουάρ στοιχείο, δένουν απίστευτα μεταξύ τους και το αποτέλεσμα θα μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται από την αγαπημένη μου σειρά με τον Ηρακλή Πουαρό. Το σενάριο, φαίνεται από την αρχή ότι έχει δουλευτεί με μεράκι και η πλοκή είναι άρτια σκηνοθετικά, την ώρα που στήνει ένα σκηνικό μυθιστορηματικό. Ο Μίκυ, αυτή την φορά έχει την βοήθεια της Μίννι, η οποία αποδεικνύεται εξίσου ικανή και σε αυτόν τον τομέα. Η πλοκή χαρίζει πολλές εκπλήξεις στον αναγνώστη, λόγω του πολύπλευρου χαρακτήρα της. Το φινάλε, σίγουρα δεν είναι κάτι που θα μπορούσαμε να το μαντέψουμε ή να το καταλάβουμε κι αυτό είναι ένας έξτρα πόντος. Για να κάνω κι ένα μικρό παράπονο, να πω ότι η αποκάλυψη του πρώτου δράστη δόθηκε κάπως εύκολα συγγραφικά. Γενικά, πάντως, πρόκειται για μία δουλειά που με ικανοποίησε στο έπακρο και θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις των αστυνομικών. Πολλά μπράβο! Πολύ καλό βρήκα και τον εικαστικό τομέα, με την καλύτερη δουλειά να γίνεται στα backgrounds. "Θείε που πας, παιδιά θα πάω στα καράβια", θα έπρεπε κανονικά να τιτλοφορείται η επόμενη ιστορία του τεύχους, αλλά αντί γι' αυτόν τον εμπνευσμένο τίτλο, "Οι σπάνιοι πελεκάνοι" έκλεψαν την δόξα! Ο Ντόναλντ αποφασίζει να μπαρκάρει, προκειμένου να εξοικονομήσει μερικά χρήματα και παίρνει μαζί του και τα τρία ανιψάκια του. Το φορτηγό πλοίο, που μεταφέρει ηλεκτρικές συσκευές στα νησιά της Καλισότα, ολοκληρώνει πιο σύντομα την ρότα του κι ο καπετάνιος αποφασίζει να δέσουν σε ένα σχετικά πρωτόγονο νησάκι, για να κλείσει κάποια καλή συμφωνία. Οι πρόσχαροι κάτοικοι, όμως, δεν δείχνουν να έχουν ανάγκη από ηλεκτρικές συσκευές. Εκεί οι φίλοι μας θα έρθουν σε επαφή με ένα σπάνιο είδος πελεκάνων, οι οποίοι είναι πολύ φιλικοί κι εκπαιδεύονται εύκολα να φέρνουν διάφορα αντικείμενα. Ενώ, λοιπόν, οι Ντακ ζητούν ευγενικά να δανειστούν μερικούς για να τους παρουσιάσουν στην λέσχη "Οι φίλοι των ζώων", ο πονηρός κυβερνήτης φαίνεται ότι έχει κάποια άλλα και πιο σατανικά σχέδια κατά νου. Πρόκειται για μία κομψή περιπέτεια, η οποία χρησιμοποιεί το ενήλικο σενάριο, με μία πιο παιδική μάτια. Η πλοκή εκτυλίσσεται ήπια και χωρίς βιασύνη, ενώ κι από την σκηνοθεσία δεν θα έπρεπε να έχουμε κάποιο παράπονο. Εντύπωση κάνει ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή, ο οποίος είναι χαμηλών τόνων και σε κατάσταση ζεν. Καμία σχέση, δηλαδή, με τον ευέξαπτο και φωνακλά Ντόναλντ που όλοι ξέρουμε! Τα μη ομιλούντα πτηνά έχουν ενεργή συμμετοχή, την ώρα που μία εμφάνιση ενός γνωστού μας, στο φινάλε, μας εκπλήσσει ευχάριστα! Αναμφισβήτητα ένα μη αναμενόμενο plot twist. Ενδιαφέρον παρουσιάζει κι ο χαρακτήρας του κακού της υπόθεσης. Ενώ στην αρχή φαίνεται να είναι ένας απλός και δύστροπος τύπος, που έχει κουραστεί από την ρουτίνα της δουλειάς, στην πορεία μετατρέπεται σε έναν, εν δυνάμει, εγκληματία. Αριστοτεχνική εξέλιξη ήρωα, αν θέλετε την γνώμη μου. Γενικά την βρήκα μια καλή δουλειά, αν και θα προτιμούσα να διέθετε περισσότερη δράση και χιούμορ. Το σχέδιο είναι κάπως μακρόστενο κι ατσούμπαλο, αλλά δεν προκαλεί σύγχυση, ούτε ανακόπτει την απόλαυση της ιστορίας. Σίγουρα, όμως, θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Και φτάσαμε, αισίως, στα μισά της ύλης του τεύχους, με τον Λούντβιχ να μονοπωλεί το ενδιαφέρον στις άλλες δύο μεγάλες ιστορίες. Η πρώτη από αυτές θα προσπαθήσει να απαντήσει στο θεμελιώδες φιλοσοφικό ερώτημα για το πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε την αισιοδοξία μας, βλέποντας “Το μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι”. Ο παντογνώστης καθηγητής δίνει μία διάλεξη, ευγενική χορηγία του Σκρουτζ, και το κοινό κρέμεται από τα χείλη του. Όταν η διάλεξη ολοκληρώνεται, ένα μικρό παιδάκι έχει μία καίρια απορία. Ρωτάει, λοιπόν, τον καθηγητή, από που βγήκε η έκφραση αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Ο Λούντβιχ έχει κάποια ιδέα για την προέλευσή της, αλλά δεν ξέρει επακριβώς. Έτσι, για να μην αφήσει κανέναν ανικανοποίητο, αποφασίζει να ψάξει το θέμα ενδελεχώς. Αφού λάβει χρηματοδότηση από τον Σκρουτζ (που με κρύα καρδιά αποχωρίζεται τα χρήματά του), θα πάρει σαν βοηθό τον Φέθρυ και θα ταξιδέψει σε μία μικρή συνοριακή πόλη της, πάλαι ποτέ, Άγριας Δύσης, στην οποία οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπήρχε ένας μπάρμαν σε ένα σαλούν, που γέμιζε τα ποτήρια μέχρι την μέση. Ο ερευνητής κι ο βοηθός του, θ’ ακολουθήσουν την διαδρομή που έκανε ο εν λόγω μπάρμαν για να μάθουν από που διδάχτηκε αυτή την περίεργη τεχνική. Θα καταφέρουν να λύσουν το μυστήριο? Παρατηρώ ότι η ποιότητα των ιστοριών στο τεύχος έχει μία σταθερά φθίνουσα πορεία. Εδώ το σενάριο το θεωρώ πρωτότυπο, από την στιγμή που πραγματεύεται μία φράση που όλοι την γνωρίζουμε. Από εκεί και πέρα, η πλοκή είναι ένα άτυπο κυνήγι θησαυρού, με τον όρο “θησαυρό” να εννοούμε μία απάντηση. Ο Φέθρυ, ενώ θα περιμέναμε να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο, απεναντίας στέκεται αξιοπρεπώς στο πλευρό του καθηγητή. Προς έκπληξή μας, αυτός που κρατάει το λάβαρο του κωμικού στοιχείου ψηλά, είναι ο θείος Σκρουτζ, με τις αντιδράσεις του. Το φινάλε, σε σχέση με τον ήπιο κορμό στην ιστορία, δίνει μία αρκετά αληθοφανή απάντηση στο ζήτημα και με ικανοποίησε. Συμπερασματικά, είναι μία ιστορία που με διασκέδασε για όσο κράτησε, αλλά δεν θα μείνει για πολύ στην μνήμη μου. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. Λίγο πριν το φινάλε του τεύχους, θα παρεμβληθεί μία μονοσέλιδη ιστορία, από την σειρά “Βαρβαρότητες”, που φέρει τον τίτλο “Τι γεύση;”. Σε αυτήν τα τρία ανιψάκια δείχνουν ότι τελικά δεν είναι πανομοιότυπα (τουλάχιστον στις γαστριμαργικές τους προτιμήσεις) και ικανοποιούν τους γευστικούς τους κάλυκες με έξοδα του Ντόναλντ. Εντάξει, δεν ήταν του πεταματού, αλλά σίγουρα έχουμε διαβάσει καλύτερα σύντομα γελοιογραφικά σενάρια. Το σχέδιο δεν διαθέτει πολλά backgrounds κι επικεντρώνεται στους χαρακτήρες, που είναι το αδύνατο σημείο του κυρίου Faccini. Η δεύτερη ιστορία με τον Λούντβιχ στο τιμόνι του πρωταγωνιστή, λέγεται “Η ρευστή μουσική”. Ο κύριος καθηγητής φωνάζει τον Ντόναλντ σε μία καφετέρια για να του εκθέσει τα νέα του σχέδια. Τον τελευταίο καιρό, ενώ μελετούσε το θέμα της live μουσικής, ο Λούντβιχ ανακάλυψε ότι υπήρχε κάποτε μία πρωτόγονη φυλή ιθαγενών, τα μέλη της οποίας άκουγαν στα σπίτια τους ένα είδος μουσικής χωρίς όργανα. Αποφάσισε, λοιπόν, να ξεκινήσει έρευνες και σε αυτές ζητά την βοήθεια του φίλου του, ο οποίος δέχεται ευχαρίστως. Αφού καταφέρνουν να λάβουν μία επιχορήγηση από το Πολιτιστικό Ίδρυμα της Λιμνούπολης, οι δύο τους ξεκινάνε το ταξίδι τους στην αφιλόξενη ζούγκλα, προκειμένου να βρουν τα ερείπια του οικισμού της φυλής. Σύντομα θα ξετυλίξουν το κουβάρι του μυστηρίου, αλλά η μοίρα δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη, καθώς πολλοί καλοθελητές εποφθαλμιούν την εκμετάλλευση της ανακάλυψης. Την συγκεκριμένη ιστορία την βρήκα καλύτερη από την προηγούμενη, με τον Λούντβιχ. Το σενάριο διαθέτει έναν λιτό σουρεαλισμό, που μου έφερε κάτι σε συγκρατημένο Cimino ( ). Η πλοκή είναι δοσμένη με έναν καλοφτιαγμένο σκηνοθετικό χαρακτήρα, ενώ όσο πηγαίνουμε προς το τέλος έχουμε ανατροπή στην ανατροπή, που αλλάζουν την κατεύθυνση της ιστορίας. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε αυτό το στυλ, αλλά η αλήθεια είναι ότι με ξένισε κάπως. Στο φινάλε λάμπουν δύο αστέρια που είναι αιώνιοι επιχειρηματικοί αντίπαλοι κι αδίκως παραγκωνίζονται οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, που είναι ο Λούντβιχ κι ο Ντόναλντ. Εδώ, λοιπόν, νομίζω ότι ο κύριος Panaro υπέπεσε σε φάουλ. Ο εικαστικός τομέας μού άρεσε, αν και είχε πολύ πυκνοσχεδιασμένα καρέ.

Έχω μία παρατήρηση ως προς τον πίνακα με την παρουσίαση της έκδοσης. Γιατί έχουν μπει τα εξώφυλλα της Β΄ έκδοσης μαζί με αυτά της Γ΄ έκδοσης; Δεν έχει καμία λογική, δεν ταιριάζουν ούτε τα μεγέθη, ούτε το οπισθόφυλλο (στα σίγουρα) με μία γρήγορη ματιά δεν βλέπω κάτι άλλο. Γιατί λόγου χάρη να μην μπουν μαζί με αυτά της Α΄ έκδοση, που στην τελική έχουν το ίδιο μέγεθος, αν μη τι άλλο; Δεύτερο αλλά όχι τόσο άσχημο: Επίσης δεν έχει λογική το Τεντεν Σοβιέτ να βρίσκεται στον πρώτο πίνακα, εκτός του ότι όλα τα τεύχη είναι Α΄ έκδοση, τίποτα άλλο κοινό δεν υπάρχει. Έχουν διαφορετικό οπισθόφυλλο και το Τεντεν Σοβιέτ δεν έχει αρίθμηση. Θα είχε περισσότερη λογική να γίνει νέος πίνακας με τα τεύχη της Γ έκδοσης και το Σοβιέτ, μιας και σε αυτή την έκδοση δεν υπάρχει πουθενά υποψία αρίθμησης, (τουλάχιστον σε όσα έχω στα χέρια μου) εκτός από την χρονολογική απεικόνιση των τευχών στο οπισθόφυλλο.

Όταν ανακοινώθηκε ότι θα κυκλοφορήσει το ημερολόγιο του Αρκά, δεν ξέραμε κάτι για το κόμικ αυτό. Φαντάζομαι ότι πολλοί την πατήσαμε (εμού συμπεριλαμβανομένου) και πήραμε το ημερολόγιο δύο φορές. Την πρώτη μόνο του και την δεύτερη με αυτό το κόμικ. Μάλλον είναι πολιτική των μανατζαραίων για να τσιμπήσουν τα κορόιδα φύγουν περισσότερα ημερολόγια.

Πλέον οι πρόσφατες ιστορίες του Ποπάυ έγιναν απαράδεκτες, Καμία σχέση με αυτό που ξέραμε. Απαράδεκτες και στο σχέδιο, απαράδεκτες και ως προς την υπόθεση. Ένα παράδειγμα πρόσφατης ιστορίας του Sangalli.

Πάντως προχθές που πήγα public ενώ έχει ακόμα και τους πιο νέους Θανασάκηδες δεν το είχε αυτό. Άρα μου φαίνεται και εμένα ότι είναι έκδοση εφημερίδας και μόνο.

Ειδικά για να το επανακυκλοφορούν λόγω ζήτησης, Γιώργο, δε νομίζω να έχει υπάρξει αλλιώς! Αλλά που είναι ο @ Μενίγ Πουαγώ να μας πει με σιγουριά;

Αυτό πραγματικά είναι άλλο ένα μυστήριο της εκδοτικής... Το site του Gb Publishing τους έχει όλους διαθέσιμους κανονικά.

Εχω 2 αποριες : -Γιατι Μιστέριο και οχι Μυστήριο -Γιατι Οκτόπους και οχι Όκταπους/Οκτάπους Επισης, γιατι με το ζορι να ξεχασουμε τα αγγλικα που ξερουμε (οπως στο 1ο αρθρο που αναφερει ως Κράβεν τον Κρέϊβεν,Nαμορ τον Νέϊμορ ή το Deardevil στο οπισθοφυλλο) ? Αμα βαριουνται να τα ψαξουν σωστα, ας με προσλαβουν εμενα για μεταφραστη, θα το κανω με περισσεια χαρα και ευχαριστιστη ,πραγματικα. Ουτε ειμαι απαιτητικος στα χρηματα

Κι εγώ καταλαβαίνω πως το λες και δεν μπορώ να πω ότι έχεις άδικο από την δικιά σου οπτική. Γιατί κι εσύ έδωσες ένα πολύ σωστό παράδειγμα με τα Disney. Ασχολούμαι με Disney γενικά, αλλά όχι με comics. Οπότε μέσα στο 2021 που είπα να ψαχτώ λίγο μετά από πολλά χρόνια, βρήκα μπροστά μου ένα "χάος". Κι ακόμα δεν μπορώ να πω ότι βγάζω άκρη πάντα. Κάτι αντίστοιχο θα συμβαίνει με κάποιον που θα του άρεσε η ιδέα να δει πως ξεκίνησε ο Spider-Man (αγοράζοντας κιόλας), αλλά ταυτόχρονα να του πετάνε και άλλες 4-5 σειρές παράλληλα που επίσης να θέλει να τις δει.

Στέφανε συμφωνώ μαζί σου. Άσχετο αν εμένα με χαλάει για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω ναι η σειρά πρέπει να κυκλοφορεί ως έχει για να βοηθήσει το αληθινό κοινό των υπερηρωικων να την μαζέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Άλλωστε είναι ένα πραγματικά μεγαλεπήβολο σχέδιο η κυκλοφορία όλων των ιστοριών για τόσα χρόνια.

@ kujo79 Να ρωτήσω κάτι? Τα εξώφυλλα είναι σκαναρισμένα με σκάνερ ή από κινητό?

Στην Περιπέτεια #37 (Η Πρόκληση) μπήκαν καρέ και από την πρωτότυπη έκδοση του Super Pocket Pilote #4. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ρίξει μια ματιά,,,

Κύριε Ζιωτά, μόλις είδα το video που μου είχατε προωθήσει στο site μας. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. Και επί της ουσίας - στην οποία δεν έχω να προσθέσω κάτι / πλην της αυτονόητης πληροφορίας πως κι εγώ κατέθεσα στην πρωτόδικη εκδίκαση για το θέμα, που είχε την εξέλιξη που περιγράψατε ΚΑΙ με λεπτομέρεια - επισήμανση των καίριων καταθέσεων και τις κύριες "θέσεις" εκατέρωθεν ΚΑΙ κυρίως με ΧΙΟΥΜΟΡ. Και πάλι συγχαρητήρια. Σχετικά με το "ιστορικό" της Φρουτοπίας απλά να επισημάνω πως. ΞΕΚΙΝΗΣΕ σαν θεατρικό ΕΡΓΟ (πρώτο ανέβασμα από τον Θίασο 81), μετά ακολούθησε η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ήταν η έκδοση των ΚΟΜΙΚΣ με την εικονογράφηση του συγχωρεμένου πολυταλαντούχου Μαρουλάκη. Ίσως ένας λόγος της εικονογραφημένης έκδοσης να ήταν και το "κόψιμο" της τηλεοπτικής πορείας - σε πολύ κρίσιμο σημείο - όταν μεταλλάσσονται τα αρσενικά φρούτα σε αυτό που μισούν περισσότερο - σε μανάβηδες. Συμβολικό, από μια άποψη, καθώς συνέπεσε με την μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας σε αυτό που αποκαλέσαμε μετά 'Νεοέλληνες'. Τελευταία "πληροφορία". Εδώ και μερικά χρόνια ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ την ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΣΕΙΡΑ - με νέες τεχνικές και για το σημερινό κοινό (και κοινωνικό πλαίσιο) Θα περιλαμβάνει όλη την γνωστή - μεχρι τώρα σειρά περιπετειών, ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΕΟ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΝ ΠΟΥ ΚΙΝΕΊΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ "ΓΑΛΑΞΙΑΚΟ" ΕΠΙΠΕΔΟ. ΕΛπίζω σύντομα να υπάρχουν και πιο επίσημες ανακοινώσεις. Σχόλιο του Φαίδωνα Σοφιανού στο βίντεο του @ PhantomDuck για τη Φρουτοπία.

Την τελευταία ημέρα του 2021, η εφημερίδα "Βήμα", μαζί με την επανακυκλοφορία του ημερολογίου τοίχου του Αρκά, που είχε κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα, χαρίζει στους αναγνώστες κι ένα μικρό βιβλίο με τίτλο "Η Κυριακή και οι εργάσιμες". Αφήνουμε για λίγο ήσυχο τον Θανασάκη να φάει τις πατάτες του κι ασχολούμαστε, λοιπόν, με τις ημέρες της εβδομάδας, οι οποίες λειτουργούν σαν κανονικοί άνθρωποι και μάλιστα με αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ. Σε αυτές ξεχωρίζει, βέβαια, η Κυριακή, η οποία είναι πιο ανέμελη και ράθυμη από τις υπόλοιπες ημέρες κι αυτό στέκεται αφορμή να ξεσπάσουν διάφορα ειρωνικά πειράγματα, πάντα με το βιτριολικό χιούμορ του βετεράνου κομίστα. Η έκδοση έρχεται σε μικρές διαστάσεις, έχει τίμιο πάχος στο εξώφυλλο, ενώ το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό. Η κόλληση φαίνεται ανθεκτική. Γενικά θα την χαρακτήριζα μία απλή δουλειά, που όμως δεν θα απογοητεύσει εκείνους που δεν ζητούν μεγάλη πολυτέλεια από τις εκδόσεις περιπτέρου. Αφιέρωμα στον Αρκά

Δεν ξέρω με ακρίβεια, πάντως πρέπει να ειναι της δεκαετείας του 90'

Συμφωνω απόλυτα. Ιστορίες με τετοιου στυλ σκίτσα δημοσιεύτηκαν στην Ελλαδα στα τελευταια τευχη (90' μέχρι το 94') και συνεχισαν μέχρι και σε μερικά των εκδόσεων Α-Μ λιγα χρονια αργότερα.

Γνωρίζουμε ακριβή ημερομηνία Α' δημοσίευσης;

Είναι από κινητό με την εφαρμογή της Hp για να τα περνά απευθείας στον υπολογιστή. Δυστυχώς κι εμένα το scanner δεν τα χωράει. Νομίζω είναι αξιοπρεπές το αποτέλεσμα.

@ Indian : Δε φτάνει που μου αλλάζεις τον τίτλο τολμάς και γράφεις και το κάτωθι... C(l)opy-paste από την παρουσίασή σου: χαρακτήρες, που είναι το αδύνατο σημείο του κυρίου Faccini. Ελπίζω να ήμουν αρκετά σαφής!!!

Μην το γελάτε παιδιά, είπαμε ο @ beyonder45 είναι δημοσιογράφος σε μυστική αποστολή να ψήσει τους αχάριστους του GC να αγοράζουν όλους τους τόμους ανελλιπώς και έχει άμεση επαφή με την radnet!

Εξαιρετικός τόμος! Μετά την πρώτη γνωριμία από την συλλογή της Hachette, εδώ έχουμε άλλο ένα εξαιρετικό αυτοτελές τομάκι. Δεν ξέρω αν κι εσείς είχατε θέματα με τη βιβλιοδεσία αλλά στο δικό μου με το που το άνοιξα ξεκόλλησε η κόλλα στο εξώφυλλο και όταν έφτανα στο τέλος το ίδιο έγινε στο οπισθόφυλλο. (Και όταν λέω το άνοιξα εννοώ πολύ προσεχτικά, όπως κάνω πάντα.)

Η 2η εμφάνιση ( κόκκινη ή κίτρινη) έχει σε αντιστοιχία και τον καλύτερο Μπρούτο για μένα ( 2 εκδόσεις). Επίσης τον καλύτερο σχεδιαστικά Γκρισσίνο. Γενικά θεωρώ πως στην 2η έκδοση τα σχέδια ήταν τα καλύτερα